Ég er ekki að tala við þig - heldur er ég að tala við þig

Jenný Una Eriksdóttir litaði á borðið í gær og sagði aðspurð að hún hefði ekki gert það.  Það hafi verið önnur Jenný Una Eriksdóttir, mjög óþekk slík, sem gerði það en hún væri farin.

Jennýju má segja til málsbóta að hún er þriggjaoghálfs árs og með afskaplega líflegt ímyndunarafl.

Kjartan Gunnarsson, fyrrverandi framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins og fulltrúi í stjórn Landsbankans, frábað sér að vera kallaður óreiðumaður á flokkráðsfundi í gær en takið eftir hann var ekki að vísa til Davíðs Oddsonar.

Samt er ekki vitað um að neinn annar hafi látið þessi orð falla um forsvarsmenn bankanna annar en téður Davíð, þó leitað sé með logandi ljósi.

Kjartan Gunnarsson, kt. sósósó-sósó, til heimilis að Sóandsó nr. sóandsó; ég trúi ekki orði af því sem þú segir, ég held að þú sért svona skelfilega hræddur við Föðurinn.

En ég er ekki að tala við þig, ég er að tala við Kjartan Gunnarsson með sömu kennitölu og sama heimilisfang.

Meikar það ekki sens kallinn minn?

Jújú erþaeggibara?

Tár felld á flokksráðsfundi

Lygimál

Þegar ég var stelpa var stundum logið (skrökvað) að mér til að vernda mig frá sjálfri mér.

Ég vildi klippa marsípanstangirnar mínar niður í búta og var sagt að ef maður klippti mat hætti maður að vaxa.

Þetta með klipperíið hafði þær afleiðingar að enn get ég ekki klippt svo mikið sem persillu ofan á mat.

Mér var líka sagt að börnin væru sett inn í maga móðurinn af guði og svo kæmu þau út um naflann.  Þessu var reyndar logið um allan Vesturbæ og víðar.  Ég setti reyndar spurningamerki við þessa speki, fannst móðir mín þá illa elskuð af almættinu því hún var ansi oft með barni og svo fannst mér þessi millivegur í móðurkvið algjör óþarfi fyrst guð væri hinn gefandi aðili.  Skildi ekki af hverju hann setti ekki ungabarnið beint í vögguna almáttugur eins og hann var.

Þarna var auðvitað verið að ljúga að mér til að vernda mig frá þeim hroðalega sannleika að fólk hefur samfarir oft og reglulega án þess að skammast sín og með þessum líka afleiðingunum.

Skelfilegt.

En ég fullorðnaðist á endanum og hef leitast við að ljúga ekki að börnunum mínum, þó auðvitað hafi ég dottið út af beinu reglulega af því ég er ekki fullkomin (já ég veit, þið eruð standandi hlessa).

En það eru greinilega menn í landstjórninni og á öðrum merkilegum póstum sem halda að við fullorðna fólkið þolum illa sannleikann.

Það er logið á hverjum degi.  Engin hætta á ferðum, við erum komin yfir erfiðasta hjallann, Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn er ekki inn í myndinni fyrir okkar hönd, nei, nei, þeir eru hérna í ráðleggingum bara.

Allar lygar undanfarinna vikna hafa gert það að verkum að ég treysti ekki kjafti sem opnar á sér þverrifuna í fjölmiðlum, þ.e. þeim sem halda um stjórnartaumana í skelfilegri kreppunni sem hér ríkir.

Það sem mér finnst þó skelfilegast er að það er orðið eðlilegur framgangsmáti að segja ósatt og þegar sannleikurinn kemur í ljós þá er lygin varin með því að málið hafi verið svo viðkvæmt að ekkert hafi mátt láta uppi um það.

Ég hef bloggað um það áður og ég geri það enn og aftur, ef fólk getur ekki sagt sannleikann þá á það að halda sér frá fjölmiðlum.  Segja ekki neitt.

Ég hef aldrei upplifað það að vera í eins lausu lofti og núna.

Vont að treysta engum. 

Ég reyni að vona það besta en reikna með því versta.

Svo geta Sjálfstæðismenn grenjað og hangið í stuðningssleik á lokuðum fundum sem samt eru ekki lokaðir.

Ég veit bara eitt, að þeir eru hvors annars en ekki mínir menn.

Samfylkingin ekki heldur og það er sárara.  Þeir voru nú einu sinni gamlir samherjar mínir í pólitík.

Fjárinn sjálfur.

IMF lýsir vilja til að aðstoða

Amma Póló, afi Pilsner og barnahatari í peysufötum

 

Íslendingar eru þrjóskir og ósveigjanlegir segir Hattersley, fyrrverandi aðstoðarutanríkisráðherra Bretlands.  Hann segir að málstaður Breta í þorskastríðinu hafi verið réttmætur og í nýja stríðinu sem nú geysar sé málstaðurinn það einnig.

Ég man eftir þessu þorskastríði jájá og mér fannst við ferlega flott þá og mér finnst það enn.

Ég man eftir Ólafi Ragnari Pres, með viðtalsþætti á ensku þar sem hann stóð sig alveg þræl vel.

Hjartað barðist í brjóstinu með málstað litla Íslands á móti andskotans Bretunum.  Það var svart-hvítt dæmi, við vorum réttu megin við strikið.  Algjörlega spikk og span.

En núna er ég ekki svo viss.  Auðvitað hefur Gordon Brown verið að nýta sér þessa stöðu Íslands til eigin vinsælda en ég vil ekki trúa því að óreyndu að þeir hafi gert sér það að leik að ljúga upp samtölum við íslenska ráðamenn.  Ef svo er þá eru þeir ótýnt pakk.  En bíðum aðeins.

Ísland á auðvitað ekki að láta bjóða sér þessa framkomu sama hvað er.  Þessi djöfulgangur í Bretanum hefur þegar skaðað okkur biggtæm.

En að kjarna málsins.  Hehe.

Ég var að hugsa um gildi íslensku krónunnar og auðvitað fleygði það mér í nostalgíu.

Ég bloggaði um litabókina fyrr í vikunni sem ég keypti á rétt tæpan níuhundruð kall og gaf mér nánast hjartastopp.

Ég man nefnilega eftir því þegar ég fór í Möggubúð á horninu á Ásvalla og Hofsvalla og keypti kúlur á 1 aur stykkið.  Þær voru í fánalitunum og Magga geðvonda sem var líka barnahatari í peysufötum, bjó til kramarhús úr umbúðapappír og taldi kúlurnar í það.  Svo sagði hún okkur að andskotast út með varninginn um leið og hún tók við peningunum.  Þjónustulundin í hámarki hjá helvítis kerlingunni, guð blessi hana.

Það voru til fimm aura stykki.  Rauður haltukjafti brjóssykur kostaði krónu.  Líka Bazúkatyggjó.

Og Pan tyggjóið var keypt í lausu eða í litlum kössum, kostaði kúk og kanil.

Á sunnudögum fékk ég rauðan tíkall í bíó.  Brúnn fimmkall fór í bíómiða í almenn og afgangur í nammi.  Poppkornið var poppað heima og tekið með í brúnum bréfpoka sem myndaði fitubletti af heitu poppkorninu.

Og svo fór mig að langa í ískalda Póló úr svona Kókassa á gólfi, (það varð svo mátulega kall) þegar ég bloggaði.  Ég fékk vatn í munninn. 

Rosalega var Póló góður drykkur og Ananas með dansandi Hawaymeyju íklæddri strápilsi á miðanum.

Ótrúlegt hvað lífið var einfalt.

Svo voru rauðar pylsur í matinn á laugardögum.  Með bræddu smjöri og kartöflum.

Ég finn bónlyktina úr sameigninni á Hringbraut 84 þegar ég skrifa þetta.

Á laugardögum var nefnilega allt skúrað út í hörgul.

Nostalgía je,je, je!

Íslendingar þrjóskir og ósveigjanlegir

Hefðuð þið trúað þessu?

 

Í öllum hamaganginum sem gengur á þessa dagana las ég einhversstaðar að hagkerfið okkar myndi fara aftur um þetta tuttugu til þrjátíu ár.

Ég alveg: Nú, nú, hvaða hýstería er nú þetta?  Við lifum á opnum tímum, ferðalög ertu tertubiti og ekki krassa tölvurnar þó efnahagsástandið sé í sögulegu lágmarki.

En halló, ég hefði betur aldið mér á mottunni með yfirlýsingagleðina við sjálfa mig.  Ég hefði átt að hasta á Jennýju Önnu og hreinlega segja henni að þegja, svei mér þá.

Á mínum sokkabands þegar allar leiðir lágu til London fórum við systur mínar og vinkonur í hverja innkaupaferðina á fætur öðrum.  Þetta var sjötíuogeitthvað ofkors.

London var heimsborg tískunnar og fyrir fataóðar ungmeyjar var hún himnaríki á jörð.

Klúbbarnir gerðu ferðirnar ekki leiðinlegri og miðað við þeirra tíma tísku hvað varðaði karlkynið þá þóttu breskir testosterrónar alveg ferlega liggilegir í útliti.  Kannski af því að þeir voru svo töff til tausins.

Við steðjuðum sem sagt til London stelpurnar og til þess að nálgast gjaldeyri á þessum haftatímum sem aldrei koma aftur (jájá) fékk maður einhverja lágmarksupphæð punda gegn framvísun farseðils.  Þessi summa var hvergi nærri nóg, mikið lá við og margt þurfti að versla.

Maður þekkti mann sem þekkti leigubílstjóra á setuliðssvæðinu og þar fengust dollarar.

Svo fyllti maður alla vasa plús ferðatöskur af hundraðköllum sem hægt var að skipta í breskum bönkum.

Reyndar skil ég ekki hvernig við komumst með góssið inn í landið aftur algjörlega athugasemdalaust því keypt var fyrir heilu vinkvennahjarðirnar í leiðinni.

NB. þá var ein alvörubúð með fatnað í Reykjavík, sum sé Karnabær og þar af leiðandi litu öll ungmenni út eins og tvíburar.

Plebbarnir versluðu í Hagkaup, Guðrúnarbúð, eða Verðlistanum.

Upptalið, búið, bless.

Ég reyndar lét Drengjafatastofuna gera mér klæði eftir eigin teikningum.

En það sem ég er að segja hérna er að það þurfti fyrirhöfn og frumleika til að falla ekki inn í hópinn en hjarðeðli hefur aldrei verið mér að skapi.

En aftur að gjaldeyri.  Nú erum við komin aftur í tímann.  Nú er það mæting með farseðil til að fá fjármunina afhenta.  Vá, að tala um að rúlla afturábak niður minningargötu.

Hefðuð þið trúað þessu?

Ónei!

Leiheiheiter.

Framvísa þarf farseðlum í bönkum

"We will ensure you" eða "we will screw you"?

Ég er að reyna að skilja atburðarásina hérna varðandi þennan svakalega misskilning milli Darlings og Árna M. Mathiesen.

Upp er komin upp alvarleg milliríkjadeila á milli landana og hana má rekja til símtals þessara tveggja manna að mér skilst.

Annað hvort hefur Árni sagt eitthvað allt annað en hann segist hafa sagt eða þá að hann er ekki sleipur í ensku.

Sagði Árni; "We will ensure you"  og Darling hefur ekki alveg náð Bjarkarframburði fjármálráðherrans og gefið dauðann og djöfulinn í að hann hafi sagt "We will screw you"?

Ég er eiginlega nokkuð viss um að þarna liggur hundkvikindið grafið.

Annars er þetta orðinn slíkur farsi að léleg bíómynd er ekki einu sinni sanngjörn samlíking.

Fyrirgefið en ég get ekki borið virðingu fyrir forsætisráðherra sem lætur eftir sér að nota orðið "dóni" og "fífl" um blaðamann sem honum finnst ekki sýna sér nægilega tillitsemi og lotningu og gerir það í hljómnemann í þokkabót þannig að það heyrist í steríó út um allan sal.

Halló hver er fífl hérna?

Án gamans þá er ástandið eldfimt og þessir talsmenn okkar með stöðuga blaðamannafundi verða að læra að tala varlega.

Mig langar ekki til að vakna við það í býtið í fyrramálið við að landher hennar hátignar Elísabetar Englandsdrottningar stigi hér á land og taki alla landsstjórnina höndum og færi í böndum til London.

En til vara EF það gerist þá mega þeir kippa stjórn Seðlabankans með.

Þá ættum við að geta farið að greiða úr þessum vandræðum.

Samtal við Árna réð úrslitum

Blindfullur og útúrsýrður brjálæðingur?

Dæmigerð heppni Jennýjar Önnu.

Um leið og ég sný í alvörunni við blaðinu og fer að versla alfarið í lágvöruverslunum þá kemur Bónus út með mestu hækkunina á milli kannana hjá ASÍ.

Ekki þar fyrir að ég fékk kostnaðarhamingjuraðfullnægingar þegar ég kom með vikuinnkaupin að kassanum í Bónus í dag.  Ég slapp með ellefuþúsund krónur fyrir heillrar viku vistir.  Ég bara mala af gleði.

Gússígússí.

En svo þurfti ég að stökkva inn á minn gamla vinnustað Eymundsson til að kaupa bókina Alkasamfélagið eftir Orra Harðarson vin okkar hér á kærleiks.

Hún kostaði auðvitað sitt, en ég ætla ekki að kvarta yfir því, það var annað sem sló mig algjörlega út af laginu, gerði mig næstum orðlausa, sem hefði út af fyrir sig glatt minn heittelskaða enda ég afskaplega málglöð kona þegar vel liggur á mér.  Honum varð því miður ekki að ósk sinni að þessu sinni.

Þar sem ég var með fulltrúa breska heimsveldisins hann Oliver Einar barnabarnið mitt og hana Jennýju Unu sem telst þá fulltrúi lýðveldisins Íslands, hér í pössun, greip ég til þess ráðs að kippa með aumingjalegri litabók fyrir börnin.  Það gerði ég til þess að ekki færi allt í háaloft milli þessara ríkja sem eyddu hérna dagsstund hjá ömmu sinni, þ.e. enn frekar en orðið er.  Var hrædd um að Oliver myndi beita hryðjuverkalögunum til að þagga niður í Jenný Unu og hún þá á móti tala niður leikskólann hans í Londresborg.

Nema hvað.  Þegar ég kem út í bíl í góðum djassi, svona miðað við allt og allt, þá verður mér litið á verðmiðann.

Litabókarræksnið sem taldi um fimmtíu blaðsíður kostaði 890 krónur!

Hver er að verðleggja á þessu landi?

Er það einhver blindfullur eða útúrsýrður brjálæðingur?

Með besta vilja er ekki hægt að fá svona lítið kvikindi upp í fimmhundruð kallinn nema að hafa til þess dass af siðblindu, hvað þá þetta verð.

Svo vildu þessar tvær þjóðir ekkert með litabókina hafa þegar allt kom til alls.

Og þau léku sér prúðmannlega og fallega og voru mun þroskaðri í samskiptum en sumir fulltrúar þeirra þjóða hvar þau ertu búsett.

Gordon Brown og Davíð Oddsson, snæðið þið nýru og lifur bara.

Ég mun að sjálfsögðu ramma inn friggings litabókina.  Það er á tæru börnin góð.

Defenetly later.

Verð hækkaði mest í Bónus

Hvar er sóandsó?

 

Ég get bloggað mig niður í rætur lyklaborðsins um ástandið í efnahagsmálum en það mun engu breyta.

Ég skil eiginlega minna og minna eftir því sem ég les fleiri fréttir.

Það eina sem ég átta mig almennilega á að þessir karlar sem ráðið hafa ferðinni í peningamálum þjóðarinnar hafa ekki verið að hugsa um hag hennar amk. hefur sá hagur ekki verið í efsta sæti.

En nóg um það.

Ég fæ engu breytt um þetta hörmungarástand.  En ég ræð algjörlega ferðinni í mínu lífi og þess vegna ætla ég að einbeita mér að því.

Ég hef lært að gleðjast yfir litlu hlutunum eftir að ég varð edrú.  Í uppsveiflunni títtræddu sem ég reyndar tók ekki þátt í voru það litlu hlutirnir sem gáfu mér lífsfyllingu. Í niðursveiflunni er boðið upp á sama.

Einfaldleikinn klikkar ekki börnin góð, ég er að fullyrða það. 

Ég kveiki á kertum um leið og það tekur að rökkva, ég les bækur og ég er með fólkinu mínu.

Ég bloggaði aðeins um bækur í morgun en ég get ekki nógsamlega undirstrikað hversu frábær leið frá þunglyndi og amstri þessa grófa og miskunnarlausa peningaheims bækur eru.

Það er sama á hverju gengur, ég finn alltaf fróun í bókinni.  Enda er ég algjörlega ekki til viðræðna á meðan ég les.

Dætur mínar elskuðu bókalestur móður sinnar í uppvexti sínum.  Af eftirfarandi ástæðu.

Mamma: Má ég kaupa gallabuxur á sóandsóbilljónir?

Ég: Jájá.

Þær: Er það?

Ég pirruð: Jááááááá, í guðanna bænum látið þið mig í friði börn.

Önnur dæmi sem má nota eftir þörfum:

Má ég fara á diskó?

Má ég vera úti til miðnættis?

Má ég hætta í skólanum?

Má ég myrða nágrannann?

Ók, ekki alveg kannski en þið skiljið vandamálið.

Núna er það hins vegar Hljómsveitin sem verður smá pirraður þegar hann spyr;

Hvar er sóandsóeinhverandskotinnsemliggurbeintfyrirframannefiðáhonumenhannkemur  ekkiaugaá?

Ég: Jájá.

Hann: Ha, ertu ekki að hlusta? Hvar er sóandsóogsvoframvegis?

Ég pirruð: Jájájájájájájájájá!

Hann : ARG villtu leggja bókina frá þér.

Ég: Ha! Varstu að segja eitthvað?

Svona er lífið börnin góð. 

Engar hamingjupillur eða vökvar á flöskum komast í hálfkvisti við lestur góðrar bókar.

Farið á bókasafnið eða í bókabúðina.

Þar er kreppujöfnunina að finna.

Yfir og út í bili.

Nýi Landsbanki tekur við

Fleiri bankar?

Fyrir nokkrum árum, eftir einhverja þyrlupallaveislu í London ákváðum við hér á kærleiks að skipta um banka. 

Það var ekki um marga kosti að ræða í stöðunni allir voru í útrásarsukkinu nema SPRON og við fórum þangað að nánast öllu leyti með okkar tiltölulega litlu viðskipti.

Við höfum ekki séð eftir því.  Núna er það beinlínis gleðiefni á erfiðum tímum.

Nú vaknar fólk upp með andfælum þriðja daginn í röð við að búið er að yfirtaka banka.

Eru fleiri bankar til að taka?

Ég ætla rétt að vona að Sparisjóðirnir sem stunduðu ekki peningasúkk né hegðun sem flokkast undir mikilmennskubrjálæði séu í öruggu skjóli.

Annars endar þetta með að við sofum með aurana undir koddanum.

Það er eins gott að ég á yndisleg barnabörn sem ég get huggað mig við og eytt tímanum með.

Svo hef ég bækurnar mínar og aldrei er eins gott að hverfa inn í heim bókarinnar og á tímum sem þessum.

Þar eru nefnilega allt önnur lögmál við líði.  Ég hvet til lesturs.  Lestur er heilandi.

Farin að glugga í bókinni um Belle, hina hamingjusömu lúxushóru.

Sem er auðvitað ekki til.

En ég leyfi ykkur að fylgjast með.

Later.

 

FME yfirtekur Kaupþing

Veiting æðruleysisorðunnar

Rosalega er Gordon Brown vanstilltur og taugaveiklaður stjórnmálamaður.

Hvað á það að þýða að fara fram með þessum hætti?

Hann hræðir líftóruna úr breskum sparifjáreigendum án þess að mál séu komin á hreint.

Ó, ég gleymdi, hann er í vondum málum vinsældarlega séð.

Hann hefði mátt telja upp að tíu karlinn áður en hann fór að hrópa, súsúsú.

En að annarri og öllu kvalarfyllri vanstillingu.

Ég finn til inn að innstu hjartans rótum með þingmönnum Samfó.  Þeir eru svo brímandi brjálaðir út í Davíð Oddsson fyrir gasprið í honum í Kastljósinu í gær, sem reyndar orsakaði nærri því heví milliríkjadeilu milli okkar og Breta, að þeir eiga erfitt með að sitja á sér í viðtölum.

Ég vil sæma þá Árna Pál Árnason og Lúðvík Bergvinsson, æðruleysisorðu þessarar síðu fyrir aðdáunarverð kúlheit í viðtölum núna áðan, Árni Páll hjá Íslandi í dag og Lúðvík hjá Helga Seljan.

Þeir komu því samt ágætlega frá sér hvað þeim fannst um framgöngu Davíðs, þeir gátu bara ekki blótað ærlega í fréttunum.

Karlinn verður auðvitað að fjúka.  Áður en einhver fer fram með vopnavaldi gegn íslensku þjóðinni.

En nú kemur að smá tjilli.  Það er ekki hægt að hugsa bara um fjármálabömmera allan daginn.

Kiljan er á eftir.  Það verður talað við Orra Harðar um nýju bókina hans Alkasamfélagið sem ég hef reyndar bloggað um áður.

Og svo verður fjallað um Stein Steinarr ofkors.

Svo fer ég fram á jákvæðar fréttir á morgun.

Sounds like a plan?

Úhújeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

Sjá nánar um Kiljuna.

 

Alls konar sensasjónir

Hvar eru mennirnir sem standa að Icesave?

Af hverju standa þeir ekki vaktina og tala við fjölmiðla.  Útskýra hvað er í gangi?

Ég vissi ekki að íslenska ríkið væri ábyrgt fyrir sparifé breskra reikningseiganda í Icesave.

En það er ekki að marka, ég veit fjandann ekki neitt.

Það er leiðinlegt til þess að vita að íslenskur almenningur er nú úthrópað ótínt þjófapakk í útlöndum.

Blásaklaust eftir því sem ég best veit.

Ég gefst upp á að skilja þetta fyrirkomulag og ætla út að fylgjast með fiðrildunum í garðinum.

Þau eru að drepast í hárri fiðrildaelli þessir ræflar.

Þá lífsins sensasjón skil ég þó að einhverju leyti.

Dæs.

Ég flokka þetta fjandinn hafi það undir Landsbankadeildina.

Brown hótar aðgerðum