Viðbygging fílabeinsturns

Það er einn af styrkleikum Sjálfstæðisflokksins, á að vera það til langrar framtíðar, að flokksmenn verða að geta gagnrýnt ákvarðanir og stefnu, jafnvel með stórum orðum ef því er að skipta,“ segir Vilhjálmur Egilsson, formaður endurreisnarnefndar.

Gott mál, þeir mega rífa kjaft.

Almenningur mátti líka mótmæla að mati flokksins.  Geir Haarde margsagði að það væri sjálfsagt mál að fólk sýndi þann lýðræðislega rétt sinn í verki.

(Svo framarlega sem það var ekki hávaðasamt, subbulegt eða á annan hátt óþægilegt).

Varðandi rétt Sjálfstæðismanna til að gagnrýna og hafa uppi stór orð þá á ég þá von þeim til handa að forystan geri ekki með þá gagnrýni eins og með mótmælin.

Láti eins og hún heyri hvorki né sjái og haldi sínu striki.

Í algjörri afneitun á raunveruleikann.

Ætli þeir fari ekki að byggja við fílabeinsturninn?

Þetta er orðið allt of lítið rými fyrir allt þetta fólk.

Úje

„Flokkurinn þoli stór orð"

Bara áskrifendur

Mig langar ekkert að vera að hnýta í Samfylkinguna.

En miðað við að flokkurinn var á vakt þegar allt fór til fjandans þá er ekki hægt að ljúga því upp á þau að þau taki það eitthvað sérstaklega til sín.

A.m.k. má lesa það af lítilli endurnýjun á prófkjörslistunum.

Þá er ég aðallega að tala um forystuna.

Frátekin efstu sæti fyrir aðalfólkið.

Svo reka aðrir áskrifendur lestina.

En Steinunn er flott þingkona.

Ég hef ekkert út á hana að setja.

En endurnýjun er ekki inni í myndinni.

Því miður

Stefnir á eitt af efstu sætunum í Reykjavík

Minna hljóðmengandi drykkjumenning

Ég man hvar ég var þegar Kennedy var myrtur.

Ég man hvar ég var þegar árásin var gerð á tvíburaturnana.

Líka hvar ég hélt hús þegar það gaus í Vatnajökli 1996.

Svo man ég hvar ég var við öll möguleg og ómöguleg tækifæri.

Hef minni fílsins enda segir minn ástkæri og löglegi að ég gleymi aldrei neinu og taki það upp reglulega þegar mér finnst við eiga.

Röflið í manninum.

En ég man ekki hvar ég var 1. mars fyrir tuttugu árum þegar bjórinn var leyfður.

Ég veit það eitt að ég var ekki á bar.

Mér var nefnilega svo nákvæmlega sama get ég sagt ykkur.

Þetta var sko áður en ég fór að drekka.

Löngu áður en ég varð að virkum alkahólista.

Sem fór svo í meðferð og hefur síðan ferðast um lífið með friggings geislabaug á höfðinu.

Neysla á bjór hefur aukist um 128% á þessum tuttugu árum.

Fleiri stunda dagdrykkju (eins og yours truly gerði).

En það eru ekki jafn mikil helvítis læti í fyllibyttunum.

Drykkjumenningin (ætti að vera í gæsalöppum) er einfaldlega minna hljóðmengandi.

Það er munurinn.

Skál í boðinu.

Tveir áratugir með bjórnum

Til hamingju ég sjálf!

Maðurinn sem reyndi að brjótast inn á Litla Hraun í nótt á allan minn skilning.

Hann hefur verið að flýja kreppuna!

En mikið skelfing er ég glöð með að febrúarmánuður er að baki.

Bömmer þess mánaðar hefur verið rosalegur hjá mér persónulega.

Er búin að vera meira og minna innandyra vegna lélegrar heilsu og nei, ég ætla ekki að drepa ykkur úr leiðindum með því að tíunda það frekar.

Ofan á þetta bættist svo kreppan.

En hér er kominn mars, daginn farið að lengja all verulega, segið að lífið sé ekki ein óslitin friggings ánægja.

Svo átti ég bloggafmæli síðast í febrúar.  Halló, búin að blogga í tvö ár.

Ríflega 2.2 millur af heimsóknum á tímabilinu.

Til hamingju KRÚTTIÐ mitt sagði ég við sjálfa mig í morgun þegar mér varð þetta ljóst.

Svo gekk ég að speglinum og knúsaði mig og kyssti.

Ég bíð spennt eftir Silfrinu.

Ég er eiginlega að komast á þá skoðun að sunnudagar séu ljúfir dagar.

Kem að vörmu, ætla að skreppa í smók.

En ekki blaðra því. Það er svo mikið af reykingarfasistum sem vilja snúa mér yfir á heilbrigðu hliðina.  Gjörsamlega óþolandi þessar björgunarsveitir.

Eða þannig.

Ég treysti því að þið verðið þögul sem gröfin.

Innbrotstilraun á Litla-Hrauni

Ungfrú læri, kálfar, brjóst og bak

Ég er á mínum hefðbundna laugardagssamning við sjálfa mig.

Ekki pólitík í dag umfram það sem þegar er orðið.

Sko, nema eitthvað gerist.

En að máli dagsins.

Á hverju ári verð ég jafn hissa þegar ég sé fjallað um fegurðarsamkeppnir?

Alveg: Ha? Eru þær tímaskekkjur virkilega enn við líði?

Jájá, heldur betur og ekkert á undanhaldi, það er nokkuð ljóst.

Mér finnst svo sorglegt að sjá þessar fallegu og efnilegu stúlkur standa fyrir framan "dómara" í fegurð sem undantekningalaust segja að "stúlkurnar verði að hafa innri fegurð og persónuleika til að eiga möguleika", og láta meta sig eins og gripi á markaði.

Hvað sem þeir segja "dómararnir" þá sitja þeir og mæla út læri, brjóst, maga, nef og allt hitt.

Þá er komin ungfrú sóandsó.

Það væri ágætis innlegg í jafnréttisbaráttuna að hætta þessu.

Ég vil meta bæði kynin af verkum sínum, hjartalagi og hæfileikum.

Ekki af tommufjölda frá læri og uppí nára.

Í hruninu höfum við þurft að læra að yfirborðsmennska og áhersla á ytra byrði og veraldleg gæði, segir okkur ekki nokkurn skapaðan um hlut um fólk.

Og reglurnar, leyfið mér að öskra.

Þær mega ekki reykja (flott að reykja ekki en er þetta ekki stjórnarskrárbrot? Segi svona, það er svo vinsælt að halda því fram þessa dagana).

Þær mega ekki vera mæður.  Helvítis Lólítuheilkennið þar eins og í tískubransanum.

Það er svo saurgandi að vera mamma.  Gargandi vitnisburður um að stúlkan sé búin að vera í hankípankí.

Það mætti ætla að keppendur væru að ganga í klaustur.

Erum við stödd á miðri síðustu öld þegar toppurinn á tilverunni var fyrir konuna að verma inniskó húsbóndans, vera aðlanðandi og halda kjafti?

Mér finnst svo sorglegt að horfa upp á þetta ár eftir ár.

ARG

Magdalena Dubik kjörin ungfrú Reykjavík

Valdakikk

Ég harma innilega veikindi ISG.

Ég óska henni fulls bata og það sem fyrst.

Að því sögðu..

"Hún sagðist undanfarna fimm mánuði hafa barist við alvarleg veikindi sem hefðu kippt sér út úr daglegum veruleika. Því væri tímasetning á prófkjöri og kosningum ekki sú heppilegasta fyrir hana. „Ég hugleiddi alvarlega að draga mig alveg í hlé og hætta í pólitík. En mér fannst að í því fælist uppgjöf gagnvart þessum veikindum mínum og ákvað því að berjast við þau," sagði Ingibjörg Sólrún og bætti við að hún væri þess fullviss að hún nái fullri heilsu."

Fyrirgefið þið en mér finnst þetta ekki alveg rétti vettvangurinn til að berjast við veikindi.

Svo held ég að ISG ætti að átta sig á því eins og vinur hennar og samstarfsmaður GHH gerði að í pólitík er best að þekkja sinn vitjunartíma.

Ég er mjög umfram um að fá félagshyggjustjórn eftir kosningar.

En ég treysti ekki Sollu til að koma því á koppinn.

Hún lofaði síðast en fór beint til íhaldsins.

Sjálfstæðisflokkurinn verður, bara verður að vera í skammarkrók næsta kjörtímabil að minnsta kosti.

Ofboðslega togar valdið í fólk.

Á maður að fara að kynna sér kikkið?

Ingibjörg býður sig fram

Getum við ekki pirrað fleiri?

Um að gera að senda heiminum fingurinn.

Og þá einkum og sér í lagi bara til að vera með attitjúd.

Það er enginn markaður fyrir hvalkjöt.

Getum við ekki pirrað fleiri?

Reynt að fá heiminn til að slíta stjórnmálasambandi við okkur og afmá okkur af landakortum sínum.

Það er svo skemmtilegt að vera í alþjóðlegum skammarkrók.

Hva?

Bandaríkin fordæma hvalveiðar

Talandi um martraðir!

Jóhanna yrði flottur formaður Samfó, ef til stendur að breyta um þar á bæ, sem ég veit ekkert um.

En það er ekki nóg.

Það versta við kosningar á Íslandi er að við vitum sjaldnast hvaða stjórn við fáum eftir að talið er upp úr kjörkössunum.

Í þetta skipti mun ég ekki styðja flokk sem segist ganga óbundinn til kosninga.

Það er á hreinu.

Það er eins og að segjast vera til sölu fyrir hæstbjóðanda.

Reyndar hafa VG lýst yfir vilja sínum til að halda áfram núverandi stjórnarsamstarfi.

Ég vil gjarnan að Samfó gefi út slíka yfirlýsingu líka.

Framsóknarflokkurinn hefur stundað þessa klæki með "óbundnir til kosninga" með góðum árangri fyrir flokkinn og skelfilegum árangri fyrir almenning.

Reyndar trúi ég og vona að nýr Framsóknarflokkur viðhafi öðruvísi vinnubrögð en sá "gamli" gerði.

Það er algjörlega óþolandi að horfa upp á flokka sem tapa í kosningum setjast í valdastóla í nýrri ríkisstjórn á meðan sigurvegarar kosninga sitja í stjórnarandstöðu vegna þess að þeir voru ekki plottaðir inn í samsullsstjórn.

Þið vitið hvað ég meina.

Upp á borðið með hvað flokkum hugnast best varðandi samstarf og helst vill ég sjá félagshyggjuflokkana fara í kosningabandalag.

Svo það komi ekki til óhuggulegra timburmanna daginn eftir kosningar.

Timburmanna sem staðið gætu í fjögur ár.

Talandi um martraðir!

P.s. Þetta á auðvitað við um möguleg ný framboð sem eru að koma fram.

Flestir vilja að Jóhanna leiði Samfylkinguna

Ein andskotans ráðgáta - ég sverða

 

Ég er í flippstuði.

Sennilega af því að það er ekki þingfundur á morgun og þá get ég þrifið heimilið og hent út öllu draslinu sem hefur safnast fyrir á meðan ég sat með sjónvarpið í fanginu og horfði á Alþingi.

Ókei, ég er að ýkja en ég er búin að vera voða bissí að fylgjast með af því ég er ábyrgur borgari, kjósandi og dásamlegt atkvæði. 

Ég finn alltaf verulega til mín fyrir kosningar.

Er alveg að hugsa um að hringja í ákveðna pólitíkusa og læða að þeim að miði sé möguleiki.

Heyrðu stjórnmálamaður: Mig vantar almennilegt sumarhús með palli og potti, grilli og á það, rúm og meððí og bíl til að komast.

Ertu geim?

Halló, ég er ekki lúði.  Myndi aldrei biðja um sollis.  Bara alls ekki.

En er heimurinn ekki bilaður?

Kommon, hvers lags firrti heimur er það sem við búum í sem gerir hundategund í Hvíta húsinu að fréttaefni?

Ég meina heimurinn sveltur.  Börn eru að deyja úr hungri og sjúkdómum, það er heil veröld fyrir utan Evrópu og Bandaríkin og við skenkjum því ekki þanka.

Af hverju er enginn markaður fyrir mér, af hverju liggja ekki fréttamenn á línunni?

Jenný hverjar eru matarvenjur þínar?

Hvar kaupir þú í matinn?

Uppáhaldsilmvatn?

Syngur þú í baði?

Bíómynd?

Nei, nei, ekki nokkur áhugi.

Engin spyr mig einu sinni um alla mína fjölmörgu eiginmenn.  Hversu margir eru þeir, hvað varð um þá, eru þeir lifandi?

Enda segi ég ekki orð, varir mínar eru límdar saman.

Ég er ein andskotans ráðgáta, ég sverða.

Lífið er hundstík - í kreppunni.

Úje

Hvíta húsið ákveður hundategundina

Hljómandi málmur og hvellandi bjalla

Gott hjá Árna Matthiesen að stimpla sig út.  Það er að minnsta meiri áttun í gangi þar en hjá sumum flokksbræðrum hans.

Ég er búin að vera að fylgjast með Sjálfstæðismönnum þrasa og þvæla undir yfirvarpi málefnalegrar umræðu við lokaafgreiðslu Seðlabankafrumvarpsins.

Ég ég get sagt ykkur í trúnaði að ég hef verki með því að horfa á suma þingmenn Sjálfstæðisflokksins.

Fyrst skal nefna Sigurð Kára Kristjánsson.  Öflugur og snarborulegur er hann að mati Össurs Skarphéðinssonar. 

Mér finnst hann þrætugjarn og þvælinn, bitur og reiður.  Ekki vitund krúttlegur.

En ég lifi hann af.

Það gerir mig hins vegar snakilla þegar ég horfi á "háttvirtan" þingmann Guðlaug Þ. Þórðarson, standa í prófkjörsbaráttu frá ræðustól á Alþingi.

Maður sem hefur eytt tugum milljóna af almannafé til að lappa upp á ímynd sína og fá rándýra sérfræðiaðstoð úr öllum áttum og hefur greinilega ekki haft nokkrar áhyggjur af eyðslunni stendur nú í ræðustól þingsins og talar ítrekað um heimilin í landinu, fólkið í landinu, almenning í landinu og fyrirtækin í landinu.

Og honum er stórlega misboðið.  Á ekkert að fara að taka á vanda heimilanna spyr þessi Armaniklæddi pótintáti með kökk í hálsi?  Er öllum sama?

Halló, hvað var hann að gera maðurinn frá því í október s.l. þangað til fyrir rúmlega þremur vikum?

Ég verð að játa að þegar þessir ungu forréttindadrengir í Sjálfstæðisflokkunum, eins og Sigurður Kári Kristjánsson og Guðlaugur Þór Þórðarson tala með þessum hætti um almenning þá er í þeim holur hljómur, engin sannfæring og fyrir mér eru þeir eins og geimverur sem hafa ekki hugmynd um hvað þeir eru að tala.

Mér finnst það eiginlega á við að klæmast á Litlu gulu hænunni þegar þessir menn láta eins og þeir sofi ekki af áhyggjum yfir líðan og kjörum almennings.

Það hefur að minnsta kosti ekki þvælst fyrir þeim fram að þessu.

Eigum við eitthvað að ræða um hljómandi málm og hvellandi bjöllu.

„Nú fer ég að líta í kringum mig“