Píkuþema í næstu viku?

Er tittlingsþema hjá Mogganum þessa vikuna?

Svona penis season.

Alveg; tökum allt sem hefur með typpi að gera og gerum því ítarleg skil?

Fyrst var frétt um mann sem skaut sjálfan sig í stellið.  Áts.

Núna um mann sem skar undan elskhuga eiginkonunnar í Frakklandi.  Ennþá meira áts.

Það er auðvitað fréttnæmt þegar verið er að misþyrma barnasmiðnum, lostapinnanum, unaðsstjakanum, lilleven (hehemm).

Úff, má ekki heyra eða sjá orðið "lilleven" öðruvísi en að mig langi til að grípa til kviðristukittsins.

Ég hef alltaf haldið að ef það er skorið undan mönnum þá sé allt búið.

Nema auðvitað á skurðarborði.

Hvað er ég að blogga um þetta?

Jú, ég var að pæla í hvort Mogginn verður með píkuþema í næstu viku.

Bíð spennt.

Aflimaði elskhuga eiginkonunnar

Minna sárt my lord

 

Ég á ekkert erfitt að finna til samkenndar með fólki, þ.e. þessu venjulega, mér og þér.

Ég skil aðstæður þess sennilega vegna þess að ég hef verið í svipuðum sporum, að minnsta kosti skynja ég það svoleiðis.

Svo er fólkið sem ég botna ekkert í.

Eins og t.d. karlinn í N-Kóreu, þessi sem sveltir þjóðina og býr til kjarnorkusprengjur og heldur fólki tengslalausu við umheiminn.

Ég tapa þræði.  Næ engum kontakt við þennan bústna brjálæðing.

Ég velti fyrir mér hvernig lífi hann lifi, hvort hann borði Seríos á morgnanna, rabbi við konuna eða krakkana og hafi áhyggjur af hvort bílinn fari í gang, segi góða nótt elskan við rekkjunautinn, kyssi hann blíðlega á kinnina og óski góðra draumfara.

Sé það ekki fyrir mér.

Ekki frekar en ég sé Angelinu og Brad sitja áhyggjufull yfir að hafa gleymt að kaupa wipes og hvað þau eigi að hafa í matinn.

Skilningsleysi mitt varðandi s.k. útrásarmenn (get ekki lengur skrifað útrásarv...., komin með óþol) er algjört.  Þeir gætu allt eins verið geimverur hvað mig áhrærir.

Ég get ekki samsamað mig fólki sem nennir ekki í venjulegar flugvélar, nostrar við sjálft sig út í það óendanlega, á nokkur stykki heimili á pínulitlu svæði eins og í Reykjavík, and on and on í ruglinu.

Í sjónvarpinu í gær þegar sagt var frá húsleit á heimili þessa manns, Ólafs, var tekið fram að enginn hafi verið í húsinu nema þjóninn hans!

Hvaða geðveiki er í gangi?  Brengluð sjálfsmynd eða mikilmennskubrjálæði? Við erum alþýðufólk við Íslendingar, þó sumir vilji tengja sig við göfugar ættir til að losna við smalaeðlið.

Það truflar mig lítið að Óli sé með þjón sem vermir inniskóna og plokkar á honum nefhárin.

Eða hvað það er sem svona bötlerar  gera fyrir húsbónda sína.

Mér er sama þó ég skilji ekki herra hálfvita og erkifífl í Kóreu.

Missi ekki svefn vegna heimilsástands og víravirkisblúndutilfinninga Angie og Brad.

En mig langar að geta samsamað mig landsmönnum mínum.

En kannski er Ólafur og kó ekki þjóðin.

ISG hefði átt að taka fram við hverja hún átti í Háskólabíói í haust.

Hún var kannski að vísa til þessarra þrjátíu?

Jabb, ég hef nú á þessari stundu ákveðið að það hafi verið þeir.

Ég get lifað með því, það er minna sárt my lord.

 

Leitað í sumarhúsi Ólafs

"Thanks for nothing"

Lilja Mósesdóttir talar eflaust fyrir hönd margra þegar hún segir að við eigum að afþakka ráðgjöf AGS (og væntanlega öll afskipti þeirra hér á landi).

Ég vil þá burt.  Skila láni.  "Thanks for nothing".

Eftir því sem ég skoða meira um fyrirkomulag vinnubragða á þessum sjóði þá held ég að við séum í vondum málum í þessu "samstarfi" sem mér finnst nú eiginlega meira vera einhliða ákvarðanataka sjóðsins, eins og í vaxtamálunum.

Í dag hef ég reyndar ákveðið að treysta ekki stjórnmálamönnum (með örfáum undantekningum reyndar) lengra en ég get hent þeim og það er í mínu tilfelli núll.

Maður heyrir svo margt.

En hvað um allt það sem manni er ekki sagt?

Hvað um alla leyndina?

Hvað um Icesave?

Svo ætla ég rétt að vona að Alþingi bregði ekki fótum fyrir lýðræðið með því að koma í veg fyrir að við sækjum um aðild að ESB.

Róleg, ég er enginn stuðningsmaður ESB en veit minna en ekki neitt um hvað það inniber fyrir okkur að ganga þar inn.

Ekki frekar en allir hinir "sérfræðingarnir" sem eru óþreytandi við að telja upp "pros and cons" við inngöngu en geta ekki vitað neitt með vissu vegna þess að við höfum aldrei sótt um í guðanna bænum.

Sjálfstæðismenn komu í veg fyrir stjórnlagaþing.

Nú reynir á vilja Alþings til að sýna fram á alvöru vilja til að leyfa "múgnum" og "skrílnum" að hlutast til um sín eigin mál í atkvæðagreiðslu um ESB samning.

Getur verið að meirihluti Alþingis sé hræddur við að leyfa okkur fólkinu að ákveða hvað við viljum?

Ég vona ekki.

Úff, ég er svo pirruð í dag og hef góða ástæðu til.

Er búin að fylgjast með umræðum á Alþingi, það tekur á.

Hmprf.....

Ætti að afþakka ráðgjöf AGS

Öll stráin, öll stráin

Grasrótarhreyfingar eru nauðsynlegar og skemmtileg fyrirbæri.

Þær spretta upp vegna þarfa á breytingum, til að koma málstað á koppinn og þær geta gert kraftaverk á stuttum tíma.  Þar safnast saman fólk með sömu hugsjón.

Dæmin um grasrótarhreyfingar eru mörg og konur hafa verið duglegar að skipa sér í lið um brennandi málstað eins og t.a.m. Kvennaathvarf og Stígamót sem löngu hafa sannað gildi sitt.

Eðli grasrótarhreyfingar hlýtur að vera að leggja sig niður þegar takmarkinu er náð.

Allavega eru þær ekki eilífar, grasrótin leitar þangað sem þörfin er.

Borgarahreyfingin er dæmi um grasrótarsamtök sem komu, sáu og sigruðu.

Nú hriktir í stoðum hreyfingarinnar, strax eftir kosningar.

Ég hef unnið í grasrótarhreyfingum og eins frjóar og skemmtilegar og þær oftast eru þá hafa þær auðvitað neikvæðar hliðar og þær hrútleiðinlegar.

Eins og t.a.m. öll stráin sem vilja hafa um málin að segja og þá verður grasrótin seinvirk, fundirnir í þeim martröð og ofboðslega orkufrekir til lengdar.

Grasrótin er nefnilega ótrúlega fundaglöð.

Ég vona hins vegar að Borgarahreyfingin komi skikk á þetta hjá sér.

Það er glatað að þurfa að beina orku í innanhússátök þegar þörfin fyrir góð verk er í sögulegu hámarki.

Koma svo.

Átakafundur hjá Borgarahreyfingunni

Í útrás

Íslenskur vasaþjófur í Stafangri?

Mögulega.

Svo er íslenskur stórþjófur í Cannes..

Annar í London..

Íslenskir þjófar í "útrás" nema hvað.

Só?

Íslenskur vasaþjófur í Stafangri?

Kjaft- og skrifstopp

Pistlahöfundur Telegraph, Jonathan Russel, undrast hvers vegna Jón Ásgeir Jóhannesson, láti ekki fara minna fyrir sér en það hefði verið eðlilegt í ljósi hruns viðskiptaveldis hans nýverið.

Jonathan Russel vinur minn þekkir greinilega ekki þetta stökkbreytta víkingagen sem er í "útrásarvíkingum" okkar Íslendinga.

Svona veltir hann vöngum yfir Jóni Ásgeiri.

Þú ert ekki einn um það karlinn minn.  Taktu númer.

Alveg er ég viss um að þessi pistlahöfundur verður kjaft- og skrifstopp þegar hann svo sér þetta, enda ekki skrýtið.

Mér er hins vegar óglatt.

Gry me a river.

Veltir vöngum yfir Jóni Ásgeiri

Ég er..

Ég er hafragrautur..

Nokkrir kaffibollar..

Eggjakurl með papriku, sveppum og tómötum...

Hellingur af sódavatni..

Er það nema von að mig vanti sódastream tæki, grænmetisgarð og hamingjusamar hænur hlaupandi um í garðinum.

Jabb, þetta er ég.

Staðan svona.

Frávik vel þegin

 

Ótrúlegt hvað vel hefur tekist til að koma staðalímyndum inn í höfuðið á okkur.

Hvernig fólk á að vera, líta út, klæða sig, mála og greiða til að það standist kröfur okkar.

Evrópa (ef ekki heimurinn allur, svei mér þá) fór á límingunum yfir Susan Boyle þegar hún söng vel skaplega í Britain´s Got Talent um daginn.

Símasölumaðurinn og Susan eru frávik.

Hann var feitur, feiminn, með skakkar tennur, gekk með veggjum og gat svo sungið óperur eins og engill.

Susan er búttuð, með hár eins og hún búi í sænska vindvélarherberginu og hún er plebbi.  Mögulega jómfrú.  Hversu einstakt er það ekki í bransanum?

Sussí vinkonan komst áfram, þrátt fyrir að hafa ekki látið frissa á sér hárið og klæði sig eins og hún hafi ótakmarkaðan aðgang að klæðskerum Bretadrottningar.

Hvað liggur að baki?

Hún syngur ekki eins og Maria Callas, en það mætti halda að hún væri Jenny Lind endurborin.

Sko af því að útlitið passar ekki við röddina því meiri aðdáun yfir barka Sussíar.  Fagur barki, álappaleg kona.

Ég er sannfærð um að hefði Susan Boyle verið standard í útliti, þ.e. í kjörþyngd eða minna, verið korrekt í tauinu og máluð upp á þrjá og þurrkloft, þá hefðu öll þessi læti í kringum hana aldrei orðið.

Þó sennilega hefði hún komist áfram, hún syngur eins og engill.

Hvað gerist svo eftir makeóver hjá konunni?

Þegar útlitið á eftir að passa við röddina?

Ætli hún endi ekki sem primadonna með attitjúd og fari jafnvel á séns eða eitthvað?

Þá mun markaðsgildi Susan Boyle snarlækka.

Djöfull sem þetta er erfiður heimur að búa í.

Susan Boyle komin í úrslitin

Dótturfélög Kópavogs

Farsinn í Kópavogi heldur áfram.

Með þá vini sem Sjálfstæðisflokkurinn á í voginum þarf hann enga óvini, þarna sjá stuðningsmenn Gunnars Birgissonar um að stroka sig út af yfirborði jarðar og það heilu ári fyrir kosningar.

Gunnar í Krossinum, þessi sem keypti snekkjuna eða bátinn um daginn styður nafna sinn heilshugar.

Finnst að það sé æskilegra að vinna með afkomendum sínum en ekki.

Group hvað?

Þarna eru dótturfélögin mynduð eins og ekkert sé siðferðið.

Já og vel á minnst, Gunnararnir tveir gefa fyrirbærinu fjölskyldufyrirtæki nýja merkingu og minna mig á önnur "fyrirtæki" sem hafa lengi verið við líði í heiminum og eru kennd við ákveðinn stað á Ítalíu.

Jabb.

Þorskandi mannréttindamissir - taka 2

Nú veit maður hvaða stúlkur verða á flotta samningum við Arnar Laufdal.

Ég bloggaði um samninginn hér og miðað við innihald þá treysti ég mér ekki til að óska vinningshöfum til hamingju.

En ég óska þeim hins vegar alls hins besta og vona að þær verði í lífinu metnar af verðleikum og dugnaði.

En...

Það er ekki við barnungar stúlkur að sakast þó einhverjar karlálftir kjósi t.d. Valenciastúlku (er það súkkulaði?) og skartgripastúlku.

Er Valenciastúkan þá best í að borða súkkulaði fallega?

Er skartgripastúlkan talin af dómnefndum vera lofandi sem gína?

Æi, þetta er rugl.

Farin að lesa.

Guðrún Dögg valin Ungfrú Ísland