..nú fyrst þú segir það Guðmundur

"Guðmundur Hauksson, fyrrverandi sparisjóðsstjóri SPRON, segir að þegar eiginkona hans seldi hlut sinn í SPRON hafi stjórnendur sparisjóðsins ekki búið yfir upplýsingum sem gátu haft áhrif á stofnfjárverð og höfðu ekki verið gerðar opinberar. Segir hann saksóknara efnahagsbrotadeildar ríkislögreglustjóra staðfesta þetta."

Nú, nú, fyrst þú segir það Guðmundur þá er engin ástæða fyrir okkur múginn að efast er það nokkuð?

Gott að þú gast komið þessu á hreint að það hefur ekkert koddahjal átt sér stað á milli ykkar hjóna.

Hættið þið svo að vera svona tortryggin gott fólk.

Maðurinn hefur talað.

Guðmundur: Bjó ekki yfir upplýsingum

Mea culpa

Ég hef ekkert sérstaklega mikið álit á Íslendingum nú um stundir.

Sjálf er ég þar meðtalin oft á tíðum.  Finnst ég segja heilmikið en gera fátt.

Þegar litið er til mætinganna á mótmælafundi s.l. vetrar og mótmælanna vegna Icesave (sem ég reyndar hafði engan áhuga á að sækja, mótmæli seint með íhaldinu og framsókn, það er einfaldlega sjúklegt að gera það finnst mér) sást hvers lags hræsnarar og kjaftaskar við erum.

Málið er að tugir þúsunda manna skráðu sig á Facebook á móti Icesave.

Hundrað til tvöhundruð mættu síðan til að sýna vilja sinn í verki þegar blásið var til mótmæla.

Nema þegar fólk var lokkað með skemmtiatriðum og grilluðum pulsum en þá náðist í eitt til tvöþúsund sálir.

Svo er það Helgi Hóseasson heitinn.

Alla sína fullorðinstíð barðist hann fyrir þeim sjálfsögðu mannréttindum að fá skírnar- og fermingarsáttmála sínum rift.

Ekkert gekk.  Kirkjan er enda engin mannúðarstofnun sem sleppir taki sínu á þeim sem settir eru inn í hana ómálga börn.

Fólk brosti að Helga í besta falli, afgreiddi hann sem brjálæðing þegar verst lét.

Hann fékk nánast engan stuðning frá almenningi yfir þessu baráttumáli sínu sem skipti hann öllu máli.

Ég er þarna meðtalin.

Núna hafa yfir 20.000 manns skráð sig á Facebooksíðu sem vilja láta reisa þessum gamla baráttumanni minnismerki.

Eins og hún Heiða vinkona mín segir:

Það væri gaman að sjá þessa tuttuguþúsund mæta fyrir hans hönd og mótmæla ranglætinu sem hann var beittur af sjálfskipuðum umboðsmönnum guðs á jörðinni sem gera hvern mann trúlausan sem þarf að eiga í viðskiptum við þá - með örfáum undantekningum.

Hræsni og tvískinnungur.

Við ættum að ýta á færri tölvuhnappa og láta verkin tala.

Þessu beini ég stíft til sjálfrar mín og til ykkar í leiðinni.

Mea culpa.

Menningarlegt ísskápsinnihald og ekkert kynlíf

Ég er ákveðin í að halda mig við léttúðug bloggefni í dag og missa mig ekki í kreppu- og spillingarfréttir.

Hef ekki trú á að það haldi en ég reyni.

Ég bloggaði um píkur og brjóst í síðustu færslu þannig að það verður að duga í bili.

En ég var að velta fyrir mér einu sem er rosalega 2007!

Muniði eftir greinunum í blöðunum þegar "frægt" fólk var spurt hvað það væri með í matinn og hvað væri í ísskápnum og svona?

Auðvitað munið þið það vegna þess að það var alltaf rosa flott í matinn og innihaldið í ísskápnum var alveg eins og í lúxusdellí í New York.

Ég trúði því auðvitað ekki eitt augnablik að þegar blaðið hringdi í sóandsó og spurði hvað hún væri með í matinn í kvöld og hún alveg: Jú, ég er með antilópusteik al búllsjitt e lúxus du la sonofabits, með handplokkuðum villisveppum frá Himmalaya og kampavínssósu.  Í forrétt er vatnakarfi frá Víetnam með ostrusósu og créme friggingbrulé í eftirrétt.

Sko á þriðjudagskvöldi.  Ég garga.

Svo var hringt í annan sóandsó sem taldist frægur og hann beðinn um að kíkja í ísskápinn á mánudegi.

Sóandsó alveg: Jú, látum okkur nú sjá: Ostar frá Frakklandi, gapachio frá Ítalíu, nýkreistur djús úr ferskjum frá Ísrael, súrsuð froskaeyru frá fenjasvæðunum í Brasilíu, fjörmjólk og hamingjuegg týnt undan vímuðum hænsnum sem leika lausum hala fyrir austan fjall.

Halló, aldrei tómatsósa, mjólk og skyr og plokkfiskleifar.

Aldrei.

Hvað er í mínum ísskáp í dag?

Jú, tómatsósa, Mango chutney, ostur, smjör, nautahakk, laukur og annað grænmeti.

(Fruss og einn cola-drykkur en ekki segja neinum frá því börnin mín á fjallinu).

Sjúkkitt, eins gott að enginn hringi og spyrji mig að þessari spurningu, ég væri neydd til að ljúga upp á mig menningarlegu ísskápsinnihaldi!.

Hagið ykkur þann 090909.

Það ætla ég að gera.  Jeræt.

Kynlíf fyrir heimilisfriðinn

Brjósta- og píkublogg?

 

Ég held að ég þurfi ekki að hafa neinar áhyggjur af íslensku þjóðarsálinni svona þegar að er gáð.

Lesendur Moggans eru amk í ljúfum fasa virðist mér ef ég tek mið af mest lesnu fréttunum í dag.

Viti menn, sú í fyrsta sæti er um einhverja Guðrúnu sem er fallegust á EM.

Þessi frétt sem ég tengi hér við er um að skyndilega hafi birst myndir af berum konubrjóstum í grænlenska sjónvarpinu fyrir mistök.

Kannski er það áhugafólk um fegurð kvenna sem heita Guðrún sem lesa mikið vefmiðlana.

Eða unglingar sem eru á hormónafylleríi og fríka út ef þeir sjá minnst á konubrjóst.

Ef ég gef mér það þá erum við auðvitað enn með öllum mjalla, ábyrg og áhyggjufull í gamla kreppufasanum að frátöldum ofannefndum hópum.

Annars er ég svo reið yfir mörgu þessa dagana að ég hef ákveðið að segja sem minnst um það og gerast ábyrgðarlaus brjósta- og píkubloggari.

Ég get líka farið að fylgjast með fegurðarsamkeppnum víða um heim.

Eða lært að sjóða niður hvítkál.

Farið í naglaskóla (svoooooooo mikið ég, ég veit það).

Nú eða hreinlega rifjað upp harðangur og klaustur, farið á hannyrðanámskeið og bróderað frá mér allt vit eins og nunna á sterum.

Svo gæti ég auðvitað bloggað eins og engin sé framtíðin um lagningu ljósleiðara milli aflandseyja og náð mér í sérþekkingu á málefninu á gúggúl.

Eða sótt um þýðingarvinnu á Rauðu seríunum sem eru miklar bókmenntir og myndu jafnvel færa mér þýðingarverðlaunin næst þegar þeim verður úthlutað.

Ég myndi auðvitað láta gúggúl um verkið og enginn myndi kvarta.

Rauðu seríurnar eru síríus bókmenntir, dýpri en "Lygn streymir Don" sem olli því að ég var hársbreidd frá því að rífa augun úr augntóftunum á mér  og eyrun af til vara í denn en þrælaði mér samt í gegnum hálf vitfirrt úr leiðindum.

Til hvers?

Jú ég var alltaf að bíða eftir því að einhver fréttamiðill (þessir þrír á landinu) myndu hringja í mig og spyrja mig hvað ég væri að lesa.  Vildi ekki vera að lesa um Árna og Rúnu í Hraunkoti og ætlaði að virka gáfaðri en jafnaldrar mínir.

Hefði getað sparað mér lesturinn á helvítis bókinni, það hefur enginn hringt ennþá.

Hvað um það.

Allt í góðu á kærleiks - eða því sem næst.

Urrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

Næst verður það brjósta- og píkubloggið.

Ég gæti sagt ykkur sögur.

Og mun gera nema eitthvað annað og safaríkara (hm) komi uppá.

Óvænt brjóstasýning í grænlenska sjónvarpinu

Sannleiksleitandi blaðamenn fái sér líftryggingu

Um mitt sumar gerðist ég áskrifandi að DV.

Er nefnilega töluverður aðdáandi blaðsins nú um stundir.  Það er af sem áður var.

Við lestur blaðsins í dag varð ég eiginlega kjaftstopp.

Ekki út af því sem stóð í blaðinu þótt þar hafi kennt margra og merkilegra grasa heldur vegna tveggja viðmælenda blaðsins.

Annað hvort er í gangi alvarlegur skortur á kurteisi í samfélaginu eða þá að fólk er einfaldlega brjálað í skapinu nú um stundir og hefur ekki fyrir því að hemja sig.

Ég veit ekki hvort er verra.

Í annarri fréttinni er talað við Bjarna Hauk Þórsson, leikstjóra Loftkastalans vegna frétta um að leiksýning hafi fallið niður og fólk hafi komið þar að lokuðum dyrum.

Bjarni er viðskotaillur við blaðamann DV svo ekki sé nú dýpra í árina tekið.

Í fréttinni stendur m.a.

"Bjarni Haukur ítrekaði að honum fyndist ekki fréttnæmt að leikhúsgestir hefðu komið að lokuðum dyrum hjá Lofkastalanum og því engin ástæða til að fjalla um málið. "Þetta er bara lágkúrublaðamennska, finnst mér", segir hann.  "Ef þið ætlið að fara að keyra þetta þá erum við bara ekkert að "sörvisa" Dagblaðið eða þessa samsteypu sem gefur þetta blað út og erum bara ekkert að auglýsa þar og sleppum því bara algjörlega, alfarið", og áfram í þessum dúr.

Svei mér þá ef Bjarni Haukur hefur ekki komist í hrokasafaflöskuna hans Þórs Saari.

Á sömu síðu er svo frétt um að fjármálastjóri Keilis, Stefanía Katrín Karlsdóttir, sé að hætta.

Hún tekur Bjarna Hauk og Þór Saari á blaðamanninn og segir m.a.

 "Veistu það, hvort sem það passar eða passar ekki, ég bara tel enga ástæðu til að tjá mig neitt um það við þig og mér finnst það bara ekki koma nokkrum manni við hvort að svo sé eða svo sé ekki.  Ég ætla bara ekkert að svara þessu neitt öðruvísi.  Mér finnst bara dónaskapur að hringja í mig og spyrja mig um svona hluti.  Þú spyrðir mig ekki hvenær ég vaknaði í morgun (what?)" , og hún heldur áfram lengi vel með sömu vísuna.

Þegar ég var að alast upp var það brýnt fyrir mér að sýna kurteisi.

Kannski eru það liðnir tímir að fólk nenni að hafa fyrir því að svara af kurteisi jafn vel þó því líki ekki við spurninguna sem fyrir það er borin.

Hvað varð um hið kurteisilega; ég hef ekkert að segja eða no comment?

Ég myndi fá mér líftryggingu væri ég sannleiksleitandi blaðamaður í nútímanum.

Og það strax í gær.

Látum verkin tala

Ég þakka mínum sæla fyrir að hafa ekki verið "bjargað" af ríkinu og sett á þau heimili sem það hafði með höndum á uppvaxtarárum mínum.

Reyndar stóð það aldrei til, enda átti ég góða að og hélt mér innan marka.

Reyndar skilst mér að það hafi ekki þurft "vandræðabörn" til (sem auðvitað eru ekki nein vandræðabörn heldur fórnarlömb fullorðinna) að vera sendur á þessa skelfingarstaði sem ríkið fékk misviturt fólk til að reka fyrir sig.

Mér skilst að stundum hafi fátækt verið tilefni til brottnáms af heimilum oft í trássi við vilja foreldrana.

Nú eru meiri líkur en minni taldar á því að vistmenn (lesist börn og unglingar) Kumbaravogs, Bjargs og Heyrnleysingjaskólans hafi á vissum starfstíma heimilanna orðið fyrir kynferðislegu áreiti af hálfu starfsfólks eða utanaðkomandi aðila.

Þá er ekki minnst á andlega- og líkamlega ofbeldið sem þessi börn urðu fyrir jafnframt.

Þetta kemur fram í skýrslu sem vistheimilisnefnd á vegum forsætisráðherra skilaði í dag.

Hversu oft þarf að þvæla um þessar ljótu staðreyndir áður en eitthvað er gert til að bæta þessu fólki þá skelfingu sem það fékk að upplifa?

Ríkið setti saklaus börn og unglinga í hendurnar á fólki sem aldrei skyldi hafa fengið að koma nálægt börnum.

Það er í raun ófyrirgefanlegt.

Hvernig væri að rífa upp budduna og borga fyrir veittan skaða og hörmungar?

Margir eru látnir.

Sumir hafa aldrei náð sér.

Aðrir hafa náð að lifa þokkalegu lífi ÞRÁTT fyrir hörmungarnar.

Jóhanna: Það er ekki nóg að biðjast afsökunar.

Láttu verkin tala.

Svört skýrsla um vistheimili

Óframinn glæpur

Skelfilegt ef þetta plot hefði tekist hjá þessum þremur karakterum.

En þeir urðu engum að bana.

Síðast þegar ég vissi varð að fremja glæpinn til að hægt væri að sakfella.

En kommon, setjirðu múslíma, hryðjuverkaógn og flugvélar saman á pappír.

Þá fríka allir út.

Sama gerist ef þú setur Landsbanka - Icesave og Ísland í umræðuna.

Þá fáum við sömu meðferð.

Sjitt.

Hefðu orðið 10.000 að bana

..og Mússólíní var mannvinur

Hlustuðuð þið á Sprengisand í morgun á Bylgjunni?

Ekki?

Þar misstuð þið af stórfrétt börnin mín södd og sæl.

Þór Saari vill leigja útlendingum auðlindirnar.

Láta þær til hæstbjóðenda.

Vá, að tala um úlf í sauðagæru.

Svo kannast hann ekki við að það séu átök í BH.

Æi, segir hann, einn þingmaður gekk úr þinghópnum.  Hva?  Kökubiti.

Jú svo eru einhverjir tólfmenningar að bjóða sig fram til stjórnar, iss, eiga sér ekki mikinn hljómgrunn innan hreyfingarinnar.  Asnalegt lið sem vill gera sjálfa Borgarahreyfinguna að stjórnmálaflokki.  Hneyksli.

Svo er hann eitthvað að tala um að fólk gangi úr stjórnmálahreyfingum á hverjum degi.

No big deal með það sko.

Svei mér þá að maður þarf ekki að vera forspár til að sjá fyrir sér að þingmaðurinn í lítillæti sínu vippi sér í Sjálfstæðisflokkinn svona miðað við þær skoðanir sem hann setur fram í þessum stórmerkilega þætti.

Og til að fullkomna syndaregistur þessa nýja þingmanns fólksins með pottana og sleifarnar (vó, hvað þetta er langt frá sannleikanum), þá lokar hann fyrir þær athugasemdir á blogginu sínu sem eru honum ekki þóknanlegar.

Borgarahreyfingin, hið nýja stjórnmálaafl sem segir klækjastjórnmálum stríð á hendur og vinnur í rótinni og algjörlega lýðræðislegan máta.

Jeræt og Mússolíni var mannvinur.

Þátturinn.

Minna sárt?

Séra Gunnar Björnsson gerðist sekur um siðferðisbrot gagnvart ungum stúlkum í sókninni sem hann hefur með höndum.

Siðferðisbrot en ekki agabrot.

Gagnvart guði þá?

Af því að brotið telst siðferðisbrot en ekki agabrot þá má presturinn í raun halda áfram að messa og sinna prestverkum eins og ekkert hafi í skorist.

Ætli það sé minna sárt og minna meiðandi að verða fyrir kynferðislegu agabroti en siðferðisbroti?

Er Gunnar öðruvísi prestur í fjólubláum kjól en svörtum?

Hvað er að í þessu klikkaða batteríi sem þjóðkirkjan virðist vera?

Siðferðisbrot en ekki agabrot

Farin í smók

Ég veit alveg hvernig tilfinning það er að tilheyra hinum kúgaða minnihluta.

Ég reyki nefnilega og það nokkuð frísklega á stundum.

Nú er það sagt nánast berum orðum, ég og mínir líkar erum að drepa heilbrigðiskerfið vegna kostnaðar við að lappa upp á okkur, þ.e. í þeim tilfellum sem við drepumst ekki hreinlega og losum þá samfélagið við illalyktandi tilvist okkar.

Ég er ekki með neinn móral samt yfir að vera mögulegur innlagnarkandídat á spítala vegna fíknar minnar ef einhver skyldi láta sér detta það til hugar.

Ætli ég sé ekki samviskulaus og algjörlega forhert ofaní þá ósvinnu að vera að setja heilbrigðiskerfið á hausinn?

Hvað um það.

Ríkið selur tóbak og hefur af því ágætistekjur þó þeir kveinki sér undan því í öðru orðinu að við séum svo dýr í rekstri.

Núna kvartar Læknafélagið undan því að við getum reykt á almanna færi (lesist undir berum himni) öðrum og fullkomnari borgurum til sárrar skapraunar.

Þvílík andskotans tvöfeldni og hræsni í öllu þessu liði, þó ég viðurkenni alveg áhyggjur lækna svo sem, enda verða þeir að redda því sem reddað verður þegar við erum komin tjörustífluð og nær dauða en lífi á borðið hjá þeim.

Æi, kannski er ég að tala þvert um hug mér hérna því auðvitað er það á dagskránni að drepa í, en það er þessi bölvaður dubbelmórall og tvískinnungur sem fer svo óheyrilega í taugarnar á mér.

Hvernig væri að fara að gera kröfur á dílerinn (ríkið)?

Það er verið að ráðast á neytendurnar og svo situr dílerinn með hneykslunarsvip og lætur rigna upp í nefið á sér standandi hlessa á dópistunum, eitthvað svo kunnuglegt.

Svo hafa svona fréttir alveg þver öfug áhrif á mig.  Mig langar aldrei meira í sígó en þegar ég rekst á svona fréttir.

Á vin sem fór að sjá Leaving Las Vegas og fjallar um mann sem tekur upplýsta ákvörðun um að drekka sig í hel.  Vinurinn var í bullandi fíkn enda sjálfur bytta og vonaðist til að myndin kæmi honum til hjálpar í fyrirbyggjandi tilgangi.

Til að gera langa sögu stutta þá fór hann á húrrandi fyllerí að sýningu lokinni.  Svona geta forvarnirnar gert manni grikk.  Beisíklí virkað í öfuga átt.

Svo er heilbrigðiskerfið að fara yfir um út af útrásardólgunum fyrst og fremst, bara svo ég nefni það.

Bannið þeim að anda á almannafæri svo skulum við tala saman.

Farin í smók.

Hugmynd um að banna tóbakssölu