HVER LÆTUR SÉR KOMA Í HUG..

..að stela gestabók af litlu landsbyggðarhóteli á Íslandi (já Hótel Búðir er venjulegt landsbyggðarhótel, þrátt fyrir að það sé inn að fara þangað)?  Svona bók getur ekki haft mikið fjárhagslegt gildi fyrir nokkurn þjóf en hefur eflaust tilfinningalegt gildi fyrir eigendur hótelsins.  Svei mér þá er ekki hægt að láta nokkurn skapaðan hlut orðið í friði?

Hei, gestir og gangandi; skrifið endilega í gestabókina mína.  Henni er ekki hægt að stela.  Lofa.

Lalala er í góðu skapi enda skín sólin.

Dýrmæt gestabók horfin af Hótel Búðum

AF FRÆGU FÓLKI OG ...

 

...ég hef fengið staðfest að það var ekki óráð í mér þegar ég stóð nánast augliti til auglitis við Jodie Foster í fyrradag eins og ég bloggaði um.  Í Blaðinu í dag stendur að hún sé stödd hér á landi með tveimur börnum sínum og maka.  Eldri konan sem ég minntist á er sem sagt konan hennar.

Ekki misskilja mig, ég er ekki svona tryllingslega æst í að hitta frægt fólk en það er svo geðveik upplifun að vera að tjilla niðri í bæ, hér úti á ballarhafi og sjá svo eina af uppáhaldsleikkonunum glápa beint framan í mann.  Það er algjört flipp-fyrirkomulag.

Húsbandið leysir stundum af á leigubílastöð.  Hann hefur keyrt marga "fræga" og síðast TOTO.  Hann kippir sér ekki upp við það þannig að það trufli merkjanlega stóiska ró hans.  Sá eftirminnlilegasti er þó Tarantino sem var vægast sagt áhugaverður karakter (þið lesið um það í æfisögu húsbandsins) en hann gengur aldrei undir öðru nafni hér á heimilinu en "the passanger", eða "farþeginn".  Skrautlegur náungi.  Svo mikið er víst.

Þegar Inga-Lill vinkona mín var hér í síðasta mánuði, hitti hún norska vinkonu sína sem hún hafði ekki séð í nokkuð mörg ár, og hefur engin tengsl við Ísland, niðri í bæ á labbinu bara.  Þær þurftu báðar áfallahjálp.  Á dauða sínum á maður von.  Kannski eru tímarnir svo breyttir að nú geti maður sagt með sanni:  "Allar leiðir liggja til Íslands".

Ég panta næst hitta glæsilegasta mannflak í heimi, eða Keith Richards, þegar og ef ég þarf nauðsynlega að ganga fram á frægt fólk.

Það er aldrei nokkur andskotans friður fyrir þessu liði.

Góður Guð ekki láta Parísi Hilton detta í hug að skella sér í helgarferð til Reykjavíkur.

HEY LITLA MÍN

Þessi maður getur sagt "hey litla mín", komist upp með það og meinað það.

Hann heppinn.

Hæsti maður heims giftir sig

GRUNSAMLEGUR FARÞEGI, JESÚS MINN!!

Flugvél frá American Airlines, á leið frá LA til Lundúna, hefur verið beint til JFK flugvallir í NY vegna grunsamlegs farþega um borð. 

Ég fæ nú bara í magann þegar ég les þetta.  Ég ætla rétt að vona að þetta sé ekki enn ein háloftaskelfingin.

OMG

Grunsamlegur farþegi í flugvél

BLOGGVINATILTEKT EI MEIR

Eins og bloggvinir mínir vita þá hef ég hent reglulega út bloggvinum og það síðan gert það að verkum að þeir sem eftir standa kunna enn betur að meta mig og skrifa um mig lofræður í kommnetakerfið.  Hehe (er að grínast, súmí).  Annað hvort er ég orðin svona meyr eða þá að gæðastuðullinn á bloggvinunum er orðinn blússandi hár. Ég held að seinni skýringin sé sú rétta, því ég hef fjárann ekkert mýkst, að ég held.  Nú er svo komið að ég tími ekki einum einasta.  Hver vinurinn öðrum skemmtilegri. 

Ég settist við áðan og ætlaði að grisja svo ég væri ekki með stöðugan kvíðahnút í maganum að komast ekki allan hringinn en það var ekki eitt kvikindi á listanum sem höfðaði til hreinsunaráráttu minnar og því hef ég gefist upp.  Ég er hætt að henda út fólki. 

Ég henti henni Kolgrímu út um daginn af því ég hélt að hún væri hætt að blogga og Klöru litlu líka, um leið og ég henti þeim út komu þær til baka og ég laut höfði í skömm. 

Já krakkar mínir, mér er heiður að vináttunni og hætti hér með að láta eins og fífl, í bloggvinadeildinni sko, áskil mér rétt til hálfvitaháttar á öðrum sviðum.

Súmí.

ÉG ER ÁHUGMAÐUR UM MATREIÐSLU..

og norræn í þokkabót þannig að ég ætti kannski að taka þátt í keppni um norræna matargerðarlist  sem er verkefni sem stuðla eiga að því að gera hana sýnilegri.  Markmiðið er að vekja athygli á gæðum hráefnis á Norðurlöndum og hvetja til þess að  þau verði meira notuð í eldhúsinu.

Annars er nú mín reynsla af norrænni matargerð ekki til að hrópa húrra fyrir.  Danirnir brillera auðvitað í sínum hefðbundna mat, sem er frekar fitandi og óhollur en ótrúlega girnilegur.  Reynsla mín af norskum og sænskum mat er að hann er frekar "dull", fyrirsjáanlegur og óspennandi. 

Það mætti alveg borga Norðmönnum fyrir að hætta með eða endurnýja innihald "matarpakkanna" sem þeir taka með sér í vinnuna, sama hvað á gengur.  Eða þá Svíunum fyrir "blóðbúðinginn" steikta með sultusmurningunni. 

Æi ég held að ég láti vera að fara í þessa keppni fyrir áhugamenn, ég myndi rústa liðinu.

Er eins og venjulega að þjást af mikilli hógværð.´

Góðan daginn annars.

Norræn keppni fyrir áhugamenn um matreiðslu

UPPÁHALDSLISTI

 

Það eru allir að gera lista.  Afhjúpandi klukklista.  Hm.. ég skrifa stundum lista á mínu bloggi, hef t.d. skrifað "eiturbeinalista" svo eitthvað sé nefnt.

Nú kemur listi yfir smá uppáhalds:

1. Bækurnar mínar.

2. Maskarinn minn.

3. Svarti DKNY hörkjóllinn.

4. Passamyndin af mér þegar ég var 13 ára með bítlatopp.

5. Rjúpur.

6. Lykt af grasi.

7. Veggjakrot.

8. Blús og djass, Bítles, Stóns og Van Morrisson, Dilli, Amy Whinehouse ásamt húsbandinu auðvitað.

9. SKÓFJÖLDINN í samlede verker eða frá a-imeldu markos.

10. Spiladósir með ballettmær sem snýst.

11. Snæris- og kartöflulykt.

12. Nóttin og skammdegið.

13. Kaldhæðni með dashi af kvikindisskap í hæfilegu magni.

14. "Understatement" (hef ekki orð yfir fyrirbærið á íslensku, einhver?)

15. Jólakveðjur á Gufunni á Þorláksmessudag.

16. Gamlar amerískar bíómyndir.

Hér er stiklað á stóru.  Skemmtilegt að dunda sér við að finna út hvað hitar manni að innan.  Ég set að sjálfsögðu ekki "selvfölgeligheter" eins og mannleg tengsl, kærleika og því um líkt á lista.  Það er asnalegt.

Meira seinna og þetta er hótun.

 

ANSINN AÐ ÉG MISSTI AF ÞESSU!

 

Búningarnir úr sjónvarpsþáttunum Dallas voru á uppboði í París.  OMG hefði ég fílað eins og einn "eighties" kjól af Sú Ellen, en viprurnar kringum munninn voru örgla ekki á uppboðinu.  Konan sem getur ekki leikið túlkaði samt ótrúlega vel hið blóðuga fórnarlamb mannsins, sem getur hvorki farið - né verið.  Það var óvart leiksigur hjá "hvaðhúnnúheitir".  Einu sinni sagði kona við mig, sem elskaði Dallas og missti aldrei úr þátt, "finnst þér hún Sú Ellen ekki líta mikið betur út eftir að hún hætti að drekka?"  Ég fékk krúttkast á viðkomandi konu.  Að tala um að lifa sig inn í verkið. 

En allavega þá man ég eftir að Súan var oft í flottum drögtum.  Ætli þær hafi staðist tímans tönn eða séu allar með þriggja hæða herðapúðum?  Sjitt, ég kemst ekki að því, ég missti jú af uppboðinu.

Dem, dem, dem

Búningar Dallas boðnir hæstbjóðandi

ÞRÍR FENGU AÐ KENNA Á MÉR

..í kvöld af því ég er í vondu skapi.  Ég reifst við þrjá aðila einu sinni (sko í sitthvoru lagi) eða reifst ég við einn aðila þrisvar sinnum?  Úff ég er ekki viss um að ég muni það.  Hehe, ég er sem sagt búin að vera frekar pirruð í kvöld og hvað gerir maður þá?  Jú rífst við húsbandið, í símann ef ekki vill betur.  Hann í sínum síma frammi í eldhúsi, ég í mínum inni í stofu.  Um að gera að nota tæknina til samskipta.

Meiri fíflagangurinn í mér.  Ég tuðaði töluvert (reifst ekki beint) þrisvar sinnum á einum klukkutíma.  Af hverju var þetta svona en ekki hinsegin?  Af hverju var soandso alltaf að bögga mig og af hverju eru hlutirnir í eina átt en ekki hina?  Engin svör fengust, ég gafst upp og fór í bað.

Stundum er maður illa stemmdur og eyðir mikilvægri orku í að láta einskis verða hluti fara í taugarnar á sér.  Dálítið vont fyrir mig sem er annars svo fullkomin.  Arg.. Það sem ég er að reyna að segja að mér hættir til að gleyma því hvað mér finnst lífið skemmtilegt og missa mig í vol og víl.  Ég lofa sjálfri mér, hér með, hátíðlega að vera eins og Jenny Una Erriksdóttirrr, "alltaf glöð", "alltaf góð" og "alltaf að skiptast á".  Það er einfaldasta og besta lífsreglan sem ég hef fengið súmmeraða upp með skeið fram að þessu.  Jenny Una sýnir mér á hverjum degi að það virkar.

Lofjúgæs.

KLUKK-KLUKK, ARG

 

Iss hvað ég er ekki í skapi til að láta klukka mig.  Tvær vinkonur hafa slegið mig hvasst í bakið og frussað kvikindislega; klukk Jenny, klukk.  Þær hrossið og beta.  Hm.. Hvað á ég að segja um sjálfa mig sem ég er ekki þegar búin að segja?

1. Ég græt reglulega vegna vonsku heimsins.

2. Ég hef aldrei kosið Sjálfstæðisflokkinn

3. Ég er hrædd við kindur, hænur, hesta og flest öll dýr nema kisur og hvolpa.

4. Ég er þokkalega hugrökk svona oftast og hendi mér í djúpu.

5. Ég er ótrúlega minnug, upp á gott og vont.

6. Ég læt mig dreyma um að búa í húsi með svefnherbergjum uppi á lofti.

7. Ég elska óveður og myrkrið veitir mér öryggi.

8. Ég er hamingjusamari en nokkru sinni.

Þar hafið þið það.  Ég klukka:

Ásdísi, Zou, Guðnýu Svövu, Gurrí, Evu, Þröst Unnar og Kristínu Kötlu

Og í Guðanna bænum ekki klukka mig meira.  Ég hefði átt að setja þetta í hinar átta játningar en vill ekki að fólk komist að því að ég þoli ekki klukk, keðjubréf og sollis.  Það er svo mikil skuldbinding fólgin í því.

Og þannig standa nú mál krakkar mínir.