Bestasta forsetafrúin

 

Ég var laumuaðdáandi Dorritar.

Þangað til á Olimpíuleikunum í fyrra að ég gerðist öflugur og yfirlýstur aðdáandi hennar, þ.e. ég kom út úr skartgripahvelfingunni og bloggaði um hana aftur og aftur í öflugu krúttkasti.

Hún var svo mikið krútt með fánann í Kína.

Hún borgaði líka fyrir sig sjálf og það hefðu margir, eins og eiginmaður menntamálaráðherrans fyrrverandi mátt gera, þá var nefnilega útrásin enn í fullu gildi (héldum við) og hann hjá Kaupþingi.

Svo sagði hún að Ísland væri stórasta land í heimi.

Þá kolféll ég fyrir þessari konu.

Viðurkenni reyndar að þegar hjónin rifust í blaðaviðtali fór ég aðeins niður fyrir frostmark í hrifningunni en áttaði mig svo á því að Dorrit lagði sitt lóð á vogarskálarnar gagnvart minni genetísku óbeit á konungum og forsetum en ég tel svoleiðis fyrirkomulög vera smáborgaralega tímaskekkju.

Viðtalið skoraði nefnilega hátt á aulahrollsskalanum.  Manni langaði alveg til að það væru engin forsetahjón á skerinu á því mómenti.

En Dorrit er vel tengd.  Það er ekki kjaftur sem er eitthvað í peninga- og listaheiminum sem hún þekkir ekki.

Fólk skal ekki vanmeta framlag þessarar konu gagnvart Íslendingum.

Ég meina allt þetta þekkta lið hleður á sig skartgripum þar er Dorrit á heimavelli og hún hefur komið mörgum listamanninum til aðstoðar.

Ég er á því að leggja niður forsetaembættið enda er það bölvaður ekkisens hégómi og svo má ráða Dorrit til PR-starfa og almennra reddinga.

Og hér er ég ekki að grínast.  Þessi kona hefur verið okkur betri en enginn.

Dorrit er bestasta forsetafrúin sem við höfum átt til þessa.

Það má viðurkennast hvað sem fólki annars finnst um eiginmanninn víðförla.

Áfram Dorrit.

Meiningin var annars að blogga um ökklann eða eyrað í viðhorfi fólks til Dorritar áður en ég missti mig í mæringarnar.

Hvar er hin hófsama lína fólks í skoðunum á fólki eins og Dorrit?

Konan sem talað er við í fréttinni missir sig af hrifningu og þakklæti.

Aðrir fá nánast hjartastopp af neikvæðni bara við að heyra nafni hennar hvíslað.

Halló - höldum okkur í hófsemdinni (jájá, ég hef nefnlilega svo mikið efni á að prédika þar).

Úje.

Dorrit fékk Kate Winslet

Jeimíólíveravæðingin er að drepa mig -hjálp!

Svei mér þá það er aldrei hægt að halda neinu á krúttstiginu til langframa.

Þegar Jamie Oliver var með þættina sína "The naked chef" elskaði ég að horfa á þennan krúttmola sem eldaði í eigin eldhúsi og var létt manískur við eldavélina.

Sagði "wicked" og "beautiful" í öðru hvoru orði, hryllilega þmámæltur og bauð hersingum af vinum í mat og manni leið eins og einum boðsgestanna.

Svo var maðurinn fjölþjóðnýttur og núna er hann stofnun.

Nú má ekki setja kartöflu í pott í Bretaveldi öðruvísi en að fá Jamie til að koma að elduninni.

Þú getur ekki keypt þér ausu í búsáhaldabúðinni án þess að því sé logið að þér að Jamie hafi einmitt notað svona og að ausukvikindið sé "wicked".

Krúttelimentið er löngu farið veg allrar veraldar.

Þetta er svona svipað og með íslenska leikara.

Einkum gamanleikara.

Ef þeir slá í gegn þá eru þeir notaðir í allt  árum saman þar til ekki er orðið líft fyrir þeim.  Framboðið algjört og eftirspurnin engin.

Þeir eru notaðir í auglýsingar, í hvert einasta hlutverk sem kemur á fjalir, í sjónvarp eða hvar sem er þangað til að manni verður óglatt við að heyra nafnið þeirra hvað þá meira.

Alltaf verið að veðja á "the sure thing".

Dæmi á hraðbergi máli mínu til stuðnings: 

Aldraða ofurbarnið Sveppi sem leikur barn fyrir hádegi og krúttlegan stríðnispúka með rafbyssur í öðrum þætti á kvöldin.  Halló, algjör sveppavæðing hefur átt sér stað.  Ég fæ útbrot í orðsins örugstu.

Jón Gnarr endalaust allsstaðar.  Mér finnst hann alveg góður af og til en hefur einhverjum dottið í hug að framleiða auglýsingu án hans?  Viss um að hún myndi vekja alveg súperathygli vegna fjarveru mannsins.

Sama með nætur- dag- og kvöldvaktina (eða hvað það nú heitir).

Einn var góður þá er gerð andskotans þáttaröð sem mun örugglega teygja sig út öldina.

Þetta lið ætti að taka Ladda til fyrirmyndar.  Hann lætur sig hverfa reglulega til að hlaða batteríin.

Ég nenni ekki að telja upp fleiri dæmi um ofnotkun á sama fólkinu.

Gæti nefnt Hilmi Snæ sem mér fannst ótrúlega góður í fyrstu milljón skiptin í ÖLLUM íslenskum bíómyndum og ÖLLUM verkum í leikhúsum til sjávar og sveita en ég sleppi því.  Urrrrrr!

Að tala um að ofgera.  Ómægodd og ésú á fjallinu.

Við sem eigum svo mikið af  hæfileikafólki.

Það er bókstaflega búið að jeimíólivera alla stéttina.

Arg.

Þessi færsla er í boði Icesave.  Allur pirringur mun héðan í frá skrifast á þann ófögnuð nema einstaka sinnum á Hannes Hólmstein sem er næst mest annoying fyrirbæri sem ég man eftir í bráð.

Jamie Oliver færir út kvíarnar

Lofttónleikar í þá tíð

 

Það er eitthvað svo ótrúlega plebblalegt, aumkunarvert nánast og í leiðinni ótrúlega fyndið að sjá fullorðið fólk spila á þykjustunni hljóðfæri.

Svo ég tali nú ekki um að keppa í greininni.

Aulahrollur alla leið niður í tær hjá undirritaðri en samt smá krúttlegt.

Ég man eftir böllum í Glaumbæ, Tjarnarbúð og víðar þegar strákarnir "dönsuðu" við stelpur en þær voru eiginlega leikmunir því þeir stóðu alveg intúitt á miðju gólfi í eigin heimi og með lokuð augun og spiluðu á luftgítar.

Sumir trommuðu, með tunguna út í annað munnvikið og vönduðu sig svakalega.

Þetta kostaði geðveikisleg hlátursköst hjá okkur vinkonunum.

Einu sinni sællar minningar var ég í minni elskuðu Tjarnarbúð og þar var heilt "band" á gólfinu með lofthljóðfæri.

Þeir voru svo ábúðarfullir að ég hef þá enn grunaða um að hafa æft og allt eins og í alvöru hljómsveit.

Við vinkonurnar görguðum úr hlátri en á þessum árum hlógum við eins og mótorbátar, hikstuðum, skríktum og æptum og vorum algjörlega óþolandi.

Hljóðið sem við frömdum hafði ekkert með lofthljóð að gera því píkuskrækirnir smugu inn í merg og bein.

Hvað um það, eftir að hafa dregið loftbandið sundur og saman í háði, af því við héldum að það væri svo hipp og kúl þá biðu þessir lofttónlistarmenn eða vonnabís í skjóli nætur og hentu okkur í Tjörnina þegar við komum út.

Ofbeldi segi ég og ég ætla ekki að lýsa fyrir ykkur útlitinu á uppstrílaðri mér þegar ég kom í "land" með tægjur í hárinu, sefgras og annan gróður.

Ég mæli ekki með að ganga of langt í fíflagangi og stríðni.

Því sumir hafa einfaldlega engan húmor fyrir sjálfum sér.

En þaðan sem ég sit núna og horfi til baka þá get ég allt að því skilið þessa strákfjanda.

En bara allt að því.

Leikinn með luftgítar

Algjör sveppur

 

Það eru sem betur fer kostir við kreppu.

Eins og t.a.m. það að fólk sest niður og endurmetur stöðuna, forgangsraðar og áttar sig jafnvel á að það sem talið hefur verið skipta mestu máli er hjóm eitt.

Eins og peningasöfnum, munasýki og endalaus sókn eftir vindi.

Bókalestur er að aukast sem aldrei fyrr.

Það gleður mig, því ég veit hversu heilandi og róandi lestur góðra bóka er fyrir innri manninn.

En að söfnun.  Í staðinn fyrir að safna peningum, rolexúrum og Luis Voutton töskum (hm) þá má tína ber og sveppi.

Ég hef aldrei þorað að tína sveppi vegna þess að ég er skíthrædd um að eitra fyrir sjálfri mér og deyja um aldur fram.

Ef það á fyrir mér að liggja að deyja vegna eitrunar af einhverju tagi þá kýs ég að það sé af völdum annarra en moi.

Það er komin út bók um sveppi.

Með myndum og lýsingum.  Þú getur ekki tínt þá eitruðu óvart sértu vopnaður (uð) þessari bók.

Vissuð þið að krúttlegi rauði sveppurinn með hvítu doppunum, þessi sem er í barnabókum og svoleiðis er baneitrað kvikindi?  Í bókinni stendur að flestir viti það - halló, ekki ég.

Bókin er í plastkápu og það er reglustrika á jöðrunum, til að mæla, gera og græja.

Nú er tíminn.

Í garðinum hjá mér er allt fullt af sveppum.

Ég fór með bókina út í gær og generalprufaði hana.

Gekk svona líka ljómandi vel þó eflaust hafi sjónarvottum dottið í hug að hringja á babúbílinn þegar þeir sáu mig á hnjánum með bókina ofan í jörðinni.

Hvað um það, sveppakona er ánægð kona.

Svo eru það bláberin.

Eigum við ekki að drífa okkur út í náttúruna börnin mín á bjarginu?

Jú, gerum það.

P.s. Það eru líka uppskriftir í bókinni.

Úje.

Bækur rokseljast í kreppunni

Glæpsamlegur tónlistarsmekkur

Þegar ég sá að lögreglan í Aserbaídsjan hafi yfirheyrt þá 43 sem kusu nágrannaríkið Armeníu í Evróvisjón í vor þá skildi ég það fullkomlega.

Alveg: Vei, yfirvöldin í Aserbaídsjan hötuðu lagið jafn mikið og ég (minnir mig, búin að gleyma).

Auðvitað þarf að rannsaka svona tónlistarsmekk sem er ekkert annað en glæpsamlegur.

En ekki var það svo gott að löggan væri að leita uppi fólkið með glataða tónlistarsmekkinn til að skamma það.

Nei, þeir voru að yfirheyra þá af allt öðrum ástæðum.

En ég fagna því að nú skuli loksins berast alvöru fréttir.

Ég meina það er ekki fyrir nokkurn mann að fá yfir sig allan þennan óþarfa um Icesave, stórþjófnaði úr bönkum, Tortólubófa og slík smámál svo ég tali nú ekki um Straums-bónusa alla daga.

Hverjum er ekki sama?

En talandi um Tortólu.

Sá þess mynd inni hjá Láru Hönnu.

Þessi er mynd nr. 2 í samkeppninni um myndir ársins.

Hin var af Dabba djúsí á Austurvelli um daginn.

Vá, hvað þessi mynd nær málinu algjörlega.

Og góðan daginn villingarnir ykkar og ég hvet alla sem vettlingi geta valdið til að mæta klukkan 12 niður í Austurstræti 16 (skilanefnd Landsbankans) til að sýna þessu liði að við fylgjumst með þeim!

Lögreglan rannsakar Evróvisjón atkvæðagreiðslu

Játningar kanasleikju

 

Eins og mér var illa við veru setuliðsins hér á landi þá var ég samt tvöföld í roðinu langt fram eftir aldri.

Jú það kom kanasjónvarp á heimilið þegar ég var 10 ára.

Eina í hverfinu fyrir utan sjónvarp nágrannans sem vann á vellinum.

Vinsældir mínar, sem voru ærnar fyrir () jukust um 400% og ég lýg því ekki.

Biðraðir barna mynduðust við Hringbraut 84 á þriðjudagskvöldum því þá var Combat í sjónkanum.

Á mánudögum var Lawrence Welk sem amma mín elskaði.

Lucille Ball, Þriðji maðurinn, Kötturinn Felix og fleira og fleira.

Svo hlustaði ég á Kanann.

Útvarpið sko.

Til að bíta svo höfuðið af skömminni vann ég nokkur ár sem einkaritari forstjóra Ísl. Aðalverktaka og var í leiðinni flokksbundin í Alþýðubandalaginu.

Ég velti mér upp úr unaðsemdum vallarlífsins.

Fór í Officeraklúbbinn í hádeginu og að djamma með vinnufélögunum eða "klúbbast" eins og það hét, á fimmtudagskvöldum.

Algjörlega siðlaus í tvöfeldninni og í hróplegu ósamræmi við skoðanir mínar.

Og af því ég er farin að velta mér upp úr þessum æskusyndum þá fór ég að velta því fyrir mér að með þetta siðlausa hugarfar þá hefði ég auðvitað átt að stefna hátt í pólitík.

Svona ómerkingar eins og ég hefðu náð langt.

En ég hafði ekki vit á því sem betur fer.

Löngu, löngu síðar, en það skal taka fram að ég var afskaplega seinþroska á siðferðissvellinu, fór ég að samræma orð og gjörðir.

En mikið rosalega tók það langan tíma.

Í guðanna bænum ekki segja neinum frá þessu.

Það gæti einhver farið að skvetta málningu á húsið mitt.

En umboðsmaður Íslands Mr. Bárðarson mun þroskast seint og illa.

Og hver í fjandanum er þessi Gulli Helga?

Ekki svara því, hingað til hef ég lifað ágætis lífi án vitneskjunnar.

Skelli hér inn sönnunargangi "exibit A" hvar ég sit í einkaritaradjobbinu "on the base"

Over and out.

 

Gulli Helga gengur Kananum á hönd

Aðalgesturinn ómissandi

Páll Óskar ætlar ekki að vera með í gleðigöngunni á morgun.

Halló Palli.

Það er eins og að bjóða fleiri hundruð manns í afmælið sitt og mæta svo ekki sjálfur.

Aðalgesturinn algjörlega ómissandi.

Það er bókstaflega ekkert eins og áður var.

Helvítis bankahrunið.

Segi svona.

Til hamingju Íslendingar með Hinsegin daga.

Úje.

Páll Óskar ekki með í gleðigöngu

Ástríðufullar kjötbollur - takk fyrir

Það er eitthvað óstjórnlega krúttlegt og í leiðinni heimóttarlegt við Ora.

Svo eru þeir með vægt mikilmennskubrjálæði upp á íslensku.

Slagorðið er "Ora - ástríða í matargerð".

Hvernig hægt er að taka upp niðursuðudósir af ástríðu með vatn í munninum af tilhlökkun er mér lokuð bók, en það er gott að hafa trú á sér og sinni framleiðslu.

Ég hef alist upp með grænum baunum og svoleiðis dósamat.

Það er svona kaupfélagslegur fílingur yfir niðursoðinni vöru.  Svona fiftís eitthvað.

Man eftir saxbauta hérna í denn.  Sem var tekinn með í ferðalög.

Svo sé ég að Ora er að innkalla kjötbollur í brúnni sósu.

Einhver framleiðslugalli.

Okei, það getur alltaf komið fyrir og ég er ekkert hissa á því.

Kjötbollurnar hafa eflaust verið eldaðar af ástríðufullum kokki á meðan hann fékk margar matarfullnægingar yfir pottinum.

Sé hann fyrir mér troða bollunum og sósunni ofan í blikkdósina með ofsafengnum tilburðum þess sem vill koma bestu kjötbollum í heimi ofan í kreppuþjáða Íslendinga.

Málið er að ég er svo hissa að fólk skuli enn vera að kaupa niðursoðna kjötvöru.

Þegar það er allt fullt af góðu hráefni.

En ég verð að trúa því að það sé ástríðuhitinn í innihaldi blikkdósanna sem er að ganga svona vel í fólk.

Kannski maður fái sér grænar í kvöld.

Ég finn hvernig ég hitna öll að innan.

Hér er auglýsingin.

Ekki missa af henni.

Ótrúlegt hvað hægt er að elska það sem maður trúir á.

Líka niðursoðinn mat.

Ora innkallar kjötbollur í brúnni sósu

Þjóðhagslega hagkvæm brúðkaup framtíðarinnar

Vá hvað þetta hefur verið skemmtilegt brúðkaup!

Af hverju datt mér þetta ekki í hug?

Ég hefði örugglega ekki þurft að gifta mig svona ógissla oft ef ég hefði gert eins og þessi hjón í Minnesota.

Ég legg til að þetta verði gert að skyldu við athafnir.

Dansa sig inn í kirkju og út úr henni aftur.

Ekki leiðinlegt og þjóðhagslega hagkvæmt.

Hjón með svona húmor láta sér örugglega ekki detta í hug að skilja þegar þau lenda í vandræðum.

Þau fá sér snúning og leysa vandann á dansgólfinu sko.

Almáttugur, svo krúttlegt.

Ég get ekki sungið, en dansað get ég.

Hér eftir mun ég dansa mig í gegnum lífið.

Mótbárur?

Nei, ég hélt ekki.

Steypti sér í kollhnís að altarinu

Sjö sinnum samfarir

 

Ómæ, Jessica Simpson er ein á ný.

Ég veit nákvæmlega ekkert um þessa konu annað en að hún hrópaði upp yfir sig þegar henni voru boðnir "Buffalo wings" að hún hefði ekki vitað að Buffalóar hefðu vængi.

En hvað um það.

Cher, sú frábæra söng og leikkona sem er marg-endurnýjuð af lýtalæknum, trúði því að vindurinn hefði mótað höggmyndirnar af Bandaríkjaforsetunum í fjallið þið vitið.

Ég átti líka vinkonu fyrir margt löngu sem hélt að "hafa nóg á sinni könnu" þýddi að eiga nóg af kaffi á heimili.

Jájá.

Og ég trúði því líka til skamms tíma að guð kæmi börnunum fyrir innan í konum.

Kommon, allir eiga sín ljóskumóment.

Ég verð þó að játa að mér fannst eitthvað undarlegt við þessa aðferðarfræði Guðs almáttugs við að koma börnum í heiminn.

Af hverju var hann að flækja málinn og hafa fyrir að setja smábörnin inn í konur og láta þær svo hafa fyrir því biggtæm að koma þeim þaðan út?

Svo komst ég að þessu úti á róló þar sem kynfræðsla fyrir börn á öllum aldri hefur alltaf farið fram.

Einhverjir strákandskotar læddu út úr sér sannleikanum og líf mitt varð aldrei samt upp frá því.

Vitið þið hvernig barni líður sem á foreldra sem eru óseðjandi í rúminu?

Eignuðust sjö börn áður en þau náðu að stilla sig?

Sjö sinnum í samförum?

Meiri djöfulsins ólifnaðurinn.

Annað en ég.

Hmrpfmf...

Jessica Simpson ein á ný