Á YFIRREIÐ UM BLOGGHEIMA

Þegar ég var búin að lesa bloggvini mína í dag, bæði sæl og glöð, tók ég góða rispu í að kíkja á moggabloggara svona almennt.  Það var fróðleg, spennandi og hundleiðinleg lesning allt eftir málefnum, pennafærni og sollis.

Ég rakst á blogg um pólitík; vinstri, hægri og allt þar á milli.  Ég las um skoðanir bloggara á þjóðsöngsaflippi Spaugstofumanna, kærleikspistla, framsóknarskítkast eins og það gerist verst (rosaleg heift í Framsókn nú um stundir), um ofsatrú og það heiftarinnar reiðarslag að vera ekki réttu megin í trúnni,  um mótmæli gegn stríðinu í Palestínu og Írak, um kvikmyndagerðarmenn og um Júróvisjón svo fátt eitt sé talið.

ERGO: Maður þénar helling á að lesa moggablogg.  Alltaf skemmtilegt, alltaf fróðlegt og stundum alveg rosalega pirrandi.  Alveg eins og vinir og kunningjar eru, miskemmtilegir en alltaf þess verðir að á þá sé hlustað.

Ég bíð spennt eftir næsta skammti.

TÆKNILEGIR ÖRÐUGLEIKAR?...

...spyr ég nú þegar fallega ljóðið mitt um "Dóma heimsins" kemur út eins og sjá má á pistlinum hér á undan.  Skemmdarverk arrrrgggg einhver kvenhatari við stjórnvölinn? (segisonna).  Rosalega er bakgrunnurinn ófríður eitthvað.  Halló tæknideild Moggabloggs laga gjörið svo vel.

Vonandi eyðileggur útlitið ekki fyrir lesendum mínum upplifunina af þessu yndislega ljóði eftir hann Jóhannes úr Kötlum.

Síjú

DÓMAR HEIMSINS Í TILEFNI DAGSINS

 

 

Verð bara svona í tilefni mánudagsins að skella inn því ljóði sem mest hefur hvatt mig áfram í gegnum árin.  Þetta ljóð hef ég í áranna rás skrifað inn í hvert einasta ferminga- afmælis- og útskriftakort til stúlkna sem ég þekki. Mér finnst ekki af veita að koma þessum heilræðum til kvenna þarna úti sem eru að tjá sig um klám, ofl. Það er illilega að þeim veist. Ég þarf vart að taka fram að dætur mínar fengu neðanskráð með móðurmjólkinni.  Þetta er líka ljóðið sem ég ætla að láta syngja yfir mér þegar ég er öll.  Jarðaförin auglýst síðar.

OGGJÖRIÐISOVELLLL......

Dómar Heimsins, dóttir góð
munu reynast margvíslegir
Glímdu sjálf við sannleikann
hvað sem hver segir.

Gakktu einatt eigin slóð
hálir eru hversmannsvegir
Skeyttu ekki um boð né bann
hvað sem hver segir.

Inn í brjóst þitt ein og hljóð
rýndu fast ef röddin þegir.
Treystu á þinn inni mann
hvað sem hver segir.

- ljóð: Jóhannes úr Kötlum.

 

EUROVISION...SÆNSKUR SIGUR Í HÖFN

OMG..Eiki er dottinn út og við í xx. sæti eins og venjulega!  Svíar unnu keppnina að vanda skv. sænskum fjölmiðlum.  Sænskir hafa talað.  Ekkert framlag í Eurovision í ár kemst nálægt því að ógna "det svenska bidraget".  Himmel och Pannkaka. Skotheldur sigur Svía í ár.

Mér er annars slétt sama hver vinnur þessa keppni.  Mér finnst bara svo skemmtilega hallærislegur þessi þjóðarrembingur. Bæði þjóðsöngsrembingurinn í Íslendingum og svo Eurovisionrembingurinn í sænskum frændum okkar.

La det svinge la det rock and roll... lalalalala

Svíar telja sig sigurstranglega í Evróvisjón

ÞJÓÐSÖNGURINN

Það virðast allir vera að fara á límingunni vegna hins nýja texta sem Spaugstofan gerði við þjóðsönginn.  Ég skil ekki þessi læti.  Nú skilst mér á fólki sem veit að ekki megi spauga með þjóðsönginn.  Mér finnst það ættu að vera lög sem banna húmorsleysi, það er öllu meira áríðandi.  Mér hugnast ekki þjóðrembingur ég er meira að segja í prinsippinu á móti landamærum og einhvern tímann var ég meðlimur í hreyfingu sem hét, að því er mig minnir, world without bounderies".  Þessi hreyfing, hvaðhúnnúhét, hafði það að markmiði að öllum landamærum yrði lagt og heimurinn yrði allra. Dálítið róttækt kannski en alls ekki svo galið að hafa markmið. 

Það er í lagi að hafa þjóðsöng en hann á ekki að vera alheilagur. Stóran hluta ævi minnar þá hljóp ég á sunnudagskvöldum til að ná að slökkva á sjónvarpinu áður en þjóðsöngurinn var spilaður, því það var BANNAÐ að slökkva eftir að hann var byrjaður.  Þvílíkur hégómi.

Ég legg til að leyfilegt verði að varíera með þjóðsönginn.  Það væri gaman ef einhver setti hann í rappform þannig að venjulegt fólk gæti þó amk. trallað með.  Það þarf söngstig úr skóla til að geta hummað með honum eins og hann er úr garði gerður núna.

Íslands þúsund ár.... úje 

 

MEÐ TÁR Í AUGUM

Í Sunnudagskastljósinu áðan var höfundur bókarinn Launhelgi lyganna, gestur Evu Maríu.  Ég náði ekki fullu nafni konunnar en veit að hún er kölluð Linda.

Ég sat með tárin í augunum og hlustaði á frásögn Lindu.  Þetta er ekki í fyrsta skipti sem ég hlusta á frásögn konu sem hefur orðið fyrir kynferðislegu ofbeldi sem barn, hvert skipti er nýtt,  en sársauki þeirra allra er sá sami. Í þetta skipti er það Linda sem gengur fram fyrir skjöldu og leggur sitt lóð á vogarskálarnar til að búa börnum sem búa við kynferðisofbeldi, öruggari framtíð.  Mér fannst hún flott og hugrökk. Hreint aðdáunarverð kona.

Ég get ekki hætt að furða mig á því hvernig allt umhverfi barna bregst þeim æ ofan í æ, þegar þau búa við þann hrylling að vera misnotuð inn á heimilinu.  Það er hvergi skjól fyrir barnið, traust þess á lífinu er malað mélinu smærra, útleiðirnar engar, virðist vera.  Fullorðnir eiga það til að standa saman gegn barninu.  Betra að þegja en hræra upp í fjölskyldunni.  Uss. uss.. Þega Linda sagði frá rétt um tólf ára aldur var hún lokuð inni á klósetti á meðal fullorðna fólkið æpti og gargaði.  Mig verkjar í hjartað yfir þeim sársauka sem þessi litla telpa hlýtur að hafa fundið til innilokuð eins og sakamaður.  Síðan var hún, fyrir framan ofbeldismanninn, látin sverja við Biblíuna að ofbeldið hafi átt sér stað.  Manni langar að fara og brjóta eitthvað.

Það þarf mikið hughreysti til að koma fram og segja frá opinberlega.  Eins og Linda núna sem og Thelma Ásdísardóttir.  Ég er svo viss um að með því að rjúfa þöngnina leggja allar þessar konur  sem ákveða að segja frá, nýjan grunn fyrir börn framtíðar, þannig að erfiðara verði að meiða börn og nánast eyðileggja líf þeirra í barnæsku.  Það virðist kannski langsótt markmið að útrýma ofbeldi á konum og börnum en ekkert minna en það á að vera á stefnuskránni hjá okkur öllum.

SKEMMTILEG HELGI

Eins og ég hef áður minnst á er elskuleg dóttir mín hún Maysa á landinu yfir helgina og með henni hann Oliver, yngsta barnabarnið.  Í gærkvöldi komu Oliver og Jennslan til næturdvalar hjá okkur og það var fjör! Mikil gleði, mikið gaman. Það var hlaupið um allt, drukkinn safi, smakkað á ís, farið í bað, hoppað í sófa og hangið í gluggatjöldum (ég segi sonna). Síðan voru þau lögð til svefns hvort á eftir öðru.  Fyrstur var Oliver við lásum fyrir hann bók sem hann hafði með sér, hann sofnaði svo í fanginu á ömmunni.  Síðan var röðin komin að Jenny og við ætluðum að lesa söguna af henni Emmu þegar hún datt og fékk blóð á ennið á leikskólanum.  Jenny sagðist vera þrrreytt og bað ömmuna að fara frrrram og slökkva ljósið. Var ekki í stuði til að hlusta.  Jenny ER þreytt þegar hún hefur ekki áhuga á blóðinu sem kom úr sárinu á henni Emmu sem var að príla.

Þau vöknuðu úthvíld og í framkvæmdaham fyrir kl. 08,00 í morgun og fjörið upphófst að nýju.  Oliver hljóp svo hratt að hann datt og fékk kúlu.  Hneyksli! Smádrengur kemur til ömmunnar frá útlöndum og hlýtur áverka.  Ég fór í víðtækt rusl og fár.  Hann var hins vegar hinn rólegasti.

Núna eru dúllurnar mínar farnar heim.  Oliver verður eina viku í viðbót á landinu og við Amma-Brynja erum afskaplega ánægðar með það. Við Amma-Brynja erum vellauðugar konur bara svo þið vitið það.

AF MANSALI

Ég hef oft velt því fyrir mér þegar umræðan um mansal, klám og vændi er á borðinu (allt þetta sami hlutur), hvort góður slatti fólks sem talar um þessa hluti  geri sér í alvöru ljóst hversu nútíma þrælahald á konum og börnum er gífurlegt.

Ég var að glugga í Fréttablaðið og las dagbók Þráins Bertelssonar þar sem ma. koma fram sláandi tölur um mansal í nútímanum en Þráinn hefur verið að vinna rannsóknarvinnu sem lýtur að bók sem hann er að skrifa.  Ég rak augun í eftirfarandi tölur:

Á hverju ári eru meira en 10 milljónir manna, aðallega þó konur og börn, seldar mansali. Og í Thailandi einu starfa meira en ein miljón kynlífsþræla við að svala fýsnum Vesturlandabúa - nær eingöngu konur og börn!!!

Á sama tíma sem við lögleiðum vændi eru milljónir á milljónir ofan misnotaðir og í ánauð.  Svo verður fólk hissa á að þeir skuli ergja mann þessir "frelsiselskandi" menn sem reka upp ramakvein ef einhver leyfir sér að minnast á raunveruleikan svo ég tali nú ekki um ef við leyfum okkur að vera á móti klámi.

Við megum vera á móti mansali svo fremi að það hrófli ekki við því sem þeir telja "eðlilegt" klám.  ARG....ég ríf í hár mér.

BLOGGVINIR MÍNIR...

..eins ólíkir og þeir eru skemmta mér konunglega.  Ég segi þetta ekki bara til að segja það eða til að sleikja mig upp við þá.  Ég veit fátt skemmtilegra í netheimum, en að sitja með sódavatnið mitt og sígó (uss bara þegar börnin eru ekki hér) og lesa þá alla sem einn.  Það er ekki vansagt þegar ég held því fram að þeir séu ólíkir.  Bloggin þeirra fjalla um allt milli himins og jarðar og það er svo skemmtilegt.  Ég kommentera stundum, stundum ekki en ég les allt af sömu áfergjunni.  Jafnvel þegar málefnið er ekki innan míns áhugasviðs.  Fólk er svo skemmtilega margbreytilegt og áhugamálin svo ólík.

Ég held að ég sé fínn bloggvinur.  Ég trassa ekki mitt fólk.  Hef einfaldlega brennandi áhuga á þeim sem ég heimsæki.

Þrátt fyrir ofansagt ætla ég að taka til hjá mér eftir helgi.  Ég er með of marga bloggvini og frá sumum heyri ég aldrei múkk.  Ég held að þeir safni að sér bloggvinum til að auka líkurnar á að fólk sem kemur inn á síður vinanna skutli sér í heimsókn til þeirra.  Frrrrrruuuuuuusssssss

Síjúgæs

 

DAGURINN Í DAG

Þarna úti er félagi sem berst í fallhættu eftir margra ára edrúmennsku.  Ég vil að viðkomandi viti að ég hugsa til hans og við hann vil ég segja þetta:  Þú veist hvað þér ber að gera, þú hefur verkfærin og nú er bara að nota þau.  Ég læt fylgja "daginn í dag" en þar ættir þú að geta fundið eitthvað þér til hugarhægðar.  Taktu klukkutíma í einu, eða jafnvel mínútu.  Löngunin gengur yfir og það er hjálp að fá. Þú þarft bara að sækja hana.  Mundu að lögnunin til að hætta að drekka er það sem rak okkur af stað í upphafi, nýttu þér hugsunina um það.  Til þín fylgja hlýjar hugsanir frá mér en aðeins þú getur tekið skrefið. 

Þegar ég fór í mína áfengismeðferð í fyrra og ég var dregin frá grafarbakka og inn í hús, fékk ég lítið spjald sem heitir "Dagurinn í dag" að gjöf.  Þetta er lífsspeki sem ég held að allir hafi gott af að tileinka sér.

Í dag ætla ég að láta deginum nægja sína þjáning og ekki taka ákvörðun lengra fram í tímann en næstu tólf stundir.  Ég ætla ekki að reyna að brjóta til mergjar öll vandamál lífs míns.

Í dag ætla ég að vera ánægð.  Ég ætla að trúa því sem Abraham Lincoln sagði: "Flestir eru eins ánægðir og þeir einsetja sér að vera."

Í dag ætla ég að leitast við að fá andlegan styrk.  Ég ætla að læra eitthvað nytsamt.  Ég ætla að lesa eitthvað sem krefst áreynslu, hugsunar og einbeitingar.

Í dag ætla ég að laga mig eftir aðstæðunum en ekki reyna að breyta öllu í það horf sem mig langar til sjálfa.

Í dag ætla ég að þjálfa mig á þrennan hátt.  Ég ætla að gera einhverjum gott, án þess að nokkur viti. Ég ætla að gera eitthvað sem mér leiðist, aðeins til þjálfunar.  Og ef tilfinningar mínar eru særðar, ætla ég ekki að láta á því bera.

Í dag ætla ég að vera eins snyrtileg og mér er unnt, tala rólega og koma kurteislega fram.  Gagnrýna engan. Reyna ekki að bæta eða aga nokkurn annan en sjálfan mig.

Í dag ætla ég að fara eftir áætlun.  Líklega fylgi ég henni ekki nákvæmlega, en ég ætla að fara eftir henni í höfðudráttum.  Ég ætla að forðast tvo kvilla: hraða og ráðleysi.

Í dag ætla ég að hafa hálfrar stundar ró aðeins fyrir sjálfa mig, til hugleiðingar og hvíldar.  Á þessari hvíldarstund ætla ég að öðlast betra yfirlit um líf mitt.

Í dag ætla ég að vera æðrulaus.  Ég æla ekki að vera hrædd við að njóta þess sem fagurt er og trúa því að veröldin gefur mér á sama hátt og ég henni.

Í dag ætla ég að reyna að temja mér auðmýkt hjartans og vera ekki hrædd við að viðurkenna breyskleika minn.

Baráttukveðjur,