BLÁIR DAGAR

Dagurinn í gær var blár dagur.  Ég var á víðtækum bömmer.  Sumir dagar eru bara svona frá því að kona opnar augun á morgnanna og svo heldur dagurinn áfram að gefa manni á kjaftinn.  Eða þannig.  Sem betur fer eru fáir dagar verridagar.   En það var sem sagt allt ómögulegt í gær:

1. Inga-Lill að fara og hvenær skyldi ég sjá hana næst?  Kannski aldrei (hér var traumakennt ástand mitt orðið verulega slæmt)!

2. Ég var búin að leita í öllum Hagkaupsverslunum á Stór-Reykjavíkursvæðinu að ítölsku kryddbrauði, ekki agnarögn fannst en hvítlauksbrauðin voru jafn mörg og New-York búar.  Skipulögð aðför Jóa Fel og kollega að mér prívat og persónulega.

3. Ég týndi lyfjaskírteininu mínu um daginn, þe þessu sem ég þarf að framvísa þegar ég næ í blóðhnífa, sprautunálar og fl. tengt minni sykursýki og ég lenti í veseni út af því.  Ekkert minna en tilraun til morðs á minni eðlu persónu af hendi apótekarans sem vildi fá að vita nánar um afdrif skírteinis.

4. Við grilluðum nautavöðva og fleira góðgæti, kartöflurnar skruppu saman í Barbie-kartöflur vegna þess að ég gleymdi þeim á grillinu af því að ég átti svo bágt.  Skipuleg aðför kartöflubænda að mér  þarna á ferðinni auðvitað.

5. Ég velti fyrir mér af hverju suma daga gengi svona illa að vera Pollýanna og helvítið hún POLLÝANNA var á dagskrá sjónvarpsins.  Skipulögð aðför RÚV að geðheilsu minni.  OMG!

Eitt og annað fleira kom upp, mun alvarlega en þetta sem ég set niður á blað, en það er bannað börnum og bloggvinir mínar allir viðkvæmar kjéddlingar sem geta ekki horft á tveggja lófa myndir og ekki lesið um alvöru skítakaraktera eins og mig á bláum degi.

Ég er búin að ná mér.  Grét heilan hafsjó af tárum, argaði hljóðlátlega og vorkenndi mér af öllum krafti, enda enginn annar tilbúinn til að skilja mína stóru harma. 

Lofjúgæs

ZERO -ZERO - ZERO

Siðanefnd Sambands íslenskra auglýsingastofa (SÍA) komst nýlega að þeirri niðurstöðu að nýafstaðin auglýsingaherferð Vífilfells á Coke Zero gosdrykknum bryti í bága við siðareglur sambandsins. 

"Auglýsingastofan Vatikanið gerði auglýsingarnar sem voru að hluta byggðar á erlendri fyrirmynd. Kæra vegna meintrar kvenfyrirlitningar í herferðinni barst Siðanefndinni og komst hún að þeirri niðurstöðu að auglýsingar í herferðinni brytu fyrstu grein siðareglna SÍA sem fjallar og velsæmi og segir: "Auglýsingar skulu ekki innihalda boðskap, í orðum eða myndum, sem brýtur gegn almennri velsæmiskennd"."

Þessi úrskurður er fagnaðarefni og ég hefði orðið all verulega undrandi hefðu þeir úrskurðað á annan veg.  Mig minnir að Sóley Tómasdóttir hafi lagt inn kæru vegna þessar hallærislegu herferðar.  Ef rétt er munað hjá mér þá óska ég henni til hamingju með það.  Verst er hvað Zero er ógisla gott kók.  Í þau skipti sem ég fæ mér svarta gullið þá er það Zero en ég læt manninn minn kaupa það af því drykkurinn er jú upphaflega framleiddur fyrir zero konur.

Góðan dag ég vakna bráðum.

 

Auglýsingaherferð fyrir Coke Zero í bága við siðareglur SÍA

SNÚRUBLOGG

Þegar ég byrjaði að blogga í marsbyrjun ákvað ég að blogga bara eins og andinn blæsi mér í brjóst hverju sinni.  Stundum um pólitík og femínisma, stundum í fíflagangi og stundum um alvarlega hluti eins og alkahólisma, sjálfri mér til áframhaldandi edrúmennsku og öðrum til fróðleiks.  Ég kíkti lauslega yfir færslurnar mínar í morgun og vó ég er bilaður persónuleiki.  Ég spila allan tilfinningaskalann eins og hann leggur sig.  En þannig er ég bara.

Ég hef frétt utan af mér að sumir sem þekkja mig ( ekki mínir nánustu ættingjar og vinir)  hafi látið  eftir sér áhyggjur og stundum hálfgerða hneykslun á að ég snúrubloggi.  Mín edrúmennska heitir snúra og reglulega blogga ég um minn alkóhólisma og ætla að halda því áfram.  Það sem virðist fara fyrir brjóstið á örfáum sálum (sem ég veit um amk) er að ég skuli ekki halda þessu fyrir mig. Að það muni vænlegra til árangurs.  Úff, þeir hinir sömu ættu að vita hvað leyndarmál og lygar geta af sér leitt og hafa gert fyrir konu eins og mig.  Atvinna mín til töluvert margra ára var líka að fást við afleiðingar hræðilegra leyndarmála.  Ég veit að þau bjarga engu.  Fyrir mig er það sáluhjálparatriði að skrifa eins og mig langar til hverju sinni.  Ef það er um að ég sé "fyrrverandi" fyllibytta í daglegri vinnu við minn alkóhólisma og lífstíl þá hef ég ekkert að fela.  Það gerir mér gott og er ákveðin trygging fyrir mig að læðupokast ekki svona "just in case" að mig langaði aftur í fyllerí í þeirri merkingu sem ég legg í það orð.  Mér finnst heldur ekki verra ef einhver, jafnvel bara einn væri nóg, gæti fundið stuðning í því sem ég skrifa og jafnvel nýtt sér það.  Þannig gerast nú kaupin á Eyrinni.  Við getum alltaf nýtt okkur reynslu annarra.  Ég er allavega alsgáð upp í topp og hef ekkert annað í hyggju, einn dag í einu ævina út. Mér gæti ekki staðið meira á sama nú orðið hvað fólki finnst um það sem ég er að gera ef ég er sjálf viss um að það sé rétt fyrir mig.  Og hananú.

Síjúgæs!

 

 

TATATARA..HÚN GURRÍ BLOGGVINKONA MÍN...

Látið ekki blekkjast af barnslegu og sakleysislegu útliti konunnar!

.. er kynlegur kvistur.  Hún býr í hæsta fjölbýlishúsinu á Akranesi (á nítjándu hæð) og skoðar líf fólksins á Skaganum í stjörnukíki (perrinn), skráir niður (eins og meistari Þórbergur gerði með veðrið frá svölunum af Hringbrautinni) af mikilli nákvæmni, allt sem Skagabúar taka sér fyrir hendur, án þess að þeir hafi hugmynd um, og það er ekki allt fallegt get ég sagt ykkur.  Síðan skrifar hún um þetta vesalings fólk, sem allt er komið af beinum og óbeinum karl- og kvenleggjum beint frá Jóni Hreggviðssyni í Rein, viðurstyggilegar frásagnir sem hún selur dýrum dómum í vikuna, sjálfri sér til framfærslu.  Konan fer ekki í búðir heldur lætur hún Einarsbúð í nágrenninu senda sér matvæli og kveður svo rammt að kynþokka hennar að Einar heitinn, hefur ekki átt annars úrkosta en að hafa sendil við annan mann þegar vörunum er skilað þarna í hæstu hæðir.

Guðríður hefur nú fengið nýtt áhugamál () og það er ekki fallegra en persónunjósnir hennar um fólkið saklausa og fallega á Skaganum.  Ónei, nú hefur kjéddla fengið matargerð á heilan og þar sem hún vill ekki svo glatt skiljast við blóðpeninga sína gerir hún nú tilraunir með útrunna kjötvöru sem hún prófar fyrst á köttunum sínum (OMG) og svo á sjálfri sér.  Hún er mjög lukkuleg með árangurinn og nú bíð ég eftir að verða boðið í mat eftir að hafa skrifað um hanna þessa fallegu færslu.

Til að sjá myndir af hinum girnilegu réttum og til að sjá alsbera Skagakarla á myndum farið hér: www.gurrihar.blog.is og kynnist kattarkonunni ógurlegu á Akranesi.

P.s. Gurrí mín lögfræðingurinn minn heitir Helga Björk Laxdal (er í símaskrá) og er dóttir mín

SAMANTEKT Á SUNNUDEGI

Ég tók þessa mynd áðan þegar mér varð á að flækjast með myndavélina inn í svefnherbergi og langaði til að sýna ykkur hvílíka röð og reglu ég bý við.  Það er ekki hægt að kvarta yfir að ég haldi ekki öllu í skikki þarna inni í himnasalnum.  Inga-Lill er viðbjóðslega ókurteis og hafði troðið sér í stólinn þann arna til að hugleiða.  Nú en öll þessi föt eru þarna út um allt vegna þess að Maysan var hér um síðustu helgi til að tæma geymsluna sína af nokkuð mörgum kössum af allskonar.  Ég tók upp litla þrjá kassa sem höfðu föt, skófatnað og töskur að geyma en hún seldi föt fyrir ansi háar upphæðir áður en hún flutti til London en þetta voru eftirhreyturnar. Ætlunin var sko að koma þessum kössum með smáræðinu niður í geymslu eftir að hafa farið í gegnum góssið en eitthvað kom meira upp úr kössunum en ég ætlaði.  Maysan! Ég er móðir þín og ég elska þig!

Ég var annars í matarboði hjá Helgu frumburði mínum ásamt minni ruddafengnu sænsku vinkonu og við borðuðum æðislegar kjúklingabringur með ofnsteiktum sætum kartöflum og salati.  Alveg gríðarlega gott og dóttir mín sem var að svigna út af verðlaunagleði sænska sendiráðsins henni til handa þegar hún útskrifaðist úr MH hér margt fyrir löngu, talaði sína eitilhörðu gautaborgísku eins og hún hafi aldrei farið að þaðan þrátt fyrir að hafa ekki beitt henni fyrir sig í mörg herrans ár.  Nú en hér sit ég með minn fatabing og reyni að ná smá slökun áður en ég fer og snyrti smá til á lóðinni.  Mín eftirmæli verða örgla; Húnn vann fram á síðustu stundu.

Síjúgæs!

P.s. Skömmin hún Eva bloggvinkona mín www.evathor.blog.is útnefndi hin ýmsu blogg fyrir eitt og annað og hún útnefndi mig fyrir að vera með flottar myndir!!! Ekki minnst orði á allar mínar ódauðlegu færslur.  Farið endilega gestir og gangandi og böggið kjéddlinguna.

Takk og ajö.

AÐ DRUKKNA Í HITABYLGJU!

Nú held ég að Rússar megi fara að huga að meðferðarmálum og taka okkur Íslendinga til fyrirmyndar.  Tuttugu og átta manns hafa drukknað í Moskvu á undanförnum dögum í tilraunum sínum til að kæla sig.

“Meginástæða dauðsfallanna er sú að fólk er að baða sig þar sem ekki er gert ráð fyrir að fólk baði sig,” segir Vladimir Plyasunov, yfirmaður lífvarðasveita borgarinnar. “Að auki voru 75% þeirra ekki allsgáðir.” Þá segir hann alla lífverði borgarinnar hafa verið kallaða út vegna hitabylgjunnar."

Hitinn í Moskvu er 30 stig þessa dagana og er það mjög óvanalegt í þessum mánuði.  Hm.. það er nottla bara á færi Rússa að DRUKKNA í hitabylgju.  Allir á VOG.

Tuttugu og átta drukknaðir í hitabylgju í Moskvu

STELPAN MÍN FLOGIN Á BRAUT..

Andrea bestavinkona og Maysubarnið á góðri stund.

..en hún er u.þ.b. að fara í loftið núna.  Búhú!  Þetta var stutt gaman en svakalega skemmtilegt en mamman verður alltaf smá döpur þegar stelpan hennar fer aftur heim.  Nú er það London næsta hjá mér eins fljótt og auðið er.  Oliver og Robbi verða lengur sem nemur tveimur dögum og það er auðvitað yndislegt.

Í matarveislunni stóru í gær sem taldi 12 manns var mikil háreysti, talað og hlegið, borðað og drukkið (kaffi og meððí).  Tíminn líður bara svo fljótt þegar allt er skemmtilegt og eins gott að reyna að frysta augnablikin og geyma þau innra með sér.  Jenny hrinti Oliver (hún setti sig þess vegna sjálf í skammarkrók) en ég held að það hafi hlaupið lítill villingur í stelpuna því Jenny veit auðvitað,  að maður er góður við börn.  Oliver fór að gráta smá en hann er svo duglegur að hann jafnaði sig fljótt.  Svo fóru þau í ömmurrrrúm og hoppuðu þar og borðuðu ís (ójá það gerðu þau) og Jökull stóri frændi leit eftir þeim svo þau færu sér ekki að voða.

En nú er Maysan mín flogin, enn einn ganginn.  Svona er lífið.  Búhú!

VEL SLOPPIÐ..

..hjá tveimur örvitum sem Héraðsdómur Norðurlands vestra hefur sektar um samtals 350 þúsund krónur fyrir að hafa staðið að áfengisveitingum gegn gjaldi á skemmtistað á Sauðárkróki nokkur kvöld í mánuði á árunum 2004 til 2005 án lögboðins vínveitingaleyfis.  Það er þó ekki það sem gerir þá að fíflum í mínum huga og að stórhættulegum mönnum, þar að auki,  heldur sú staðreynd að annar maðurinn var einnig sakfelldur fyrir að hafa látið birta í héraðsdagskránni Sjónhorninu auglýsingu um keppni í áfengisdrykkju.  Síðan veittu þeir í keppninni umtalsvert magn áfengis gegn gjaldi til þriggja einstaklinga sem ekki höfðu náð 20 ára aldri og tóku þátt í drykkjukeppninni.

"Keppnin fólst í því hver keppenda gæti innbyrt flest Ópal- eða Tópas-vodkaskot með 27% vínandastyrkleika. Afleiðingarnar urðu þær að unglingarnir þrír voru fluttir á sjúkrahús vegna ofneyslu áfengis."

Hvað er á milli eyrnanna á fólki?  Sumir gera allt til að selja jafnvel þótt það geti kostað mannslíf.  Að hvetja til drykkjukeppni er ekki aðeins stórhættulegt heldur bætist við þarna að unglingar voru að taka þátt og allir voru þeir fluttir á sjúkrahús vegna ofneyslu. Ef mitt barn ætti þarna í hlut væri ég að gera eitthvað annað en blogga get ég sagt ykkur.  Arg.. hvað ég myndi leggja á mig til þess að svona fólk fái ekki að höndla með áfengi.  Siðleysið er stundum algjört.

Sektaður fyrir að standa fyrir drykkjukeppni

Í MATARBOÐINU Í GÆR...

 

...sem var hreint svakalega skemmtilegt og á eftir að verða mér innblástur til blogga um langa framtíð (róleg á dramanu kona) gerðist sá merki viðburður að í miðri "grillun" á kjöti, varð gaskúturinn tómur og allt fór í steik (í orðsins örgustu).  Neh.. sendur var maður eftir grillkút, matur frestaðist um hálftíma eða svo og allir fengu að borða í fyllingu tímans.  Þetta eru jafn merkileg tíðindi og að Tinky Winky geti mögulega verið samkynhneigður karlmaður með handtösku og sent litlum óvitum dulin skilaboð um hommaskap.

Þessi siðlausa fjölskylda sem ég tilheyri létu sig ekki muna um að láta Jenny og Oliver leika sér með þennan klámfengna viðbjóð því þau voru með hina rauðu Lala á milli sín og ekki kjaftur svo mikið sem roðnaði yfir þessum óþvera.  Lala var það að auki uppblásin.  Fruuuuuuussssss...

Meira seinna.

HALLÓ BLOGGVINIR!

Þar sem ég er á fullu með gesti (rosa gaman) þá hef ég ekki getað sett inn færslu.  Það gerir það að verkum að ég er að drepast úr bloggfráhvörfum.  Ég veit líka að þið eruð miður ykkar af því þið saknið minna reglulegu þrjúhundruðogþrjátíu færslna sem ég er venjulega búin að setja inn um þetta leyti dags.  Þess vegna sest ég nú niður með penna í hönd, þrátt fyrir að vera á svuntu, hrærandi í sósum og búandi til alls kyns gúmelaði og hripa þessar línur.  Ég ætla bara að segja ykkur að ég kem alltaf aftur, aftur og aftur.  Muhahahahahahaha!