ET- var hér!

Vá hvað það eru ótrúlega margir sem treysta borgarstjórn þrátt fyrir allt.

Heil 9%

Þetta hlýtur að vera svo auðtrúa fólk að það tilheyrir væntanlega þeim eðla hópi manna sem trúir því, að myndin um ET hafi verið byggð á sannsögulegum heimildum.

Annars hefur opinber stofnun aldrei mælst svona lág í trausti.

En miðað við framvinduna þar og hegðun sumra er ég gapandi yfir því hversu margir treysta kverúlantabatteríinu eins og það lítur út, nú um stundir.

Annars er ég fárflensuveik.

Les til að gleyma.

Ójá.

Aðeins 9% treysta borgarstjórn

Kallt - svo kallt

 

Það er ekkert lát á kuldanum, skv. þessari frétt.

Mér er búið að vera kallt í hálfan mánuð.  Enda reykjandi úti stóran part tímans.

Mér er andskotans  nær.

Nú hætti ég að reykja.  Búin að fá lyfseðil á nýja reykingarlyfið sem er víst frábært tæki í baráttunni við nikótínfjaldann.

1. maí og undirbúningur hafinn.

Ég gefst einfaldlega upp á þessari "réttindabaráttu" með sígódæmið.

Það er ekki hægt að fúnkera í þessu reyklausa þjóðfélagi.

Samt er þetta víðtæka bann mannréttindabrot, fer ekki ofan af því.

Ég ætla að súa einhverjum í batteríinu fyrir að selja mér löglegt fíkniefni og skerða svo réttindi mín til þess að nota þau.  Ég sé feitar peningasummur framundan.  Jeræt.

Gulli heilbrigðis kemur sterklega til greina.

Annars góð, líður vel, útsofin og jákvæð.

Já jákvæð, þrátt fyrir tuðið.  Ég get ekki farið að skrifa um engladans, blómstrandi akra og fuglasöng.

Þið mynduð verða fyrir svo svakalegum vonbrigðum skammirnar ykkar.

Úje farin að reykja.

Hvessir suðaustanlands

Vei, vei, hér sé stuð út í eitt!

 

Útlegð minni úr eldhúsinu, með lappan er hér með lokið.  Óþægilegi eldhústólinn verður ekki notaður nema á matmálstímum og ég hef nóg pláss fyrir sígó, vatn og kaffi. Svo má ekki gleyma kókinu.  Ég er mjög þyrst týpa.  Líka eftir að það rann af mér. 

En hvað maður er fljótur að venjast nýjum hlutum.  Borðtölvan virkar svo hryllilega klossuð og stór, eins og hún er nú fagurlega hönnuð og af fínustu og bestu gerð, og ég á í mesta basli með lyklaborðið, en ég verð nú ekki lengi að kippa því í liðinn.

Nú er ég laus við að vera með hausinn upp í skjánum, af því stafirnir í þessari eru af eðlilegri stærð fyrir konu á mínum aldri og ég mun sennilega hætta að lenda í illdeildum við bloggvini mína af því ég misles þá stöðugt (smá ýkjur svona).

Ekki má gleyma öllu myndasafninu mínu, sem ég hef komið mér upp, mér þykir nefnilega smá gaman stundum að myndskreyta færslurnar mínar.

Ég lokaði á IP-tölu eins Moggabloggara í dag og það var góð tilfinning.  Sumir eiga ekki erindi inn á bloggsíður manns enda allt löðrandi í bloggum hér á Mogganum, að velja um.  Er nokkuð brostinn á rosa fjöldaflótti?

Ég fékk viðurstyggilega góðar fréttir í dag, en þær eru leyndó, enn sem komið er, svo þið fáið bara forvitnina til að orna ykkur við.  Nananabúbú.

Lífið er gott í borginni ef þú ert ekki sjálfstæðismaður í sorginni.

Úje - újeje

Later

Hvað með að skera þá á háls?

Hæstiréttur í Nebraska hefur ákveðið að ekki sé leyfilegt að nota rafmagnsstólinn lengur til að myrða fólk.  Aftaka í rafmagnsstól mun stangast á við ákvæði sjónarskrárinnar sem bannar grimmilegar og óvenjulegar refsingar.  Nebraska var eina ríkið þar sem rafmagnsstólinn var eina aðferðin við að taka dauðadæmda menn af lífi.

Áður en lengra er haldið.  Hver er það á Mogganum sem aftur og aftur kallar dauðadæmda menn "dauðamenn"?   Þetta hljómar eins og á meðal okkar gangi full af dauðadæmdum mönnum sem hafa fengið þetta samheiti.  Eins og öryrkjar, rafvirkjar, dauðamenn og Baadermenn.  Er þetta eitthvað nýtt eða hefur þetta farið fram hjá mér?  Það væri þá ekki það fyrsta.

Nú, þar sem ég er þekkt fyrir hjálpsemi þá vil ég koma hérna með nokkrar venjulegar aðferðir við að myrða fólk, sem hafa tíðkast t.d. í USA í langan tíma. Þær eru jafnvel minna "grimmilegar" en stólinn og alls ekki sjaldgæfar.

1. Stilla viðkomandi upp við vegg og láta nokkra valda byssumenn skjóta þangað til sá dauðadæmdi  fellur dauður til jarðar.  Löng hefð fyrir því í Bandaríkjunum og víðar.

2. Skera á háls, mjög vinsæl aðferð við útrýmingartilraun Bandaríkjamanna á Indíánum í denn.

3. Hengja. Stundað af USA í Írak, við að taka Hússein og kó til Allah, operation Hraðferð.  Hengingar hafa alltaf verið óhemjuvinsæl skemmtan í USA.  Minni á Ku Klux Klan.

4. Drekkja þessum dauðadæmda. Löng hefð fyrir því og tekur fljótt af, en er vont rétt á meðan það gengur yfir.

5. Taka Mafíuna á þetta og skjóta viðkomandi í hausinn við gagnaugað.  Maður dauður áður en hann veit af.

Sko, það eru til alls konar aðferðir til að myrða fólk.  Stundum er það löglegt og stundum ekki.  Munurinn er enginn.  Morð er morð.  En tvískinnungur Bandaríkjamanna, sem vilja telja sig til menningarþjóða er slíkur, að það er að vefjast fyrir þeim, hvernig myrða megi fólk, án þess að blóð renni og viðkomandi sýni sársauka og mikil sársaukaviðbrögð, enda áhorfendur til staðar. Ef "dauðamaður" á skilið að drepast er þá bara ekki í fínu að gera það þannig að blóð fljóti, innyfli detti út um allt og áhorfendur æli?

Það er svo mikið af föngum sem eru að ræstitæknast.  Þeir þrífa upp efir bróður sinn.

Þetta skrifa ég í þeirri vissu að ég sé ekki á leið til Nebraska.

God bless America

Úje

Rafmagnsstóllinn brot gegn stjórnarskránni

16 mánaða edrú - úje, úje, úje

Þetta er afmælissnúra

Sko tíminn líður svo fljótt á milli edrú afmæla að ég var nærri búin að gleyma 16 mánaða  áfanganum mínum í dag.   Mundi allt í einu eftir þessum merkisdegi, þegar ég var önnum kafin við að beita heimilisfólkið hinu hefðbundna kvöldofbeldi fyrir svefninn. Vont en nauðsynlegt til að hafa skikk á fólki.

Ég var steinhissa að vera nærri búin að gleyma þessum merkisdegi í lífinu mínu.  Eins og það sé eitthvað lítilræði að hafa verið allsgáður og happí í 16 mánuði.  Mishappí auðvitað eins og þið venjulega fólkið.  Dagurinn í dag hefur verið hörmulega leiðinlegur t.d. en á morgun kemur nýr, með nýjum tækifærum og brosvökum á hverju horni Hvað eru 16 mánuðir margir dagar annars?

Ég fór inn á Vog þ. 5. október 2006 hálf dauð og kom þaðan út nokkuð bein í baki ca. 25 dögum seinna.

Já, búin að blogga um það svo oft.

Annars er vinnan i edrú mennskunni stöðug, nauðsynleg og skemmtileg.  Nú er ég búin að fara edrú til útlanda og það tókst með svo miklum ágætum að þá er bara ein hetjudáð eftir en hún er að klífa einhvern fjallstind eða eitthvað. Æi ég held ég sleppi því, verð alveg jafn edrú og glöð þrátt fyrir vera ekki eins landafjandi út um allar jarðir.

Og takk fyrir Vogur, 1000 sinnum og göngudeildin líka.

Ég á ykkur líf mitt að launa

Ég held að ég fari soldið seint að sofa í kvöld, ekki gott en stundum er ég í stuði fyrir næturgölt.

Hver fer edrú að sofa á eftir?

Jenný Anna Baldursdóttir og milljón annarra glaðra alkóhólista í bata.

Guð gefi mér æðruleysi

til að sætta mig við það sem ég fæ ekki breytt

kjark til að breyta því sem ég get breytt

og vit til að greina þar á milli.

Varúð ekki fyrir fyrir nokkurn vegnin normal fólk - og ég meina það.

Ég get ekki hamið mig lengur.  Hvað á að gera við þessa ídjóta sem flytja inn eitraðar köngulær af stærstu gerð og eru með þær í búri og gefa þeim mýs í matinn?  Hvað á að gera við fólk sem flytur inn hættuleg dýr, sem geta sloppið (eins og oft gerist) og gætu ráðist að börnum svo ég fari nú ekki lengra í möguleikunum.  Löggan fann líka 3 gr af "meintu" hassi, sem allir vita að gerir fólk svo ábyrgt og vakandi og skerpir dómgreindina til mikilla muna, eða þannig.  Hvað ef viðkomandi Tarantúlubóndi, víraður upp í heila, fengi þá brilljant hugmynd að setja köngulóarviðbjóðinn í kvöldgöngu?  Ég brjálast.  Ég bý á Íslandi, ekki við Amazon.  Þetta á ekki að vera á áhyggjulistanum mínum.

Var að lesa frétt um Dana nokkurn sem hafði óvart tekið með sér eina baneitraða og kasólétta Tarantúlu úr ferðalagi og setti töskuna inn í bílskúr.  Þar kom að, að einhver álpaðist inn í bílskúrinn, og þá var orðin til nýlenda af þessum kvikindum og það tók langan tíma að eyða þeim.  Börnin hans léku sér oft í bílskúrnum, þannig að það var Guðs mildi að þau hafi ekki rekist inn í köngulóarborgina.

Í alvöru, það er slatti af fólki sem smyglar inn í landið, baneitruðum ógeðisdýrum.  Þeir sem það gera geta ekki verið mjög ábyrgir persónuleikar.  Því skyldu þeir sýna einhverja ábyrgð í dýrahaldinu?

Er ekkert hægt að gera?  Ég er í kasti hérna, ég hata þessi kvikindi og rétturinn er minn.  Ég kom á undan og þetta eru þeir einu innflytjendur sem ég vil ekki inn í landið mitt.

Ísland fyrir íslenskar köngulær (hrollur)

Fokkingmækrósjitt

ARG

Hald lagt á tarantúlu

Ég er hrunin....

 

Í tvöföld sígarettuvandræði, eða nikótínvandræði.

Í Londresferðinni mátti ég ekki reykja meinsstaðar, eins og ég hef þegar sagt ykkur frá.

Mín er svo klár að hún var með Nicorette nefúða á sér af því hún ætlaði að hætta að reykja og hafði ekki komist til þess vegna anna, hóst, hóst.

Úðinn bjargaði mér á flugvöllum og í flugvél, þegar ég var vakandi.

Ég er búin að kaupa mér nýjan.  Kikkið sem úðinn gefur fletur mann út á vegg af unaði.

Nú sit ég hér með bévítans úðan, teygi mig í hann öðru hverju og smóka á milli.

Já, já, já, ég veit, voða hættulegt.  Ég er fíkill, bláedrú, má maður vera aðeins ófullkomin?

Ég er sum sé hrunin í úðan og er enn í rettunum.

Velja: Úði - sígó - úði- sígó- úði ladídadí

Tek mér mánuð í að velja.

Á meðan verður gaman að liffa.

Þráinn sorrý, en hér verður að koma

ÚJEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE

Á bjargi byggði heimskur maður hús: Það er ég í sígarettulegum skilningi. 

Farin að elda.

Klemm og kreist á alla línuna.

P.s. Nú kemur það merkilegasta.

Ég hreinsaði smá af bloggvinalistanum mínum.  Ef ég hef sópað út einhverjum óvart þá látið vita, en ekki skamma mig, ég er svo áhrifagjörn.  Það eru allir að taka til.

Búhú fargings færsla með dassi af símaskráarvanda og Britneyjaráhyggjum

 

Mé er kalt, en ykkur?  Finnst ykkur það merkilegt að það skuli frjósa á manni þessa dagana?  Ég er svona að pæla í því hvort þetta sé einstök upplifun hjá mér.

Ég er í tvennum bolum, einni ullarpeysu og eiturgrænu flísteppi en nötra eins og hrísla í óveðri.  Ég sem er svo kuldaþolin.  Ég hlýt að vera veik, enda á leiðinni til læknis þar sem önnur löppin á mér hefur tekið vaxtakipp á þvervegin (heitir bjúgur held ég) og nú fer ég í að láta dopplerinn (læknaritarinn, svo fagleg í tali) segja mér hvað er að.  Kannski fer ég á spítala.  Ég dramatísk, nei, nei.

Jólaskrautið er enn inni í litla herbergi, só?  Eruð þið að segja að ég sé löt?

Þurfti að rífast heillengi við manninn hjá símaskránni, sem var eitthvað ósáttur við mitt nýja starfsheiti sem er fjöl-miðill.  En ég hafði það í gegn. 

Ég er á vatnskúr, drekk tvö glös og þau stór í hvert skipti sem ég geng fram já vaskinum, og ég get trúað ykkur fyrir því að það geri ég á fimm mínútna fresti, flatt.

Ég vorkenni Britneyju alveg rosalega, grínlaust.  Eins og ég vorkenni öllum alkahólistum sem eru nánast í dauðateygjunum og fá ekkert við sig ráðið.  Mér finnst svo ljótt að sjá hvernig pressan gerir sér mat úr þessari ungu konu og tekur myndir af niðurlægingu hennar í gríð og erg.  Það eru margir í svipuðum aðstæðum en bara ekki fyrir framan á augunum á heiminum.  Hún gæti verið dóttir mín þessi elska.  Mig langar að knúsa hana.

Jenný Una er ekki binkona mín, af því ég náði ekki í hana á leiksólann í gær en það gerði amma hennar Söru Kamban, hins vegar (þið munið, fullt nafn hjá Jennýju).  En hún er búin að fyrirgefa mér að hafa ekki mætt (hafði ekki hugmynd um að hún ætlaðist til þess) og kemur með Lillemann og mömmu í heimsókn til hennar ömmu eftir leikskóla mín.

Geir segir að allir umsækjendur hafi verið hæfir.  Geta þá þessir hæfu menn ekki bara skipt með sér djobbinu.  Allir að skiptast á eins og Jenný segir.  Hvað er vandamálið?  Sjálfstæðisflokkurinn er VANDRÆÐALEGUR í þessu klúðri og það gleður mitt heita kommahjarta.

Annars er ég farin að laga mér te.  Þetta er búhú færsla fyrir ykkur ódámarnir ykkar svo þið hafið eitthvað að lesa þangað til að ég kem sterk inn eftir læknisheimsóknina, þe. ef ég blogga þá ekki af gjörgæslunni í dauðateygjunum.

Ítmímítmíæmdæing!

Úje

Ólafur Eff, snarstoppaði þegar hann rakst á skrítnu konuna á gangi ráðhússins, vitandi að spákonan Ellý Ármanns hafði spáð að hann myndi finna ástina um leið og hann hætti að pæla í þessari geðveiki.

 

Hvað myndi Ólafur F, ég og fleiri merkilegar persónur gera ef við gætum ekki leitað til spákvenna eins og t.d. hennar Ellýjar Ármanns, sem er mjög margt til lista lagt, ma. að sjá inn í framtíð okkar, fyrir nú utan þann hæfileika að hafa horft á mann í stofunni heima í fjölda ára.  OMG.

Ég veit nú ekkert hvort hún vill spá fyrir mér, enda svo sem engar snekkjur og bankar í minni nánustu framtíð,  þannig að það er ekki neitt spennandi þannig framundan, sem ég þarf endilega að vita.

Á gríns þá finnst mér þjóðfélagið og maður sjálfur meðtalinn (stundum) sé að verða að einum stórum farsa.  En hér er þessi merkilegi spádómur um Ólaf og verðandi kærustu, sem nb. virðist nokkuð skrítin í byrjun en hva, hún kemur til.  Ólafur á líka að hætta að hugsa um þessa geðveiki.

Gjörsvovel:

„Það birtist kona í spádómnum. Hún er mjög dul, og virðist skrítin við fyrstu kynni, en þegar borgarbúar fá að kynnast henni er hún hjartahlý og góð", segir Ellý Ármanns, spákona, en hún lagði nokkur spil fyrir Ólaf F. Magnússon fyrir þáttinn Mér finnst á ÍNN sjónvarpsstöðinni.

Ellý segir að konan muni birtast borgarbúum á árinu, en Ólafur sé jafnvel búinn að kynnast henni nú þegar. „Þetta er akkurat kona sem hentar manni eins og honum. Þau eiga eftir að leiðast, ganga á fjöll og njóta þess að vera úti í náttúrunni", segir Ellý og bætir því við að þetta sé einmitt það sem Ólafur þarf núna. „Hann er svolítið einmana og þarf á góðri konu að halda".

Ellý segir að konan eigi eftir að styrkja Ólaf mikið, og bætir við að Ólafur þurfi að fara að láta að sér kveða, „Hann þarf að fara að láta verkin tala og hætta að hugsa um þessa geðveiki", segir Ellý að lokum. "´

Ó svo sætt, ég sé þau alveg fyrir mér, valhoppandi hönd í hönd upp um Esjuhlíðar, hann með prjónahúfu með nafninu hennar og hún með prjónahúfu af merkta F-listanum.  Krúttkast.

Ég spyr nú bara: Er í lagi heima hjá fólki, sko ekki konunni og Ólafi Eff heldur okkur hinum?

The hills are a live

Úhúje

 

 

Þetta með yfirfullu karlaathvörfin gleypi ég ekki hrátt

 

Samkvæmt viðtengdri frétt eru öll karlaathvarf í Danmörku yfirfull.

Ok, ég dreg það ekki í efa.

Það sem ég leyfi mér hins vegar að halda fram, að starfsemi þessara athvarfa sé ekki alveg á sömu forsendum og kvennaathvörfin.

Ég trúi nefnilega ekki að það sé kjaftfullt í helling af húsum víða um Danmörku vegna ofbeldis eignkvenna á mönnum sínum.

Í fyrsta lagi þá eru karlmenn yfirleitt sterkari en konur og geta stöðvað ofbeldið.

Karlmenn hafa líka sýnt sig ragari við að leita sér hjálpar vegna andlegs ofbeldis sem þeir skilgreina svo.

Það má vera að þetta sé breytt, en þangað til annað kemur í ljós þá held ég þessu blákalt fram.

Ég held að þessi kjaftfullu athvörf séu með stuðningsstarfsemi fyrir karlmenn í margskonar krísum, eins og skilnaðarvandamála, að þeir hafi þurft að yfirgefa heimilið og jafnvel fleiri félagslegri vandamál. Enda stendur í fréttinni að það sé fullt af karlmönnum í vanda.  Forvitnilegt væri að fá útskýrt hvað telst vandi í þessu samhengi hér.

En af hverju ætli það sé ekki enn búið að byggja karlaathvarf á Íslandi?

Konur fóru sjálfar í að koma sér upp aðstöðu vegna þess að neyðin kallaði á aðgerðir.

Ég hef stundum spurt mig hvort þessi sama neyð sé ekki til staðar hjá körlum.

En ég tek fram að þetta er bara pæling.

Úje

Karlaathvörf yfirfull í Danmörku