GÓÐI GUÐ - PLÍS BÆNHEYRÐU MIG NÚNA

Elsku góði Guð, Jesú, Búdda, Java, Múhammed, Abraham og hvað sem þú nú annars heitir þessa dagana.

Ekki láta mig leggjast inn á Lansann eftir áramót.  Þá verður bannað að reykja allsstaðar á spítalanum og í KRING um hann.  Ég ákalla þig.  Ekki láta gera mér þetta ef ég verð veik og aumingjaleg.  Það væri nóg samt.  Ef ég veikist á geði t.d. og þarf að reykja í plastbúrinu við geðdeildina, þar sem ég verð til sýnis fyrir alla sem ganga um bygginguna, skal ég ekki kvarta.  Ég skal meira að segja dansa, hoppa, slefa og froðufella, til skemmtunar fyrir alla þá sem fram hjá fara, bara ef þú leyfir andskotans búrinu að standa.

Þú mátt dúndra á mig eldingu, henda mér í veggi, sparka í magann á mér og rífa í hárið á mér, en ekki láta þessa umboðsmenn dauðans, drepa mig úr fráhvörfum þegar og ef ég verð veik og lítil í mér.

Þess bið ég þig í mestu auðmýkt.

Til vara bið ég um nútíma holdsveikraspítala, uppi á öræfum þess vegna, fyrir okkur sem forpestum tilveruna og kaupum dópið sem ríkið selur í þínu nafni (æi þú veist Þjóðkirkjan sem kennd er við þig er ríkisstofnun sko).

Plísdóntheitmí!

ÚFF-je

Landspítali verður reyklaus um næstu áramót

MÍN EIGIN JARÐAFÖR - AUGLÝST SÍÐAR

Ég lít á sjálfa mig sem tilfinningavöndul.  Eitt stórt búnt af allskonar geðbrigðum sem ég reyni stöðugt að hafa hemil á þannig að ég verði ekki sett inn einhversstaðar.  Ég segi það nú kannski ekki en ég tekst á við tilfinningarnar oft á dag og reyni að halda í hemilinn á mér.  Það tekst oftast.  Ég er að öllu jöfnu glaðsinna, en ég get orðið illskeytt af minna tilefni en engu,  þegar þannig stendur á en ég er svo heppin að getað gusað úr þeim hlandkoppi út af svölunum bara, þannig að blásaklaust fólk verði ekki fyrir mér.  Ef á einhvern sullast, þá er það oftar en ekki mitt kæra húsband.  Seinni ár hef ég reynt að þróa með mér hæfileikann að biðjast fyrirgefningar og fjárinn sjálfur, ef það venst ekki bara nokkuð vel, eins og það getur verið erfitt að brjóta odd af oflætinu áður en maður kemst í smá æfingu, ekki að ég sé fullnuma í fyrirgefningardeildinni, svo langt frá því.

Hvað um það.  Í dag var ég ansi nálægt því að festast í sjálfsvorkunn.  Af því að tilfinningar mínar voru særðar.  Almáttugur minn hvað sjálfsvorkunn er ofmetið ástand.  Þegar ég var á gelgjunni, og fannst ég miðskilin og vanmetin, sviðsetti ég oft mína eigin jarðaför í huganum, réð Bítlana til að spila, leigði Péturskirkjuna í Róm, valinkunnir eðalmenn og konur sátu í hverju rúmi hinnar risavöxnu kirkju og hvert lag sem spilað var, valdi ég af djöfullegri útsjónarsemi þeirrar konu sem ætlar að láta mannkyninu blæða fyrir að hafa rekið sig, fórnarlambið í dauðann, blásaklausa.  Það eina sem skyggði á þessa unaðslegu hugmynd var að það var ákveðinn mínus falinn í því að vera dauður og geta ekki snúið aftur og  látið alla misgjörðarmennina kasta sér að fótum mínum og grátbiðja mig um fyrirgefningu.  Ég tók næst besta kostinn og lét alla falla harmþrungna á kistuna þar sem hún var borin út af lífverði bresku krúnunnar.  Kistan var falin undir hvítum liljum (blómum dauðans). 

Ég er sum sé hætt að sviðsetja jarðarfarir og þörfin til að láta fólki blæða er líka horfin.  Eftir stend ég í smá áhættu við að missa mig í helgreipar aumingjaleiksins.  Ég hef séð að mér.  Í þetta skipti.

Ég á svo margt að þakka fyrir, fullt af skemmtilegum vinum og yndislega fjölskyldu.  Ég get ekki kvartað yfir því.  Þeir sem dingla þar fyrir utan og meiða mig smá verða bara í því og ég vinka þeim héðan.  Þeir eru amk ekki boðnir í mína jarðarför, en það verður sko ekki amaleg uppákoma þegar þar að kemur, það er á tæru, þó ekki geti ég lofað lífvarðasveit bresku krúnunnar.  Það er of stórt gigg að standa í fyrir eina konu.  Restin er tertubiti.

Úje

Ekki nóg með að ég fari edrú að sofa, ég fer sátt að sofa án teljanlegs kala til nokkurs manns.  Muhahahahaha

Úje -aftur!

ÞULUBLOGG

Nú hef ég ákveðið að hafa þulublogg fastan lið hér á þessum fjölmiðli,  vegna fjölda áskorana.  Ég get ekki skorast undan þessu, vinir mínir hafa ekki látið mig í friði, óvinir mínir ekki heldur.  Mér er það ekki tilefni til mikillar gleði að þurfa að leita uppi svona texta og velta mér upp úr honum,  ég segi það satt, en ég er löngu komin úr æfingu með þetta, enda gleymin með afbrigðum (þjáist af CRAFT "Can´t remember a fukcking thing" höf: www.anno.blog.is.)

En hér kemur fyrsta þulan:

Tunglið tunglið taktu mig

Tunglið, tunglið taktu mig

og berðu mig upp til skýja

Hugurinn ber mig hálfa leið

í heimana nýja.

Mun þar vera marg að sjá,

mörgu hefirðu sagt mér frá

þegar þú leiðst um loftin blá

og leist til mín um rifinn skjá.

Komdu litla Lipurtá,

langi þig að heyra

hvað mig dreymdi, hvað ég sá

og kannske sitthvað fleira.

Ljáðu mér eyra.

Gat nú verið perrarnir ykkar.  Rukuð upp til handa og fóta og hélduð að ég væri enn að blogga blátt.  Nebb, notið tækifærið og fylgist með þulunum sem ég mun birta reglulega, skammirnar ykkar og reynið að fræðast örlítið í staðinn fyrir að hendast slefandi um bloggið í vafasömum tilgangi.

Súmíbítmíbætmí.

BEIT HANN Í PÍKUNA Á ÞÉR? SAGÐI ÉG SKELFINGU LOSTIN VIÐ KYNÓÐA VINKONU MÍNA, VITANDI AÐ HÚN ELSKAR AÐ LÁTA NARTA Í SIG, ÞEGAR HÚN FER Í APÓTEK Á STÓR-HAFNARFJARÐARSVÆÐINU!

Já svaraði hún og ég fylltist svo mikilli sælu, gagnvart þessum frakka, rauðhærða apótekara, að ég gleymdi hvað ég ætlaði að kaupa.

Ég, vitandi að hún er með klamydíu á fjórða stigi og flatlús þar að auki, minnti hana á að hún hafi ætlað að leysa út lyfin fyrir báðum þessum óværum.  Hún varð smá flóttaleg til augnanna en svo yfirtók sælusvipurinn aftur íðilfagurt andlitið.

Skrifað með bundið fyrir augun, í þeirri von að mamma og pabbi séu ekki að lesa og ég lofa að gera þetta aldrei aftur.

Þetta var gert fyrir eina bloggvinkonu mína, sem hefur soldið gaman af klobbabloggum.  Henni finnst þau of fá.  Ég er ekki sammála henni enda á ég svo ruddalegar vinkonur að það er ekki hægt að hafa reynslu þeirra á kynlífssviðinu eftir.

Súmíbítmíandþrómítúðevúlfs!

Úje, úje!!

EF ÞETTA ERU RÓLEGHEIT ÞÁ HEITI ÉG HERJÓLFUR

 

S.l. helgi gerðust eftirfarandi lítilræði á Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum:

11 fíkniefnamál komu til kasta lögreglu. Bæði stór og smá, þó aðallega smá, hvað sem það nú þýðir.

5 líkamsmeiðingar voru kærðar til lögreglunnar

1 blygðunarsemisbrot.

3 voru teknir grunaðir um ölvun við akstur.

1 var kærður fyrir akstur undir áhrifum fíkniefna.

5 voru kærðir fyrir akstur án ökuréttinda.

8 voru kærðir fyrir að vera ekki með beltin spennt og

2 fyrir að hafa ekki öryggishjálm við akstur léttbifhjóls (hefðu nú alveg geta gefið þessum séns þeir eru með geislabaug í samanburði).

9 eignaspjöll voru kærð til lögreglunnar þessa helgi.

5 þjófnaðir voru tilkynntir til lögreglunnar.

"Lögreglan segir, að þjóðhátíð Vestmannaeyja 2007 hafi í heild tekist mjög vel og verið með þeim rólegri seinni ár. Óhætt sé að segja, að sú langa hefð hagsmunaraðila við skipulagningu á þessari hátíð eigi sinn þátt í hvað vel hafi tekist til."

Hvernig ætli það líti út þegar þeim tekst illa til?

Æi ég veit það, þetta er skárra en oft áður, en er þetta hegðun sem er ásættanleg eða krúttleg jafnvel?

Það er sagt að hin hefðbundnu 10% komi til kasta lögreglu.  Váá, ef rétt reynist.  Þjóðarsálin þarf að fara í enduruppeldi.

Ég,

alltaf glöð, aldrei bitur, bara pírí yfir allri geggjuninni.

Úje

Í HJARTANS EINLÆGNI!

Ég ætlaði til Maysunnar minnar í London í þessum mánuði.  Ég hef vitað s.l. hálfan mánuðinn að af því getur ekki orðið.  Það eru einhverjar breytingar í blóðinu á mér (fyrir utan að vera lág í blóði sem er auðvitað tertubiti) og þangað til ég fæ úr því skorið hvað er á ferðinni, fer ég hvorki lönd né strönd.  Ég fór í smá afneitun á þessu fyrst þegar ég heyrði það og þess vegna raunveruleikageri ég þessa staðreynd með því að skella því á bloggið.  Þetta þarf ekki að vera neitt alvarlegt.  Alls ekki og ég er alveg viss um að sjúkdómaguðinn fer ekki að bögga mig með einhverjum alvöru vandamálum, eftir að vera búin að hjálpa mér á fætur eftir minn virka alkóhólisma.  Ég á við að svona veikindaalmætti getur varla verið svo andstyggilegt að það brummi á mig einhverju blóðfyrirkomulagi.  Enda er ég með sögu um algjört blóðheilbrigði.  Eins og gangandi auglýsing frá Blóðbankanum, svei mér þá.  Ég held að sjúkdómaguðinn myndi setja ojabjakk í lifrina á mér frekar.  Það er meiri stemmari fyrir því, enda djöflaðist ég á lifrarkvikindinu þegar ég var fyllibytta.

Hur som helst, þá bíð ég eftir að komast til sérfræðings og fá úr þessu skorið.  Þangað til læt ég mér nægja símtöl og myndir frá Londres, og á morgun verða allar stelpurnar mínar saman í heimsborginni.  Það finnst mér svo skemmtilegt.

Eruð þið hissa á að ég bloggi mikið?

Ég blogga til að gleyma! (Ég bilast úr hlátri). 

Þarna er ég komin með allibí á bloggið. 

 Bitru bloggararnir geta ekki hamast yfir þessu. 

Eymd selur, kynlíf selur og ég er núna eymdin uppmáluð.

Jeræt

Úje

Úje.

ÓSÓMI BIN LADEN, HORFINN

 

Hvernig getur fólk sem leitað hefur verið um allan heim, bara horfið?  Þarf maður ekki að finnast fyrst?  Eru þeir að flippa þarna í Afganistan?  Eða vita þeir eitthvað sem við vitum ekki (fáránleg spurning, valdakarlarnir vita alltaf meira en við hin)?

Karazai, forseti Afganistan segist ekki vita hvar bin Laden heldur sig. „Ég veit þó með vissu, að hann er ekki í Afganistan," sagði hann.

Ókei, þá er það á hreinu.  Yfirsýnin hjá þeim í Afganistan er með ólíkindum.  Hvergi auðveldara að fela sig en þeir eru búnir að skanna hvert fjall og hvern helli.

Ósóminn er sum sé horfinn. 

Fréttir?

I don´t think so.

Úje

Karzai segir að bin Laden sé horfinn

ENGINN DÓ OG ÞAÐ VAR ERILL Á SVÆÐINU

 

..í Vestmannaeyjum.  Það er gott að vita.

En hvað er að hjá Mogganum?  Engin uppfærsla síðan einhvertímann í gær?

Ég vil fá að vita strax hvort Árni Johnsen hafi verið í Brekkusöngnum.

Hann fékk ekki að kynna en söng hann þrátt fyrir það?

Kommon Mogginn, segja fréttir.

Ég á ekki krónu.

Súmí.

Erilsamt hjá lögreglu þegar líða fór á nóttina

ÉG MISSTI AF SHADY!

Svei mér þá, ég þarf að fara að ráða mér aðstoðarkonu, sem heldur bókhald yfir það sem er að gerast í leikhúslífinu og tónlistarlífinu og lætur mig vita.  Ég var búin að lesa að Shady ætlaði að syngja með Stuðmönnum og ég ætlaði að athuga það nánar.  Auðvitað gleymdi ég því.  Mér finnst samt ekki rosa spennandi tilhugsun að fara og hlusta á músík í Húsdýragarðinum, en hvað lætur maður sig ekki hafa, fyrir sönghetjur úr fortíðinni.

Það varð svo mikil bylting þegar Shady kom fram á sjónarsviðið.  Hún var öðruvísi en allar söngkonurnar sem fyrir voru.  Hún var svo sterk, svo mikil náttúrutalenta, að það var unun á að hlusta.

Hvað um það, ég fer í vinylinn bara og hlusta á hana með sínum mönnum.  Þar er hún flottust.

Nostalgíukast.

Ómæómæ!

Shady söng með Stuðmönnum í Laugardal

ENDALAUSAR KEPPNIR

 

Það er mín tilfinning að karlmenn séu meira fyrir að keppa í allskonar, fremur en konur.  Það er auðvitað alls ekki algilt, en mér finnst þeir oft mun keppnisglaðari.  Mér hefur stundum þótt þeim hafa tekist að gera keppnir allskonar að listformi, svo útsjónarsamir eru þeir að finna sér tilefni.

Í dag var heimsmeistaramót haldið í gufubaðssetu.  Þar sýnist mér á meðfylgjandi myndbandi, bæði kynin vera að gera sig að fíflum.  Hvaða tilgangi þjónar að hálfdrepa sig til að lenda í fyrsta sæti í gufubaðshæfileikum?  Hvers krefst það?  Að sitja á rassgatinu, blóðrauður í framan og bíða eftir hjartaáfalli, ofhitnun, heilablæðingu eða öðrum ömurlegum uppákomum?

Hvað hefur sigurvegarinn svo,  sér til ágætis fram yfir keppnissystkini sín?  Jú, hann er þrásetnastur í hita.  Vá!!!!!  Og hann er ekki með akút hjartavandamál.  Hefði þó getað komið sér því upp, meðan hann sat og svitnaði við nokkurra hundruð gráða gufu leikandi um boddíið á sér.

Ég sting upp á hárvaxtarkeppni næst.  Hún getur verið haldin á Þingvöllum frá vori og fram á haust.  Þar eru hæfileikarnir líka þráseta.  Að geta setið og einbeitt sér að því að hárið vaxi krefst svona álíka hæfileika og útsjónarsemi og gufubaðssetan.

Ég skrái mig í þá keppni. 

Öntillnextæmemæfrends!

Heimsmeistaramót haldið í gufubaðsetu