VÍGVÖLLUR Í ÞVOTTAHÚSINU

Úff ég er búin á því.  Langar að fara að heiman einhvert þar sem ég get ekki átt á hættu að mæta könguló sem starir á mig hatursaugum.  Muhahahaha!  Ég var í þvottahúsinu áðan, sem er ekki í frásögur færandi undir venjulegum kringumstæðum.  Þarna hugsa ég mikið þegar ég er að sýsla, finnst gott að vera þar í rólegheitunum með sjálfri mér og finnst EKKI leiðinlegt að brjóta saman þvott.  Algjör hugarleikfimi í gangi og góður fílingur.  Nú, þar sem ég stend þarna í kjallaranum (allir gluggar lokaðir) geng ég fram á hlussu könguló sem var bæði stór og loðin.  Hún stóð þarna og glápti á mig með fyrirlitningu.  Ég byrjaði á að hoppa inn í þvottavélina (mynd tekin af hjálparmanni á neðri hæðinni) en eftir að hafa dúsað þar í dálítinn tíma vissi ég að þar gat ég ekki hangið símalaus von úr viti.  Ef ég þekki fólkið mitt rétt hefði verið auglýst eftir mér á mánudag eða þriðjudag í fyrsta lagi.

Þar sem ég er að fikra mig út úr þvottavélinni og stari á kvikindið til að vera viss um að ég nái að stökkva ef hún ákveði að ráðast á mig (og þarna er blóðþrýstingurinn kominn upp úr öllu valdi, hjartað í hálsi og ég að niðurlotum komin vegna skelfingar og áfalls) kemur vinur minn af neðri hæðinni gangandi í rólegheitunum. 

Hann: Er ekki allt í lagi góða?

Ég: Neiiiiiii sérðu kvikindið á gólfinu maður.  Lófastór könguló!

Hann: Nei hvaða vitleysa þetta er örlítið kvikindi og gerir engum mein, hvernig getur þú verið hrædd við svona smádýr þú ert sko miklu stærri en hún og sterkari ef út í það er farið. (Hann hnussar fyrirlitlega).

Ég: (hugsa með ískaldri reiði til karlynsins sem alltaf heldur að stærð og styrkur skipti máli).  Hún getur verið eitruð og svo er hún ógeðsleg og það er verst.  Hún étur örugglega fugla.  Dreptana fyrir mig, gerðu það.

Hann: Allt í einu orðinn verndari köngulóarbyggðar í kjallaranum.  Nei ég drep ekki köngulær það veit á hamfarir.

Ég: (hamfarirnar eru nú þegar algjörlega borðliggjandi í mínu tilfelli) HENTU HENNI ÞÁ ÚT GERÐU EITTHVAÐ MAÐUR (nú er ég farin að öskra).

Hann: Bíddu hérna góða ég ætla að ná mér í græjur. 

Hann labbar rólega, mjög rólega af stað og ég hendist inn í þvottavélina til öryggis á meðan.  Eftir þrjá klukkutíma (ca) kemur hann aftur í hægðum sínum með fægiskóflu og pappír og beygir sig niður að kvikindinu sem ekki hefur hreyft sig úr stað allan tímann.

Hann: Þetta er ekki könguló!

Ég: (ekki í stuði fyrir skordýrafyrirlestur) Mér er nákvæmlega sama hvað kvikindið heitir.  Taktu það bara. (ég er farin að gráta af ógeði og hræðslu).

Hann:  Þetta er nú bara rykló úr þurrkaranum, meiriekkisens móðursýkin í þér kona.

Ég laut höfði þar sem ég sat í vélinni.  Ennþá hrædd (er líka hrædd við svona rykrottur). Smeygði mér út og stökk inn hjá mér.  Er enn í sjokki.  Þetta hefði getað verið könguló og hún hefði getað drepið mig eða farið í eyrað á mér.  Þá sæti ég ekki hér.  Ég væri á geðdeildinni. Ég er ekki enn laus við þá tilfinningu að könguló þessi eigi eftir að koma aftanað mér og hefna sín.  Karlinn hefur verið að ljúga þessu með rykrottuna. OMG

Athugasemdir

[bara Maja..., 12.4.2007 kl. 18:27]

Ha Ha Ha, takk elsku Jenný, núna þarf ég að mála mig uppá nýtt, sit útgrátin af hlátri...  rykrotta hahaha

[Jenný Anna Baldursdóttir, 12.4.2007 kl. 19:16]

Köngulær eru krútt muhahahaha

[Guðríður Haraldsdóttir, 12.4.2007 kl. 20:41]

Gastu ekki lamið manninn? Bara til að gera eitthvað? Vá, þetta er sko lífsreynslusaga og fer beint í Vikuna!

[Ragnar Bjarnason, 12.4.2007 kl. 20:49]

Hahahaha. Annars má ekki drepa köngulær. Kvitt.

[halkatla, 12.4.2007 kl. 21:13]

ég elska kóngulær en ég SKIL ÞIG SAMT SVO VEL! þær eru svo ógnvekjandi og hrikalegar, ég hef lent í nokkrum mjög mögnuðu kóngulóaatvikum, einu sinni með eiturkónguló í útlöndum og einu sinni var komin risastór hlussa fyrir ofan rúmið mitt og það var tilviljun að ég fattaði það áður en ég fór að sofa! Hún hefði getað labbað útum allt á meðan ég hefði bara sofið... ojjjjjj En henni var þess í stað sparkað útí garð, og rækilega skömmuð

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 12.4.2007 kl. 21:24]

Kóngulær eru hin mestu nytjadýr, vegna þess að þær lifa á öðrum leiðinlegri kvikindum.  Það gera líka járnsmiðir og randaflugur. 

Sagan var góð og ég skemmti mér rosalega vel við lesturinn  Takk Jenný mín.

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 12.4.2007 kl. 22:30]

Alin upp sem vanur kóngulóamorðingi og enn ekki orðin óhamingjusöm. Ekkert á móti þeim sjálf, en sumum í fjölskyldunni er verr við þær en öðrum.

[Heiða Þórðar, 12.4.2007 kl. 22:33]

Skemmti mér konunglega, þótt ég geri mér fyllilega grein fyrir því að þú hafir verið nálægt því að fá feitt áfall á taugarnar elskan. En hvernig voru augun á kóngulónni, annars á litin?

[Ásdís Sigurðardóttir, 12.4.2007 kl. 23:18]

Þrælskemmtileg skrifa hjá þér. Þær geta verið ótrúlega ógnvekjandi, jafnvel þótt þær séu bara ryk.

[Anna Guðrún (IP-tala skráð) 13.4.2007 kl. 00:01]

Hehe, þessi saga bjargaði alveg geðheilsu minni eftir ritgerðaskrif í allt kvöld. Takk fyrir það :) Þú ert snilldarpenni ! Bíð annars spennt eftir fjölskyldunum sem flytja alltaf inn í garðinn minn á sumrin

Anna Guðrún

[Sædís Ósk Harðardóttir, 13.4.2007 kl. 08:25]

Oh þú ert svo frábær, en þetta hefði alveg geta verið ég, ég hata öll skordýr. Hefði gert það nakvæmlega sama og þú

[Ester Júlía, 13.4.2007 kl. 08:36]

HAHAHAHA...æ takk fyrir að redda morgninum hjá mér .. RYKROTTA!