Álverið Össur Skarpéðinsson

Frábært að skíra skolphreinsistöð í hausinn á umhverfissóðanum Gerorg Búska.

Og svo má taka þetta eitthvað áfram svona lókal og finna fyrirtæki fyrir íslenska stjórnmálamenn þegar við, í næstu kosningum, segjum þeim upp störfum.

Bara svona í förbífarten dettur mér í hug fyrirtæki, kúrsar og önnur þjónusta fyrir hetjurnar okkar:

1. Álverið Össur Skaprhéðinsson, Bakka Húsavík.

2. Námskeið í fjölmiðlaframkomu, fyrirlesari Geir Hilmar Haarde.

3. Hreingerningarfyrirtækið Landhreinsun Björns Bjarnasonar ehf.

3. Á Ísbjarnarslóðum, fararstjóri Þórunn Sveinbjarnardóttir.

4. Flísagerð Árna Johnsen.

5. Skófluleiga Björgvins G. Sigurðssonar.

7. Hreppaflutningar - hraðþjónusta - Búið heima og að heiman- Árni Mathiesen, sölufulltrúi.

Tillögur?

Komasvo.

 

George W. Bush skolphreinsistöðin?

Gítarar með fyrirkomulagi

 

Hver er fréttin?

Að Björn Jörundur hafi gleymt gítarnum sínum, atvinnutækinu, sjálfri gígjunni?  Að það sé eitthvað sem ég og aðrir þurfi að henda reiður á?

Ég skiletteggi.

Sumir hafa farið með ruslapoka heimilisins með sér í vinnuna og skilið vinnupappírana eftir heima, jájá og það þótti ekki fréttnæmt þrátt fyrir að það hafi orðið heljarinnar uppnám á vinnustað vegna lyktar úr pokahelvíti.

Sumir tónlistarmenn sem ég þekki, og ég nefni ekki nöfn, hafa farið til Köben í staðinn fyrir út á Umferðarmiðstöð til að ná sér í kjamma eftir djamm, óvart, en með gítarinn og það kom ekki stafur um það í blöðunum, enda dálítið langt síðan.

"Fréttirnar" á sumrin geta verið svo hryllilega mikið uppfyllingarefni að það er nánast ekki fyndið.

Er verið að segja manni eitthvað hérna?  Er verið að læða að manni kjaftasögu um ástand gítareigandans  Hvert er markmiðið með þessari frásögn?

Burtséð frá því þá er ég ekkert viss um að það sé algengt að menn gleymi hljóðfærunum sínum hér og þar.

Á þessu heimili eru þeir hafðir í sérstöku herbergi, þeir eru teknir út að ganga (ok ekki alveg) og það er farið með þá eins og gull og þeir heita framandi nöfnum eins og t.d. The Mitchigan og Gretch New Yorker. Eða eitthvað sollis.

Hvernig getur maður gleymt þannig fyrirkomulagi?

En að gleyma sjálfum sér er allt annað mál.

Það skiljum við hér á kærleiksheimilinu.

Lalalala, haldið ykkur á mottunni addna.

P.s. Myndin er af New Yorkernum gott fólk. 

Björn Jörundur snæddu hjarta.

 

Björn Jörundur gleymdi gítarnum

Raðkrísuástand

 

Ég bíð og bíð eftir hjónabandskrísu.

Ég hef beðið reglulega s.l. tíu ár og bráðum ellefu.  Það hlýtur að fara að bresta á með biggtæm veseni því fram að þessu þá höfum vér turtils unað nokkuð glöð við okkar.

Það átti að koma ein eftir tvö ár. Lýsti með fjarveru og við héngum nánast saman á kjöftunum og ástin bara blómstraaaaaaði.

Önnur var væntanleg eftir fimm eða sjö ár, manða ekki en hún lét ekki sjá sig heldur.  En þegar þarna var komið sögu vorum vér samföst á mjöðm við hirðina.

Og svo þessi tíu ára en það fer að sjá fyrir endann á því heilaga ári og ég hélt raunar að ég væri sloppin. svona krísuvæs.  Dem, dem, dem, hún á auðvitað eftir að ríða yfir í haust, mitt í fokkings sláturtíðinni.  Nema hvað,  þegar ég er að 24/7 í vambasaumi, jeræt.

Samkvæmt þessu þá ríða skilnaðarbylgjur yfir á haustin. 

Sko ef sálfræðingar eru með það á hreinu að í hjónabandinu skelli reglulega á krísur og engin alvarleg amk. ennþá (þó reyndar hafi það staðið tæpt eitt sumar, mig minnir í júlí á þriðjudegi frá kl. 21,00 - 21,30 og reiknast varla með)þá er ég ansi hrædd um að það eigi eftir að hrikta ærlega í stoðum hjónabandsins fljótlega.  Svokallað raðkrísuástand.

Hm...

Ég ætla að hringja í húsband og biðja hann um að koma heim - að rífast. 

Við verðum að vera búin að ganga í gegnum þetta fyrir haustið því þá kemur eins og ég var búin að benda ykkur á börnin góð, SKILNAÐARBYLGJAN!

Ég verð fyrir hvern mun að bjarga hjónabandinu. Ég get ekki haldið áfram að gifta mig endalaust.

Súmí.

Skilnaðarbylgja að hausti

Ég treysti hvorki Birni né Hauki - skrýtið

Ég hef áhyggjur af konunni hans Paul Ramses og litla barninu.

Miðað við aldur, reynslu og fyrri störf dómsmálaráðherrans og fylgisveina hans hjá Útlendingastofnun kæmi mér ekki á óvart að þau yrðu brottnuminn á sama hátt og fjölskyldufaðirinn, í skjóli nætur.

Og þegar fólk er komið úr landi er hægara sagt en gert að fá það tilbaka hingað.

Utanríkisráðherrann er víst að beita sér eitthvað í máli Pauls í gegnum sendiráðið okkar á Ítalíu með það sem markmið að það sé komið almennilega fram við hann.

Gott og vel ef rétt reynist.  En það er reyndar ekki það sem almenningur er að fara fram á.  Við erum að fara fram á að Paul verði kallaður heim og mál hans tekið fyrir hér eins og siðaðri þjóð sæmir. 

Krafan er einfaldlega sú að við högum okkur eins og fólk en ekki svínabest í þessu máli og þeim málum sem eru fyrirliggjandi svona yfirleitt, hvað varðar flóttamenn.

Ég er á því að það þurfi að fylgjast vel með yfirvöldum hvað varðar hana Rosemary svo við vöknum ekki upp við það einn morguninn (núna í vikunni) við að hún hafi verið flutt í fjötrum á næstu löggustöð og þaðan fylgt úr landi í lögreglufylgd með barnið.

Ég treysti þessum náungum ekki fyrir horn.

Undirskriftalistinn.

Óvissuástand hjá Paul Ramses

Geitungar í mýflugumynd

Með stírurnar í augunum eða nærri því settist ég við að lesa Moggann.

Mér brá alveg upp á eitthvað á mæli þegar ég sá þessa frétt.

Mér sýndist nefnilega standa að íslenski geitungastofninn væri að ná sér á strik.  Það hljóp hland fyrir hjartað á mér.

Sjúkkkkitt að það voru geitur.  Þær eru krútt.

Ég er reyndar búin að vera að leita út um allt að viðtölum við skordýrafræðinga vegna geitungavandamálsins.  Sko vandamáls geitunganna sem mér sýnist að sé verulega stórt í ár vegna þess að ég hef varla séð kvikindi.  Einn forljótur andskoti var hér á svölunum um daginn og svo sá ég einn hjá mömmu og pabba á föstudaginn.

Upptalið.  Eru þessir óvelkomnu innflytjendur ekki óvenjulega fáir í ár?

Og hunangsflugurnar hef ég varla séð nema í mýflugumynd.  Ji hvað ég er fyndin.  Hahahahaha.

Auli.

En án gamans; finnst ykkur ekki lítið um þessi kvikindi í ár?

Ég man nefnilega eftir geitungafaraldrinum fyrir nokkrum árum, þegar ekki var hægt að vera úti í görðum, það voru starfræktar heilu morðsveitirnar hjá tegundinni.

En að alvöru lífisins.  Vinsamlegast skrifið undir mótmælalistann vegna meðferðarinnar á Paul Ramses.  Hann er opinn fram eftir vikunni.

Og koma svo.

Bizzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

Geitastofninn er að ná sér á strik

Fífl

Tveir lögreglumenn í Reykjanesbæ, annar í hlutastarfi vegna örorku á jarka, hinn húsbyggjandi en  báðir rólegir, gengu fram á æstan útflytjenda sem hafði drukkið ótæpilega af eldvatninu tekíla.

Þeir tóku útflytjendann og skelltu honum á stöðina þar sem lögreglumaður á vakt, spikfeitur og ógeðslegur frá Grindavík henti manninum í klefa með óðum Ísfirðingi sem hefur sótt um græna kortið og er orðinn allsvakalega pirraður á biðinni og hafði lamið allt sem kvikt var í firðinum.

Bæði útflytjandi og grænakortsmaður voru nokkuð æstir fram eftir nóttu.

Einnig var kona frá Danmörku verðandi hælisleitandi í Mongólíu tekin við að sparka í óðan flóttamann frá Flatey á Breiðafirði dúsandi í helvítis sellunni í Keflavík. 

Úr dagbók lögreglunnar á Suðurnesjum.

Með kveðju frá miðaldra húsmóður sem hefur búið í Svíþjóð, Englandi og Danmörku en hvergi verið hælisleitandi.  Það stendur þó til bóta. 

Fífl.

Læti á Suðurnesjum í nótt

Ég er atkvæði

 

Á fjögurra ára fresti finnst mér ég skipta miklu máli.  Ég verð atkvæði.  Allt í einu hlusta stjórnmálamenn eftir því hvað mér (okkur) finnst og þeir stíga á stokk og lofa því að komist þeir til valda þá muni þeir uppfylla óskir mínar bara daginn eftir að þeir hafa skrifað undir stjórnarsáttmálann.  Atkvæðið ég fyllist stolti og gott ef ég verð ekki smá merkileg með mig.  Ég get breytt einhverju, haft áhrif til tilbreytingar.

Og nú þegar landstjórnin er lömuð úr úrræðaleysi, kreppan skollin á, mannlegir harmleikir eins og í tilfelli Pauls Ramses eru að gerast fyrir augunum á okkur, þá rennur upp fyrir fíflinu mér, hversu mikið rugl það er að trúa því að atkvæðið manns skipti svona miklu máli.

Enginn flokkur hefur getað bókað mig í áskrift í gegnum tíðina.  Ég hef kosið allt nema Sjálfstæðisflokk og Framsókn.  Frjálslyndir og svoleiðis eru aukabúgrein íhaldsins.  Sjáið hvað gerðist í borginni.

Oftast hef ég kosið Alþýðubandalagið, en ég hef líka kosið Nýjan vettvang (minnir mig að þeir hafi heitið) og svo Samfylkinguna og svo VG eftir að þeir urðu til.

Ég er sennilega það sem kallað er félagshyggjukona.  Það er það eina sem ég held að muni ekki breytast.  En ég mun aldrei ganga að kjörborðinu og kjósa það sem mér finnst það skásta í stöðunni, frekar skila ég auðu.

Sumir kjósa alltaf íhaldið.  Samt er það mér til efs að þeir fjölmörgu sem það gera séu kapítalistar í orð og gjörð.  Atkvæði íhaldsins hafa þá tilhneigingu að erfast og vera í áskrift.

Hver með réttu ráði ákveður að kjósa Björn Bjarnason?  Jú nema kannski örfáir aðdáendur hers og rafbyssa?

Ég tek hann sem dæmi af því viðkomandi ráðherra er svo gjörsneyddur öllum pólitískum sjarma að það er leitun á öðru eins. 

En það er hægt að ganga að því sem vísu að stór hluti fólks kýs alltaf það sama, fer í sleik við vöndinn sem hefur orsakaðar öflugar blæðingarnar á baki þess.

Ég mæli ekki með því að fólk selji atkvæðið sitt, enda tæknilegir örðugleikar á því, en það er nánast jafn mikið virðingarleysi við atkvæðisréttinn og að nota hann án þess að velta fyrir sér hvernig þeir sem fengu atkvæðið við síðustu kosningar hafa farið með það vald á þeim fjórum árum sem þeir hafa haft til að framkvæma loforðin.

Ég legg til að fólk noti höfuðið í ríkara mæli þegar það gengur til kosninga næst.  Súmmeri upp afrekalistann í debet og kredit.

Og exa svo.

Það ætla ég að gera.

Kærður fyrir að selja atkvæði sitt

Endurtakið stöntið frá í fyrra - takk

Nú jæja ég var að lesa á RÚV að þingflokkur Vinstri grænna hafi óskað eftir því að alsherjarnefnd Alþingis verði kölluð saman til að fjalla um mál Keníamannsins Paul Ramses.

Það var eins gott að eitthvað kom frá VG um málið, ég var farin að örvænta. 

Björn Bjarnason, ráðherranefnan með stálhjartað heldur áfram að blogga um hversu rétt og sjálfsagt þetta mál Paul Ramses sé, farið að lögum og reglum, jájá en ekki hvað og nú eru meira að segja heimildir um að Paul Ramses sé bara ekki í nokkurri hættu í heimalandinu. Hvað,  tertubiti fyrir Paul að verða sendur heim, tertubiti fyrir Björn að þvo hendur sínar af málinu.

Og Haukur mannvinur Útlendingastofnunarforstjóri óskar þess auðvitað að það væri hægt að bjóða manninum hæli, en svona eru reglurnar, því miður elskurnar mínar. 

Ef reglur eru heilagri en fólk, paragröf vega þyngra en mannlegir harmleikir þá breytið því og það strax.

En ég hef sagt það áður, þegar mannúðina skortir og samkenndin er ekki til staðar þá er tilvalið að veifa regluverkinu og væna fólk um tilfinningasemi og móðursýki ef ekki vill betur.

Við erum þá bara móðursjúkur hópur við sem viljum að mál Paul Ramses verði skoðað og hann kallaður heim á meðan.  En við viljum mikið meira en það, við erum bara að hita okkur upp hérna. Við viljum að fólk sem leitar hér hælis fái mannúðlega meðferð sem væri ágætis tilbreyting svona til að byrja með.

Hvernig væri að láta Paul Ramses verða annan í röðinni til að fá pólitískt hæli á Íslendi.?

Þessi eini tekur sig tæplega vel út á skýrslu.

En what the fuck.  Höldum fólki úti.

Nema auðvitað þeim sem tengast inn í íslenska forréttindastétt.

Allsherjarnefnd, vinsamlega endurtakið stöntið frá í fyrra.  Fyrsti stafurinn í þeirri umsókn, minni rmig að hafi verið Jónína Bjartmarz.

Komasho.

Dublinarákvæðið mikið notað

Dagar hvað?

 

Ég er að drepast úr leti í dag.  Enda hef ég eytt stórum hluta dagsins í að bíða eftir veðrinu.  Góða veðrinu þið vitið, hitabylgjunni sem ekki hefur látið sjá sig hérna ennþá.

Loksins þegar ég er komin í stuð, langar að liggja í sólbaði drekka appelsínudrykki með litlum regnhlífum út í, vera með Channelinn (eftirlíkinguna) á nebbanum og svona, þá er gula fíflið falið á bak við ský.  Svona getur lífið sökkað.  Vandamál lífs míns eru stórkostleg og óleysanleg.

Búhú.

Erill dreif sig úr borginni í morgun og var á Akranesi í nótt, hann er ekki orðinn 23 ára karlinn, má því ekki tjalda og mun hann gera heimamönnum lífð óbærilegt ásamt vinum sínum og bræðrum og syngja Bláhiminn fyrir framan verkamannsins kofa í alla nótt.

Það eru harmonikkudagar, írskir dagar, humardagar, hundadagar, drykkjudagar og bílaumboðsdagar og ég veit ekki hvað og hvað núna um helgina.  Fólk er að daga uppi ég sverða allir á taugum yfir framboðinu.  Hvert skal halda?

Ég ætla ekki rassgat nema út á vídeóleigu og leigja mér einhvern mergjaðan klassíker.  Eru uppástingur um mynd á meðal yðar? 

Ég vil ekki nýlegar myndir.  Þeir eru hættir að framleiða almennilegar kvikmyndir, amk. nú um stundir. 

Undanfarið hef ég horft á Guðföðurinn I, II og III.  Báðar Kill Bill og Goodfellas.  Miðað við að ég er algjörlega laus við ofbeldislöngun og dedd á móti ofbeldi í öllu formi þá er það merkilegur andskoti að á meðal minna uppáhalds kvikmynda skuli blóðið renna frá upphafi til enda, en ég játa að ég loka augunum ansi oft. Það eru þessu örfáu samtöl í ofannefndum kvikmyndum sem höfða svona svakalega til mín.

Hvaða illyrmi eru það sem velja sjónvarpsefni á laugardagskvöldum á sjónvarpsstöðvunum?  Það er eins og það sé verið að kremja úr manni líftóruna ef maður er svo óheppinn að eiga hvorki friggings sumarbústað eða tjald.

Farin að gera eitthvað. ..og á meðan ég man, hafið þið tekið eftir því að allir "dagarnir" hafa í för með sér stórkostlegt næturfokk?  Ég legg til að við köllum skóflu skóflu og setjum nætur í staðinn.

Írskar nætur, Humarnætur, Harmónikkunætur o.s.frv.

Dagar hvað?

 

Róleg nótt þrátt fyrir hátíðir

Ég hlusta ekki á svona væl

Í gær eftir mótmælin í Skuggasundi, heimilisfang sem hæfir vel Birni Bjarnasyni, dómsmálaráðherra, þurftum við að hörmungajafna og við fórum í það.

Eftir að hafa keypt í matinn og svoleiðis fórum við og náðum í Jenný Unu en við höfðum fengið leyfi til að fá hana í gistingu.

Á Njálsborg voru allir krakkarnir úti að leika þegar við komum að ná í hana og eins og venjulega þá fagnaði hún okkur ákaft.

Þetta er amma mín, með áherslu á "mín" sagði hún við krakkana og amman er auðvitað að springa úr monti.

Á leiðinni heim söng Jenný Una fyrir dúkku í aftursætinu.  Hún djassaði "sól, sól skín á mig" og impróviseraði ýmsa skemmtilega söngva.  Við vorum í niðurbældu krúttkasti í framsætinu.

Svo átti hún athyglisvert samtal við dúkkuna.

Dúkka þú færð ekki nammi, það er ekki laufadagur, bara ég fæ smá pínulítið nammi af því að það er ömmudagur hjá mér!

Þú færð bara fisk og brauð () ég hlusta ekki á þetta VÆL (Sara hvernig talarðu við barnið?).

Og við ömmuna í heimspekilegum viðræðum mikið seinna.

Amma sko björnir frussa aldrei.

Amman: Af hverju gera þeir það ekki?

Jenný Una: Þeir vilja ekki geraða.  Og björnir geta ekki talað.

Amman: Af hverju ekki Jenný mín?

Jenný Una (þreytt á heilatregðu ömmu sinnar): Amma dýr getekki talað.  Engin dýr.  Ekki heldur kisa.

Ókei, ég get lifað með því.