Raðkrísuástand

 

Ég bíð og bíð eftir hjónabandskrísu.

Ég hef beðið reglulega s.l. tíu ár og bráðum ellefu.  Það hlýtur að fara að bresta á með biggtæm veseni því fram að þessu þá höfum vér turtils unað nokkuð glöð við okkar.

Það átti að koma ein eftir tvö ár. Lýsti með fjarveru og við héngum nánast saman á kjöftunum og ástin bara blómstraaaaaaði.

Önnur var væntanleg eftir fimm eða sjö ár, manða ekki en hún lét ekki sjá sig heldur.  En þegar þarna var komið sögu vorum vér samföst á mjöðm við hirðina.

Og svo þessi tíu ára en það fer að sjá fyrir endann á því heilaga ári og ég hélt raunar að ég væri sloppin. svona krísuvæs.  Dem, dem, dem, hún á auðvitað eftir að ríða yfir í haust, mitt í fokkings sláturtíðinni.  Nema hvað,  þegar ég er að 24/7 í vambasaumi, jeræt.

Samkvæmt þessu þá ríða skilnaðarbylgjur yfir á haustin. 

Sko ef sálfræðingar eru með það á hreinu að í hjónabandinu skelli reglulega á krísur og engin alvarleg amk. ennþá (þó reyndar hafi það staðið tæpt eitt sumar, mig minnir í júlí á þriðjudegi frá kl. 21,00 - 21,30 og reiknast varla með)þá er ég ansi hrædd um að það eigi eftir að hrikta ærlega í stoðum hjónabandsins fljótlega.  Svokallað raðkrísuástand.

Hm...

Ég ætla að hringja í húsband og biðja hann um að koma heim - að rífast. 

Við verðum að vera búin að ganga í gegnum þetta fyrir haustið því þá kemur eins og ég var búin að benda ykkur á börnin góð, SKILNAÐARBYLGJAN!

Ég verð fyrir hvern mun að bjarga hjónabandinu. Ég get ekki haldið áfram að gifta mig endalaust.

Súmí.

Skilnaðarbylgja að hausti

"Face up to wake up"

Vöggudauði er óútskýrt fyrirbrigði.

Dóttir mín missti dreng sem sofnaði og vaknaði ekki aftur þegnr hann var rétt þriggja mánaða gamall.

Þannig að mér er málið skylt og auðvitað þráir maður að vísindin komist að því hvað í ósköpunum veldur því að fullkomlega heilbrigð börn deyja og það er enga skýringu að finna.

Á þeim tíu árum sem liðin eru síðan Aron Örn dó hef ég lesið hverja fréttina á fætur annarri um mögulegar skýringar á vöggudauða.

Móðir reykir á meðgöngu.

Móðir drekkur á meðgöngu.

Barn sefur á maganum.

Börn "gleyma" að anda.

Þegar mamma Arons fór til Bretlands í vinnuferð ári eftir þennan hörmulega missi var herferð í gangi gegn vöggudauða þar með slagorðinu "Face up to wake up".  Þá var gengið út frá því sem stóra sannleika að vöggudauði ætti sér stað af því að börn svæfu á maganum.  Dóttur minni leið hörmulega.  Hennar barn svaf stundum á maganum.

Og nú kemur ný rannsókn, ný sönnunargögn sem sögð er styðja þá kenningu að efnaójafnvægi í heila sé meginorsök vöggudauða.  Að það sé of lítið af serótóníni sem orsaki vöggudauða. 

Gott og vel, kannski er það hin rétta skýring.  En á meðan verið að þreifa sig áfram með orsakir væri sniðugt að slá þeim ekki fram nánast eins og um staðreyndir sé að ræða.

Það er nógu slæmt að missa barnið sitt og hafa ekki skýringu á því heldur þurfa að geta sér til hvað mögulega hafi valdið eða hvort hægt hefði verið að koma í veg fyrir það. 

ARG

 

Of lítið af serótóníni orsök vöggudauða?

Rigningu takk

Ég gæti aldrei búið í LA eða á öðrum stöðum þar sem sólin skín allan ársins hring.

Ekki að það verði einhver þjóðarsorg vegna þess, nebb, ég er bara að velta mér upp úr veðri hérna.

Forsenda þess að mér geti liðið vel eru árstíðirnar.  Mér finnst eins og rythminn í mér stemmi við vetur - sumar - vor - og haust.

Og núna er ég í brýnni þörf fyrir rigningu, þó ekki væri nema í einn dag.  Sólin hefur skinið í tvær vikur sleitulaust ef minnið er ekki að svíkja mig.

Og þá verð ég eirðarlaus.  Ég fer að gá til veðurs.  Ég stökkbreytist í Tóbías í Kardimommubænum.  Ég fer að fylgjast náið með veðurfréttum.  Er engin friggings lægð á leiðinni?  Og núna er ég eiginlega farin að örvænta.

Plís veðurmaður það þarf aðeins að stokka þetta upp.

Einn dagur af mígandi rigningu myndi fínstilla kerfið upp á nýtt og svo væri ég farin aftur í sólbað.

Trén og blómin eru á því að þetta sé sanngjörn krafa.  Við þurfum vökvun hérna.

Annars góð.

Later.

Áfram bjart vestantil

Holland - löglegt dóp og ólöglegt. Er ég geðklofi? Nei, nei, örugglega ekki, en ferlega biluð samt. Æi þið skiljið mig langaði í eina langa fyrirsögn. Úje.

Ég veit að maður á ekki að grínast með geðsjúkdóma, né alkahólisma eða krabbamein, kransæðastífur og allan þann heljarballett.

En ég geri það nú samt.  Hvernig á maður að lifa af ef húmorinn er ekki með í för?

Hah?

Og í þessu máli sem ég ætla að blogga um áður en ég hendist í sólbað þá er afstaða mín nokkuð klofin svo ekki sé meira sagt.

N.k. þriðjudag skellur á reykingabann í Hollandi.  Þá má ekki reykja á almennum stöðum.  Þar fór það.  Nú, hassbúllurnar eru í vanda staddar.  Grasið eða hassið (veit ekki muninn, slétt sama) er reykt með tóbaki.

Ég hef nefnilega samúð með öllum reykpúandi nikótínfíklum sem úthýst er úr samfélagi manna og dæmdir til einangrunar með sinn félagslega löst.

En ég hef enga samúð með dópistum.  Mín vegna má banna fíkniefni af öllum toga til sjávar og sveita, lands og miða.

Ok, ok,ok, þið getið drukkið addna.

En mínus Holland þá telur heimurinn að hass sé fíkniefni.  D -ó - p. 

Af hverju í fjáranum byrja þeir ekki á að banna ólöglega vímuefnið?

Og snúa sér síðan að því löglega?

Það meikar fullkominn sens fyrir mér.

Ég er sem algjörlega klofin í málinu.  Hef samúð með einni tegund er á móti annarri.

Nei, ég ætla ekki að leita mér hjálpar, mér finnst gott að vera ekki fullkomin.

Farin út að reykja.

„Öfugsnúið“ reykingabann í Hollandi

Mannstu?

 

Mér finnst svo krúttlegt eitthvað þegar auglýsingar eru skrifaðar eins og fréttir og svindlað inn með alvöru stöffinu, þ.e. fréttum sem standa undir nafni.

Eins og t.d. þessi "frétt" um að miðasala á tónleika franska tónlistarmannsins Sebastien Tellier sé hafin, hvar megi kaupa miðana og hvar tónleikarnir verða haldnir.

Og þá kem ég að því sem ég ætla að blogga um.  Þegar ég sá þessa "frétt" var ég alveg: Hm, bíðið nú aðeins, hver er þessi Tellier? Algjörlega blankó sko.  Svo gúgglaði ég manninn og þá sá ég að þetta var franski júrósöngvarinn.  Það er ekki langt síðan Júróvisjón var haldin og ég gjörsamlega búin að blokkera þá skelfingu og grafa í óminnisdýpinu.

Ég er nefnilega ótrúlega minnug þegar það hentar.  Mínus þessi ár sem ég var í áfengi og pillum auðvitað, þá mundi ég ekkert stundinni lengur.  Algjörlega tóm á milli augna og eyrna.

Ég man auðvitað hvar ég var þegar Kennedy var myrtur eins og allir aðrir sem á annað borð voru farnir að skríða þegar það gerðist.

Ég man ótrúlega langt aftur, man hvað ég var að hugsa þegar ég var 4 ára og svona.  Ekki eðlilegt.

Munið þið hvað þið gerðuð daginn fyrir fermingardaginn ykkar? En daginn eftir?  Þetta er skítlétt, auðvitað munið þið það.

Munið þið hvað þið gerðuð á Þorláksmessu þegar þið voruð 8 ára?

Eða daginn fyrir Skírdag þegar þið voruð 9?

Eða fyrsta daginn í skólanum þegar þið voruð 6?  Ég man það og ég man í hverju kennarinn minn var og hverjir komu í fylgd mömmu sinnar og ég var ein af þeim.

Og áfram, fullt af undarlegum smáatriðum sem ég man. 

Ég hef líka ágætis hæfileika í pylsutroðningaraðferðinni við próflestur.  En þið?

Ok, segja Nennu sinni.

Og svo ætlaði ég skrifa eitthvað annað hérna en ég man ekki hvað!

Sjitt, mér er að förlast.

Miðasala hafin á Tellier

Aldursblogg

 

Ég held að þetta með að verða gömul og allt það kjaftæði hafi náð mér.  Og það þrátt fyrir að ég hafi marglofað sjálfri mér að láta það ekki gerast.

Sko þegar ég var tvítug þá voru allir yfir þrítugt á grafarbakkanum.

Ég held meira að segja að ég hafi lýst því yfir í votta viðurvist að ég ætlaði ekki að verða eldri en fertug, en það var svo skelfilega hár aldur að ég náði ekki upp í það.

En ég er orðin fimmtíuogeitthvað og ég upplifi að flestir eru eldri en ég.

Ég býð eftir að áhugamálin breytist.  Mér er sagt að á mínum aldri komi músíksmekkurinn að breytast, útsaumur muni höfða til manns í ríkara mæli og eitt aðaláhugamálið verði að stunda  lestur minningargreina og að mæta í jarðarfarir hjá ókunnugu fólki.

Þetta er auðvitað ekkert annað en bölvað kjaftæði.

Jákvæða breytingin sem ég hef tekið fagnandi er að ég nenni sjaldnast lengur að fara í kringum hlutina eins og köttur í kringum heitan graut.  Ég segi hlutina hreint út.  Það er kosturinn við að eldast. 

Annars er ég að lesa bók um konu sem er með jarðarfarir sem áhugamál og erfisdrykkjur eru sérstaklega spennandi að hennar mati.  Það er út af þessari bók sem ég missti mig í aldurspælingarnar og ég varð alveg meðvituð um það í smástund að lífið styttist í annan endann.  Ekki gott mál.  Ég segi ykkur frá bókinni seinna þegar ég er komin yfir sjokkið, ef ég lifi það af.

Ég gæti alveg búllsjittað mig og aðra með því að segjast ekki óttast ljámanninn en þá væri ég ekki að segja satt.  Mér þykir alltof vænt um lífið til að kæra mig um að yfirgefa það.

Einhvern veginn finnst mér það alveg ágætlega heilbrigð afstaða.

En nóg um það, ég ætla að hríslast út á svalir í sólbað.  Með hitapoka, sjal og staf.  Jeræt. 

Lífið er bjútífúl.

Úje.

 

Of margir? - Jesús minn á pallinum!

Er heimurinn eins og við þekkjum hann að verða minni eitt?

Hvað varð um eðlilega kröfu atvinnurekanda svona almennt um að launþegarnir séu edrú í vinnunni?

Sorrí, ég á ekki að vera svona fljót á mér, það var lengi til siðs að drekka í vinnunni.  Var ritari hjá Aðalvertökum uppi á velli hérna í denn, og þar voru margir fullir í vinnunni, þó þeim væri stranglega bannað það.  Reyndar veit ég ekki til þess að neinn úr þeim hópi væri atvinnuflugmaður í hjáverkunum.  Sjúhúkkit.

En þegar frétt um að það sé hópur af flugmönnum að fljúga fullir þá missi ég trúna á sans nútímans fyrir því hvað skuli  vera rétt og hvað ekki, þegar fyrirsögnin er "Of margir fljúga fullir".  Halló!  Hemjið ykkur á afslappelsinu kæru blaðamenn.

Sko þetta eru 50 flugmenn á Indlandi sem eru kyrrsettir árlega eftir að hafa  flogið farþegaflugvélum undir áhrifum..  Skelfileg tilhugsun.  Algjörlega martraðarkennd fyrir flughræðslumanneskju eins og mig.

Samkvæmt fyrirsögninni þá eru 50 of margir.  Eru þá 10 of fáir?  Hvað er ásættanleg tala á flugmönnum sem fljúga í glasi?

Og það leiðir mig að því sem ég kæri mig ekkert um að hugsa um.  Hversu margir fljúga fullir í þeim vélum sem ég flýg með?  Mér dettur ekki í hug að þetta sé eitthvað sérindverskt vandamál.

Ég legg til að það verði ráðinn flugumferðarlögga sem verður með testkitt í flugstjórnarklefanum þannig að maður eygi möguleika á að drepast úr einhverju öðru en flugslysi.

En áður en einhver fer á límingunum þá eru okkar flugmenn reyndar flottastir í heimi.

Eiginlega OF flottir ef það er hægt.

Og örugglega allir bláedrú.

Það er ekki grín að þessu gerandi.

Góða ferð þið sem eruð á leiðinni út í lönd.

Nú fékk ég á kjamman - áts

 

Og þeir halda áfram að rannsaka.  Og núna er það ekkert selvfölgelighet sem er útkoman, heldur gefur niðurstaðan manni einn á kjammann og það svo syngur í.

Hvað hef ég ekki lesið margar bækur um lækningamátt jákvæðs hugarfars?  Óteljandi og ég er ekki að ýkja.  Því er haldið fram um víðan völl að jákvæðar hugsanir séu svo máttugar að þær geti læknað flest mein.  Gott ef ekki gert það að verkum að maður lifi nánast forever.  

En óekkí samkvæmt þessari rannsókn frá Kalforníuháskóla.

Ég t.a.m sem er afskaplega geðgóð manneskja að öllu jöfnu er líklegri til að hverfa á vit forfeðra minna mun fyrr en fýlupúkinn!  Hafið þið heyrt annað eins?

Skapvonskupúkarnir geta lifað út í það óendanlega á meðan við þessi glöðu blómabörn föllum eins og flugur í vígða jörð, fyrir aldur fram.

Ég spyr, hvaða bölvaða réttlæti er nú fólgið í þessu?

Ég er alveg að verða dedd sjúr á því að guð er hreinlega ekki til.  Það getur ekki verið að hann sé svona snúinn og fullur af absúrd hugmyndum um réttlæti.

Eða kannski að klisjan sem kemur mér til að æla reglulega þegar mér verður á að lesa minningargreinar: "Þeir sem guðirnir elska deyja ungir" sé ekki bara plástur á sárin heldur beinharður sannleikurinn.

Kannski er þetta karmískt dæmi, maður er rekinn heim þegar það fer að verða skemmtilegt á Hótel Jörð?

Ég sverða, nú er ég hætt að brosa, hætt að hlægja og allt verður dauðans alvara frá og með núna.

Engan fíflagang börnin góð ef þið ætlið að lafa hérna eitthvað lengur.

Fyrirgefið á meðan ég hendi mér fyrir björg.

Glaðlyndir fara sér fremur að voða

Hvar er alkapillan?

Það stendur í þessari frétt að ÍE stefni að síðasta takmarki líffræðinnar sem mun vera að finna út hvaða erfðaþættir hafa áhrif á minni, athygli og hraða hugsunar.

Sko, ég er ekki alveg að gúddera þetta.

Ég heyrði í fyrra eða árið þar áður að þeir væru alveg um það bil að einangra alkagenið.

Halló - alkinn ég þarf að fá niðurstöðu úr þeirri rannsókn.

Það hefur verið talað um að það sé tímaspursmál hvenær það komi pilla á markaðinn við fíknisjúkdómum.  Hm...

Bara tekið inn með konflexinu á morgnanna.  Létt og löðurmannlegt.

Og hvað ef ég t.d. myndi gleyma pillufjandanum (eins og ég hef sögu um), ætli það yrði bara hlaupið á barinn?

Sé alveg fyrir mér alla alkana sem myndu glaðir notfæra sér ástandið, detta í það og haffa kaman, brjóta kannski og bramla, rífast og slást, fljúga til útlanda og brenna upp vísakortið og segja svo skömmustulegir daginn eftir; ó þorrí ég gleymdi að taka lyfin mín!  Ók, það er þó tilbreyting frá þreytta gamla frasanum; Ég var svo full/fullur af því ég gleymdi að borða!

Ein tafla við alkahólisma á dag.  Eða tvær ef þú ert í svaka vondum málum.

En ég get ekki rifið kjaft út af "hægaganginum" á að finna alkagenið.  Vegna þess að ég sagði mig úr gagnagrunninum hérna um árið.

Ætli ég fái þá ekki pilluna þegar hún kemur á markað?

Fruss ég held áfram að funda með leynifélaginu bara og verð edrú einn dag í einu upp á gamla mátann.

Það er það eina í stöðunni núna amk.

Live is beautiful.

 

 

Íslensk erfðagreining stefnir að síðasta takmarki líffræðinnar

Helvítis ísbjörninn eina ferðina enn - Lúkaaaaas;)

Ég veit ekkert um "markaðinn", skil ekki neitt um fréttir af honum, sölur, kaup, hækkanir, lækkanir eða skortstöður.  Væri flott samt að geta slegið um sig með skortstöðuhugtakinu í partíum en það kemur ekki að sök er hætt að fara í partí, ég er svo brjálæðislega edrú og flott.

En samkvæmt viðtengdri frétt þá er markaðurinn ekkert til að hengja á vegg þessa dagana.  Hann er að drepast úr illgirni helvítið á honum.  Kvikindið gleðst yfir væntanlegum uppsögnum hjá Flugleiðum.  Frusssssss. 

Og það er komið sumar.  Og þá er það ekki veðrið sem lokið hefur upp augum mínum varðandi það mál, ekki almanak Þjóðvinafélagsins heldur.

Það er einfaldlega  kominn nýr Lúkas og nýr Lúkasarmorðingi

Þú sem áttir að hafa kviksett hundinn, farðu í felur.  Samkvæmt blogginu þá ertu í stórkostlegri lífshættu mæ men.

Og þið ísbjarnarbloggarar.  Ég bið ykkur bara um eitt.  Ekki skrifa Ísbjarnarblús og Þríbjörn í fyrirsagnirnar ykkar  Maður kemst ekki hjá því að reka augun í þær nefnilega og ég einfaldlega dey ef ég rekst á fleiri slíkar. 

Takið Lúkasinn á ísbjörninn.  Það er þó húmor í því.

Farin út í eitthvað.  Sólbað, göngutúr, sundferð, pikknikk, garðvinnu, tjaldferð, grillveislu.  Notist eftir þörfum.

Bara góð.

Súmítúðetbón.

Úje.

Uppsagnir gleðja markaðinn