"Hands off"

Við lestur þessarar fréttar fékk ég hroll niður eftir bakinu.

Getur þetta verið rétt? 

"Fullyrðingar fyrrverandi nektardansara á Goldfinger um að þar væri stundað vændi, dansarar hefðu verið sviptir frelsi og að eigandi staðarins hefði tekjur af vændissölu dansara, leiddu ekki til sérstakrar rannsóknar af hálfu lögreglu höfuðborgarsvæðisins."

Ég hef það sterklega á tilfinningunni að eigandi Goldfingers sé á sér samningum með sinn rekstur.

Að einhver haldi verndarhendi yfir honum og starfssemi hans.  Svona "hands off" stefna.

Amk. virðist það ekki vekja lögregluna til verka að heyra af mansali, frelsissviptingu og öðrum alvarlegum lög- og mannréttindabrotum frá konu sem er fyrrverandi innanbúðar.

Ég hefði haldið að þessar fréttir hefðu heldur betur kveikt í yfirvaldinu sem segir að það þýði ekki að málið hafi ekki verið rannsakað þó það hafi ekki leitt til ákæru.

Hvaða svar er nú það?

Annars lagði Siv Friðleifsdóttir fram frumvarp til laga um fortakslaust bann við nektardans, á þinginu í gær.

Algjörlega tímabært það og ég fagna því innilega.

Þessi hæstaréttardómur gagnvart blaðamanni Vikunnar er svo annað hneyksli sem þarf að skoða nánar og verður vonandi gert.

Stundum (oft) fæ ég það á tilfinninguna að karlaklúbbur Íslands sé með fingurna alls staðar og ráði öllu því sem hann vill ráða.

Og að allt öðru.

Var að setja inn hlekkji á húsband og skátvibbana mína á Myspace.  Kíkið.

Ekki ráðist í rannsókn vegna Vikumálsins

Maðkur og matur

Ég hef farið hamförum út af salatbörum stórmarkaða hér á blogginu mínu.

Það er beinlínis ógeðslegt að sjá þessa bari þar sem tegundir hafa þvælst á milli íláta og á gólfið og allt er opið fyrir hvers kyns sýklum.  Fyrr æti ég hund.

Nú gengur tölvupóstur þess efnis um netheima að í nammilandi einnar verslunar Hagkaupa sé nammibarinn maðkaður.

Halló, ég er jafn blönk á ástæður fyrir því að fólk fer í þessa "opnu" nammibari til að kaupa sælgæti fyrir börnin sín.

Þetta liggur út um allt gólf og er svo sóðalegt.

Svo veður fólk í þetta með berum höndum og guð má vita hvað síðasta verkefni þeirra nauðsynlegu verkfæra voru notaðar í strax á undan.

Ég er stundum að velta því fyrir mér hvort okkur sé að fara aftur í hreinlæiti og meðferð á matvöru.

Ekki alveg að marka mig, ég er einstaklega klígjugjörn (hef það frá pabba, takið upp málið við hann ef ykkur langar til að kvarta), en það er svo borðleggjandi að ferskt grænmeti í opnum döllum hlýtur að draga að sér allskonar á opnum svæðum.

Sama með nammið.

Oj, farin að gera eitthvað annað, jafnvel þrífa klósettið.

Áður en ég blogga mér til hita og ógleði.

Arg.

Engin kvörtun um maðka í nammibar

Þingrof í dag?

Sjálfstæðisflokkurinn er búinn að standa í málfundaæfingum undanfarið á Alþingi.

Þeir kannast ekki við málþóf, auðvitað ekki, en hver einasti þingmaður flokksins flytur ræður og fer á mælendaskrá oftar en einu sinni.

Síðan fóru þeir í andsvör við hvorn annan.  Það tók flokkinn niður á nýtt plan í ergelsinu og frústrasjónunum sem eru að drepa þessa vösku baráttusveina lýðræðisins.

Ég ætla að vona að þing verði ekki rofið fyrr en ríkisstjórnin hefur komið helstu málum í farveg þannig að þau verði afgreidd fyrir kosningar.

Jóhanna getur ekki og má ekki láta Sjálfstæðisflokkinn koma í veg fyrir framgang góðra mála.

Svo er ég sammála Steinunni Valdísi Óskarsdóttur með sumarþing.

Hver er  í stuði fyrir sumarfrí á þessum óvissu- og hörmungartímum?

Ég skora á ríkisstjórn og Framsóknarflokk að halda kúrs og fá í gegn þau mál á þinginu sem almenningur bíður efir.

Ef þið vilduð vera svo væn.

Annars býð ég góðan dag frá ritstjórn þessa fámiðils hvar setið er og drukkið kaffi og plön lögð fyrir daginn.

Adjö så länge!

Hægt að rjúfa þing frá og með deginum í dag

Ég er ekki Jóhanna

 

Halló, ég er ekki fyrr búin að blogga um andúð mína á persónudýrkun fyrr en ég fæ þessa aulahrollsvekjandi frétt í andlitið þegar ég kíki á Mogga í sakleysi mínu.

Hvernig væri að sýna fólki þá lágmarks virðingu að leyfa því segja nei ef það kýs svo.

Eða bara leyfa því að hugsa sig um?  Ha?

Það er einhver "ég geri þér tilboð sem þú getur ekki hafnað"-bragur á þessu.

"Ef þú verður ekki formaður Jóhanna og hættir þessari þvermóðsku þá verður blysför!"

Ég myndi kjósa Sjálfstæðisflokkinn og borða hval ef það væri verið að undirbúa blysaðför að mér.

Mér myndi líða eins og það væri verið að "stalka" mig.

En ég er ekki Jóhanna, þannig að það er best að ég þegi.

En eitt er á hreinu, ég fer ekki í neitt árans kyndilpartí.

Farin að tilbiðja eitthvað.

Blysför til Jóhönnu

Persónudýrkun - nei takk!

Hvað ætli verði fluttar margar fréttir af þrýstingi Samfylkingarinnar á Jóhönnu?

Ég skil Samfylkinguna alveg, Jóhanna er traustur og gegnheill stjórnmálamaður og það er ekki offramboð á þeim á þessum síðustu og verstu.  Ég vona að þeir fái hana til að taka við keflinu af ISG.

En...

Persónudýrkun er eitur í mínum beinum.  Það er stutt í hana, það er eins og við þurfum að leggja traust okkar og trú á einhvern og stundum upp að því marki að jaðrar við brjálæði.

Jóhönnu Sigurðardóttur hefur verið komið fyrir á kollektívu þjóðaraltari og ég dauðvorkenni henni að hafa á sér allar þessar rosalegu væntingar heillar þjóðar.

Ég dáist mikið af Jóhönnu, er einlægur stuðningsmaður þess að hún verði sem lengst í pólitíkinni og ég treysti fáum jafn vel til að halda um stjórntaumana og henni.

En að persónudýrkun svona almennt, þá getur þessi tilhneiging fólks gert mig brjálaða, ég verð ofboðslega pirruð.

Besta fólk hangir í tilbeiðslugírnum á þessum krepputímum - því vantar sárlega einhvern til að bera uppi væntingarnar.

Lofræðurnar eru færðar upp á nýtt plan - minningargreinar; snæðið innmat!

Auðvitað er persónudýrkun lenska í Sjálfstæðisflokknum og telst þar til eðlilegra hátta en ég er að tala um venjulegt fólk hérna. 

Davíð er enn í guðatölu hjá íhaldinu - hvað get ég sagt?

Einu sinni var ég með ákveðinn stjórnmálamann á stalli.

Hann gat ekki gert neitt rangt.

Maðurinn var bjargvættur öreiganna, hann skildi þá, lifði fyrir þá og barðist fyrir þá.

Svo hætti hann því og fór í annað - hann fór í borgaralegasta embætti sem fyrir finnst og nei, ég útskýri það ekki nánar.

Kommasálin í mér fékk alvarlegt áfall.

Ég var svo miður mín yfir að það væri maður á bak við goðið að ég lagðist í þunglyndi og ákvað að því loknu að taka ávallt til fótanna þegar mér færi að hraka af persónudýrkunarheilkenninu.

Ég er nefnilega tilfinninga- og stemmingamanneskja, hrífst með, græt yfir þvottaefnisauglýsingum, mér því verulega hætt við þessu ástandi.

Ég hef haldið mér á þessari beinu braut nokkuð þokkalega með örfáum smáföllum sem ég hef leiðrétt hið snarasta um leið og ég hef náð að stilla mig af.

Fólk er fólk, með tilleggi upp á kartöflur og baunir.

Það er vísast að muna það.

En það er margt gott að koma út úr þessum hörmungum.

Fullt af nýju fólki gerir sig gildandi og hefur helling að miðla.

Hlustum, meltum og metum.

En hendum helvítis altarinu á haugana.

Capíss?

Beðið eftir Jóhönnu

Dansað í þinginu

Í mínu sjálfskipaða, borgaralega eftirliti, hékk ég fram á lappir mér þar til þingi lauk í nótt.

Þess vegna get ég miðlað til ykkar sofandi og ábyrgðarlausu sauða, að á þinginu gerast hlutir sem stilla mann af, hafi einhver verið að þjást af minnisleysi varðandi atburði undanfarinna mánaða.

Það sem Sjálfstæðismenn grenja sífellt yfir þessa dagana er skortur á aðgerðum til bjargar heimilunum í landinu og fyrirtækjum í sama landi (ef það er teljari á orðanotkun úr ræðustól Alþingis þá hlýtur hann að vera brunninn yfir, þegar þetta er skrifað).

En í gær héldu þingmenn Sjálfstæðisflokks, þessir sönnu mannvinir, frumvarpi til laga um séreignasparnað í gíslingu fram í nóttina.  Þessu frumvarpi sem mun gera fólki kleyft að leysa út hluta þessa sparnaðar sjálfu sér til bjargar.  Haldið þessu til haga.  Þeir ætla nefnilega að halda þessu áfram í dag!

En að öðru.  Ég er laumuskotin í Pétri Blöndal, þrátt fyrir að skoðanir hans séu að mínu mati eins og úldnar sardínur í tómassósu.

En hann er þó samkvæmur sjálfum sér og virðist ekki mikið fyrir leikaraskap. 

En hin raunverulega ástæða er sú að hann á það til (átti amk.) að vippa sér í kramhúsið og dansa afríska dansa við dynjandi bumbuslátt.  Halló, hvernig er hægt að láta sér líka illa við svona tátiljudansandi þingmann? (Oh, munið þið eftir tátiljunum krakkar?).

Og þar sem ég hangi yfir þinginu og er að deyja úr leiðindum þá hef ég óbrigðult ráð til að halda góða skapinu og úthaldinu í hámarki.

Ég set leiðindafauskinn Birgi Ármannsson og Sigurð Kára Kristjánsson (don´t get me started) í sokkabuxur og tátiljur (jafnvel balletpils) og læt þá dansa skemmtilega og flippaða dansa, funk eða hiphop, æi þið vitið.

Þá verður þetta þolanlegt.

Apúmm, apúmm, apúmm.

Og svona upp á framtíðina, þá eru hópdansar að koma sterkir inn.

Dæmi:

Þetta blogg fer undir menning og listir.

Ha? Þeir verða ánægðir með það strákarnir, ekki beinlínis það sem manni kemur í hug þegar maður horfir á þá.

Nema ef vera skyldi til að dást að handbragði klæðskeranna sem sauma utan á þá.

Jabb, klæðskerarnir rúla.

Þingfundur til að verða eitt

Leðurblakan og dansmeyjan

Á nýliðnum Öskudegi voru Jenný Una og Hrafn Óli (eins árs) bæði í búningum.

Hrafn Óli var leðurblaka.

Þetta er svo sem ekki í frásögur færandi nema fyrir þær sakir að mér og Helgu (frumburði) fannst ótrúlega dúllulegt að barn væri leðurblaka án þess að A) vita hvað leðurblaka er, B) hafandi ekki grænan grun um að Öskudagur sé til hvað þá heldur að dagar séu ekki allir eins og C) að hafa henst um allt án þess að hafa hugmynd um að hann væri í sérstökum búningi.

Leðurblakan

Hér er svo vídeó af Jenný Unu á öðrum degi en Öskudegi.

En henni er sama um það.  Hún er bara glöð og kát eins og alltaf, syngur, dansar og talar tungum.

Þetta er gleðijöfnun á degi bömmersins.

Jenný Una

Solla og vitjunartíminn

Mogganum finnst allt merkilegt sem frá Birni Bjarnasyni kemur.  Þessi tilbeiðsla er krúttlegt næstum því.

En ég er á því að Ingibjörg Sólrún hafi gert rétt þegar hún tók aftur ákvörðun sína með að vera áfram í pólitík.  Bæði af heilsufarslegum og pólitískum ástæðum.

ISG er ein af okkar merkilegustu stjórnamálamönnum. 

Ég kynntist henni fyrst í kvennabaráttunni og hún var kona valddreifingar og grasrótarsinnuð með afbrigðum, eins og við flestar á þessum dásamlega tíma. 

Betri borgarstjóra hafa Reykvíkingar ekki haft.  Hún innleiddi ný vinnubrögð í borginni, með gegnsærri og heiðarlegri pólitík.

En svo gekk hún í björg.  Ég áttaði mig aldrei á ISG eftir hún stökk með Samfylkinguna í stjórn með Sjálfstæðisflokk eftir síðustu kosningar og það án þess að láta reyna félagshyggjustjórnarmyndun.

Þá og síðan hef ég bara ekkert kannast við vinnulag þessarar konu.

Eftir stendur að ISG hefur verið mín fyrirmynd og fjölda annarra kvenna um margra ára skeið.

Ég óska henni góðs bata og bjartrar framtíðar.

Einkum og sér í lagi óska ég henni þess að uppgötva frelsið sem felst í því að átta sig á að ekkert okkar er ómissandi.

P.s. Ætli Moggann vanti tilfinnanlega blaðamenn?

Kommon, þeir týna molana frá BB og nota eins og um lærðar fréttaskýringar sé að ræða. 

 

Björn óskar Ingibjörgu Sólrúnu góðs bata

Þvottahegðun móður minnar

 

Svona í tilefni dagsins og allt það.

Þá man ég eftir þvottadögunum hennar mömmu minnar (og ömmu líka reyndar) þegar ég var barn.

Mamma  með sex stelpur (síðar kom einn strákur og enn ein stelpa svona til að bæta við verkefnin) átti þvottadag á hálfsmánaðar fresti.

Á þeim dögum fór hún í þvottahúsið í kjallaranum og sást ekki meira daginn þann nema til að koma upp og fá sér kaffibolla.

Ég man að hún fór í stígvél og var frekar vígaleg í gallanum svona miðað við fíngerða persónu sína.

Ég minnist þess ekki að hún hafi nokkurn tímann beðið um hjálp, nema þá kannski að við ættum að líta eftir með þeim yngri á meðan á kjallaradvölinni stóð, en þarna stóð hún og þvoði í þvottavélinni, skolaði og vatt með rafmagnsvindu, hengdi upp og straujaði.

Forleikurinn að þvottadegi var að leggja í bleyti.

Þetta telur ekki með allan þvottinn sem hún þvoði í höndunum á milli þvottadagana.

Og hún elskaði að þvo, og hún vissi ekkert betra en að geta hengt út á snúru, vegna lyktarinnar sem kom í tauið.

Ég bjó ekki hjá foreldrum mínum en var þar eins og grár köttur.

Ef ég kom í hvítum eða ljósum fötum mátti stilla klukkuna eftir þeirri staðreynd að hún reif mig úr peysu eða treyjum sem voru ekki nógu "bragglegar" og svo lagði hún í klór og þvoði eftir kúnstarinnar reglum og flíkin varð betri en ný.

Svo straujaði hún og henni fannst það líka skemmtilegt.

Hún straujaði taubleyjur og viskustykki, ésús minn á galeiðunni!

Svo kom sjálfvirka þvottavélin.

Sem var ekki sjálfvirkari en svo að það þurfti konu til að setja í hana, starta henni og hengja úr henni.

En nú eru breyttir tímar.

Karlmenn þvo eins og mófóar vænti ég.

Eða hvað?

Þvottavélin frelsaði konur

Á þessum bleika degi

Ég er alveg búin að finna út úr því hvernig er best að meika það í lífinu.

Ef maður dinglar sér í sjónkanum nógu lengi til að maður brenni fastur í höfuð fólks þá ertu með pottþétta uppskrift á sökksess.

Ég ætla ekki að æra óstöðugan og fara að fokkast út í hann Sigmund Erni eitthvað að ráði, það eru svo margir sem láta þá staðreynd að Sigmundur mætti á svæðið og lenti í 2. sæti í NA-kjördæmi fara illilega í taugarnar á sér.

Reyndar var Sigmundur Ernir settur á minn svarta lista eftir gamlárskvöldsdramað í Kryddsíldinni, þá setti hann einfaldlega niður sína síðustu kartöflu í mínum garði.

Svo getur hann verið háfleygur og spakur á þingi án þess að það trufli mig.

En þetta sökkar auðvitað að einhver sem hefur ekki komið nálægt pólitík, bara verið í sjónvarpinu, labbi inn og skjótist upp fyrir fólk sem hefur unnið hörðum höndum í flokksstarfi og lagt heilmikið á sig.

Ég skil vel að fólk verði pirrað.

Annars eru fjölmiðlamenn og aðrir sviðsljósálfar oft kallaðir guðir nútímans.

Ég meina fólk vill vita hvað þeim finnst gott að borða í morgunmat.

Hvenær þeir hafi fyrst dottið í það.

Og annað fánýtt kjaftæði sem manni kemur ekkert við.

En hver er ég að vera að rífa mig.

Er farin að horfa á Silfrið á þessum bleika degi.

Næsta skref að flytja norður