Geðheilsa þjóðarinnar hangir á Icesave

Þá er það opinbert, leyndarmálið ógurlega sem allir þekkja til.

Afgreiðsla frá IMF kemur þegar við erum búin að undirgangast Icesave.

Ekki kjaftur lánar okkur krónu fyrr en það mál er komið á hreint.

Hvað segja Sigmundur garghænsni Davíðsson og Bjarni Ken við því?

Nú var það íhaldið ásamt  Samfó sem leituðu til þessarar ógæfustofnunar sem aldrei skyldi verið hafa.

Nú stjórnar fjárans sjóðurinn landinu og það er ekkert öðruvísi.

Hér stendur að margt hangi á Icesave og er það haft eftir forsætisráðherra.

Sjaldan sannara orð verið talað.

Margt (allt) hangir á Icesave og þar á meðal geðheilsa þessarar þjóðar.

Í nafni góðra vætta gangið frá þessari ólukku svo hlutirnir geti farið að rúlla af stað.

Við sitjum einfaldlega í súpunni.

Því miður.

Margt hangir á Icesave

Ástandið á djöflaeyju

Það er gömul saga og ný að fullorðnir standa saman gegn börnum þegar ofbeldi er annars vegar.

Hver kannast ekki við fólk sem segir frá ofbeldi í næsta húsi eða íbúð og aðspurt hvort það hafi ekki tilkynnt um málið segir að það vilji ekki skipta sér af, ekki blanda sér í fjölskylduerjur.  Ésús minn.

Friðhelgi heimilana og allt það kjaftæði.

Friðhelgi heimilana snýst upp í andhverfu sína þar sem farið er illa með börn.

Fáir virðast vita um þá borgaralegu skyldu að það ber samkvæmt lögum að tilkynna ofbeldi á börnum.

Svo má auðvitað benda á þá staðreynd að hér á landi er hægur vandi að hvetja fólk til að tilkynna en úrræði kerfisins eru svo lítil og léleg að það er til skammar.

Ofbeldi á börnum er eitt af því sem ég á erfiðast með að þola og það gerir mig einfaldlega óða.

Ég hef það fyrir reglu að lesa t.d. ekki fréttir þar sem tíunaðar eru misþyrmingar á börnum, mér nægir að lesa fyrirsögnina til að átta mig á gangi mála.

Subbulegar nákvæmnislýsingar gera ekkert fyrir mig.  Nógu mörg eru dæmin. 

Svo bíð ég eftir því að stjórnvöld staðfesti barnasáttmála SÞ, en Íslendingar hafa fyrir sið að skrifa undir svoleiðis sáttmála en staðfesta þá svo ekki.

Af því að það kostar uppstokkun, lagabreytingar svo ég tali ekki um dómskerfið sem sem er ekki beinlínis hannað konum og börnum í vil.

Við megum alveg lúta höfði í skömm.

Hægur vandi að óskapast yfir barnaofbeldi í útlöndum.

En steinþegja um ástandið hér á djöflaeyju.

 

Rekin fyrir að segja frá ofbeldi

Ég heiti Tortóla og borða slátur

 

Öll þjóðin veit að Davíð Oddsson fer í stólinn sem búið er að rýma fyrir hans eðla afturenda.

En Mogginn veit það ekki og segir að ekki sé búið að ráða nýjan ritstjóra.

Hvern eru þeir að blekkja?

Einhver sjálfssefjun í gangi?

Kannski talar Mogginn bara við Eyjuna og segir nó komment við sjálfan sig.

Ekki búið að ráða ritstjóra..

Já, já, og ég elska hval og innmat, er í Sjálfstæðiskvennafélaginu Hvöt og heiti Tortóla Idiota Gonsales

Ekki búið að ráða nýjan ritstjóra

Take that home to daddy og guð blessi Ísland

Ég er hætt að trúa flestu sem ég heyri.

Amk. þegar fólk tjáir sig um skuldir og framtíðarhorfur.

Hver gerði hvað.

Hver er (ekki) ábyrgur.

Ég gerði það að gamni mínu að fara í færslur septembermánaðar 2008 og lesa mig fram að hruni.

Dagana áður en Glitnir var þjóðnýttur var ég í áhyggjulausum fíling, veltandi fyrir mér innkaupum á lambaskrokki beint frá bónda.

Ég fór hamförum í úlpuhatri mínu vegna þess að ég fékk eina slíka flík að gjöf og ég var á leiðinni að kaupa í matinn.

Ég fabúleraði um reykingar, verð á sjampói og hjalaði eins og jafnlynt ungabarn í fávisku minni.  Agú.

Ég var að lesa um væntanlegan pönnukökubakstur ISG og félaga ofan í Öryggisráðið hjá SÞ og það var þá sem það þótti alveg akút mál að við kæmumst þar til formennsku.

Little did I know.

Svo var Glitnir þjóðnýttur og þá kom Geir og laug þessu.

Ég ætla ekkert í frekari upprifjun enda að þessu fyrir sjálfa mig.

Það er vont að vera búin að tapa trausti á nánast öllu og öllum.

Mín tilfinning er að það sé langt í að það endurvinnist.

Take THAT home to daddy.

Erlendar skuldir 30% of háar

Acta non verba!

 

Við erum á rassgatinu (fyrirgefið orðbragðið) Íslendingar og við þurfum að blæða fyrir stærsta bankarán sögunnar.

Það væri þolanlegt ef kreppan væri vegna utanaðkomandi aðstæðna eins og Geir Haarde og nótar hans reyna að halda fram þar til þeir eru að köfnun komnir vegna lygaþvælunnar í sjálfum sér.

En málið er ekki þannig.

Sumir hamra sífellt á því að við Íslendingar séum svo fá að það megi líta á okkur sem stóra fjölskyldu.

Já, er það ekki bara.  Á ekki að fara að fjölskylduvæða siðleysingjana og glæpamennina, þannig að maður hætti við að vilja koma þeim undir mannahendur?  Smart og lævís tilraun - en virkar ekki.

Ég kæri mig ekkert um þessa menn í mína familíu - einhver annar en þessi þjóð má ættleiða þá.

Ég vil ekki sjá að tengja mig við spillta stjórnmálamenn, hina eiginlegu hönnuði hrunsins og svo afæturnar sem enn ganga lausar og koma reglulega í viðtöl við miðla og senda okkur þolendum sínum fokkmerkið.

Mig langar heldur ekkert að ganga um bálill og full af heift, sem orsakast af vamáttakennd gagnvart ástandinu en ég get sagt ykkur það börnin mín sár og svekkt að ekkert okkar nær að byggja sig upp og lifa af þessa tíma óbrengluð, ef sökudólgarnir verða ekki látnir sæta ábyrgð.

Ég er orðin leið á að heyra að það sé verið að vinna svo svakalega mikið í þessum málum og ladídadída.

Tími orða er liðinn.  Nú er það framkvæmdin sem ég vil sjá og hana almennilega.

Acta non verba!

Eins gott að það verði kominn hreyfing á málið með að koma glæpamönnunum undir mannahendur áður en skattpíningin hefst.

Og eitt að lokum. 

Megi Þórlindur Kjartansson hafa vit á að halda kjafti en hann er einn af heilunum á bak við Icesave, næsti maður inn á eftir Sigurjóni Árnasyni, því tæra þróunarslysi.

Kemur stórhneykslaður í fjölmiðla og talar um að ríkisstjórnin sé að velta stórum skuldabagga á litla þjóð.

Afsakið á meðan ég frem kviðristu á sjálfri mér og hendi mér fyrir bíl til öryggis.

Annars góð bara.

Miklar skattahækkanir í farvatninu

Af líklegum ritstjóra og látnu fólki

 

Þegar betur fer að ganga þá er best að reka manninn í brúnni.

Íslenska leiðin - má ég kynna.

Annars er verið að leiða að því líkum að Davíð Oddsson setjist í ritstjórastólinn.

Þegar ég heyrði það greip ég til kristalskúlunnar og leitaði svara.

Kúlan var á því að þetta væri svona.

Ég án hjálpar kúlunnar tel svo líka vera.

Spurningin er - brjótast út fagnaðarlæti þegar kóngurinn hlammar sér í stólinn?

Talandi um kúlur og annað kukl.

Ég horfði á Þórhall miðil á Ská 1.

Æi, sumt er best að láta ósagt.

En að því ósögðu þá verð ég að lýsa furðu minni á að fólk sem kemur í gegnum miðla skuli vera ófært um að segja almennilega til sín.  Miðlar tala í gátum.

Alveg: Hér er gömul kona með stórt hjarta hún er í Nokíastgvélum og er að hugsa svo mikið til þín Guðrún mín.  Kannastu við það?

Já, hún stendur við sjóinn og veifar höndunum, stígvélin eru of stór, hún hoppar upp úr þeim hvað eftir annað, var hún ræðari?  Ekki, en vitavörður?  Baðvörður?  Ekki, nú en bringusundkona? 

Hvað hún heitir?  Bíddu, samband slæmt, kannastu við Sig eitthvað?  Sigrún?  Sigríður, Sigdís, Sigfríð, Sigmær, Sigþrúður, Sigurdís, Sigurlín?

Jésús, fyrst þessir látnu geta veifað höndum, gefið signöl og lýst eigin innræti af hverju í fjáranum geta þeir ekki sagt til nafns?

Það þarf að minnsta kosti ekki mikla miðilsgáfu til að leiða líkum að því að flotti Moggaritstjórinn hafi verið látinn fjúka fyrir Doddsson.

Okei, okei, ég er hætt.

Er að drífa mig í að lesa tarrot fyrir vikuna.

Úff, mikið að gera hjá mér í andlega geiranum.

Aukið traust á Morgunblaðinu og mbl.is

Allsber sannleikurinn

Glatað fyrir þennan náfrænda vinar míns, Erils Vandræðasonar, að koma í blöðunum þó hann hafi skroppið allsber í búð.

Krúttið, vona að hann láti sveppagróður í friði það sem eftir er.

En ég pæli oft í rosa furðulegum hlutum, kannski af því ég er stórfurðuleg sjálf, ég veit það ekki.

Ég las þessa frétt um nakinn manninn og fór að hugsa hvað hlutir væru í raun rangsnúnir og ólógískir ef maður veltir fyrir sér lífsins fyrirkomulögum.

Við fæðumst alsber - og höfum ekkert vit á að vera með einhver leiðindi yfir því.

Svo er okkur hent í föt til að halda á okkur hita og svo er okkur kennd blygðunarsemi.

Ekki má sjást í píkur, typpi né rassa.  Almáttugur minn á fjallinu.

Þetta er nakinn sannleikurinn og þannig er það nú bara.

Ekki að ég hafi uppi nein áform um að hætta að ganga í fötum, ónei, en það er vegna þess að ég er með fatablæti, fer ekkert án þeirra klæða sem ég hef komið mér upp með ærinni fyrirhöfn.

Hefur ekkert með neina blygðun að gera.

En hvað um það þegar ég var gelgja fékk ég martraðir á martraðir ofan um að ég væri allsber úti á götu.

Alveg: Mig dreymdi að ég væri í góðum fíling í Austurstræti (já þetta er dæmi, draumadæmi), í sól og góðu veðri og ég var komin að því að fara í Eymundsson eða Gevafótó, jafnvel á Hressó eða inn í London dömudeild (nei, lýg því, þar voru kerlingarföt).

Ég sem sagt labbaði þarna alveg heljarinnar spræk í draumnum og virti fyrir mér mannlífið.  Var alveg glöð með mig og var máluð og svona og dinglaði augnhárunum framan í mögulega kærasta, sem var urmull af í strætinu.  Ég var  í stuttu máli dropp-dedd-fokking-gjorgíus eins og alltaf.

Verður mér þá ekki litið niður á tærnar á mér og sé að ég er skólaus!

Nei, perrarnir ykkar ég var í fötum, en ég var skólaus!

Þetta var á tímum pattformaskóbúnaðar og buxurnar voru 15 cm. lengri út af því.

Ég stóð þarna sem sagt í Austurstrætinu skólaus með gallabuxurnar á eftir mér sem lækkun skóleysis nam.

Gallabuxnadregillinn náði aftur að Lækjartorgi - ég sver það svona nánast.

Jiminn má ég þá heldur biðja um að dreyma mig alsbera á árshátíð drykkjumannafélagsins í Hálfvitahreppi.

Það væri beinlínis léttir get ég sagt ykkur og ég lýg því ekki.

Farin í eftirmiðdagsbænir.

Úje.

Nakinn og til vandræða

Ekki meir Geir

Geir talar flotta norsku, hugsaði ég þegar ég horfði á þetta viðtal við hann í norska (og sænska) sjónvarpinu.

Að því sögðu var blómum ekki bætt á fyrrverandi forsætisráðherra.

Svör hans jafn aulahrollsvekjandi og þegar hann útskýrði kreppuna í máli og myndum, bæði hér heima og í "maby I should have" þættinum í breska sjónvarpinu - eeeekki svo sællar minningar.

Fredrik Skalvan vissi ekki hvernig hann átti að vera þegar Geir byrjaði útskýringarnar á orsökum hrunsins.  Hann var bara vandræðalegur maðurinn, enda ábyggilega ekki kunnugur hinu íslenska stjórnmálamannaheilkenni - aldrei mér að kenna.

Sama þegar hann spurði Geir hvort hann ætti ekki að taka ábyrgðina og Geir fór í langar útskýringar um það mál.

Mig langaði til að gráta.

Hættu að tala.

Ekki meir Geir.

Plís, láttu kjurt liggja.

Við þjáumst nóg hérna úti í ballarhafi orðin að atlægi um allan hinn vestræna heim og got ef ekki Asíu líka.

Djísús.

Hefðu átt að minnka umsvifin

Fýlupúkahreyfingin

 

Hm...

Nú hafa puntstráin þrjú rifið sig upp með rótum og gefið skít í grasrótina.

Þau kalla sig hreyfingu og hafa þá væntanlega brúarsmíði og andstöðu við opna umræðu sem sitt aðal baráttumál.

Svo má ekki gleyma sjúkdómsgreiningarhæfileikanum sem finnst á meðal þremenninganna sem er ekki vont að hafa á tímum kreppu þegar það kostar hvítuna úr augum fólks að leita sér lækninga.

Fýlupúkahreyfingin hefur litið dagsins ljós.

Ég sé reyndar ekki hvernig þau hefðu átt að gera þetta öðruvísi, enda búin að mála sig út í horn með barnalegri hegðun og frekjuköstum eftir að hafa orðið undir í lýðræðislegri atkvæðagreiðslu á landsfundi Borgarahreyfingarinnar.

Baklandið (tveir varaþingmenn að mér skilst, leiðrétti það fúslega ef það eru fleiri) mynda með þeim hreyfinguna.

Mikið skelfing er ég orðin leið á þessum uppákomum.

Þetta fólk brosir aldrei.

Þeim er alltaf svo stórlega misboðið.

Nú fer brúnin á þeim væntanlega að léttast.

Og vonandi fær þjóðin nú frið fyrir stöðugum drama- og fýluköstum þingmannanna í fjölmiðlum.

Og Borgarahreyfingin getur farið að starfa eðlilega.

Þingmenn koma og fara.

Þörfin fyrir grasrótina er hins vegar alltaf fyrir hendi.

Guð forði okkur frá fleiri stjórnmálamönnum "fólksins" sem eru á stöðugri sjálfshátíð.

Til lukku BH.

Klofningur í Borgarahreyfingu

"Svo þakklát að þið eruð til" - eða þannig

Ég er ein af þeim sem hafði töluverðar væntingar til Borgarahreyfingarinnar.

Þarna var fullt af fólki sem ég þekkti, mis vel reyndar, fólk sem ég hafði trú á.

Og svo var kosið.

Borgarahreyfingin náði fjórum inn á þing, ég þarf ekki að tíunda þá sögu.

Um leið og talningu lauk, úrslitin ljós og fagnaðarlátunum linnti hófst tímabil stöðugra óláta í friðarhreyfingu fólksins sem vildi eigna sér búsáhaldabyltinguna.

Já ég er að tala um þingmennina, ekki hinn almenna félagsmann í Borgarahreyfingunni.

Ég sá þá koma í pontu þremenningana (undanskil auðvitað Þráinn Bertelsson sem er fyrst og fremst trúr sinni sannfæringu og tekur ekki þátt í klíkumyndunum og knúsorgíum, þar sem fólk þakkar hvert öðru fyrir að vera til út í eitt.  Enda hrapaði hann snarlega af vinsældarlista hinnar heilögu þrenningar) og þeir skáru sig frá hinum almenna þingheimi með því að hreykja sér hátt, þeir voru öðruvísi, betri og göfugri, þeir frussuðu af vandlætingu yfir hinum glötuðu fjórflokkum.  Munur en þau.

En auðvitað voru þau hvorki betri né verri en aðrir, bara jafn breysk og hinir.  En þeir höfðu tækifæri til að vinna öðruvísi - sem þeir reyndar gerðu með öfugum formerkjum.

Ég tek fram að þannig horfði þetta við mér, eflaust eru mér margir ósammála, en ég get bara túlkað mína persónulegu upplifun.

Til að gera langa sögu stutta þá hefur aðdáun mín breyst töluvert í hina áttina og ætla ég ekki að nota stærri lýsingarorð um málið, enda alþjóðlegi kurteisisdagurinn í dag, hjá mér sko.

Almenningur hefur síðan fylgst með prímadonnuherferð heilagrar þrenningar á síðum dagblaða og annarra miðla nánast í beinni fram til dagsins í dag.

Nú neita þingmennirnir að beygja sig fyrir lýðræðislegum vilja þeirrar hreyfingar sem kom þeim á þing.

Þó tók steininn úr fannst mér þegar ég frétti að þeir hafi gengið út af fundi en tilkynnt að fólk mætti tala við þau þar sem þau voru í hliðarsal.

Hirðin veitti áhugasömum áheyrn.

Halló, hver ráðleggur þessu fólki?  Einhver með ógeðslega sjúkan húmor. Ésús minn í PR-mennskunni.

Hér skrifa þeir svo í Moggann í og subba út lýðræðislega kjörna stjórn hreyfingarinnar.

Mér finnst þetta bara svo dapurt.

Þeim verður tíðrætt um bakland, Margréti, Þór og Birgittu.

Ég held að þessi þrjú séu ágætis manneskjur sem hafi svolítið misst sjónar á upphaflegum markmiðum.

Þá hefði verið ágætt að hafa GAGNRÝNIÐ bakland en ekki fólk sem hefur sett þau á stall og ástundar tilbeiðslukennda jámennsku í stað uppbyggilegrar gagnrýni.

Í pólitík er það ekki svo "að sértu mér ekki sammála þá ertu á móti mér".

En það er bara mín skoðun.

Svo ætti það að vera Birgittu, Þór og Margréti ærið umhugsunarefni að nýleg skoðanakönnun sýnir að 93% þjóðarinnar treysta þingflokksformanni BH ekki nokkurn skapaðan hlut.

Nú, en af því það er hinn alþjóðlegi kurteisisdagur hjá mér þá sný ég þessu við og segi að 7% þjóðarinnar treystir Birgittu.

Áts.  Jafnvont.

Sorglegt og já ég er reið og sár yfir því hvernig komið er.

Aðallega vegna þess að þessi fíflagangur mun gera nýjum framboðum í framtíðinni erfitt um vik.

Hvernig á fólk að gleyma þessu rugli?

Óvíst um frekara samstarf