Íþróttaólæsi

Eitt af því sem ég er þakklátust fyrir í lífinu er að hafa alist upp hjá gömlu fólki þar sem mér var kennt að lesa þannig að ég gúffaði í mig öllu á prenti frá fimm ára aldri.  Meira að segja Herópinu.

Ég hef oft velt því fyrir mér, nokkuð góð með mig bara, hversu skelfileg örlög það væru að geta ekki lesið.

Svo hef ég áttað mig á því smátt og smátt að ég er að hluta til ólæs.

Það er allt vaðandi í íþróttafréttum út um  alla miðla.

Þegar sjónvarp og útvarp er annars vegar er auðvelt að slökkva og snúa sér að öðru en samt truflar það mig alveg ferlega að skilja ekki hvað það er sem fólk er svona í skýjunum yfir.

Svo reyni ég að lesa svona íþróttafréttir en verð að hætta vegna þess að ólæsið stoppar mig af.

Ég skil andskotann ekkert í lingóinu.

Ég get horft á handbolta af því að það koma mörk með reglulegu millibili.

En ég skil ekki reglurnar og nei, ég vil ekki skilja þær.

Fótbolti: Halló, er til eitthvað leiðinlegra en að horfa á þessa iðandi kös hlaupandi fólks í búningum og það gerist ferlega sjaldan eitthvað bitastætt?

Eitt og eitt mark og stundum ekkert.

Svo er það hljóðið sem fylgir íþróttaviðburðum.

Ég man eftir sunnudögum í denn þegar það var knattspyrnuleikur í sjónkanum og hljóðið í áhorfendum smaug inn í merg og bein.

Svo var geðveikin sem var búin að heltaka mann eftir að hafa haft heilan leik í eyrunum toppuð með Húsinu á sléttunni.

Undir þessum sunnudagspyntingum varð tilhugsunin um einangrunarkork sem var nuddað á glugga að dásamlegum valkosti en sú hljóðhimnusprengjandi erting var því miður aldrei í boði. 

Þetta lifði maður af.

Ekki bjóðast til að kenna mér að lesa íþróttir.

Ég held að ég myndi ekki afbera það.

Niðurstaða er hér með fengin í þessu máli.

Ólæsi á ákveðnum stigum getur borgað sig.

Cry me a river.

Farin að lesa um lagningu ljósleiðara í gegnum mismunandi bergtegundir við óhagstæð veðurskilyrði.

 

Eiður og Hleb boðnir til Arsenal?

Á ekki einhver kartöflugarð?

Hafið þið pælt í því hvernig gott sumarveður gerir okkur Íslendinga brjálaða úr athafnasemi?

Ókei, ég veit ekkert um hvort sumarveðrið hefur svona áhrif á aðra en okkur á höfuðborgarsvæðinu enda skiptir landsbyggðin ekki máli.

Ekki neinu máli.

Við erum nafli þessa lands vér borgarbörn.

Ég hef sjálf orðið fórnarlamb sólarmaníu bæði í gær og dag.

Eins og frægt er orðið hentist ég til Þingvalla í gær og sú ferð kemst auðvitað á spjöld sögunnar.

Síðustu kaffigestir hinnar fornu Hótel Valhallar var kona nokkur, ákaflega fagurlimuð, hárfögur og smáfríð sem kom þar ásamt hjásvæfli sínum til margra ára og teyguðu þau svartan drykk úr glerskálum er bollar voru kallaðir á þessum skelfilegu umbrotatímum steingeldrar gróðahyggju Íslendinganna.

Síðan brann hið forna hótel til kaldra kola og hafa rústir þess aldrei fundist en munnmælasögur herma að gistihús þetta hafi staðið þar sem þinghelgi var til forna en í dag er skrautbílakirkjugarður merkur mjög.

En þetta var nú útidúr.

Ég riggaði upp öðru ferðalagi í dag.

Upp í Grafarvog til systur minnar.

Á leiðinni sá ég traktor í miðju íbúðarhverfi og hann andskotaðist þarna upp um allar brekkur og ég gat ekki betur séð en að bílstjórann vantaði.

Þá sagði ég við minn síðri helming:

Nei sjáðu, meira að segja vinnuvélar fá kast í góða veðrinu.

Og þá sagði hann að það væri skemmtilegt með svona sjálfstætt starfandi vinnuvélar og svo benti hann mér á mann sem kom gangandi ábúðarfullur mjög að vinnuvélinni og okkur fannst bæði athyglisvert og skemmtilegt hversu annar fótur mannsins var styttri en hinn.

Við vorum sammála um að þessi maður gæti ekki átt góða konu.

Ef þið eruð enn að lesa þessa andskotans vitleysu sem ég er að búllsjitta ykkur með þá eruð þið of kurteis og vel upp alin og þurfið að detta í það og skvetta ærlega úr sálarkoppnum og skandalísera svo um munar.

En núna er ég farin að hvíla mig fyrir átök morgundagsins.

Spáin er góð.

Hvað á maður að gera á morgun?

Á ekki einhver kartöflugarð að lána mér eða eitthvað?

Úje.

„Fólk skemmtir sér fallega“

Ég á vonda vini!

 

Verð að játa að ég er nokkuð upptekin af brunanum á Þingvöllum.

Kannski ekki skrýtið þar sem ég hef verið með síðustu kaffigestum staðarins í gær.

En hvað um það, ég veit að ég er með svartan húmor og ég kæri mig ekkert um að hafa það öðru vísi takk kærlega fyrir það.

En vinir mínir eru enn verri.

Nú fæ ég stöðugar meldingar um að mæta á hina og þessa staði sem þeim hugnast ekki, væntanlega til þess að þeir verði einhverju að bráð þar sem ég er svo mögnuð að allt fer til fjandans sem ég kem nálægt.

Ég hef verið beðin um að heimsækja útrásarvíkinga, hús sem bera vitni gróðærismikilmennskunni, þar sem arkítektar hafa misst sig á testósteróni og hannað byggingaskrímsli sem standa lóðbeint upp í skýin eins og risatittlingar.

Ég get því miður ekki orðið við þessum óskum þar sem ég er löghlýðin borgari með hérahjarta.

En tilhugsunin er óneitanlega nokkuð ljúf.

Vá hvað það er margt sem við gætum verið án í þessri borg.

En án gamans þá hef ég kveikt í sjálfri mér.

Tvisvar svo ég sé nú alveg heiðarleg.

Setti í mig permanent á hallærislega tímabilinu í lífi mínu.

Æi, þið munið þegar ljósabekkjanotkun var reiknuð inn í vísitölu neysluverðs og maður þurfti að skreppa frá úr vinnu til að halda við svertunni og auka möguleika sína á sortuæxli.

Gott ef það var ekki inni í kjarasamningum bara.

Ég var sem sagt að setja í mig permó úr kassa heima hjá mér og gleymdi því í hausnum á mér.

Og það rauk úr hárinu á mér.

Ég hélt sko að það væri kemíkin í jukkinu sem ég keypti í apótekinu sem kveikti í.

En svona eftir á að hyggja...

..var það ekki bara minn magnaði persónuleiki sem startaði brunanum?

Það er eins gott að ég fari að tóna mig niður.

Farin í sólbað.

Loga af spenningi.

Skýrslur teknar af starfsfólki

Húmor minn jafn svartur og rústirnar

Þvílíkur dagur og hótel Valhöll brunnin til grunna.

Ekki að ég haldi að ég sé nafli alheimsins en stundum eru hlutirnir aðeins of magnaðir fyrir minn smekk.

Sko, s.l. sumur hef ég verið á leiðinni á Þingvöll.

Til hvers?

Jú, til að njóta fegurðarinnar, kyrrðarinnar og drekka kaffi á hótelinu.

2008 var ég á leiðinni, komin út í bíl einn góðviðrisdag í maí.

Við ætluðum að kíkja á Selfoss og svo á Þingvöll enda ég komin með gargandi þörf fyrir þúfur og bláskóg.

Rétt áður en við lögðum á stað, reyndar á planinu fyrir utan kærleiks kom jarðskjálftinn.

Þessi stóri.

Vó, við hrísluðumst inn aftur.

Í hitteð fyrra var ég lögð af stað en varð að snúa við sökum bilunar í kærleiksvagninum.

Enginn Þingvöllur það sumarið fremur en jarðskjálftasumarið.

En í dag var ég einbeitt í þeirri löngum minni að komast á Þingvöll, enda veðrið til þess.

Kærleiksvagninn var að koma úr viðgerð okkur ekkert að vanbúnaði, ég fór á hælana og settist inn í bíl.

Húsband glotti og spurði hvort ég þyrði.  Hvort ég væri ekki hrædd við skjálfta eða eldgos, móðir náttúru væri mikið í mun að halda mér frá þjóðgarðinum.

Ég: Æi, láttekki eins og asni, af stað með okkur.  Ég skal og mun drekka kaffi á hótel Valhöll í dag!

Og það gerðum við.

Settumst út í góða veðrið með kaffið okkar og nutum sólar í smá stund.

Við ræddum um að hótelið væri orðið algjör garmur, hvort það væri ekki ráð að hafa almennilegt hótel á þessum helgasta stað á Íslandi, sjálfri vöggu lýðræðisins.

Og það var þá sem ég fékk hugmyndina um að brenna húsið til grunna.

Ég gekk fumlaust til verks.

Nei, ég veit þetta er ekki fyndið ég er að fokka í ykkur dúllurnar mínar.

Eða hvað?

Játa hér og nú að húmor minn er jafn svartur og rústirnar af hótelinu.

Já, já, ég skammast mín.

En mikið djöfull er ég mögnuð.

Úff.

Valhöll brennur til grunna

Með lýðræðið í gíslingu

Það er vont að vera reiður, alveg bálreiður, en þannig er ástatt um mig.

Ég kann þeim þingmönnum VG litlar þakkir fyrir sem eru að nudda sér utan í stjórnarandstöðu varðandi þjóðaratkvæðagreiðslu um hvort við eigum að fara í aðildarviðræður um ESB.

Ég fer að sjá eftir atkvæðinu mínu í þá.

Mun að minnsta kosti gera það verði komið í veg fyrir að við getum fengið að vita hvað samningur um inngöngu þýðir fyrir Ísland.

Hvað þýðir það ef við þurfum að kjósa um hvort við eigum að ganga til viðræðna við ESB?

Jú, það þýðir að við þurfum að hlusta á annars vegar upphrópanir um að innganga í ESB sé afsal á fullveldi þjóðarinnar.

Og hins vegar að hamingjan liggi í Evrópusambandinu og þá munum við beisíklí komast í Paradís.

Hvernig er hægt að kjósa um eitthvað slagorðakjaftæði án innistæðu?

Við vitum ekkert hvað er í pakkanum fyrr en á það reynir.

Hugmynd um þjóðaratkvæðagreiðslu um hvort við eigum er fyrirsláttur og vantraust á fólkið í landinu.

Ég er algjörlega komin með upp í kok af stjórnmálamönnum sem setja fótinn fyrir lýðræðislega umræðu og gjörninga.

Stjórnmálamenn sem mega ekki til þess hugsa að almenningur fái að taka upplýstar ákvarðanir um framtíð þjóðarinnar.

Svo jaðrar það við klám að ganga til samvinnu við Umskiptingaflokkana á þinginu.

Þá er ég aðallega að tala um Sjálfstæðisflokkinn.

Munið þið stjórnlagaþingið?

Munið þið að þeir töluðu það mál í hel þrátt fyrir að meirihluti þjóðarinnar kallaði eftir því?

Munið þið eftir grein Bjarna Ben og Illuga Gunnars í desember í Mogganum hvar þeir töldu að við ættum að fara í aðildarviðræður og minntust ekki einu orði á að það þyrfti að kjósa um það hvort við ættum.

Bölvaðir tækifærissinnar og flokkræðisfangaverðir.

Með lýðræðið í gíslingu.

Andskotinn hafi það að VG gangi í lið með þessu liði.

Vinsamlegast leyfið okkur að komast að því hvað er í boði.

Enginn veit það með vissu og það á líka við um þingmenn allra flokka.

Get a grip.

Rakst á þennan pistil inni hjá Merði Árna.

Skyldulesning.

Þarna má sjá sinnskiptin hjá Framsókn og Sjálfstæðismönnum.

Að tala um tækifærissina.

Þingmaður VG leitar til stjórnarandstöðunnar vegna ESB

Vælt út yfir gröf og dauða

Tilfinningaklámið í Hollywood nær hæstu hæðum þessa dagana.

Ástæða: Michael Jackson.

Ég er ekki að gera lítið úr hinum látna en Ameríkumenn eru ótrúlegir sökkerar fyrir tilfinningasukki, yfirborðskenndu sorgarkjaftæði sem þeir elska að fá athygli út á.

Svo væmnir og tilgerðarlegir að það nær engri átt.

Núna biðjast þeir afsökunar í kippum og kös.

Fyrirgeeeeefið aðdáendur en ég missti mig úr ekka þegar ég sá kistuna hans MJ.´

Ég er svo tilfinningarík/ur að ég má ekkert aumt sjá.  Búhú.

Ég gat ekki sungið þegar ég sá besta vin minn liggja þarna í kistunni og harmurinn yfirtók í mér raddböndin.

Allir í Hollý eru núna bestu vinir MJ.

Skrýtið, á meðan hann lifði var hann meira og minna einn.

En það er til fullt ar svona jarðarfarasökkerum út um allan heim.

Fólk sem mætir á kistuvaktina þó það hafi varla þekkt líkið í sjón.

Sumir hreinlega mæta á jarðarfarir sér til skemmtunar.

Halló.

Vonandi fær MJ nú að vera í friði fyrir grenjandi og syngjandi nýjum bestu vinum.

Kommon, hver vill láta væla yfir sér út yfir gröf og dauða.

Urrrrrrrrrrrrrr

Kistan sló Carey út af laginu

Af tombólufrömuðum, góðum málefnum, skorti á þolinmæði og gítarsnillingum

 

Ég er að bíða og telja niður.

Næsta miðvikudag kemur hún Maysa mín með fjölskylduna í viku heimsókn frá London.

Ég hef ekki séð þau síðan um jól.

Þolinmæði hefur aldrei verið sterkasta hlið þeirrar konu sem hér hamast á lyklaborði en ég reikna með að þessir dagar fram að hingaðkomu líði eins og allir aðrir dagar.

Guð gef mér þolinmæði strax!

Og af því ég er nú byrjuð að fjölskyldast þá verð ég að skella hérna inn mynd af fallega stærsta barnabarninu mínum honum Jökla en hann er frábær gítarleikari og hér er hann með húsbandi og auðvitað lætur Jenný Una sig ekki vanta.

Ein lítil krúttsaga kemur svo í lokin.

Í gær fóru Jenný Una og Franklín Máni Addnason (sem kastaði sandi í mér á leikskóla mín) og opnuðu tombólu við Kjörgarð í gær. (Myndin er af Tryggva og Jenný, fann ekki neina af Franklín).

Mömmurnar voru á kantinum að gæta fjögurra ára athafnafólksins sem ætlaði að styrkja félag langveikra barna.

Eitthvað gekk illa að útskýra þetta með langveik börn fyrir Jenný Unu og á endanum gafst mamma hennar upp og sagði að þau myndu gefa afraksturinn til fátækra barna. 

Jenný Una samþykkti það.

Eftir klukkutíma í athafnalífinu voru tombólufrömuðirnir búnir að fá nóg og voru farnir að elta vegfarandendur, fela sig, stinga af inn í Kjörgarð og svona, orðin þreytt á verslun og viðskiptum.

Kona sem kom að og vildi leggja málefninu lið fékk skýrar upplýsingar frá Jennýju Unu.

Ég ætla ekkert að gefa péninginn til fátæku baddnana ég ætla að kaupa mér ís.

Konunni fannst þetta bara skemmtilegt og pungaði út heilum 200 krónum til þessa verðandi útrásarvíkings..

Og nú er spurningin hvort Jenný Una verður ekki látin yfir Sjóvá eða einhverja sjóði þar sem mottóið er að láta peningana bara hverfa í sukk og svínarí?

Ég hef áhyggjur af hortugri dótturdóttur minni sem ætlar að eyða og spenna í nammi og ís fyrir peningana sem hún aflaði til góðra málefna.

Amman ætlar reyndar að verðlauna þetta athafnakrútt með fullt af ís og poppi þegar hún kemur í heimsókn á föstudaginn.

Arg..

Börn eru lífið.

P.s. Var að fá þessa mynd af Laugavegshösslurunum á svæðinu í gær.

Með ís, nema hvað.

Hugleysingjar hóta

Minn skilningur og samúð nær ekki yfir þá sem hóta fólki.

Hugleysingjar ógna og sýna ekki á sér andlitið.

Ég er til í að berja búsáhöld, hafa hátt og vera til ama og leiðinda svo lengi sem á þarf að halda en ég hef megnustu skömm á að verið sé að hóta með þessum hætti eins og gert var við bankastjóra Kaupþings og konuna hans. 

Konuna hans "for crying out loud".

Og ekki koma og segja að þið skiljið svona aðferðir, fólk sé svo reitt og ladídadída.

Það er ekkert sem réttlætir hótanir og ofbeldi.

Ef við almenningur leggjum okkur niður við svona lágkúru þá erum við engu betri en stórþjófarnir og spillingarliðið.

Ég er bálreið, ég hef verið það síðan í haust og maður fær ekki tækifæri til að koma upp og anda á milli nýrra frétta um ógeðið sem hér hefur grasserað.

Það sagði við mig maður í dag að ætla mætti að allt þetta fjármálasukklið hefði verið á kókaíni, svo gerspillt væri það allt saman.

Ég persónulega vona að svo hafi verið.

Má ekki til þess hugsa að fólk sé svona siðlaust á eigin safa.

En að hótunum.

Plís hagið ykkur eins og fólk en ekki eins og fífl.

Bankastjóra Kaupþings hótað

Blessi ykkur börnin góð

Prestar blessa hluti.

Líka fólk og allskonar bara.

Mér finnst hipp og kúl að láta presta blessa lítil börn.

Getur að minnsta kosti ekki skaðað.

En eru blessanir presta og preláta magnaðri en þeirra sem eru próflausir á kærleikinn?

Nú var biskupinn að blessa krossinn upp á Hallgrímskirkjuturni.

Vonandi bjargar það krossinum frá alkalískemmdum.

En mig langar að vita eitt (og reyndar fleira en eitt, það kemur seinna).

Hafa umboðsmenn guðs á jörðu blessað íslensku útrásina?

Mig rámar í að þeir hafi verið að ferma og skíra í boði bankanna og svona í gróðærinu, hví ekki þá að blessa þá sem plönuðu stærsta bankarán sögunnar?

Nei annars getur ekki verið.

Það hlýtur að hafa verið myrkrahöfðinginn sjálfur sem var með þar í för.

Svona miðað við útkomuna.

Ég neita að trúa að guð hafi eitthvað að gera með strákana "okkar".

Eða hvað?

Þetta er trúleysinginn sem talar frá menningarheimili sínu á Teig kenndum við hús guðs.

Ésús minn á fjallinu.

Biskup blessar í hæstu hæðum

Sárt en svona er lífið

Snorri Ásmundsson hefur aldrei hitt Karl Berndsen.

Ekki ég heldur.

Ég veit það Snorri, það er sárt en svona er lífið.

Líf án náinna samskipta við Karl Berndsen er gleðisnautt og vart þess virði að lifa.

Döh..

Mér fannst þessi fyrirsögn svo skáldleg að ég varð að grípa hana á lofti.

En segið mér..

"who the fuck" is Karl Berndsen?

Hmprf....

„Aldrei hitt Karl Berndsen“