AÐ DREKKA Á RÉTTAN HÁTT..

..getur verið vandasamt fyrir suma.  Þar á meðal mig en ég myndi seint skrifa upp á að ég hafi drukkið það eðlilega.  En enn er bisað við að finna góða fleti á "víninu" og nú hafa þrír næringarfræðingar frá Ankerhus Seminarium og spítalanum í Hvidrovre þrjóað fjögur ný ráð um áfengi.  M.a. ráðleggja þessir næringarfræðingar, fólki sem kann vel að meta bjór og vín að neyta þess reglulega, í smáum skömmtum með mat.

Hm... þetta má vel vera rétt en mikið rosalega hefði ég gripið svona á lofti meðan ég var í "áfenginu" (understatement, var líka á læknadópi).  Að drekka samkvæmt ráðleggingum frá næringarfræðingi hefði komið sér vel í baráttunni fyrir áframhaldandi fylleríi.

Auðvitað er þetta útúrdúr og fíflaskapur í mér.  Meginþorri fólks kann að fara með áfengi og ef vín gerir þeim gott þá "be my guest", ég ætla að halda mér við sódavatnið, í ómældu magni auðvitað.

Vín er hollt

ÉG BÍÐ ÞOLINMÓÐ..

...eftir frétt í sunnudagsblöðunum þar sem segir frá því að borgarbúar hafi ekki hagað sér eins og víkingar á sveppum, ælt og migið þar sem þeir stóðu, ekki hálf-drepið náungann né keyrt dauðadrukknir.  Ég veit að horfurnar eru ekki góðar um að þetta gangi eftir en ég er bjartsýn  kona.  ARG

Mikil ölvun í miðborginni í nótt

AF HENNI JENNY UNU ERRRIKSDÓTTUR

Hún Jenny Una Errriksdóttir kom til ömmu og Einarrrs í gær til að fylla líf þeirra enn frekari gleði og hamingju.  Hún var í besta laugardagsskapi og sagði okkur að nú væri hún komin á Kroppakotsdeildina á leikskólanum sem er fyrir STÓRU BÖRNIN.  Jenny er sífellt að bæta við sig og nú svarar hún hugsi öllum spurningum sem til hennar  beinast með "ég held ekki".  Ekkert verið að fullyrða og þykjast vita alla hluti.  Við lásum Emmu í gærkvöldi og dáðumst að hugrekki Emmu sem fór ekki að gráta þegar læknirinn saumaði sárið á enninu hennar.  Svo fékk Jenny leið á Emmu og ömmu reyndar líka og kallaði í Einarrr í staðinn og hann söng hana í svefn. 

Nú er kókófíllinn orðinn að krókódíl, jákarlinn er enn á sínum stað og gívaffinn líka, en í þessum hverfula heimi, verða þeir orðnir að hákarli og gíraffa áður en varir.  Lífið er ein örskots stund.

Jenny sendir saknaðarkveðjur til Olivers í London og hún elskar hann svakalega mikið.

HVAÐ ER AÐ?

Hverja einustu helgi má lesa um alvarleg ofbeldisverk sem afleiðingu af "skemmtanalífi" í borginni.  Hvenær er komið nóg af þolendum?  Einn maður er höfðkúpubrotinn og annar var stunginn með hnífi í bakið í nótt.

Ég er svo hrædd um að við verðum ónæm fyrir þessum hroðalegu atburðum.

 

 

 

Einn höfuðkúpubrotinn og annar stunginn í bakið

ÉG MENSUMEÐLIMURINN (EÐA ÞANNIG)..

...er auðvitað greindust af öllum mínum systrum og bróður.  Ég er enda lang elst.  Sumt þarf ekki að rannsaka því það liggur allt þráðbeint fyrir. Við þessi elstu kennum yngri systkinum okkar og leiðbeinum þeim.  Hm.. Greta systir sem er næst mér í aldri er héraðsdómari.. hm.. en ég er OFVITI.

Elsta systkinið gáfaðast

ÓTRÚLEGA HEPPIN HÚN ÉG!

Tveir skiptu með sér lottóvinningi kvöldsins.  Ég var sá þriðji.  Jibbí, ég er hreint ótrúlega heppin.

Tveir skiptu á milli sín lottóvinningi

ÞAÐ SVÍÐUR BEINLÍNIS UNDAN AGÚRKUNNI

Ég var ekki að setja á mig agúrku maska eða neitt svoleiðis heldur svíður mér undan gúrkutíðinni í fréttunum.  Það er fátt bitastætt þessa dagana enda sér maður það á allri umfjölluninni um lítið sem ekkert, þar sem smæstu málum er gerð góð skil.  Svo góð að eftir lesturinn áttar maður sig á að fréttagildið er ekkert.

Stórsveit Samúels Jóns Samúelssonar, breytti nafni á lagi á nýrri plötu sveitarinnar, vegna heimsóknar til Ísafjarðar.  Lag sem hét BBQ-rigs heitir nú Muurikka.  En það er finnsk panna sem þeir félagarnir fengu steikta lúðu af í matinn.

Kannski eru engar fréttir góðar fréttir en það er nú alveg óþarfi að drepa mann úr leiðindum.

Hér fyrir neðan er svo mynd af merkispönnunni Muurikku!

Breyttu lagatitli eftir Ísafjarðardvöl

ÉG ER EKKI BLOGGLÝÐUR..

..heldur er ég, ásamt mínum bloggvinum, eðalbloggarar.  Við förum ekki í sumarfrí eins og hinir arfavinsælu bloggarar sem skilja mann eftir í víðtæku fári yfir brotthvarfi sínu, með fráhvarfseinkenni á háu stigi.

Hafa þetta rétt strákar mínir, blogglýður,  fyrirfinnst ekki á Moggabloggi nema með örfáum undantekningum.  Og ekki segja mér að lýður sé gott orð.  Ég veit það.

Bloggarar taka sér sumarfrí eins og aðrir

ÉG MÆLI MEÐ ÞVÍ..

..að biðja um gistingu hjá löggunni ef fólk er í ferðalögum og veðrið til dæmis reynist óhagstætt.  Eini kostnaðurinn við það er að skutla í sig töluvert af eldvatni, verða þvoglumæltur og láta smá ófriðlega.  Þetta er bókað gistirýmis-sukksess.

Ég prófaði þetta einu sinni í Kebblavík, þegar ég hafði farið í Stapann með vinkonunum og við fengum flotta gistingu í fangaklefa hjá löggunni.  Klefinn var reyndar töluvert undir sjávarmáli, dálítið rakur svona en sviðakjammarnir sem við höfðum með okkur í ferðalagið, brögðuðust yndislega vel.  Þetta var því notaleg gisting.

Síjúgæs!

Bað um að gista í fangageymslu

IMELDU MARKOSAR HEILKENNIÐ

Ég elska skó, sérstaklega háhælur.  Ég er í fjölskyldu sem er brjáluð í skó.  Systurnar mínar sex eru allar meira og minna skótrylltar.  Í gegnum árin höfum við haft vöruskipti í skóm.  Ágirnumst alltaf fótabúnað hvor annarrar og höfum lagt heilmikið á okkur til að ná honum af hvor annarri..  Sama máli gegnir með dætur mínar.  Skór eru uppáhalds.  Maysan mín sem skildi eftir afganginn af fötunum sínum hjá mér (eftir að hafa selt góðan hluta þeirra áður en hún flutti út) er með stóran kassa afgangs af skóm í geymslunni hjá mér.  Ætli þetta sé eitthvað sem Erfðagreining ætti að rannsaka? 

Ég á hóp af hælaháum.  Rosaflottum og nánast ónotuðum.  Ég veit ekki hvað er að gerast með mig en ég er meira og minna alltaf í sömu skónum núorðið.  Þe. svona fimm pör í gangi og engar háhælur.  Er ég orðin gömul?  Get ég ekki gengið eins lengur létt á fæti eins og það sé ekki stórmál að vera á pinnum?  Að það sé bara asskoti þægilegt?  Nógu vön er ég enda með meirapróf í að klæða mig til ólífis.  Ég held að ég viti núna hvar "skóinn kreppir".  Tilfellunum til að klæðast fótabúnaði dauðans hefur fækkað.  Ég er ekki lengur í háhælubransanum.  Ég er orðin svo svakalega dómestikk.  Núna sit ég með flottu skóna, strýk þeim og legg þá undir vangann en skelli mér svo í einhverja þægilega og tekst á við lífið.  Tímarnir eru svo sannarlega breyttir.