Af hverju bloggið þið?

 

Ég var að gutlast fyrir framan sjónvarpið og sá með eigin augum þegar þingmenn réttu upp hönd í atkvæðagreiðslu.  Helvíti mikill stíll yfir því.

Ókei, ég sá það ekki beint en ég sá þegar Kiddi Sleggja sagði þingheimi að rétta upp hönd.

Vó, svo merkilegt.  Þetta geta þeir krakkarnir á þinginu.

En svo ég haldi áfram með eitthvað sem skiptir litlu máli.

Af hverju bloggið þið?

Ég meina hvað fær mann til að fara hamförum á blogginu?  Nú eða vera þar í rólegheitum?

Ég var spurð að þessu í gær og ég varð alveg hugsi (hugsið ykkur).  Flett, flett, fell í heila.

Af hverju blogga ég?

Jú, ég blogga af því ég hef gaman af því.

Líka af því að mér finnst fínt að setja niður á "blað" það sem mér dettur í hug og bloggið er jú dagbók sem er öllum opin.  Vá ekki mjög prívat það fyrirkomulag.

Svo blogga ég af því mér finnst gaman að áreita fólk þegar þannig liggur á mér.

Stundum blogga ég af gömlum vana.

Ég blogga um það að vera alki fínt að hafa það á veraldarvefnum mun vekja skelfileg fagnaðarlæti að hafa það í Cívíinu.

Ég blogga til að gleyma.

Ég blogga til að muna.

Ég blogga af því ég hef andskotinn hafi það ekkert betra að gera en fyrst og fremst blogga ég til að fá útrás.

Af hverju bloggið þið?

Koma svo segja Nennu sín.

Falalalalala.

Rétt upp hönd á Alþingi

Í sleik á opinberum vettvangi

Hvað er í gangi, hugsaði ég þegar ég sá þessa frétt sem er mest lesna fréttin í Mogganum í dag.

Hafandi ofurtrú á samlöndum mínum sem hafa varpað öllum hégóma fyrir róða í kreppunni taldi ég víst að nú hefði hvorki meira né minna sést til einhverra í ríkisstjórninni í sleik á opinberum vettvangi og þess vegna væri viðtengd frétt lesin upp til agna.

Hélt að hrjáðar sálir í ofannefndum hópi hefðu dottið ærlega í það og lent í heví hankí pankí á einhverjum bar.

Ónei, ekkert tilfinningarugl í íslenskum ráðamönnum, hvað hafði gerst?

Einhver nóboddí úti í heimi hafði verið að kyssa og knúsa annan nóboddí inni á samkomustað í Ameríku.

Halló, halda sig við efnið hérna.

Þessar hugleiðingar mínar um atlot á almannafæri eru í rauninni bara kjaftæði og fíflaskapur.

Mér gæti ekki staðið meira á sama.

Ég minni ykkur á að klukkan 14,40 verður bein útsending frá Leikhúsi fáránleikans við Austurvöll og í kvöld er skyldumæting fyrir allar hugsandi manneskjur í Háskólabíó á borgarafund klukkan átta.

Og hættið svo að pæla í hver er að hreinsa kokið á hverjum.

Lalalala

Súmí.

Sáust kyssast og knúsast

Manstu eftir mér fíflið þitt?

Hér á kærleiks gerast hlutir.

Eitthvað spennandi og ævintýralegt hendir mig á hverjum degi.

Áðan hringdi dyrabjallan t.d. og ég er ekki að ýkja. 

Úti stóð hávaxinn maður með andlit nánast hulið alskeggi.

Ég: Góðan daginn.

Hann: Góðan daginn, Manstu eftir mér?

Ég: Nei, á ég að gera það?

Hann: Þekkirðu mig virkilega ekki?

Ég: Nei, bara alls ekki, því miður.  Reyndar myndi þín eigin móðir ekki þekkja þig, það rétt sést í augun á þér.

Hann (hlægjandi): Þú ert nú meira fíbblið.  Hahahahaha.  Breytist aldrei, alltaf jafn ósvífin.  Hahaha.

Hann aftur: Við unum saman á skrifstofu sóandsó í denn.

Ég: Já, nú man ég.  Hvert er erindið?

Hann: Ég er með blöð sem eru skrifuð út frá biblíunni og mig langar til að bjóða þér þau.

Ég: Nei, nei, nei, nei, kemur ekki til greina, ekkert biblíuvesen inn á mitt heimili.  Sérstaklega ekki hliðarskrif við viðkomandi bók.

Hann: Áttu ekki kaffisopa, við getum spjallað og ég sýnt þér þetta í rólegheitum.

Ég: Jú ég á kaffi og nei þú kemur ekki inn til að troða inn á mig einhverju sértrúarsafnaðarriti.

Hann (ætlar að taka mig á idjótasálfræðinni): Ertu hrædd við Guð?

Ég: Já er það ekki meiningin?

Og svo var þetta svona smá blablabla og blíblíblí áður en hann fór og bað guð að blessa mig.

En nú verð ég að segja ykkur leyndarmálið.  Ég hef ekki grænan grun um hver þessi maður er, man ekki eftir honum enda vann ég á skrifstofu sóandsó fyrir þrjátíu árum eða svo.

Guð forði mér frá trúboðum.

Á krepputímum er sótt að manni úr öllum áttum.

Þetta er að gera mér hluti.

Farin að fikta í nefinu á mér.

Austurland að Glettingi

 

Þegar ég í bríaríi var að fabúlera um að ég gæti hugsað mér að gerast vitavarða í færslunni hér fyrir neðan, fór hausinn á mér á flug.

Muniði eftir veðurfregnunum í denn (þær eru reyndar eins enn í dag)?

Það sem ég velti mér upp úr frösunum.

Austurland að Glettingi varð mér tilefni til margra ára pælinga. 

Hvað var átt við með Austurland að Glettingi? 

Ég spurði ekki frekar en ég gerði þegar ég hélt að ættingjar þulanna hríðféllu í stórum stíl.

Það hefur komið til tals hérna áður. 

Elskulega móðir mín, hjartkær sonur okkar og ástkær faðir okkar lést sóandsó.

Ég alveg; Guð minn góður, það sem lagt er á sumt fólk.

Þar sem ég spurði engan um þessa háu dánartíðni ættingja þulanna í útvarpinu þá liðu þó nokkur ár í þoku sem þeir dvelja í sem ekkert vita í hausinn á sér eða þangað til einn daginn að það kviknaði á perunni.

Af hverju spurði ég ekki um dánartilkynningarnar?

Nú eða Austurland að Glettingi?

Hvað þá hvernig börnin yrðu til?

Það var beinlínis móðgandi á láta segja sér að Guð setti börnin í maga mömmu minnar.

Aftur og aftur, endalaust.

Í stað þess að spyrja vafraði ég um í villunni vitandi að það var verið að ljúga að mér og málið upplýstist ekki fyrr en á Róló þegar villingarnir í hverfinu leiddu mann í sannleika.

Þeir orðuðu sannleikann ekkert sérstaklega pent.  Hm.....

Glettingur er reyndar fjall fyrir austan.

Hana... þá vitið það villingarnir.

Aldrei leiðinleg stund

 

Maturinn hækkar og hækkar.

Hvað er til ráða spurði ég vinkonu mína og húsband þegar við sátum úti í smók áðan.

Hm... sagði eiginmaðurinn, á maður að fara að borða unnar kjötvörur aftur?  Það er svo óhollt.

Við reyktum aðeins meir og það sá ofan í svört lungun þegar við soguðum nautnalega að okkur eitrið.

(Innskot frá mér og hefur ekkert með þessa matarfærslu að gera).

Vinkona mín var að fara heim að elda medisterpylsu og kartöflumús.

Húsband varð dreyminn í framan og velti fyrir sér hvort það væri ekki kominn tími á medister eftir hollt mataræði undanfarinna ára.

Ég: Jú eða bjúgu.

Hann: Bjúgu, nei, þau eru svo feit og lufsuleg.  Öll plöstuð og svona. Með fitukúlum í.

Ég: Heldurðu að medisterinn sé úr eðalafgöngum?

Nei, sagði húsband en stundum er matur misógeðslegur.

Hvað um það við fabúleruðum svolítið um hvað væri hægt að hafa í matinn á krepputímum fyrir ótýndan pöbul sem við jú tilheyrum (þrátt fyrir að vera bæði af konungum komin, en  enginn er neitt að láta mann njóta þess hér í þessu smalasamfélagi).

Ég velti upp hugmyndum sem honum leist misvel á:

Svið með rófustöppu, kjötbollur í brúnni sósu, reyktan fisk, kálböggla, lifrarpylsu og sagógrjónagraut, sætsúpu með tvíbökum, plokkfisk og hræring.

Hann var alveg sáttur við þessa upptalningu að undanskilinni lifrarpylsu, kálbögglum og hræring.

Go ahead sagði hann á íslensku.

Ég sagði Can´t do á ensku því af þessum lista borða ég sætsúpu, mögulega svið og mögulega kjötbollur.

Hann: Af hverju varst þú þá að telja þetta upp.

Ég: Af því ég hef ekkert betra að gera. 

Svona er hjónabandið, aldrei leiðinleg stund.  Akademískar samræður okkar hjóna ættu að vera til á bók.

Ekki einu sinni í kreppunni missum við okkur í að ræða hversdagslega hluti.  Aldrei.

Miklar hækkanir á matvöru

Er mig að dreyma?

 

Ég sem þessa dagana lít á mig sem óflokksbundna og algjörlega óháða pólitískt get samt ekki annað en glaðst þessa stundina.

Gamla byltingarhjartað tók nokkur aukaslög hérna - ég er þakklát fyrir að sjá þessa niðurstöðu úr könnun Gallups.

VG STÆRRI EN ÍHALDIÐ - ER MIG AÐ DREYMA???

Jájá úrtölufólk, þetta er skoðanakönnun og?

Annars var ég að ræða það við dóttur mína í dag að ég væri endanlega hætt í flokk.

Allt hjarðeðli er á bak og burt ég er frjáls og óháð eins og gamla DV.

Sko, það er svo heftandi að hengja sig aftan í pólitískan flokk það þrengir að manni eins og ógeðslega þröngur rúllukragi.  Aghhh 

Maður getur verið sammála í grófum dráttum en aldrei gæti ég skrifað upp á heila stefnuskrá hvað þá fylgt einhverjum að máli bara af því ég borga félagsgjöld inn á sama reikning og viðkomandi.

Reyndar er það lygi ég hef alveg verið dedd á því að vera skráð í flokka ég er eiginlega að meina að nú orðið get ég ekki hugsað mér að hanga á bás.

Samt er ég á því að VG er besti kosturinn sem völ er á í flokkaflórunni.

Það finnst mér í dag.

En ekkert endilega á morgun.

Það er í fínu því ég er óbundin, unaðsleg og á eigin vegum.  X-Ég.

Ég stend engum reikningsskil nema sjálfri mér.

Ég er komin á nó búllsjitt aldurinn - það er á hreinu.

Úje

Sjálfstæðisflokkur - nananabúbú- snæðið hjörtu og lifur.

ARG

Fylgi VG meira en Sjálfstæðisflokks

Nú hló ég

Ég er eins og undin tuska eftir atburði dagsins.

Ég nenni ekki að blogga um þennan dag strax enda skiptir það ekki máli.

En mikið er ég búin að hlægja af Otto Jespersen sem gerði stólpagrín af okkur Íslendingum í norska sjónvarpinu í gærkvöldi.

Hlátur er heilandi og það er frábært að geta náð sér í smá svoleiðis þegar brúnin er svo þung að ég nánast dreg hana á eftir mér í lufsum.

Genasplæsingatilraunir milli okkar, dverghesta og kinda hafa alið af sér stökkbreytur eins og Björk.

Við buðum Norðmönnum ekki í partíið meðan allt lék í lyndi þannig að nú lána þeir okkur Matatorpeninga sem munu vera verðmætari en íslenska krónan.

Sjáið sjálf.

Ég veit ekki með ykkur en ég elska svona húmor og við höfum svo sannarlega gefið handritahöfundum eitthvað til að skrifa um.

Sumir hafa kannski ekki húmor fyrir svona gríni þessa dagana en pælið í því við sleppum vel hérna.  Hrokinn og mikilmennskubrjálæðið sem hefur verið í gangi kringum liðið í útrásinni gefur alveg tilefni til að það sé helgið smá að okkur.

Arg.

Norðmenn draga Íslendinga sundur og saman í háði

Engin kreppa

Veðrið er í stíl við kreppuna, togari losnar frá bryggju, þakplötur fjúka og það hvín og syngur í öllu.

Ég vakna á óguðlegum tíma þessa dagana og ég skrifa það algjörlega á reikning spennu og óvissu í samfélaginu.

En áður en ég geysist af stað í ástandsbloggi þá er hérna smá kreppujöfnun.

Barnabörnin mín Jenný Una og Oliver Einar eru ekki í kreppu heldur þvert á móti.

Hjá þeim er lífið dásamlegt eins og sjá má af þessari mynd.

Hún er tekin í síðustu viku áður en Oliver fór aftur heim til Englands.

Ég held að taka mér þau til fyrirmyndar og reyni að hafa gaman af lífinu.

Blessuð börnin hafa auðvitað engar forsendur til að skilja að þau eru flokkuð með hryðjuverkamönnum né heldur hafa þau grænan grun um að á þeim muni hvíla skuldir sem gerir hverju stórfyrirtæki í slæmum rekstri skömm til.

Annars les ég mikið sem endranær og ég ætla að dunda mér við það um helgina.

Farið varlega í veðurhamnum krúttin mín.

Ég kem aftur tvíefld eftir morgunbænir.

Jájá.

Togari slitnaði frá bryggju

Fórum, vorum, sögðum og gerðum

Þá er það komið á hreint.  Það voru hatursfullir erlendir seðlabankar sem urðu íslensku bönkunum að falli.  Sjúkkitt, ég vissi að þetta var ekki okkur að kenna.  Jeræt.

Margir hafa verið að setja spurningamerki við hausatalningu löggunnar á mótmælafundinum á Austurvelli í gær, ég þar á meðal.

Róleg, það skiptir í sjálfu sér engu höfuðmáli hvort við vorum fleiri eða færri, málið var að við fórum, vorum, sögðum og gerðum og það verður endurtekið um næstu helgi.

Sófadýr og aðrar rolur; haskið ykkur upp á afturendanum og takið þátt.

En.. eftir situr spurningin um fjölmiðlana.  Taka þeir svona upplýsingum frá löggu og gleypa hráar?

En í  nýja Sunnudagsmogganum er heilsíðuauglýsing um jólahlaðborð.

Ég alveg við sjálfa mig sitjandi ein í eldhúsinu alltof snemma að morgni dags: Jólahlaðborð???? Fer einhver á svoleiðis í ár? 

Kannski hefur ástandið gengið gjörsamlega frá þessari litlu neysluhyggju sem ég þó hafði, steindrepið hana alveg, en mér fannst algjört antiklæmax að hugsa til þess að fara í svona fyrirkomulög við ríkjandi aðstæður.

En svo má halda því fram líka að það er jafnvel meiri þörf á svona jippói núna þegar fólk þarf að hressa sig við.

Ég hef mínar leiðir til að gleðja sjálfa mig sumir hafa aðrar.  Gott mál.

Varðandi jólahlaðborð þá eru liðin ansi mörg ár síðan ég fór á slíkt.

Það síðasta sem ég heiðraði með nærveru minni var fyrir ríflega áratug og þá gubbaði maður sem sat á næsta borði við mig yfir samkomuna, þar á meðal mig, enda borðaði hann ekkert en drakk þeim mun meira.  Það voru ekki margir á þeim tíma sem voru spenntir í matnum.

Svo sá ég að Dorrit dúllurófa á hóp af lopapeysum.  Flottar sumar.  Ég hins vegar klæði mig ekki í fakírbretti og ligg ekki á þeim heldur.

Mikið djöfulli sem íslenska ullin stingur.

Dorrit fær því rós í hnappagatið fyrir hugrekki og úthald.  Hún segist reyndar klæðast einhverju innan undir ullinni en kommon - hvenær hefur það verið nóg?

Ullin stingur í fleiri lög en ég hef tölu á.  Meira að segja þeir sem reka sig í mann eiga það til að veina upp.

Ókei, já ég er að ýkja.  Heimurinn væri hundleiðinlegur ef maður fengi ekki að smyrja smá.

Ég er farin að borða morgunmat og kem að vörmu.

Já - þetta er hótun aularnir ykkar.

Þeir felldu bankana

Efndir takk og við skulum tala saman

  

 Þegar ég var krakki var alin upp í mér virðing fyrir fullorðnu fólki sem enn eimir eftir að.

Ekki misskilja mig ég er heitur stuðningsmaður almennrar kurteisi í samskiptum á milli fólks en ég vil að virðingin sé óháð aldri og kurteisi við börn og ungt fólk er alveg jafn mikilvæg og við þá sem eldri eru.

En...

Eitt af því sem ég tók mest út fyrir þegar ég var barn var þegar mér var sagt að kyssa þennan og hinn fyrir mig.

Ég var alin upp hjá ömmu minni og ömmubróður og á jólum t.d. streymdu að mér jólagjafir frá fullt af fólki sem ég þekkti lítið eða ekki neitt.  Allir að gefa blessuðu barninu hjá gamla fólkinu glaðning á jólunum.

Í hvert skipti sem einhver maður eða kona komu með pakka var sagt við mig blíðlegri en ákveðinni röddu sem gaf til kynna að engrar undankomu væri auðið: Jenný mín þakkaðu Jóni, Gunnu, Siggu og Palla fyrir þig.

Það voru þung spor fyrir mig stundum að þurfa að ganga óvarin beint í knúsið, faðmið og kyssið frá alls kyns fólki, með alls kyns lyktir og nærveru. 

Fyrir barn er þetta kvöl og pína, var það að minnsta kosti í mínu tilfelli.

Og núna gengur svona uppáneytt knúsæði, flaggflipp og knús í hvert hús æði yfir þjóðina.

Reyndar held ég að það þurfi ekkert að þjappa íslenskum almenningi saman, við höfum svo lengi skilið hvort annað hérna á þriðja farrými. 

Ég held hins vegar að það sé verið að þjappa okkur saman við hina þjóðina í landinu, þessa sem ekkert hefur viljað af okkur vita fram að hruni efnahagslífsins.

Ég er alveg til í að súa Gordon Brown, finnst reyndar að við hefðum átt að slíta stjórnmálasambandi við Bretland þegar þeir gerðu okkur að hryðjuverkamönnum og settu okkur á bekk með brjáluðum glæpamönnum og fjöldamorðingjum, þannig að ég reisi ekki ágreining við þá ákvörðun verði hún tekin.

En það breytir ekki því að ég ætla ekki í neinn sleik við þá sem hér hafa látið allt gossa til helvítis af hvaða hvötum sem þeir/þær gerðu það.

Sannleiksnefndir, hvítbækur og annað slíkt eru orð og innantóm amk. ennþá.

Efndir takk og við skulum tala saman.

Jabb í boðinu.

EITT RISAKNÚS TIL ALLRA MINNA BLOGGVINA. NOTIST EFTIR ÞÖRFUM

 

Eimskip flaggar íslenska fánanum