Naut í flagi

Árni fjármálaráðherra og heilbrigðisstarfsmaður úr dýrageiranum leggur auðvitað sitt af mörkum til lausnar í kjaradeilu ljósmæðra við ríkið.

Svo er boðaður sáttafundur á morgun.

Alveg er ég viss um að þetta nýjasta framlag ráðherrans til málanna gerir það að verkum að nú verða ljósmæður til að skrifa undir hvað sem er.

Takk Árni, hvað gerðum við án þín?

 

Myndband frá Láru Hönnu.

Ljósmæður: Uppsagnir löglegar

Prinsessumál

 

Jenný Una kom í heimsókn í gær.

Hún er á kafi í prinsessufaraldrinum og ég held að hann sé að ná hámarki þessa dagana.

Jenný neitar að fara í buxur, bara pilsa og kjóla.  Reyndar keypti mamma hennar á hana kuldagalla, bleikan á lit og fékk hann til að samþykkja hann með því að benda henni á að hann væri prinsessugalli.  Það small.

Nú byrjar hún á því þegar hún kemur heim af leikskólanum að klæða sig í 3-4 kjóla hvorn yfir annan.   Það finnst Jennýju Unu alveg extra prinsessulegt.  Mamma hennar fór með hana ofan í bæ í gær í prjónapilsi sem náði niður á ökkla, stutt gallapils, leggings og peysu.  Barnið var eins og niðursetningur sagði mamman en ekki ætlar hún að kæfa sköpunargleði barns og frumleika með því að banna henni að fá hugmyndir.

Ég sagði við mömmuna að þetta væri á mörkunum.  Barn liti út eins og gömul farandsölukona, en ákaflega krúttleg slík með fléttur og bros frá eyra til eyra.

Svo kom hún í gærkvöldi og lék sér mikið og vasaðist bæði í einu og öðru.

Síðan var komið að lúlli og hún burstaði og þvoði eins og vera ber.

Yfir náttkjólinn klæddi hún sig í gallapilsið.

Amman: Jenný mín maður sefur ekki í pilsinu (af hverju ekki hugsaði ég svo, ofsalegar reglur setur maður sér og öðrum í kringum sig).

Jenný: Júbb, éggeriða og líka prinsessunar í bókunum. Þær sofa alltaf í prinsessufötunum sínum, það má ekki vera bara í náttkjól.  (Hér skrökvaði sú stutta án þess að hika, frjósemi þriggja ára huga eru ekki takmörk sett).

Og svo sofnaði hún í prinsessuátfittinu sem amma tók hana úr þegar hún var komin í draumaheima.

Í morgun byrjaði sú stutta á að tilkynna eftirfarandi.

Ég fer á leikskóla mín í fínum kjól og ekki í úlpu.  Ér prinsessa og verð að vera mjög fín.

Amman reyndi að hjálpa henni við að fara í fötin.

Sú stutta sagði blíðlega þegar amman lenti í basli með hnappa á kjól:  Amma þú ert alveg vonlaus ég geriettabara sjálf.

Mamma barns harðneitar að hafa notað orðið "vonlaus" um nokkurn hlut í návist barnsins.

Þá eru það fóstrurnar á Njálsborg.

Skamm.

Hehe.

Frétt?

Halló, er búið að sannreyna þessa sögu?

Ég persónulega, efast stórlega um það.

Vóff.

Bloggið.

Blogg um bloggara

Með leiðinlegri bloggum sem ég les eru blogg um aðra bloggara.

Þegar fólk fer hamförum vegna þess að þessi bloggar svona en ekki hinsegin.

Ég verð þó að játa að ég hef misst mig nokkrum sinnum þarna líka, en ég reyni að taka mig á, með misjöfnum árangri, en ég reyni. 

Bloggararnir sem eru með attitjúd út í heilu bloggsvæðin fara í taugarnar á mér.  Ég hefði getað skrifað óteljandi pirringsfærslur um þetta lið sem er að láta sér líða illa yfir Moggablogginu til dæmis.

Er vitneskjan um að manni er frjálst að lesa eða sleppa því, hulin helling af fólki?  Situr það alveg og rífur í hár sér og veinar í himininn: djöfullinn sjálfur ég á eftir að lesa þennan asna og fíflið hana Jenný Önnu með sitt bölvað úje?

Ég veit um bloggara á öðru svæði sem hætti að blogga út af því að almúginn streymdi fram á bloggvölinn á Moggabloggi, skrifandi pöbull var meira en ritsnillingurinn gat afborið.  Það er ekki allt í lagi heima hjá fólki!  Mér finnst bara jákvætt að sem flestir setji hugsanir sínar á blað.  Ef fólki ferst það illa úr hendi þá nær það ekki lengra.

Mér er löngu hætt að standa á sama hvort þessum eða hinum líkar það sem ég skrifa.  Ég var reyndar mjög upptekin af því í upphafi, en svo rjátlaðist það af mér sem betur fer.  Úje. 

En allir hafa tilfinningar og það er hægt að særa þær með ýmsum hætti.

Stebbi Fr. er ekki skemmtilegur bloggari að mínu mati en truflar það mig að hann skuli ekki  skrifa að mínum smekk?  Ekki vitund og ég get alveg gert grín að nákvæmum fréttafærslum hans og haft gaman að.  Það góða við Stebba Fr. að hann lætur fólk ekki skjóta sig í kaf og bloggar áfram algjörlega ósnortinn, að því er virðist, þó verið sé að draga hann sundur og saman í háði.

En stundum er farið yfir mörkin gagnvart fólki og húmorinn verður illkvittninni að bráð og mér var ekki hlátur í hug þegar ég las þetta.

Svo hvet ég alla til að blogga eins og þeir best geta og vilja. 

Fólk er að minnsta kosti farið að skrifa aftur án þess að það sé nánast eingöngu í formi sms-skeyta.

Það er bara hið besta mál.

Kveðja frá bloggfíflinu.

Úr sóandsó yfir í sóandsó

Samkvæmt þessari frétt þá muna drykkjumenn góðu stundirnar en gleyma þeim vondu og það er sagt vegna þess hversu valkvæð minningin um síðasta drykkjutúr er.

Valkvæð, smalkvæð, fínt skal það vera.  Á jennísku heitir þetta einfaldlega afneitun.  Ef alkinn væri t.d. að velta sér sífellt upp úr óminninu sem fylgir fylleríum margra nú eða öllum skandalíseringunum þá væru allir sem þyldu ekki áfengi bláedrú, Vogur væri ekki til og Þórarinn Tyrfingsson í allt öðru.

Einhver fróður maður sagði mér að alkinn væri sífellt að berjast við að reyna að endurtaka fyrsta fylleríið.

Það getur auðvitað verið satt - en hvað mig varðar þá man ég ekki til þess.  Hehe  ekki mikið á minnið að stóla hjá mér sko, alltaf bryðjandi pillur ofan í búsið.

Svo eru það réttlætingarnar hjá þeim sem detta illa í það en vilja samt halda áfram.

Hafiði heyrt þennan:

Æi ég drakk ofan á fastandandi maga?  Eða..

ég var svo lítið búin að sofa, var dauðþreytt, glorsoltin og hálfdösuð. 

Nú eða..

merkilegt að ég skuli ekki geta drukkið sóandsótegundina.  Ég verð alltaf stórskrítin af þessu áfengi.  Ég ætla bara að skipta yfir í sóandsótegundina og annað hvort glas verður vatn og ég borða vel áður en ég fer á djammið.

Og áfram er haldið.

Ég ætti að vita þetta með reynslu í keppnisgreininni alkóhólisma.

En svo merkilegt sem það nú er þá man ég aðeins eftir hinu vonda, að minnsta kosti eftir að ég fór í meðferð.

Góðu stundirnar á fylleríi voru fátíðar þarna í lokinn og ég hefði þurft að fara ansi langt aftur til að kalla fram skemmtilegar minningar sem tengjast áfengi.

Allir edrú í boðinu.  Amk. ég.

Jájá - börnin góð.  Ég er farin að týna köngla.

Ók, ók, ók, ég er aktjúallí að þvo þvott.

 

Drykkjufólk man góðu stundirnar

Kveðjur frá alkanum

 

Þegar stelpurnar mínar voru litlar var ég með þá vitneskju múr- og naglfasta í höfðinu að eyranpinnar væru ekki ætlaðir til nota í eyru.

Fyrir mér er það stór furðulegt að nú í dag skuli komi frétt um að bandarískir læknar hafi komist að þeirri niðurstöðu að þeir geri ógagn.

En halló - hr. læknismaður - ekki að ræða það að ég trúi að ekki eigi að fjarlægja eyrnamerg hjá börnum. 

Ég er ekki að meina að maður eigi að skafa úr eyrum barna - eða fullorðinna, en eyrnamergur sem vellur út úr eyrum er hvorki heilsusamlegur vegna þess að viðkomandi er á jaðri heyrnarleysis þegar þar er komið sögu, fyrir utan það hversu ógeðslegt það er að sjá heiðgulan massann kíkja út í sólina.

Hafið þið verið svo óheppin að fá að bragða þessa líkamsafurð?  Ég státa af þeirri reynslu.  Fékk óvart upp í mig örlítið í einhverjum hamangangi og voila bragðið er eins og af Campari.

Svo gerist þetta æ undarlega.  Haldið ekki að Caparíið bragðist eins og eyrnamergur?

Jabb.  Satt. 

Hér á árum áður þegar ég vildi vera í stíl þá drakk ég stundum Campari af því ég átti kjól í þessum rauða lit.  Mér var sagt að bragðið myndi venjast.  Ég reyndi og henti svo kjóldruslunni.

Já og svo drakk ég twentívonn í stíl við eitthvað, minnir að það hafi verið fjólublár fínflauelskjóll.

Svo fór ég að vera eingöngu í svörtu.

Þið vitið að svart gengur við allt.

Nema hvað - auðvitað endaði ég í meðferð.

Allt fatasmekknum að kenna.

Kveðjur.

Alkinn.

Bómullarpinnar gera meira ógagn en gagn

Hver ber ábyrgðina?

Fyrirkomulagi á reynslulausnum dæmdra manna á Íslandi er greinilega mikið ábótavant.

Ég sé ekkert fengið með að menn séu eins og hundelt dýr út um allar jarðir en það er alveg fáránlegt að maður sem er dæmdur kynferðisofbeldismaður og á reynslulausn fái leyfi til að vippa sér í nám til útlanda sí svona.

Og hver er tilgangurinn með því að hann komi reglulega í viðtal sérfræðinga til Íslands?  Halda þessir menn að það sé trygging fyrir því að hann haldi sér réttu meginn við strikið?

Það er eins og það sé einhver afneitun í kerfinu.  Eins og það sé hægt að segja við svona menn eitthvað á þá leið af ef þeir hagi sér ekki þá séu þeir í vondum málum.

Bara ef málið væri svona einfalt.

Ég er ekki búin að gleyma Kompásþættinum þar sem fjallað var um þennan tiltekna brotamann sem virðist fá endalaus tækifæri hjá fangelsismálayfirvöldum.

Kommon ,maðurinn var inni á Vernd á reynslulausn þegar hann sýndi einbeittan brotavilja til að komast í tæri við 13 ára stúlku þegar Kompás lagði fyrir hann beitu.  Hann var líka með klám í tölvunni.

Núna er hann í biblíuskóla.  Það er gott og blessað fyrir hann - en - hann er ekki búinn að sitja af sér dóminn.

Hvernig væri að þeir sem eiga að sjá um eftirlit og meðferðir með kynferðisglæpamönnum færu að horfa á hlutina út frá raunveruleikanum í staðinn fyrir að gefa endalaus tækifæri og það auðvitað á kostnað barnanna ef illa fer.

Mig langar ekki til að taka þátt í neinum galdraofsóknum á hendur þessum manni, enda geri ég hann ekki ábyrgan fyrir ástandinu sem er uppi núna.

Þar eru það íslensk fangelsisyfirvöld sem spila þarna rússneska rúllettu og leggja möguleg fórnarlömb undir.

Ábyrgðin er alfarið þeirra.

Sveiattann.

Fjallað um Íslending á reynslulausn í Svíþjóð

Halló Alþingi!

Halló Alþingi!

Hvar er eftirlaunafrumvarpið statt?

Átti ekki að kippa þessu í liðinn strax eftir sumarfrí?

Annars er ég með áhyggjur af ljósmæðrum eða réttara sagt hversu illa gengur fyrir ríkið að skilja að það þarf að ganga að sanngjörnum kröfum þeirra.

Ég bíð spennt.

Hehemm.

Þingmannamál lúta lægra haldi

Pilsmaður - eða sokkabuxnanörd?

Ég er alltaf pælandi í fötum.  Jájá, það vita þeir sem hér lesa.

Og nú hef ég af gefnu tilefni lagst í rannsóknir á skotapilsum.

Ég játa það hér með og skammast mín ekki afturenda fyrir að vera svag fyrir mönnum í pilsum.

Þegar ég nefndi þetta við húsbandið í gær var hann dálítið hissa á þessum smekk mínum og vildi vita hvað væri aðlaðandi við háruga karlmannsleggi í pilsi.

Ég átti ekki erfitt með að segja honum það.  Ég er nefnilega á því að það sé smá ertandi þegar karlmenn sveipa sig hefðbundnu kvennaklæði eins og pilsið óneitanlega er - EN - án þess að vera að klæða sig til konu.

Þegar konur fóru að klæða sig í jakkaföt (Frida Khalo og Cocco Channel) þá gengu þær algjörlega á skjön við ríkjandi tísku og hugmyndir manna um hvernig konur ættu að vera til fara.  Auðvitað slógu þær í gegn kerlurnar.

Menn í sokkabuxum eru hins vegar algjört törnoff (nema í ballett og það telst ekki með.  Maður er ekki að fiska í balletttjörninni skiljið þið).

Fötin eru ógeðslega stór hluti af ímynd fólks.  Þá er ég ekki að meina að allir þurfi að vera uppstrílaðir í merkjafötum, heldur er ég að meina svona mun eins og á gráum útþvegnum joggingbuxum - versus gallabuxum.

Einu sinni voru sokkabuxur í tísku hjá körlunum.  Það má vel vera að Hinrik VIII og félagar hans hafi verið að skora feitt í sokkabuxunum en ímyndið ykkur eftirfarandi:

Geir Haarde að hundskamma Sindra í Markaðnum fyrir framan stjórnarráðið í  hvítum sokkabuxum.

Árni dýralæknir með attitjút í Kastljósinu í grænum sokkabuxum með krosslagða fætur, alveg bálillur og ábúðarfullur.

Egill Helga á vappi við tjörnina í bláum tæturum og í jakkanum og bindinu. Hm..

An on and on and on.

Ég er biluð - á alls ekki að vera að upplýsa fólk um ömurlega fánýtar hugsanir mínar á meðan heimurinn er að fara til helvítis.

Sorrí - hraðallinn splundraði ekki jarðarkringlunni.

Farið með þessa færslu eins og mannsmorð.

Halló Hafnarfjörður hvað þið eruð miklar dúllur.

Fyrir mér eru Skotarnir beisíklí búnir að vinna - út af pilsunum sko.

En - áfram Ísland.

Úje.

Allt klárt fyrir Skotaleikinn

Lítið ljós

Ég sat grenjandi yfir Kastljósi áðan þegar talað var við hana Linu sem komin er með börnin sín til Íslands, upp á Skaga úr skelfilegum aðstæðum flóttamannabúðanna.

Reyndar er ég búin að vera hálf vælandi í allan dag - hvað get ég sagt?

Litla stelpan hennar Linu, þessi þriggja ára dúlla sem svaf í fangi móður sinnar fór alveg með það.

Litla krúttið er á svipuðum aldri og hún Jenný Una og tilhugsunin um hvað þetta litla skott er búið að upplifa gerði mig óendanlega hrygga.

En nú er þessi telpa, bræður hennar og mamma loksins komin í öryggi.

Ég er svo innilega glöð með það og vill að við höldum áfram á þessari braut.

En hún saknaði ömmu sinnar og afa sú litla, en þau urðu eftir í búðunum.

Úff.

Sjá viðtal hér.