Iss - piss

 

Ég hef fengið hlátursköst um ævina sem hefðu getað endað illa.

(Geri reyndar enn).

Þau voru nefnilega mögnuð og óstöðvandi.

Þegar ég var unglingur, nánar tiltekið á fyrsta degi hægri umferðar, þá hló ég svo mikið að ég pissaði á mig.

Það var voða pínlegt.

Af því það gerðist á Laugaveginum að kvöldi til og allt fullt af fólki og svona.

Mig langaði bara að nefna þetta.

Hlægið því varlega.

Óskað eftir neyðaraðstoð vegna hláturkasts

Alkalegur metnaður

 

Í staðinn fyrir að blogga um hversu ósmekklegt mér finnst að mótmæla fyrir utan heimili manna (ekki sambærilegt og um daginn þegar einhverjir tóku göngutúr heim til dómsmálaráðherra og spjölluðu við hana), nú eða blogga um hvernig mér líður eftir að hafa fengið á kjaftinn með því að horfa á Silfrið, þá ætla ég að blogga um allt annan hlut og algjörlega fánýtan þar að auki.

Þetta er sjokkjöfnun.

Ég var að átta mig á því að ólíkt flestum, held ég, þá var ég aldrei ákveðin í að verða eitthvað ákveðið þegar ég yrði stór.

Man ekki eftir að hafa ætlað að verða rík, fræg, ferðalangur, læknir eða hjúkka.

Ég held að ég hafi siglt í gegnum æskuna lesandi annaðhvort bókmenntir eða námsefni.

Algjörlega metnaðarlaus krakki.

Svo rofaði til og ég var að pæla í að verða svona kona sem fer um heiminn og hjálpar börnum.

Annað komst líka á hreint, maður kemst ekki spönn frá rassi án æðri menntunar.

Ég átti nú eftir að taka góða pásu frá skólanum vegna anna en það er svo önnur og merkilegri saga sem má lesa um í mínum endurminningum sem koma út um jólin (jeræt).

En..

Þegar ég byrjaði að djamma hrundu framtíðarmarkmiðin fyrir lítið.

Í staðinn fékk ég mér nýtt markmið og það aðeins eitt og það var að verða nógu gömul til að ráða sjálf hvað ég væri lengi úti á nóttunni.

Rosalega metnaðarfullur krakkaandskoti þarna á ferð eða hitt þá heldur.

Ég lét mig dreyma um óheftan útivistartíma til að geta djammað og hangið með vinkonunum og lent í ævintýrum með sætum strákum.

Sko, þegar ég var að hugsa um þetta áðan þá brá mér smá.

Þetta er nefnilega svo rosalega alkalegur metnaður.

Kannski ekki skrýtið að ég hafi svo endað í meðferð löngu síðar.

Æi, ég dauðvorkenni þessari stelpuskömm sem var að kafna úr lífsþorsta.

Meiri verkunin og fyrirkomulagið.

Mótmælendur enn í haldi

Íslendingurinn Seth í góðum málum

Er það ekki 2007 að vera að kafna úr ást á eigin nafla og þá er ég að tala um þjóðernisnaflan?

Ég held það sko.

Erum við ekki hætt að halda að við séum betri, frábærari, klárari og krúttlegri en aðrar þjóðir?

Það er ekki par fallegt að troða þjóðerni upp á fólk, einkum og sér í lagi íslensku þjóðerni á þessum síðustu og verstu.

Það er ábyggilega nokkuð stór frétt þegar McCartney, Ringo, Donovan, Eddie Vedder og Sheril Crow koma fram á einu og sama brettinu.

Algjört dúndurlið í tónlist sem kemur saman á tónleikum í Radio City Music Hall í N.Y. til styrktar velgjörðarsjóði leikstjórans David Lynch.

Í fréttinni stendur svo orðrétt og framkallar aulahroll upp á mikið á Richter hjá moi:

"Síðast en ekki síst verður þarna á meðal íslenski söngvarinn Seth Randolph Sharp sem er mörgum að góðu kunnur af sönghæfileikum sínum en hann tók m.a. þátt í Söngvakeppni Sjónvarpsins í fyrra auk þess að hafa leikið og sungið í ófáum Broadway-sýningunum."

Seth vinurinn er auðvitað ekki íslendingur en hefur búið hér um einhvern tíma.

Seth krúttið er í bakraddakór á tónleikunum.

Þú þarna blaðamaður; fáðu ekki hjartaáfall af æsingi.

Annars kætti þetta mig ótrúlega.

Ég vona að þessi blaðamaður sem skrifar fréttina sé að fíflast í okkur lesendum Moggans.

Þetta getur ekki verið í alvöru, ha?  Segið mér að við séum ekki svona miklir ógeðisplebbar, ha?

Fyrirsögnin er auðvitað drepfyndin.

Seth á sviði með McCartney og Ringo.

En halló, ég hélt að við værum orðin svo ógeðslega auðmjúk og raunsæ eftir hrunið.

Af hverju má fólk ekki millilenda á Íslandi t.d. án þess að vera kallaðir Íslandsvinir?

Hvað neimdroppingárátta er þetta eiginlega?

En Seth, þú ert svo mikið krútt, gaman að hafa þig, ekki láta nýja þjóðernið glepja þér sýn, ekki springa úr monti og hortugheitum.

Segi svona.

Grátið mér heilu helvítis stórfljótunum.

Seth Sharp á sviði með McCartney og Ringo

"Svindlaðu"

 

Hér er lítil stúlka gestur í nótt.

Það er auðvitað Jenný Una sjálf.

Jenný Una hefur verið lasin, var orðin þreytt á að dúsa heima og fékk að koma heim með ömmu og afa í dag.

Í kvöld vorum við að spila barnaspil sem felst í að veiða úr spilahrúgu og finna samstæðar myndir.

Jenný Una fór stundum frjálslega með reglur spilsins en sagði að það mætti af því þetta væri "baddnaspil" (útskýrði það ekki nánar).

Eftir að hafa unnið glæsta sigra á ömmunni sem fannst það ekki leiðinlegt sagði hún hughreystandi við mig:

"Amma ef þú tapar næst þá getir þú bara svindlað."

Amman: "Nei það má ekki svindla í spilum."

Hið forstokkaða fjögurra ára barn: Jú þú mátt svindla.  Það stendur í reglunum, ég lesti það í gær"

Svo rétti hún með spilabunkann, töluvert hortug sú stutta og sagði:

"Stokkaðu".

Ég elska smáfólk og er það nema von.

Jabbs.

P.s. Jenný Una með mömmu sinni.

Selebbablogg

 

Þær eru orðnar þunnar í roðinu selebb (selbita) fréttirnar í blöðunum.

Ég veit ekki hvað fræga fólkið er að gera í kreppunni.

Mér finnst þó líklegt að það sé að kaupa sér skó nú eða ættleiða börn.

Madonna er að ná sér í eitt í viðbót í fátæka landinu Malaví.

Kjútíkjút og svona en ég er á því að þetta sé tískufyrirbæri hjá frægu stelpunum.

Einu sinni voru það pelsar, bílar og hundar og fimmtán hús í ýmsum löndum.

Nú eru það börn. 

Nýjustu fylgihlutirnir, hva, allt hægt ef þú átt deneros í buddu.

En þessi 19 ára Hayden Panettiere ætlar að eignast fjögur börn.

Aumingja stúlkan, ætli hún geri sér grein fyrir að tilvitnanirnar í hana eru komnar til að vera?

Koma til með að elta hana uppi þegar það sem hún á eftir ólifað?

Eins og það sem hún segir um smekk sinn á mönnum, sem er eitthvað á þá leið að hún sé ekki hrifin af jafnöldrum sínum?

Halló, jafnaldrar þessarar stúlku eru að missa mjólkurtennurnar og vart komnir með spangir get ég sagt ykkur.

Ég þakka mínum sæla fyrir að ekki kjaftur á jörð með aðgang að blaði eða fjölmiðli, hafði áhuga á mér 19 ára gamalli.

Steypan sem valt út úr mér á þeim tíma var þannig að ég hefði ekki kært mig um að láta minna mig á hana í dag.  Bara alls ekki.

En þetta er annað selbitabloggið mitt á árinu.

Ef þessu fer fram sem horfir þá verð ég nýr Perez Hilton, ég sverða og legg ekki meira á ykkur.

Annars var hann að fara á límingunum yfir klæðaburði Bjarkar í New York um helgina.

Mér finnst hún frumleg hún Björk en Perez sér ekki til sólar yfir klæðunum hennar.

Úff, búin á því.

Það er svo erfitt að selbitablogga.

 

Vill fjögur börn

Hann var að hugsa til mín - brrrrrrr

 

Laugardagsmorgnar hér á kærleiks eru oftast mjög huggulegir.

Þessi hér er skemmtileg undantekning.

Stundum nennir maður ekki að tala.

Svefninn situr einhvern veginn áfram í hausnum á manni og maður hlykkjast áfram eins og í draumi.

Þá eru það stikkorðasamskiptin bjarga stöðunni.

Ég: Værir þú til í að lækka útvarpið, ég heyri ekki sjálfa mig hugsa.

Hann: Sjálfsagt (hann lækkaði ekki en þóttist gera það, er hann að missa heyrn?)

Ég í huganum: $/%$&/#Q"Ö

Hann: Ég er að fara að vinna, á ég að kaupa eitthvað.

Ég: Nei.

Hann: Ha?

Ég: Ég tala við þig um það á eftir.

Hann: Ég elska létta morgunlund þína kona!

Ég: Hmrpfd

Ég stóð í eldhúsinu við að sprauta mig og svoleiðis og það kom kaldur gustur á lappirnar á mér.

Ég (kallaði hátt): Ertu úti að reykja, það varð allt í einu svo kallt?

Hann: Nei, það hlýtur að vera vegna þess að ég var að hugsa til þín honní.

Tíu núll fyrir honum og ég elska hann í tætlur.

Í klemmu

 

Í dag skrapp ég til læknis.  Jájá og það er ekki það sem ég ætla að blogga um en ég var sem sagt stödd úti á lífinu, þe í læknamiðstöð nokkurri hér í bæ þegar ég hitti mann.

Eða maðurinn hitti mig held ég að réttara væri að segja.

"Blessuð" sagði hann hressilega og slengdi hrömmunum utan um mig.

Mér brá nokkuð, bæði vegna þess að maðurinn var upp á þrjár hæðir og þurrkloft að stærð og svo gat ég ekki fyrir mitt litla líf munað hver hann var.  Ég muldraði þó kveðju framan í magann á honum þar sem ég náði sirkabát þangað upp.

Hann lét mig niður og ég hlaut ekki skaða af merkilegt nokk.

"Heyrðu" sagði hann dálítið óöruggur á svip, "þú manst eftir mér er það ekki"?

Ég: "Nei, þú verður að fyrirgefa, er orðin svo ómannglögg í seinni tíð" (sem er lygi, man allt of mikið eftir fólki, líka því sem ég vil helst gleyma).

Hahahaha, hann gargaði úr hlátri, sló sér á lær og rúðurnar í læknamiðstöðinni titruðu af hávaðanum.    Útundan sá ég að fólk var að safnast saman til að fylgjast með endurfundum mannsins sem ég vissi ekki hver var og undirritaðrar.

Ég: "Unnum við saman einhvern tímann"?

Hann: "Hahahahahahohoho, nei, góða (hér var hann búinn að gera sjálfan Pavarotti að vælukjóa í raddstyrkleika), manstu ekki ég er xxxxx og þú vildir ekki sofa hjá mér út af klemmunum í denn?"

Ég dó, hjarnaði við og stundi: "Kle.. klemm ...klemmunum?  Sofa hjá....??????

Hann (hér var ég töluvert áhyggjufull yfir að íbúar í Hveragerðu næmu mögulega ekki nógu vel það sem hann sagði): "Já manstu ekki við vorum í sleik við Tjörnina, þér fannst ég rosa sætur og hefðir örugglega komið með mér heim og allt, en svo datt þvottaklemma úr vasanum mínum og þá hættirðu með mér út af því það væri svo lítið töff  að vera strákur og vera með klemmur í vasanum".

Ég: "Hvaða vitleysa."

Hann: "Jú, þú gerðir það góða, þar gerðirðu mistök, þú hefðir átt að giftast mér ég er svo duglegur á heimili.  Hahahahahahaoghohohoho".

Ég sver fyrir að hafa nokkurn tímann hitt þennan mann, hvað þá farið í sleik við hann eða talið honum til vansa að ganga með tauklemmur á sér.

Þvert á móti hef ég alltaf fallið fyrir mönnum með góðan tauklemmulager.

En að þessu sögðu, hver andskotinn er í gangi?

Eitthvað samsæri gegn mér?

Ég held að ég haldi mig heima þar sem ég er örugg eða hvað?

Kona spyr sig.

En læknirinn sagði mér að fara heim og heila sjálfa mig.

Ókei, hann sagði það ekki en það hefði verið flottur endir á deginum.

Cry me a river.

Tittlingur á þaki - só?

Sniðugur strákur að mála typpi á þakið heima hjá sér.

Skýr skilaboð til mögulegra ástkvenna sem eiga leið um í flugvél.

Alveg: Hér er ég í nokkuð réttum hlutföllum.  Kíkið á mig.  Úje.

Ég er búin að grandskoða húsið á myndinni og ég sé ekki nokkurt einasta pláss fyrir píku.

Jafnréttinu ekki fyrir að fara þarna frekar hér.

En eruð þið ekki að grínast með mig, af hverju er þetta svona merkilegt?

Það er árið 2009 og ég lyfti ekki augabrún yfir þessari tittlingamynd.

Unglingar eiga að vera hugmyndaríkir og skapandi.

Og á þessum aldri eru strákar með kynlíf á heilanum.

Það eru þessir með félagann á milli eyrnanna á fullorðinsaldri sem ég hef áhyggjur af.

Súmí.

Málaði risavaxið reðurtákn á hús foreldranna

Kona smyr sig

 

Þegar ég sá þessa stórfrétt hlýnaði mér um hjartarætur.

Elsku karlinn hann Bruce er giftur aftur.

Ég hef haft áhyggjur af manninum eftir að sú fyrrverandi náði sér í unga manninn sinn.

Svona fréttir bjarga hjá mér vikunni og örugglega hjá ykkur líka.

En svona í framhjáhlaupi og af því mér er skítsama um hver giftis hverjum og hver ríður hverjum í Hollívúdd, þá datt mér í hug að það væri meira en lítið perralegt að konan hans Bruce er yngri útgáfa af Demi.

Halló, konan er eins og snýtt úr nös fyrrverandi.

Gæti verið að þarna sé komin laumudóttir Demi?

Og veit Bruce það?

Mun allt verða vitlaust í Willis/Moore fjölskydunni á vori komanda?

Hér er mynd af Demi krúttinu á ekki svo góðum degi annars vegar og svona lala degi hins vegar.

Er ekki dásamlegt að snyrtivöruiðnaðurinn skuli vera til fyrir oss kvinnur?

Nú, en hvað um það, þar sem ég er dottin í slúðrið og yfirborðsmennskuna þá er hérna sá ljótasti kjóll sem ég hef séð lengi.

Byoncie eða hvað hún heitir á heiðurinn af honum þessum.

Veltið ykkur upp úr blinginu á konunni.

Það eru ekki bara mjaðmirnar á henni sem hafa hlaðið á sig get ég sagt ykkur.

Hm.. ég er alveg intúitt hérna í slúðri og uppúrveltingi um fræga fólkið.

Ætti ég að gerast svoleiðis ógeðiskona, að blogga um fötin í Hollí og svona.

Nebb, defenatlí ekki.

Farin í rúm enda fárveik og það er kannski vegna óráðs sem ég blogga um fræga fólkið.

Hm... kona smyr sig.

Bruce Willis kvæntur á ný

Varphæna kveður

Talandi um óþarfa nefndir á mánudagsmorgni þegar kona er með flensu og beinverki sem hljóta að stafa frá sendingu úr neðra.

Ég hef aldrei skilið þessa mannanafnanefnd.

Reyndar hefur hún tilgang blessuð, ákvarðanir hennar eru skemmtiefni í hvert skipti sem þær koma í fjölmiðla.

Það virðist í alvöru vera þannig að ákvarðanir nefndarinnar séu byggðar á geðþótta.

Hvað er að Skallagrími?

Eða Kveldúlfi?

Það þarf varla nefnd til að úrskurða að nöfn eins og Satan, Lofthæna, Sautjándajúnía og Almannagjáa gangi ekki upp er það?

Það er bara almenn skynsemi sem ég reikna með að prestar (flestir) hafi til að bera og þeir starfsmenn sem koma nöfnum formlega á börn.

Góð vinkona mín ætlaði að skíra dóttur sína Hrafnhettu fyrir tæpum átján árum síðan.

Fallegt nafn fannst mér, en nefndin fékk raðtaugaáfall.

Nei, nei, nei, veinaði hún og barnið fékk annað og þolanlegra nafn að mati nefndarinnar.

Annars er ég mjög þakklát fyrir að hafa ekki verið skírð Kapítóla, Ölvína eða Yndisfríð.

Ekkert persónulegt en þessi nöf koma út á mér gæsahúð.

Ég var heppin, um miðja síðustu öld þegar ég drattaðist í heiminn hétu flest allir sömu nöfnum.

Sigríður, Guðrún, Margrét, Sigrún, Halldóra, Jóna, Sigurður, Guðmundur, Magnús og svo framvegis.

Ekkert að þessum nöfnum en það voru svo margir af hverri tegund.

Foreldrar mínir voru rebellar í nafnagiftum á börnin sín, þó þau misstu sig í nokkrum sinnum í standardana.

Miðað við sjö dætur og einn strák tókst þeim vel upp.

Jenný Anna, Greta, Ingibjörg Jóna, Guðlaug Björk, Ingunn, Hilma Ösp, Steinunn og Guðmundur.

Ég heppin þarna.

Gerðist varla að ég hitti nöfnur mínar.

En hvað um það, ég get ekki verið að velta þessu fyrir mér á mánudagsmorgni.

Leggið þennan nefndarfjanda niður og treystið fólki fyrir því að velja nöfn á börnin sín.

Kveðja,

Varphæna kveður og óskar lesendum þessa fámiðils skemmtilegs mánudags. 

Mannanafnanefnd klofnaði