Í fúlustu alvöru

Við vorum tekin í haust, svínbeygð til hlýðni af Hollendingum af því að þeir voru undirbúnir en við ekki.

Geir Haarde örugglega á "maby I should have" stiginu.

Málið er að hér voru yfirvöld í sjokki og því var látið undir höfuð leggjast að bjarga bæði einu og öðru.

Sko, yfirvöld, þ.e. það fólk sem ber ábyrgðina má ekki vera í sjokki eða á einhverju "látum okkur nú sjá, bíðið ég ætla aðeins að hugsa málið" stigi.

Það er einfaldlega harðbannað.

Hvað hélt þetta fólk að það ætti að gera í vinnunni í október síðast liðnum?

Ég velti því fyrir mér í fúlustu alvöru.

Starfsmenn AGS mótmæltu

Íþróttaólæsi

Eitt af því sem ég er þakklátust fyrir í lífinu er að hafa alist upp hjá gömlu fólki þar sem mér var kennt að lesa þannig að ég gúffaði í mig öllu á prenti frá fimm ára aldri.  Meira að segja Herópinu.

Ég hef oft velt því fyrir mér, nokkuð góð með mig bara, hversu skelfileg örlög það væru að geta ekki lesið.

Svo hef ég áttað mig á því smátt og smátt að ég er að hluta til ólæs.

Það er allt vaðandi í íþróttafréttum út um  alla miðla.

Þegar sjónvarp og útvarp er annars vegar er auðvelt að slökkva og snúa sér að öðru en samt truflar það mig alveg ferlega að skilja ekki hvað það er sem fólk er svona í skýjunum yfir.

Svo reyni ég að lesa svona íþróttafréttir en verð að hætta vegna þess að ólæsið stoppar mig af.

Ég skil andskotann ekkert í lingóinu.

Ég get horft á handbolta af því að það koma mörk með reglulegu millibili.

En ég skil ekki reglurnar og nei, ég vil ekki skilja þær.

Fótbolti: Halló, er til eitthvað leiðinlegra en að horfa á þessa iðandi kös hlaupandi fólks í búningum og það gerist ferlega sjaldan eitthvað bitastætt?

Eitt og eitt mark og stundum ekkert.

Svo er það hljóðið sem fylgir íþróttaviðburðum.

Ég man eftir sunnudögum í denn þegar það var knattspyrnuleikur í sjónkanum og hljóðið í áhorfendum smaug inn í merg og bein.

Svo var geðveikin sem var búin að heltaka mann eftir að hafa haft heilan leik í eyrunum toppuð með Húsinu á sléttunni.

Undir þessum sunnudagspyntingum varð tilhugsunin um einangrunarkork sem var nuddað á glugga að dásamlegum valkosti en sú hljóðhimnusprengjandi erting var því miður aldrei í boði. 

Þetta lifði maður af.

Ekki bjóðast til að kenna mér að lesa íþróttir.

Ég held að ég myndi ekki afbera það.

Niðurstaða er hér með fengin í þessu máli.

Ólæsi á ákveðnum stigum getur borgað sig.

Cry me a river.

Farin að lesa um lagningu ljósleiðara í gegnum mismunandi bergtegundir við óhagstæð veðurskilyrði.

 

Eiður og Hleb boðnir til Arsenal?

Á ekki einhver kartöflugarð?

Hafið þið pælt í því hvernig gott sumarveður gerir okkur Íslendinga brjálaða úr athafnasemi?

Ókei, ég veit ekkert um hvort sumarveðrið hefur svona áhrif á aðra en okkur á höfuðborgarsvæðinu enda skiptir landsbyggðin ekki máli.

Ekki neinu máli.

Við erum nafli þessa lands vér borgarbörn.

Ég hef sjálf orðið fórnarlamb sólarmaníu bæði í gær og dag.

Eins og frægt er orðið hentist ég til Þingvalla í gær og sú ferð kemst auðvitað á spjöld sögunnar.

Síðustu kaffigestir hinnar fornu Hótel Valhallar var kona nokkur, ákaflega fagurlimuð, hárfögur og smáfríð sem kom þar ásamt hjásvæfli sínum til margra ára og teyguðu þau svartan drykk úr glerskálum er bollar voru kallaðir á þessum skelfilegu umbrotatímum steingeldrar gróðahyggju Íslendinganna.

Síðan brann hið forna hótel til kaldra kola og hafa rústir þess aldrei fundist en munnmælasögur herma að gistihús þetta hafi staðið þar sem þinghelgi var til forna en í dag er skrautbílakirkjugarður merkur mjög.

En þetta var nú útidúr.

Ég riggaði upp öðru ferðalagi í dag.

Upp í Grafarvog til systur minnar.

Á leiðinni sá ég traktor í miðju íbúðarhverfi og hann andskotaðist þarna upp um allar brekkur og ég gat ekki betur séð en að bílstjórann vantaði.

Þá sagði ég við minn síðri helming:

Nei sjáðu, meira að segja vinnuvélar fá kast í góða veðrinu.

Og þá sagði hann að það væri skemmtilegt með svona sjálfstætt starfandi vinnuvélar og svo benti hann mér á mann sem kom gangandi ábúðarfullur mjög að vinnuvélinni og okkur fannst bæði athyglisvert og skemmtilegt hversu annar fótur mannsins var styttri en hinn.

Við vorum sammála um að þessi maður gæti ekki átt góða konu.

Ef þið eruð enn að lesa þessa andskotans vitleysu sem ég er að búllsjitta ykkur með þá eruð þið of kurteis og vel upp alin og þurfið að detta í það og skvetta ærlega úr sálarkoppnum og skandalísera svo um munar.

En núna er ég farin að hvíla mig fyrir átök morgundagsins.

Spáin er góð.

Hvað á maður að gera á morgun?

Á ekki einhver kartöflugarð að lána mér eða eitthvað?

Úje.

„Fólk skemmtir sér fallega“

Ég á vonda vini!

 

Verð að játa að ég er nokkuð upptekin af brunanum á Þingvöllum.

Kannski ekki skrýtið þar sem ég hef verið með síðustu kaffigestum staðarins í gær.

En hvað um það, ég veit að ég er með svartan húmor og ég kæri mig ekkert um að hafa það öðru vísi takk kærlega fyrir það.

En vinir mínir eru enn verri.

Nú fæ ég stöðugar meldingar um að mæta á hina og þessa staði sem þeim hugnast ekki, væntanlega til þess að þeir verði einhverju að bráð þar sem ég er svo mögnuð að allt fer til fjandans sem ég kem nálægt.

Ég hef verið beðin um að heimsækja útrásarvíkinga, hús sem bera vitni gróðærismikilmennskunni, þar sem arkítektar hafa misst sig á testósteróni og hannað byggingaskrímsli sem standa lóðbeint upp í skýin eins og risatittlingar.

Ég get því miður ekki orðið við þessum óskum þar sem ég er löghlýðin borgari með hérahjarta.

En tilhugsunin er óneitanlega nokkuð ljúf.

Vá hvað það er margt sem við gætum verið án í þessri borg.

En án gamans þá hef ég kveikt í sjálfri mér.

Tvisvar svo ég sé nú alveg heiðarleg.

Setti í mig permanent á hallærislega tímabilinu í lífi mínu.

Æi, þið munið þegar ljósabekkjanotkun var reiknuð inn í vísitölu neysluverðs og maður þurfti að skreppa frá úr vinnu til að halda við svertunni og auka möguleika sína á sortuæxli.

Gott ef það var ekki inni í kjarasamningum bara.

Ég var sem sagt að setja í mig permó úr kassa heima hjá mér og gleymdi því í hausnum á mér.

Og það rauk úr hárinu á mér.

Ég hélt sko að það væri kemíkin í jukkinu sem ég keypti í apótekinu sem kveikti í.

En svona eftir á að hyggja...

..var það ekki bara minn magnaði persónuleiki sem startaði brunanum?

Það er eins gott að ég fari að tóna mig niður.

Farin í sólbað.

Loga af spenningi.

Skýrslur teknar af starfsfólki

Riggað upp tildurbyggingu ha?

Alveg geta íhaldssamir uppskafningar drepið í mér mitt yndislega morgunskap.

Björn Bjarnason er þeirrar skoðunar að hótelrekstur eigi ekki að vera í þinghelginni.

Ekki drepa mig úr skinheilaleika kæri Björn.

Réttara væri að þú myndir snúa þér að sumarbústaðabyggingum auðmannanna INNI Í ÞINGHELGINNI þar sem þeir rjúfa hana með þyrlum og hamagangi þegar byggingarefnið er flutt í lúkurnar á þeim.

Banna sumarbústaðabyggð inni í þinghelginni.  Það meikar sens að minnsta kosti.

Náttúra Íslands, Þingvellir og aðrir staðir á þessu landi eiga að vera fyrir fólkið.

Við eigum að geta notið náttúrunnar og í leiðinni umgengist hana af ást og virðingu.

Ekki yrði ég hissa þó almenningi yrði meinaður aðgangur að herlegheitunum en í staðinn riggað um tildurbyggingu fyrir silkihúfur og aðra til þess bæra þinghelgargesti.

Mér er svo sem sama þótt hótel verði sett annars staðar en fjandinn hafi það ég vil geta sest niður og drukkið kaffi í ÞINGHELGINNI og notið fegurðar staðarins og andað að mér sögunni (rosalega sem ég get verið væmin svona á morgnanna).

Að lokum smá eftirþanki.

Var góssið tryggt hjá Sjóvá?

Ómæ, ekki fallegt.

Hótelrekstur á ekki að vera í þinghelginni

Húmor minn jafn svartur og rústirnar

Þvílíkur dagur og hótel Valhöll brunnin til grunna.

Ekki að ég haldi að ég sé nafli alheimsins en stundum eru hlutirnir aðeins of magnaðir fyrir minn smekk.

Sko, s.l. sumur hef ég verið á leiðinni á Þingvöll.

Til hvers?

Jú, til að njóta fegurðarinnar, kyrrðarinnar og drekka kaffi á hótelinu.

2008 var ég á leiðinni, komin út í bíl einn góðviðrisdag í maí.

Við ætluðum að kíkja á Selfoss og svo á Þingvöll enda ég komin með gargandi þörf fyrir þúfur og bláskóg.

Rétt áður en við lögðum á stað, reyndar á planinu fyrir utan kærleiks kom jarðskjálftinn.

Þessi stóri.

Vó, við hrísluðumst inn aftur.

Í hitteð fyrra var ég lögð af stað en varð að snúa við sökum bilunar í kærleiksvagninum.

Enginn Þingvöllur það sumarið fremur en jarðskjálftasumarið.

En í dag var ég einbeitt í þeirri löngum minni að komast á Þingvöll, enda veðrið til þess.

Kærleiksvagninn var að koma úr viðgerð okkur ekkert að vanbúnaði, ég fór á hælana og settist inn í bíl.

Húsband glotti og spurði hvort ég þyrði.  Hvort ég væri ekki hrædd við skjálfta eða eldgos, móðir náttúru væri mikið í mun að halda mér frá þjóðgarðinum.

Ég: Æi, láttekki eins og asni, af stað með okkur.  Ég skal og mun drekka kaffi á hótel Valhöll í dag!

Og það gerðum við.

Settumst út í góða veðrið með kaffið okkar og nutum sólar í smá stund.

Við ræddum um að hótelið væri orðið algjör garmur, hvort það væri ekki ráð að hafa almennilegt hótel á þessum helgasta stað á Íslandi, sjálfri vöggu lýðræðisins.

Og það var þá sem ég fékk hugmyndina um að brenna húsið til grunna.

Ég gekk fumlaust til verks.

Nei, ég veit þetta er ekki fyndið ég er að fokka í ykkur dúllurnar mínar.

Eða hvað?

Játa hér og nú að húmor minn er jafn svartur og rústirnar af hótelinu.

Já, já, ég skammast mín.

En mikið djöfull er ég mögnuð.

Úff.

Valhöll brennur til grunna

Vitiði hvað bensínið kostar dramadrottningarnar ykkar?

Ég horfði á þegar Ásmundur Einar Daðason steig í ræðustól á Alþingi og sagðist hafa verið beittur svo miklum þrýstingi að ganga ekki til liðs við stjórnarandstöðuna um að leggja til tvöfalda atkvæðagreiðslu í ESB málinu að hann sæi sig tilneyddan til að taka ekki þátt í umræðum um málið.

Mér skilst að hann sé farinn í heyskap.

Ég er sammála Steingrími, það er algjörlega óeðlilegt að stjórnaþingmenn myndi bandalag með stjórnarandstöðu.

Það hefur ekkert með það að gera að þingmanninum sé ekki frjálst að greiða atkvæði eftir því sem samviskan býður honum.

Sjaldan hef ég sé fleiri og skrautlegri raðfullnægingar í ræðustól Alþingis en eftir þessa yfirlýsingu þingmannsins "unga" eins og Bjarni Ben kallaði hann.

Svalaræða Mussolíni var beinlínis tilgerðarlegt hvísl í samanburði við dramatísk bakföll, hróp og köll sem stjórnarandstaðan tók í ræðustól.

Þessi "ungi" maður.  Þessi hetja, þessi samviskunnar hreingerningafrömuður!

Þeir voru sorgmæddir í stjórnarandstöðunni!

Þeir voru harmi lostnir!

Aldreigi, aldreigi, hafði slíkt og þvílíkt gerst í nokkrum flokki að menn gætu ekki hlaupið á milli stjórnar og stjórnarandstöðu.

Fyrirgefið á meðan ég sker mig á háls, garga mig hása, kasta upp og slengi mér í nærliggjandi veggi!

Sjálfstæðisflokkurinn sem ég man ekki eftir að nokkurn tímann hafi hlaupið undan flokkslínunni hafði hæst, ásamt Vigdísi Gjallarhorni Hauksdóttur.

Það er helst Pétur Blöndal sem hefur staðið með sjálfum sér í gegnum þykkt og þunnt og ekki lotið einu né neinu nema eigin samvisku í þessum flokki lýðskrums og hagsmunagæslu.

Eftir að hafa horft á þessa leikrænu tilburði stjórnarandstöðunnar var mér orðið svo mikið um að..

ég fór til Þingvalla og fékk mér kaffibolla.

Tack så mycket.

Vitiði hvað bensínið kostar dramadrottningarnar ykkar?

Smá viðbót af gefnu tilefni.

Það er kviknað í Hótel Vallhöll sem er skelfilegt.  Þetta fallega hús!

Ég er miður mín.  Var að koma þaðan en til að fyrirbyggja aulabrandara á minn kostnað þá kveikti ég ekki í hótelinu.

Svei mér þá ef maður missir ekki húmorinn.

Sló ekki á fingurna á Ásmundi

Með lýðræðið í gíslingu

Það er vont að vera reiður, alveg bálreiður, en þannig er ástatt um mig.

Ég kann þeim þingmönnum VG litlar þakkir fyrir sem eru að nudda sér utan í stjórnarandstöðu varðandi þjóðaratkvæðagreiðslu um hvort við eigum að fara í aðildarviðræður um ESB.

Ég fer að sjá eftir atkvæðinu mínu í þá.

Mun að minnsta kosti gera það verði komið í veg fyrir að við getum fengið að vita hvað samningur um inngöngu þýðir fyrir Ísland.

Hvað þýðir það ef við þurfum að kjósa um hvort við eigum að ganga til viðræðna við ESB?

Jú, það þýðir að við þurfum að hlusta á annars vegar upphrópanir um að innganga í ESB sé afsal á fullveldi þjóðarinnar.

Og hins vegar að hamingjan liggi í Evrópusambandinu og þá munum við beisíklí komast í Paradís.

Hvernig er hægt að kjósa um eitthvað slagorðakjaftæði án innistæðu?

Við vitum ekkert hvað er í pakkanum fyrr en á það reynir.

Hugmynd um þjóðaratkvæðagreiðslu um hvort við eigum er fyrirsláttur og vantraust á fólkið í landinu.

Ég er algjörlega komin með upp í kok af stjórnmálamönnum sem setja fótinn fyrir lýðræðislega umræðu og gjörninga.

Stjórnmálamenn sem mega ekki til þess hugsa að almenningur fái að taka upplýstar ákvarðanir um framtíð þjóðarinnar.

Svo jaðrar það við klám að ganga til samvinnu við Umskiptingaflokkana á þinginu.

Þá er ég aðallega að tala um Sjálfstæðisflokkinn.

Munið þið stjórnlagaþingið?

Munið þið að þeir töluðu það mál í hel þrátt fyrir að meirihluti þjóðarinnar kallaði eftir því?

Munið þið eftir grein Bjarna Ben og Illuga Gunnars í desember í Mogganum hvar þeir töldu að við ættum að fara í aðildarviðræður og minntust ekki einu orði á að það þyrfti að kjósa um það hvort við ættum.

Bölvaðir tækifærissinnar og flokkræðisfangaverðir.

Með lýðræðið í gíslingu.

Andskotinn hafi það að VG gangi í lið með þessu liði.

Vinsamlegast leyfið okkur að komast að því hvað er í boði.

Enginn veit það með vissu og það á líka við um þingmenn allra flokka.

Get a grip.

Rakst á þennan pistil inni hjá Merði Árna.

Skyldulesning.

Þarna má sjá sinnskiptin hjá Framsókn og Sjálfstæðismönnum.

Að tala um tækifærissina.

Þingmaður VG leitar til stjórnarandstöðunnar vegna ESB

Vælt út yfir gröf og dauða

Tilfinningaklámið í Hollywood nær hæstu hæðum þessa dagana.

Ástæða: Michael Jackson.

Ég er ekki að gera lítið úr hinum látna en Ameríkumenn eru ótrúlegir sökkerar fyrir tilfinningasukki, yfirborðskenndu sorgarkjaftæði sem þeir elska að fá athygli út á.

Svo væmnir og tilgerðarlegir að það nær engri átt.

Núna biðjast þeir afsökunar í kippum og kös.

Fyrirgeeeeefið aðdáendur en ég missti mig úr ekka þegar ég sá kistuna hans MJ.´

Ég er svo tilfinningarík/ur að ég má ekkert aumt sjá.  Búhú.

Ég gat ekki sungið þegar ég sá besta vin minn liggja þarna í kistunni og harmurinn yfirtók í mér raddböndin.

Allir í Hollý eru núna bestu vinir MJ.

Skrýtið, á meðan hann lifði var hann meira og minna einn.

En það er til fullt ar svona jarðarfarasökkerum út um allan heim.

Fólk sem mætir á kistuvaktina þó það hafi varla þekkt líkið í sjón.

Sumir hreinlega mæta á jarðarfarir sér til skemmtunar.

Halló.

Vonandi fær MJ nú að vera í friði fyrir grenjandi og syngjandi nýjum bestu vinum.

Kommon, hver vill láta væla yfir sér út yfir gröf og dauða.

Urrrrrrrrrrrrrr

Kistan sló Carey út af laginu

Of litlar vogarskálar?

 

Það er gleðiefni að glæpamenn fái á baukinn í formi fangelsisdóma í formi skilorðs- eða óskilorðsbundinna.

Sérstaklega matarþjófarnir.  Það er ófyrirgefanlegt að stela sér til matar, þannig hefur það alltaf verið á Íslandi. 

Brimarhólmur næsta bara.

Látum okkur sjá.  Maðurinn sem stal vodkapela og einum bjór úr Vínbúðinni á Akureyri fékk dóm afgreiddan á hraða ljóssins fyrir brot sitt.

30 daga skilorðsbundið.

Hann var búinn að borga vöruna en það bræddi ekki hjarta dómarans á Norðurlandi eystra.

Um að gera að taka stórglæpamennina og vera snöggir að því.

Enda fangelsi landsins yfirfull af stórglæpamönnum eða hvað?

Ég er að reyna að reikna hérna en sú iðja er ekki mín sterkast hlið.

Gefum okkur að pelinn og bjórinn kosti fimmþúsund kall.

30 dagar.

Ef við tökum Icesave, reikníreikní sexhundruð og áttatíu milljarðar eða eitthvað svoleiðis.

Hjálp!

Hvað eru það margir dagar innan rimla?

Ó, ég gleymdi mér hérna.

Það er öðruvísi glæpur.

Það eru hangikjötslærin, sláturkeppirnir og vodkapelarnir sem vigtast á vogarskálum réttlætisgyðjunnar.

Ég sé ekki þetta stærsta bankarán Íslandssögunnar komast fyrir á þeirri vog. 

Ætli þeir séu kannski með stærri vigt í USA?

Gætum við fengið hana lánaða?

Nei, nei, segi svona.

Stal vodkafleyg og einum bjór