"Get a grip" - tökum pásu

Eldur er skelfilegur þegar hann fer úr böndum.

Þá er það frá.

En er ekki eitthvað geðveikislega tragíkómískt við að það kvikni í sorpbrennslu sem þar að auki heitir Funi?

Ég get sagt ykkur í trúnaði og ég veit að það jaðrar við helgispjöll, en ég er komin með upp í háls af sigurvímunni út af handboltaleiknum. 

Það talar enginn um annað, skrifar enginn um neitt af viti og allir nota sömu orðin.  Snilld, annarsheims upplifun, strákarnir okkar í lengd bráð og nálægð.

Get a grip, tökum pásu, anda inn og út og tölum um eitthvað annað.

Annars held ég að þetta handboltladæmi hafi gert mig kexruglaða. Ég er ekki búin að vera alveg með sjálfri mér í allan dag.

Ég eyddi góðum tíma í að leita að gleraugunum mínum og fann þau hvergi.  Ég sé ekki sjónvarp án þeirra.  Loksins kom minn núverandi og hjálpaði mér.  Hann fann þau strax, ég var með þau á nefinu.

Annaðhvort handboltanum eða byrjandi elliglöpum að kenna - ég vel handboltann.

Ég held ég fari að sofa.

Á morgun gerast hlutir.

Eða er það ekki?

Nigthy - nighty!

Eldur í sorpbrennslunni Funa

Snilld dagsins, Erill í startholum og ég í krúttkrampa

Takið eftir, takið eftir, þessi færsla er ekki um handbolta.

Hún er meðal annars um Eril sem er nýbúinn að láta taka af sér þessa mynd.

Það er hreinlega ófrumlegt að halda áfram að dæla færslum um handbolta inn í cypertómið.

Við unnum, ég er glöð, þið eruð glöð.  Get over it.

En þessi færsla er líka um Dorrit ofurkrútt og dúllurass.  Hún er flott þessi kona, klár og frábær, hún er pr-kona ársins.

Mér finnst að Óli og Dorrit eigi bara að vera á launum sem péerristar fyrir Ísland.

Við droppum þessum forsætiskjaftæði.

"Ísland er stórast í heimi" er setning ársins og ég bölva mér upp á að hún á eftir að öðlast vængi. Þessi setning gerir það líka að verkum að mig langar að kasta mér í vegg í heví  krúttkrampa.

En..

Ég held að þjóðin taki Ólaf bókstaflega og haldi þjóðhátíð í kvöld og svei mér skal ég hundur heita ef Erill, helvítið á honum er ekki búinn að fara í ríkið og birgja sig upp, kaupa lambleifar á grillið og er að pússa skóna sína í þessum töluðu orðum..

Innsæi mitt og spádómsgáfa segir mér að í fyrramálið munu fyrirsagnir sjást í miðlum sem hafa nafn Erils í fyrirsögnum og það ekki á jákvæðu nótunum.

Ég fer ekki í ríkið enda óvirkur alki í dag sem alla aðra daga burtséð frá íþróttaafrekum heimsins og jákvæðum lífsmörkum frá dómsmálaráðuneyti.

En það er skrýtin tilfinning að vera ánægð með Björn Bjarnason, en það er ég að upplifa núna í allra fyrsta sinn.  Þetta venst örugglega.

Paul Ramses kemur heim.

Það er snilld dagsins.

Þegar Dorrit veifaði

Frá sjónarhóli konu

Ég settist við sjónvarpið með mínum ástkæra og var ákveðin í að horfa á handboltann.

Jafnvel þó að ég sé sannfærð um að þeir sem ég haldi með tapi.  Mér er sagt að svona hugsunarháttur sé meðvirkni á háu stigi.  Só?

Eftir fyrstu mínúturnar gat ég ekki meir, ég var friðlaus, vonir mínar vaknaðar af værum blundi.

Ég fór fram í eldhús og skrúfaði frá báðum krönum og byrjaði að þrífa.  Ég vildi ekki heyra hrópin í þulunum.

Við vaskinn hét ég á Paul Ramses, nokkur góðgerðarsamtök og Götusmiðjuna, bara ef við ynnum.

Svo þreif ég eldhúsið, hvern míkrósentimeter, á meðan fyrri hálfleikur rann í gegn.

Í hálfleik hætti ég mér fram úr eldhúsinu og spurði tíðinda.  Ég hentist inn aftur um leið og sá seinni hófst og hringdi í frumburð.  Hún er á fyrsta degi í sumarfríi.

Ég: Ertu að horfa.

Hún: Nei, ég get það ekki, þeir tapa ef ég horfi (jesús minn hún hefur tekið upp þennan eftir mér) og ég er að neyða mig til að horfa á sápu.

Og við möluðum og töluðum þangað til að húsband kallaði og sagði mér að við værum fimm mörk yfir og leikurinn væri að verða búinn eftir smá.

Ég: Er það öruggt?  Ég meina getur það tölfræðilega breyst?

Hb: Nei, kona og þú getur ekki haft áhrif á það þrátt fyrir að þú haldir að sól og máni, loft og lögur sé á þínum vegum.  Komdu.

Og ég settist fyrir framan sjónvarpið og horfði á síðustu mínúturnar og öskraði og gargaði og hoppaði og skoppaði.

Það er stundum gaman að fyllast þjóðernisstolti.

En það er beisíklí mér og frumburði að þakka að við unnum.

Við héldum okkur hlés.

En ég skulda hellings pening í áheit.  Maður verður að borga svoleiðis.

Hér er landsliðið í handbolta með kennslu í fagni.

Æfa sig fyrir sunnudaginn.

 

Íslendingar í úrslitaleikinn

Samtakamátturinn virkar - úje

Mál Paul Ramses verður tekið fyrir á ný vegna þess að ónógar upplýsingar voru taldar fyrirliggjandi þegar málið var tekið fyrir og Paul sendur úr landi.

Á minni íslensku þýðir þetta einfaldlega:

Mál Paul Ramses, sem tekinn var höndum af lögreglu, færður í steininn í skjóli nætur og sendur úr landi, verður tekið fyrir vegna þess að það er réttlætismál.  Maðurinn er í hættu í heimalandinu.  Málið er tekið fyrir vegna þess að það er það eina rétta í stöðunni og ekki gleyma að almenningur fríkaði út, var með læti og heimtaði réttlæti til handa Paul Ramses OG öðrum í svipaðri stöðu.

Ég efast ekki um það eina mínútu að þarna skilar sér sú reiði og þau mótmæli sem fóru af stað þegar málið var upplýst.

Samtakamátturinn er ekki ímyndun.  Hann virkar.

Mikið skelfing er ég glöð fyrir hönd þessarar litlu fjölskyldu.

Til hamingju, innilega til hamingju.

Og að næsta máli.

Minn heittelskaði er á leiðinni heim að horfa á leikinn.

Hvað gerir kona sem trúir því að hún sé bad luck á íþróttakappleiki?

Að sá tapi sem hún heldur með?

Nú hún horfir á leikinn og heldur með Færeyjum!

Það ætti að virka.

Jija-you Björn Bjarnason, jia-you Paul Ramses,

Jija fokking you - öll íslenska þjóðin.

Ég er nú hrædd um það og allir saman nú.

 

Mál Ramses tekið fyrir á ný

Jia-you Maó formaður

Húsband (spenntur): Hvernig fór leikurinn í morgun?

Ég: (kúl eins og agúrka): Við unnum sá ég á blogginu.

Hb: Ha, unnum við, váváá, veiveivei, ég meina það, algjör gapandi brilljans.  Ertu ekki glöð?

Ég: Ha, jújú, en það var ekki verið að leysa hungurvandamál heimsins, rólegur á gleðilátunum.

Hb: Gerir þú þér enga grein fyrir hvað þetta er mikið afrek, við erum komin í úrslitabaráttuna??

Ég: Jú ég heyri það og sé bæði á þér og bloggheimum.  Þið eruð í skýjunum yfir strákunum "ykkar".

Hb: Hvernig er hægt að verða ósnortinn?  Og Þorgerður Katrín á leiðinni út aftur bara allt að gerast (hér læddist kvikindislegt glott yfir ásjónu eiginmanns, hann veit hvað ég er viðkvæm fyrir ferðalögum ráðamanna til Kína).

Ég (kuldalega): Villtu ekki slást í för með henni bara.

Hb: Þú ert algjört gleðispillir.  Þetta er stórkostlegt fyrir Ísland.

Ég: Jia-you Þorgerður Katrín, Jia-you þú elskan og Jia-you Mao formaður.

Hb. Ha???

Ég var búin að lesa Moggann ekki hann. 

1-0 fyrir mér.

Úje

Jia-you Is-land

Martraðarkennt helvíti

 

Ég er laumuskotin í handbolta.  Horfi stundum en ekki núna.  Ég hef ekki taugar í það.

Það er svo merkilegt með handboltann að það er eitthvað lögmál í gangi þar sem ég átta mig alls ekki á.

Allt gengur upp og svo eins og hendi sé veifað fer það í hina áttina.

Nú var vörn Íslands heillum horfin frá síðustu leikjum segir Mogginn.  Murphy´s law? Veit það ekki.

En smá raunveruleikatékk.

Ér er alls ekki í góðu skapi.  Ég vaknaði bálill, hef allt á hornum mér, urra framan í skjáinn, langar að grýta hlutum, sem ég auðvitað geri ekki, enda alin upp af kurteisu og góðu alþýðufólki sem beitti fyrir sig orðum sem vopni.

Ég er þó með tvær ástæður fyrir pirring.

Önnur er sódavatnflaskan sem gaus í andlitið á mér þegar ég í svefnrofunum opnaði hana til að ná mér í ískaldan lífsins vökva.  Sódavatnsmaður; ég er um það bil að súa þér!

Svo dreymdi mig Geir Haarde, Villa Vill, Óskar Bergsson og Alfreð Þorsteinsson.

Hvað er almættið að pæla?  Bræðrabandalagið eins og það leggur sig í einum bita!

Já, takk fyrir að spyrja,  það var martraðarkennt helvíti.

Farin að hoppa á einhverju(m).

Arg.

 

Aftur gerði Ísland jafntefli

Potemkintjöldin í Kína

Það er ekkert nýtt að sett séu upp leikrit til að blekkja fjöldann.

Potemkin reisti stærsu leiktjöld sögunnar þegar hann fór með Katrínu miklu á yfirreið yfir ríki hennar og reisti þar hús sem voru framhliðin ein,  fékk hálfdauða bændur og búalið til að standa með blóm við veginn ásamt fjölmörgum fleiri blekkingum og Katrín mikla og fylgismenn hennar féllu fyrir öllum sjónhverfingarpakkanum.

Þannig að ég er ekki hissa þó Kínverjar sem eru meistarar blekkinganna, grípi til þess ráðs að blekkja heimsbyggðina og kínverskan almenning í leiðinni.

En þeir ættu ekki að þurfa þess, ráðamenn víða úr heiminum vaða á leikana og taka þátt í eða leggja með þeim hætti blessun sína yfir mannréttindabrot gestgjafanna án þess að vera að velta fyrir sér eitthvað sérstaklega hvað að baki býr, hvað er blekking og hvað er raunveruleiki.

Annars sé ég ekki hverju skiptir hver syngur og hver sést.

Hvort flugeldar eru tölvugerðir eða alvöru.

Eða hvort áhorfendur á pöllum eru sjálfboðaliðar eða gestir sem hafa borgað sig sjálfir inn á leikana.

Allt eru þetta algjör aukaatriði.

Það er raunveruleikinn sem ég gapi yfir.

Meðferðin á kínverskri alþýðu er það sem mér finnst hreint skelfilegt að vita um og  enn skelfilegra  til þess að hugsa að íslenskir ráðamenn skuli taka þátt fyrir mína hönd og annarra landsmanna.

Blekkingar hvað?

Allt í plati í Peking

Af villingi og handbolta

Ég hef smá gaman af handbolta en ekki nógu mikið til þess að ég vaki yfir honum um miðjar nætur vegna tímamismunar hér og í Kína.  Reyndar hef ég varla skap í mér til að horfa á þessa leika sem nú eru í gangi vegna þess að þeir eru haldnir í skugga mannréttindabrota.

En í morgun þá horfði ég smá á fimleika með Jenný Unu.  Mér er málið skylt, stelpurnar mínar eyddu fleiri árum í fimleikasölum og ég með þeim oft á tíðum.

Jenný Una var heilluð yfir skrúfum, heljarstökkum, flikkflakki og hvað þetta heitir allt saman.

Hún gerði fyrir mig þróaðar fimleikaæfingar og sagði mér að hún væri mjög dugleg.  Ég var alveg sammála henni.

Svo missti hún dót á gólfið.

Amman: Jenný mín taktu þetta upp.

Barn: Nei, ég ætla ekki að geraða, það er ekki mitt mál!!

Amman: Ha, hvað segirðu barn??

Barn: (ákveðin og forstokkuð) Það er ekki mitt mál amma.

Og amman beygði sig niður eftir viðkomandi hlut vegna þess að hún brosti og vildi ekki að villingurinn sæi það. 

Barn: Takk amma ég er stolt af þér!

(Villingurinn)

Og ég nærri því dó.

En hvað varðar handboltann þá vona ég að við missum ekki dampinn eins og svo oft virðist vera raunin.  Að allur vindur fari úr íslenska liðinu.

En ég treysti Óla Stef til að halda áfram á þessari braut.

Verst að ég mun sofa þetta af mér. (Sannleikurinn er sá að ég fæ mig ekki til að hanga yfir þessu því þá finnst mér að ég sé að svíkja málstaðinn).

En ég er STOLT af mínum mönnum.

Muha.

P.s. Á morgun eða á þriðjudag verða Oliver og Jenný Una í gistingu á kærleiksheimili ömmu sinnar og Einars.

Hlakka ég til?

Já, get ekki beðið.

(Oliver með mömmu sinni fyrr í sumar).

Ísland lagði Rússland

Tómur andskotans unaður

 

Ég get ekki hugsað mér að fara í líkamsrækt.  Það eru margar ástæður fyrir því.

Ég þoli ekki svita-raka-táfýlulyktina sem ég finn inn á svoleiðis stöðum.  Þýðir ekki að segja mér að svoleiðis lykt sé ekki lengur til staðar.  Ég er lyktnæm kona.

Ég veit ekkert leiðinlegra en að hlaupa á bretti í tilgangsleysi og stara fram fyrir mig.  Ég er ekki að "gera" neitt á meðan og ég er ekki ein af því sem trúi að fegurð og hreysti náist með sársaukafullum hlaupum og lyftum.  Ég nenni ekki að hamast upp á mögulegt framtíðarform og vigtarhamingju.

Svo leiðist mér að djöflast við þessar aðstæður í hópi fullum af ókunnugu fólki.  Ég get ekki hlaupið á bretti og látið eins og konan við hliðina á mér komi mér ekki við.  Ég fæ samviskubit yfir því að nenna alls ekki í spjall á brettinu.  Finnst að ég EIGI að gera það.  Ég er biluð.  Só?

Og svo er ég sérviskufull og með undarleg antípöt.  Ég veit ekkert verra en að standa  alsber innan um fullt af fólki, hanga með því í sturtu og láta eins og það sé eðlilegast í heimi að vera í heví tjatti við þær aðstæður.  Ég vill vera í fötum þegar ég umgengst fólk.  Með leiðast hópsturtur.  Þannig er það, get ekki að því gert er ferlega undarleg á sumum sviðum.

Trúið mér í þau skipti sem ég fer í sund þá sé ég alls kyns lúllur og jónur hanga á klobbanum og ræða ástandið í þjóðfélaginu.  Ég bara GET ekki tekið svoleiðis umræður góðar og gildar.

Ég elska að ganga úti og njóta náttúrunnar - þegar ég er í stuði til þess, ekki af því að ég er á fyrirfram ákveðinni stundarskrá.  Þá hættir það að vera gaman.  Svona hlutir eiga að gefa manni gleði.  Annars er eins gott að sleppa þeim.

Það er ekki mikinn fögnuð að heyra í þeim hópi fólks sem ég þekki og er að fara í ræktina.  Það er svona álíka ánægt með það og þeir sem þurfa að fara að hitta skilorðsfulltrúann. 

Þess vegna væri svona líkamsræktartafla alveg að gera sig fyrir mig, einkum og sér í lagi af því hún er góð fyrir sykursjúka.

Ein pilla á dag kemur forminu í lag - og ég hangi bara og reyki í staðinn. 

Tómur andskotans unaður.

Ætli ég sé manneskjuhatari?

Nebb elska alla.

 

 

Líkamsrækt í töfluformi?

Kínverjar ættu að vera "eftirlýstastir" í heimi

Glæpamaðurinn Karadizic er fundinn.  Allir áhangendur "auga fyrir auga, tönn fyrir tönn" hugmyndafræðinnar gleðjast ógurlega.  Við hin líka vegna þess að hryllingurinn sem hann stóð fyrir er ópuppgerður.  Fólk þarf uppgjör.

En það eru aðrir betur til þess fallnir en ég að skrifa um þennan mann, ég læt þeim það eftir. 

En á visi.is er hann sagður einn "eftirlýstasti" maður heims.

Excuse moi en ég hélt að maður væri annaðhvort eftirlýstur eða ekki eftirlýstur.

Ég kannast ekki við að vera mjög lítið eftirlýst.

Annars ættu glæpamennirnir í Kína sem nú halda Ólympíuleika með pompi og prakt að vera helvíti mikið eftirlýstir.

En óekki, það verður örugglega seinna.  Þegar allir hafa tekið þátt með glýjuna í augum og á meðan lítum við í hina áttina.  Við erum líka svo spennt fyrir Kína vegna mögulegra viðskipta.  Kína er nýji spútnikkinn í fjármálaheiminum.  Hvaða máli skipta þá mannréttindi?

Þvílíkir tækifærissinnar við erum mannfólkið. 

Er grundvallarmunur á fjöldamorðingjanum Karadzic og kínverskum stjórnvöldum?

Aðferðirnar eru aðeins öðruvísi, það eitt skilur þá að.

Stundum er tvöfeldnin með þeim hætti að mér og fleirum verður óglatt.

Amk. fara Íslendingar ekki með mínu samþykki á Ólympíuleikana í Peking.

En ég hef bara ekkert um það að segja.

Kíkið á þetta.  Hvað finnst ykkur?

Karadžic skrifaði um heilsu