Sjá ekki fullan klæðaskápinn fyrir jakkafötunum

 

Það er bara frábært þegar kvarnast úr flokkum og nýjir koma inn.

Endurnýjun, endurnýjun, börnin góð.

En að öðru og ekki eins gleðilegu fyrir mína parta.

Þegar minnihlutastjórnin var stofnuð svall hjarta mitt af stolti yfir jöfnu kynjahlutfalli í ríkisstjórn.

Loksins, hugsaði ég, loksins voru verkin látin tala.

Stutt sæla það.

Ég er fúl út í nýja ríkisstjórn fyrir að hafa ekki haldið kynjahlutfallinu jöfnu.

Báðir þingflokkar eru stútfullir af klárum og reynslumiklum konum og engu síðri en karlarnir.

En það er eins og það sé orðið að náttúrulögmáli í höfðinu á karlkyns ráðamönnum í þessu landi að sjá ekki kjaftfullan klæðaskápinn fyrir jakkafötunum.

Falleinkunn hér.

Enn einn kjörinn borgarfulltrúi mun hætta

Afmæli í myndum og örlitlu máli

Litli ömmustrákurinn hann Oliver minn í London á afmæli í dag (12. maí).  Hann er fjögurra ára.

Á laugardaginn var leigður afmælisstaður á sama stað og í fyrra og börnin fjölmenntu í afmælið.

Þema afmælisins var Power Ranger, nema hvað, aðalhetja barnsins.

og hér er Power Ranger sjálfur með mömmu sinni og ömmu-Brynju en hún og afi-Tóti voru vistödd hátíðahöldin offkors.

Það blundar auðvitað í Maysunni minni og móður barns draumur um að verða kvenhetja með galdrasverð enda tekur hún sig vel út.

Vala vinkona kom og knúsaði afmælisbarnið í veislunni.  Alveg geggjað fjör, knús og hamagangur hjá Oliver.

Hér stillir fólk sér upp í eldhúsi eftir stærð.  Pabbinn sést hvergi (sennilega með myndavélina).  Afi Tóti, amma-Brynja og Mamman pósa fallega.

Svo var borðað og allir skemmtu sér ofboðslega vel.

Og að lokum ein krúttmynd af Oliver þegar flutt var í nýja húsið.

Elsku Olverinn minn til hamingju með daginn frá ömmu og öllum hinum sem heima sitja.

Knús.

Algjört rugl

 

Kaffi er stórhættulegt og getur valdið jafn miklu tjóni á heilanum og hass og kókaín stendur að lesa um í Jyllandsposten.  Rannsókn mun hafa verið gerð.

Ég er nú aldeilis ekki sammála þessu og get fært fyrir því rök.

Í fyrsta lagi þá..

Í fyrsta lagi...

Nú er ég búin steingleyma hver rökin voru.

En þau voru góð.

Kaffi skaðar heilann

Norræna staðreynd!

Samkvæmt þessu þá er Norræna staðreynd.

Fyrsta hreina vinstri stjórnin frá stofnun lýðveldisins. 

Það hríslast um mig hamingjuhrollur.

(Það má svona í tilefni dagsins).

Ég er ofboðslega spennt.

Korter í blaðamannafund.

Úje.

 

VG samþykkir sáttmálann

Torfbæjarskyndibiti fortíðarinnar

Íslensk bjartsýni, dugur og þor er greinilega enn á fullu blasti í brjósti Íslendinga.

Um að gera að nýta viðkomandi framkvæmdagleði til að opna veitingahús - mörg.

Annars var ég að pæla í því, ég hef ekki farið út að borða ótrúlega lengi, fyrir utan nokkrar heimsóknir á góða veitingastaði í London fyrir rúmu ári síðan.

Hvað gerðist?

Ég sem var alltaf eins og grár köttur alls staðar.

Minni fjárráð - já, en ekki endilega.  Er ekki beinlínis þekkt fyrir að hanga of mikið í heimilisbókhaldinu og til margra ára lifði ég á íslensku aðferðinni - þetta reddast.

Ég er einfaldlega orðin svo elsk að heimilinu mínu. 

En það er samt gaman að fara út að borða, kertaljós, ljúf tónlist í bakgrunni, dempuð samtöl milli fólks á næstu borðum, allt ótrúlega stemmingsaukandi.

Ég man nefnilega þá tíma þegar það voru sirka þrír veitingastaðir í Reykjavík (fyrir utan hótelin) og tilbreytingarleysið algjört.

Brauðbær, hammari, mínútusteik (hvaðan kom sú nafngift?), nammi, nammi fannst okkur, enda ekki með mjög þróaða bragðlauka og er þá ekki verið að ýkja neitt sérstaklega.

Gamli Askur.  Allskyns steikur og franskar.

Sælkerinn með sínar gervifranskar.  Ég man enn bragðið.  Kokteilsósa, dásamleg uppfinning.

Halló!

Ég má ekki gleyma Umfó.  Ésús minn, kjamminn með músinni.  Köldu kótiletturnar með raspinu.  Vont, vont, vont.

Í norðangarra um miðjar nætur stóðu íslensk ungmenni við lúguna á Umferðamiðstöðinni, uppkrulluð af kulda, undirrituð með frosin læri og bókaða blöðrubólgu á mánudeginum og úðuðum í okkur torfbæjarskyndibita, þjóðlegri en flaggið og fjallkonan til samans.

Áningarstaður á leið heim frá Tjarnarbúð eða Klúbbnum, allir hálf sjúskaðir enda gera afmynduð og frosin andlit engin kraftaverk fyrir yndisþokkan, angandi af svörtum rússa eða brennivíni í kók.

Ó þú ljúfa fortíð.  Eða þannig.  Maður gerir það besta úr efniviðnum hverju sinni.

Og við komust flest til manns og rúmlega það.

Kjammi, kjammi, kjammi.

Silfrið næst.

Sjáumst.

Margir hafa hug á því að opna nýja veitingastaði

Þolandi eða gerandi?

Gott Össur, kallaðu sendiherrann á þinn fund og lestu yfir breska andskotans fyrrverandi heimsveldinu.

Ég er algjörlega gáttuð á Gordoni Brúna sem gengur um ljúgandi eins og enginn sé morgundagurinn.

Ég gef mér að minnsta kosti að hann sé að skrökva sig bláan í framan.

Látum karlinn svara til saka.

Aðeins ein (eða tvær) spurning í lokinn kæri Gordon (Össur þú spyrð hennar fyrir mig)?

Vaknaðir þú upp einn morguninn í október og hugsaðir meðan þú starðir á fésið á þér í speglinum:

"Þetta er tíminn til að taka litla Ísland í afturendann?"

Eða eigum við þetta skilið vegna gjörða sukkbarónanna?

Á ég að vera þolandi eða gerandi.  Plís, gera mér það ljóst.

Ég engist hérna.

Boðar sendiherra á sinn fund

Aumingja Eiður

Ég sem hélt að við Íslendingar værum í vondum málum með kreppuna, fjárhagsvanda heimilanna, yfirvofandi gjaldþrot þjóðarinnar, Icesave og atvinnuleysi og er þá fátt eitt upp talið af hörmungum vorum.

Stundum er nefnilega gott að horfast í augu við sjálfa sig, draga andann djúpt og átta sig á að maður er bara í þokkalegum málum miðað við það sem á suma er lagt.

Aumingja Eiður, ömurlegt að lenda í þessu.

Eiður Smári: Vildi ekki fagna

Inn og út (um gluggann)

Hústökufólkið er alveg inn og út á Vatnsstígnum.

Gott hjá þeim, ég vil frekar að einhver búi í þessu húsi en að láta það standa þarna og grotna niður í eina allsherjar slysagildru.

En ég var að pæla í einu, það er ekkert hlaupið að því að fá lögregluna í snatt fyrir sig, þó manni finnst stundum ærin ástæða til, en nó gó, löggan er bissí og ég er í sjálfu sér með djúpan skilning á því.

En af hverju geta eigendur þessa húskofa á Vatnsstígnum fengið lögregluna til að ganga fram af slíkri hörku sem hún gerði í fyrsta skiptið, æi þið munið þegar lögreglan notaði líka tækifærið og reif nánast húsið fyrir eigandann, tók út heilu gluggakarmana og svona?

Hvað er svona merkilegt við að fólk setjist að í hálfónýtu húsi?

Er það merkilegra en heimilisofbeldi t.d.?

Er hægt að fá sérsveitina pantaða ef manni finnst gengið á eignaréttinn?

Ég botna ekkert í þessu, svei mér þá.

Segjast hafa tekið yfir húsið á ný

Gerum eitthvað!

Margir ungir krakkar í neyslu lenda í að verða burðardýr til að greiða upp skuldir sínar.

Þau hafa val um það eða alvarlegar líkamsmeiðingar á eigin kroppi eða það sem verra er, sínum nánustu, eins og ég þekki dæmi um.

Þetta unga fólk er sent til fjarlægra landa, eða Evrópu, skiptir ekki öllu nema þegar þau nást, og eftir situr spikfeitur eiturlyfjabaróninn ósnertanlegur með öllu en líf ungrar manneskju er eyðilagt fyrir lífstíð.

Við teljum okkur vera góðar manneskjur Íslendingar og ég held að við séum það svona meira og minna.

Við getum ekki vitað af þessum manni þarna, þrátt fyrir að hann sé sekur um alvarlegan hlut og látið hann rotna þarna í ógeðsfangelsinu í Brasilíu ef nokkur möguleiki er á að grípa inn í.

Það meiðir mig inn í hjarta að lesa blogg fólks sem hlakkar yfir örlögum þessa unga manns.

Hversu ljótt og siðlaust er það?

Þetta gerir fólk sem er réttu megin við siðferðisstrikið og á að heita með eðlilega dómgreind.

Ég skil þetta ekki, hvaðan kemur þessi óþverraháttur?

En hvað um það.

Íslensk stjórnvöld verða að grípa inn í, reyna að koma Ragnari E. Hermannssyni til hjálpar.

Svo má setja allt á fullt við að finna bölvaðan glæpahundinn sem selur og flytur inn dóp og notar ánetjaða fíkla í skuld til að leggja líf sitt undir meðan hann gengur um í samfélagi manna óáreittur.

Gerum eitthvað!

„Ég á eftir að deyja hérna"

Nauðgun - alvarlegur glæpur

Nauðgunum þar sem árásarmenn eru fleiri en einn virðist vera að fjölga.

Þessi skelfilegi glæpur verður æ hryllilegri, grófari og ofbeldisfyllri.

Refsingarnar eru sjaldnast í samræmi við alvarleika brotsins.

Refsiramminn fyrir nauðgun er sá sami og í morðmálum.

Er einhver von til að dómskerfið fari að senda skýr skilaboð til ofbeldismannanna og nota betur það svigrúm sem þeim er gefið innan lagana?

Mikið skelfing ætla ég að vona það.

Lögreglan rannsakar nauðgun