Hinn vafasama gullmola vikunnar hljóta...

 

..sonur Jónínu Bjartmarz, fyrrverandi ráðherra og unnusta hans, sem hafa höfðað meiðyrðamál á hendur Kastljósi og Páli Magnússyni, útvarpsstjóra.  Það sem gerði útslagið er þó skaðabótakrafa þessa fólks, sem telur sig ekki þurfa lúta sömu reglum og aðrir borgarar í fjölmiðlum, en stúlkan fer fram á 2,5 millur í skaðabætur og piltur eina millu.

Ég myndi nú fara á námskeið og læra smá auðmýkt ef ég væri þetta forréttindafólk, ásamt því að láta segja sér að um þau gilda sömu reglur og um alla aðra í þessu þjóðfélagi.

 Það ER fréttnæmt þegar stúlka sem verið hefur hér í skamman tíma hlýtur ríkisborgararétt, hviss bang, þegar aðrir útlendingar þurfa að berjast með kjafti og klóm, ár eftir ár að hljóta þennan rétt.

Megi gullmolinn minna þau á hversu ömurlega langt frá hinu raunverulega  lífi þau eru.

Allir eiga að vera jafnir fyrir lögum, eða er það ekki.

Skaðabætur og meiðyrðamál minn afturendi!

Spennandi að fylgjast með því.

Hver mun axla ábyrgðina, Kastljós, dómarinn, löffarnir, móðir fórnarlambsins eða þau sjálf?

Újehehehe

Meiðyrðamál gegn Kastljósi

Vondi og asnalegi dagur

 Hefði með réttu átt að vera flottur dagur í mínu lífi, ný sjálfrennireið keypt til heimilisins, eitt og annað borgað, ég byrjuð að undirbúa allskyns framkvæmdir í mínu eigins eldhúsi og þá hviss bang.

Ömurlegur dagur tróð sér inn í líf mitt gjörsamlega óforvarandis. Róleg enginn veikur.

Ónýtur var hann,  fyrir mér að minnsta kosti.  Nei, þið fáið ekki að vita af hverju fyrr en allt er yfirstaðið, seinna sem sé, en takið orð mín fyrir því að hann var í verri kantinum.

Og hvað gerir maður eftir að hafa grenjað úr sér augun, rifist við alla sem maður nær til, gengið um með skeifu (þetta hljómar eins og sjálfsháð en mér er dauðans alvara).  Jú maður sast einhversstaðar með sjálfum sér og starir út í loftið.

Svo var loftið orðið þreytandi og þá fór ég að fletta Fréttablaðinu frá því í gær og í því stóð eiginlega bara :"Axla ábyrgð" og svo var eitthvað að smáorðum með til uppfyllingar. Nú í leiðindum mínum og sálarkvölum fór ég að telja öxluðu ábyrgðirnar og lausleg talning sýndi 45 stykki.

Ég komst að því að ég er með illvígt ofnæmi fyrir þessum frasa.

Tillögur að nýjum ábyrgðum án axla óskast.

Dæmi:

Ég ösla ábyrgð upp að brjóstvörtum.

Ég veð ábyrgð upp að eyrum.

Ég hoppa hæð mína í ábyrgð.

Ég legg æru mína að veði fyrir ábyrgð nei gleymum þessum.

Ég aulýsi sem sagt eftir tillögum.

Svo megið þið senda mér fallegar kveðjur, ef þið nennið. 

Getur aldrei skaðað.

Lovejúgæs

Monty Python mínir menn í bransanum

Þeir eru í fyrsta lagi svo mikil krútt, að ég gæti étið þá, klipið og knúsað,

Hver elskar ekki The live of Brian?  Þekki ekki kjaft sem getur ekki horft á hana aftur og aftur.

Og mér fannst A fish called Wanda líka frábær, þó ég sé ekki viss um að þeir hafi allir verið með þar.

Og svo í denn þegar John Gleese var með gamanþættina Fawlty Towers í sjónvarpinu?

Omg, allgjörir gleðipinnar.

Nú er ég stolt af mínum mönnum, þeir hafa skipt Britneyju út fyrir Victoríu Beckham,  í söngleiknum Monty Python Pamelot, vegna þess að þeir vilja ekki hlægja á kostnað fólks sem á undir högg að sækja.  Það er sætt af þeim.

En..

Mér finnst vesaling Victoria líka eiga undir högg að sækja, án þess að ég ætli að fara að dissa hana hér.

Svo kemur hér eitt skemmtilegasta myndbrot sem ég hef séð hingað til og ætti að geta fengið alla til að fara hlægjandi inn í daginn:

Bright side of live

Monty Python gerir ekki grín að Spears

Lesbíur geta auðvitað ekki átt gæludýr

Samt sektaði sænskur áfrýjunardómstóll í Svíþjóð konu, sem neitað hafði að selja lesbíu hvolp, sagði hana seka um mismunun og sektaði kerlingarskömmina um ca. 200.000 þús. krónur.

Mér hefði fundist réttlátt að sekta kerlu gott betur fyrir heimsku og fordóma, milla hefði verið fín.

Kerlingin hafði heyrt að klæðskiptingar væru vondir við dýr.

Ég gæti sagt henni sögur af fólki í blokkum sem er algjörir dýrahatarar og það er slatti af Dönum líka sem er uppsigað við ketti og hunda. Eitthvað af Finnum líka.

En núna geta þessar lespíur látið eiga sig að vera að falast eftir hundum og köttum.

Í þeirra röðum gætu leynst dýrahatarar.

Sko ef þú getur ekki rökrætt við fólk þá er eina leiðin að verða aðeins vitlausari en það.  Það fær það stundum til að hlusta.

Ekki að ég ætli að fara að tala við kerlingarófétið í Svíþjóð.  Hún gæti verið hommi, hvað veit ég?

Ég er svo streit að ég er farin að lúlla.

Ója

Vóff

Sektuð fyrir að neita að selja lesbíu hvolp

Næ ég milljón fyrir 26. febrúar?

Mér varð svona rétt litið á teljarann minn í bríaríi, (sem ég geri næstum því aldrei, hehemm) og þá blasir við að flettingar á þessu tæpa ári sem ég er búin að blogga eru orðnar 993 þúsund og eitthvað.  Sem sagt millan næsta.  Nú er spurning????? Næ ég milliunni fyrir 26. febrúar, á árs bloggafmælinu mínu?  Það væri flott.  Annars er mér svo sem sama, jeræt.  Sko þið lufsurnar ykkar sem eruð hér inni eins og gráir kettir að fylgjast með gleði minni og sorgum, ábyrgðaröxlun, niðurdragningu, upphafningu, sjálfsdýrkun, hörmum, sækóköstum og öðrum karakterútspilum mínum, hvort þið hjálpið mér ekki við þetta lítilræði.

ÞAÐ ERU VERÐLAUN Í BOÐI FYRIR ÞANN SEM NÆST KEMST MILLUNNI og það verður engin Sómasamloka, eða pulsa með öllu nema lauk, remúlaði, hráum og rauðkáli.

Það verða verðug verðlaun.  Millunni á að ná sem lengst fyrir afmælisdag.

Komsoho. Flettí, flettí, flett.

Lífið er frábært.

Úje

Vei, vei, hér sé stuð út í eitt!

 

Útlegð minni úr eldhúsinu, með lappan er hér með lokið.  Óþægilegi eldhústólinn verður ekki notaður nema á matmálstímum og ég hef nóg pláss fyrir sígó, vatn og kaffi. Svo má ekki gleyma kókinu.  Ég er mjög þyrst týpa.  Líka eftir að það rann af mér. 

En hvað maður er fljótur að venjast nýjum hlutum.  Borðtölvan virkar svo hryllilega klossuð og stór, eins og hún er nú fagurlega hönnuð og af fínustu og bestu gerð, og ég á í mesta basli með lyklaborðið, en ég verð nú ekki lengi að kippa því í liðinn.

Nú er ég laus við að vera með hausinn upp í skjánum, af því stafirnir í þessari eru af eðlilegri stærð fyrir konu á mínum aldri og ég mun sennilega hætta að lenda í illdeildum við bloggvini mína af því ég misles þá stöðugt (smá ýkjur svona).

Ekki má gleyma öllu myndasafninu mínu, sem ég hef komið mér upp, mér þykir nefnilega smá gaman stundum að myndskreyta færslurnar mínar.

Ég lokaði á IP-tölu eins Moggabloggara í dag og það var góð tilfinning.  Sumir eiga ekki erindi inn á bloggsíður manns enda allt löðrandi í bloggum hér á Mogganum, að velja um.  Er nokkuð brostinn á rosa fjöldaflótti?

Ég fékk viðurstyggilega góðar fréttir í dag, en þær eru leyndó, enn sem komið er, svo þið fáið bara forvitnina til að orna ykkur við.  Nananabúbú.

Lífið er gott í borginni ef þú ert ekki sjálfstæðismaður í sorginni.

Úje - újeje

Later

Í dag held ég að ég sé að verða blind og því er ég niðurdregin og döpur

Það er eitthvað að gerast með sjónina mína, ég sver það.  Í öllum látunum í borgarmálunum finn ég ekki eina einustu frétt á mbl.is um málið og Villi, Snilli er ekki nefndur á nafn.  Þetta finnst mér benda til að sjón minni sé að förlast all svakalega (getur verið sykursýkin).   Þetta gerði mig beinlínis niðurdregna og dapra.  Ég verð að drífa mig til auglækni ekki seinna en strax og axla ábyrgð á minni sjón.  Ekkert annað að gera í stöðunni.

Í sorg minni og blindu þvældist ég inná visir.is og þá sá ég allt svo ljómandi vel.  Það fyrsta sem blasti við mér var þessi krúttlega frétt og upprifjun frá Villa Snilla, um það hvernig maður hegðar sér í pólitík.

"Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson oddviti Sjálfstæðismanna í borgarstjórn, skoraði á Þórólf Árnason fyrrverandi borgarstjóra að segja af sér á sínum tíma, vegna tengsla hans við verðsamráð olíufélaganna. Þá sagði Vilhjálmur alvarlegt ef stjórnmálamenn segðu ekki satt.

Karen Kjartansdóttir blaðamaður á Fréttablaðinu skrifar um framgöngu Vilhjálms í aðdraganda þess að Þórólfur Árnason, borgarstjóri Reykjavíkurlistans, sagði af sér embætti árið 2003.

Þórólfur lá undir ámælum vegna fyrra starfa sinna hjá Olíufélaginu, sem varð uppvíst að verðsamráði með hinum stóru olíufélögunum og það samráð bitnaði m.a. á Reykjavíkurborg. Vilhjálmur sagði um Þórólf í Fréttablaðinu hinn 30. júlí 2003: „Hann er ekki að segja satt og rétt frá og vísa ég til hans eigin gagna því til stuðnings."

Síðar segir Vilhjálmur: „Það er mjög alvarlegt mál þegar stjórnmálamenn segja ekki satt og rétt frá. Ég get einfaldlega sagt það að ef ég væri staðinn að svona löguðu þá myndi ég segja af mér. Hann verður hins vegar að gera þetta sjálfur upp við sína samvisku," segir Vilhjálmur.

Í ágústmánuði tjáir Vilhjálmur sig aftur í Fréttablaðinu um stöðu Þórólfs. Hinn 22. ágúst er haft eftir Vilhjálmi: „Þórólfur segir að hann hafi bara fengið tölur frá forstjóranum og ekki vitað hvað hann var að skrifa undir. Það er nú ekki merkilegt svar," segir Vilhjálmur. "

Sjálfur hefur hann borið fyrir sig í REI-málinu að hann hafi ekki alltaf haft öll gögn og upplýsingar við höndina þegar hann tók ákvarðanir. Frá því að Vilhjálmur mælti þessi orð um Þórólf í júlí og ágúst 2003, leið rúmt ár þar til Þórólfur sagði síðan af sér. Hann tilkynnti afsögn sína hinn 9. nóvember 2004 og lét af embætti hinn 30. nóvember. "

Málið er leyst.  Villi hefur talað.  Segi stjórnmálamenn ekki satt þá ber þeim að segja af sér.  Ég sé nú reyndar fyrir mér runurnar af pólitíkusum sem yrðu atvinnulausir en farið væri að grúska nánar í sannleiksbrunni þeirra en af því að Villi er að axla ábyrgð og vill fyrir hvern mun fá að sitja undir myndinni af Bjarna Ben, þá hjálpar þetta honum ekki mikið til að ná því takmarki í fjarlægri framtíð, þe þegar og ef hann á afturkvæmt í stjórnmálin..

Villi, þú hefur talað.  Hoppa af stalli.  Strax.  Þetta er orðin svo mikil fló á skinni að fólk getur ekki meir.

Farin að axla ábyrgð, á hverju?  Einherju bara. Nóg af ábyrgðum að axla ef maður er í því stuðinu.

Úje

P.s. Eitt ráð í lokin

Uss ekki tala.

 

Heitir það nauðgun?

Árið var 1964, fallegt sumarkvöld í vesturbænum.  Tvær vinkonur, á 13. ári, gengu brosmildar niður götuna sína, á leið í barnapössun, hjá ungri konu, sem stundum bað þær um að gæta drengsins síns.  Það var svo fullorðinslegt að fá að vera einar að kvöldi til að heiman, og þeim leið eins og þær sigldu hraðbyri inn í unglingsárin. Þær voru áþekkar þessar stelpur, nema önnur var ljós en hin dökk.  Nærri því jafn stórar, eða smáar, allt eftir því hvernig á það er litið.

Þegar þær komu á áfangastað var mamman farin, yngri bróðir hennar var inni í herberginu sínu með tveimur vinum sínum og þeir voru að spila Rolling Stones.  Það var leyndarmál, en þær voru báðar laumuskotnar í einum af strákunum,þessum sem kallaði sig Hannes, þeim fannst hann allavega spennandi og nærri fullorðinn, hann var 15 ára.  Sá litli var sofnaður og þær settust inn í stofuna og biðu eftir að strákarnir færu út.

Þeir komu og buðu þeim upp á kók en voru allir skrýtnir í augunum og það var vond lykt af þeim. Já takk sagði sú dökkhærða, af því hún var hálf hrædd við þessa stráka sem hún þekkti samt svo vel.

Hana, sagði einn, súptu á.  Hún ætlaði að kasta upp, það var brennivín í kókinu.  Sú ljóshærða prufaði líka og stökk fram á klósett til að æla.

Það gerðist snögglega.  Sú dökka var tekin af þremur stórum strákum, þeir rifu niður um hana og Hannes sem hún hafði verið soldið skotin í fór á milli fóta hennar með alla höndina og djöflaðist þar og á meðan hlógu þeir allir og sögðu ógeðslega hluti. Hún var viss um að hann væri að rífa hana og slíta að innan.

Hún var svo hrædd.  Ætlaði þessi martröð aldrei að taka enda?  Hún fann svo til.  Hún lokaði augunum og fór aðeins út fyrir sjálfa sig og hlustaði á lagið sem var á spilaranum inni í herberginu. Let´s spend the night together. Aftur og  aftur.

Svo endaði það jafn skjótt og það hafði byrjað.  Þeir fóru.  Hún sá að hún lá í blóðpolli og vinkonan var farin.  Lengi sat hún í horni stofunnar, án þess að hræra legg eða lið, dró fæturnar bara upp og lagði höfuðið á hnjákollana.  Hún var ekki til, í langa stund.  Hún var bara sek, hún hafði verið skotin í honum, það hafði hann auðvitað séð langar leiðir.  Svona henti bara druslur.

Hægt og rólega reis hún á fætur, fór og reyndi að þrífa sig en það blæddi stöðugt.

Hún sat og beið komu mömmunnar, sem borgaði henni.

Pollurinn var sýnilegur á gólfinu og mamman sagði, svona byrjar þetta hjá okkur stelpunum en við erum aldrei undir það búnar.  Það liður mörg ár áður en sú dökka áttaði sig á því að hún var ekki að tala um atburðinn sem átt hafði sér stað.

Vinkonurnar minntust aldrei á þennan atburð einu einasta orði.  Skömmin var jafn mikil hjá báðum.

Í raun lá þessi saga í þagnargildi þangað til mörg,mörg ár voru liðin og þeirri dökku var ljóst að hún var ekki ein um þessa reynslu.

Allan þennan tíma hefur hún fylgst með Hannesi úr fjarlægð.  Ekki til neins svo sem, hún er enn að reyna að átta sig á að eitt sumarkvöld fyrir löngu, framdi hann sálarmorð á smástelpu sem hafði ekkert til unnið annað en að vera á röngum stað á röngum tíma.

Þetta er saga úr lífinu krakkar mínir.

Moggastræk - á kona að hlaupa eða ekki?

 

Það sést undir iljarnar á hverjum bloggaranum á fætur öðrum út af bévítans auglýsingunni margnefndu.  Margir bara farnir. Púmm. Hurðum skell, þung orð látin gossa. Sumir á ný bloggsvæði, aðrir heima í verkfalli, hvað veit ég?

En hvað með mig, ég blogga eins og mófó, ég sem alltaf er svo hrifin af stærkum, mótmælagöngum, réttindabaráttum og afdráttarlausri fyrirlitningu á auglýsingum, eins og sannri vinstri konu sæmir?

Þegar ég sá auglýsingarfjandann fyrst, inni á síðunni minni, fauk nú heldur betur í mig, skrifaði Árna Matt, heimtaði skýringar, prósentur og ég veit ekki hvað og hvað.

Nú ég fékk svar um hæl, með skýringum sem ég er ekkert endilega sátt við, en ég ákvað í beinu framhaldi eftirfarandi.

1. Að ég er vanafastur tækifærissinni, þegar kemur að blogginu (og í öðru samhengi líka, að sjálfsögðu).  Mér finnst þetta vera mitt blogg, þó að Mogginn hafi tekið sér leyfi til að auglýsa á því, án þess að bera það undir mig eigandann.

2. Mér þykir undurvænt um síðuna mína (sem er strangt til tekið ekki mín en so fucking what?) og hef ekki nokkra löngun til að blogga á einhverju öðru bloggsvæði, sem er ekki eins heimilislegt og þetta.

3.  Moggabloggið er notendavænt, og aðgangur að öðrum bloggurum greiður.

4.  Mér þykir vænt um flesta meðbloggara mína, fyrir utan þessa örfáu sem ég hef skömm á og mættu blogga á grænlensku bloggsvæði mín vegna.

5. Svo vona ég að þeir sem stukku, sakni okkar svo skelfilega að þeir komi til baka einn af öðrum.

6. Ég er til í alls konar stræk, önnur en þetta.  T.d. er ég til í að standa úti manndrápsgaddi til hagsbóta fyrir öryrkja og aldraða eða til að sýna fyrirlitningu mína á ákvörðun Villa villta og jafnvel gegn hækkuðu matarverði og reykherberginu í Alþingishúsinu, svo dæmi séu tekin.

Annars verð ég hér í hlýjunni á mínu eðalbloggi, með Nova auglýsingu blikkandi við hliðina á mér,en minn heittelskaði segir mér reglulega að ég sjái það sem ég vilji sjá og heyri það sem ég vilji heyra, þannig að þetta verður no prob.

Áddni, ekki reyna að bæta við auglýsingaörðu inn á síðuna mína, því þá súa ég þig honní.

Tækifærisnefndin í góðum fíling.

Súmíædíæsörvitt!

Úje

P.s. Bara svona ábending.  Ég ber fulla og óskorðaða virðingu fyrir þeim sem stræka, endilega sýnið okkur sem gerum það ekki hið sama.  Manni fer að líða eins og liðhlaupa sem hefur ekki hlaupið af stað með herdeildinni.  Ef það er hernaðarlega mögulegt.

Lovfjúgæs

Davíð ég meina Vilhjálmur hefur talað

Nú vitum við að Vilhjálmur dinglar áfram og að fjölmiðlar eru búnir að vera að gera honum lífið leitt með því að beina athyglinni að því sem er leiðinlegt og honum í óhag.  Formaður Sjálfstæðiflokksins, Davíð, æi ég meina fyrrverandi, vill að Villi verði áfram og þá verður það þannig.  Geir hefur ekki tjáð sig enn.

Við vitum líka að Vilhjálmur er búin að axla ábyrgð.  Hvaða ábyrgð veit ég ekki, en einhverja ábyrgð allavega.

Það er liff í þessu og allir borgarfulltrúarnir voru fjarstaddir, en standa dedd með Villa.

Ég trúi þessu öllu.  Alveg inn að beini, en þið?

Nú getur borgin haldið áfram að vera óstarfhæf og allir geta andað léttar.

Ég er t.a.m. svo róleg að ég er farin að elda bara.

Eitthvað fljótleg svo ég nái fréttunum.

Kannski eru fleiri búnir að axla ábyrgð.

Fló á skinni hvað?

Þetta er sýning ársins.

Úje