UPPGJÖR DAGSINS

 

Eins og ég bloggaði um hér fyrir neðan, þá var Jenny Una Eriksdóttir að stytta okkur stundirnar hér í dag.  Fá okkur til að hlægja og skemmta okkur konunglega.

Það hélt áfram að vera gaman.  Ég horfði á hörkugóða mynd Even Money, með mörgum af mínum uppáhalds leikurum eins og Forest Whitaker, Danny Divito og Tim Roth.  Það sem kom á óvart við áhorfið var að Kim Basinger getur leikið.  Það var skemmtileg og óvænt upplifun.  Hún tók ekki eina einustu "Súellen" í varakipring.  Endirinn var hálf flatur eins og oft vill verða.  Ég fæ stundum á tilfinninguna þegar ég horfi á amerískar bíómyndir, að leikstjóri myndarinnar sé geðveikt metnaðarfullur og flottur listamaður en að samningurinn hans renni út þegar gera á endirinn og að það sé fenginn einhver bölvaður nýgræðingur í fyrsta bekk í kvikmyndaskóla til að leikstýra "the end".  En hún var þess virði að horfa á samt.

Fyrir utan að horfa á mynd og vera í samneyti með mínum heittelskaða (sem sjaldan er heima að kvöldi til), borða góðan mat og hafa hana Jenny Unu, átti ég góð samtöl við eins og tvær eðalvinkonur.  Við aðra ræddi ég um bókmenntir og listir (hehe), okok við ræddum bókmenntir og ritlist og erum báðar alveg trylltar áhugakonur um slíkt. Ásta Sigurðar, var rædd ofan í kjölinn. Ójá.  Tíminn auðvitað flaug og þar sem ég hef ekki enn lært að skipta mér í tvennt (jafnvel þrennt) eða brjóta tímamúrinn (við höldum bara að tíminn sé til sko) varð ég að skvísa myndinni inn á milli samtala.  Við hina vinkonuna ræddi ég landsins gagn og nauðsynjar sem verða ekki tíundaðar hér að sinni.  Símtalið tók til margra tilfinninga, hláturs, kvikindiskurrs, smá búhús og svo ræddum við uppeldi.  Eða skort á því, eiginlega.  Börnin í dag (dæsihneyksliskall).

Ergo:

Dagurinn fór langt fram úr væntingum. 

Gleymdi ég að segja að ég las AA-bókina eins og m-f, talaði trúnaðarkonu mína til tunglsins og nú mala ég eins og geðgott ungabarn.  Agú!

Einhverju við þetta að bæta?

Ædónþeinksó.

Súmí!

KRÚTTBLOGG

Jenny Una Eriksdóttir (takið eftir errin eru komin í eðlega tölu, nema þegar hún segir Einarrrr) var hér í pössun í dag.  Þessi dagur, sem var frekar mikill bömmer svona heilsufarslega séð, snarlagaðist við komu þessarar rúmlega tveggja ára gömlu nöfnu minnar.  Hún er ömmu sinni og Einarrri endalaus uppspretta gleði og hláturs og gerir fjarveru hans Olivers og hans Jökuls, þolanlegri fyrir vikið.

Smá sýnishorn:

Emma öfugsnúna hefur verið lesin mikið undanfarið. Það er mikið hlaupið í smiðju Emmu við hin ýmsu tækifæri.  Jenný klæðir sig úr fötunum þar sem hún stendur og amman spyr:

"Jenny mín, af hverju ertu að klæða þig úr?" Jenny: "Mé er ekki kallt" (fullkomlega rökrétt.  Því að vera klæddur þegar manni er þokkalega heitt?).

Jenny ræðst til atlögu við kjól sem hún æltar að klæða sig í "alle sjálf" og  "alle skrass".

Amman bendir barni á að kjóllinn sé öfugur.  Jenny: (fullviss um hvað hún vill)"ég veit það, ég vil vera öfugsnúin".  Hún setur síðan sokkabuxurnar á höfuðið og segir: "ég núna meira öfugsnúin".

Við bökum og amman kennir barni hin ýmsu innhöld kökunnar, réttir að barni negul og spyr: "hvað heitir þetta Jenny mín?".  Jenny (doldið pirruð svona): "ég veit ekki alla hluti" Þarna nánast datt ég niður dauð og beið eftir að á eftir þessu svari kæmi fyrirlestur um flogaveiki eða líf á hafsbotni í milljón ár.  Ég missti kúlið.

Svo fórum við í stafrófspússluspilið.  Jenny týnir fram J fyrir Jenny, A fyrir Ömmu, E fyrir Einarr, M fyrir Mömmu og P fyrir pabba.  Amman tekur upp D og ætlar að bæta nýjum staf í safnið.  Ég spyr hver eigi þennan staf.  Jenný: "ég veit ekki aleg, bara maður en mamma mín er alltaf að kaupa pakka í London".  Okok ég náði skilaboðunum.  Pússluspilið úti. 

Svo settist hún og söng um prinsessur, froska, Línur og Madittur.

Ég var hamingjusöm og dauðþreytt þegar hún hélt heim á leið með pabba sínum sem er alltaf að tromma í London (what, það er mamma hennar sem er í London pabbi hennar var að koma að norðan, en kva?)

Leiðrétti það næst.

 

OG SVO SLÚTTUM VIÐ DJAMMINU MEÐ BÁLI

Þjóðhátíðin í Eyjum er búin að fara vel fram.  Bara fimmtíu og eitthvað kærur á þessum dögum sem gleðin stóð yfir.  Ekki hægt að kvarta yfir því.  Ó nei ekkí.

Það er orðinn árviss viðburður að kveikja í tjöldum, bæði eigin og stolnum, svona til að orna sér við áður en haldið er heim eftir vel heppnaða skemmtun.

Þetta er líka gert í minni fjölskyldu, sem er ákaflega eðlileg og innan normsins.  Eftir hverja útilegu, safnast allir fyrir í garðinum hjá foreldrum mínum, leyfa börnunum að kveikja í útilegugræjunum svona til að kenna þeim nýtni og virðingu fyrir eigum sínum og annarra.  Það er svo gaman að fylgjast með litlu ormunum í fjölskyldunni þar sem þau dansa svo saklaus og krúttleg í kringum eldinn.  Þau eiga eftir að verða aufúsugestir á útihátíðum framtíðarinnar þessar elskur og koma vel undirbúin, sem betur fer.

Þetta hefur reynst ákaflega vel, sum tjöldin eru einnota og svo vita allir sem ferðast að tjaldtískan breytist frá ári til árs.

Þetta er sjálfsþurftarbúskapur í hnotskurn.

Næsta ár verða mörg ný tjöld á útihátíðum víðsvegar.

Gamanaðessu!

Úje

Tekið til í Herjólfsdal

ÉG ER ALVEG KOMIN MEÐ UPP Í KOK..

  á símafyrirtækinu mínu.  Í annað hvort skipti sem ég svara símanum þá heyrast skruðningar dauðans og ég verð að taka "rowderinn" úr sambandi, bíða smá og hringja svo í viðkomandi.  Oftar en ekki er sá sem hringdi farinn, búinn að hringja eitthvað annað eða almennt orðinn hundleiður á fyrirkomulaginu.

Þetta var sérstaklega slæmt um helgina.  Dúa vinkona mín þurfti nauðsynlega að ná í mig og þegar bévítans síminn var loksins kominn í lag var mín komin í Húsdýragarðinn eða eitthvað.

OMG

Hvað á ég að gera?

Taka þessu með æðruleysinu.... eða ..

TAKA FOKKINGS LÚKASINN Á ÞETTA og gera allt brjálað hjá Hive?

Jútellmí

Újeeeeeeeeeeeeeeeeeee

NÁMSKEIÐ Í AFVÖTNUN Á BLOGGMEÐVIRKNI!

Ég hef verið beðin um að birta eftirfarandi auglýsingu:

NÁMSKEIÐ Í AFVÖTNUN Á BLOGGMEÐVIRKNI

Verður haldið dagana 1 - 4. ágúst, n.k.  í gamla Morgunblaðshúsinu við Aðalstræti (hin fagra bygging við enda Austurstrætis).

Námskeiðsgjald: kr. 15.000

Fyrirlesarar: Ýmsir eðalbloggarar landsins.

Dagur 1

Ástæða blogg- meðvirkni.  Hvernig sjúkdómurinn þróast, ættgengi hans og félagsleg hegðun honum tengd.  Ert þú veikur af bloggmeðvirkni?  Sjúkdómsgreining, meðferðarúrræði, vinnuhópar, umræður, föndur og engladans.

Dagur 2

Hvernig komast má hjá því að vera sammála í kommentakerfum bloggheima. Við lærum að reisa ágreining við alla mögulega hluti.  Allt frá því að gefa dauðan og djöfulinn í saklaus fjölskyldublogg, að stóru málunum.  Hvernig við getum verið á móti, femínisma, kommúnisma, friðarmálum og öllu hinu líka.  Æfingar í alvöru kommentakerfum þar sem allar færslur eru dissaðar með vel völdum orðum.

Dagur 3

Hvernig styðjum við hvort annað í bataferlinu? Við höfum alltaf orð á því ef einhverju okkar verður á að vera sammála einhverjum.  Það er bannað og stórhættulegt okkur sem erum að rísa upp úr þessum erfiða sjúkdómi.  Umræður, vinnuhópar, listmeðferð, orðabóka- og hugtakaæfingar.  Slagsmál.

Skráning á námskeiðið fer fram í  kommentakerfum þeirra sem þegar eru á batavegi.

God grant me serenety.. and all that shit (glatað að fara með svona æðruleysisbæn, svo væmið ekkað).

Úje

GÓÐI GUÐ - PLÍS BÆNHEYRÐU MIG NÚNA

Elsku góði Guð, Jesú, Búdda, Java, Múhammed, Abraham og hvað sem þú nú annars heitir þessa dagana.

Ekki láta mig leggjast inn á Lansann eftir áramót.  Þá verður bannað að reykja allsstaðar á spítalanum og í KRING um hann.  Ég ákalla þig.  Ekki láta gera mér þetta ef ég verð veik og aumingjaleg.  Það væri nóg samt.  Ef ég veikist á geði t.d. og þarf að reykja í plastbúrinu við geðdeildina, þar sem ég verð til sýnis fyrir alla sem ganga um bygginguna, skal ég ekki kvarta.  Ég skal meira að segja dansa, hoppa, slefa og froðufella, til skemmtunar fyrir alla þá sem fram hjá fara, bara ef þú leyfir andskotans búrinu að standa.

Þú mátt dúndra á mig eldingu, henda mér í veggi, sparka í magann á mér og rífa í hárið á mér, en ekki láta þessa umboðsmenn dauðans, drepa mig úr fráhvörfum þegar og ef ég verð veik og lítil í mér.

Þess bið ég þig í mestu auðmýkt.

Til vara bið ég um nútíma holdsveikraspítala, uppi á öræfum þess vegna, fyrir okkur sem forpestum tilveruna og kaupum dópið sem ríkið selur í þínu nafni (æi þú veist Þjóðkirkjan sem kennd er við þig er ríkisstofnun sko).

Plísdóntheitmí!

ÚFF-je

Landspítali verður reyklaus um næstu áramót

MÍN EIGIN JARÐAFÖR - AUGLÝST SÍÐAR

Ég lít á sjálfa mig sem tilfinningavöndul.  Eitt stórt búnt af allskonar geðbrigðum sem ég reyni stöðugt að hafa hemil á þannig að ég verði ekki sett inn einhversstaðar.  Ég segi það nú kannski ekki en ég tekst á við tilfinningarnar oft á dag og reyni að halda í hemilinn á mér.  Það tekst oftast.  Ég er að öllu jöfnu glaðsinna, en ég get orðið illskeytt af minna tilefni en engu,  þegar þannig stendur á en ég er svo heppin að getað gusað úr þeim hlandkoppi út af svölunum bara, þannig að blásaklaust fólk verði ekki fyrir mér.  Ef á einhvern sullast, þá er það oftar en ekki mitt kæra húsband.  Seinni ár hef ég reynt að þróa með mér hæfileikann að biðjast fyrirgefningar og fjárinn sjálfur, ef það venst ekki bara nokkuð vel, eins og það getur verið erfitt að brjóta odd af oflætinu áður en maður kemst í smá æfingu, ekki að ég sé fullnuma í fyrirgefningardeildinni, svo langt frá því.

Hvað um það.  Í dag var ég ansi nálægt því að festast í sjálfsvorkunn.  Af því að tilfinningar mínar voru særðar.  Almáttugur minn hvað sjálfsvorkunn er ofmetið ástand.  Þegar ég var á gelgjunni, og fannst ég miðskilin og vanmetin, sviðsetti ég oft mína eigin jarðaför í huganum, réð Bítlana til að spila, leigði Péturskirkjuna í Róm, valinkunnir eðalmenn og konur sátu í hverju rúmi hinnar risavöxnu kirkju og hvert lag sem spilað var, valdi ég af djöfullegri útsjónarsemi þeirrar konu sem ætlar að láta mannkyninu blæða fyrir að hafa rekið sig, fórnarlambið í dauðann, blásaklausa.  Það eina sem skyggði á þessa unaðslegu hugmynd var að það var ákveðinn mínus falinn í því að vera dauður og geta ekki snúið aftur og  látið alla misgjörðarmennina kasta sér að fótum mínum og grátbiðja mig um fyrirgefningu.  Ég tók næst besta kostinn og lét alla falla harmþrungna á kistuna þar sem hún var borin út af lífverði bresku krúnunnar.  Kistan var falin undir hvítum liljum (blómum dauðans). 

Ég er sum sé hætt að sviðsetja jarðarfarir og þörfin til að láta fólki blæða er líka horfin.  Eftir stend ég í smá áhættu við að missa mig í helgreipar aumingjaleiksins.  Ég hef séð að mér.  Í þetta skipti.

Ég á svo margt að þakka fyrir, fullt af skemmtilegum vinum og yndislega fjölskyldu.  Ég get ekki kvartað yfir því.  Þeir sem dingla þar fyrir utan og meiða mig smá verða bara í því og ég vinka þeim héðan.  Þeir eru amk ekki boðnir í mína jarðarför, en það verður sko ekki amaleg uppákoma þegar þar að kemur, það er á tæru, þó ekki geti ég lofað lífvarðasveit bresku krúnunnar.  Það er of stórt gigg að standa í fyrir eina konu.  Restin er tertubiti.

Úje

Ekki nóg með að ég fari edrú að sofa, ég fer sátt að sofa án teljanlegs kala til nokkurs manns.  Muhahahahaha

Úje -aftur!

ÞULUBLOGG

Nú hef ég ákveðið að hafa þulublogg fastan lið hér á þessum fjölmiðli,  vegna fjölda áskorana.  Ég get ekki skorast undan þessu, vinir mínir hafa ekki látið mig í friði, óvinir mínir ekki heldur.  Mér er það ekki tilefni til mikillar gleði að þurfa að leita uppi svona texta og velta mér upp úr honum,  ég segi það satt, en ég er löngu komin úr æfingu með þetta, enda gleymin með afbrigðum (þjáist af CRAFT "Can´t remember a fukcking thing" höf: www.anno.blog.is.)

En hér kemur fyrsta þulan:

Tunglið tunglið taktu mig

Tunglið, tunglið taktu mig

og berðu mig upp til skýja

Hugurinn ber mig hálfa leið

í heimana nýja.

Mun þar vera marg að sjá,

mörgu hefirðu sagt mér frá

þegar þú leiðst um loftin blá

og leist til mín um rifinn skjá.

Komdu litla Lipurtá,

langi þig að heyra

hvað mig dreymdi, hvað ég sá

og kannske sitthvað fleira.

Ljáðu mér eyra.

Gat nú verið perrarnir ykkar.  Rukuð upp til handa og fóta og hélduð að ég væri enn að blogga blátt.  Nebb, notið tækifærið og fylgist með þulunum sem ég mun birta reglulega, skammirnar ykkar og reynið að fræðast örlítið í staðinn fyrir að hendast slefandi um bloggið í vafasömum tilgangi.

Súmíbítmíbætmí.

BEIT HANN Í PÍKUNA Á ÞÉR? SAGÐI ÉG SKELFINGU LOSTIN VIÐ KYNÓÐA VINKONU MÍNA, VITANDI AÐ HÚN ELSKAR AÐ LÁTA NARTA Í SIG, ÞEGAR HÚN FER Í APÓTEK Á STÓR-HAFNARFJARÐARSVÆÐINU!

Já svaraði hún og ég fylltist svo mikilli sælu, gagnvart þessum frakka, rauðhærða apótekara, að ég gleymdi hvað ég ætlaði að kaupa.

Ég, vitandi að hún er með klamydíu á fjórða stigi og flatlús þar að auki, minnti hana á að hún hafi ætlað að leysa út lyfin fyrir báðum þessum óværum.  Hún varð smá flóttaleg til augnanna en svo yfirtók sælusvipurinn aftur íðilfagurt andlitið.

Skrifað með bundið fyrir augun, í þeirri von að mamma og pabbi séu ekki að lesa og ég lofa að gera þetta aldrei aftur.

Þetta var gert fyrir eina bloggvinkonu mína, sem hefur soldið gaman af klobbabloggum.  Henni finnst þau of fá.  Ég er ekki sammála henni enda á ég svo ruddalegar vinkonur að það er ekki hægt að hafa reynslu þeirra á kynlífssviðinu eftir.

Súmíbítmíandþrómítúðevúlfs!

Úje, úje!!

EF ÞETTA ERU RÓLEGHEIT ÞÁ HEITI ÉG HERJÓLFUR

 

S.l. helgi gerðust eftirfarandi lítilræði á Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum:

11 fíkniefnamál komu til kasta lögreglu. Bæði stór og smá, þó aðallega smá, hvað sem það nú þýðir.

5 líkamsmeiðingar voru kærðar til lögreglunnar

1 blygðunarsemisbrot.

3 voru teknir grunaðir um ölvun við akstur.

1 var kærður fyrir akstur undir áhrifum fíkniefna.

5 voru kærðir fyrir akstur án ökuréttinda.

8 voru kærðir fyrir að vera ekki með beltin spennt og

2 fyrir að hafa ekki öryggishjálm við akstur léttbifhjóls (hefðu nú alveg geta gefið þessum séns þeir eru með geislabaug í samanburði).

9 eignaspjöll voru kærð til lögreglunnar þessa helgi.

5 þjófnaðir voru tilkynntir til lögreglunnar.

"Lögreglan segir, að þjóðhátíð Vestmannaeyja 2007 hafi í heild tekist mjög vel og verið með þeim rólegri seinni ár. Óhætt sé að segja, að sú langa hefð hagsmunaraðila við skipulagningu á þessari hátíð eigi sinn þátt í hvað vel hafi tekist til."

Hvernig ætli það líti út þegar þeim tekst illa til?

Æi ég veit það, þetta er skárra en oft áður, en er þetta hegðun sem er ásættanleg eða krúttleg jafnvel?

Það er sagt að hin hefðbundnu 10% komi til kasta lögreglu.  Váá, ef rétt reynist.  Þjóðarsálin þarf að fara í enduruppeldi.

Ég,

alltaf glöð, aldrei bitur, bara pírí yfir allri geggjuninni.

Úje