MÁL BARNA

Ég hef tekið upp á því að horfa aftur á barnatíma sjónvarpsins um helgar.  Það er þennan sem er fyrir yngri börnin.  Ég hélt að ég væri búin með þennan pakka eftir að stelpurnar mínar uxu úr grasi en nú er ég aftur komin í barnasjónvarpið með henni Jenny Unu Erriksdótturrr.  Ég sit oftast með henni því stundum koma jákarlar, kókófílar og grekar, algjörlega óforvarandis og þá verður Jenny oft smá órótt.  Allavega fer ég ekki langt.

Það sem ég er hins vegar að furða mig á hvers vegna það er ennþá verið að láta fullorðið fólk tala barnaröddum.  Þetta var svona í denn þegar stelpurnar mínar voru litlar og viti menn, enn er rígfullorðið fólk að tala með smábarnarómi.  Ekki alltaf að vísu en ansi oft. 

Það versta sem ég veit er þegar fullorðnu leikararnir hlægja með tilgerðarlegum röddum sem eiga að túlka hlátur barnsins en það er í besta falli hallærislegur uppúrkreistingur.  Í morgun tók Jenny fyrir eyrun tvisvar sinnum og ég skildi hana ofsalega vel.

Það er alltaf að aukast skilningur á þörfum minnstu borgaranna.  Allir vita nú orðið að börn eru alvöru fólk og eiga ekkert minna skilið en það besta alveg eins og við hin.  Þess vegna bíð ég spennt eftir að sjónvarpið sjái ljósið og fái börn til að tala í sinn eigin barnatíma.

Og hvar eru barnafréttir?  Ég er alltaf að bíða eftir þeim.

Ég í fullorðinsfötum með eyrnatappa.

Athugasemdir

[Guðríður Haraldsdóttir, 16.7.2007 kl. 08:41]

Sumt barnaefni er talsett með barnaröddum, hluti þess er skelfilegur, engir hæfileikar, engin leikstjórn, en ég hef samt heyrt ágætistalsetningu þar sem börn eru eingöngu. Líki því ekki saman við hina skelfinguna að láta fullorðna tala. Kveiki oft á imbanum þegar ég kem heim (til að missa ekki af boldinu og að geta bloggað um það) og að HLUSTA á barnaefni með fullorðnum að þykjast vera börn, er eitthvað það skelfilegasta sem til er. Næstum verra en að hlusta á hryllingsmynd. Mæli með að barnafréttir komi.

[Kristín Katla Árnadóttir, 16.7.2007 kl. 09:59]

Já er alveg sammála. Gurrí.

[Ragnhildur Sverrisdóttir, 16.7.2007 kl. 10:45]

Úff, hvað ég er sammála! Stelpurnar mínar voru stundum hræddar við þessar furðulegu raddir, sem komu úr börkum barnanna í þáttunum.

Fyrir mörgum árum hringdi ég í sjónvarpið og bað um að fá samband við þann starfsmann sem stýrði talsetningu. Eftir japl, jaml og fuður fékk ég samband við einhvern og þegar hann svaraði spurði ég með ýktustu og skrítnustu gervibarnarödd sem ég gat kreist upp úr mér: "Vantar ykkur einhvern til að lesa inn á barnaefni?"

Starfsmanninum fannst þetta ekkert fyndið, en ég hló lengi á eftir.

Það þarf ekki alltaf mikið til að gleðja mig

[Nanna Katrín Kristjánsdóttir, 16.7.2007 kl. 13:56]

Einu sat sonur minn þá 6 ára og dóttir systir mín þá 3 ára fyrir framan sjónvarpið og horfðu á stundin okkar.

Systur dóttir mín lítur á son minn, sem í hennar augum var mjög stór og vissi flest sem vita þurfti og spyr;
" afhverju, talar fullorðna fólkið svona eins og kjánar"

Sonur minn svarar mjög alvarlegur;
"Fullorðið fólk heldur oft að við skiljum þau ekki, nema þau tali eins og kjánar"

Systir dóttir mín kinkar kolli til samþykktar og svo halda þau áfram að horfa

[Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir, 16.7.2007 kl. 20:30]

leggja fram kvörtun hjá félagi íslenskra leikara....ekki spurning..

[Jenný Anna Baldursdóttir, 16.7.2007 kl. 20:34]

Og kvarta yfir hverju SÓ, skorti á börnum í félaginu.