Með hvali á heilanum

Skelfing eru þessar eilífu hvalveiðar orðnar þreytandi.  Lítill markaður er fyrir kjötið og allt verður vitlaust úti í heimi.

Höldum við að það sé hægt að ganga fram hjá viðhorfum sem eru við líði víða um heim?

Stundum erum við eins og unglingar á mótþróaskeiði.  Við ætlum samt hvað sem hver segir.

Ég hef persónulega enga sérstaka verndartilfinningu gagnvart hvölum, mín vegna má fólk úða þessu í sig bara að það sé ekki að gera það fyrir framan mig.  Skepna sem lyktar eins og rotnandi hræ þegar búið er að veiða hana er ekki matur í mínum huga.  Afsakið ég er að æla.  En endilega snæðið kvikindið ásamt skötu, signum fiski og annarri ýldu.  Svo íslenskt eitthvað.

Málið er að það er sterk andúð víðast hvar gagnvart hvalveiðum. 

Við þurfum ekki endilega að beygja okkur fyrir allri vitleysu úti í heimi, en þegar fyrirsjáanlegar eru miklar líkur á tekjumissi og skemmd á ímynd okkar þá höfum við hreinlega ekki efni á þessum veiðum.

Er ekki hægt að hætta þessari þrjósku?

Jösses, hvað þetta er orðið þreytandi.

Gagnrýna væntanlegar hrefnuveiðar

Íslenskir kynþáttahatarar í skjóli nætur

 

Stundum verður maður bara að segja eins og er.  Mér hefur fundist lengi að töluvert margir  Íslendingar séu með kynþáttafordóma.  Að þeir kæri sig ekki um alþjóðasamfélag og staðreyndirnar tala líka sínu máli.  Í hvert skipti sem einhver kynþátta-andúðar-bloggari skrifar um málefnið þá vantar ekki jákórin í athugasemdakerfum viðkomandi.

Og svo er það Akranes.  Silfrið í gær segir sína sögu.  Ætla ekki að fara nánar út í það.

Auðvitað eru við ekki öll haldin kynþáttaandúð.  En ég hallast að hluti  þjóðarsálarinnar sé það.

Mér finnst það sorglegt.

Og nú eru rasistarnir á Íslandi, sem ég veit ekki hverjir eru, farnir að láta verkin tala.

Þeir hafa tileinkað sér ósóman frá Sviss og skarta auglýsingaspjöldum frá SVP, Svissneska þjóðarflokknum, sem hann notaði í kosningabaráttunni í fyrra.

Það er hægt að hlaupa uppi hangikjötsþjófa, grípa rúllupylsustelandi vesalinga og upplýsa flest mál bæði stór og smá sem koma upp hér.

Þarna er vinna lögð í að koma skiltunum fyrir.  Þau standa við þjóðveg, sér enginn neitt?  Eru engin vitni.

Það ætti að setja allt á fullt til að ná þessum útlendingahöturum og það væri flott að hafa þá til sýnis niðri á Austurvelli.  Öðrum til varnaðar.  Amk. hlýtur maður að gera þá kröfu að þessi viðbjóður verði stöðvaður og það strax.

Andskotinn hvað ég er hrædd við þennan ófögnuð sem rasismi er.  Ætlar sagan aldrei að kenna fólki??

Sunnudagsmorgun í eintómri hamingju

Ég vaknaði kl. átta í morgun við að lítil stúlka ýtti við mér og sagði; "amma koddu fram".  Þarna stóð hún skælbrosandi og til í að takast á við daginn.

Og við fórum fram og hún horfði á "baddneddni" og borðaði morgunmatinn.

Á svona dögum verð ég "high" af hamingju.  Besta víman er af eigin safa krakkar mínir.

Og svo fóru "sumir" í smá óþekktarham.

Amman: Jenný villtu hætta að príla svona, það getur verið hættulegt.

Jenný (nýbúin að læra hugtakið aldrei): Nei, ég hætti þí aldrei, bara alls ekki.

Amman: Amma verður reið ef þú hlýðir ekki, ég vill ekki að þú meiðir þig.

Jenný: Alltílaj, þú mátt vera reið, ég leikir mér bara á meðan.

Amman gafst upp.

Og við stefnum á bíóferð.  Fílamyndina segir Jenný en ég viðurkenni að ég hef ekki hugmynd um hvaða mynd það er og vona bara í alvöru að hún sé ekki bönnuð börnum.

Sé ykkur seinna í dag.

Oliver í gær

Í dag verður haldið upp á afmælið hans Olivers úti í London.

Þessi amma er fjarri góðu gamni, en afi í Kefló og amma-Brynja eru á staðnum standa vaktina fyrir okkur sem heima sitjum.

Amma-Brynja tók þessar myndir í gær.  Það var auðvitað farið beint að versla með hið þriggja ára afmælisbarn.

Svo keypti amma-Brynja DVD-mynd og Oliver fór strax að horfa af miklum móð.

En...

..jafnvel þriggja ára drengir þreytast eftir erfiðan dag og þá er auðvelt að sofna og hverfa inn í draumaheima.

Elsku Oliver, amma hugsar til þín í dag.

Ég var einu sinni fitubolla

Ég var einu sinni feit, ég viðurkenni það.  Það var tímabil sem náði yfir 2-3 ár og orsakaðist af mikilli vín- og bjórdrykkju og svo bruddi ég lyf.  Ég alki?  Jájá, löngu ljóst og ekkert um það að segja.  Og svo fór ég í meðferð, fékk sykursýki og nærri því drapst úr neyslu og lopinn sem hafði sest utan á mig hvarf á methraða.  Síðan hef ég verið með eðlilegt holdafar. 

Ég var svo rugluð á fitubollutímanum að ég minnist þess ekki að hafa verið að taka upp of mikið súrefni og stuðla að heví loftlagsbreytingum, kannski vegna þess að ég fór helst ekki út úr húsi á meðan tímabilið varði.  Þannig að það er ekki hægt að sekta mig eins og hverja aðra eiturspúandi verksmiðju.

En ég er ekki frá því að fólk sem er ekki í norminu, er stærra en einhverjir kílóastuðlar segja til um, sé beinlínis lagt í einelti.  Það er ekki langt síðan að það var önnur svipuð frétt um "fitubollur-að-eyðileggja-plánetuna-frétt" í Mogganum.

Auðvitað er bara gott mál að fólk breyti um lífstíl, borði heilbrigðan mat og drekki minna bús, ef það er á annað borð að hlaða utan á sig heilu hillusamstæðunum.  En þetta sjúklega kílóatal skil ég ekki. 

Ég er auðvitað ekki að tala um fólk sem er með offitusjúkdóma og þarf fleiri hektara undir afturendann á sér, auðvitað ekki.  En það er verið að ráðast að fólki um leið og það bætir við sig einhverjum kílóum.

Nú eru þessir sérfræðingar í Bretlandi (2 stk.), örugglega bældir í æsku og gátu ekki kúkað, að troða loftlagsbreytingum jarðar upp á feitlagið fólk.  Fari þeir og veri.

Súmíbítmíbætmí.

Offita stuðlar að loftslagsbreytingum

Dagur Hársins?

Vissuð þið það að dagur hársins var í gær?  Ég er eiginlega viss um að það var svo.

En ég vissi það ekki fyrr en komið var undir kvöld. 

Þema dagsins var allsráðandi enda er ég ofsalega hrifin af öllum svona dögum sem eru merktir einhverju.  Eins og dagur fatlaðra, dagur umferðarmenningar, dagur megrunar, megrunarlausi dagurinn, reyklausi dagurinn, sá kjöt- og fisklausi, og svo sólarlausi dagurinn, en þeir eru rosalega margir.

En..

Hér komu tvö lítil systkini í heimsókn til ömmu með mömmu sinni.

Ég var að grilla pylsur úti á svölum og Jenný Una sat og fylgdist með.  Ég sá allt í einu að hún hélt á klippiskærunum mínum og þau eru ekki aðgengileg börnum eða eiga amk. ekki að vera það.  Hnífar og skæri þið vitið.  En sú stutta hafði greinilega fundið þau og var að dúlla sér við hársnyrtingu á sjálfri sér.  Það voru lokkar út um alt enda barn með sítt og þykkt hár.  Ég náði skærunum og sú stutta varð frekar sár.

Ég má alleg klippa mig amma, mamma mín sagði mér það í gær.

Ég: Börn mega alls ekki vera með skæri Jenný, það er stórhættulegt. 

Barn: Ég getir alleg klippað mig sjálf.  Ég geti gert það mjög fínt.

Jenný Una lét sig ekki muna um að klifra upp á stól og ná þar í skærin sem voru í öruggri fjarlægð frá barni, að ég hélt.

Þau eru núna læst inni ásamt öðru skaðræði á heimili.

Og svo sat ég hér ein með sjálfri mér og las á netinu, með sígó og ég var algjörlega í öðrum heimi.

Ég fann sterka grilllykt og ég hugsaði; einhver er að grilla á kolagrilli.  Mig langar í sollis. 

En svo brenndi ég á mér eyrað.  Það var sinubruni vi. megin á höfðinu á mér.  Töluvert stór sena brann og eitthvað af gróðri mun varanlega skemmdur.

Ég held ég fari að drepa í, nú eða kveikja í sinu hæ. megin.  Þá verð ég hipp og kúl.

Er á leiðinni í lit og strípur.´

Eftir helgi því þá er dagur strípunnar.

Bítmæbóns.

 

 

Að myrða í matinn

Skjálftinn í Kína er harmleikur, svo skelfilegur harmleikur að manni fallast hendur.

Sama gildir um ástandið á Búrma.

Þolendur Róberts Árna Hreiðarsonar, kynferðisafbrotamanns og Guðmundar í Bryginu, kollega hans, eru að ganga í gegnum harmleik.  Það er sorglegt og satt.

Hungur, sjúkdómar, mansal og ofbeldi á konum og börnum eru harmleikir, svo stórir að það er erfitt að leiða hugann að þeim, það hreinlega nístir í sálina.

Svo er það náttúran.  Fæðupíramídinn.  Þar eru engir harmleikir í gangi hvað mig varðar.  Hver þrífst á öðrum, allir þurfa að borða.

Mér finnst þessi taugaveiklunarfrétt um harmleik svananna á Álftanesi sem misstu eggin sín í kjaftinn á mávi ekki nálgast þá merkingu sem ég legg í harmleik.  Hún er allt að því fyndin þegar hún er sett svona upp.

Ég hélt að alvarlegt slys hefði orðið við Bakkatjörn þegar ég sá þessa frétt. 

Auðvitað eru svanir krúttlegir og mávar asnalega uppáþrengjandi og óheflaðir andskotar.

En vó, á ekki að efna til minningarathafnar í kirkjunni á nesinu bara, til að minnast eggjanna sem mávarnir úðuðu í sig? 

Veita álftunum áfallahjálp? 

Hefja söfnun til handa eggjalausu foreldrunum?

Ég get svarið það, hvernig væri að hemja dramatíkina?  Náttúrulögmálin eru ekki harmleikur.  Fjandinn fjarri mér.

Stundum er eins og maður sé staddur í bíómynd eftir Fellini.

Farin að murka lífið úr litlu lambi sem á slatta af systkinum og foreldra á besta aldri.

Muhahaha

Ég er ruddi..

..en ég byrja fallega.

Ég á margar vinkonur, á öllum aldri.  Sumar hef ég ekki hitt lengi, sumum heyri ég í nánast daglega og hver og ein þeirra hefur haft áhrif á líf mitt, til hins betra í flestum tilfellum, og engri þeirra hefði ég viljað missa af.  Ekki einu sinni þeim sem sem reyndust miður góðar.  Ég er nefnilega dedd á því að þegar vinskapur gengur ekki upp þá er tilgangi hans lokið.  Svo leggur maður sjálfur í púkkið og undirrituð hefur ábyggilega átt sín móment í verri áttina. 

Ég átti æskuvinkonu sem var samansaumaður nískupúki.  Algjör sveppur, en það var bara þessi eina sem sat á peningunum sínum.

Enda eins gott, níska er leiðinlegur löstur.  Hafi maður lesti þá er eins gott að hafa þá skemmtilega.  Eins og t.d. vergirni sem mikið hefur verið til umræðu í kommentakerfinu mínu í dag.  Já eða alkahólfíkn, en hún er afgreidd hjá mér.  Guð rændi mig kvótanum.  Takk fyrir það karlinn minn.  Gott að vera búin að ljúka einum lesti amk.

Allar hinar vinkonurnar hafa á einn eða annan hátt verið gjöfular manneskjur og þá er ég fyrst og fremst að tala um að þær voru ekki nískar á sjálfa sig.  Þess vegna eiga þær nískuna ekki sameiginlega með Kate/Lilly úr þáttunum Lost.

En alveg rosalega margar af vinkonum mínum (og þar með ég sjálf á einhverjum tímum) eiga annað sameiginlegt með Kate/Lilly.

Þær telja sig hafa búið með myglusveppum.

Helvíti algengt vandamál á meðal manna.

Það þyrfti að skrifa sjálfshjálparbók um málefnið.

"Hvernig eyða má manni (æi mismælti mig) myglu af heimili án þess að flytja þaðan út"

Er í upphitun fyrir ruddamennsku og aðra ógjörninga.

Góð bara, en þið?

Later!

Ertu að klæmast við mig mannhundur, sagði vitgrönn vinkona mín við háls og neflækninn sem hafði beðið hana að opna betur, vitandi að allir karlmenn elskuðu að vera þétt upp að henni og helst að vaða inn í hana ef þess væri nokkur kostur

 

Nokkrum sinnum þegar Ellý Ármanns bloggaði hér og var yfirleitt í toppsætinu á Moggabloggi, hermdi ég eftir fyrirsögnunum hennar vegna þess að konan var að drepa mig úr leiðindum með ljósbláu færslunum sínum.  Reyndar voru mínar fyrirsagnir mun ruddalegri en Ellýjar.  Ef maður fer út í svona kyndæmi, þá gerir maður það svo um munar.

Heimsóknir á síðuna mína fimmfölduðust í hvert skipti.  Þá rann upp fyrir mér það ljós að kynlíf selur, klám auðvitað líka án þess að það sé verið að blogga klám hér á háheilögu Moggablogginu.

En að efninu.  Friðrik Þór er með skemmtilegar hugleiðingar um bloggara á síðunni sinni í dag.

Er auðvelt að komast í fyrsta sætið á Blogginu?

Eru fréttatengdar bloggfærslur líklegar til að auka lesturinn?  Mér er sagt það en ég verð ekki var við að lesturinn taki kipp þegar ég blogga við fréttir, þ.e. ef fyrirsögnin er ekki þess kræsilegri. Ég geri nefnilega hvorutveggja.  Oft fabúlera ég út frá fréttum.

Sumir vilja meina að það sé nóg að blogga stanslaust við fréttir til að komast ofarlega á lista.  Hm.. það getur verið en tæpast nennir fólk að lesa einnar setninga færslur upp á "ég meinaða" og "ömurlegt" og svo framvegis til að halda viðkomandi á toppi.

Annars er ég góð á mínum stað.  Ég hef ekki engar ambisjónir um að komast í efsta sæti bloggsins (svo einhver fari nú ekki pirra sig á því).  Ég vil vera þar sem ég er, í ca. 4-5. sæti að jafnaði, því auðvitað vilja þeir sem blogga láta lesa sig.  Annars væru þeir með læstar dagbækur.

Og svo þetta með bloggvinina.  Ég neita engum um bloggvináttu.  Segi bara játakk.  Hvaða máli skiptir það þó bloggvinarunan sé löng?

Ég kemst aldrei yfir að lesa alla mína, enda hef ég hvergi skrifað upp á það.

En nú er ég hætt.  Lesið Friðrik Þór.  Hann er með skemmtilegar pælingar.

Lesið líka Láru Hönnu, þar eru bráðnauðsynlegar upplýsingar fyrir okkur öll.

Síjú

Flóttamaður af Laugavegi

Nágrannar Kaffistígs eru að flippa út yfir "ógæfufólkinu" sem stundar staðinn. 

Íbúar á Laugavegi í nágrenni við veitingastaðinn Mónakó við Laugaveg sætta sig ekki við að staðurinn fái að selja áfengi frá kl. 11 á morgnanna.  Vegna sama "ógæfufólks" auðvitað.

Ég skil þetta allt mjög vel, eins og ég hef bloggað um áður, enda flóttamaður af Laugaveginum sjálf.

En...

Til hvaða ráða á að grípa gagnvart fólki sem fellur ekki inn í "gæfurammann"?

Á að banna því að vera í miðbæ borgarinnar.  Á daginn?  Á nóttunni? Alltaf?

Nota Akranes og Akureyrar aðferðina á fólk og banna umferð miður lukkulegs fólks undir áhrifum nálægt öðrum borgurum?

Ef þessi athvörf sem fólk virðist eiga í stöðum eins og Kaffistíg og Mónakó verður lokað, hverfur þá vandinn upp í reyk?

Ég spyr og spyr, vegna þess að ég sé ekki að hægt sé að láta eins og rónar og dópistar sé ekki til, þeir hljóta að hafa lágmarksmannréttindi.   Að minnsta kosti hlýtur það fólk eins og annað að njóta eðlilegra borgaralegra réttinda eða það ætla ég að vona.

Ég skil svo innilega hversu erfitt það er að búa í hringiðunni og geta ekki sofið, upplifa blönduðu kórana fyrir neðan svefngluggann á mans eigin persónulega verkamannsinskofa, að láta míga á útidyrnar og brjóta flöskur á gangstéttinni.  Ég hreinlega þjáist af tilhuguninni einni saman.

En einhvers staðar verða "vondir" að vera. 

Það er ekki hægt að hreinsa borgina af fólki bara af því að það fellur ekki undir skilgreininguna góðborgarar.

Það var af þeim sökum sem ég flutti af Laugavegi og upp fyrir snjólínu.

Það var mitt val.

Hvaða val hefur "ógæfufólkið"?

Borgarstjórnarmeirihluti: Hvar eru íbúðargámarnir fyrir útigangsmenn sem eru tilbúnir síðan í janúar s.l.?

 

Þreyta vegna ógæfufólks við svefnherbergisglugga