Á sjittlista guðs

 

Ef guð er til, sem ég veit ekkert um, þá hlýtur hann að hafa vaknað illa s.l. haust og sett okkur á sinn persónulega sjittlista.

Alveg: Þessir forstokkuðu hrokagikkir, Íslendingar,  þurfa að læra lexíu hérna og það þó fyrr hefði verið.

Maðurinn (veran) hefur séð að við vorum um það bil að rústa hagkerfum heimsins.  Við gerum allt svo vel, svo alla leið eitthvað.

Svo hefur hann hent sér undan sænginni, beint í bleyjugaskirtilin og hafist handa við að gera fagurt mannlíf við Bankafossa að hreinu helvíti á jörð.

Eins og bankahrunið sé ekki nóg þá eru náttúruöflinn með guði í liði.

Hlutir koma af himni ofan.

Jörð skelfur og ætlar að halda því áfram sýnist manni. 

Alveg þessi kall: Ekki slaka á, verið á nálum fíflin ykkar.

Það er bókstaflega ekkert eins og það á að vera.

Álverð lækkar, sumarið er kalt, krónan í tjóni, Gulli Snoð með áhyggjur af velferðarkerfinu, hús eru eyðilögð í vafasömum tilgangi, öryrkjar og gamalt fólk fá fokkmerki frá ríkisstjórninni, Lennon er dáinn, hællinn laus undan skónum mínum, ég braut nögl, það er sprunga í eldhúsglugganum mínum, kirsuber kosta hvítuna úr augum okkar, ég finn ekki plokkarann, Kópavogur sökkar, mig vantar kjól,  það er verið að myrða hvali og ég er með hausverk.

Hvernig haldið þið að maður geti búið við þetta?

Kreppa hvað?

Gleði, gleði, gleði.

 

Reykjanes skelfur

Píkuþema í næstu viku?

Er tittlingsþema hjá Mogganum þessa vikuna?

Svona penis season.

Alveg; tökum allt sem hefur með typpi að gera og gerum því ítarleg skil?

Fyrst var frétt um mann sem skaut sjálfan sig í stellið.  Áts.

Núna um mann sem skar undan elskhuga eiginkonunnar í Frakklandi.  Ennþá meira áts.

Það er auðvitað fréttnæmt þegar verið er að misþyrma barnasmiðnum, lostapinnanum, unaðsstjakanum, lilleven (hehemm).

Úff, má ekki heyra eða sjá orðið "lilleven" öðruvísi en að mig langi til að grípa til kviðristukittsins.

Ég hef alltaf haldið að ef það er skorið undan mönnum þá sé allt búið.

Nema auðvitað á skurðarborði.

Hvað er ég að blogga um þetta?

Jú, ég var að pæla í hvort Mogginn verður með píkuþema í næstu viku.

Bíð spennt.

Aflimaði elskhuga eiginkonunnar

Grúskítugu börnin hennar Evu

 

Sem forstokkaður, siðlaus, hortugur, umhverfismengandi og sjúkdómavaldandi reykingarmaður, sem er að setja heilbrigðiskerfið á hausinn, tekur hjarta mitt gleðihopp þegar ég heyri um fólk sem ullar framan í reykingarbönnin sem hafa gert okkur neytendur að annars flokks fólki.

Ekki misskilja mig, ég hef ekkert á móti því að sýna tillitssemi, reyki úti heima hjá mér og allt það, en við sem erum á þessu löglega fíkniefni erum grútskítugu börnin hennar Evu.

Okkur er hvergi vært (búandskotanshú).

Veitingakona á Bretlandi hefur fundið gloppu í reykingarlögunum.  Hún opnaði einfaldlega "rannsóknarmiðstöð" fyrir reykingarmenn á kránni og nú reykja kúnnarnir eins og enginn sé framtíðin og það algjörlega löglega.

Reyndar er reykingafasisminn mun meiri á Bretlandi heldur en hér.

Þegar ég var í London síðast þá var ekki staður sem hafði fjóra veggi (og ekkert endilega loft, sbr. breska undergrándið) sem leyfði reykingar.

Á veitingasöðunum í janúar sátu allir úti á veitingastöðum og reyktu.  Skjálfandi í rigningunni, rauðir í framan, krókloppnir á höndum með yfirvofandi bronkítis og lungnabólgu.  Ha?

Sjaldnast kjaftur innandyra.

Málið er að ef ríkið hættir að selja tóbak og leggur af þessa tvöfeldni sem felst í því að hagnast á tóbaki en refsa fyrir notkun þess, þá skal ég leggja mínum sígarettum og ekki segja eitt einasta orð, með öðrum orðum, steinhalda munninum á mér saman.  Jafnvel lúta höfði og skammast mín.

En á meðan þá ætla ég að tuða eins og motherfucker vegna þess að það er ekki glóra í þessum tvöföldu skilaboðum.

Annars er þetta mest í nösunum á mér núorðið.  Er búin að játa mig sigraða og á leiðinni að hætta.

En þó ég verði reyklausari en Þorgrímur Þráinsson þá mun ég vera á móti því að komið sé fram við fólk á þennan hátt.

Og varðandi Þorgrím Þráinsson, þá hefur hann reykingahvetjandi áhrif á mig.  Mig langar ógeðslega mikið í sígarettu bara ef ég sé mynd af manninum.  Halló! Ekki mjög fyrirbyggjandi maður.

Nú ætla ég að bregða mér í að skoða reykingabannslögin og finna holu sem hægt er að smeygja sér í gegn.

Svo er það brjálæðislega fyndið að hugsa til þess að einu sinni reykti maður á biðstofu læknisins, í bankanum og á kennarastofum landsins.

Já og í leigubílum.

Þvílíkur viðbjóður.

Eða þannig.

Úff ég gæti sagt ykkur hluti.

 

Ráðagóður kráreigandi

Algjört rugl

 

Kaffi er stórhættulegt og getur valdið jafn miklu tjóni á heilanum og hass og kókaín stendur að lesa um í Jyllandsposten.  Rannsókn mun hafa verið gerð.

Ég er nú aldeilis ekki sammála þessu og get fært fyrir því rök.

Í fyrsta lagi þá..

Í fyrsta lagi...

Nú er ég búin steingleyma hver rökin voru.

En þau voru góð.

Kaffi skaðar heilann

Fáfíklar, þrífíklar og fjölþjófar

Það er hægt samkvæmt einhverjum geðlækni (?) að vera fjölfíkill og skorta vilja eða kjark til að taka á sínum málum!

Vá, hafa einhver undur og stórmerki komið fram í læknavísindunum sem rennir undir það stoðum að það sé eingöngu vilji og kjarkur sem til þarf?

Er búið að afsanna að fíkn sé sjúkdómur?  Auðvitað er sjúkdómshugtakið umdeilanlegt en alkóhólismi (sama hvort rýkur, rúllar eða rennur) var skilgreindur sem slíkur innan læknisfræðinnar síðast þegar ég vissi.

Við þurfum að fá öppdeit frá þessum geðlækni hérna.

En að glæpamanninum.

Í fréttinni er hann greindur sem fjölfíkill.

Hm...

Ég var í róandi og áfengi, er ég þá fáfíkill?

Eða tvífíkill?

Ég heiti Jenný og ég er tvífíkill.

Aðrir þrífíklar, fjórfíklar og þegar efnin eru orðin fleiri þá fjölfíklar?

Ef maður reykir og étur eins og enginn sé morgundagurinn þá bætast væntanlega tvær fíknir við í nafnbótina.  Úje!

Svo eru það endurkomumennirnir sem þurfa að fara aftur og aftur í meðferð áður en þeir ná að stilla sér upp sólarmegin á lífsgötunni.

Þeir eru pjúra þráfíklar. 

"Maðurinn var fundinn sekur um ítrekuð umferðarlaga- og fíkniefnabrot. Þá var hann sakfelldur fyrir að stela kókflösku, neskaffi og mjólk úr verslun."

Halló, fjölþjófurinn þinn.  Skammastín"  Kók, kaffi OG mjólk!

Rólegur á græðginni.

Nei þá er betra að koma heilli þjóð á rassgatið og fá orðu á Bessastöðum í leiðinni.

Flytja svo lögheimilið sitt til útlanda og verða aldrei sóttur til saka.

Bilað ástand?

Nei, nei, allt í góðu og svona bara.

Rugl.

 

Fjölfíkill í skilorðsbundið fangelsi

Mannréttindabrot?

 

Reykingar eru viðkvæmt mál hjá mér.

Af því ég er ekki enn hætt sko.

Málið er að það þrengir að mér meir og meir með hverjum deginum sem líður.

Hóst.

Ég hef farið mikinn um reykingafasisma hér á minni síðu, það mannréttindabrot að við sem reykjum megum ekki kveikja í á opinberum stöðum, eða á kaffihúsum og á djamminu, guð hjálpi mér, en ég er ekki á leiðinni þangað.

Þetta er auðvitað brot á réttindum og algjör tvöfeldni í þokkabót vegna þess að ríkið selur stöffið og vill svo ekki kannast við neytendurna.

Dílarinn gefur auðvitað skít í viðskiptavininn, gömul saga og ný.

En ég er sem sagt í vandræðum.

Það eru allir, nema auðvitað hinn kærleiksaðilinn sem eru hættir að reykja.

Stelpurnar mínar eru hættar.

Flest allar mínar vinkonur líka.

Og allt þetta fólk spennir í mig augun, mismikið samt, hefur áhyggjur af því að ég gangi frá mér.

Svo er það dálítið "trailortrassað" að reykja.

Og ég er sjálf farin að skammast mín fyrir að halda þessu áfram.

Alltaf að undirbúa hættingu.

En einhvern tímann hefði mér fundist þetta ógeðslega krúttlegt frétt.

Reykið eða yður mun refsað verða!

Tilbreyting í því.

Er það ekki fokkings mannréttindabrot líka?

Hm..

Farin í smók.

Skipað að auka reykingar

Muniði?

 

Ég man aldrei eftir að það væri talað um kynlífsfíkla þegar ég var barn, unglingur, ung kona og alveg þangað til núna nýlega, svei mér þá.

Það var heldur aldrei talað um átfíkla, spennufíkla eða fólk með lesti og bresti, sem um sjúkdómsástand væri að ræða.

Lengi vel var heldur ekki talað um fíkla varðandi ofnotkun (misnotkun) á vímuefnum.

Það voru einfaldlega til skilgreiningar eins og rónar, dónar, fitubollur og önnur hlýleg lýsingarorð á borð við slík, sem bar vitni opnum huga og miklu fordómleysi samfélagsins.

Hm...

Ég man reyndar bara eftir Leibba dóna, ef við tökum kynlífselementið sem dæmi, sem var svo alls enginn dóni þegar á reyndi heldur áhugamaður um armbandsúr og örlítið nærsýnn með því greyjið.

Svona var lífið einfalt.

(Sem það var auðvitað ekki, allt í felum á bak við byrgða glugga auðvitað).

En ég hékk í volæði mínu inni á ljósmyndasafnsvefnum í dag og rakst þar á nokkrar myndir af fólki frá sólbekkjabrjálæðistímabilinu.

Áttatíuogeitthvað.

Munið þið hversu viðurstyggilega brúnir allir voru þá?

Með sítt að aftan?

Og herðapúða dauðans?

Ég var nefnilega brúnkufíkill.  Vissi það auðvitað ekki þá, það er bara núna sem það er að renna upp fyrir mér.

Ég hefði sennilega hent matarpeningunum í ljósabekkinn hefði ég þurft að velja (jabb).

Komst ég ekki í mína nánast daglegu ljósatíma leið mér eins og vélritunarblaði í óopnuðum pakkanum.

Eða eins og Snæfinni Snjókall nýkomnum úr yfirhalningu.

Þá sjaldan sem ég komst ekki í ljósin gat ég ekki beðið með að komast í tíma daginn eftir og þá tvo.

Svo hlustaði ég aldrei á músík á meðan ég lá í bekknum.

Mér fannst einhvern veginn að athyglin á brúnkuvinnunni yrði að vera hundraðprósent, ekkert mátti leiða hugann frá verkefninu.

Svona jafn gáfulegt og að taka sér frí úr vinnunni til að safna hári.

Er þetta ekki bilun?

Minnir mig á þessa elsku hér.

Sjitt, svona læt ég þegar ég hef lofað sjálfri mér að blogga bara fíflafærslur.

Mun leita mér hjálpar hið bráðast.

Jeræt.

Kynlífsfíklum fjölgar

Mensan og tærnar

 

Ég vaknaði ekki hress í morgun á þessum hátíðisdegi.

Eftir langan tíma af raddleysi, inntöku myglulyfja og alls kyns árásaróðum flensugerlum, er ég nánast búin að missa húmorinn.

Ég hef til að mynda engan húmor fyrir því að tveggja ára barni skulið troðið inn í gáfumannafélagið Mensu.

Mensa er eins og allir vita gáfumannafélag sem er til í vel flestum löndum.  Inngönguskilyrði eru þau að þú komir vel út á gáfnaprófunum sem þeir hafa þróað.

Fyrir mér er þetta skortur á góðri sjálfsmynd, mikilmennskubrjálæði og gífurleg þörf fyrir að geta blakað félagaskírteini upp á að þú sért æðislegur, ofboðslega gáfaður, algjört séní og mikið klárari en vel flestir, sem veldur því að svona selskapur verður til.

Svo á að troða barni inn í félagsskapinn.  Tveggja ára smábarni.

Halló!

En svo furðulegt sem það nú er þá er ekki eins og þú þjálfir þig upp í að vera klár í kollinum.  Auðvitað geturðu lært og þjálfað heilann endalaust, en ef úthlutunin er ekki beysin í upphafi þá tekur heilinn ekki sönsum.

Það er svona jafn "gáfulegt" og að stofna félag fólks með fallegar tær.

Og þó ekki, það eru til lýtalæknar, má redda ljótustu tám, sem er fínt og hér er ég komin með hugmynd mér til handa.  Er með forljótar tásur eftir áralangar misþyrmingar á þeim í alls kyns háhæluðum skóm.

Það er ekki hægt að drífa sig með heilabúið til lýtalæknis, nú eða skipta um og bæta við líffærið.

Við notum það varla, vitum mest lítið um innihald viðkomandi líffæris og verðum að gera það besta úr úthlutuninni sem við fengum.

Þrátt fyrir að hafa tæpast unnið til þess sjálfur að fá heila vel yfir meðallagi í fúnksjón þá á fólk í "gáfumannadeildinni" til að ganga um með attitjúd og láta eins og það standi á verðlaunapalli eftir harðan kappleik og hafi unnið sig upp frá núlli.

Halló.

En kannski er húmorinn á leiðinni.

Þetta er eiginlega of "gáfulegt" til að hlæja ekki að því.

Mensa here I come! 

(Ókei, ég veit að Mensufólkið hittist og reynir að bjarga heiminum, blablabla og vonandi getur sú litla lagt sín lóð þar á vogarskálar).

2 ára stúlka í gáfumannasamtök

Velkominn Davíð

 

Varðandi andlega og líkamlega vellíðan er tvennt í stöðunni.

Þú getur annað hvort hugleitt eða sleppt því.  Djók.

Sko, mér finnst það dúllulegt af David Lynch að ætla að fá okkur Íslendinga í innhverfa íhugun.

Það veitir einhvern veginn ekki af eftir allt sem á hefur dunið.

Annars fer ég alltaf svolítið til baka þegar ég les og heyri um svona fyrirkomulög sem beint er inn á við, alla leið í sálina.

Ég hékk nefnilega algjörlega intúitt í nokkur ár í hugleiðslum og havaríi sem hafði það að markmiði að láta mér líða betur og svona í förbífarten - bjarga heiminum.

Ég með mitt alkaeðli, allt í botn eða sleppa því alveg, tók þetta að því marki að ég var öll á innhverfunni.

Gleymdi að borða, svaf eftir minni, sveif um allt og snerti nánast ekki jörðina.

Ég sá duldar meiningar og djúpan boðskap í auglýsingunum á strætó, aftan á opalpakkanum og í skónúmerinu mínu.  Ókei, áður en þið sendið á mig yfirvöld, þá ýki ég ögn, en bara ögn.

Ég held að ég hafi aktjúallí verið á hraðleið inn í geðsjúkdóm.  Kommon.

Í mörg ár er ég búin að vera óhuggulega jarðbundin.  Til að heilagleikajafna.

Trúi einfaldlega því sem ég tek á, þó ég viti auðvitað betur, en stundum verður maður að rétta sig af.

Svo sveik guð mig 1997 þannig að ég sagði mig úr lögum við allt svona heilagleikakjaftæði og var sambandið ekki heitt fyrir.

Ekki tekið hugleiðslu, ekki lotið höfði í auðmýkt, sest í lótus eða kíkt í Tarrot (ókei nýbyrjuð á því aftur).

Ég hugleiddi mér til vansa.

Ég er búin að fá leið á innanverðri mér, þessi utanáliggjandi er öllu skemmtilegri.

En gott ef ég fer ekki aftur á stað með David Lynch en held áfram að lifa lífinu eins og dauðleg vera, jafnframt.

Það er nefnilega allt best í hófi.

Nema í mínu tilfelli þegar hugbreytandi efni eiga í hlut.

Þar eru það öfgarnar allar leið.  Algjört fokkings nono.

Velkominn David.

Lynch kynnir innhverfa íhugun

Stórlega úr lagi gengið

Fyrirgefið á meðan ég hendi mér út um gluggann á næsta turni.

Það er fullt af stórskrýtnu fólki sem gerir alls konar hluti í þeim tilgangi að vekja á sér athygli nú eða vegna þess að það er hreinlega veikt í geðhluta sálarinnar.

Fólk sem gerir svona er auðvitað stórlega úr lagi gengið.

Fáránlegt að gefa þessu svona mikið vægi.

Ég ætla ekki að sjá myndband sem mun vera til sýnis hingað og þangað, enda geng ég ekki með neina löngun til að misbjóða sjálfri mér með þessu frekar en öðru því sem kyrrt má liggja.

En er kúk- og pissáhugi þjóðarinnar svona geigvænlegur að þetta er mest lesna fréttin á Mogganum?

Ég ætti reyndar ekki að hneykslast mikið, sjálf bullandi sek sem blogga við þessi ósköp.

Meira ruglið.

Skeindi sig með kjörseðli