Þekki ekki bónda í sjón - me

Það er eins og að nefna snöru í hengds manns húsi að hafa skoðanir á landbúnaði, þ.e. ef maður er ekki samansúrraður bændaaðdáandi.

Ég held að íslenska lambakjötið sé með því besta sem hægt er að fá og jafnvel þótt það væri hægt að kaupa erlent lamb myndi ég aldrei gera það.  Ekki þó það væri ókeypis.

En ég er þreytt á matarverðinu.  Ég er þreytt á því að nánast allir peningar fari í mat, amk. þannig að á þessu heimili er ekki mikið aflögu fyrir annað.

Ég læt ekki hvað sem er ofan í mig unnið kjöt er eitt af nónóum þessa heimilis.

En að kjarna málsins.  Einu sinni enn kemur þessi dulda hótun frá bændum, að þeir séu að hugleiða að bregða búi.

Fyrirgefið, þannig er lífið, ef þetta gengur ekki strákar mínir og það með alla þessi styrki sem þið fáið, þá er lífið stundum svona.  Maður snýr sér að öðru.

Ég veit að ég blaðra út í bláinn, þekki ekki bónda í sjón þó hann gargaði á mig, kann varla að beygja orðið, en ég kaupi afurðirnar frá honum og hef ekki eitt andskotans val um það.

Ég veit líka að það eru styrkir á styrkir ofan sem halda sumum bændum gangandi.

Er ekki hægt að samræma og skoða reksturinn upp á nýtt?

Það tíðkast í fjölbýlinu.

Arg, ekki gott að lesa þetta í morgunsárið.  Bændur pirra mig, sko ekki þeir persónulega heldur landbúnaðarstefnan.

Ef ég myndi hugleiða það að bregða búi af því að heimilisreksturinn gengur fyrir bjartsýninni einni saman þá myndi það ekki koma í Mogganum. 

Fólk myndi segja: Só?

Bændur hugleiða að bregða búi

..og ég vissi það!

 

Hann borðaði steiktar kótelettur með raspi, grænum Ora baunum og brúnuðum kartöflum.

Hann skvetti á sig vatni úr vaskinum, mátti ekki vera að því að baða sig, skellti á sig Old Spice.

Hann klæddi sig í rauðdoppóttu skyrtuna og fór í fermingajakkafötin frá Drengjafatavinnustofunni, en þau voru farin að glansa smá af notkun og voru tveimur númerum of lítil.  Hvað, sagði hann við sjálfan sig, það er innihaldið sem telur ekki lúkkið sjálft.

Hann náði sér í Vodkann og kókið og settist út á svalir.  Drakk þar til upphitunar áður en hann fór ofan í bæ með vinunum sem áttu líka fermingarföt frá Drengjafatavinnustofunni.

Þeir þvældust um götur miðborgarinnar, klipu í rassa sem áttu leið fram hjá þeim og þeir höfðu hátt, þeir sungu til dæmis "Undir bláhimni" og "Harðgerða Hanna".

Þeir slógust smá, duttu hér og þar og gerðu háreysti á börum.

 Þetta var hið fullkomna föstudagskvöld enda allir í svaka stuði út af handboltanum.

En þetta var samt bara upphitun fyrir það sem hann kallar "Ómenningarnótt".

Eftir að hafa keypt sér kjamma á Umfó var haldið aftur ofan í bæ og nokkrir miðborgargestir voru ónáðaðir til viðbótar, bara svona til að setja punktinn yfir i-ið á þessu fullkomna kvöldi.

Löggan kom og tók hann vegna þess að hann blóðgaði einhvern nörd utan að landi.

Þetta var Erill gærdagsins.

Konan hans sagði mér þetta.

 Hvað var ég ekki búin að segja, börnin góð.

Erill hjá lögreglunni

Snilld dagsins, Erill í startholum og ég í krúttkrampa

Takið eftir, takið eftir, þessi færsla er ekki um handbolta.

Hún er meðal annars um Eril sem er nýbúinn að láta taka af sér þessa mynd.

Það er hreinlega ófrumlegt að halda áfram að dæla færslum um handbolta inn í cypertómið.

Við unnum, ég er glöð, þið eruð glöð.  Get over it.

En þessi færsla er líka um Dorrit ofurkrútt og dúllurass.  Hún er flott þessi kona, klár og frábær, hún er pr-kona ársins.

Mér finnst að Óli og Dorrit eigi bara að vera á launum sem péerristar fyrir Ísland.

Við droppum þessum forsætiskjaftæði.

"Ísland er stórast í heimi" er setning ársins og ég bölva mér upp á að hún á eftir að öðlast vængi. Þessi setning gerir það líka að verkum að mig langar að kasta mér í vegg í heví  krúttkrampa.

En..

Ég held að þjóðin taki Ólaf bókstaflega og haldi þjóðhátíð í kvöld og svei mér skal ég hundur heita ef Erill, helvítið á honum er ekki búinn að fara í ríkið og birgja sig upp, kaupa lambleifar á grillið og er að pússa skóna sína í þessum töluðu orðum..

Innsæi mitt og spádómsgáfa segir mér að í fyrramálið munu fyrirsagnir sjást í miðlum sem hafa nafn Erils í fyrirsögnum og það ekki á jákvæðu nótunum.

Ég fer ekki í ríkið enda óvirkur alki í dag sem alla aðra daga burtséð frá íþróttaafrekum heimsins og jákvæðum lífsmörkum frá dómsmálaráðuneyti.

En það er skrýtin tilfinning að vera ánægð með Björn Bjarnason, en það er ég að upplifa núna í allra fyrsta sinn.  Þetta venst örugglega.

Paul Ramses kemur heim.

Það er snilld dagsins.

Þegar Dorrit veifaði

Banna búsið

Ég var ekki par glöð þegar það var sett á reykingabann í háloftunum.  Fannst alveg nógu stressandi að fljúga þó mér væri ekki bannað að reykja líka.

En það vandist fljótt, enda hálf ógeðsleg tilhugsunin um þetta tiltölulega litla rými, kjaftfullt af fólki sem oft er með börn, að spúa nikótíni yfir allt og alla.  Ekki geðslegt eða hvað?  Ég er dedd á þessu þrátt fyrir að vera innmúraður nikótínisti og í opnu og utanáliggjanda stríði við reykingarbannið á öllum opinberum stöðum.

Ég er fyrir löngu orðin þreytt á síendurteknum flugdólgsuppákomum í háloftunum.  Ég vil alls ekki að blindfullar manneskjur stefni öryggi mínu og annarra í stórhættu með framferði sínu.

Þarf eitthvað alvarlegt að gerast til að flugfélög átti sig á að þetta gengur ekki?

Nikótínneysla var bönnuð um borð.

Nú á að hætta að selja áfengi á sama hátt.

Burt með búsið, ekki flókið.

Hvað þarf fólk svo sem að vera að hella í sig áfengi á meðan á flugferðinni stendur?

Fólk getur bara sofið í hausinn á sér og hrunið svo í það á eigin ábyrgð með fast land undir fótum.

Icelandair, ganga á undan með góðu fordæmi.

Komasho.

Lét ófriðlega í farþegaflugvél

Martraðarkennt helvíti

 

Ég er laumuskotin í handbolta.  Horfi stundum en ekki núna.  Ég hef ekki taugar í það.

Það er svo merkilegt með handboltann að það er eitthvað lögmál í gangi þar sem ég átta mig alls ekki á.

Allt gengur upp og svo eins og hendi sé veifað fer það í hina áttina.

Nú var vörn Íslands heillum horfin frá síðustu leikjum segir Mogginn.  Murphy´s law? Veit það ekki.

En smá raunveruleikatékk.

Ér er alls ekki í góðu skapi.  Ég vaknaði bálill, hef allt á hornum mér, urra framan í skjáinn, langar að grýta hlutum, sem ég auðvitað geri ekki, enda alin upp af kurteisu og góðu alþýðufólki sem beitti fyrir sig orðum sem vopni.

Ég er þó með tvær ástæður fyrir pirring.

Önnur er sódavatnflaskan sem gaus í andlitið á mér þegar ég í svefnrofunum opnaði hana til að ná mér í ískaldan lífsins vökva.  Sódavatnsmaður; ég er um það bil að súa þér!

Svo dreymdi mig Geir Haarde, Villa Vill, Óskar Bergsson og Alfreð Þorsteinsson.

Hvað er almættið að pæla?  Bræðrabandalagið eins og það leggur sig í einum bita!

Já, takk fyrir að spyrja,  það var martraðarkennt helvíti.

Farin að hoppa á einhverju(m).

Arg.

 

Aftur gerði Ísland jafntefli

Burt með grillið

Ég veit ekki með ykkur en ég er komin með algjöra gaskútafóbíu.

Það er eins og nú orðið þá séu þeir springandi út um allt.

Ég er með einn á svölunum með bölvuðu gasgrillinu sem ég þarf að losna við.  Ég nota það sjaldan, það er reyndar smá ryð í því sumstaðar en annars stendur það bara þarna og tekur pláss.

Hvert fer maður með grill sem maður ætlar að henda?

Ég ætla nefnilega að fá mér kolagrill.

Aðalástæðan fyrir þessu er gaskúturinn sem ég er hrædd um að springi anytime.

Svo er auðvitað út úr kú að vera með gaseldavél á svölunum.  Ég meina það er ekkert grillbragð af gasgrilli.

En annars er ég góð. 

Ætlið þið börnin góð ekki að mæta á palla í ráðhúsinu á fimmtudaginn?

Við þurfum að safna okkur saman og verða vitni að þessum sögulegu breytingum hjá borginni.

Eller hur?

En nú er ég farin í bili, ætla að horfa á Tudors.

Garg í boðinu.

Eldur logaði í gaskút í Kópavogi

Ladídadída

Jájá Óskar, Samfylkingin eyðilagði algjörlega allan pakkann þannig að þú varst neyddur til að starfa með íhaldinu. Leiiiiiiiiiiiiiiiim þetta lið.

Ladídadída.  Hef heyrt þennan söng svo oft áður.

Muniði eftir að það var VG að kenna að það var ekki mynduð félagshyggjustjórn eftir síðustu Alþingiskosningar?  Össur sagði það, ISG sagði það og áður en hægt var að snúa sér við sögðu allir það.

Það hafði ekkert með málið að gera að SF vildi fara í eina sæng með íhaldinu.  Nei,nei.

En hvað um það.  Þýðir ekki að gráta grautinn og brauðið þegar búið er (sagði einhver held ég, hehemm).

En það sem ég skil ekki eru þessar yfirlýsingar HB og Óskars um að Jakob Frímann og Gunnar Smári ljúki auðvitað sínum verkefnum þrátt fyrir skiptin.

Gunnar Smári segist hafa verið ráðinn til að hjálpa Ólafi að boxa við Sjálfstæðisflokkinn.

Jakob Frímann hefur sitt umboð líka frá Ólafi.

Mér er alveg sama þótt þeir klári sín verkefni ég er bara svolítið hissa.  Hélt að þeir væru sérlegir starfsmenn borgarstjóra og ekkert annað.

En ég veit lítið og er alltaf að læra.

Hegðun pólitíkusa er hins vegar þungt fag.  Ég botna ekkert í fyrirkomulaginu.

Hegðun í eldhúsi er mín sérgrein.  Þeirri sérgrein var neytt upp á mig (fórnarlambsstuna).

Farin að elda.

Later.

Samfylkingin hafnaði nýjum Reykjavíkurlista

"Go Oli, go, go, go"

 

Við Britney eigum eitt sameiginlegt.  Við elskum að þrífa og búa til kvöldverð.

Í mínu tilfelli er engin húshjálp til að rífa af mér þessi uppáhaldsverkefni mín en Britney greyið er ekki eins heppin, hún er með húshjálp sem eyðileggur oftar en ekki fyrir Britneyju á þessum vettvangi.

Ööömurlegt fyrir stelpuna.

Annars er ég að ljúga, mér leiðist að þrífa en ég hef sætt mig við ástand sem ég fæ ekki breytt.  Fyrir löngu reyndar.  Málið er að ef maður tilheyrir ekki Bónusfeðgum, Landsbankamógúlnum eða bresku konungsfjölskyldunni þá er nokkuð ljóst að maður þarf að taka sér kústa, klúta og moppu í hönd með reglulegu millibili.

En klaufaskapurinn sem ég sagði ykkur frá í færslunni hér á undan var ekki einangrað tilfelli vegna álags út af borgarmálum.  Ónei.  Hlutir héldu áfram að gerast. 

Þannig vildi til að ég bakaði æðislegt pæ til að hafa sem eftirrétt og meiningin var að bjóða húsbandi upp á volga sneið með þeyttum rjóma.

Ég henti á mig svuntu sem á stendur "Go Oli, go, go, go" og byrjaði að þeyta rjómann.

Ég þeytti og þeytti og þeytti og þeytti.  Rjóminn breyttist ekki í skálinni nema hann varð svona froðulegur og skrýtinn.

Ég alveg: Svona er sumarrjóminn hann þeytist ekki eða alveg ferlega illa. Lalala. Brrrrrrrrrrrrrrrrrr og áfram hélt ég.  Tíu mínútum og mögnuðum fingrakrampa síðar gafst ég upp því þá var rjóminn eins og já .. ég fer ekkert nánar út í það.

Og ég teygði mig í rjómafernuna og sjá, ég var að þeyta matvinnslurjóma.

En það getur nú komið fyrir alla.

Eþaeggi?

Britney elskar húsverkin

Þvag í lítratali og sælgæti fortíðar

 

Dem, dem, dem, hvað það er ömurlegt að vera vitur eftirá.

Ég er búin að tapa þremur fylgjum í brennsluofn ákveðinna heilsustofnana um æfina og hafði ekki hugmynd um að það væri góð hugmynd að gefa þær til Skógræktarinnar í þessu gróðurvana landi sem fósturjörðin er.

Svo koma svona Einsteinar alltof seint í fjölmiðla og deila með sér af notkunargildi fylgjunnar sem mun koma með hverjum einstaklingi í heiminn.

Og allar þessar konur sem eru búnar að skutla fylgjunum í ruslið í gengum aldirnar.

Munið þið eftir frasanum; eina ískalda kók og kaupa glerið?  Fór maður ekki síðan með glerið og fékk peninginn til baka? Mig minnir það.

Sama hugmyndafræði gæti gilt um fylgjur framtíðarinnar, taka barnið og fylgjuna með heim og gefa hana síðan til aldingarða heimsins. Nú eða selja, ekki leiðinlegt.

Fífl og fávitar.  Ég bíð eftir að þetta sjálfupptekna lið í Hollywood fari að selja úr sér þvagið í lítratali.

En..

Þegar ég fór að skrifa um ískalda kók þá fór ég að hugsa um Krummalakkrísrör, Lindubuff, krembrauð og Bingó.

Og haltukjaftikaramellur og brjóstsykur.

Bazookatyggjó og fimmaurakúlur.

Svo ég gleymi nú ekki Krumma lakkrískonfekti.

Alladín poppkorni og Sínalkó.

Skemmtilegt fyrir mig að detta í namminostalgíu, sérstaklega af því að undirrituð er með sykursýki.

Well þá er ég beisíklí ekki í neinni hættu.

Búið að loka sjoppunni og nammi er löngu hætt að vera spennandi.

Dæs og þungt andwarp.

Úje.

Fylgjan verður gróðursett í aldingarði

Klígjufærsla - varúð, ekki fyrir viðkvæma

 

Gvöð og Ésús það eru allar lífverur í hættu vegna kynsjúkdóma.  Ostrurnar í Frans eru með herpes.  Deyja í milljarðatali.  Stundum langar mig ekki til að fá fréttir af vissum hlutum, ég er svo klígjugjörn. Það kallar á dúndrandi þankastorm yfir það sem gerir mig græna að innan og utan.

Og eitt leiðir af öðru.  Nú verð ég að blogga um klígjugirnina sem ég þjáist af og hef fengið í arf frá föður mínum.  Þessi löstur er að ná sjúklegum hæðum þessa dagana.  Ég er í alvöru að hugsa um að leita mér hjálpar.

Ég hef reyndar bloggað um klígjugirni áður.

Innmatur fær mig til að flytja mig milli bæjarfélaga ef ég frétti af sláturtöku á Reykjavíkursvæðinu.

Soðin ýsa gerir mig græna í framan, hún hristist öll eitthvað svo djellólega.  Og lyktin ómæómæ.

Klósett í öðrum húsum nema hjá fólki sem ég treysti - ég fer ekkert út í  það hér.

Lýsi, þið sem lesið síðuna mína vitið að ef húsband skellir flöskunni í ísskápinn þá - skipti ég um fjandans ísskáp eða allt að því.

Kokteilsósa, veinveinvein, hafið þið séð þegar maður setur disk í vaskinn og það kemur á hana vatn?  Ekki það nei?  Sleppið því.

Borðtuskur liggjandi notaðar á glámbekk - don´t get me started.

Svo eru aðrir hlutir sem eru svo geðveikislegir að ég get ekki sett það á blogg.  Hélt einhver að ég færi að opinbera mínar verstu klígjur?  Nei, látið ykkur ekki detta það í  hug.

En undanfarnar vikur hefur verið fiskátak í gangi hér og það hefur innborið bakaðan og soðinn lax.  Namminamm og ég komst framhjá klígjunni. 

Steikt rauðsprettuflök jájá, nokkuð góð þar.

Steikt ýsa upp á gamla mátann ekki spurning, rann ofan í hirðina alveg vandræðalaust.

En nú eftir lestur þessarar fréttar um ostrufararaldurinn er gamla fiskiklígjan kominn í hálsinn.

Ferlegur viðbjóður er þetta.

Saltfiskurinn er næstur.  Baccalo með lekanda og Steinbítur með sárasótt.

Ég er að segja ykkur að þetta er að myndbirtast fyrir augunum á mér.

Annars bara góð.

Later í regnbogans litum.

Franskar ostrur deyja úr herpes