Er G-bletturinn til?

 

Eigið þið ykkur fullnægingarfortíð?  Ef svo er þá er að leita sér hjálpar.  Fullnægingar eiga væntanlega að vera í nútíð til að skipta máli í lífi fullnægingarþegans.

Meira andskotans ruglið.

Er heimurinn einhverju bættari með því að vita að ef kona steðjar áfram, skreflöng og einbeitt á göngu þá hefur hún fullnægingarsögu upp á G-blett á enninu?

Eða ef þú silast áfram skref fyrir skref með leggi samanklemmda að þá er G-bletturinn að detta niður úr leggöngum þínum og stórslys í fullnægingardeildinni yfirvofandi?

Alveg er mér sama hvar minn G-blettur er eða hvort hann er til staðar yfirhöfuð. 

G-bletturinn er eitthvað sem þú ert ekkert að láta taka myndir af ef þú færð það ekki.  Þú hendist ekki til kvensjúkdómalæknis og biður hann að athuga hvort G-bletturinn sé bólginn eða á flakki upp undir brisi af því að þú fékkst það ekki í gærkvöldi, er það?  

Þú ert ekki að úti að borða í góðri líðan og rýkur svo allt í einu á fætur og tekur tilhlaup að útidyrunum, farin heim á innsoginu bara af því að G-bletturinn er að drepast úr þreytu.  Ég held ekki.

Sko konur fengu langar-, stakar-, öflugar-, örar-, stuttar-, vart merkjanlegar- og raðfullnægingar löngu fyrir uppgötvun G-blettsins.  Hvað er að?

Svo koma núna einhverjir rannsóknarperrar sem fá kynferðislega út úr því að gægjast á konur labba (ekki versta blæti í heimi, viðurkenni það) og gera úr því rannsókn sem þeir geta falið sig á bak við.

Leim.

Ekki það að mér sé ekki slétt sama um þennan blett þarna, eða þessa rannsókn yfirhöfuð en mig langaði bara svo rosalega að blogga um G-blettinn.

Það er svo kyn-legt.

Súmí.

Göngulagið kemur upp um G-blettinn

Ó nei - ekki aftur

Paul Ramses er kominn heim, amk. á meðan verið er að skoða umsókn hans um pólitískt hæli.

Hvað sem Björn Bjarnason segir um það mál þá vita allir að mál hans var endurskoðað vegna þess að almenningi fannst afgreiðsla málsins ómannúðleg og Íslendingum til háborinnar skammar. 

Ef einhver hefur talið sér trú um að mál Ramses væri ljót undantekning á framkvæmd mála hjá útlendingastofnun þá hefur sá hinn sami svamlað í forarpytt afneitunar og þar er ég fremst í flokki. 

Ég hafði raunar ekki hugmyndaflug í þetta dæmi sem kemur fram í viðtengdri frétt.

Að skilja eigi 23 ára ungmenni frá fjölskyldu sinni úr landi og út á gadd og guðleysi.

Og það sex árum eftir að hann kemur til landsins, þar sem hann vinnur fyrir sér, borgar sína skatta og gjöld og hagar sér eins og aðrir fyrirmyndar Íslendingar.

Ef lögin eru svona þá gjörið svo vel að breyta þeim núna!

Þetta er engin hemja að hafa lög sem stangast á við alla mannúð, skilning og heilbrigða skynsemi.

Ég er til í að stilla mér upp niðurí ráðuneyti einn ganginn enn og sama er að segja um alla hina sem gerðu það til stuðnings Ramses.

Hver maður (þar með talinn BB og hans embættismenn) hljóta að sjá að svona kemur maður ekki fram við fólk.

ARG og í veggi.

Kom 17 ára – sendur úr landi 23 ára

Ef ég dey - nú þá dey ég - lifið með því

Ég hef fengið svo mörg brjálæðisköst um ævina vegna köngulóa að ég held að ég sleppi því núna.

Skrýtið hvað "úlfur, úlfur" heilkennið hittir mann stundum fyrir.

Ég er búin að fabúlera um það margoft á blogginu hvað ég myndi gera ladídadída ef ég gengi fram á eitraða óskapnaði í köngulóarformi og lýsa því fjálglega.

Núna, hins vegar, þegar innrás ógeðanna er hafin þá nenni ég ekki að garga, nenni ekki að hoppa hæð mína og nenni ekki að gúggla viðbjóðinn til að kanna með einkenni af biti frá viðkomandi langlöpp og hvernig á að bregðast við þeim.

Það er af sem áður var, mér er virkilega að förlast.

Einu sinni rétt áður en ég flutti til Íslands frá Gautaborg fór ég að hitta vin minn á kaffihúsi í hádeginu.  Ég keypti mér GP til að lesa á meðan ég beið.  Á forsíðunni var mynd af Tarantúllu sem hafði sloppið úr búri hjá löggunni, að mig minnir.  Ég hoppaði nánast upp á borðið þarna inni í kaffihúsinu og um mig fór þvílík skelfingarbylgja og mér leið eins og hún hefði farið rakleiðis að leita að mér haldin einbeittri þráhyggju á minni persónu.

Og ég gat varla horft á Charlotte´s web með henni Jenný Unu út af þessum köngulóartryllingi.

Ótrúlegar svona fóbíur.

Þegar ég las þessa frétt þá hugsaði ég - fóbíu minni trú - nú hafa ættingjar þessarar þarna í Reykjanesbæ verið sloppnar á undan henni í bæinn.

Og það fór um mig hrollur og mig klæjaði út um allt.

En svo nennti ég ekki að vera með læti.

Ég er orðin svo leið á sjálfri mér veinandi og gargandi með líkurnar 1/trilljón eða nánast.

En ef þær koma - þá dey ég. Dílvitðit!

Það er ekki öðruvísi.

En þá verða ansi margir hryggir.  Ég er svo unaðslegur persónuleiki.

Liggaliggalá.

Risakönguló í Reykjanesbæ

Frygðarbanar og aðrir kynhvatarmorðingjar

 

Ég verð að játa að aldurinn er farinn að trufla mig verulega.

Eins og t.d. varðandi hvað er sexý karl og hvað ekki.  Rólegan æsing samt ég hef aldrei hangið á fjölförnum stöðum (ekki fámennum heldur) við að mæla út kynþokkafulla karlmenn enda þeir ekki á hverju strái.

(Hvað varð annars um tímann uppúr gelgju þar sem það var ekki þverfótað fyrir karlkyns hormónabúntum?).

Ég varð nefnilega smá leið þegar ég las um að konum þætti Pútín sexý. Mér finnst hann álíka kynferðislega hvetjandi maðurinn og Óli Prik.  Sama með Clinton, sé ekkert frygðarhvetjandi við þann mann, finnst hann eins og gamall og tinandi frændi að utan að landi.  Algjör frygðarbani.

Kannski er það valdið sem gerir þetta að verkum.  Sumir segja það. 

T.d. Henrí mófó 8. Bretakóngur sem átti sjö eða átta konur, lét afhöfða þær eða svipta þær eignum og æru, lokaði þær inni, hélt fram hjá þeim og áfram út í það óendanlega.  Hann var ljótur, hann var með sífyllis en allar vildu þær eiga helvítis útvatnaða genaslysið.  Og sjáið Prins Charles enn útvatnaðri innherjafyrirbæri og afkomandi þess 8., þegar hér er komið sögu minnir hann mig á álf í skelfilegri kantinum.  En hvað get ég sagt þetta hefst af innherjaríðingum.

Æi ljótt af mér að skrifa svona, en ég er bara að hugsa svona upphátt þið skiljið  Viðra heilabúið enda föstudagur og svona.

Svo er ég orðin svo utan við mig.

Ég var að bera út poka áðan á leiðinni heim úr vesturbæjardvölinni og ég tók með mér ruslapokann.  Ekki í fyrsta skipti.

Það var sko völlur á minni þegar hún fór með sorpið í strætó og striksaði með það inn á deild á Lansanum þar sem ég var læknaritari.

En þá var ég þrjátíuogeitthvað.

Æi nennessekki.

Farin að leggja mig.

Síjúsúmílúmítúmí.

P.s. Það má svo til sönnunar máli mínu framleggja að ég ætlaði að skrifa um reyktan makríl í þessari færlsu.

Það verður næst bara.

Og farið með bænirnar ykkar skammirnar ykkar.

Kynþokki Pútíns

Gáfurnar að drepa mig

Það verður "Freaky Friday" í síðasta skipti í dag á hárgreiðslustofunni Gel en hún er að hætta.

FF þýðir að þú sest í stólinn, gefur engar vísbendingar um hvernig þú villt láta klippa þig og voila: þú gengur út einhvern veginn um hárið.

Ég er með hárvandamál.   Ég hef átt slæma hárdaga í allt sumar.  Hvers vegna spyrð þú krúttið mitt og ég skal segja þér það.  Ég get ekki með nokkru móti gert það upp við mig hvernig ég vil hafa hárið á mér klippt og á litinn.

Statusinn í dag er að það er orðið alltof sítt og undarlega röndótt á litinn.  Eins og það geti ekki gert það upp við sig hvort kastaníurauði liturinn verði ofan á eða þessi nánast svarti sem kemur frá frönsku duggurunum ættingjum mínum.

Ég á vinkonu sem heitir Dúa og er hættuleg með skæri og rakvél.  Hún fær reglulega kast á hárið á sér og tekur það af, nánast allt ef þannig liggur á henni.

Ég held að ég yrði skelfileg krúnurökuð enda með rúsínuhaus.  Allt of lítið kvikindi.  Mér finnst það skrýtið að þessar stórkostlegu gáfur mínar og ÖLL vitneskjan sem ég hef viðað að mér komist fyrir í þessu höfði af möndlustærð. (Ýkin, ég?  Ekki að ræða það!) Ætli það sé þess vegna sem mig svimar oft og er að drepast úr hausverk?  Gáfurnar að flæða út bara?  Það mætti segja mér það.

Kannski á eftir að standa í minningargreininni; hjá henni fór allt í vaskinn!  Það væri þá að minnsta kosti satt.  Þetta sem mun standa um hannyrðirnar og fórnfýsina mun hins vegar verða tóm friggings lygi.

En... ég ætla ekki að láta hvatvísa og örlynda hárlistamenn komast í hárið á mér í dag, né aðra daga.

Ég ætla að halda áfram að hugsa um hvernig ég vilji hafa hárið.

Á meðan hef ég það í hnút eða tagli.  Hnútur - tagl - tek hnútinn, það er gáfulegra svona þegar ég steðja út á meðal fólks.

Er á leiðinni heim eftir hálfs mánaðar dvöl í vesturbænum.

Úff, nú sé ég tvöfalt.

Gáfurnar eru hreinlega að drepa mig!

Síðasti Freaky Friday dagurinn hjá Gel

Gleymdu börnin í Breiðavík

Ég hef þekkt til tveggja Breiðavíkurstráka um ævina.

Annar fyrirfór sér ungur að árum, hinn lést úr alkóhólisma fullorðinn maður.

 Ég ætla ekki að fullyrða að dvöllinni í Breiðavík sé um að kenna en eftir að ofbeldið sem þar var ástundað í öllum sínum myndum kom í ljós, finnst mér það ekki ólíklegt.

Mér fannst ömurlegt að sjáforsætisráðherra vera í heví fýlu í fréttunum í kvöld vegna þess að Breiðavíkursamtökin leyfðu sér að fara með upplýsingar um gang mála í fjölmiðla.

Er ekki nóg komið af leyndarmálum?

Mér finnst enn ömurlegra að sjá þessar  snautlegu upphæði nefndar og sárt til þess að hugsa að draga eigi þessa menn fyrir nefndir þar sem á að meta þjáningu þeirra upp á nýtt. 

Sönnunarbyrðin er enn einu sinni lögð á hendur þeirra manna sem voru sem börn settir þarna út í einskismannsland þar sem þeim var þrælað út, þeim misþyrmt á allan hugsamlegan máta.

Ef einhverntíma hafa verið til gleymd börn á Íslandi þá voru það drengirnir í Breiðavík.

Íslenska ríkið er ber þá ábyrgð og á að láta hér með staðar numið.

Það hlýtur að vera hægt að gera upp málin við þá sem eftir lifa á þann máta að þeir fái að halda reisn.

Nógu andskotans mikið eru þeir búnir að þurfa að ganga í gegnum.

Harma framgöngu forsætisráðuneytisins

Áfram stelpur

Ég hef bloggað um það áður hvað mér finnst orðið ljósmóðir fallegt.  Ég held svei mér þá að það sé fallegasta orðið á íslensku.  Man að minnsta kosti ekki eftir neinu fallegra í augnablikinu.

Ljósmæðurnar sem ég hef hitt í lífinu og fengið þjónustu hjá hafa allar eignast sess í hjarta mínu.

Líka þessar tvær sem sigldu eins og júfertur um ganga Fæðingarheimilisins og sögðu gerðu svona, ekki svona, ætlarðu að missa krakkann stelpa?!!  Jájá.  Þær voru í minnihluta og tilheyrðu gömlu stéttinni og þær voru börn sinnar tíðar.  Það fór ekki fram hjá okkur stelpunum að þær vildu okkur vel.

Ég hef verið afskaplega vond við nokkrar ljósmæður.  Þær tóku því vel.

Ég lét henda einni út úr fæðingastofunni á Fæðó þegar ég átti hana Mayu mína.  Mér fannst konan með svo kaldar hendur.  En svona dómaskapur á það til að grípa um sig hjá konum sem eru að drepast úr fæðingaverkjum.  Þær brosa bara ljósmæðurnar.

Eins og segulbandsspólan með Huldu Jens á Fæðó, þessi sem átti að fá mann til að slappa af, hún var æðislega ljúf röddin hennar Huldu en þegar sársaukinn var kominn yfir ákveðin þolmörk þá langaði manni til að henda segulbandinu eins og það lagði sig í vegginn og gera Huldu arflausa, atvinnulausa og landlausa.

Ljósmæðurnar sem hafa sinnt dætrum mínum eru allar englar í mannsmynd.

Það er eins og þær verði betri og betri með árunum, ljúfari, skilningsríkari og svo finnst mér þær allar með tölu svo fallegar.

Það er auðvitað ekki skrýtið vegna þess að þær taka þátt í hamingjusömustu stundum okkar í lífinu.

Og að þessu sögðu þá ætlast ég til að dýralæknirinn og íslensk stjórnvöld kippi launum ljósmæðra í liðinn og það strax.

Þetta þjóðfélag er með svo undarlega forgangsröðun að ég næ ekki upp í nefið á mér.

Ég dáist að ykkur stelpur og held með ykkur alla leið.

Áfram, áfram

Lára Hanna var að klippa þetta myndband um kjarabaráttu stelpnanna.

.

Eitt barn fæddist á LSH í nótt

Íslenskir þrælahaldarar

Ef það er rétt að þessi veitingahúsaeigandi á Café Margrét á Breiðdalsvík sé búin að vera að misnota fólkið sem hann er með í vinnu amk. síðan 2005, af hverju hefur enginn stoppað manninn af?

Reyndar hafa afspyrnu fáir íslenskir þrælahaldarar verið stoppaðir af, sbr. alla útlendingana í uppsveiflunni sem fengu laun langt undir töxtum og var holað niður í húsnæði sem ekki hæfir fólki.

Ef þjóðfélagið vill að reglur og lög varðandi réttindi verkafólks séu virt hvernig væri þá að loka á þetta lið sem fitnar eins og fjandans púkinn á fjósbitanum á kostnað fólks sem getur tæpast borið hönd fyrir höfuð sér.?

Og ef rétt reynist með þennan restaurant á Breiðdalsvík, sem ég er ekki í aðstöðu til að fullyrða neitt um þó allt virðist benda til þess, þá á fólk auðvitað að sitja heima þangað til maðurinn Horst Müller hefur æft sig í mannlegum samskiptum og virðingu við fólk, svo ég minnist nú ekki á að virða íslenska vinnulöggjöf.

Halló. einhver heima?

Arg.

Líkir vinnu í veitingahúsi við fangelsisvist

Þú bloggar ekki um þetta Jenný Anna

Ég fæ hverja rannsóknina á fætur annarri upp í hendurnar í dag.

Reyndar hef ég legið í rúminu fárveik en það bráir af mér á milli og þá kíki ég á Moggann, nema hvað?

Og nú eru það mennirnir sem velja konur sem líkjast mæðrum sínum og v.v.

Látum okkur nú sjá, hugs, hugs.

Ég með alla mína fjölmörgu og breytilegu eiginmenn get ekki skrifað upp á þetta.  Þeir líkjast pabba mínum ekki vitundarögn.

Tommy Lee úr Mötley Crüe sagði: Varið ykkur strákar og farið rólega í sakirnar þangað til þið eruð búnir að hitta mömmurnar.  Það er náttúrulögmál að dömurnar eiga eftir að stökkbreytast í þær einn daginn.

Ég spurði húsband hvort ég væri lík mömmu hans.

Hann: Lík mömmu, í útliti?  Þið eruð eins og svart og hvítt.

Ég: Nei í mér held ég?

Hann: Það veit ég ekki, af hverju?  Ég hef aldrei pælt í því.

Ég: (Að fiska eftir gullhömrum); Hvernig er ég öðruvísi en mamma þín?

Hann: Ég get ekkert svarað því, þú ert þú og hún ert hún.  Ekki frekar en ég get sagt þér muninn á þér og Díönu prinsessu, þið eruð einfaldlega sitthvor konan.  Það sem þér dettur í hug KONA.

(Þarna hefði ég getað bent mínum heittelskaða á nokkuð stóran mun á milli mín og Díönu, ég lifi en hún ekki, en ég fékk mig ekki til þess - fann að það var ekki stemmari fyrir því við hirðina).

Vá erfitt að koma samræðunum á strik hér, sama hvað ég reyni.

Ég:  Heldurðu að þú hafir gifst mér af því ég minnti þig á mömmu þína, það er sko rannsókn sem bendir til þess að það sé sollis.?

Hann: Jenný ertu að fíflast í mér?  Þið eruð tvær ólíkar manneskjur, ég elska ykkur báðar en ég get ekki borið ykkur saman, það er ekki RAUNSÆTT.

Og þegar hér var komið sögu þá rann upp fyrir mér ljós.

Húsband er alveg eins og pabbi.

Þeir eru með báðar lappir á jörðinni og hafa skotið þar rótum.

Og svo leit hann á mig og sagði:

Þú bloggar ekki um þetta samtal Jenný Anna.

Ég: Nei, nei, ég ætla að fara og blogga um smá pólitík bara.

Hann: Hmrpf!

Ég er mamma mín!

 

Konur velja menn sem líkjast pabba þeirra

Að sökka í samböndum og gráta úr sér augun

Enn ein rannsóknin á undarlegheitum hefur litið dagsins ljós.

Nú eru það karlmennirnir sem eru með gen sem kemur í veg fyrir að þeir þori að binda sig.

Mennirnir með genið eiga erfiðara með að tengjast mökum sínum en þeir sem eru án gens.

Þetta er öflugt kvikindi sem gerir það að verkum að þeir sem það hafa sökka í samböndum.

Að sama skapi skilst mér að þeir sem eru með þessum ósköpum fæddir fari ekki í ástarsorg vegna þess að þeir eru svo tilfinningalega flatir.

Ástarsorg er vond, minnir mig, alveg ferlega svíðandi tilfinning en sam smá ljúf.

Þið kannist kannski við tilfinninguna þegar ykkur finnst sólin skína af algjöru tillitsleysi við ykkar skelfilegu líðan.  Gula fíflið sendir ykkur stórt fokkmerki og hlær ofan í bringuna á sér.

Og á meðan maður er í sárri ástarsorg þá fer fólk í vinnuna, kaupir í matinn, horfir á fréttir án þess að skenkja því þanka að þarna úti er manneskja sem ÞjÁIST.

Svo er það tónlistin.  Hún spilar stóra rullu í ástarsorginni.

Lögin sem ÞIÐ hlustuðuð á.  YKKAR lög.  Þú villt ekki heyra þau en auðvitað hefur útvarpsfjandinn og þeir sem þar stjórna lagt sig fram um að spila hvert einasta friggings lag sem hefur með ykkur tvö að gera.

Og við verðum sorgmædd þegar við komum á ákveðna staði.   Staði þar sem þið voruð saman.  Aljört búhúhú.

Ég var fyrir nokkuð löngu síðan í heví ástarsorg.  Ég og Svala Norðdal vinkona mín fórum í ferðalag sem var þegar upp var staðið, eitt af þeim skemmtilegri sem ég hef ratað í.

Þegar við keyrðum í gegnum Akureyri fór ég að gráta af því þar höfðum ég og þessi maður verið í rómans.

Svala vinkona mín þurfti að leggja sig alla fram við að hlægja ekki eins og bestía.

Það er auvitað hallærislegra en tárum taki að gráta sig gegnum Akureyti, þennan fallega bæ. En ég var BUGUÐ.  Hehe.

Ég þarf að blogga meira um svona ástarsorgir. 

Ástarsorgirnar eru svo skemmtilegar eftirá.

Og ekkert helvítis búhú með það.

Annars góð bara.

Later

Verður hægt að forðast ástarsorg í framtíðinni?