Svona ætla ég að verða

Vonandi eiga allir mínir frábæru brandarar eftir að finnast eftir hundrað ár og minningu minni þar með verða sýndur sá sómi sem hún á skilið.

Ef fólk kann ekki að meta mann í lifanda lífi ætla ég rétt að vona að það tilbiðji mann í dauðanum.

En það er þetta með heilsuna.

Ég var að hugsa um að drífa mig í ræktina.

Við reynum aftur...

Ég var alveg dedd á því að fara ekki í ræktina þangað til ég sá þessa mynd af Madonnu.

Hver vill ekki vera fimmtíuogeitthvað með þessa mössuðu útlimi (líta út eins og þreifarar reyndar).

Nú halda mér engin bönd.

Ég ætla að búa í ræktinni þar til takmarkinu er náð.

Madonna snædd þú innmat.

Eða eitthvað, þú lítur út fyrir að þurfa næringu vúman.

Brandari finnst

Guði sé lof fyrir lítil vandamál

 

Hvað er það við Kók (akóla) sem gerir það að verkum að fólk ánetjast því?

Ég er ein af kókfíklunum, reyndar sykurskerts, en ég fæ beinlínis fráhvarfseinkenni fái ég ekki minn daglega skammt.

Ég skil þetta ekki.

Það er ekki eins og það sé pólitískt korrekt að þamba þennan svarta drykk sem enginn þekkir uppskriftina að.

Á tímum mikils áróðurs til að fá okkur til að lifa heilbrigðu lífi er það beinlínis hjólhýsapakkslegt að vera í kókinu.

Strax á unglingsárunum var ég búin að koma mér upp þróuðum kóksmekk.

Lítil kók, úr kælikassa, með glærum stöfum í grænleitri flösku var málið.

Það vissi hvert barn að stór kók, með hvítum stöfum og í bláleitu gleri var ódrekkandi viðbjóður.

Kókið var drukkið með Krummalakkrísröri á góðum degi þegar vasapeningarnir voru vel úti látnir.

Nú er kókheimurinn ekki svipur hjá sjón offkors.

Plast, sykurskerðing og aldrei nógu kalt er beisíklí málið í dag.

Heimur versnandi fer.

En vitið þið hvað?

Ég verð beinlínis ljóðræn í hugsun, verð væmin og voteygð þegar ég rekst á fallegt grænmeti í búðum.

Í gær, guð hjálpi mér, sá ég fallegan lauk.

Ha?  Það gerist ekki oft.

Laukurinn lá þarna, sléttur og fínn, óflagnaður og fagurskapaður.

Ég keypti fullan poka.

Svo í kvöld þegar ég skar í salatið og opnaði þennan dásamlega lauk þá var hann rotinn að innan.

Svei mér ef þetta er ekki kreppan.

Kókið ódrekkandi og grænmetið villir á sér heimildir.

Sjitt engu er að treysta lengur á Íslandi í dag.

En guði sé lof fyrir lítil vandamál.

Staða Coca-Cola styrkist á nýmörkuðum

Hálfvitar í Evrópu?

 

Eiturbrasarinn McDonalds ætlar að flikka upp á ímynd sína með því að bjóða kúm á sjö bæjum í Evrópu upp á vatnsrúm og fótaböð í hverri viku.

Halló, stendur hálfviti á enninu á fólki í Evrópu?

Af hverju bjóða þeir ekki líka upp á manikjúr, meikóver, spa og enskunámskeið fyrir beljurnar?

Alveg er ég viss um að þær yrðu yfir sig hamingjusamar með að fá klaufsnyrtingu, plokk og gætu svo lært að bjarga sér á enskri tungu.

Rannsóknir hafa sýnt að matur frá þessari keðju er bráðdrepandi.

Þetta vita flestir Evrópubúar og fáir lifa á þessu fæði nánast daglega eins og Kanarnir.

Svei mér þá þetta er sama ruglið og í því fólki sem aldrei hefur séð sjó nema á myndum og heldur að hvalir séu með akademískt próf í tungumálum og samskiptatækni og sá tími sé handan við hornið að hvalir og menn fara að ræða saman um heimsmálin.

Ekki það að ég vilji láta veiða hvali, en kommon.

Kýrnar fá vatnsrúm og fótabað

Í matinn á Vísarað?

 

Merkilegt þegar maður hugsar um hversu öllu hefur fleygt fram hér á landi, upp á gott og vont auðvitað, að það skuli ekki vera bændamarkaðir út um allan bæ.

Svoleiðis er það í siðmenntuðum löndum og ósiðmenntuðum líka ef ég á að vera alveg nákvæm.

Þegar ég bjó í Gautaborg þá var Saluhallen t.d. staður sem ég heimsótti að minnsta kosti einu sinni í viku.

Þar var hægt að fá lambakjöt bæði íslenskt og svo háheilagt Mekkakjöt þar sem viðkomandi lambi hafði verið slátra upp á múslímsku með höfuð í átt til Mekka.

Ostar upp á Ítölsku og seladæmi og annað sem ég hef ekki geð á að nefna frá Grænlandi og kjötbolur með mör frá Færeyjum, ég gæti talið endalaust áfram en sleppi því.

Grænmeti og krydd út í það óendanlega.

Mín kynslóð var ekki alin upp á miklu grænmeti.

Tómatar, gúrkur, hvítkál og gulrætur.

Búið og bless.

Já og grænar baunir frá Ora með sunnudagssteikinni.

Niðursuðumatur er auðvitað ekki í alvörunni svona ef maður hugsar um það, ekki frekar en líkamspartur í formalíni er lifandi manneskja.

Löngu dautt í báðum tilfellum.

Þess vegna hoppa ég hæð mína af tilhugsuninni um að hér verði grænmetis- og kjötmarkaðir.

Að því tilskyldu að verðið verði þolanlegt.

Og ekki segja mér að það sé svo dýrt að vera Íslendingur, að forréttindin kosti.

Þá segi ég: Þá er betra að ganga í ESB.

Ég vil ekki þurfa að kaupa í matinn á raðgreiðslum, fjandinn hafi það.

Og góðan daginn, villingarnir ykkar.

Þrír í undirbúningi

Hjálp - einhver!

Ef rétt reynist að einhver hafi viljað fela þessa skýrslu þá vil ég gjarnan fá að vita hverjir það eru sem hafa hagsmuni af því.

Mér sýnist hún nefnilega mjög hagstæð fyrir neytendur.

Sauðfjárbændur líka ef ég skil þetta rétt.

Og fleiri og fleiri.

Hvað er málið?

Ég hlýt að vera óvenju treg í dag og var ekki á það bætandi.

Hjálp - einhver!

Kjúklingar myndu lækka um 70%

Landspildulúserar

Lífið er ekki réttlátt.

Baltasar og Lilja (allir eiga að vita hverjir það eru erþaeggi bara?) fá ekki landspilduna sem þeim langaði í.

Búmm og pang.

Mig hreinlega verkjar af samúð með þeim hjónum. 

Er alveg nýlega búin að ganga í gegnum landspildusorg.

Ég fékk nefnilega enga úthlutun í Skólagörðunum í sumar.

Ekkert grænmeti ræktað á menningrheimili mínu hér á Teigunum í ár sko.

Ég ætla að hringja í þau og spyrja hvort við eigum að stofna stuðningshóp til styrktar þolendum landspildulúsera.

Jabb, ég geri það.

Lilja og Baltasar fá ekki landspildu

Grænmeti fyrir alla!

 

Þetta var ekki ég, ég sverða.

Fór ekki út fyrir hússins dyr eftir miðnætti og átti nóg af sígarettum.

Er með mann til að sanna mál mitt ef þurfa þykir.

Annars er það virðingarvert að stela þó vítamínum ef á annað borð er verið að taka hluti ófrjálsri hendi.

Kreppan getur valdið allskyns næringarvandamálum þegar fólk hefur ekki efni á góðum mat.

En í alvöru talað þá sá ég frétt á annarri hvorri sjónvarpsstöðinni í gær varðandi þann skelfilega möguleika að grænmetisbændur þurfi að stöðva framleiðslu yfir vetrartímann.

Þetta kemur til af því að rafmagnið fer síhækkandi og kostar hvítuna úr augum þeirra.

Svo fer hátt rafmagnsverð beint út í verðlagið.

Ég segi fyrir mig að það eru sjálfsögð mannréttindi að fá að kaupa ferskt grænmeti og ávexti.

Nú þegar fólk þarf að spara í innkaupum til heimilisins og hvert starf er gulls í gildi þá segir það sig sjálft að við eigum ekki að þurfa að eyða dýrmætum gjaldeyri í innflutning á grænmeti nema þá að afskaplega litlu leyti.

Eða missa fólk sem vinnur við garðyrkju í atvinnuleysi.

Mér finnst sykurskattur í fínu lagi og að sama skapi eiga grænmeti og ávextir að vera á viðráðanlegu verði fyrir alla.

Það vantar einhvern skilning þarna um nauðsyn þessarar búgreinar og mikilvægi holls mataræðis fyrir börnin okkar.

Ef það er hægt að gera leynisamninga við álfyrirtæki þar sem þeir fá rafmagn á útsöluverði þá er lágmark að við styrkjum íslenska framleiðslu á mat og bjóðum grænmetisbændum (og hinum líka) upp á sama díl og álrisunum.

Hvað er að forganginum í þessu þjóðfélagi?

Urrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

 

Sígarettum stolið

Lausnamiðað uppgjör á kærleiks

 

Er ekki ófrávíkjanlegt, innmúrað og öruggt að það sé komið sumar?

Fyrsti júní og svona, það hlýtur að vera.

Það kallar á framkvæmdir.

Ég hef bloggað um nokkuð nýlega uppkomna andúð mína á gasgrillum en eins og þið vitið þá skildi ég ferlíki kærleiksheimilisins eftir á svölum þegar við fluttum í haust.

Fannst ekkert útivistar við að steikja á gaseldavél.

Þess vegna ætlum við (lesist ég) húsband að fjárfesta í nostalgíunni og kolagrilli.

Málið er að það brjótast ekki beinlínis út fagnaðarlæti hjá húsbandi við svona framkvæmdir en hann lætur sig hafa þetta með töluverðum harmkvælum.

Alveg: Þetta er svo mikið vesen og stúss, eldum inni (lesist elda þú inni).

Þetta kallar á villtar samræður, enda málið alvarlegt og getur stofnað heiminum í hættu ef ekki fæst lausn og það fyrir sólarlag.

Samtal í morgun hvar ég sat við tölvuna inni í eldhúsi, hann var inni í stofu eitthvað að bauka útspilaði sig á eftirfarandi hátt (Strindberg hvað?):

Ég: Elskan, ég er búin að finna kolagrill handa okkur.  Kostar skít og ingenting.

Hann: Hmrpf (heyrði ég greinilega).

Ég: Hér er mynd komdu og sjáðu.

Hann (svarar með söng, hátt): When I wake up early in the morgning, lalalalala, I´m still yawning.

Ég: Hættu að láta eins og bjáni og komdu aðeins (finnst þetta stönt ekki fyndið).

Hann (hærra): Please don´t wake me, I´m only drííííííming.

Ég (rýk á fætur og segi eftirfarandi dálítið hátt svo gestir í Laugardalslaug fái líka að vera með í lausnamiðuðum uppgjörum á kærleiks):  Alveg er þetta merkilegt að þú skulir geta látið svona Einar.  Þú ert eins og staður asni í hvert skipti sem ég ætla að gera eitthvað skemmtilegt.  Má ekki hafa gaman á sumrin?  Eigum við að loka okkur inni fram á haust?  Þú villt kannski rífa gleðina úr brjósti mér?  Ha?  Þú vilt kannski borða SVIÐ í allt sumar?

Hann (lítur upp, eitt spurningarmerki í framan): Ha?  Það þýðir ekkert að tala við mig þegar ég er með heyrnartólin i eyrunum!  Hvað varstu að segja?

Ég: Ekkert sko, er bara á leiðinni út að reykja.

Sjitt

En þetta er lagið sem hann söng.

Ég er..

Ég er hafragrautur..

Nokkrir kaffibollar..

Eggjakurl með papriku, sveppum og tómötum...

Hellingur af sódavatni..

Er það nema von að mig vanti sódastream tæki, grænmetisgarð og hamingjusamar hænur hlaupandi um í garðinum.

Jabb, þetta er ég.

Staðan svona.

Ég er glæsilega hagsýn - engin eyðslugredda hér

Einkaneyslan mátti dragast aðeins saman.

Ég held að hún hafi einkenst af aaaaaðeins of mikilli eyðslugreddu.

Við munum eftir gámunum hjá Sorpu í góðærinu.

Fullir af flottum nánast ónotuðum hlutum.

Ég er í samdrætti á einkaneyslu, þó ég hafi svo sem ekki marga liði í mínu prógrammi að draga saman á.

Er orðin svo fjandi hagsýn.

Reyndar átti mitt 2007 sér staðar í Hagkaupum, hvar ég verslaði flott hráefni.

Svo var ég gjörn á að henda grimmt í ruslið hinu og þessu.

En það var áður en kreppan skall á og áður en ég las að maður skyldi aldrei fara að kaupa í matinn svangur.

Þá kaupir maður einfaldlega allt sem maður gæti hugsað sér að slafra í sig.

Nú les ég strimla, geymi þá, er búin að læra að kíkja á kílóverð og svona.

Svei mér þá, hver hefði trúað þessu.

Ég fæ eitthvað perrakikk út úr því að spara í innkaupunum.

Sko án þess að það komi niður á gæðum þess sem ég kaupi.

Nú er ég hætt áður en ég fer í sleik við spegilmynd mína og bið hana um að giftast mér.

Kem að vörmu.

Enn dregst einkaneysla saman