Áföll í hita leiks

 

Jössess hvað maður er búinn að vera intúitt í pólitíkinni.  Varla getað sofið, borðað eða hugsað. Eða svona næstum því.

Og þegar þannig er ástatt þá gerast hlutir og ég er að segja ykkur satt og alls ekki að ljúga.

Í gærkvöldi var ég á hlaupum, man ekki af hverju en sennilega hef ég verið að passa mig á að missa ekki af fréttum úr borginni í sjónvarpinu.

Og hendurnar á mér voru ó svo þurrar að það brakaði og brast í þeim vegna næringarskorts.

Ég stökk inn bað og makaði kremi á mínar fögru meyjarhendur og það sem umfram var af kremi fór í andlitið á mér.

Svo stökk ég inn í stofu mundi að ég var búin að lofa að hringja á ákveðinn stað, greip símann (eða það hélt ég) og það tók dálítinn tíma fyrir mig að fatta að það er ekki hægt að hringja með fjarstýringunni. Hm..

Og í morgun voru hendurnar á mér brúnflekkóttar og andlitið líka.

Hver í andskotanum fékk mig til að kaupa brúnkukrem? 

Já og ekki orð...........

Lygastjórnmál

Nú segir Geir að þeir Guðni hafi talað saman um meirihlutamyndunina í borginni.

En hér þ.e. daginn áður en meirihlutinn var myndaður kannaðist Geir ekki við neitt og það sem meira er, hann taldi samstarf síns flokks og Ólafs F. alls ekki til mistaka, samstarfið hafi bara gengið nokkuð vel.

Undanfarna daga hefur sá einn heljarinnar lygafarsi átt sér stað í kringum borgarmálin þar sem hver stjórnmálamaðurinn af öðrum hefur logið sem best hann getur beint upp í opið fésið á okkur sem heima sitjum og erum fórnarlamb klækjanna og makksins sem fram hefur farið á bak við tjöldin.

Ég hef alltaf haldið að forsætisráðherrar væru okkar allra hvar í flokki sem við stöndum. 

Mér finnst því grábölvað að horfa upp á viðkomandi segja ósatt eins og ekkert sé sjálfsagðara.

Er það bara gott og gilt í stjórnmálum að stunda lygapólitík?

Hvernig á maður að bera virðingu fyrir stjórnmálamönnum þegar þeir sjá ekkert athugavert að ljúga þannig að bunan stendur út úr þeim og þeir blikka ekki auga?

Þeir sjá ekki einu sinni ástæðu til að biðjast afsökunar svona eftirá þegar lygin er orðin öllum ljós.

Það er eins gott að fara að halda dagbók yfir lygimálin svo þau falli ekki í gleymskunnar dá.

Ekki að ég hafi neinar sérstakar ástæður til að hræðast minnisleysi í þessum efnum.

En fyrirfram aðvöruð verð ég fyrirfram vopnuð í kjörklefanum.

Þannig er nú það og ekkert andskotans úje.

Geir ræddi við formann Framsóknarflokksins

..og þau kysstust - ó svo krúttlegt

 

Nýr "meirihluti" er kominn til valda.  Svei mér þá ef maður er ekki orðinn háður nýjum meirihlutum svona þrisvar á ári.  Þetta er að verða eins og með árstíðaskiptin, maður brennur í skinninu eftir að þau eigi sér stað.

Kossarnir, þessir pólitísku sleikir eru jafnan fylgifiskur nýs meirihluta þar sem sjálfstæðismenn eru potturinn og pannan.  Tungur mætast í heitum þreifingum.  Merkilegt hvað allir þurfa alltaf að hanga á vörunum hvor á öðrum og haldast í hendur og svona, þrátt fyrir að þetta sama fólk hittist daglega á fundum og í nefndum.

Ég varð ekki fyrir vonbrigðum.  Þau byrjuðu á að kyssast og knúsast þau Hanna Birna og Óskar áður en þau læstu sig inni.  Samt eru þau saman í vinnunni á hverjum degi. 

Eru ráðandi öfl í borginni svona tilfinningalega svelt?  Þurfa þau meiri nánd og strokur?  Er það ástæðan fyrir minnihlutaskiptunum, ekkert flangs, ekkert káf með Ólafi?

En í morgun þegar ég sat með kaffibollann og las blöðin sá ég frétt sem jók strax gleði mína, enda veitti ekki af þar sem mitt dapra geð var komið í sögulegt hámark.

Marsibil Sæmundsdóttir ætlar ekki að styðja nýja meirihlutann og hér tíundar hún ástæður sínar fyrir því.

Það sem gleður mig er að þarna er kona sem ekki stekkur með á valdavagninn og gefur skít í hugsjónirnar.  Það er ennþá til almennilegt fólk í stjórnmálum. 

Það er hreint ótrúlega hressandi og gleðilegt einkum nú þegar uppboðspólitíkin hjá Sjálfstæðisflokknum er að koma okkur öllum á kaldan klaka.

Ég steinþagði á meðan ég horfði á tíu fréttir RÚV í gærkvöldi og hélt í mér pirringnum yfir "framhaldsmeirihlutanum" (nb. EKKI nýja meirihlutanum, þau voru sko bara í pásu D og B) þangað til Hanna Birna sagði að þetta væri allt gert með hagsmuni borgarbúa að leiðarljósi.

Og þá varð mér að orði;

"Please don´t do me any more favours"

Annars góð bara.

Later!

Þungur dómur, en er hann nógu þungur miðað við glæpinn?

Ég legg það ekki í vana minn að lesa kynferðisdóma gagnvart börnum í smáatriðum.

Ég veit út á hvað þeir ganga og mér nægir að kynna mér þá í stórum dráttum.

Ég hef ekki taugar til að setja mig inn í þá frá a-ö.  Ég verð algjörlega niðurbrotin eins og flestir ímynda ég mér.

En nú hefur fallið þyngsti dómur hingað til fyrir kynferðisafbrot gegn barni og ég lét mig hafa það að setja mig inn í málið frá byrjun til enda.

6 ár er þungur dómur miðað við þá dóma sem áður hafa gengið og eru okkur til skammar.

Ég trúi ekki að fangelsi geri menn að betri mönnum en það eiga að vera skýr skilaboð dómskerfisins og þjóðfélagsins alls til níðinganna,  að ofbeldi á börnum verði ekki liðið.

Málið er svo ógeðslegt svo grimmilegt og ljótt að mig langaði til að loka augunum og hætta að lesa.

Refsiramminn leyfir mun þyngri refsingu og í þessu tilfelli hefði dómurinn mátt vera mun hærri við vitum að hér á landi sitja menn aldrei allan tímann.

Og ég velti fyrir mér hvað gerist svo?

Á svona manneskja að hafa frjálsan aðgang og möguleika á að nálgast börn?

Við erum í vondum málum á Íslandi.

Hér eru ákæruliðirnir.

a.     í nokkur skipti strokið brjóst stúlkunnar innan klæða,

b.     í nokkur skipti sett fingur inn í kynfæri hennar og endaþarm,

c.      í nokkur skipti látið hana halda um getnaðarlim sinn,

d.     í eitt skipti haft munnmök við hana,

e.     í 5-6 skipti fengið hana til að hafa við sig munnmök,

f.     í fjölmörg skipti haft við hana endaþarmsmök,

g.     í fjölmörg skipti, allt að tvisvar sinnum í viku, haft samræði við stúlkuna.

 

Hér má lesa málsskjölin.

Sex ára fangelsi fyrir kynferðisbrot

Óskar svíkur lit

Sóley Tómasdóttir segir að Ólafur F. hafi verið tilbúinn að hleypa Margréti Sverris að til að greiða fyrir endurnýjun Tjarnakvartettsins og nú fullyrðir málgagnið það einnig.

Óskar Bergsson kaus frekar samstarf með Sjálfstæðisflokki.

Það er auðvitað rétt sem mér var sagt þegar ég var krakki, að Framsóknarmaddamman væri pólitísk mella (fyrirgefið orðbragðið).

Það er ábyggilega mannskemmandi að ástunda refskákir stjórnmálanna og í ráðhúsinu virðast klækjastjórnmálin vera í algleymi.

Það er svei mér þá þunglyndisvaldandi að horfa upp á þetta allt saman gerast einn ganginn enn.

Og svo skín sólin bara eins og ekkert sé.

Ólafur vildi Tjarnarkvartett

Nýr meirihluti staðreynd!

Skv. visi.is þá er nýr meirihluti staðreynd í Reykjavík.

Sjá hér.

Óskar sagði ósatt.

Fyrir nú utan alla hina lygarana í borgarpólitíkinni.

Það tíðkast nú klækjastjórnmálin í Reykjavík.

Verði þeim að góðu.

LYGAVALSINN

Fullyrt að samstarfi hafi verið slitið

..og nú súa ég

"Getnaðarvarnapillur sem milljónir kvenna um heim allan nota geta raskað náttúrulegum hæfileikum til þess að þefa uppi heppilegan maka."

Fyrirgefið gott fólk en var ekki hægt að sturta þessum sannleika út úr sér aðeins fyrr?

Ég skil núna af hverju ég sit uppi með fjölmarga fyrrverandi eiginmenn?

Þeir eru alveg fínir sko, en dem, dem, dem, kostnaðurinn við allar þessar giftingar.

Ég gæti átt milljónir.

Ég súa pillufyrirtækjunum sem ég hef skipt við í gegnum tíðina.

Arg.

 

 

Hr. Rangur valinn vegna pillunnar

Meðvirkni?

Ég og Sara dóttir mín vorum í símamaraþoni áðan og vorum að ræða um meðvirkni.

Hvað er meðvirkni?

Samkvæmt sumum þá flokkast það undir meðvirkni að rétta hjálparhönd, veita stuðning og gera greiða.  Moi er ekki sammála.

En ég er ansi meðvirk samt held ég.

Einhver sagði mér einhvern tímann að það væri meðvirkni ef maður fengi aulahroll.  Að það væri bullandi meðvirkni ef maður fæli andlitið í höndum sér ef einhver annar gerði sig að fífli.  Að slík hegðun væri dæmi um lélega sjálfsmynd.

Ég er algjör aulahrollur en ég neita því alfarið að ég sé með lélega sjálfsmynd.  Ég er beinlínis ástfangin af henni nýju Jenný Önnu, finnst hún hipp og kúl og ógeðslega töff vúman.

Ég get ekki horft á sjónvarpsþáttinn "Tekinn" (ekki bara af því hann er hundleiðinlegur), ég vorkenni svo fórnarlömbunum.  Finnst það jaðra við mannvonsku að láta fólk halda að það hafi valdið slysum og svoleiðis.  Sumir segja að það sé meðvirkni.  Mér finnst það ekki.

Og þegar þulurnar í sjónvarpinu halda áfram að brosa út í tómið eftir að þær eru búnar að þylja dagskrána og það dregst að myndavélinni sé beint frá þeim.  GMG hvað mér finnst það vandræðalegt.  Þá fer ég undir borð.

Það er sennilega ekki alveg eðlilegt.

Það er líka sagt að stjórnsemi sé meðvirkni.  Þá er nú allur pólitíski flotinn á Íslandi í akút meðferðarþörf.  Eða hvað?

Fólk sem er súperviðkvæmt fyrir gagnrýni, jafnvel þegar hún kemur frá bláókunnugum, mun vera rosalega meðvirkt.  Ef það er rétt þá er stór hluti bloggheima í alvarlegri meðvirknikrísu sbr. t.d. þá sem ritskoða kommentin og birta þau ekki einu sinni fyrr en eftir lúslesningu.  Svo ég tali nú ekki um þá sem banna komment svona yfirleitt.

Annars veit ég ekki haus né sporð á meðvirkni annað en það sem ég hef lesið og það sem er að trufla mig varðandi eigin hegðun.  "I aim to please" sagði maðurinn.

Ég á vin sem gat ekki sagt nei, ég hef bloggað um þann dúllurass áður.  Hann fór á námskeið til að læra að segja nei.  Það má segja að námskeiðið hafi slegið í gegn hjá mínum manni.  Hann hefur ekki sagt já í ein fimm ár nema í draumi.

Gulli, villtu rétta mér smjörið - NEI!

Gulli, komum í bíltúr - NEI!

Gulli, elskaðu mig - NEI!

Gulli, farðu til helvítis - NEI!

Gulli er einn, hann lætur engan vaða yfir sig, hann er í því að segja nei við spegilmyndina eftir að allir vinirnir, eiginkonan og vinnan fuku veg allrar veraldar.

Gulli, villtu gjöra svo vel að mæta í vinnuna - NEI!

Hver er við óstjórn í dag?

Það er ekkert sérstaklega skemmtilegt að vera borgarbúi á þessum undarlegu tímum.

Ég rauk upp með andfælum fyrir allar aldir af því að mér fannst ég knúin til að athuga hver væri við óstjórn í borginni eftir nóttina.

Og þar sem ég hef tilhneigingu til að trúa málgagninu þegar mál íhaldsins eru annars vegar þá fékk ég hálfgert hjartastopp við að lesa þessa frétt um að meirihlutinn sé á "endastað". Ég veit reyndar ekkert hvað það þýðir.

Ég sé enga endurfæðingu í augsýn þó Perlufestus fari út og með honum stuðmaðurinn og þeir sem eru með þeim í liði.  Ég sé heldur enga lausn fólgna í því að fá inn Óskar í staðinn. 

Rót vandans Sjálfstæðisflokkurinn í borginni situr eftir sem áður áfram en þeir hafa kannski ekki áttað sig á að þeir eru hinn helmingurinn af borgarkrísunni.

Íhaldið er búið að spila þennan valdablús með tilbrigðum og hefur sýnt mér að þeir valda ekki djobbinu sem felst í að stjórna borginni.

Ég legg til að þeir gefist fallega upp.

Trú mín á stjórnmálamönnum var nokkuð stabíl fyrir ekki svo löngu síðan.  Nú er ég með þessa sömu trú í gjörgæslu.  Ég trúi engu og ég er farin að reikna með að það sé verið að ljúga að mér.

Meira að segja forsætisráðherrann okkar "allra" segir ósatt í hádegisfréttunum í gær og segist ekki vita um hluti sem hver sótraftur í þessari borg var með á hreinu, þ.e. að samstarfið í borginni væri við það að springa.

Og svo er að bíða, bíða og bíða eftir nýjasta leik íhaldsins.

Það má enginn vera að því að stjórna í þessari borg.

Við fólkið erum leikmunir í uppsetningu áhugaleikhópsins "ónýt borg" enda höfum við aldrei skipt máli í alvörunni og það er eins gott að halda þeirri staðreynd til haga.

Og hef þið viljið myndræna útgáfu á þessum farsa og kannski brosa og gráta svolítið í leiðinni þá skuluð þið kíkja á þessa brilljant myndgerðu samantekt Láru Hönnu.

Farin að reyna að ná smá svefni á meðan ró ríkir.

Fruss.

 

Samstarfið á „endastað"

Ógreiddur í diskó og ég veit ekki hvað

Kæra Hanna Birna og Óli Eff

Það er ekki fallegt að fara svona með fréttamennina okkar og láta þá hanga tímunum saman niðri í Ráðhúsi að bíða eftir að miðla til okkar þeirri vitleysu sem þið eruð með á prjónunum núna til að draga athyglina frá því að þessi meirihluti ykkar er ekki stjórntækur.

Eða hvað?

Mér er illa við að láta krúttið hann Helga Seljan hanga matar- og kaffilausan daginn á enda á meðan þið hangið í einhverju páergeimi inni á skrifstofu.

Heyriðiþað.

En Hanna Birna er farin heim.  Hún fór bakdyramegin.  Æsispennandi eltingaleikur fjölmiðlamanna við bílinn þegar hann renndi hljóðlega upp úr bílastæðahúsi Ráðhússins og setti síðan í fluggír og brúmmmmmmm í burtu.  Tatammtatatammm.

Spennó?

Nei, ekki vitund.  Og borgin titrar, borgarbúar halda niðri í sér andanum.  Er íhaldið að hræða manninn með perlufestina eða er fjórði meirihlutinn að verða til?

Nananabúbú pólitík og ekkert annað.

En Jakob Frímann var ógreiddur í diskójakkafötum í sjónvarpinu og varðist allra frétta.  Það var amk. sjón að sjá og ekki oft sem sá maður er undirleitur og orðlaus.

Og..

Egill Helgason er kominn með nýja greiðslu og er þar að auki orðinn rauðhærður.  Augabrúnir og allt!  Dálítið væld en samt snyrtilegur, eins og skáldin sögðu forðum.

Vá hvað þetta er geggjaður dagur og hér má sjá Egil.

 

Fundur í Ráðhúsi sagður búinn