Vegið úr launsátri!

Nafnlausar gungur snúa við í mér maganum.  Fólk sem vill koma upplýsingum á framfæri um náungann, bregða fyrir hann fæti og ærumeiða, nafnlaust, eru viðurstyggilegt fyrirbæri og því miður, skilur þetta fólk oft eftir sig sviðna jörð.

Mér er þessi "baráttuaðferð" ekki með öllu ókunn og ég hef ævarandi skömm á henni.

Það er gott að ganga fram fyrir skjöldu, benda á það sem miður fer, en þá ætti að vera lágmarkskrafa að fólk geri það undir nafni.

Ég veit ekkert um Jens Kjartansson, lýtalækni, sem nú sætir árásum frá hópi fólks, sem telur hann ekki til þess bæran að vera yfirlækni á lýtalækningadeild.  Það má vel vera að hann hafi fyrirgert rétti sínum til stöðunnar með framferði sínu, ekki ætla ég að leggja mat á það.

En ef svo er, af hverju getur þetta fólk sem skrifar bréf til forstjóra Landspítalans, heilbrigðisráðherra, landlæknis og siðanefndar lækna, ekki gert það undir nafni?  Þvílíkur gunguháttur.

Svo er dæmigert fyrir launsátursfólkið að kalla sig fallegum nöfnum eins og "velunnarar".  Sumir eru hógværari og kalla sig "heimildarmenn" og enn aðrir vilja líta út fyrir að vera Jón og Gunna sem bera hag samfélagsins fyrir brjósti, og kalla sig þá gjarnan "húsmóður í Vesturbænum".  Það má gefa þessum "umhyggjusömu" einstaklingum alls kyns nöfn, en hvað mig áhrærir þá er eitt samheiti yfir fólk sem vegur úr launsátri, án tillits til málefnis, en það er mannleysur.

Ég vona að "velunnarar Landspítalans" fái ekki kröfum sínum framgengt nema að þeir gefi sig fram með hverjir þeir eru.

Ójá.

Vilja Jens burt sem yfirlækni lýtalækningadeildar

Vogur næsta!

 

Jæja, þessi dagur hefur verið ömurlegur.  Hann byrjaði í bláma og hélt sér þar, þrátt fyrir öflugar tilraunir mínar við að snúa vörn í sókn.

Sumir dagar eru bara þannig að maður vill helst gleyma þeim.  Ég dró andann léttar þegar klukkan sló 24,00 og nýr sólarhringur gekk í garð.  Okok, ýki smá en ég sé ekki eftir mánudeginum 22. október, 2007.

Ég er búin að fá að vita hvenær ég fer í rannsóknina og ég veit upp á hár hvaða deyfilyf ég fæ.  Þannig að nú ligg ég á bæn um að ég komist inn á Vog strax á fimmtudaginn, þegar ég er búin í þessu inngripi sem er óumflýjanlegt.  Ég vona að ég fái svar við því á morgun.

Þegar ég var í lyfjagjöfinni upp á Lannsa í dag, vildi ekki betur til en svo að ég fékk svo mikinn svima að ég var nærri dottin úr stólnum.  GMG ég hélt ég væri að deyja (hehe), en fíflið ég hafði gleymt að ég er a) sykursjúk og b)þarf að borða reglulega.  Halló, hoppaðu inn í raunveruleikann Jenný Anna Baldursdóttir.  Ég náði mér, augljóslega þar sem ég sit hér og hamast á lyklaborðinu.

Ég er smá kvíðin fyrir þessu því sem er framundan, en samt er mér létt.  Ég er þó hætt að bíða.

Það reynir skuggalega á æðruleysið þegar ég hef beðið of lengi.  Guð mætti kenna mér þolinmæði - STRAX!

Ég er viss um að dagurinn á morgunn verður góður dagur, ég hef a.m.k. hugsað mér að hafa hann þannig.

Rek hér með blúsinn á brott.

Ég fer edrú að sofa í kvöld.

Kveðja frá mér á snúrunni.

Ójá.

Kæri Clapton

 

Ég er orðin alveg stórgáttuð á þér sem persónu, eða réttara sagt eins og þú varst þegar þú varst í ruglinu.

Hefurðu ekki heyrt um instant karma?  Það er bráðavirkun lögmálsins um orsök og afleiðingu?

Þú stalst konunni frá besta vini þínum, honum George Harrison, en hann var svo þroskaður, karlinn minn, að hann fyrirgaf þér og lét sig hafa sig í að vera vinur þinn, þrátt fyrir að þú værir kolruglaður á þeim tíma.  Minn heittelskaði eiginmaður sá þig á konsert í Falcon Teater í Köben, 1973 og labbaði út af því þú varst svo vímaður að þú gast ekki haldið á gígjunni.  Samt varstu í efsta sæti yfir uppáhaldstónlistarmenn húsbandsins.

En nú ertu edrú og við alveg búin að fyrirgefa þér. 

En mér brá þegar ég sá á vísi.is að þú varst í alvörunni að hugsa um að stúta Jagger, af því að hann stakk undar þér, í denn. Hvað segir það um þig?  Engin fyrirgefningarvinna í gangi þar. Frusssss!

Eh, annars er í lagi að hafa gert slæma hluti, þ.e. ef þeir eru ekki sífellt endurteknir.

Vona samt að enginn fara að troða þér um tær.

Elska þig annars í fortætlur, þ.e. af því þú ert svo ógeðslega góður á gítar.

Virðingarfyllst,

Grúppían.

Hvað gerðum við án þeirra?

Sautján þúsund erlendir ríkisborgarar eru hér á vinnumarkaði.  Þetta er ekki lítill hópur.  Vinnumálastofnunin segir, að mikil fjölgun erlendra starfsmanna hafi verið innan flestra atvinnugreina. 

Ég er ekki hissa, uppsveiflan í þjóðfélaginu kallar á margar vinnufúsar hendur.

Hafið þið pælt í því, hvernig þjóðfélagið myndi fúnkera, ef engin fengist til að koma hingað og vinna?

Það er eins gott að við sýnum þessu fólki öllu ekta íslenska gestrisni.

Ójá.

17 þúsund erlendir ríkisborgarar á vinnumarkaði hér

Hin vindbarða Karóla

 

Carola Heggkvist vekur upp nostalgíu hjá mér.  Þegar hún vann í undankeppni Eurovision 1983 þá fannst mér hún bara dúlla.  En jösses hvað hún mætti sleppa krútttilburðunum í nútímanum.  Það er löngu slegið í þá.

Carola var í sértrúarsöfnuði síðast þegar ég vissi, eins og reyndar margir Svíar eru. En dætur mínar, þá ungar að árum voru skelfilega hrifnar af henni og ég var dauðhrædd um að hún hefði trúarleg áhrif á þær (djók, Maysan var 4, Sara 2 og það hefði þá helst verið frumburður sem ástæða hefði verið að óttast um, en sú er reyndar forstokkaður trúleysingi). 

 Reglulega minnir stelpan á sig og ég bendi á bloggið hennar Önnu til stuðnings því, að það er ekki bara ég sem hef haft áhyggjur af því hversu höll hún er undir vindasöm veður.  Vindmaskínan virðist vera henni jafn nauðsynleg á sviði og sjálfur míkrófónninn.

Hver veit nema að ég mæti á tónleikana hennar fyrir jólin og taki hana Önnu með.  Við klæðum okkur vel, ef það skyldi blása ógurlega í Grafarvogskirkjunni á meðan á tónleikunum stendur.

Ég vísa í vindhraðann hennar Önnu en hún hefur giskað á að stelpan syngi jólalögin í 20 metrum á sekúndu.

Främlig, vad döljer du för mig?

Jajamensan!

Hejdåsingen! 

Carola syngur jólalög á Íslandi

Mánudagsblámi - eða hvað?

Mánudagar eru fínir dagar, sko eftir að ég varð edrú.  Fram að þeim tíma voru þeir á dauðalistanum hjá mér, af skiljanlegum ástæðum.  Virkar byttur eins og ég óneitanlega var, standa frammi fyrir heilum fimm dögum sem fela í sér eðlilegt líf, með kröfum um að maður hagi sér og hegði í samræmi við góðar og gildar samfélagsreglur.  Ein af þeim reglum er að standa sig og það er svo sannarlega ekki ætlast til þess að maður sé fullur, bakfullur eða með timburmenn og móral.  Þar stóð nú hnífurinn í kúnni.

En það er að baki og s.l. ár hafa mánudagar bara verið flottir.  Stundum stimplar sig inn einhver gamall blámi og ég vakna og allt er öfugsnúið.  Mánudagsöfugsnúið.  Þetta gerist helst þegar mörg verkefni bíða mín á þessum degi.  Í dag er dagskráin pökkuð, á minn mælikvarða sko.  Eitt af því sem ég þarf að gera er að fara í lyfjagjöf upp á Lannsa og svo þarf ég að bíða eftir símtali um rannsókn sem ég er að fara í.  Nei ég er ekki með heilsufar á heilanum, en stundum er æðruleysið lengra í burtu en áætlað er.

Svei mér þá ef bláminn er ekki á undanhaldi, meðan ég sit hér og hamra angist mína á lyklaborðið.  Ég elska lyklaborðið mitt.  Ætla að láta grafa það með mér (eða brenna) ásamt nokkrum öðrum hlutum sem ég er að sanka að mér.  Djö... sem ég er morbid.

Á hverju ári er ég ákveðin í að láta jólin ekki ná tökum á mér fyrr en í desember og á hverju ári klúðra ég því.  Nú eru u.þ.b. 60 dagar til jóla (ég ætti að vita það er með teljara á síðunni minni).  Núna læðist jólatryllingurinn að mér oft á dag og ég er búin að taka nokkrar ákvarðanir í samráði við minn heittelskaða, nottla.  Við ætlum að vera hjá Jennýju á aðfangadagskvöld (ásamt frumburði og Jöklabarni) og ég er búin að biðja Brynju vinkonu mína og ömmu hans Olivers, um að kaupa jólakjól á hana Jennýju Unu, í Ameríkunni.  Engan marengskjól sko, heldur prinsessukjól í háklassa.  Ég skammast mín. Október er langt því frá, liðinn.  Geri þetta ekki aftur lofa.

Nú er ég bara nokkuð hress og kannast ekki við að vera blúsuð fyrir fimm aura.  Enda búin að hella bömmernum yfir í bloggheima og nú fer ég í banastuði að lesa mína 24-stundabók.

Ekki orð um það meir.

Later!

Úje

 

Vertu kjurr, sagði konan

Bjarni Ármannsson, stjórnarformaður REI, fór ekki með Össuri Skarphéðinssyni til Indónesíu á laugardag, eins og til stóð.

Í viðtengdri frétt segir:

"Samkvæmt heimildum Morgunblaðsins hringdi Svandís Svavarsdóttir, oddviti Vinstri grænna í borgarstjórn Reykjavíkur, í Bjarna á föstudagskvöld og sagði að færi hann út með Össuri væri hann að gera lítið úr þeirri vinnu, sem nú færi fram á vegum borgarstjórnar við að fara ofan í sameiningu REI og Geysir Green Energy. Mun Bjarni hafa tekið umleitan Svandísar vel. Samkvæmt heimildum blaðsins talaði Svandís einnig um þetta mál við Össur."

Svandís er að fá skikk á stóru karlana, sem hafa fram að þessu hlaupið um eftirlitslausir og haft hlutina svolítið eins og þeir séu einir í heiminum.  Alveg er ég viss um að þessi súperstjórnmálamaður sem Svandís er, á eftir að skúra út í hvert horn í REI-málinu.

Svandís sagði: Bjarni vertu "kurr"!!

Urrrrr

Nananabúbú.

Svandís bað Bjarna að fara hvergi

Einhver til í að gefa mér kr. 80.000?

Ég á óteljandi uppáhaldsrithöfunda.  Nánast allir rithöfundar sem ég hef nennt að lesa, getað haldið þræði og gleymt mér yfir, hljóta þennan titil.  Oscar Wilde er svona uppáhalds, uppháhalds.  Ég á flestar bækurnar hans þýddar og ég á safnið hans komplett á frummálinu.  Reyndar gerðist ég Oscars áhangandi á sama tíma og ég lá í bókum Edgar Allans Poe, sem á sama afmælisdag og ég og var fórnarlamb dauðans en er brilljant engu að síður. Þeir félagar voru "inn" á sama tíma.

Myndin af Dorian Grey, eftir OW er fullkomnasta lýsing á sjálfsdýrkanda sem skrifuð hefur verið fram á þennan dag, það er ég viss um.

Nú er hægt að fá frumútgáfu "The Importance of Being Earnest eftir O.W. og það er tölusett eintak nr.349.  Ef ég ætti peninga sem ég þyrfti nauðsynlega að losa mig við, myndi ég kaupa bókina, bara svo dætur mínar gætu látið bjóða hana upp eftir svona fimmtíu ár og þær eignast smá lausafé til að spandera á sjálfar sig.  Gætu t.a.m. keypt bækur fyrir peninginn.

En þetta er nú bara asnagangur í mér, ég er alveg sátt við mína útgáfu af TIoBE, fjölföldaðri í nútíma prentsmiðju og alveg þræl læsileg.

Reyndar er ég hissa á að bókin skuli ekki vera dýrari.

Dem, hvað Wildarinn er góður rithöfundur.

Og mikið fjárann sem þeir voru vondir við hann samtímamenn hans sem fangelsuðu hann fyrir að vera hommi.

Ójá.

Fágætt eintak bókar eftir Oscar Wilde fannst í handtösku

Svartur sauður á leið út úr hópnum

Ég veit ekkert um pólitík í Sviss.  Ekki nokkuð skapaðan hlut annað en ég sá í fréttum í gærkvöldi og svo þessa frétt núna á Mogganum.

Hvað finnst ykkur um þetta auglýsingaspjald gott fólk?

Og hvað um manninn sem stendur og smælar undir spjaldinu?

Ég verð að játa að stundum segja myndir meira en þúsund milljón orð.

Umdeildir "svartir sauðir" í Sviss

Blóm visna og deyja...

Í þau skipti sem ég hef gift mig hefur verið afskaplega lítið um blóm.  Einn og einn brúðarvöndur hefur verið keyptur með einhverju grænmeti, en svei mér að ég muni lit og ilm.  Sennilega hefur rósum verið lufsað í vasa en í síðasta brúðkaupi, því best lukkaða af þessum þremur sem ég hef þegar prófað,  var hvít lilja með í för og var hreint ótrúlega falleg, enda valin af henni Hjöddu blómalistamanni og vinkonu minni, sem var svaramaður við athöfnina.

Þó ég fegin hefði viljað, hefði ég sum sé ekki getað farið í mál við neinn út af hálfdauðum blómum, í vitlausum lit, í rykugum vösum með engu vatni.  Þessa lýsingu á blómaskreytingum gefur brúðurin og lögmaðurinn Elena Glatt sem nú hefur farið í mál við blómasalann og vill fá litla 400.000 dollara í skaðabætur.

Ef Elena er að segja satt, þá er þessi blómasali, hreinn og beinn hryðjuverkamaður innan brúðkaupsbransans, eða þá að hann vinnur hörðum höndum að því að koma sjálfum sér á höfuðið.

Ég á bágt með að trúa því að nokkur klúðri málum svona víðtækt að ekkert standi eftir nema þá mögulega kort með fokkjú merkinu til að undirstrika og útskýra hið makalausa klúður, á pöntuðum blómum.

Svo er spurningin hvort það er eitthvað lítið að gera á stofunni hjá Glatt, sem ekki gefst upp svo glatt og hana langi til að láta blómamanninn engjast frammi fyrir dómara.

Ég velti því fyrir mér.

Rós til ykkar.

Ójá.

Brúðhjón í mál við blómasala