Farin áður en ég kom

Gaman að sjá hversu talnaglögg löggan er.  Ef við vorum á fimmtahundrað þá er ég farin að sjá fimmfalt.  Það er ekki öðruvísi.

En kannski er það svo, að ég hafi séð fleira fólk en í raun og sann stóð á Austurvelli.

Það má nefnilega segja að ég hafi mótmælt með glans, eins og mín er von og vísa.  Ég var eiginlega við dauðans dyr þarna á Austurvelli give or take smá ýkjur.

En það má að minnsta kosti segja að ég hafi mætt á mótmælin en hafi í raun verið farin áður en ég kom.

Þetta, villingarnir ykkar á sér aðdraganda og það er best að ég deili skemmtilegri innkomu minni að þessum fjöldafundi með ykkur.

Ég er sykursjúk.  Ég þarf að sprauta mig á morgnanna hvað ég gerði samviskusamlega í morgun.

Svo gerðist dálítið sem kom mér í vont skap, ég reif kjaft við nokkrar manneskjur, gerði líf nokkurra að heitasta helvíti og eitt leiddi af öðru, ég gleymdi að borða.  Var svo bissí í minni frábæru geðshræringu.

Svo tók ég mig til, málaði mig og snurfusaði og hentist af stað í mótmæli.

Never a dull moment.

Við krúsuðum endalaust til að finna stæði ég og Hljómsveitin, vorum auðvitað ekki nógu náttúruvæn til að taka strætó, helvítis svínabest við erum bæði tvö.

Á endanum fundum við stæðið og ég fór að leita að Sörunni og Jennýju sem voru mættar til að hitta okkur.

Og það var þá sem grasið kom eiginlega á móti mér þarna á Austurvellinum.  Ég vissi ekkert í hvaða átt ég ætlaði, ég sá nánast ekki neitt og vafraði um eins og drukkin kona sem ég var ekki - ég sverða. 

Var auðvitað búin að týna Hljómsveitinni sem ég er gift og elska út af lífinu, en ég ráfaði sem sagt þarna um svæðið alein.  Það að við höfum týnt hvort öðru er út af fyrir sig merkilegt miðað við fámennið sem löggan heldur fram að hafi verið á Austurvelli.

Þá hnippti í mig kona sem ég hef ekki séð lengi og var svona líka glöð að sjá mig.

Ég hálf rænulaus í sykurfalli; hæ, geturðu lánað mér símann þinn?

Hún: Ha jájá, hvað segirðu gott annars?

Ég: Símann (milli samanbitinna vara).

Hún rétti mér símann og ég gat loksins hringt í dóttur mína og ég sagði henni að ég væri rokin.  Svo rúllaði ég af stað eins og biluð garðsláttuvél.

 Helga mín takk fyrir lánið á símanum, ég knúsa þig næst.

Þar með lauk þátttöku minni í þessum fámennu mótmælum upp á nokkuð hundruð sálir.

Mér sem sýndist við vera að minnsta kosti tvöþúsund.

But what do I know?

En við mætum aftur eftir viku og ég ætla að hafa með mér nesti.

Úje.

Mótmæla Davíð Oddssyni

Erum við aumingjar við Íslendingar?

Erum við aumingjar við Íslendingar?

Svei mér þá ef ég veit hvað ég á að halda eftir atburði undanfarnar vikur.  Atburðina sem hafa valdið gífurlegu tjóni í lífi hins almenna borgara á Íslandi, gert okkur öll að ómerkingum um víða veröld svo ég bara tæpi á því helsta.

Aðildarríki Atlandshafsbandalagsins samþykktu s.l. sumar áætlun um loftrýmisgæslu yfir Íslandi.

Bretar eiga að sinna þessari gæslu í desember n.k.

"Bjarni Benediktsson, formaður utanríkismálanefndar, sagði í samtali við Morgunblaðið að málið hefði ekki komið inn á borð nefndarinnar. Hann átti ekki von á öðru en staðið yrði við samkomulagið enda lægi NATÓ-skuldbinding á bak við það."

Hvers lags þýlyndi er þetta eiginlega?  Er samkomulag við NATO æðra en sjálfsmynd þjóðarinnar?

Halló, Bretar hafa sett á okkur hryðjuverkalög.  Þeir hafa orðið valdir að óbætanlegum skaða og nú eiga þeir að sjá um að vernda Ísland?

Ef þetta er ekki að kyssa á vöndinn þá heiti ég Gordon Brown.

Ég vil ekki sjá að Bretar séu hér með nútíma alvæpni á landinu á meðan við erum í þeirra augum ótýndir hryðjuverkamenn. 

Nú fer ég fram á að þessi samþykkt NATO verði endurskoðuð í ljósi breyttra aðstæðna.

En ég játa að ég hef litla sem enga trú á að það verði gert.

Af því að við erum með sjálfsmynd á við ræsisrottu þessa dagana og þá er ég að tala um stjórnvöld en ekki almenning.

URRRRRRRR

P.s. Þeir sem ekki sáu upprifjuninni á íslensku útrásinni í Kastljósi í gær geta séð það hér.  Ég hef einmitt verið að bíða eftir svona klippi.  Ég vissi ekki hvort ég ætti að gráta eða garga úr hlátri.  En þú?  Kastljósklippið.

Bretar sjá um varnirnar

Hingað og ekki lengra!

"Fjármagn sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn (IMF) getur mögulega lánað Íslendingum er ekki talið nægja til að fullnægja fjármagnsþörf Íslands, samkvæmt heimildum Morgunblaðsins. Því er talið að IMF muni t.d. ekki leggjast gegn því að Ísland taki lán í Rússlandi."

Ég veit ekki með ykkur en stærð vandamálsins er að ná nýjum hæðum, eða kannski er ég að taka þetta inn af fullum þunga þessa dagana.

Sukkgreifarnir eru búnir að koma málum þannig fyrir að við íslenskur almenningur sitjum uppi með fjármagnsþörf í upphæðum sem eru svo stjarnfræðilega háar að við getum ekki meðtekið tölurnar nema upp að ákveðnu marki.

Hvernig gat þetta farið svona?  Ég og allir sem ég þekki spyrja sig stöðugt þessarar spurningar.

Látum okkur sjá, í allt vor og sumar var ríkisstjórnin á fjölmiðlaflótta og svaraði engu, nema með skætingi og útúrsnúningum í besta falli.  Þeir höfðu greinilega ákveðið að gera ekkert, segja ekkert.  Fólk sem gekk á eftir svörum eins og Sindri Sindrason hjá Markaðnum á Stöð 2 var kallaður dóni fyrir bragðið.

Nú vitum við að skýrslu sem Willam Buiter, prófessor í London School of Economics, var fenginn ásamt samstarfskonu sinni til að gera um orsakir efnahagsvanda Íslands og íslensku bankanna gerði grein fyrir alvarleika ástandsins. Þau skiluðu skýrslunni af sér í lok apríl og kynntu lítillega uppfærða útgáfu á fundi hér á Íslandi 11. júlí.

Skýrslunni var haldið leyndri því hún var of viðkvæm fyrir markaðinn.  Náið þið alvarleikanum í málinu?

Staðreyndir málsins eru einfaldlega þær að það hefur verið vitað um komandi hrun bankanna um fleiri mánaða skeið og ekkert verið aðhafst.

Mér kæmi ekki á óvart að á þessum tímapunkti hafi greifarnir hafið útflutning á fjármunum til staða þar sem erfitt er fyrir ríkið að koma höndum yfir þá.

Ég finn ekki til samkenndar með íslenskum stjórnvöldum sem hafa flotið sofandi að feigðarósi, né heldur hef ég samúð með flottræflunum.

Ég er hins vegar hvítglóandi af bræði. 

Ætlar ríkisstjórnin, stjórn Seðlabankans og Fjármálaeftirlitið bara að tjilla áfram í djobbinu eins og ekkert hafi gerst?  Að það hafi orðið smá dómgreindarskortur sem sé vart til að gera veður út af og halda síðan áfram með "buisness as usual"?

Nú stendur það upp á okkur almenning í þessu landi sem hefur verið dreginn inn í þessar hörmungar algjörlega að ósekju, að setja niður fót.  Hingað og ekki lengra!  Nú er komið nóg.

Þeir sem þykjast yfir það hafnir að vilja draga menn til ábyrgðar geta þá svifið yfir rústunum í greddulausu algleymisástandi háheilagleikans, sama er mér.

Ég vil uppgjör og ég vil nýja tíma, nýja siði og nýjar áherslur á Íslandi.  Að þessu sinni vil ég græðgina og óheiðarleikann, bræðrabandalagið og allar hinar valdaklíkurnar út úr myndinni.

Heyriði það?

(Ég hef stuðst við upplýsingar frá Láru Hönnuvarðandi skýrslu Buiter).

Hér er færsla Egils Helga um skýrsluna.

Lán IMF fullnægir ekki þörf ríkisins

Mín viðkvæmu móment

 

Nú tala ráðamenn um að við þurfum öll að standa saman.  Öll sem eitt,  að við séum í sama bát.

Fíflið ég átti viðkvæmt móment í síðustu viku og féll fyrir hjalinu í körlunum í væmnikasti og er síðan búin að vera eins og hinir, apandi þetta blaður um samstöðu í fleiri daga í röð.

Mín viðkvæmu móment eru hættuleg.  Þegar þau slá mig í höfuðið missi ég rökhugsun og fell fyrir kylliflöt fyrir blekkingum.

Dæmi: Einu sinni var ég á markaði á Spáni, þar var sölumaður með sjónhverfingar og sýndi merkilegan eldhúshníf sem spændi upp agúrkur og lauka í dásamlegar jafnþykkar sneiðar.

Mómentið sló mig í hausinn ég keypti hnífinn og það eina sem ég spændi upp var góður hluti af fingrinum á mér. 

Það er þetta sem ég á við þegar ég tala um viðkvæm móment.  Þau hafa verið nokkuð blóðug í mínu tilfelli.

Ég held að það hafi verið Björgvin G. sem seldi mér samstöðuboðskapinn í viðtali við einhvern í síðustu viku.

Í morgun tók ég síðan upp á því að hugsa af eigin hvötum og ég spurði sjálfa mig; hvað meina þeir með þessu sífellda tuði um að við eigum að standa saman sem einn maður?  Að við séum öll í sama bát?

Jú ég náði því loksins.  Þetta er auðvitað blekkingarbrilljans.  Í sama bát?  Halló, eigum við að taka eins og eina umræðu um launamun minn og þinn Björgvin G?  Þú getur trútt um talað með þokkalega hátt kaup og þó nokkuð atvinnuöryggi til fjögurra ára í senn.  Svo ég gleymi ekki hinu spikfeita og gegnumspillta eftirlaunafrumvarp sem þú og kollegarnir hafið í bakhöndinni.

Ég er hins vegar á lífeyri úr mínum lífeyrissjóði nú um stundir, ég er ekki að kvarta, kemst þokkalega af en nú er meira en mögulegt að hann verði skertur á næsta ári.

Ég tek þetta litla dæmi til að sýna fram á að það er himinn og haf milli mín og urmuls af fólki og svo þeirra sem hrópa um það á torgum að við þurfum að snúa bökum saman. 

Gússífokkinggúss.

Ég myndi skilgreina þetta öðruvísi.  Jakkafötin eru á nokkuð góðu  fleyi, með káetum, klói og sturtu ásamt sjónvarpi og farsíma.

Ég er hins vegar á einhverjum hriplekum hliðarfleka með tertugaffla í árastað.

Cut the crap strákar.

Capíss?

 

Landsbankinn: Engar reglur voru brotnar

Hnöppum hneppt

Hlutirnir gerast hratt þessa dagana, ekki hjá mér reyndar en ég er plebbi og alltaf á skjön og ská.

Grey Ólafur Ragnar sem auðvitað trúði manna heitast á íslensku útrásina hefur auðvitað þurft að horfast í augu við að ekki er allt sem sýnist í þessum klikkaða heimi.

Nýja bókin um forsetatíð Ólafs Ragnars Grímssonar hefur verið innkölluð úr prentsmiðju vegna nýliðinna atburða.

Höfundurinn ætlar að breyta for- og eftirmála.

Pælið í þið krakkar hvurs lags havarí hefði orðið í prentsmiðjunum ef samtímis væri verið að gefa út bækur um Geir Haarde, Árna dýra og Davíð Oddsson ásamt litlum krúttlegum bæklingi sem fjallaði um dúllulega viðskiptaráðherratíð Björgvins G? Almó hjálpi mér.

Ég er hrædd um að það stæði ekki steinn yfir steini og mikið fjör hjá höfundum.

Ég ætla ekki út í ysið og þysið sem væri brostið á ef bók um Hannes Smárason væri á leiðinni.

"Hvernig hnöppum er hneppt í Kensington".

Farin að sinna ungviðinu.  Hrafn Óli a.k.a. Lilleman og Oliver Einari Nordquist.

Jösses hvað mér er trúað fyrir miklu.

Sé ykkur og það er ekki langt í það.

En mikið rosalega er á hreinu að ég mun lesa bókina um Pres.  Í henni eru birt ástarbréfin sem fóru á milli Davíðs og ÓRG.

Haldiði að það hafi verið sláttur á lyklaborði mannanna?

Forsetabók afturkölluð úr prentsmiðju

Hvað sagði Davíð?

Hvað sagði Davíð spyr Mogginn undrandi?

Síðan tíundar hann Kastljósviðtalið við kóng okkar allra.

En í Englandi spyrja menn þá væntanlega; What did this Davidperson actually say to make the P.M. go bonkers?

Svarið er komið.

Klikkið í hægra hornið til að fá enska textann.

Enginn þarf að vera hissa á því sem eftir kom.

Eða hvað?

P.s. Þetta myndband fer eins og eldur í sinu um víða velli netheimsins.

 

Hvað sagði Davíð?

Látum bloggheima loga

Þeir sem trúðu viðskiptaráðherra þegar hann talaði um gegnsæi, upprætingu spillingar og allan þann pakka verða nú heldur betur að vakna.

 

Spillingin heldur áfram.  Gömlu vinnubrögðin lifa enn góðu lífi.

 

Ég hvet ykkur til að lesa ÞETTA og ÞETTA og birta á blogginu ykkar eða með örðum hætti láta andúð ykkar í ljós.

Er þessum mönnum ekkert heilagt?

 

Að hugsa um kynlíf í sunnudagsmessu

 

Ég er ein af þeim sem rýk ekki af stað þegar tilboðsdagar, Kringluköst og svoleiðis stöff er auglýst.

Ég er ónæm fyrir þess háttar, bæði í upp- og niðursveiflu.

Ég hef fordóma gagnvart útsölum.

Í denn voru útsölur nefnilega plat og prump.  Þá var verið að selja eldgamalt drasl af lager og það var á þeim árum sem ég kom mér upp ofnæmi fyrir innihaldslausum gylliboðum.

Útsölur í útlöndum hafa hins vegar haft aðdráttarafl sem hefur dregið mig að eins og segul um langan veg, milli borga og landshluta þess vegna.  Það er svo gaman að skoða og kaupa á svoleiðis fyrirkomulögum.

En að raunveruleikanum.  Í viðtengdri frétt er talað um að fjöldi manna hafi lagt leið sína á tilboðsdaga í Kringlunni um helgina.

Við erum misjafnar manneskjurnar.  Þessa dagana er ég eins og vopnaður vörður í Fort Knox, vei þeim sem ætlar að hafa af mér aur úr heimilisbuddunni. 

Að steðja í búðir er álíka æsandi tilhugsun fyrir mig nú um stundir eins og fyrir hina siðprúðu húsmóður í Vesturbænum að hugsa um kynlíf í sunnudagsmessunni.

Búðarráp er eiginlega  "the ultimate turnoff" þessa dagana.

Einhver sagði mér að við yrðum að eyða til að halda hjólunum gangandi.

Þrátt fyrir þekkta aðdáun mína á samfélagslegri þátttöku þá verð ég að vera stikkfrí að þessu leyti.

Ég verð að vera helvítið hún Fía í Djöflaeyjunni með péningana sína.

Þegar lítið er til skiptanna þá verður að forgangsraða.

En ég lofa ekki algjörum árangri í nýjum lifnaðarháttum.

Það koma bráðum jól og það er eins og ég finni smá titring í mér sem myndi mælast á jólamælinum.

Ég skal hundur heita ef ég tek ekki nokkur (kringlu)köst í aðdraganda jólanna.

En á hverjum morgni þessa dagana byrsti ég mig við sjálfan mig í spegilinn.

Ég beinlínis hvæsi á eyðslusegginn sem starir á mig trylltum kaupgleðiaugum úr speglinum.

Og ég segi ískaldri röddu, röddu þess sem meinar það sem hann segir;

Jenný Anna ég fyrirbýð þér að koma nálægt glingurbúðum í dag.

Og ég hlýði eins og barinn hundur.

Var einhver að segja að ég tæki mér fullmikið skáldaleyfi fyrir hádeg? Ha?

Ég hélt ekki.

Farin að drekka nokkur köff til að hressa mig við.

Kreppuskjól í Kringlunni

Knús á fokkings línuna

 

Ég er að bregðast við kreppunni.

Í kvöld hef ég legið yfir uppskriftum hér enda eins gott að elda mismunandi rétti úr þessum örfáu kjöttuttlum sem munu verða á boðstólnum hér á kærleiks, búhú.

En ég festist yfir uppskriftum af jólasteikum eins og kalkúnum, fasönum, bömbum og króódílum (ókei mínus kókófílinn) og fleiru slíku.  Ég hef alltaf verið mjög misheppnuð í sparnaði.  En ég gefst ekki upp.

En án gamans þá kvíðir mig fyrir morgundeginum.

Ég veit ekkert hvað dynur yfir á morgun, kannski verður búið að þjóðnýta Sparisjóðina í skóli náttmyrkurs. 

Síðan ég hætti að drekka hefur mig ekki kviðið fyrir mánudögum.  Ég tek þeim fagnandi.

Nema þessar vikur auðvitað.  Engum er að treysta, allir ljúgandi og ástandið á mér er eins og hjá flestum öðrum, ég er í áfalli, síendurteknu reyndar og spurningin er hvenær maður fer að grenja.

Það er mikið talað um að við verðum að styðja hvert annað, að við séum öll í sama báti.  Biskup, forseti, forsetisráðherra, allir, leggja áherslu á þetta.

Ég er sammála.

En samt er púkinn í mér glottandi út í annað (þegar enginn sér).  Ég hugsa; vá hvað gengið á manneskjulegheitum, náungakærleika og umhyggju hefur snarhækkað í kreppunni.   Allt í einu erum við metnaðarlausu hippalufsurnar með hugmyndafræði sem er verðmæt.  Það var aldrei.

Samkennd með náunganum og svoleiðis kjéddlinga og hommavæl hefur heldur betur ekki átt upp á pallborðið hjá jakkafatasamfélaginu á jeppunum.

Þar hefur hin ryðgaða regla; hver er sjálfum sér næstur verið einkunnarorð í verki og huga.

Ég hef stundum kallað peninga- og græðgisorkuna rakvélablaðsorku því það hefur á stundum verið beinlínis sársaukafullt að anda henni að sér.

En nú eru nýjir tímar.

Og ég ætla að faðma alla í klessu.  Alveg ókeypis.

Knús á fokkings línuna segi ég og óska ykkur góðrar vinnuviku.

Djöfull elska ég ykkur.

Þóra er formaður Nýs Glitnis

Flottur Egill og Jón Ásgeir

Þetta var sögulegt Silfur hjá Agli í dag.

Og já mér fannst hann komast ágætlega frá reiðilestrinum, var samt hrædd um að hann myndi beita ofbeldi yfir borðið.

En ég held að Egill hafi verið að tjá reiði margra í þjóðfélaginu.

En...

Mér fannst Jón Ásgeir standa sig aðdáunarlega vel líka miðað við hvað hann fékk í andlitið.

Það þarf mikið æðruleysi til og nei ég held ekki að JÁ sé siðblindingi.

Það þarf hugrekki í þeirri stöðu sem hann er í að koma og skýra mál sitt.

En eftir þennan þátt þá ríður á sem aldrei fyrr að fá svör við því hvað gerðist.

Var Glitnir í aðstöðu til að bjarga sér frá þroti þarna í upphafi þegar þeir leituðu hófanna hjá Seðlabankanum?

Mér finnst gott að hafa horft á viðtalið vegna þess að ég hef það skuggalega á tilfinningunni að hér sé ekki allt komið fram. 

Að allt sé ekki eins og sýnist.

Mér nægja ekki handpikkaðir sökudólgar.

Ég vil fá alla söguna.

Takk fyrir Egill.  Flottur.

Hannes Smárason sem var upptekinn við mikilvægari mál en að tala við íslensku þjóðina í gegnum Silfrið má vera í útlöndum.  Lengi.  Helst vildi ég að þessi lydda snúi aldrei aftur til þessa lands.

SILFRIÐ HJÁ LÁRU HÖNNU

Jón Ásgeir: Fær ekkert út úr sölunni á Baugsfyrirtækjum