Athugata

Það gerist margt skemmtilegt í flutningum.

Við hlógum mikið ég og dætur mínar er karlarnir voru í ábúðarfyllri kantinum hoknir af þunga málsins.

Þeir voru krútt - ekki að því að spyrja.

Ég tók diskóhoppið í tómri stofunni þegar verið að bera út húsgögn og dansaði um allt eins og hálfviti við mikla kátínu dætra minna.  Ég greip ryksuguslönguna og tók "Hooked on a feeling" og var í villtri sveiflu þegar flutningabílstjórinn steðjaði inn.

Hann leit á mig eins og ég væri brjáluð.

Vottðefokk hugsaði ég, ég sé hann aldrei aftur og svo hélt ég áfram að syngja og nú var það friggings Títanikk lagið

En Jenný Una var hér í gær með mömmu sinni og henni fannst þetta mjög spennandi, þ.e. umstangið í kringum flutningana.

Hún var að bíða eftir að sjónvarpið kæmist í lag.

Hún kom hlaupandi eftir ganginum....Amma, sagði hún, er búið að laga sjónvartið?

Amman: Ég veit það ekki Jenný mín.

Sú stutta: Villtu athugata fyrir mér, ég er upptekin.

Ákaflega bissí ung kona.

Jésús hvað lífið er ljúft.

Kem að vörmu.

Og í dag hef ég legið í krampa yfir þessum.  Þið verðið að sjá hann, algjör birilljans.

Matarnostalgía

 

Sniðug sýning hjá Laufeyju um mataræði á Reykvískum heimilum í 100 ár.

Ég var barn upp úr miðri síðustu öld og ég ætla ekki að reyna að segja ykkur hvað matarvenjur hafa breyst.

Seytt rúgbrauð með smjöri og osti á morgnanna eða korfnlexi og alltaf Sanasól þar sem ég strækaði á lýsið. 

Osturinn úti í SS á Bræðró var skorinn niður við búðaborðið og ég man eftir að það voru tvær tegundir á borðum.  Svo var bitanum pakkað inn í sellófan.

Áleggin í sömu búð voru skinka, malakoff (bleikt með stórum fituskellum), spægipylsa, steik (lambakjöt) og hangikjöt.  Og það var beðið um eitt eða fleiri bréf af álegginu.

Fransbrauðið þetta hvíta fengum við með rabbbarasultu ofaná og ég er viss um að næringarráðgjafar nútímans flippuðu út ef þeir hefðu séð aðfarirnar.Mjólkin var í pottum, þe. heils- eða hálfslítra.

Þegar hyrnurnar komu, þessar köflóttu þá var það bylting.

Saltkjöt, Gunnusteik, Kótelettur í raspi, lærisneiðar í raspi sömuleiðis og læri eða hryggur á sunnudögum.  Pylsur á laugardögum - þvílík hamingja.

Fiskur alls staðar þess á milli.  Karlarnir komu svo alltaf heim í hádeginu.  Fólk borðaði stöðugt.

Klukkan þrjú görguðu mömmurnar á börnin.  Dreeeeeeeekkutími.

Konurnar voru stöðugt eldandi, bakandi, saumandi, prjónandi og þeim entist ekki dagurinn.  Stelpur, mæður okkar voru súperkonur, ekkert minna.

Grænmeti var nánast ekki til nema gulrófur, gulrætur, hvítkáll, tómatar og agúrka.

Fiskurinn var þá eins og nú vandamál fyrir hina klígjugjörnu mig. Ég borðaði hann steiktan en tók á rás út ef ég fann suðulykt af fiski.  Hlýt að hafa verið rækja í fyrra lífi.

Halldór Laxness sagði einhvers staðar að Íslendingar borðuðu ekki ófríða fiska.

Ég held að hann hafi hitt naglann á höfuðið.

Ég er komin í nostalgíukast þar sem ég sit og skrifa um mat fyrir "nokkrum" árum.

Mig langar í snúð, eða vínarbrauð, eða franska vöfflu, nú eða eitthvað svona bernsku.

Ég mann ennþá eftir bragðinu af djúsþykkninu.  Svo dísætt að það var óhugnanlegt. 

Þetta fór maður með í skólann á flösku og brauðsneið með.

Dagar víns og rósa í fákeppnilegum skilningi.

Ég kann betur við nútímann þegar kemur að því að kaupa í matinn.

P.s. Ég hef aldrei látið hamsatólg eða annan slíkan feitiviðbjóð inn fyrir mínar varir en ég man lyktina af henni.

Farin að gubba.  Fyrirgefðu hamsatólg.

Reykvíkingar sólgnir í þrumara

Farðu - vertu - skildu - hættu

Ég hef þekki fólk í gegnum tíðina sem eru fæddir sérfræðingar í öllum málum.

Ég man eftir lækni sem var með fastan dálk í gamla DV og hann gaf ráð maðurinn.

Hann var sérfræðingur í notuðum bílum, hvernig á að hengja upp gardínur,  hvert væri best að ferðast, hvað væri best við ilsigi og hann sagði okkur hvað væri eðlileg tíðni fullnæginga hjá konum um fertugt og mönnum um sextugt.  Hann vissi líka hvernig best væri að kaupa OG selja hús.  Maðurinn var nefnilega líka fasteignasali án þess að hafa nokkurn tímann nálægt því komið.

Það var ekki til sá hlutur sem læknirinn var ekki með sérþekkingu á .

Þetta er ákveðin tegund af fólki sem sérfræðingast launalaust og því miður án þess að nokkur fari fram á aðstoðina.

Ég hef verið sérfræðingur, aðallega í samböndum - ráðlagt á báða bóga og tók aldrei krónu fyrir viðvikin.  Ég minnist þess ekki heldur að hafa verið beðin sérstaklega um aðstoð nema endrum og sinnum og af því ég var mjög afgerandi í minni ráðgjöf, sem var í pjúra boðhætti, dæmi: Farðu, vertu skildu, hættu, hlauptu, minnkaði eftirspurnin snarlega.

Á ráðgjafatímanum var ég í vondum málum sjálf sambandslega séð.  Híhí.

En ég lærði mína lexíu.

Það er allt fullt af sérfræðingum í kringum okkur.

En þegar nánar er að gáð þá er það oft fólk sem er ekki í góðum málum sjálft.

Fólkið sem er með allt niðrum sig í samböndum.

Fólkið sem er að missa allt í vaskinn í fjármálunum, ráðleggur gjarnan öðrum hvernig kippa eigi þeim í liðinn.

Ráðgjafar sem hafa valið sér það að hugsjón í frítímanum eru óþolandi fyrirbrigði.

Ég fæ aulahroll þegar ég les um leiðindakokkinn Ramsey sem er með þætti þar sem hann kennir fólki að reka veitingahúsin sín.

Hann virðist nefnilega vera í vondum málum í eigin rekstri.

Rólegur á ráðgjöfinni karlinn.

Ég er flutt - á Teigana jájá og veit ekki hvað ég heiti, er búin að vera brjálæðislega bissí.

En það er allt að verða voða fínt hjá mér.

Enda búin að vera í stöðugu sambandi við ráðgefandi flutningsaðila.

DJÓK!

Svo segi ég eins og Jóna vinkona mín: Eruð þið ekki að fokking kidda mig hvað ég er búin að sakna ykkur á þessum sólarhring sem ég hef verið netlaus.

Á eftir.

Er góð.

Ramsey í klandri

Flutningar gera manni hluti

Jájá, ég stend í flutningum og það upp fyrir haus.

Þetta stefnir í lengstu og fyrirhafnamestu flutninga í sögunni ef undan eru skildir fólksflutningarnir til Ameríku um árið.  

Auðvitað er allt í efsta stigi hjá mér.

Duglegast, mest, best, erfiðast og langbágtastast hjá  mér svo ég taki nú bara dæmi um fallegar stigbreytingar.

En ég verð eitthvað lítið við í þessari undramaskínu sem ég blogga á frá og með kvöldinu og fram á þriðjudag, en auðvitað eitthvað.

En ég kíki við og hendi inn færslu eftir getu frá nýjum höfuðstöðvum kærleiksheimilisins hér í borg.

Ég elska ykkur í ræmur, tætlur og renninga.

Líka ykkur sem mér er í nöp við en þeir eru margir.  DJÓK!

Sé ykkur lifandi eftir örskamma stund.

Tölvu verður kippt úr sambandi kl. 20,53 að staðartíma.

Flutningar gera manni hluti.

Það verður tíundað seinna.

"Þú náðir ekki í mig"

Fannst ykkur fjármálaráðherrann Áddni ekki dúllulegur í réttunum, í góðu djússtuði með fleyginn og svona?

Ég er yfirkomin af hrifningu.  Finnst svo sniðugt að sjá að sumir geta djammað á meðan ljósmæður berjast fyrir laununum sínum.

Lára Hanna hefur tekið saman nýtt myndband um málið og það er nokkuð gott til glöggvunar.

Hér er linkurinn á myndbandið og ég hvet alla bloggara til að skrifa um málið eða setja inn myndbandið hjá sér.

Ég persónulega er komin með upp í háls af kjaftæði og bulli.

ARG

Fasismi og ofsóknir

Það er ekki oft sem maður sér hælisleitendur hér á landi hafa sig í frammi.

En nú er það að gerast og á þessari stundu situr Farzad Rahmanian fyrir utan löggustöðuna í Reykjanesbæ og er í hungurverkfalli vegna þess að lögreglan tók af honum tvöhundraðþúsund krónur.

Hælisleitendur mega greinilega ekki eiga peninga.

Ég veit ekki hvað þessi lögregluárás á fimmtudaginn á að fyrirstilla annað er að sýna fólkinu sem bíður afgreiðslu sinna mála í ljótu húsunum í Njarðvík (sumir árum saman) hver ræður og að það megi brjótast inn á það hvenær sem er telji lögreglan sig hafa "rökstuddan" grun um eitthvað. 

Þá fara þeir tugum saman inn á heimili þessa fólks, brjóta niður dyr og leita í dyrum og dyngjum af einu og öðru.

Peningum þar á meðal.

Við skulum heldur ekki gleyma hundunum ónei, fólkið hlýtur að vera svo ógnvekjandi.

Ef grunur er um að eitthvað misjafnt sé í gangi af hverju er þá ekki farin hefðbundin leið?

Nú er slatti af fólki sem vinnur svart það vitum við öll.

Ég myndi ekki vera mikið heima ef ég væri það - víkingasveitin gæti verið á leiðinni.  Ný vinnubrögð almennt í afgreiðslu mála eða beinist þetta bara að útlendingum?

Og þessi lögreglustjóri þarna er að kafna úr fordómum fyrir utan það hvað hann virðist vera yfir sig sannfærður um eigin mikilvægi, amk. í mynd. 

Löggurnar eru svo í bófaleik.  Verst að leikurinn er ójafn.  Þarna er ráðist inn á fólk sem nýtur greinilega ekki friðhelgi á herbergjum sínum.

Að þessu sinni ætla ég að leyfa mér að kalla þessa lögregluaðgerð famsima með bullandi mannréttindabrotum.

Fasismi og ofsóknir.

Ég veit að það er klisjukennt en ég er ekkert ofsalega stolt af þjóðerni mínu stundum.

Þetta er eitt af þeim skiptum.

Hælisleitandi mótmælir

Mamma sefur í hausinn á sér

 

Í morgun ætlaði ég að tala við hana Söru dóttur mína og mömmu hennar Jennýjar Unu.

Jenný Una þriggja ára gömul svaraði í símann.  Áður en ég náði að blikka sagði sú stutta:

Ér alein heima há mér.  Pabbi er að svæfa Lilleman í garðinum og mamma er að sofa í hausinn á sér hún er alltaf að læra í nóttinni.

Amman: Ertu ein?!!!

JU: Já ég er að horfa á sjóvartið á Lóu en amma ér orðin 19 ára og þrítugasta desember verð ég 6.  Ég er alveg mjög stór og þú getir ekki lengur haldið á mér.

Amman (að drepast úr krúttkasti); Þú ert svakalega dugleg Jenný mín.

JU: Já ég veit það.  Ertu búin að pakka? (Amman að deyja hérna).

Amman: Ég ætla að gera það í dag og mamma þín ætlar að hjálpa mér.

JU: Ég get kannski hjálpað þér á eftir en nú er ég að fara að leika við Míu ég nenni ekki að tala meira.

Bæ.

Og hún lagði á.

Pabbi hennar stóð á ganginum og var að kafna úr hlátri.

Hann sagði mér að hann biði eftir að hún færi að leigja sér.

Jájá.  Lífið er ljúft.

Síjú.

Lítil typpi koma sterk inn

Ég veit ekkert um það hvort karlmenn eru mikið í að bera saman typpin á sér.

Enda ekki nema von ég er ekki karlmaður og hef aldrei verið fluga á vegg í búningsklefunum þeirra eða í einkapartíum. 

Það getur vel verið rétt að þeir slengi líffærunum á borðið og mæli lengd og breidd þegar þeir koma saman en ég held ekki.  Ætli þetta séu ekki einkarannsóknir hvers og eins, þeir gjóa svona létt og löðurmannlega á hvorn annan í sturtuklefum heimsins.

Annars nenni ég ekkert að dvelja við þetta rannsóknarefni vegna þess að mér gæti ekki staðið meira á sama um annarra manna tittilinga. 

Ég veit bara eitt og það er að ég hef hingað til ekki hitt þá konu sem segir að stærðin skipti ekki máli, þær hljóta bara að segja það við viðkomandi örtyppi til að særa það ekki.

Einu skiptin sem ég pæli verulega í annarra manna typpum er þegar ég lendi í að hafa stóru jeppana á undan, eftir eða til hliðar við mig í umferðinni.

Hvað kemur karlmönnum til að fjárfesta í torfærubifreiðum sem gleypa endalaust af bensíni bara til þess að bregða sér á milli hverfa?  Það getur ekki verið af hagkvæmnis ástæðum.  Fæstir þeirra sem kaupa þessi fallustákn nútímans stunda fjallaferðir, myndu varla þekkja fjöll og dali þó hvorutveggja væri klístrað á handarbakið á þeim.

Það er í jeppunum sem litlu typpin koma sterkt inn.

Litlu typpin eru sum sé stórhættuleg í umferðinni.

Litlu typpin menga ógeðslega mikið og taka viðbjóðslega mikið pláss á götum borgarinn.

Litlu typpin eru greinilega að taka yfir heiminn.  Þau eru hinn nýji óvinur nútímans.

What can I say?

Farið í lengingu, það er ódýrara en að þjösnast á náttúrunni og eyða dýrmætu bensíni.

Við þurfum að skipta yfir í betri bíla strákar mínir.

Úje.

 

Stærðin skipti greinilega máli

Eyrnalokkar úr hvítagulli - GMG

 

Ég læt ekki klukkast.  Bara svo það sé á hreinu.

Tvær góðar vinkonur mínar, þær Jóna og Edda Agnars hafa klukkað mig og ég sinni því ekki afturenda.

Ég er svo lítið fyrir leiki.

Svo verður að vera einhver mýstik yfir persónu manns.  Ekki get ég farið að kjafta því í ykkur að ég hafi verið gagnnjósnari í volga stríðinu - hafi dansað aðalhlutverk hjá Þjóðdansafélaginu, unnið við að fægja kirkjuklukkurnar í Hallgrímskirkju og verið ferjukona við Don.  Þið mynduð einfaldlega líða út af vegna aðdáunaraðsvifs.

En ég á þrjár yndislegar dætur.  Ólíkar en svo frábærar og skemmtilegar.  Svo eru þær góðar við mömmu sína og hafa verið lengi.

Voru að sjálfsögðu fjandanum óþekkari í uppvextinum að því marki að ég lét þær allar á heimavistarskóla.  Nei, nei, ég hef verið heppin með börn.

Um daginn var ég hálfan mánuð í vesturbænum að halda elsta barnabarninu mínu selskap meðan turtildúfurnar Helga Björk og Björn fóru til Ítalíu.

Í dag kom frumburðurinn með hvítagullseyrnalokka handa mömmu sinni ásamt wraparoundi sem mig var búið að langa í lengi.

Ég var orðlaus.

En..

Ég er að flytja.  Fyrir neðan snjólínu.

Hvert og hvenær verður upplýst seinna.

Er það nema von að það sé brjálað að gera.

Árni kastar stríðshanskanum

 

Ég er með eitt á hreinu - þessi mannfjandsamlega ríkisstjórn sem nú situr við völd er ekki mín ríkisstjórn og alls ekki ríkisstjórn kvenna í þessu landi þar sem jafnréttismálin eru á svo slæmu róli að launamunur kynjanna hjá hinu opinbera er að aukast jafnt og þétt, er nú kominn í rúm 17%.

Þetta fólk er ekki að vinna vinnuna sína.

Það er eins gott að halda því til haga að það er ekki bara Árni fjármála sem er farinn í opinbert stríð við ljósmæður og um leið almenning í þessu landi, því ekki láta ykkur detta í hug að það sé ekki gert með vitund og vilja samráðherra hans.

Ég hefði seint trúað því að kvennabaráttukonan ISG ætti eftir að sitja í ríkisstjórn sem svona fer að ráðum sínum gagnvart konum í þessu landi.  Kona sem ég hef alltaf treyst til að verja rétt kvenna.

Nú er verið að senda konur heim um leið og þær hafa fætt börnin eða á fyrstu klukkutímunum.

Er ég ein um að hafa áhyggjur af því?

Varla, en nú er spurningin hvað við gerum stelpur og allir sem láta sig málið varða.

Ætlum við að sitja undir því að þessi duglausa ríkisstjórn sýni okkur fokkmerkið hvað eftir annað á meðan meðlimirnir lifa í vellystingum praktuglega?

Við erum að verða þriðjaheimsland í jafnréttismálum eða stefnum amk. hraðbyri í það.

Goðsögnin um að við séum í svo góðum málum í þessu efni er lífsseigur andskoti.

En Árni kastaði stríðshanskanum.

Eigum við ekki að grípa hann á lofti?

Fæddi og fór strax heim til sín