Í morgun gerðist það

Ég vaknaði í morgun, teygði úr mér, svipti gluggatjöldunum frá, söng óðinn til gleðinnar (fyrsta vers) og sveif fram í eldhús berfætt og unaðsleg.

Og það hafði gerst.  Mér var kippt niður úr teiknimyndasettöppinu sem ég hafði komið mér í og  sjá - mér var ógeðslega kalt á tánum. 

Það var þá sem ég brosti allan hringinn (blíðlega ekki illyrmislega) og ég vissi að sumarið er um það bil að víkja fyrir haustinu.  Auðvitað eru vikur í það en þetta var fyrsta áminningin og hún var sláandi fyrir fæturna á mér.

Jenný hundskastu í innskó þegar þú vaknar á morgnanna.  Naktir fætur eru nónó. 

Og að Eric Clapton.  Sem er heitur í alla staði og ekki orð um það meir.  Þessum manni tókst án þess að hafa fyrir því að safna 99% allra sem ég þekki á einn stað í gærkvöldi og það var ekki hægt að ná í kjaft.  Ef ég hefði nú dáið!!!

Miðað við þann sundurleita hóp fólks sem ég þekki og elska er það kraftaverk að hafa holað liðinu á einn og sama staðinn á sama tíma.  Friggings kraftaverk.

Ég, fumburðurinn (sem var að passa Oliver), Jökull og Leifsgötufólkið voru þau einu sem ég veit til að hafi verið heima hjá sér.  Jú og mamma og pabbi en þau eru pre-Clapton.

En Clapton getur gert fólki hluti þannig að ég næ þessu.

En Grímur Atlason er í vondum málum ef hann ætlar að reyna að toppa sjálfan sig.

Nú dugir ekkert minna en Stones og þá skal ekki standa á mér að mæta.

Jafnvel þó ég verði að kaupa miðana á strjálgreiðslum.

Og já, meðan ég man.  Góðan daginn aularnir ykkar.

Úje.

P.s. Eins og sjá má af mynd er ég stax komin í hlýjan fótabúnað.

Um 12.000 hlýða á Clapton

Raddir okkar Áddna

Ég blogga stundum um söngröddina sem guð gaf mér, nú eða forfeður mínir, mér er sama hvaðan hún kemur, en hún er voooond.

Réttara væri að segja að ég hafi enga söngrödd hlotið, merkilegt því nú er ég andskotanum næmari á músík og algjörlega tilvalinn kandídat fyrir hljóðnema fyrir utan þessa örlitlu tæknilegu örðugleika sem ónýt rödd hefur í för með sér.

Reyndar vill húsband fá mig á plötu, honum finnst að röddin mín verði að varðveitast.  Meiri aulinn.

Stundum man ég eftir lagi sem mig langar til að hann muni eftir líka og svo tek ég nokkrar laglínur og spyr hvort hann muni ekki eftir laginu.

Hann alveg: Hvaða lagi?

Ég: Once upon a time in nowhereland where we blablabla...

Hann: Með hverjum ég kannast ekki við lagið?  Ha?????  Syngdu það aftur.

Ég:  My darling is over the ocean wiiiiithhhhhhhhhhh you (vongóð)

Hann: Einu sinni enn þá næ ég þessu!

Ég: Æi farðu og gleymdu þér addna.

Og af hverju er ég að hugsa um þetta núna?

Júbb, ég sá þetta í visi.is

Ég finn til sterkrar samkenndar með Árna Johnsen vegna söngraddanna okkar.

Munurinn á mér og honum er sá að hann er hamingjusamlega ómeðvitaður um að röddin hans er ekki til að hengja út á snúru en ég syng bara í huganum, það gæti einhver heyrt í mér you see. 

Og því bið ég guð um að láta mig aldrei, eitt andartak gleyma því að ég syng hræðilega.

Svo ég fari ekki að vaða um í brekkum landsins eða grillpartíum misþyrmandi eyrunum á fólki, handviss um að ég hafi það sem til þarf.

Ég vil ekki verða svoleiðis.

Lalalalalala og ég blogga til að gleyma.

Móðguð prímadonna með 1188 fylgismenn

Ólöf Guðný er fokin og það er eins og það er.

Borgarstjórinn í Reykjavík er með 1188 atkvæði á bak við sig váááá.

Hanna Birna hefur ekki lyft íhaldinu til vegs og virðingar í borginni eins og búist var við þó það sé ótrúlegt að láta sig dreyma um slíkt í þessu samstarfi.

Ólafur talar ekki við fréttastofu RÚV og hagar sér eins og móðguð prímadonna.

Og svo er það þetta !!

Er maðurinn með mikilmennskubrjálæði?

Tæp 2% borgarbúa kysu F-lista

Kæri Björn

Jæja kæri Björn Bjarnason.

Ég kann þér engar þakkir fyrir að hafa komið því svo fyrir að nú muni nektardansstaðir spretta upp eins og gorkúlur út um allar koppagrundir með þeim fylgifiskum sem oftast fylgja starfsemi af þessu tagi, amk. úti í heimi í þeim löndum sem enn leyfa slíka starfsemi, en þeim fer sem betur fer fækkandi.

Þetta er aldeilis glimrandi tímasetning núna einkum í ljósi nýlegrar skýrslu Sameinuðu þjóðanna sem hafa áhyggjur af stöðu jafnréttismála hér á landi og harðri gagnrýni nefndar á þeirra vegum, hvað varðar kynferðisofbeldisdóma.

Vændi er leyfilegt og nú er síðustu hindruninni rutt úr vegi.

Reyndar erum við konur margar hverjar á því að íslenskt dómskerfi sé ekki fyrir okkur og börnin okkar.

Við stefnum hraðbyri aftur í tímann um einhverja áratugi.

En mikið skelfing hlýtur að gefa vel af sér að vera í bisness þar sem líkami kvenna er söluvaran.  Þeir ganga sig upp að hnjám kaupmennirnir.

Sjá hér.

Umsóknir nektarstaða til nýrrar umsagnar

Tónleikasalur öreiganna

Ég er ekkert svakalega hrifin af Clapton en hann er auðvitað gítarsnillingur.

Ég get ekki fyrirgefið honum að hafa stungið undan Harrison (jeræt).

En það er að koma út ævisaga kappans á íslensku, þýdd af vini mínum Orra Harðarsyni, snillingi.  Ég les allt um rokk sem kemur út og bíð spennt.

Og svo las ég að karlinn hafi valið Ellen Kristjánsdóttur til að hita upp fyrir sig.  Fyrirgefðu Clapton en ég er hrifnari af Ellen en ég er af þér.  Þú kannski hitar upp fyrir hana?

Að öllu gríni slepptu þá finnst mér Clapton hafa valið eina af flottustu söngkonunum okkar hana Ellen. 1-0 fyrir karli.

En svo að tuðinu.

Ég var að lesa í DV að OR mitt og þitt fyrirtæki væri búið að bjóða 50 útvöldum viðskiptavinum á tónleikana.  Til að styrkja viðskiptasambönd.  Halló.

Ég er búin að fá hundleið á þessu andskotans brölti stjórnenda hjá opinberum fyrirtækjum með peninga almennings í allskyns uppákomur frá laxveiðum til tónleika.

Þetta lið getur borgað fyrir sig sjálft.

Ég sit heima.  Jájá og er sátt við það.

Miðinn kostar litlar 8.400 krónur. 

Ég er ekki búin til úr peningum. 

En ég græt það ekki, ég fer á Youtube.

Tónleikasal öreiganna.

Dásamlegt lag og söngur.

 

Þeir sem ætla á Claptontónleika gefi sér tíma

Spenna og tilhlökkun - úje

Stundum þegar eitthvað stendur til er ég eins og barn á jólunum.  Að kafna úr spennu og tilhlökkun.

Það er í gangi núna, ójá.

Lítill snáði kemur til landsins í kvöld með ömmu-Brynju og pabba sínum og hann ætlar að vera hér í viku og svo fer afinn með hann aftur til London.

Mayan kemst ekki að þessu sinni, en það verður ekki á allt kosið.

Jenný Una sagði við mig í símann áðan frá Svíþjóð að hún ætlaði að flýta sér í fluvvélina til að leika við OlivÉr og hann má alveg klappa kisan mín.  Þannig að það verður mikið fjör og læti þegar þau hittast Oliver og hún.

Amman er í spreng.

Farin að taka blóðþrýsting.  Nei, nei, farin að smóka.

Jökull getur farið að kenna frænda sínum á gítar. Jájá.

Alkafærsla og sölutölur - Hömm

Þegar ég hætti að drekka fyrir nákvæmlega tveimur árum og einhverjum dögum síðan þá var ég þess fullviss að sala í bjór og rauðvíni myndi hrapa niður úr öllu valdi.  Hehemm.

En einhverjir hafa tekið við af mér og gott betur og nú selst brennivín sem aldrei fyrr.

Á milli ára er aukningin á sölu fyrir verslunarmannahelgi 28%.  Það er ekki lítið eða hvað?  Rosalegur þorsti í gangi.

Annars stend ég mig stundum að því eftir að ég varð edrú að hlakka til að fara að sofa af því ég sef svo vel og mig dreymir eðlilega.

Að sofa var eitthvað sem ég las um í bókum hérna á alkatímabilinu.  Þrátt fyrir svefnlyf af fleiri en einni gerð ásamt áfengi sem rann ofan í mig í nokkuð jöfnum takti til að ég gæti sofið, þá gerðist harla lítið.  Svefninn er eitt af því fyrsta sem fer í vaskinn þegar maður er kominn í vond mál í neyslu.

Og draumarnir voru í besta falli martraðir.

Ég man eftir nóttum þar sem ég lá og starði upp í loftið og ég hugsaði með mér að það væri óskastaða að drepast þar sem ég væri komin.  Ekki í sjálfsvorkunn held ég, hún fór fram á daginn á fullu blasti, heldur af praktískum ástæðum.  Það er nefnilega óþolandi að geta ekki lifað í eigin skinni bæði á nóttu sem degi. Ég var orðin andskoti þreytt á ástandinu.

Og þegar ég varð edrú tók það ca. tvo mánuði fyrir svefninn að komast í eðlilegt horf. 

Nú leggst ég á koddann, geri upp daginn og rétt næ æðruleysisbæninni áður en ég er komin í draumalandið og farin að sinna þar mikilvægum verkefnum.

Þannig að þegar allt er týnt til þá er ég nokkuð heppin kona sem er í engum viðskiptum við brennivínsbúðina og hef ekki sést þar s.l. 2 ár.

Það má segja að ég hafi styrkt ríkið um ríflegar fjárhæðir meðan á storminum stóð og sé búin að gera mitt í þeim málum og gott betur.

Farin að lúlla, brakandi edrú og glöð.

Þetta var snúra.  Jájá.

Mikið keypt af áfengi fyrir verslunarmannahelgi

Reynir Trausta flottur og hvað með Ramses?

Þegar ég skipti um skoðun, sem gerist reglulega þá hika ég ekki við að snúa mér í hring.

Í fyrra var ég að röfla yfir því að fólk færi og lægi í skattaskránum að drepast úr forvitni um náungann.

En..

Ég hugsaði það mál ekki til enda.  Auðvitað eiga þessir pappírar að liggja frammi.  Það er ekkert einkamál hvers og eins hvað þeir borga í skatta.   

Svo rakst ég á þennan pistil hjá honum Reyni Trausta og hann er frábær og segir allt sem segja þarf.

Ríkið það er ég.  Lesið.

Og talandi um að skipta um skoðanir reglulega.

Hm..

Ég er algjörlega að kúvenda í ESB-málinu.  Þvert á stefnu þess flokks sem ég kaus.  Það er bara kommon sens held ég að vilja út úr þessari krísu sem krónan setur okkur í.  Ég held að ég sé að verða heitur Evrópusinni, Ésús minn.

Og hvað meira, látum okkur nú sjá, hugs, hugs, hugs, flett, flett, flett,

æi það eru fleiri mál, ég man þau bara ekki í augnablikinu en ég man eitt.

HVAÐ LÍÐUR MÁLINU HANS PAUL RAMSES OG ER KONAN OG BARNIÐ EKKI ENN Á LANDINU?

Koma svo og vinna vinnuna BB og hætta að pirra sig á ÓRG.  Það er ekki frumlegt.

Aðrir geta verið í því. Jájá.

 

Ofbeldi gegn börnum

Ég ætla ekki að dæma fólkið sem gleymdi barninu sínu á flugvellinum í Tel Aviv þó ég geti fullyrt að það hefði aldrei getað hent mig að gleyma stelpunum mínum.  Það er svo fjarri lagi.  En aðstæður þekki ég ekki og ætla því að láta það eiga sig að dissa þessa foreldra þó þeir eigi það skilið.

Ég gat aldrei skilið foreldra Maddý í Portúgal sem skildu börnin sín eftir ein á hótelherbergi og mér er nokk sama þó þau hafi séð heim að húsinu, skiptir engu máli.  Svona gerir maður ekki.  Það stendur eftir í þessu sorglega máli.

Og svo er það umræðan um hvað er ofbeldi á börnum.

Fyrir mér er það dagsljóst hvar þau mörk liggja.

Þú beitir börn ekki líkamlegum hirtingum.  Þú misbýður ekki barni með því að nota líkamlegan styrkleika þinn til að brjóta vilja þess á bak aftur.  Öll valdníðsla er ofbeldi.  Afgreitt og búið mál.

Ég sá einu sinni hollenska konu á sólarströnd slá barnið sitt utan undir í hvert skipti sem það hreyfði sig í aðrar áttir en hún kaus.  Ég flaug á kerlinguna.  Ekki að það hafi breytt neinu. 

Ég lenti einu sinni í tjaldi við hliðina á Könum af vellinum sem voru í útilegu með börnin sín.  Maðurinn gekk stöðugt í skrokk á drengjunum sínum og ég flaug á hann líka.  Það breytti heldur ekki neinu, en hvað gerir maður?

Á Íslandi sér maður ekki mikið af fólki sem beitir börn líkamlegu ofbeldi og þeir sem það gera eru örugglega að því á bak við byrgða glugga, svona oftast amk.  Það er að minnsta kosti bannað með lögum á þessu landi að meiða börn og það er sterk andúð á slíku athæfi hér sem betur fer.

En ég sé oft hluti sem eru ekki ásættanlegir og eru ekki síður ofbeldi en barsmíðar.  Í gær var ég í röð við kassa og konan á undan mér var með 3-4 ára barn í körfunni hjá sér.  Barnið vildi úr körfunni og þá sagði þessi móðir við afkomandann: Ef þú hlýðir mér ekki þá fer ég með þig út í bíl og læsi þig inni og skil þig eftir í myrkrinu!

Það er sagt að á Íslandi sé mikið af vanræktum börnum.  Börnum sem fá ekki þörfum sínum fyrir nálægð og umhyggju fullnægt.  Ég veit ekki svo mikið um það enda ekki mikið í svoleiðis kreðsum núorðið og er bara innan þau börn sem að mér snúa.

En barnalögin eru skýr.  Þau taka á öllu þessu. 

Málið er að þau eru ónýtt plagg oft á tíðum á Íslandi nútímans.

Og svo eru það dómstólarnir sem dæma í ofbeldismálum.

Hvað segist um 4 ára dóm fyrir að misnota sjö börn?

Skammist ykkar þið sem stöðugt bregðist börnum í þessu landi en eigið að gæta öryggis þeirra.

Morgunþula

Ég vaknaði klukkan sex alveg óforvarandis og skildi ekki hvað var að gerast.

Var þetta aldurinn, eða af því mig dreymdi vatnsmelónur og jarðskjálfta sem aldrei ætlaði að ganga yfir?  Nei, nei, það held ég bara ekki en ég vaknaði samt og mig langaði að lifa smá og eyða ekki tímanum til einskis.

Og ég hugsaði með mér hvað ertu að vakna svona kona fyrir allar aldir, ertu manísk eða hrædd við að missa af einhverju og já mér fannst það.  Allt getur gerst snemma að morgni eins og t.d. það að meirihlutinn í borginni gæti sprungið annað eins hefur nú gerst og þá væri leim að sofa það af sér en svo er hitt að hann gæti sprungið um miðja friggings nótt þegar ég svæfi hvort sem er og hann gæti líka sprungið á meðan ég pissa þannig að í kringum það verður ekki komist. Svo gæti ríkisstjórnin sprungið úr aðgerðarleysi og ég vil ekki missa af því heldur.

Og þá fór ég bara að blogga. 

Ég er alltaf svo meyr snemma að morgni ef ég vakna ekki útsofin.  Verð væmin og dramatísk.  Ég eyddi góðri stundu í að hafa áhyggjur af fólkinu í Kína sem var hent út heima hjá sér og ástandinu í Afríku sem ég get ekki gert neitt í.

Ég átti helvíti bágt þarna á tímabili ég sver það og það segir mér ákveðna hluti.

Að mér færi betur að sofa lengur í hausinn á mér í stað þess að mæla veggina og gera sjálfa mig sorgmædda algjörlega að nauðsynjalausu. 

Vá ég er biluð.  En það er til lækning við því.

Ég fer og sef aðeins meira og svo vakna ég og ríf kjaft fram eftir öllum degi.  Ég væmnisjafna, einfalt mál.

Úje og góðan daginn.