Rússkí urzad nadzoru finansów - WHAT???????

Við erum í sjokki við landsmenn.  Vel flest okkar sem komin erum til vits og ára erum svolítið ráfandi um eftir öll ósköpin sem hafa dunið yfir okkur undanfarið. 

Bara svo við séum með það á hreinu og hér er katastrófan færð til bókar.

En ég hélt að ég væri að tapa glórunni endanlega þegar ég í sakleysi mínu las Moggann í þessum skrifuðum orðum.

 Przyjęto ustawę o sytuacji wyjątkowej – kurs korony ustabilizowany tymczasowo

6 października parlament przyjął ustawę o sytuacji wyjątkowej z uwagi na szczególne okoliczności na rynku finansów. Ustawa już jest ważna.

Zgodnie z tą ustawą państwo ma prawo interweniować w działalność banków, funduszy oszczędnościowych i innych przedsiębiorstw finansowych a także zarządzać tymi przedsiębiorstwami finansowymi. Urząd nadzoru finansów ma prawo przejąć prowadzenie banków w całości lub częściowo. Fundusz hipoteczny może przejąć pożyczki hipoteczne banków.

Rząd oznajmił, że stan rachunków w bankach krajowych, funduszy oszczędnościowych i ich filii w całym kraju są w pełni bezpieczne. Filie banków na Islandii, usługi informacyjne, bankomaty i internetowa sieć bankowa są otwarte. Nadal możliwe jest ubieganie się o pożyczki i o udzielenie dokumentacji o przekroczeniach stanu konta. Dokłada się wszelkich starań do tego, aby klienci banków odczuwali w jak najmniejszym stopniu te zmiany, które zaszły.

Prowadzone są działania mające na celu wzmocnienie kursu korony islandzkiej i doprowadzenie do stabilności spraw związanych z kursem walut i poziomem cen. Bank Centralny (Seðlabanki) ustabilizował tymczasowo kurs korony na poziomie wkaźnika kursu 175, co odpowiada 131 koron w odniesieniu do Euro.

Informacje będą opublikowane od razu na stronie internetowej Centrum Międzynarodowego Alþjóðahús (z uwzględnieniem czasu przeznaczonego na tłumaczenie): www.ahus.is

Spennandi eða hvað?

Getur verið að við höfum verið að afsala sjálfstæðinu og tungumálinu fyrir rússagullið?

Jösses, ætli þetta sé ekki í fyrsta og eina skiptið sem Mogginn flytur fréttir á rússkí?

Vona það.

Ég hundskammast mín "nottla" fyrir að þekkja ekki muninn á rússneku og pólsku.

Ég mun ekki tala orð við sjálfa mig næstu dagana.

Przyjęto ustawę

Að vita ekkert um allt

Ég samgleðst yfirleitt konum sem fara fram í pólitík og í viðskiptalífinu þar sem hallar okkur stelpurnar.

Því brosti ég blíðlega til Söru Pallin í huganum þegar ég heyrði af framboði hennar til varaforseta Bandaríkjanna. Ég hugsaði líka, damn, damn, damn, nú hleypur á snærið hjá Rebbunum, kona í framboði og allt.

En ég hefði getað sparað mér áhyggjurnar.  Sara Palin vinnur ötullega að því að reyta fylgið af rebúblíkanaflokknum eins og hún hafi verið ráðin til þess alveg sérstaklega.

Mér finnst ljótt að segja það en konan er eins og barn sem alist hefur upp meðal dýra í frumskóginum.   Hún veit ekkert um allt.

Bandarísku fréttastofurnar draga konuna sundur og saman í háði.

Hún hefur verið glórulaus um málefni líðandi stundar.

Svo sá ég þetta frábæra myndband.

Sara Palin valdi að vera ekki lesbía.

Hún á hins vegar vinkonu sem valdi þennan lífsstíl, sennilega um leið og hún valdi sér Volvo og gluggjatjöld í íbúðina.

Alveg: Nú var ég að vakna hérna á þessum dásamlega morgni, sólin skín, fuglarnir syngja og ég er að drepast úr hamingju.

Hvað get ég gert í dag?  Jú ég ætla að velja mér Volvobíl til frambúðar (silfraðan), grænar gardínur í eldhúsið og svo ætla ég að velja um hvort ég á að vera lessa eða ekki.  Hugs, hugs, brak í heila, hm... ókei ég verð lessa!

Það er rosalega langur í mér fattarinn.  Af hverju gerði ég aldrei þetta val?

Þá hefði ég sloppið við að giftast mínum fjölmörgu eiginmönnum.

Fjandinn fattlausi.

Myndband.

Palin fellur í áliti

Sveiattann eða urrdabíttann

Ég var ekki hrifin þegar löggustjórinn á Suðurnesjum blés til árásarinnar í Njarðvík gegn hælisleitendum.  Það gerði mig afskaplega óvinsæla hjá mörgum en Jóhann R. varð aftur á móti þjóðhetja hjá þeim hluta þjóðarinnar (stórum hluta?) sem vill láta kné fylgja kviði í samskiptum við það fólk sem hingað leitar í raunum sínum.

Ég er því ekki neinn móðursjúkur aðdáandi þessa löggustjóra en mér er sagt að hann sé duglegur og að hann sýni árangur.  Mínus viðhorf hans til hælisleitenda þá má vera að maðurinn rokki.

Ég er svo langt því frá að vera hýsterískur fylgismaður BB og mun aldrei verða.  Ég held ég hafi um það sem fæst orð.  Það má eiginlega afgreiða skoðun mína á þeim manni og því sem hann stendur fyrir með orðinu sveiattann eða var það urrdabíttann, ég man það ekki.  Djók.

Svoleiðis er nú það.

En það liggur við að ég sæki um forræði með helgarheimsóknum yfir Jóhanni R. Benediktssyni og taki hann alveg í knús og kreist meðferð, því í samanburði við ráðherra dómsmála þá er hann um það bil að stíga upp til himna vegna mannkosta sinna.  Mér sýnist amk. að hann vilji vinna vinnuna sína almennilega og kollegar hans standa þétt við bak honum og taka sennilega áhættu með því.

Það er reyndar ekki erfitt að verða vængjaður engill í mínum augum þegar samanburðurinn er BB sem ég botna aldrei neitt í.

Ég er ekkert alveg á kafi í þessu  rifrildi hjá strákunum, læt mér á sama standa, eða því sem næst.

Þetta er nefnilega týpískur strákahasar og allir vita að konur eru í miklum minnihluta hjá löggunni og ákveðið viðhorf þar innan dyra sem ég tengi við hugmyndaheim karla.

Það er þetta með að berast á banaspjótum.  Vega úr launsátri.  Skjóta í bakið.

Þessir frasar eru allir hernaðarfrasar og mér finnst þetta vera þannig fætingur. 

Ég ætla að fylgjast með álengdar og hafa hægt um mig.´

En í hjarta mínu stend ég oggolítið með Jóhanni R. Benediktssyni.

Klárir í bátana, vér siglum í kvöld.

Jájá.

Styðja dómsmálaráðherra

Fyrir Láru Hönnu

Eins og má lesa í færslunni hér fyrir neðan, var ég að ræða skólamyndir.  Nú eða bekkjarmyndir.

Ég hef grátið það að hafa týnt mínum í einhverjum flutningum.

En Lára Hanna sem hefur ráð undir rifi hverju á bókina um Melaskóla og hún sendi mér viðkomandi bekkjarmynd.

Auðvitað skoraði hún á mig að birta hana.

Só..

hér kemur fyrirmyndarbekkur Melaskóla, árgangur 1952 og kennarinn sá sem ég hafði frá byrjun til enda og af mörgum tilbeðin, Þóra Kristinsdóttir.

Og hvar er yors truly?

Hér er hún stelpan, held nú það.

Segðu ostur

Einu sinni á ári var tekin bekkjarmynd í Melaskóla hér í denn.

Eða var það sjaldnar?

Alla vega þá fór maður í sparifötin og skartaði sínu besta á myndinni.  Eða reyndi það að minnsta kosti.

Þetta var gert með góðum fyrirvara og ég hef ekki hugmynd um hvort það kostaði eitthvað sérstaklega, sennilega þó.

Við fórum á sal þar sem herlegheitin af gáfnaljósunum hennar Þóru Kristinsdóttur kennara voru fest á filmu.

En þegar frumburðurinn minn hún Helga Björk var í sænskum barnaskóla var ég beitt  skólamyndaofbeldi af Göteborgs Skolfoto.

Amk. tvisvar á ári kom hún heim og sagði mér að það hafi verið tekin skólamynd.  Ein af bekknum og svo sería af hverju barni.

Nú hefði það svo sem ekki verið mikið mál en þetta fór þveröfugt ofan í mig.  Göteborgs Skolfoto lét sig ekki muna um að koma á heilum myndatökum án þess að foreldrar hefðu hugmynd um að  það stæði til.  Ekki börnin heldur.

Svo barst umslag með stöðluðum og steingeldum litmyndum sem mig langaði ekkert að eiga, nema kannski eina annaðhvort ár í mesta lagi.  Í umslaginu var svo gíróseðlill með dágóðri upphæð og 15 daga greiðslufrest minnir mig.

Það stóð reyndar í áföstu bréfi að maður gæti skilað myndunum innan x daga ef þær féllu ekki í kramið.

Halló, segir maður við barnið sitt: Þetta eru ömurlegar og illa teknar myndir, ég vil ekki eiga þær?

Ónei, maður borgaði steinþegjandi og hljóðalust.

Flestir foreldrar voru illa pirraðir á þessu fyrirkomulagi en það gerðist aldrei neitt.

Hver sem er hefði getað framið þessar myndatökur sem voru eins óspennandi og frekast er hægt að ímynda sér.

Nú virðist sama upp á tengingnum í íslenskum skólum, en núna á að bregðast við með því að aðeins þeir sem hafa pantað myndir þurfi að greiða fyrir þær.

Næg eru fjárútlátin fyrir skólann samt þó ekki sé verið að kengbeygja foreldra til að borga fyrir dittinn og dattinn sem þeir hafa jafnvel  ekki ráð á.

Það er amk. lágmarks kurteisi í viðskiptum að biðja um samþykki kúnnans áður en vörunni er klínt á þig.

Reyndar eiga foreldrar íslenskra grunnskólabarna alla mína samúð.

Það hlýtur að vera þungur biti að kyngja að þurfa að leggja út stórar fjárhæðir fyrir hvert barn þegar meginþorri fólks þarf að vinna frá morgni til kvölds til að eiga í sig og á.

Já þetta er krepputal, enda bullandi hækkanir á öllu hvert sem litið er.

Segið "cheese".

 

Talsmaður neytenda ávítar ljósmyndastofu

Grímulaus hrokinn og mannfyrirlitningin

Eftir að Haukur Guðmundsson hjá Útendingastofnun í félagi við Björn Bjarnason, klúðruðu máli Paul Ramses eins og frægt er orðið, mátti greina smá auðmýkt og jafnvel manneskjulega hlið á manninum.  Það fór honum nokkuð vel.

Og Ramses fékk að koma heim á meðan mál hans er í vinnslu.

Haukur er greinlega búinn að jafna sig síðan Ramses málið var á skömmustustiginu og nú hefur hann færst allur í aukanna.

Þeir eru með vitöl við hælisleitendur sem löggan réðst inn á með ofbeldi á dögunum og gerðu upptæka peninga sem þeir mátu sem svo að væru mögulega, kannski og ef til vill illa fengið fé.

Og mannvinurinn Haukur segir svo í viðtengdri frétt: 

„Í einstökum tilvikum erum við búin að segja fólki að við ætlum ekki að greiða fyrir það kostnað í bili. Reykjanesbær ætlar þá að leyfa fólkinu að greiða sjálft það sem framfærslan kostar. Annars getur fólk bara farið á hótel ef það vill,“ segir hann. „Það hefur verið fullyrt að yfirvöld skuldi skýringar á þessum aðgerðum. Við erum búin að svara þessu og segja af hverju aðgerðin var gerð. Það var grunur um fölsuð skilríki og fólk var með furðulegar sögur um það af hverju það væri hér á landi. Reynslan hefur kennt okkur hvað þarf að gera."

Fólkið getur bara farið á hótel ef það vill segir mannvinurinn mikli.

Sniðug hugmynd.  Það er ekki svo geðslegt húsnæðið sem fólkinu er boðið upp á í Njarðvík.  Gömul verbúð sem ætti löngu að vera búið að rífa.

Væri töff hugmynd að tékka sig inn á hótel ef það væri ekki búið að rífa af "fólkinu" hverja krónu sem það átti.

Haukur er að segja okkur Íslendingum, í hvers umboði hann starfar, að "fólkið" geti étið það sem úti frýs.

Við erum nú meiri andskotans mannvinirnir Íslendingar.

Ég held að við eigum skilið að hafa Hauk Guðmundsson við störf.

Svo held ég að við sem viljum að komið sé fram við hælisleitendur sem hingað koma af lágmarks kurteisi ættum að fara að virkja grasrótina.

Það þarf mótvægi við alla heiftarpostulana sem hrópa húrra fyrir svínslegum ofbeldisaðferðum löggunnar á Suðurnesjum.

Ég vil ekki hafa svona útlendingapólitík.

Þessi karlaklúbbur í útlendingapólitíkinni snýr við í mér maganum.

Og nei, ég vil ekki hvern sem er inn í landið.

Og já, ég vil eftirlit með þeim sem hingað leita þar til þeim hefur verið veitt landvistarleyfi.

Ég er bara algjörlega með það á hreinu að það má koma fram við fólk á fleiri en einn veg.

Og Útlendingastofnun ásamt honum þarna lögreglustjóra á Suðurnesjum mættu hafa það í huga hvernig hægt er að koma hlutum í framkvæmd án þess að meiða og særa.

Skítapakk leyfi ég mér að segja.

Hælisleitendur í viðtölum

Klósettblæti og orðaþjófnaður

 

George Michael er frábær söngvari.  Ég hallast að því að hann sé brilljant listamaður þó ég sé ekki tiltölulega intú hans tónlist.

En maðurinn er klárlega með klósettblæti og hann velur að gera asnalega hluti á klóinu.  Ekki sínu eigin þó, held ég en hvað veit ég, er engin fluga á vegg heima hjá manninum.

Spurningin er hvað dettur þessari dúllu og rúsínurassi til hugar næst?

Hann lét taka sig með allt niðrum sig á klóinu (í orðsins örgustu) í Ameríku áður en hann kom út úr skápnum.

Ekki skemmtilegt það.

Nú er hann tekinn með krakk á einhverju klósetti en slapp með áminningu.

Maðurinn verður að leita sér hjálpar.

Annars er þetta "út úr skápnum dæmi" orðið ansi seigfljótandi og þreytt.

Alveg eins og orðið "hýr".

Ég er alveg oft hýr á brá þó ég sé hvergi nærri lessa.  Algjörlega streit í báðar.

Hafnarfjörður var líka hýr í einhverju ljóði.

Nú heyrist það ekki sungið meir.

Ég lagðist í þunglyndi.  Það var búið að stela af mér lýsingarorði.

Búhú.

Í gær skreið Jenný Una inn í fataskáp og ruslaði þar öllum fötum tvist og bast.

Amman (ákveðin, Jenný Una villtu koma út úr skápnum).

Húsband: Ertu ekki að fara fram á eitthvað ótímabært honní?

Og svo hló hann eins og fífl.

Meira fíbblið.

Dreifa orðum, nota í allskyns merkingar.

Ekki ræna úr orðaforðanum mínum.

Því þá verð ég ekki með hýrri há.

Úje.

George Michael handtekinn með fíkniefni

Nú er mér nóg boðið

Samkvæmt lögum ber öllum sem verða varir við að illa sé farið með börn, þau vanrækt eða beitt ofbeldi af einhverju tagi, að láta barnaverndaryfirvöld vita.  Það er hin borgaralega skylda og nær til allra, nágranna, ættingja og svo auðvitað yfirvalda af öllu tagi.

Flott að hafa góð lög en andskotans mínus að enginn eða fáir láta sér það til hugar koma að fara eftir þeim.

Mín reynsla (sem er þó nokkur í þessum málum) er að virðing fólks fyrir foreldraréttinum er meiri en virðing fyrir mannréttindum barnanna.  Fólk er feimið við að skipta sér af.

Í þessu ljóta máli sem hér er að koma í ljós hlýtur ábyrgðaleysi umhverfisins að hrópa í himininn.

Þessi börn hljóta að hafa verið í skóla.

Það eru áverkar eftir eggvopn á einu barnanna.

Ofbeldið er ekki ný tilkomið, af hverju hefur enginn komið þessum blessuðu börnum til bjargar?

Eða voru það barnaverndaryfirvöld sem brugðust þar til núna?

Ég vil ekki hafa það að ofbeldi á börnum þrífist á Íslandi.

Ég vil ekki hafa það að foreldri geti gert líf barnanna sinna að helvíti árum saman í friði og ró.

Á dögunum var dómur felldur fyrir norðan þar sem dómarinn sá ekki að rassskellingar og annað ofbeldi væri saknæmt eða hættulegt.

Er í lagi að beita pínulitlu ofbeldi?  Hvenær verður það of mikið?

Á meðan að líkamlegt ofbeldi er leyfileg leið í mannlegum samskiptum, skyldi þá einhvern undra að hlutirnir gangi svona langt.

Þessi frétt hefur sirkabát gert mig óða úr reiði.

Að þetta skuli geta þrifist.

Fjandinn sjálfur bara.

Grunur um hrottalegt líkamlegt ofbeldi

Í pilsi á hátíðum

Allt sem gerist er konum að kenna á einn eða annan hátt segja sumir.  Þessir sumir fá af og til brilljant hugmyndir að þeim finnst.

Eins og að banna pínupils í þágu umferðaröryggis. 

Langsótt?  Neibb, ekki í Úganda.

Sú staðreynd að land hefur siðferðis- og velsemdarmálaráðherra segir sína sögu.

Aumingja Úganda, ég hélt að þeirra vandamál væru meiri og stærri.

En..

Smá nostalgía hérna.

Á 17. júní 1966 nánar til tekið kl. níu fyrir hádegi tók ég afdrifaríka ákvörðun.

Ég gerðist svo gróf að klæða mig í síðbuxur og hettupeysu úr Karnabæ og fara ofan í bæ í klæðunum.  Vinkonan klæddi sig líka í buxur og það er óhætt að segja að við hefðum vakið viðbrögð og þau ekki jákvæð.

Það er  undarlegt til þess að hugsa að annar hver maður/kona sem við mættum hafi frussað, skammast og hneykslast á þessari stóru synd.  Þetta gerðist ekki í byrjun síðustu aldar, ónei.  En ég er að segja satt.  Það dundi á okkur óhroðinn frá fullorðnu fólki.

Ég tek það fram að ég efldist við mótlætið og hef síðan sleitulaust haldið áfram að vera sjálfri mér trú, þó það hafi mistekist oftar en ekki, og láta ekki neyða mig til hlýðni við borgaralegar reglur sem meika engan sens.

Stúlkur áttu að vera í pilsum á hátíðisdögum.

Í 12 ára bekk í Meló fór ég í Matreiðslu.  Í helvítis handavinnunni hafði ég saumað rauðköflóttu svuntuna og kappann um hausinn og það var skylda að klæðast þessu og mæta í pilsi.  Það vita allir að það er ekki hægt að læra að elda mat og haga sér í eldhúsi öðruvísi en með nælonsokkaklædda leggi.

Það þarf vart að taka fram að drengir þess tíma voru ekki í matreiðslu.  Þeir voru í fótbolta og módelasmíði ímynda ég mér.

Ó, æ, ó, hvað ég tók út fyrir pilsaskylduna.  Ég var gelgja, ég fór ekki úr mínum sjóliðabuxum fyrr en ég skreið undir sæng.  Það var minn einkennisbúningur og jafn nauðsynlegur til vellíðunnar á sálinni og maskarafjandinn frá House of Westmore og Innoxa dagkremið.

Það hefur alltaf í gegnum tíðina verið reynt að halda konum niðri með því að hafa fötin óþægileg.

Þungir kjólar, reimaðir þannig að konur gátu ekki andað, þykk pils milljón undirkjólar og allur sá pakki.

Kínverjar voru ekki feimnir, þeir lemstruðu fætur kvenna og þær komust ekki lönd né strönd vegna stöðugra kvala í opnum tábrotum.  Konur með eðlilega fætur þóttu óheflaðar og lítt föngulegar.

Þú hleypur heldur ekki langt í síðum fimmlaga pilsum úr ull eða hvað?

Þetta var einu sinni en áfram heldur leikurinn.

Pínupils eru nefnilega ógeðslega þægilegur klæðnaður ef hann er notaður við leggings.

Konur í Úganda, hlaupið, hlaupið áður en þið verðið settar í kyrtla.

Vill banna pínupils í Úganda

"Flóttamannavandinn" - vandi hvers?

Eitt stykki hælisleitandi kostar sexþúsundogfimmhundruð krónur á dag.

Menntamálaráðherra kostaði  fimm milljónir minnst vegna dvalar í Kína í x daga.

Smekklegar fyrirsagnir eða hvað?

Væri ekki ráð að reyna að hraða afgreiðslu á málum flóttafólks?  Það myndi valda töluvert minni vanlíðan hjá því og í leiðinni lækka kostnað íslenska ríkisins þar vegna styttri biðtíma.

Flestir hælisleitendur vilja auðvitað komast í vinnu og fara að lifa eðlilegu lífi eins fljótt og kostur er.

Ég hef orðið vör við það eins og sjá má í athugasemdakerfinu mínu við þessa færslu að það kallar á heitar tilfinngar margra ef maður sýnir af sér samúð með því fólki sem hingað leitar vegna þess að því er ekki líft í eigin landi.

En mér er svo nákvæmlega sama um það því ég er á því að við eigum að taka á móti fleiri flóttamönnum hér en við höfum gert enda erum við eftirbátar þeirra þjóða sem við berum okkur saman við.

Ég finn verulega fyrir aukinni andúð á útlendingum í þjóðfélaginu.

Oft er reynt að fela þessa andúðina og fórdómana (óttann) á bak við umhyggju fyrir "vesalings" manneskjunum sem hljóti að eiga svo skelfilega erfitt með að aðlagast.  Jájá.  Mun betra að deyja úr hungri  eða vera hreinlega drepinn heima hjá sér í langburtistan heldur en að komast í var í ókunnu og framandi landi eins og hér hjá okkur.  Á Íslandi er svo helvíti kalt og svo er íslenskan svo fjandi erfið og maturinn tormeltur fyrir "aumingjans" fólkið.

Þá er auðveldara að kljást við þá sem sýna óbeit sína á útlendingum eins og hún kemur fyrir af skepnunni, jafnvel þó að sendi ískaldan hroll niður eftir bakinu á mér.

Skoðun mín á "flóttamannavandanum" sem er auðvitað vandi Íslendingsins sem fær harðlífi af tilhugsuninni um nýja Íslendinga, er kölluð ýmsum nöfnum í athugasemdakerfinu.

Ég er til dæmis kölluð naívisti og femínisti sem eiga að vera skelfileg skammaryrði en hljóma eins og ljúf músík í mínum eyrum.

Ef það er einfeldni að trúa á að fólk sé í eðli sínu gott þá só bí it.

Ég er reyndar ekki enn búin að tengja femínisma inn í þessa umræðu en það er í góðu lagi.

Ég stend föst á minni skoðun. 

Mér segir svo hugur um að ekki muni af veita.

Súmítúðebón.

Hælisleitandi kostar 6500 á dag