Einhver til í að gefa mér kr. 80.000?

Ég á óteljandi uppáhaldsrithöfunda.  Nánast allir rithöfundar sem ég hef nennt að lesa, getað haldið þræði og gleymt mér yfir, hljóta þennan titil.  Oscar Wilde er svona uppáhalds, uppháhalds.  Ég á flestar bækurnar hans þýddar og ég á safnið hans komplett á frummálinu.  Reyndar gerðist ég Oscars áhangandi á sama tíma og ég lá í bókum Edgar Allans Poe, sem á sama afmælisdag og ég og var fórnarlamb dauðans en er brilljant engu að síður. Þeir félagar voru "inn" á sama tíma.

Myndin af Dorian Grey, eftir OW er fullkomnasta lýsing á sjálfsdýrkanda sem skrifuð hefur verið fram á þennan dag, það er ég viss um.

Nú er hægt að fá frumútgáfu "The Importance of Being Earnest eftir O.W. og það er tölusett eintak nr.349.  Ef ég ætti peninga sem ég þyrfti nauðsynlega að losa mig við, myndi ég kaupa bókina, bara svo dætur mínar gætu látið bjóða hana upp eftir svona fimmtíu ár og þær eignast smá lausafé til að spandera á sjálfar sig.  Gætu t.a.m. keypt bækur fyrir peninginn.

En þetta er nú bara asnagangur í mér, ég er alveg sátt við mína útgáfu af TIoBE, fjölföldaðri í nútíma prentsmiðju og alveg þræl læsileg.

Reyndar er ég hissa á að bókin skuli ekki vera dýrari.

Dem, hvað Wildarinn er góður rithöfundur.

Og mikið fjárann sem þeir voru vondir við hann samtímamenn hans sem fangelsuðu hann fyrir að vera hommi.

Ójá.

Fágætt eintak bókar eftir Oscar Wilde fannst í handtösku

Fjandskapsjöfnun

 

Jæja, til að slá á öldurnar í kommentakerfinu hef ég nú hugsað mér að almennilegheitablogga.  Það er ekki nokkur leið að hækka blóðþrýsting upp úr öllu valdi hjá heilum hópi fólks.  Nú verður bloggað um hluti sem allir elska.  Eins og t.d. litbrigði fiðrildavængja í ljósaskiptunum, hamingju húsmóður í hverfi 112 yfir tómum eldhúsvaski, áhrif hrásykurs á ljóshærða karlmenn á 24. aldursári og fleira skemmtilegt.

Jæja: Here goes!

Litbrigði fiðrildavængja í ljósaskiptunum eru blágrá með dassi af gulu.

Hamingja húsmóður í hverfi 112 yfir tómum eldhúsvaski er takmarkalaus og stjórnlaus.

Áhrif hrásykurs á ljóshærða karlmenn á 24. aldursári eru skelfileg og óafturkræf.

Jæja, þá er það búið.

Hvað á að taka næst?

Kolgríma kom með uppástungu um spilavítablogg.

Helvítis spilakassarnir.

Útmeððá.

Er ekki allir glaðir bara?

Æmgiggelinglækabeibí!

Úje!

Toppur á tilveru!

Þrátt fyrir kaldar kveðjur í athugasemdakerfinu mínu í dag, vegna hins eilífa hitamáls sem umræða um kynþáttafordóma jafnan er, þá er ég ósvífnilega spræk og ánægð með lífið.

Ég hef líka haft góða gesti.  Sara og Jenný Una voru hér, pabbinn hennar Jennýjar er að spila á Agureyris.  Við hættum ekki fyrr en við fengum jáyrði fyrir gistingu til handa Jenný.

Ég bakaði eins og húsmæðraskólakennari í dag (þrátt fyrir lélega heilsu - fórnarlambsdæs),  sannkölluð eldhúsmaddama og nú get ég sagt með góðri samvisku, Jói Fel hvað?

Jenný syngur: Gef mér sólskinsdag, lala, eftir erfiðisdag. 

Amman: Jenný, hvað þýðir erfiðisdagur? 

 Jenný: Vera í vinnunnisín.

Sáuð þið laugardagslagið?  Ég sá og heyrði lögin.  Í því fyrsta hélt ég að Boney M væru gengin í endurnýjun lífdaga, en nei, einhver annar var genginn í endurnýjun lífdaga.

Annars nenni ég ekki að blogga um lög kvöldsins.  Sumu er best að gleyma sem fyrst.

Annars bara góð.

Úje

Hljómsveitin horfir á fótbolta as we speak.

Hm....

Pling, pling - ég er með hugmynd!

Hún felur í sér eftirfarandi:

Konur..

Eyðingu á töluverðu magni skóglendis..

19. júní 2008

Þessa stelpuskömm.....

..og þessa...

..ásamt nokkrum í viðbót, sem ég á eftir að uppljóstra um þegar ég hef sett þær inn í hugmyndina.

Haldiði að maður hugsi ekki og finni upp brilljant hluti?

Hreina snöktandi snilld?

Haha??

Jíbbí

Míómæ!

Ég rúla!

 

"For men only"

Ég hef, fram á þennan dag, ekki hitt eina einustu konu sem hefur haft gaman að Rambó-myndunum.  Ég þori að fullyrða það.  Ef ég hefði fengið að ráða, hefði sú fyrsta verið látin duga og hún fallið fljótlega í gleymskunnar dá.  En nú er sú fjórða á leiðinni, og Rambó orðinn klassík í bíósögunni.  Fyrir hvað veit ég ekki.

Rambó er karlamynd.  Hugmyndafræði myndarinnar höfðar til karla.  Hinn þögla hetja, sem er full af innbyrgði reiði og með einlægan hefndarvilja getur yfirunnið hverja raun, vaðið yfir allar hindranir, án þess að segja eitt einasta orð.  Hann stendur uppi sem sigurvegari og það sem hann leggur á sig til að ná markmiðinu er endalaus kvöl og pína.  Ekki tári spillt en svitinn drýpur af hetjunni.

Í myndinni sem ég sá, voru ekki konur í neinu afgerandi hlutverkum. Mig minnir að þær sem þó voru með hafi verið alltumvefjandi með einlægan milljónprósent áhuga á Rambó kallinum.  Hún gerði ekki miklar kröfur og hún þurfti vernd.  Nú gæti ég trúað að Rambó og Rokkí séu farin að blandast saman í einn stóran og krúttlegan ofbeldisvöndul, í hausnum á mér.  Munurinn á myndunum er áttfittið, amerískar stuttbuxur annars vegar og frumskógarlarfar, hins vegar.  Myndir beggja sería hafa sama boðskap.  Hið góða sigrar með ofbeldi.

Mér er spurn, er aldrei komið nóg af þessari Amerísku ofbeldishetju?

Er engum orðið ómótt?

Hugsið ykkur ef það væru til fjórar myndir með Julie Andrews í "The Sound Of Music"!!!

Æmagonner!

Úje

Hvað heitir Rambó?

Ég varð öll væmin innan í mér...

 

..og táraðist og allt, þegar þeir kveiktu á súlunni.  Ég hætti við grillpartíið úti á Köllunkletti af því að það rann upp fyrir mér að ég væri forréttindapíka, sem gæti horft á tendrunina í beinni, í hlýjunni heima í stofu sem er þá nokkurs konar VIP-lounge.

Ég sum sé táraðist og allt.  Það verður ekki á mig logið tilfinningaseminni og þrátt fyrir köld vatnsböð og aðrar pyntigaaðferðir, hefur ekki tekist að herða mig tilfinningalega og sarga úr mér væmnina. 

Það gerði mig enn meyrari, að konurnar og börnin voru að koma frá Kólumbíu og eiga nú möguleika á að lifa í friði og verða hamingjusamir landsmenn þessarar þjóðar.  Ég vildi að við tækjum fleiri.  Saga þessarra kvenna og barna, er svo skelfileg, að við ættum að leggja nótt við dag, að styðja sem flesta og koma í öruggt skjól.  Nóg er um fólk í heiminum, sem þjáist.

Ég er ennþá smá mössí-mössí og það er í góðu.  Ætla að reyna að halda í tilfinninguna og "HUGSA MÉR FRIÐ".

Þá er á hreinu að ég má ekki láta hugann missa sig í Binga og Bill, því þá fer í verra.

Úje

„Gjöf frá John og Yoko og íslensku þjóðinni til heimsbyggðarinnar“

Hvað með Helgu og Jóa?

 

 

Ebony and Ivory er hundleiðinlegur dúett og ég er ekki hissa á að hann hafi verið meðal þeirra sem tilnefndir voru sem verstu dúettarnir.  En það er óþarfi að skella honum í fyrsta sætið.  Íslendingnum í mér er misboðið. 

Þú og Ég eiga að vera í 1. sæti.  Kjánahrollurinn sem fer um mig þegar ég heyri Helgu og Jóa syngja diskólögin, er banvænn.

Roxette hefði mátt vera með líka.  Ég sá Per Gässle þegar hann kom í fyrsta sinni, fram í sænsku sjónvarpi fyrir 28 áraum, með hljómsveitinni Gyllende tider.  Lagið hét Flickorna på TV2 og þið sjáið að þetta hefur haft áhrif á mig (man þetta í smáatriðum), mér verður enn hálf óglatt.  Þar setti Per Gässle niður sína síðustu kartöflu í mínum garði og því er Roxette á útrýmingarlista.

En það þurfa að vera mótvægisaðgerðir við öllum hlutum.  Til að jafna út leiðinlegu dúettana þá bendi ég á tvær dásamlegar samsuður.

Nínu og Friðrik

og Knold og Tot ég meina Jan og Kjell.

Úje

La det svinge!

„Ebony & Ivory“ valinn versti dúett sögunnar

Að fletjast út á vegg

Þegar ég horfi á skemmtiþætti, sem eiga að höfða til allrar fjölskyldunnar, er ég ekki með miklar kröfur.  Ég reikna ekki með að fara að gráta af geðshræringu, né heldur á ég von á að ég fletjist út á vegg af hlátri.  Ef fjölskylduþáttur fengi mig til að fá magakrampa vegna hláturs, ætti hann að vera bannaður viðkvæmum og ungum börnum, því ég er með frekar óheflaðan húmor. 

Ég hvorki hló né grét yfir nýja fjölskylduþættinum á RÚV, þessum með laugardagslögin.  Ég missti mig ekki úr dramatík heldur og ég hélt kúlinu, þrátt fyrir að samfestingur kynnisins væri nokkuð flottur, en ég hef aldrei kunnað þá list að virðast vera nánast nakin í fullum herklæðnaði.  Ragnhildur er flott.

Það krimti hins vegar í mér, yfir innslögunum frá Sigurjóni og Jóni Gnarr.  Mér fannst karakterarnir hans Jóns "ógissla" fyndnir.  Sérstaklega þessi fyrri.  Það gerði það að verkum að ég ætla ekki að missa af næsta.

Ég þoli ekki Júróvisjón og ég neita að seta mig í einhverjar bloggstellingar út af þeirri örmu "keppni", nóg er nú um hið andlega eyrnaofbeldi sem dynur á manni, mánuðina fyrir viðkomandi "listviðburð".

Lögin voru eins og þau voru.  Ég er búin að gleyma þeim.

Hvað fær übertöffarann Erp Eyvindarson til þess að taka að sér verkefni í svona þætti?  Maðurinn hefur orðspor að verja.

En að blogga um þennan þátt af tilfinningaþrungna, er ofvaxið mínum skilningi.

Ég hef amk. oft séð lakari þætti.

Þangað til næst,

Aæmollátofflökk!

Úje

Lag Guðmundar Jónssonar komst áfram

Af mismiklum dúllurössum hjá RÚV

 

Vegna færslunnar um hann Helga Seljan "frænda" að austan, þar sem hann er talinn til þess mæta flokks fólks, sem eru dúllurassar, mun ég ekki hætta að gefa fólki þá einkunn, þrátt fyrir að karlmenn verki undan þessari lýsingu á kollegum sínum.  Þetta tek ég fram, að gefnu tilefni.

Ég elska bækur, alls konar bækur.  Ég las mig í gegnum barnæskuna og ég hef aldrei verið svo langt leidd á ævi minni, að bókin hafi ekki getað verið mér fróun.  Þegar ég les, loka ég á umhverfið, heyri ekki og sé ekki.  Þannig vil ég að það sé.

Þegar ég horfi á þætti um bókmenntir, er ég í essinu mínu.  Það er svo gaman að fá upplifanir annarra á því sem maður hefur lesið, velta bókinni fyrir sér frá mörgum hliðum og á þann hátt auka skilning á efninu.

Ég tók því Kiljunni, nýja þættinum hans Egils, fagnandi.  En ég er efins um hvað mér finnst. 

Stundum get ég látið ótrúlegustu hluti fara í taugarnar á mér.

Páll Baldvin hefur átómatiskt þannig áhrif á mig að mér finnst ég verða að reisa ágreining við allt sem hann segir.  Líka ef hann blikkar augunum.  Palli babe er svo pirraður karakter. Ég er hálf hrædd við manninn, honum virðist alltaf leiðast svo það sem hann er að gera. Páll Baldvin er þess vegna,  ekki dúllurass í mínum huga.

Kolbrún talar hinsvegar mannamál og hún talar við mig frá skjánum, kveikir í manni löngun til að lesa það sem hún er að fjalla um og hún elskar bækur.  Það fer ekkert á milli mála.  Hún er dúllurass.

Ég er ekki dómbær á hann Egil, en á sjöunda áratugnum hefði ég myrt fyrir hárið á honum.  Mér finnst hann aðeins og fræðilegur í tali, m.t.t. að þetta er ekki sjónvarpsþáttur fyrir um hundrað manna elítu með bókmenntasögupróf upp á vasann frá frönskum háskólum, heldur þáttur fyrir hinn almenna mann.  Ég er viss um að Egill elskar líka bækur, en ég myndi ekki nenna að hlusta á hann og Pál Baldvin á kaffistofu RÚV að ræða litteratúr.   Páll drullu pirraður á lífinu og Egill að tapa sér í "ismunum". Ég er viss um að maður þyrfti skýringartexta yfir hugtök og stefnur, til að skilja hvað þeim færi á milli.

Hvað um það, Kiljan er enn í vöggu (agú), vér fylgjumst með hvernig fram vindur.

Give me five!

Úje

Helgi Seljan, þú sem ert "örgla" frændi minn..

..í þriðja ættlið eða svo, verður að átta þig á ákveðnu lögmáli karlinn minn.

Þú vinnur ekki Í Bernhöftsbakaríi og verslar brauðið hjá Björnsbakaríi.

Þú keyrir ekki á B.S.R. og lætur Hreyfil keyra þig á djammið.

Þú ert ekki grænmetisæta og úðar í þig svínakjöti á aðfangadagskvöld.

Þú mátt ekki láta eins og þú hafir ekki lesið Biblíusögurnar þínar, þar sem stendur að ekki sé hægt að þjóna tveimur herrum.

Ónei.

Einhver myndi segja að það væri ekki hægt að eiga kökuna og snæða hana líka, en það myndi ég aldrei gera, því þá liti málið þannig út að ég væri uppiskroppa með lýsingarorð, sbr. brauðregluna hérna fyrir ofan.

Þú ert fórnarlamb náttúrulögmáls vinurinn, hvorki meira né minna.

RÚV á sitt fólk og ég er alsæl með það, af því þú ert að austan eins og ég, skemmtilegur og algjör dúllurass, en þar skilur á milli okkar,  að ég hef bara komið þar í mýflugumynd fjórum sinnum eða svo.  Ég þarf að borga bévítans afnotagjaldið, hvort sem mér líkar það eður ei og ég vil hafa starfsfólk RÚV á RÚV en ekki hjá einhverjum samkeppnisaðila.  Brauðið - rímember?

Ef þú villt hafa útvarpsþátt, þá vertu með hann heima hjá okkur öllum - í Efstaleitinu.

Og vertu svo ekki að gera honum Þórhalli erfitt fyrir.

Ég vil ekki hafa það.

P.s. Til þeirra sem slysast hingað inn á minn einkafjölmiðil;  ég er búin að finna leið til að vera í einkasamskiptum við selebbin.  Ég skrifa þeim bara bréf.  Prufið það.  Gerir kraftaverk á andlegri líðan og svo líður manni eins og maður sé "ekkað".

Helgi min ekki taka Lúkasinn á útvarpsþáttarbannið.  Það borgar sig ekki.

Með kveðju, frá almúganum

Újejeje!

 

Helgi fær ekki að vera með útvarpsþátt