Góðir, vondir strákar

 

Það er alltaf verið að rannsaka "bad boy heilkennið" og hversu mikið aðdráttarafl vondu strákarnir hafa á konur.

Hérna er verið að rugla saman tveimur óskyldum fyrirbærum. Það ættu rannsakendur að vita og taka mark á þegar þeim eru réttar upplýsingarnar frá fyrstu hendi.

"Vondir strákar" sem margar okkar höfum verið skotnar í, í gegnum árin og á öllum aldri eru að mínu mati blásaklausir töffarar sem ganga ekki með grunngerðina utan á sér, að minnsta kosti sumir hverjir.

Það eru ekki slæmir náungar.  Hver fellur ekki fyrir klárum manni, sem svarar vel fyrir sig, þrátt fyrir að hann virki svolítið hrjúfur og kunni ekki á rauða dregla lífsins? 

Ég hef löngum verið svag fyrir svoleiðis mönnum.  Ekki lengur enda 10 ár síðan ég gifti mig síðast og er bara  sátt við minn hlut svona hjónabandswise. 

 Ég hef aldrei séð neitt sjarmerandi við menn sem eru eins og kínverskir húsþjónar með framhaldsmenntun í hjúkrunafræðum og vaða um allt þurrkandi af og síspyrjandi hvort manni vanti eitthvað, eru sífellt sammála ruglinu sem vellur upp úr manni (mér) og kóa með manni í vitleysunni þar til kona læðist að viðkomandi í skjóli nætur, myrðir hann og nýtur þess.

Svíar kalla þessa tegund "Velúrpabba" eða "Töffluhetjur" þetta eru mennirnir sem sitja fyrir þér með teketil og heimabakað þegar þú vilt helst fara á djammið.  Þeir eru með plástur í töskunni, ef þú skyldir hrasa.  Þeir kunna fyrstu hjálp og beita henni á þig þegar þú hóstar kurteisislega.  Þeir eru með verkfæratösku í bílnum, þannig að ef hái hællinn gefur sig t.d. þá er skóvinnustofa í skottinu hjá mannhelvítinu og málið dautt.  Þú getur ekki upphugsað neina þá ósk sem maðurinn er ekki fær um að láta rætast á andskotans nóinu.

Ég vil ekki sjá svona hjúkrunarmenn nema á spítölum og öðrum umönnunarstofnum og verkstæðum.

Og svo eru það "slæmu strákarnir" sem eru helvítis merðir og kvikindi.  Það er allt annað mál, ég myndi ekki einu sinni taka í spaðann á svoleiðis aula.

Robbie Williams er t.d. enginn "bad boy" eins og ég sé þá.  Hann er hrokafullur sjálfsdýrkandi og hann er útblásinn á eigin egói.  Ég held ekki að nokkrum kjafti þyki það sjarmerandi, nema kannski mömmu hans, sem ég er þó alls ekkert viss um.

Það er fullt af svona mönnum, ef eitthvað þá eru þeir verri en karlkyns útgáfan af Florence Nightingale.

Og hana nú og habbðu það sagði kerlingin.

Ég var rétt að byrja að hita mig upp og þá nennti ég ekki lengur út í karlafræðin sem ég hef stúderað frá unga aldri vegna óslökkvandi áhuga á tegundinni.

Ég kem bara með framhald.

Nú er ég að hugsa um að legga mig.

Adjö og Úje.

Engan friggings æsing í kommentakerfinu.  Þá sendi ég á ykkur vondan mann.

Vondu strákarnir sigra

"Jú sko, ég tala líka tungumál"

 

Mér þykir vænt um rigninguna.  Mér finnst svo notalegt að liggja og lesa þegar regnið lemur gluggana og ég sef aldrei betur.

En..

Ég kærði mig ekkert um rigningu í gær þegar við vorum á Leifsgötunni.  Ég og húsband ætluðum að dvelja í garðinum með börnin, fylla plastlaugina hennar Jennýjar og gera okkur lífið auðvelt og gleðilegt.  Lífið varð auðvitað gleðilegt en ekki úti í garði. 

Jenný Una sem er vön því að gista hjá okkur en ekki við hjá henni, var snögg að sjá út ástandið.  Mamman ekki á staðnum, ekki pabbinn heldur og með sinni þriggja ára útsjónarsemi sá hún í hendi sinni að nú gæti hún gert flest það sem hana langaði til.

Hún byrjaði á því að ganga að skápnum í gærmorgun til að ná sér í prinsessukjól (hún er nefnilega alltaf prinsessa þessa dagana).  Hún tók einn af jólakjólunum út úr skápnum, rautt flauelsdæmi með silkiborðum og ásaumuðum rósum og ákvað að í hann skyldi hún fara.  Amman sagði að hún ætti svo marga fallega sumarkjóla, hvort hún vildi ekki frekar fara í þá.

Jenný Una: Nei amma, mamma mín sagði í gær að ég átti að fara í þennan kjól (forstokkuð).

Amman: Þú ert ekki að skrökva að mér Jenný mín?

Jenný: Nebb, mamma mín sagði það og það er alleg satt.  Alleg pottþétt. (Aldrei heyrt hana nota pottþétt, krúttkastið var upp á mikið á krúttmælinum).

Og svo fór hún í jóladressinu með Einari að kaupa "laufardagsnammi" og söng fyrir hann sænskar barnavísur og sagði honum allt sem hún gerði í gær, þegar hún var stór og að mamma hennar segði ALLTAF nei við öllu. 

Löngu seinna sama dag eftir miklar krúttsenur hjá þeim systkinum, þar sem köttur kom líka við sögu, vorum við að spjalla saman.

Jenný: Einu sinni þegar ég var lítil í gær, þá var ég stór og mamma mín var lítil og hún hét bara pínulitla Sara.  Þá var hún að krota á veggina og ég skammaði hana mjög mikið.

Ég: Er það?  Var mamma þín óþekk?

Jenný: Já hún var mjög óþekk og krítaði stóran vegg.  Og þá sagði ég í gær við mömmu; "elskan mín, þetta gengur ekki upp, þú færð aldrei meira nammi, það er alls ekki í boði barn".

Stundum veit ég ekki hvaðan þessi skotta kemur.  Hún talar eins og gömul kona, sogar að sér orð og frasa og endurtekur þá og notar þegar hún sviðsetur lífið.

Ég sagði mömmu hennar í gær áður en við héldum heim að Jenný hefði skammað dúkkurnar með því að segja reiðilegri röddu;

"Eeelskan mín érbúin að segja þetta FJÓRUM sinnum.  Hlýddu núna skrass".

Mamman sagðist ætla að breyta orðavali, svo barnið fengi meiru úr að moða næst þegar hún skammar hana.

Allt fyrir málþroskann.

P.s. Og ett svo ég gleymi því ekki, af því þroskinn er svo ör að ég hef varla við að skrá það.

Jenný: Amma ég tala íslensku, sænsku og ensku (veit ekki með enskuna hehe, en hitt er mikið rétt) og meira.

Amman: Hvað meira Jenný mín?

Jenný (hugsi):  Jú sko ég tala líka tungumál.

Need I say more?

"Heimilið með að heiman"

 

Ég man eftir auglýsingu sem hljómaði eitthvað á þessa leið: "Heimili að heiman" en ég man ekki hvað var verið að selja.  En mér datt þetta slagorð í hug núna áðan þegar ég burðaðist með stóran part búslóðarinnar inn í hollum eftir sólarlagslangt ferðalag niður á Leifsgötu.

Ég tek þennan frasa lengra og segi: "Heimilið með að heiman".

Ég tók rúmlega tvo alklæðnaði og tvenna skó plús þá sem voru á löppunum á mér þegar ég mætti í pössunina ásamt húsbandi.  Svo nenni ég ekki að tíunda allt hitt, en brauð, eplaedik og matvinnslurjómi voru með í för, ekki spyrja hvers vegna, þetta er einfalt mál, svona "just in case" dæmi.

Ég er ekki í lagi.

En..

Ég var búin að gleyma hversu mikið djobb það er að vera með tvö lítil börn og við vorum tvö, ég og húsband.  Við gengum auðvitað allt of langt í dekri og svoleiðis en fyrr má nú aldeilis fyrr vera, maður er bara lafmóður.

Og kl. 4,30 að staðartíma s.l. nótt vaknaði Hrafn Óli, 6 mánaða og var í stuði.  Mamma hans hafði sagt að hann svæfi alla nóttina en það þýddi ekkert að ræða það við barnið, hann horfði á mig með svona SÓ?-svip og einbeitingin í litla andlitinu sýndi glerharðan brotavilja til partíhalds með ömmunni áður en haninn galaði.

Amman gaf að drekka, lét ropa, skipti á bleyju, sussaði og bíaði og hann hélt uppi einræðum við sjálfa sig í rúminu sem byrjuðu á agí og enduðu á babba.  Um leið og ég vék mér frá kallaði hann hátt og skýrt "agíanaganagúanagei" sem þýðir: komdu þarna kélling.

Og ég braut öll lögmál uppeldisfræðinnar og gaf skít í regluna um rútínu og ladídadídei, náði í vagninn fram í þvottahús, lét barn í, það tók mínútu og hann hraut.

Síðan selflutti ég hann yfir í rúm og hann rumskaði ekki, fyrr en hann og systir hans hún Jenný Una vöknuðu kl. 07,30 eða nánast um leið og ég var að festa svefn eftir partíið með yngsta barnabarninu.

Meira seinna.

Ætla að ná mér saman.

Úje

P.s. Efst er mynd af genginu, Jenný Unu, Hrafni Óla og kettinum Núll.

"Alleg" eins og mamma sín ;)

 

Ég er á leiðinni að heiman í þessum skrifuðum.

Hef sjálfsagt ekki mikinn tíma til að bloggast en ég sé til með það.

Í gær var Jenný Una í stóru útisundlauginni sinni og henti í hana grasi.  Mamman skammaði barn og barn sagði fyrirgefðu og var greinilega að segja það fyrir siðasakir.  En mamman sagði já og þær kysstust. Stuttu seinna þegar verið var að grilla í garðinum átti sér stað eftirfarandi samtal.

Jenný Una: Ég var smá óþekk áðan en nú er ég mjög góð.

Mamman: Já þú varst óþekk og þú mátt ekki henda óhreinindum í sundlaugina Jenný mín.

Barn stórhneykslað: Ertu að grínast í mér??? Ertu enn að talumetta?

(Hér grunar mig að barn hafi tekið staðlað svar móður sinnar undir vissum kringumstæðum)

Ég tek fram að Jenný Una er þriggja ára.

Og svo var hún að leika sér með regnhlífina einhverra hluta vegna.  Og braut hana.  Mamman sá það og sagði höst:

Jenný, ég var búin að banna þér að leika með þetta.  Nú er regnhlífin ónýt.

Jenný (háheilög í framan): Ég gerðiða ekki það var Lilleman sem gerðiða!

Mamman: Jenný það er ljótt að skrökva upp á litla bróður þinn, hann getur ekki brotið neitt.

Jenný Una: Fyrirgeððu, það var dúkkan sem gerðiða.

I rest my case.

Og nú er ég farin að pakka.

Síjúgæs.

 

Bootkamp í framkomu og góðum siðum

Einu sinni var til fyrirbæri sem hét því eðla nafni Tízkuskóli Andreu.  Jájá.

Í skólanum þeim voru kenndir mannasiðir, boðrðsiðir og örugglega hirðsiðir, án þess ég viti það og svo var eitthvað um að skólinn þjálfaði módel.  Ein vinkona mín fór í Tízkuskólann.

Ekki ég, enda engin ástæða til.  Ég er alin upp hjá sjálfmenntuðu alþýðufólki sem kunni sig.  Bæði til munns og handa.

Amma mín var eðaltöffari sem reisti mikinn ágreining við stöðugar hneigingar í skólanum, fannst það ekki kurteisi heldur æfing í undirlægju.  Hún bannaði mér að hneigja mig en auðvitað hlýddi ég því ekki, var svo mikil hópsál og hugleysingi sem barn.

En að málinu.

Nú eru stjórnmálamennirnir okkar orðnir dálítið pirraðir (dæmi).  Það gefur á þjóðarskútuna, ár er liðið frá myndun ríkisstjórnarinnar og það er farið að glitta í ergelsi vegna stöðugra eftirgangssemi fjölmiðla til að fá svör sem brenna á þjóðinni. Þetta á t.d. við um efnahagsmál, umhverfismál og fleiri málaflokka sem skipta fólk sköpum á þessu landi.

Og nú ber svo við að hver indælismanneskjan á fætur annarri og auðvitað líka sumar sem aldrei hafa verið annað en dónalegar, sýna pirring og hroka þegar fréttamenn reyna að fá þær til að svara.

Reyndar vildi ég ekki vera fréttamaður þessa dagana, stöðugt verið að hundskamma þá eða taka á þá þagnartrítmentið.  En hvað um það.

Tízkuskóli Andreu er fyrir löngu liðinn undir lok enda Íslendingar löngu hættir að hrækja á gólfið og ropa í fínum veislum.  En er ekki Heiðar snyrtir og sollis fólk til að taka ríkisstjórnina, amk. suma í henni, og kenna þeim mannasiði?

Svona bootkamp í framkomu, ha?

Ég legg það til og svei mér þá.

Guð fyrirgefi mér.

Fokkmerkjasendingar þyrlufólksins

 

Stundum þakka ég mínum sæla fyrir gúrkutíð.  Þá eru sagðar fréttir sem undir venjulegum kringumstæðum myndu ekki rata á miðlana.

Auðvitað eru margar þeirra gjörsamlega fáránlegar en þær segja samt sína sögu.

Pylsukaupin á þyrlunni t.d. hefði hún verið sögð ef nóg af öðru stöffi væri í fréttum?  Ég er að vona það án þess að ég ég hafi um það minnstu hugmynd.

Nútíminn er dásamlegur með öllu sínu upplýsingaflæði.

Ég vil fá fréttir af uppskafningunum sem lifa á sérkjörum þegar almenningur er hvattur til að spara.

Ég vil fá að vita af nýríku aulunum sem nota þyrlur við byggingu á sumarhúsum.

Og mér finnst flott að almenningur geti lesi um aulana í laxveiðinni sem bregða sér í sjoppuna á þyrlunni til að kaupa sér pylsu. 

Ég hef ekki átt þátt í að búa til þessa kreppu með óábyrgri eyðslu, kaupum á hlutabréfum, lántöku og kaupum á lúxusvörum.

Ég er ekki ábyrg fyrir ömurlegu ástandi íslensks efnahagslífs og þess vegna er ég eiginlega ekki í stuði til að taka það á mínar herðar, meira en nauðsynlegt er.

Ég fór aldrei í græðisvæðinguna, fór ekki á þyrlupallahátíðir, í pakkhúsafmæli né hef ég keypt mér einn einasta skýjakljúf.

Þannig að nú mælist ég til að þessir peningafurstar taki á sig fórnarkostnaðinn sem nú er verið að leggja á okkur venjulegt fólk á meðan Þyrluþjóðin í landinu heldur uppteknum hætti og sendir okkur fokkmerki með aumkunarverðri hegðun sinni.

Og ég vil fleiri svona fréttir.  Þær halda mér við efnið þangað til að  ég fæ næsta tækifæri til að hafa áhrif, með atkvæðinu mínu auðvitað, sem ég vona að verði sem allra fyrst.  Mér er nóg boðið oft á dag og ríkisstjórnin er ekki málssvari venjulegs fólks þessa dagana.

Að undanskilinni henni Jóhönnu ofkors.

Arg.

Þyrlan nýtt í pylsukaup

Bláedrú og hvínandi happý

Það er svo mikið ekki ég að blogga blátt.  Þannig að ég blogga bleikt í staðinn.

Ég er nefnilega á bleiku skýi þessa dagana.

Og hvers vegna er ég það, hm...?  Jú út af engu eiginlega, bara lífinu almennt.

Sólin skín, ég er edrú og lífið er eðlilegt.  Það er toppurinn á tilverunni hjá mér sem var annað hvort  uppi á toppi eða niðri í kjallara, ekki að ég sé með geðhvörf, ég hentist bara öfganna á milli lengi vel.

Ég þvoði þvott í dag, og þreif og skúraði eins og mófó. Ég skemmti mér konunglega.

Um helgina leggjumst við húsband út og förum að heiman í einn sólahring niður á Leifsgötu.

Við ætlum að passa Hrafn Óla og Jenný Unu á meðan foreldrarnir skreppa út á land.

Ég hlakka til þess. 

Ég hélt alltaf að hamingjan kæmi með hurðaskellum og hávaða og að ég yrði heltekin af henni.

Auðvitað hefur hún gert það stundum - stutta stund í einu - en þessi hljóðláta hamingja sem er bara án þess að það séu bein tilefni til - er auðvitað það sem ég hef alltaf verið að leita að.

Ég bara vissi það ekki.

Enda veit ég fátt, held margt og summan af því er að ég er í þokkalega góðum málum.

Og svo er ég farin í lúll.  Bláedrú og hvínandi happý.´

Ég er nú hrædd um það.

Er allt falt fyrir peninga á Íslandi?

 

Ég er að safna mér fyrir sumarbústað eða væri að því ef ég ætti peninga til að leggja til hliðar.

Segjum nú að ég myndi vinna í lottói (verð þá að muna að taka þátt), eða með einhverjum hætti eignast peninga afgangs og ég færi í sumarbústaðagerð.

Þá fýsir mig að vita hvar er hægt að kaupa lóðir á Þingvöllum, helst inni í þinghelginni á Valhallarstíg þar sem þyrlur sveima þessa daga með byggingarefni fyrir glæsihýsi auðugra eiganda?

Get ég pantað mér eitt stykki lóð, bara út á mitt alþýðlega fas?

Og getur einhver sagt mér hver sér um úthlutanir á lóðum í þjóðgarðinum?

Ef við Íslendingar eigum nóg að einhverju þá er það landrými, getur þetta lið ekki byggt annarsstaðar en þarna?

Hvern andskotann er verið að leyfa einhverju forréttindaliði að byggja ofan í þinghelginni, á stað sem við væntanlega viljum öll geta heimsótt án þess að okkur mæti girðingar og varnarvirki ríka fólksins.

Mikið rosalega er mér heitt í hamsi.

Mikið fjári er ég leið á að láta segja mér að ég jónajóns eigi að herða fjandans sultarólina, lifa á loftinu ef ekki vill betur á meðan hin þjóðin í landinu byggir í MÍNUM þjóðgarði og notar til þess þyrlur í kreppunni.

Það er eitthvað asskoti mikið að.

Og veit einhver hvert ég á að snúa mér með fyrirspurnir?

ARG

Þyrlur sveima yfir þjóðgarði

Klobbamál og raðfullnægingar

Þrátt fyrir að ég láti eitt og annað út úr mér hér á blogginu, þá er það ekki endilega eitthvað sem má heimfæra upp á mig í raunheimum.

Ég er til dæmis kjaftfor með afbrigðum á síðunni minni þegar tilfefni gefst til en í raun og sann er ég svo kurteis að ég líð fyrir það.  Oftast en alls ekki alltaf.

Ég er líka alveg hryllilega gamaldags í sambandi við umræður um kynlíf.  Þrátt fyrir að vera af ´68 kynslóðinni sem kallaði nú ekki allt ömmu sína í klobbamálunum.

 Rannsóknir um kynlíf britast nánast daglega á Mogganum.  Frá öllum sjónarhornum.

Nú er það gamla gengið.  Áttræðar konur í raðfullnægingum daginn út og inn.

En það stendur ekkert hvernig þær eru að bera sig að.

Það er engan veginn nógu gróft að segja bara að þær séu alltaf ríðandi, það vantar díteila hérna.

Hvaða stellingar notar gamla fólkið.  Hrörnar snípurinn?  Minnka typpin, úðar fólk á elliheimilum í sig Viagra?

Sama er með konur á sextugsaldri.  Eru þær graðari en þær áttræðu?  Hvað með minn aldur?  Ég gef ekkert upp.

Og nú er ég búin að ganga fram af sjálfri mér í grófleikadeildinni.

Annars á að vera hægt að segja píka, tittlingur, ríða, rúnka og allt hitt án þess að blikna - það er sko nútíminn og hann er svo hipp og kúl, svo opinn fráls og utanáliggjandi.

En hvar er rómansinn?  Fínlega daðrið, kertaljósið, fikt í hári, og knús í strætó?

Má ég heldur biðja um það?

Og svo vona ég að gamlar konur og gamlir menn fái að hafa kynlífið sitt í friði.

Og hana nú.

Meira kynlíf og oftar fullnæging

Krúttsería

Ég er alltaf að lofa nýjum myndum af barnabörnunum og nú bæti ég úr því.

Sara er búin að vera dugleg með myndavélina upp á síðkastið.

Það verður ekki alveg það sama sagt um hana Maysu mína í London en hún vinnur svo mikið.  Annars eru nýlegar myndir í albúmi.

En here goes:

Hrafn Óli í sólbaði og Jenný Una málar sig aðeins í tilefni sumarsins.  Listrænt barn.

Frumburðurinn sæt og falleg eins og alltaf og þarna eru elsta og yngsta barnabarnabarnið mitt.  Jökull og Hrafn Óli og svo má sjá glitta í köttinn Núll.

Hrafn Óli er bókstaflega alltaf hlægjandi en systirin er skuggalegri hér á leiðinni á leikskólann.

Ég og Saran á sumarhátíðinni á Njálsborg og Einar með Lilleman í sama partíi. 

Jenný búin að fá listrænt töts í andlitið og svo er hún hér með Franklín Mána Addnasyni, sem lesendur þessarar síðu eiga að þekkja vel.

Jabb svona lítur sumarið út börnin góð nú um stundir.

Farin að kyrja.

Úje.