Fyrir hvað var verið að borga?

 

Það þurfti efnahagshrun heillar þjóðar til að innviðir flokksins eina færu að bresta.

Að hið rétta andlit Sjálfstæðisflokksins kæmi í ljós.

Ég bloggaði um það í gær að spillingin væri rétt að byrja að koma upp á yfirborðið.

Því miður hafði ég rétt fyrir mér.

Fyrst komu þessi algjörlega siðlausu styrkir (lesist mútur) fram í dagsljósið.

Í dag kemur í ljós að Guðlaugur Þór hafði milligöngu um peningana.

Hvers lags forarpyttur er þessi flokkur eiginlega?

Nú stendur eftir spurningin um fyrir hvað var verið að borga?

Eitthvað var það svo mikið er víst.

P.s. Höfundur þessa frábæru merkja er bloggvinur minn hann Guðsteinn Haukur og mér leiðist ekki þetta frábæra framtak hans.

Guðlaugur Þór hafði forgöngu um styrkina

Af altmuligmanninum

Vá hvað Geir altmuligmaður Haarde var öflugur formaður, forstætisráðherra, gjaldkeri, bókahaldari, sendill og fjáröflunarmaður árið 2006.

Ekki nóg með að hann hafi tekið við fimmtíuogfimm milljónum frá FL-Group og Landsbanka, kortéri áður en lög um fjárframlög til stjórnmálaflokka gengu í gildi.  Nei hann lét ekki þar staðar numið.

Hann hefur gengið með bókhaldið í vasanum, skroppið í banka og skipt peningunum og lagt þá inn á reikning flokksins án þess að kjaftur yrði þess var.

Altíeinu margir peningar á reikningi flokks - púmm, pang.  Gaman að því.

Öllu þessu stóð hann í meðan hann stjórnaði landinu.

Ég er nánast viss um að hann hefur haldið utan um félagaskrána líka.

Trúir fólk þessari útskýringu?

I don´t think so.

Íhaldið er farið að ljúga út í eitt.

Og ég, kæru vinir, er algjörlega raddlaus.

Kem ekki upp hljóði. 

Jamm.

Geir segist bera ábyrgðina

Húrra!

Trú mín á mannkynið (lesist fólkið í Kraganum) hefur aukist til mikilla muna.

Húrra!

VG tvöfaldar fylgið í Kraganum

Askja Pandóru ekki opin enn

 

Ég er komin með upp í kok, fyrir löngu, af spillingarfréttum.

Ekki að ég vilji hætta að fá þær, ekki misskilja mig.

Hvers lags fólk höfum við alið við Íslendingar?

Siðlausa peningamenn sem gera það sem þeim sýnist, án tillits til laga og reglna?

Þrátt fyrir að ekkert lát sé á fréttum af alls kyns sukki og svindli hef ég sterklega á tilfinningunni að askjan hennar Pandóru sé rétt að opnast.

Svo mikið meira á eftir að koma í ljós.

Er það nema von að maður sé hvekktur?

Nei, auðvitað ekki.

Ég vil gera þá stjórnmálamenn ábyrga sem gerðu þetta mögulegt.

Munið að þetta bitnar fyrst og síðast á okkur almenningi, ekki sukkbarónunum.

Munið það þegar þið steðjið á kjörstað.

Fyrrum starfsmenn Askar Capital grunaðir um lögbrot

Lúserar gróðærisins

Í gróðærinu þar sem undirrituð kom frekar lítið nálægt neyslufylleríinu (átti þó ágæta takta nokkrum sinnum) slógu Íslendingar sig til kjána með kaupæði og ferðalögum.

Við vorum undrabörnin ósigrandi, ríkust, fallegust, sérstökust og vorum búin að finna upp hina fullkomnu leið til að græða peninga.

Það voru lúserar sem fóru til útlanda sjaldnar er þrisvar á ári.

London og Köben voru svona eins og sunnudagsbíltúrarnir í denn.

Við keyptum og hentum (ekki ég, tók endalaust við notuðu frá öðrum og er ánægð með það), enda hægt að mublera heilu einbýlishúsahverfin með því sem dregið var upp úr gámum bæjarins.

Ég er ekki að vera neikvæð, þvert á móti, því núna erum við að læra upp á nýtt svo margt sem við vorum búin að gleyma.

Það er auðvitað sárt að þurfa að missa allt, líka orðsporið, til að opna augun.

Hamingjan liggur ekki í hlutunum sem við kaupum, eða í ferðalögunum sem við förum í en hvorutveggja er ágætis bónus og gleðiauki í lífinu.

Heima hjá mér var sama sófasettið allan minn uppvöxt.

Síðan var það yfirdekkt þegar það var farið að láta á sjá.

Ég á hérna í stofunni hjá mér yfir hundrað ára gamalt borð, mér þykir mikið til þess koma af því það á sögu, tengist fólki sem stendur mér nærri hjarta og það verður ekki keypt í búðum.

Auðvitað er sorgleg að lesa um algjört hrun í sölu húsgagna, en hrunið mun slá niður alls staðar, bæði hjá heimilum og fyrirtækjum.

En auðvitað var ástand gróðærisisns óeðlilegt.

Við þurftum aldrei allt þetta dót, við bara héldum það.

Nú höfum við heldur betur fengið skilaboð um að svo er ekki.

Kannski er það gott að fara aftur til fortíðar með sumt.

Fara til dæmis í meiri samveru með þeim sem okkur þykir vænt um.

Skera niður gerviþarfirnar og það sem öllu máli skiptir, stoppa, draga andann og þakka fyrir að við erum þó hér.

P.s. Þetta blogg tók eigin stefnu.  Átti ekki að verða mærðarleg lofgjörð til einfaldleikans en varð það samt og það er sennilega vegna þess að ég er þessarar skoðunar.

Jabb, ég er það.

Algjört hrun í sölu húsgagna

Mútur?

Fl Group veitti Sjálfstæðisflokknum 30 milljón króna styrk í desember 2006.

Skattrannsóknarstjóri hefur þennan styrk til rannsóknar en hann rannsakar nú bókhald FL Group.

Fengu fleiri flokkar svona glaðning?

Mútur?

Maður spyr sig.

30 milljóna styrkur

Fossablæti

Svona frétt er uppfyllingarefni.

Þriðjudagur smiðjudagur.

Vitið þið að mig dauðlangar á hótel um páskana.

Ég sagði mínum reisufælna eiginmanni þessi tíðindi rétt fyrir kvöldfréttir.

Hann spurði hvar hótelið ætti að vera staðsett, kannski í öðru landi?

Ég var á því að það væri slétt sama, mig langaði einfaldlega á hótel.

Og ég vildi að það heyrðist í fossi inn um gluggann.

Ég nenni ekki að segja ykkur hvernig þetta samtal þróaðist.

En ég er ekki á leiðinni á hótel um páskana.

En mér hefur hins vegar verið bent á að það sé foss í nágrenninu sem ég geti heimsótt.

Þessi í Kaupþingsanddyrinu þið vitið.

Á opnunartíma banka og sparisjóða.

Hef ég sagt ykkur hvað ég er gift skemmtilegum manni?

Ekki?

Ég held ég láti það alveg eiga sig að sinni.

Þriðjudagur erfiðastur vinnudaga

Iss - piss

 

Ég hef fengið hlátursköst um ævina sem hefðu getað endað illa.

(Geri reyndar enn).

Þau voru nefnilega mögnuð og óstöðvandi.

Þegar ég var unglingur, nánar tiltekið á fyrsta degi hægri umferðar, þá hló ég svo mikið að ég pissaði á mig.

Það var voða pínlegt.

Af því það gerðist á Laugaveginum að kvöldi til og allt fullt af fólki og svona.

Mig langaði bara að nefna þetta.

Hlægið því varlega.

Óskað eftir neyðaraðstoð vegna hláturkasts

Að lesa fólk

Takk Sjálfstæðismenn fyrir að stunda eigin sjálfseyðingu frá ræðustól Alþingis þar sem allir geta fylgst með.

Ég er reyndar komin með upp í háls, þannig að ég tek hljóðið af sjónvarpinu og horfi bara á þau í mynd.  Taugakerfi mitt getur ekki tekið við meiru.

Ég skil málþóf, það er nauðsynlegt að grípa til þess og hefur löngum verið gert þannig að Sjálfstæðismenn eru ekki höfundar að því og þeim er sannarlega leyfilegt að nýta sér þessa aðferð eins og minnihlutar gera gjarnan.

En núna erum við ekki að upplifa neina venjulega tíma og "venjuleg" hegðun og fíflagangur á Alþingi er eins og blaut tuska í andlit okkar sem sitjum heima og erum óttaslegin vegna framtíðarinnar.

Af hverju er Sjálfstæðisflokkurinn svona hræddur við fólkið í landinu?

Ég tel mig vita af hverju og ég tel mig líka vita að Sjálfstæðiflokkurinn þekkir ekki almenning, getur ekki lesið hann og er ekki búinn að átta sig á að gamla kjaftæðið og yfirborðsmennskan fyrir kosningar blekkir ekki nokkurn mann.

Þegar fólk hefur setið of lengi við kjötkatlana hættir það að geta lesið venjulegt fólk.

Við viljum fá stjórnlagaþing, krafa fólksins er skýr.

Samt eyða Sjálfstæðismenn dýrmætum tímanum þar sem hver dagur getur skipt sköpum um örlög fólks, í að fara með gamanmál, söngva og þvælu úr ræðustólnum á Alþingi.

Þeir eru ekki enn búnir að ná því, þrátt fyrir allt sem yfir hefur dunið að það er ekkert andskotans samasemmerki milli Sjálfstæðisflokks og almennings.

Í hvernig málum er flokkur sem skynjar ekkert nema eigin vilja?

Er ekki kominn tími á að hann dragi sig í hlé og skerpi hjá sér forgangsröðunina.

Ég hefði haldið það.

En auðvitað eru allir dauðfegnir að Sjálfstæðismenn skuli sjá um að reyta af sér fylgið algjörlega hjálparlaust.  Mér persónulega finnst það í sjálfu sér ekki leiðinlegt.

Reyndar er hér mætur Sjálfstæðismaður sem bloggar um málþófið og hann er ekki mjög uppveðraður.  Hér.

Þingfundur til hálf þrjú

"It was the best of times. It was the worst of times"

Gaman að sjá blússandi siglingu VG í NV-kjördæmi í skoðanakönnun, vel að merkja.

Það sem skiptir máli er þó það sem er talið upp úr kjörkössunum.

Ég horfði á borgarafundinn frá Ísafirði á RÚV í kvöld.

Það var mikið um frasapólitík og svona, en þannig eru valdaflokkarnir vanir að tala.

Ég var ánægð með Gunnar hjá O og svo auðvitað stórdúlluna hann Jón Bjarnason, minn mann á vettvangi.

Að horfa á Sjálfstæðisframbjóðendann var hins vegar aulahrollsvekjandi lífsreynsla sem mig langar ekki að endurtaka í bráð.

Þrátt fyrir kokhreysti mannsins, sem sagði "það er klárt mál", "algjörlega kristaltært" og "alveg á hreinu" í hvert sinn sem hann opnaði munninn, þá dauðvorkenndi ég honum.

Það er ábyggilega ekki auðelt að vera á framboðslista fyrir Sjálfstæðismenn á þessum síðustu tímum.

Sá frjálslyndi var ágætur.

Framsókn, já Framsókn.  Af þeim er ekkert að frétta bara.

Svo er best að skella sér í eina frábærustu byrjun á bók sem ég þekki til.

“It was the best of times. It was the worst of times. It was the age of wisdom. It was the age of foolishness. It was the epoch of belief. It was the epoch of incredulity. It was the season of hope. It was the season of despair.”

Þetta er nefnilega málið.

Í þessu línum kristallast það ástand sem við búum við núna.

Gerum það besta úr því.

Vinstri græn stærst í NV-kjördæmi