..nú fyrst þú segir það Guðmundur

"Guðmundur Hauksson, fyrrverandi sparisjóðsstjóri SPRON, segir að þegar eiginkona hans seldi hlut sinn í SPRON hafi stjórnendur sparisjóðsins ekki búið yfir upplýsingum sem gátu haft áhrif á stofnfjárverð og höfðu ekki verið gerðar opinberar. Segir hann saksóknara efnahagsbrotadeildar ríkislögreglustjóra staðfesta þetta."

Nú, nú, fyrst þú segir það Guðmundur þá er engin ástæða fyrir okkur múginn að efast er það nokkuð?

Gott að þú gast komið þessu á hreint að það hefur ekkert koddahjal átt sér stað á milli ykkar hjóna.

Hættið þið svo að vera svona tortryggin gott fólk.

Maðurinn hefur talað.

Guðmundur: Bjó ekki yfir upplýsingum

Mea culpa

Ég hef ekkert sérstaklega mikið álit á Íslendingum nú um stundir.

Sjálf er ég þar meðtalin oft á tíðum.  Finnst ég segja heilmikið en gera fátt.

Þegar litið er til mætinganna á mótmælafundi s.l. vetrar og mótmælanna vegna Icesave (sem ég reyndar hafði engan áhuga á að sækja, mótmæli seint með íhaldinu og framsókn, það er einfaldlega sjúklegt að gera það finnst mér) sást hvers lags hræsnarar og kjaftaskar við erum.

Málið er að tugir þúsunda manna skráðu sig á Facebook á móti Icesave.

Hundrað til tvöhundruð mættu síðan til að sýna vilja sinn í verki þegar blásið var til mótmæla.

Nema þegar fólk var lokkað með skemmtiatriðum og grilluðum pulsum en þá náðist í eitt til tvöþúsund sálir.

Svo er það Helgi Hóseasson heitinn.

Alla sína fullorðinstíð barðist hann fyrir þeim sjálfsögðu mannréttindum að fá skírnar- og fermingarsáttmála sínum rift.

Ekkert gekk.  Kirkjan er enda engin mannúðarstofnun sem sleppir taki sínu á þeim sem settir eru inn í hana ómálga börn.

Fólk brosti að Helga í besta falli, afgreiddi hann sem brjálæðing þegar verst lét.

Hann fékk nánast engan stuðning frá almenningi yfir þessu baráttumáli sínu sem skipti hann öllu máli.

Ég er þarna meðtalin.

Núna hafa yfir 20.000 manns skráð sig á Facebooksíðu sem vilja láta reisa þessum gamla baráttumanni minnismerki.

Eins og hún Heiða vinkona mín segir:

Það væri gaman að sjá þessa tuttuguþúsund mæta fyrir hans hönd og mótmæla ranglætinu sem hann var beittur af sjálfskipuðum umboðsmönnum guðs á jörðinni sem gera hvern mann trúlausan sem þarf að eiga í viðskiptum við þá - með örfáum undantekningum.

Hræsni og tvískinnungur.

Við ættum að ýta á færri tölvuhnappa og láta verkin tala.

Þessu beini ég stíft til sjálfrar mín og til ykkar í leiðinni.

Mea culpa.

Sannleiksleitandi blaðamenn fái sér líftryggingu

Um mitt sumar gerðist ég áskrifandi að DV.

Er nefnilega töluverður aðdáandi blaðsins nú um stundir.  Það er af sem áður var.

Við lestur blaðsins í dag varð ég eiginlega kjaftstopp.

Ekki út af því sem stóð í blaðinu þótt þar hafi kennt margra og merkilegra grasa heldur vegna tveggja viðmælenda blaðsins.

Annað hvort er í gangi alvarlegur skortur á kurteisi í samfélaginu eða þá að fólk er einfaldlega brjálað í skapinu nú um stundir og hefur ekki fyrir því að hemja sig.

Ég veit ekki hvort er verra.

Í annarri fréttinni er talað við Bjarna Hauk Þórsson, leikstjóra Loftkastalans vegna frétta um að leiksýning hafi fallið niður og fólk hafi komið þar að lokuðum dyrum.

Bjarni er viðskotaillur við blaðamann DV svo ekki sé nú dýpra í árina tekið.

Í fréttinni stendur m.a.

"Bjarni Haukur ítrekaði að honum fyndist ekki fréttnæmt að leikhúsgestir hefðu komið að lokuðum dyrum hjá Lofkastalanum og því engin ástæða til að fjalla um málið. "Þetta er bara lágkúrublaðamennska, finnst mér", segir hann.  "Ef þið ætlið að fara að keyra þetta þá erum við bara ekkert að "sörvisa" Dagblaðið eða þessa samsteypu sem gefur þetta blað út og erum bara ekkert að auglýsa þar og sleppum því bara algjörlega, alfarið", og áfram í þessum dúr.

Svei mér þá ef Bjarni Haukur hefur ekki komist í hrokasafaflöskuna hans Þórs Saari.

Á sömu síðu er svo frétt um að fjármálastjóri Keilis, Stefanía Katrín Karlsdóttir, sé að hætta.

Hún tekur Bjarna Hauk og Þór Saari á blaðamanninn og segir m.a.

 "Veistu það, hvort sem það passar eða passar ekki, ég bara tel enga ástæðu til að tjá mig neitt um það við þig og mér finnst það bara ekki koma nokkrum manni við hvort að svo sé eða svo sé ekki.  Ég ætla bara ekkert að svara þessu neitt öðruvísi.  Mér finnst bara dónaskapur að hringja í mig og spyrja mig um svona hluti.  Þú spyrðir mig ekki hvenær ég vaknaði í morgun (what?)" , og hún heldur áfram lengi vel með sömu vísuna.

Þegar ég var að alast upp var það brýnt fyrir mér að sýna kurteisi.

Kannski eru það liðnir tímir að fólk nenni að hafa fyrir því að svara af kurteisi jafn vel þó því líki ekki við spurninguna sem fyrir það er borin.

Hvað varð um hið kurteisilega; ég hef ekkert að segja eða no comment?

Ég myndi fá mér líftryggingu væri ég sannleiksleitandi blaðamaður í nútímanum.

Og það strax í gær.

Látum verkin tala

Ég þakka mínum sæla fyrir að hafa ekki verið "bjargað" af ríkinu og sett á þau heimili sem það hafði með höndum á uppvaxtarárum mínum.

Reyndar stóð það aldrei til, enda átti ég góða að og hélt mér innan marka.

Reyndar skilst mér að það hafi ekki þurft "vandræðabörn" til (sem auðvitað eru ekki nein vandræðabörn heldur fórnarlömb fullorðinna) að vera sendur á þessa skelfingarstaði sem ríkið fékk misviturt fólk til að reka fyrir sig.

Mér skilst að stundum hafi fátækt verið tilefni til brottnáms af heimilum oft í trássi við vilja foreldrana.

Nú eru meiri líkur en minni taldar á því að vistmenn (lesist börn og unglingar) Kumbaravogs, Bjargs og Heyrnleysingjaskólans hafi á vissum starfstíma heimilanna orðið fyrir kynferðislegu áreiti af hálfu starfsfólks eða utanaðkomandi aðila.

Þá er ekki minnst á andlega- og líkamlega ofbeldið sem þessi börn urðu fyrir jafnframt.

Þetta kemur fram í skýrslu sem vistheimilisnefnd á vegum forsætisráðherra skilaði í dag.

Hversu oft þarf að þvæla um þessar ljótu staðreyndir áður en eitthvað er gert til að bæta þessu fólki þá skelfingu sem það fékk að upplifa?

Ríkið setti saklaus börn og unglinga í hendurnar á fólki sem aldrei skyldi hafa fengið að koma nálægt börnum.

Það er í raun ófyrirgefanlegt.

Hvernig væri að rífa upp budduna og borga fyrir veittan skaða og hörmungar?

Margir eru látnir.

Sumir hafa aldrei náð sér.

Aðrir hafa náð að lifa þokkalegu lífi ÞRÁTT fyrir hörmungarnar.

Jóhanna: Það er ekki nóg að biðjast afsökunar.

Láttu verkin tala.

Svört skýrsla um vistheimili

Óframinn glæpur

Skelfilegt ef þetta plot hefði tekist hjá þessum þremur karakterum.

En þeir urðu engum að bana.

Síðast þegar ég vissi varð að fremja glæpinn til að hægt væri að sakfella.

En kommon, setjirðu múslíma, hryðjuverkaógn og flugvélar saman á pappír.

Þá fríka allir út.

Sama gerist ef þú setur Landsbanka - Icesave og Ísland í umræðuna.

Þá fáum við sömu meðferð.

Sjitt.

Hefðu orðið 10.000 að bana

..og Mússólíní var mannvinur

Hlustuðuð þið á Sprengisand í morgun á Bylgjunni?

Ekki?

Þar misstuð þið af stórfrétt börnin mín södd og sæl.

Þór Saari vill leigja útlendingum auðlindirnar.

Láta þær til hæstbjóðenda.

Vá, að tala um úlf í sauðagæru.

Svo kannast hann ekki við að það séu átök í BH.

Æi, segir hann, einn þingmaður gekk úr þinghópnum.  Hva?  Kökubiti.

Jú svo eru einhverjir tólfmenningar að bjóða sig fram til stjórnar, iss, eiga sér ekki mikinn hljómgrunn innan hreyfingarinnar.  Asnalegt lið sem vill gera sjálfa Borgarahreyfinguna að stjórnmálaflokki.  Hneyksli.

Svo er hann eitthvað að tala um að fólk gangi úr stjórnmálahreyfingum á hverjum degi.

No big deal með það sko.

Svei mér þá að maður þarf ekki að vera forspár til að sjá fyrir sér að þingmaðurinn í lítillæti sínu vippi sér í Sjálfstæðisflokkinn svona miðað við þær skoðanir sem hann setur fram í þessum stórmerkilega þætti.

Og til að fullkomna syndaregistur þessa nýja þingmanns fólksins með pottana og sleifarnar (vó, hvað þetta er langt frá sannleikanum), þá lokar hann fyrir þær athugasemdir á blogginu sínu sem eru honum ekki þóknanlegar.

Borgarahreyfingin, hið nýja stjórnmálaafl sem segir klækjastjórnmálum stríð á hendur og vinnur í rótinni og algjörlega lýðræðislegan máta.

Jeræt og Mússolíni var mannvinur.

Þátturinn.

Farin í smók

Ég veit alveg hvernig tilfinning það er að tilheyra hinum kúgaða minnihluta.

Ég reyki nefnilega og það nokkuð frísklega á stundum.

Nú er það sagt nánast berum orðum, ég og mínir líkar erum að drepa heilbrigðiskerfið vegna kostnaðar við að lappa upp á okkur, þ.e. í þeim tilfellum sem við drepumst ekki hreinlega og losum þá samfélagið við illalyktandi tilvist okkar.

Ég er ekki með neinn móral samt yfir að vera mögulegur innlagnarkandídat á spítala vegna fíknar minnar ef einhver skyldi láta sér detta það til hugar.

Ætli ég sé ekki samviskulaus og algjörlega forhert ofaní þá ósvinnu að vera að setja heilbrigðiskerfið á hausinn?

Hvað um það.

Ríkið selur tóbak og hefur af því ágætistekjur þó þeir kveinki sér undan því í öðru orðinu að við séum svo dýr í rekstri.

Núna kvartar Læknafélagið undan því að við getum reykt á almanna færi (lesist undir berum himni) öðrum og fullkomnari borgurum til sárrar skapraunar.

Þvílík andskotans tvöfeldni og hræsni í öllu þessu liði, þó ég viðurkenni alveg áhyggjur lækna svo sem, enda verða þeir að redda því sem reddað verður þegar við erum komin tjörustífluð og nær dauða en lífi á borðið hjá þeim.

Æi, kannski er ég að tala þvert um hug mér hérna því auðvitað er það á dagskránni að drepa í, en það er þessi bölvaður dubbelmórall og tvískinnungur sem fer svo óheyrilega í taugarnar á mér.

Hvernig væri að fara að gera kröfur á dílerinn (ríkið)?

Það er verið að ráðast á neytendurnar og svo situr dílerinn með hneykslunarsvip og lætur rigna upp í nefið á sér standandi hlessa á dópistunum, eitthvað svo kunnuglegt.

Svo hafa svona fréttir alveg þver öfug áhrif á mig.  Mig langar aldrei meira í sígó en þegar ég rekst á svona fréttir.

Á vin sem fór að sjá Leaving Las Vegas og fjallar um mann sem tekur upplýsta ákvörðun um að drekka sig í hel.  Vinurinn var í bullandi fíkn enda sjálfur bytta og vonaðist til að myndin kæmi honum til hjálpar í fyrirbyggjandi tilgangi.

Til að gera langa sögu stutta þá fór hann á húrrandi fyllerí að sýningu lokinni.  Svona geta forvarnirnar gert manni grikk.  Beisíklí virkað í öfuga átt.

Svo er heilbrigðiskerfið að fara yfir um út af útrásardólgunum fyrst og fremst, bara svo ég nefni það.

Bannið þeim að anda á almannafæri svo skulum við tala saman.

Farin í smók.

Hugmynd um að banna tóbakssölu

Ég málefnaleg? Nei, enda ekki í vinnunni

Mörg dæmi um skýr lögbrot segir Gunnar Andersen forstjóri Fjármálaeftirlits.

Okei, hvernig væri þá að einbeita sér að þeim málum og láta fréttamenn á þessu landi í friði kallinn minn?

Hvernig á maður að hafa tiltrú á eftirlitsstofnunum sem eltast við þá sem afla upplýsinga fyrir almenning sem situr eftir í skuldapollinum sem aðrir bjuggu til?

Bankaleynd, smankaleynd!

Það er ekki eins og það sé verið að veita upplýsingar af sparisjóðsbók Jón Einskismanns og konu hans, sem bæði eru á strípuðum töxtum, versla í Bónus, taka slátur og fara í strætó, heldur eru upplýsingarnar sem viðkomandi fimmmenningar hafa náð að koma á framfæri af þeirri stærðargráðu að þær eiga fullt erindi við almenning.

Og hafðu það Gunnar Andersen, sem mér reyndar líst mun betur á en þann sem áður var vermdi stólinn þinn.

Gunnar Andersen kann að tala og allt og ég hef heyrt það.

Líst ágætlega á hann.

Svo geta saksóknarar, sérstakir og óbreyttir og algjörlega normal einbeitt sér af glæpunum og látið fréttamenn í friði á meðan þeir eru að veita okkur bráðnauðsynlegar upplýsingar.

Málefnalegt hjá mér?

Nei, ekki afturenda, enda er ég bara frú Nóboddí með ekkert vægi.

Skál í partíinu.

Mörg dæmi um lögbrot

Ljótur leikur

Það er ábyggilega ekki auðvelt að vera stjórnmálamaður á tímum internetsins þar sem nafnleysingjar geta stundað rógburð óáreittir.

Ég hef reyndar ekkert á móti því að fólk taki þátt í umræðu án nafns, þ.e. þegar það er innan eðlilegra velsæmismarka.

Auðvitað er gagnrýnin grimm á stjórnmálamenn í þessu ástandi sem nú ríkir en þeir sem skrifa undir fullu nafni stíga auðvitað varlegar til jarðar en þeir sem fela sig í hugleysi við tölvurnar sínar bak við byrgða glugga.

Ég hef algjöra samúð með Björgvini G. Sigurðssyni sem nú er verið að vega að úr launsátri.

Nafnlausir rógberar segja að Björgvin sé á fylleríi á skemmtistöðum og á kvennafari.

Maðurinn er í sambúð.  Halló ógeðin ykkar sem svona gerið.

Hvað er eiginlega að fólki sem fær út úr svona ljótum leik?

Ég veit ekki betur en við sem erum með bloggsíður á Mogganum séum ábyrg fyrir þeim athugasemdum sem koma við færslurnar okkar.

En er það nóg?

Þarf sá sem hýsir bloggin ekki að taka hina endanlegu ábyrgð?

Mér finnst þetta dálítið brennandi spurning í deginum.

Það eru nefnilega allir að fara á límingunum í þessu þjóðfélagi.

Fjandinn hreinlega laus.

Hvar setjum við mörkin krakkar?

Björgvin G.: „Ný vídd í nafnlausu níði“

Atli Húnakonungur nútímans

 

Ég hef sagt það áður og segi það enn að kreppan hefur gert manni hluti.

Bæði góða og slæma.

Jón Daníelsson var í Silfrinu og var nokkuð bjartsýnn á að nú færi ástandið hér að lagast.

Ég hlustaði og ég skildi en trúði ekki.

Það er nefnilega það vonda sem kreppan hefur gert mér að ég gef lítið fyrir alls kyns yfirlýsingar sérfræðinga.

Tek öllu með gífurlega miklum fyrirvara.

Þetta á einkum við sérfræðinga eins og þá sem kenna sig við hagfræði vegna þess að skoðanir þeirra á hvað beri að gera og hvernig mál standa, skarast eilíflega.

Það er vont að treysta engu(m)...

Nú eða fáu(m).

Illugi Gunnarsson er að ég held ágætis maður og í betri kantinum miðað við þann flokk sem hann tilheyrir.

En sorrí Illugi, ég fæ beisíklí óbragð í munninn þegar þið Sjálfstæðismenn byrjið að gagnrýna stjórnvöld af því mér finnst að þið hafið hreinlega ekki efni á því.

Þið eruð svo bullandi sekir maður minn.

Allir aðrir (ókei, ekki Framsókn) geta gagnrýnt sig bláa í framan og ég skal hlusta.

En ekki sjálfur hrunflokkurinn.

Samt má Illugi eiga það að hann er málefnalegur í sínum málflutningi oftast nær.

En að missa traust á öllu og öllum er vont fyrir sálina.

Það getum við þakkað bévuðum stjórnvöldum sem hönnuðu umhverfið fyrir banka og útrásir ásamt útrásardólgunum sem gáfu Atla Húnakonungi ekkert eftir í yfirferð sinni um akurinn, só tú spík.

Súmítúðekor.

Jón Daníelsson: Bjartsýnni en áður