Klifur?

Á komandi ári mun allt ganga mér í haginn líka hjá öllu mínu fólki.

Ég mun brillera í fjallaklifri.

Ég mun klífa hæstu tinda, ná á toppinn aftur og aftur.

Ég er að tala um andlegt klifur aularnir ykkar.

Ég ætti ekki annað eftir en að fara aktjúallí að hendast um allt í láréttri stöðu niður í lóðbeint helvíti.

Ég hef góða tilfinningu fyrir þessu ári.

Byltingin mun sjá til þess.

Fjallkonur stefna á toppinn

Af fíflum í Kópavogi og annarsstaðar

Þegar karlinn sem kenndur er við Kópavog og finnst afskaplega gott að búa þar lét út úr sér í fréttum í vikunni að námsmennirnir í útlöndum sem beðið hafa eftir neyðarláni frá Lánasjóðnum síðan í október væri óþolinmótt "ungt" fólk þyrmdi yfir mig.

Í gærkvöldi horfði ég svo á Kastljós og sá Katrínu Jakobsdóttur og formann menntamálanefndar Sigurð Kára Kristjánsson sitja fyrir svörum vegna þess að af 119 umsóknum um neyðarlán hafi 7 fengið fyrirgreiðslu.  Þessar 7 fyrirgreiðslur voru afgreiddar daginn fyrir Þorláksmessu og verða greiddar út í janúar.

Neyðarlán minn afturendi.

Þau sátu þarna, Katrín og SK, ráðvillt á svip vegna þess að fyrirmælum þeirra hafði ekki verið sinnt af óhæfum embættismönnum kerfisins og það rann upp fyrir mér að það er sama hvar borið er niður - ekkert virkar.

Þarna gefur menntamálanefndin stjórn Lánasjóðsins tilmæli um afgreiðslu neyðarlána og hún er búin að vera að dunda sér við að fara endalaust fram á fleiri gögn á meðan fólk á ekki fyrir mat og húsaleigu.

Í mínum bókum er neyð eitthvað sem er aðkallandi og það strax. 

Ég fékk sömu tilfinninguna og þegar Geir var að svara því í október á hverjum degi nánast, að gjaldeyrisviðskipti væru alveg að komast í lag.

Við vitum hvernig það fór.

Það á að reka formann stjórnar Lánasjóðsins og hann getur bara fengið sér ást í Kópavogi eða eitthvað.

Hann hefur gjörsamlega hundsað tilmæli menntamálanefndar Alþingis.

Skilur þetta fólk ekki að meðal námsmanna er fullt af fólki með börn á framfæri? 

Og að námsmenn eru að missa húsnæði vegna vanskila og þeir eiga ekki fyrir brýnustu nauðsynjum?

Katrín og SK töluðu um að það yrði að boða til fundar í nefndinni strax eftir áramót.

Ég segi; gerið það strax.  Nógu stórt er klúðrið nú þegar.

Einhver verður að taka ábyrgðina og koma málinu í lag.

Þetta eru ekki einhverjar friggings tölur á blaði - það er lifandi fólk á bak við hverja umsókn.

Er enginn hæfur á neinu stigi í þessu kolbilaða samfélagi?

Arg

 

Menntamálanefnd fer yfir reglur um neyðarlán

Í tilefni dagsins..

Þessi litla stúlka, hún Jenný Una Eriksdóttir er fjögurra ára í dag.

Hennar er sárt saknað hér á kærleiks en afmælisbarnið er að heiman ásamt foreldrum sínum og bróður hjá farfar og farmor í Sverige.

Jenný hefur beðið lengi eftir afmælinu sínu, tíminn getur ekki liðið nógu fljótt þegar allir eru að eiga afmæli í kringum mann.

Jenný Una átti afskaplega erfitt með að sjá réttlætið í því að litli bróðir sem varð eins árs á Þorláksmessu ætti afmæli á undan henni sem er miklu eldri en hann.

Nú er beðið í ofvæni eftir 3. janúar á þessu heimili þegar ferðalangarnir koma heim og við fáum að knúsa þau.

Tengdamóðir mín elskuleg hún Gógó er áttræð í dag þannig að það er merkisdagur í tvennum skilningi hér á bæ.

Oliver fór til heim til London í gær og amman er frekar leið yfir þessum eilífu ferðalögum á fólki.

Að heilsast og kveðjast...

Jájá..

En til hamingju með daginn þinn ömmustelpan okkar.

Aumingjahrollur hér kem ég

Ég skil pirring Dana út í Íslendinga.

Kommon íslenskir sýndarauðmenn keyptu nánast upp Strikið og einkum og sér í lagi fyrirtæki sem Dönum eru kær.

Að kaupa D´Angliterre og Magasin DuNord er eins og að láta útlending kaupa Ráðhúsið eða Þjóðminjasafnið, svei mér þá.

Reyndar hefur íslenskur almenningur ekkert gert Dönum, þeir mættu alveg hafa það í huga.

Nokkrir vísir menn í Danmörku skrifuðu í blöð og bentu á að auðæfi sýndarauðmannanna stæðust ekki nánari skoðun.

Þeir voru úthrópaðir fyrir vikið.  Þeir eru öfundsjúkir sagði fólk.  Þola ekki að Íslendingar slái í gegn.

Mér finnst að Uffe Riis Sörensen, fyrrum ritstjóri hitti gjörsamlega naglann á höfuðið þegar hann segir að aðgangsorð íslenska helvítisins sé frekja og hroki.

Það er sárt að láta segja svona um sig en það er satt.

Frekja og hroki með dassi af mikilmennskubrjálæði er það sem einkennt hefur þá sem þátt tóku í "útrásaræðinu".

Þessir sem seldu Ísland sem best í heimi á allan mögulegan máta.

Aumingjahrollur hér kem ég.   Láttu mig engjast.

Úff.

Frekja og hroki aðgangsorð íslenska helvítisins

Tvö samhliða fjárhús teljast ekki vera þorp

Ég er skríll.  Það hlýtur að vera vegna þess að ég ber virðingu fyrir fólkinu sem settist að í Seðlabankanum í dag og mótmælti á friðsaman máta því gerræði sem ríkir í landinu og að ekki skuli vera hlustað á yfirgnæfandi vilja fólksins.

Eins og Davíð burt.

Svo geysast aularnir fram á ritvöllinn og garga skríll, skríll, skríll, en flestir án þess að kenna sig við nafnið sitt.  Gott að rífa kjaft og vera með attitjúd án þess að gefa sig til kynna.

Heeeeetjur.

Mig langar að fremja eitthvað og nei það er ekki morð eða ofbeldi sem ég er að hugsa um heldur andlegt spark í andskotans afturendann á þessu liði.

En svo er það lúðinn fyrir norðan.  Hann gapir  af hneykslan yfir framferði mótmælandi á síðunni sinni.

Er hægt að vera svona mikill plebbi án þess að vera hreinlega háaldraður Framsóknarmaður af gamla skólanum hafandi aldrei séð stærra þorp en tvö samhliða fjárhús?

Maðurinn er á unga aldri búandi í næst stærstu "borg" landsins.  Agureyris.

Svo kemur fólk og segir að það sé allt í lagi með friðsamleg mótmæli, en að hlamma sér niður í Seðlabankaanddyrinu, henda eggjum í Alþingishúsið eða hrópa fyrir utan löggustöðina það má ekki.

Það er nefnilega ekki friðsamlegt.

Kæru vinir, leyfið mér að upplýsa ykkur.

Friðsamleg mótmæli teljast vera það alveg þangað til mótmælendur beita fólk ofbeldi.

Nú eða dýr.

Og hana helvítis nú.

Og mikið árann sjálfan sem mér líður betur.

Gamli hippinn er að vakna til lífsins.

Hvar er blómsveigurinn og bjöllurnar svo ég tali nú ekki um sílóið (djók).

Góðar stundir.

„Við viljum bara réttlæti“

Af hverju valdi ég ekki Galapagoseyjar?

Aðgerðir kynntar eftir hlegi segir ríkisstjórnin.

Kannski kortéri fyrir þjóðfund?

Tek undir með Heiðu, látum okkur ekki vanta á þjóðfundinn.

Og ef ég heyri einu sinni enn ráðamenn og aðrar silkihúfur segja...

"Ég skil vel reiði almennings en"

( mér dettur ekki í hug að lyfta upp mínum hlupkennda rassi af mínum valdastól til að bregðast við þessari reiði, ónei, en ég skil hana ofboðslega vel... meiri aularnir).

Þá enda ég í rúminu og það til langdvalar.

Annars ætla ég að horfa á sjónvarpið.

Er alveg í því sko að refsa mér fyrir að hafa fæðst hérna.  Sjónvarpsdagskrá RÚV gerir mér hluti.

Af hverju valdi ég ekki Galapagoseyjar til að fæðast á?

Segi svona.

Elska ykkur í milljón.

Örlítið seinna

Aðgerðir kynntar eftir helgi

Naga þeir blýanta?

Mehdi Kavyan Pour frá Íran hefur verið í hungurverkfalli í níu daga til að mótmæla þeirri ákvörðun yfirvalda að senda hann aftur til heimalandsins.

Í fjögur ár hefur maðurinn beðið eftir að mál hans væri afgreitt.

Hvað eru þeir að gera hjá Útlendingastofnun?

Naga blýanta?

Mehdi segist frekar vilja svelta til bana í rúminu sínu en að snúa aftur til að deyja í fangelsi.

"Mehdi segist hafa unnið fyrir póst og símamálastofnun í heimalandinu og haft þann starfa að hlera síma. Trúnaðarupplýsingar hafi horfið af skrifstofunni og kjölfarið hafi tveir samstarfsmenn hans látist við dularfullar kringumstæður".

Í fyrsta lagi er ólíðandi að láta fleiri ár líða á meðan örlög fólks eru ráðin.

Í öðru lagi þá þykir mér furðulegt að maðurinn skuli ekki fá hér hæli, það er ekki eins og fagnaðarlætin bíði hans í heimalandinu ef hann snýr aftur.

Nú má auðvitað reikna með að útlendingapólitíkin versni um allan helming þegar samdráttur verður í þjóðfélaginu.

Það er helvíti fín afsökun til að losan við fólk.

En bara svo það sé á hreinu þá er svona framkoma ekki neinum bjóðandi.

Ég vil að Útlendingastofnun endurskoði málið og veiti manninum hæli.

Hann er búinn að bíða of lengi eftir afgreiðslu.

Hagið ykkur.

 

Vill frekar deyja en snúa aftur

Það meiðir mig

Það meiðir mig margt þessa dagana.

Það meiðir mig að ég ásamt öðru venjulegu fólki skulum þurfa að lifa við óvissu upp á hvern einasta dag.

Það meiðir mig að sitja í djúpum skít vegna einhvers sem ég hef ekkert haft með að gera.

Það meiðir mig að framtíð barnabarnanna minna lítur út fyrir að verða strembin vegna þess að þau hafa blásaklaus verið sett í vonlausa stöðu vegna græðgi sumra og doða og ábyrgðarleysis annarra.

Þeirra sem áttu að vernda hagsmuni þessarar þjóðar.  Það er blettur sem seint hverfur.

Það meiðir mig að treysta ekki kjafti í þessari ríkisstjórn.

Það meiðir mig að það skuli endalaust bætt í hörmungarnar. 

Eitt er að vera skuldugur upp fyrir haus annað er að vera neyddur til að standa með sama höfuð undir hendinni og dæmast til undirlægju án þess að geta nokkuð að gert.

Yfirgnæfandi meirihluti þjóðarinnar vill ekki breska hervernd.

Ég er hætt að botna í nokkrum sköpuðum hlut lengur.  ISG er töff stjórnmálamaður og ég hef lengi litið upp til hennar því hún hefur gert kvennasöguna áhrifaríkari en ella.

Þess vegna skil ég ekki þegar hún lætur það í hendur Breta hvort þeir komi hingað með helvítis hertólin sín í jólamánuðinum til að "vernda" okkur.  Þeir eiga að ákveða það.

Bretar hafa nú þegar í hendi sér hvort við fáum lán frá alþjóðasamfélaginu og þeir ætla að sjá til þess að svo verði ekki nema að uppfylltum afarkostum sem munu koma Íslandi endanlega á hausinn.

Nú hafa þeir í hendi sér hvort þeir komi og berji endanlega niður sjálfsmynd þessarar þjóðar.

Svo getur Össur Skarphéðinsson býsnast yfir því að hann kyssi ekki á vönd kvalaranna.

Hann gerir það nefnilega samt með því að sitja sem fastast og láta Bretana koma eða ekki koma, allt eftir því hvort þeim þóknast.

Þvílík andskotans þjónkun.

Ég skammast mín niður í hrúgu.

Og það meiðir mig.

Kyssir ekki á vönd kvalaranna

Kreppuspjall á kærleiks

Edda Rós Karlsdóttir, sagði á félagsfundi SVÞ í morgun að fyrsta verkefni stjórnvalda til að koma Íslendingum út úr kreppunni væri að koma krónulufsunni í gang.

Það eru allir reiðir þessa dagana og það er ekkert skrítið við það.

En afhverju er verið að beina reiðinni að blásaklausu krónukrúttinu sem hefur ekkert gert af sér nema að vera til?  Ekki  henni að kenna að hér séu fíbbl að möndla með´ana.

Króna var stór nammipeningur þegar ég var barn, túkallinn var heví djútí fjársjóður.

Skamm.  Ekki við krónuna að sakast.  En við eigum að nota hana í skartgripi og fara í evru.

En svo að krepputali dagsins hér á kærleiks.

Ég: Kreppan er heldur betur búin að setja strik í reikninginn.  Ég sem ætlaði til London að heilsa upp á barnabarnið og kaupa jólagjafir.  Fjárinn sjálfur bara.

Húsband ákveðinn: Það er út úr mynd.  Ekki séns að við höfum efni á því.

Ég: Ég veit það en ég ætlaði áður en delinkventarnir fokkuðu upp mínum fjárhag og fjárhag íslensku þjóðarinnar.  Ég gæti lamið þá.  Hreinlega slegið þeim saman. 

Húsband: Láttu ekki svona, það þýðir ekkert að ergja sig á þessu, við förum seinna.

Ég: Seinna, seinna, seinna, það er alltaf allt einhverntíma seinna, ég vil fara núna" (búin að tala mér til hita).

Húsband: Dona, dona, ástin mín, við getum skroppið á Þingvöll á sunnudaginn og tekið með okkur nesti. (Hann glotti viðurstyggilega).

Ég: Auli.

Kreppan er að kroppa í mitt dásamlega skapferli

Ég er að verða heiminum hættuleg.

Svo langar mig ekkert til London, nei ég vil ekki sjá það. 

Ég vil fara og hitta aðra hryðjuverkamenn í mínu fríi.

Mér líður vel með mínu fólki.

Og hana nú!

Koma „krónulufsunni" í gang á ný

Hefðuð þið trúað þessu?

 

Í öllum hamaganginum sem gengur á þessa dagana las ég einhversstaðar að hagkerfið okkar myndi fara aftur um þetta tuttugu til þrjátíu ár.

Ég alveg: Nú, nú, hvaða hýstería er nú þetta?  Við lifum á opnum tímum, ferðalög ertu tertubiti og ekki krassa tölvurnar þó efnahagsástandið sé í sögulegu lágmarki.

En halló, ég hefði betur aldið mér á mottunni með yfirlýsingagleðina við sjálfa mig.  Ég hefði átt að hasta á Jennýju Önnu og hreinlega segja henni að þegja, svei mér þá.

Á mínum sokkabands þegar allar leiðir lágu til London fórum við systur mínar og vinkonur í hverja innkaupaferðina á fætur öðrum.  Þetta var sjötíuogeitthvað ofkors.

London var heimsborg tískunnar og fyrir fataóðar ungmeyjar var hún himnaríki á jörð.

Klúbbarnir gerðu ferðirnar ekki leiðinlegri og miðað við þeirra tíma tísku hvað varðaði karlkynið þá þóttu breskir testosterrónar alveg ferlega liggilegir í útliti.  Kannski af því að þeir voru svo töff til tausins.

Við steðjuðum sem sagt til London stelpurnar og til þess að nálgast gjaldeyri á þessum haftatímum sem aldrei koma aftur (jájá) fékk maður einhverja lágmarksupphæð punda gegn framvísun farseðils.  Þessi summa var hvergi nærri nóg, mikið lá við og margt þurfti að versla.

Maður þekkti mann sem þekkti leigubílstjóra á setuliðssvæðinu og þar fengust dollarar.

Svo fyllti maður alla vasa plús ferðatöskur af hundraðköllum sem hægt var að skipta í breskum bönkum.

Reyndar skil ég ekki hvernig við komumst með góssið inn í landið aftur algjörlega athugasemdalaust því keypt var fyrir heilu vinkvennahjarðirnar í leiðinni.

NB. þá var ein alvörubúð með fatnað í Reykjavík, sum sé Karnabær og þar af leiðandi litu öll ungmenni út eins og tvíburar.

Plebbarnir versluðu í Hagkaup, Guðrúnarbúð, eða Verðlistanum.

Upptalið, búið, bless.

Ég reyndar lét Drengjafatastofuna gera mér klæði eftir eigin teikningum.

En það sem ég er að segja hérna er að það þurfti fyrirhöfn og frumleika til að falla ekki inn í hópinn en hjarðeðli hefur aldrei verið mér að skapi.

En aftur að gjaldeyri.  Nú erum við komin aftur í tímann.  Nú er það mæting með farseðil til að fá fjármunina afhenta.  Vá, að tala um að rúlla afturábak niður minningargötu.

Hefðuð þið trúað þessu?

Ónei!

Leiheiheiter.

Framvísa þarf farseðlum í bönkum