Safnast þegar saman kemur - úje

Steinunn Valdís Óskarsdóttir, Ellert B. Schram, Ágúst Ólafur Ágústsson auk ráðherranna Björgvins G. Sigurðssonar viðskiptaráðherra og Þórunnar Sveinbjarnardóttur umhverfisráðherra hafa lýst yfir vilja til að kosið verði á ný.

Nú hefur Katrín Júlíusdóttir, þingmaður Samfylkingar bæst í hópinn.

Aðspurð hvort yfirlýsing Ingibjargar Sólrúnar breyti nokkru um hennar skoðun segir Katrín svo ekki vera.

Það safnast þegar saman kemur.

Og nú hefur verið borin fram vantrauststillaga á ríkisstjórnina.

Er það nema von að ég úje-ist.

Það eru hlutir að gerast.

Ég segi ykkur það.

Argígargí.

Viðvarandi heyrnarleysi?

Það læddi sér örlítil von í brjóstið á mér í gær vegna þess að Þórunn og Björgvin gáfu upp þá skoðun sína að það ætti að kjósa næsta vor.

Steinunn Valdís talar um uppstokkun í pólitíkinni en skilgreinir það ekki nánar.  Ég túlka það hins vegar á þann hátt að hún sé að daðra við kosningar.

Mörður Árna skrifaði þennan pistil á nýja netmiðilin smugan.is sem ég hvet alla til að lesa.

Ég trúði því í augnablik að það færi að draga til tíðinda.

En nú hefur ISG slegið á það með þessum skilaboðum.  Kosningar koma ekki til greina.

Skortur á hlustun virðist há forystumönnum ríkisstjórnarinnar.

Þeir daufheyrast aftur og aftur við kalli þjóðarinnar.

Um kosningar..

Um afsögn Seðlabankastjóra svo ég taki tvö lítil dæmi.

Á morgun verður mótmælafundur nr. 7 á Austurvelli.

Ég held að hann nái hæstu hæðum í mætingu.

Hversu margir þurfa að stíga fram og kalla á breytingar og ábyrgð þeirra sem keyrðu okkur í kaf?

Er það ekki misbeiting á lýðræðinu að bregðast í engu við kröfum fólksins?

Að sitja sama hvað?

Ég er löngu hætt að botna í þessu fyrirkomulagi öllu en eitt er víst.  Almenningur má ekki gefast upp.  Með hægðinni hefst það.

Hér er svo stórmerkilegt viðtal við danskan blaðamann sem rannsakaði eignarhald nokkurra útrásarfyrirtækja.

Hann segir að við séum stórustu pissudúkkur í heimi.

Hvað ætlarðu að kjósa?

Í tilefni þess að Þórunn og Björgvin vilja kosningar í vor fóru af stað trylltar kosningaumræður hér á kærleiks.

Fyrir utan mig og minn mann var hér vinkona heimilisins stödd en þar sem hún vill ekki láta nafns síns getið þá læt ég hana vera anonym.  Ókei Auður mín?

Við vorum að velta fyrir okkur hvað við ættum að kjósa í vor (sorrí Geir en þetta verður ekki stöðvað).

Úff, það vafðist fyrir samkomunni.

Ég hef t.d. riðlast svo í skoðunum undanfarið að ég veit ekkert í hausinn á mér.

Ég er að mestu leyti vinstri græn en eitthvað er ég að hallast á Evrópusambandshliðina.

Ekki húsband og hann er held ég ennþá nokkuð trúr þeim sem hann kaus síðast og hann hefur illan bifur á Evrópusambandinu.

Sú nafnlausa var með það á hreinu hvað hún ætlaði ekki að kjósa.

Hún ætlaði defenatlí ekki að kjósa Sjálfstæðisflokk, Samfylkingu, Framsóknarflokk, Frjálslynda og sennilega ekki VG.

Ég: What??? Ætlarðu að skila auðu?

Hún: Neibb, ég er ekki auli, auðvitað kýs ég einhvern.

Ég: Bíddu, bíddu, hvernig ætlarðu að fara að því ef þú ætlar ekki að kjósa neinn af þeim flokkum sem eru í boði?  Ætlarðu að kjósa fokkings dyravörðinn á Alþingi?

Hún: Nei, ég ætla að kjósa nýja flokkinn.

Ég: Ha, Sturla og þá?  Framfaraflokkinn, hinn íslenska Mogens Glistrup?  Ertu að tapa þér?

Hún: Nei, nýja flokkinn sem á eftir að stofna.  Þennan sem verður til bráðum og verður skipaður venjulegu fólki sem hefur ekki tengst inn í valdabatteríið áður og er búið að finna fyrir kreppunni á eigin skinni.

Úje sagði ég.

Við féllumst öll í faðma yfir þessari frábæru hugmynd.  Það er auðvitað það sem vantar í íslenska pólitík.  Nýjan flokk, nýja rödd með nýja siði.

X something new.

En ég er ennþá smá höll undir VG.

Sjáum hvað verður í boði.

Hvað ætlið þið að kjósa næst?

Give.... komasho.

Ráðherrar vilja kosningar í vor

Alveg einstök kona

 

Það hefur bjargað mér í kreppunni að hafa nóg að lesa.

Ég er þannig í sveit sett nú um stundir að ég hef endalaust af tíma.  Það er spurning um andlega heilsu þeirra sem svo er ástatt um að hafa eitthvað til að stytta sér stundir með.

Ég var líka að predika yfir ykkur um daginn, benda á að það væri góð leið að lesa sig í gegnum kreppuna og auðvitað fer ég að mínum góðu ráðum.

Í ár eru tvær kærar vinkonur mínar á bókamarkaði.

Jóna og Magga Pála, eða Margrét Pála Ólafsdóttir til að hafa þetta virðulegt.  Ég er búin að lesa bókina hennar Möggu og ég sver það ég sleppti henni ekki fyrr en ég var búin með hana.

Bókin heitir; "Ég skal vera grýla" og er afskaplega viðeigandi titill á bók um þessa konu get ég sagt ykkur.

Margrét Pála er einstök kona, ekkert venjulegt við hana og hún er svona kona sem hægt er að skrifa um heila bók, gott ef ekki ritröð án þess að manni leiðist.

Þó ég þekki konuna nokkuð vel hafði ég ekki hugmynd um margt það sem á daga hennar hefur drifið.

Nú má fólk hafa skoðanir á Hjallastefnunni með eða á móti, það skiptir ekki máli, en Magga Pála er öllu meira en stefnan sem hún hefur byggt upp og er orðin þekkt víða um heim.

Magga Pála er íslenska baráttukonan sem gerir meira en að muldra ofan í bollann sinn.  Hún lætur verkin tala og hún hefur ekki alltaf verið vinsæl fyrir þennan eiginleika sinn.

Bókin fjallar um sveitastelpuna, mömmuna, eiginkonuna, einstæðu mömmuna, baráttukonuna, ástföngnu konuna, ömmuna og leikskólastjórann.

Magga Pála segir okkur frá baráttunni við brennivínið sem hún svo afgreiddi úr lífi sínu eins og hennar er von og vísa.

Hún segir frá reynslu sinni af hinum ýmsu útistörfum til sjávar og sveita, um landið og miðin.

Óke, farin að fíflast smá, ég ætla að láta ykkur lesa bókina en ekki úrdrátt úr henni hér á minni síðu.

Lesið þessa bók.

Ég mæli með henni.

Svo ætla ég að segja ykkur frá bókinni hennar Jónu vinkonu minnar fljótlega.

Ajö mina vänner, vi ses i kriget.

Hatur?

 Davíð Oddsson, þá forsætisráðherra setti krumlurnar í giftingu forsetans sem var þó langt fyrir utan hans valdsviðs.

Ljótt að lesa.  Auðvitað hefur maður heyrt sögur, hryllingssögur um hótanir og valdbeitingu úr þessari átt en ég er svo mikill bjáni að ég hef trúað því að þær hafi verið upplognar eða mikið færðar í stílinn.

Ég þekki engan sem hatar, kann það ekki sjálf og það virðist allt að því ótrúlegt að einhver geti lagt sig niður við svona bara í hefndarskyni.

Kannski er orðið hatur hérna óviðeigandi.  Orðið hatur er nánast algjör vansögn eða "understatement" í þessu tilfelli.

Hvað veit ég?

En hér er bréfið frá Davíð til Ólafs.

"Forsætisráðherra þykir miður að þurfa að senda forsetanum þessa nótu en óhjákvæmilegt er að gera athugasemdir við framkvæmd hjónavígslunnar á Bessastöðum hinn 14. maí s.l.  Sýslumaðurinn, sem framkvæmdi athöfnina að kröfu forsetans, þrátt fyrir að formskilyrða, sem allir verða að sæta að lögum,hafi ekki verið gætt, segist hafa gert ítrekaðar tilraunir til að fá rétt gögn í hendur, enda hefði forsetinn gefið drengskaparloforð um að slík gögn bærust strax dagana eftir hjónavígsluna,en nú er liðið á þriðja mánuð frá vígslunni! Ljóst er að sýslumanniurðu á mistök að verða við óskum forsetans um framkvæmd hjónavígslu, enda loforð af þessu tagi ekki tekin gild í tilvikum annarra.  Naumast þarf að árétta að allir eiga að vera jafnir fyrir lögunum en þó verður að telja að enn gætilegar verði að fara þegar þjóðhöfðinginn sjálfur á hlut að máli.  Þá er þess að geta að hagstofustjóri hefur einnig áhyggjur af málinu, enda hefur Þjóðskrá ekki getað framkvæmt viðeigandi skráningar tengdar brúðhjónunum og hefur hagstofustjóri tjáð hagstofuráðherra að auk framangreindra annmarkahafi ekki verið gerðar viðeigandiráðstafanir til að unnt sé að skrá lögheimili eiginkonunnar að Bessastöðum eins og brúðhjónin óskuðu eftir á hjónavígsluskýrslu. Hafa forráðamenn Þjóðskrár og sýslumaður margoft haft sambandvið hr. Sigurð G. Guðjónsson hrl., lögmann brúðgumans, án fullnægjandiárangurs. Er óskiljanlegt og óverjandi með öllu að ekki hafi verið bætt úr þeim ágöllum sem á vígslunni voru og því sem að öðru leyti á vantar til að ganga megi frá færslum Þjóðskrár með ágallalausum hætti. Verður að krefjast þess að úr öllum þeim ágöllum verði bætt án tafar, enda er þetta mál allt hið vandræðalegasta og óheppilegt hvernig til þess var stofnað.

Davíð Oddsson."

Það er eins gott að vera ekki með hávaða og læti, stíga varlega til jarðar.

Ómar Ragnarsson bloggar um þetta mál á svipuðum nótum.  Hér.

Grein Fréttablaðs um málið.  Hér.

Það fer hrollur niður eftir bakinu á mér.

Ég segi það satt.

Játning

 

Ég hef verið að reyna að finna eitthvað í fari mínu sem má laga, en það er ekkert að hafa.

Þetta er ekki kjaftæði út í bláinn heldur bláköld staðreynd beint frá höfuðstöðvunum - moi.

Ég er alsaklaus og hef ekkert á samviskunni.  Aðrir eru í þeirri deild.

En svona hefur þetta ekki alltaf verið - ónei.

Ég hef átt mín móment af ófullkomleika, ég viðurkenni það.

Ég var hyskin, löt, óheiðarleg, leiðinleg, illgjörn, andstyggileg, rætin, umtalsill og ofsafengin bredda.

Jájá.

En það gekk yfir á tíu mínútum sléttum.

Eretta íslenskur eiginleiki, þetta með fullkomnunina?

Éheldabarra.

Hvað get ég sagt?

Yðar heilagleiki sem þarf að þjóta.

Peningagredda eða ágengni?

Ég hef alltaf verið stolt af Vigdísi Finnbogadóttur.

Svo var ég í sjálfboðavinnu í Svíþjóð við að svara spurningum um hana, þegar ég bjó þar á meðan hún var kjörin forseti.

Svíarnir elskuðu hana.  Eins og ég reyndar líka og mér var það því ljúft og skylt að tala um konuna í lengd og bráð.

Vigdís vinnur sífellt á ef það er mögulegt. 

Og þvílík hvatning sem hún hefur verið konum til þátttöku í samfélaginu og þá meina ég víða um heim.

Nú er hún í viðtali við spænska dagblaðið El País.  Hún segir að íslenska þjóðin hafi verið niðurlægð vegna hruns bankanna.

Hún talar líka um að starf sitt við kynningu á landinu hafi orðið að engu með sama.

Allt rétt og satt.

Svo er hún svo kurteis og mild hún Vigdís þegar hún talar um að konur verði að koma að uppbyggingunni hér á landi....vegna þess að þær hafi ekki eins ágengt viðhorf til lífsins og karlar.

Ég er í krúttkasti.

Enginn hefur áður orðað græðgis- og peningagredduna í körlunum á eins kurteisilegan máta svo ég hafi séð.

Ég dáist að þessari konu.

Íslendingar verða að endurheimta virðinguna

Ég elska leigumorðingja og HH

 

Ég vaknaði í morgun og var bara nokkuð sæl með mig.

Ég ákvað að skella inn einu bókabloggi fyrir ykkur ormarnir ykkar enda veit ég að þið getið enga bók lesið nema að fá fyrst að heyra hvað mér finnst um viðkomandi rit.  Jeræt.

En á gamans, skellum okkur beint í gamanið.

Ég elska Hallgrím Helgason!

Sko bækurnar hans.

Maðurinn er svo mikill snillingur með lyklaborð og orð þannig að ég verð sjaldnast fyrir vonbrigðum.

Nýja bókin hans "10 ráð til að hætta að drepa fólk og byrja að vaska upp" er snilldin ein.

Hún fjallar um króatískan leigumorðingja sem kemur til Íslands frá Ameríku og til að gera langa sögu stutta þá er hann hér og kemst hvergi.

Er hægt að láta sér þykja vænt um samviskulausan leigumorðingja?

Já klárlega ef það er Hallgrímur Helgason sem býr hann til.

Þessi raðmorðingi er dúllurass og sjarmatröll og ég var í kasti á meðan ég las.

Þið munuð kynnast konunni Gunholder, fara í Cop War og á fleiri spennandi staði.

Og nú segi ég ekki meir.

Ég mæli algjörlega 100% með þessari bók.  Hallgrímur er einn af mínum uppáhalds rithöfundum.

En nú er ég að fara að gæta hans Hrafns Óla a.k.a. Lilleman.

Gerið ekkert af ykkur á meðan.

Úje

Manstu eftir mér fíflið þitt?

Hér á kærleiks gerast hlutir.

Eitthvað spennandi og ævintýralegt hendir mig á hverjum degi.

Áðan hringdi dyrabjallan t.d. og ég er ekki að ýkja. 

Úti stóð hávaxinn maður með andlit nánast hulið alskeggi.

Ég: Góðan daginn.

Hann: Góðan daginn, Manstu eftir mér?

Ég: Nei, á ég að gera það?

Hann: Þekkirðu mig virkilega ekki?

Ég: Nei, bara alls ekki, því miður.  Reyndar myndi þín eigin móðir ekki þekkja þig, það rétt sést í augun á þér.

Hann (hlægjandi): Þú ert nú meira fíbblið.  Hahahahaha.  Breytist aldrei, alltaf jafn ósvífin.  Hahaha.

Hann aftur: Við unum saman á skrifstofu sóandsó í denn.

Ég: Já, nú man ég.  Hvert er erindið?

Hann: Ég er með blöð sem eru skrifuð út frá biblíunni og mig langar til að bjóða þér þau.

Ég: Nei, nei, nei, nei, kemur ekki til greina, ekkert biblíuvesen inn á mitt heimili.  Sérstaklega ekki hliðarskrif við viðkomandi bók.

Hann: Áttu ekki kaffisopa, við getum spjallað og ég sýnt þér þetta í rólegheitum.

Ég: Jú ég á kaffi og nei þú kemur ekki inn til að troða inn á mig einhverju sértrúarsafnaðarriti.

Hann (ætlar að taka mig á idjótasálfræðinni): Ertu hrædd við Guð?

Ég: Já er það ekki meiningin?

Og svo var þetta svona smá blablabla og blíblíblí áður en hann fór og bað guð að blessa mig.

En nú verð ég að segja ykkur leyndarmálið.  Ég hef ekki grænan grun um hver þessi maður er, man ekki eftir honum enda vann ég á skrifstofu sóandsó fyrir þrjátíu árum eða svo.

Guð forði mér frá trúboðum.

Á krepputímum er sótt að manni úr öllum áttum.

Þetta er að gera mér hluti.

Farin að fikta í nefinu á mér.

Prédikun dagsins

Davíð hefur talað.

Hann messaði yfir Viðskiptaráði í morgun.

Fjölmiðlar í heljargreipum eigenda sinna.

Hann ætti að kannast við það maðurinn, með Seðlabankann í sínum heljargreipum.

Annars er þetta væntanlega kveðjuræðan.  Já ég veit voða bjartsýn.

Annars kom Davíð ekki á óvart.

Hann tíundaði nákvæmlega hverjum má kenna um ástandið.

Og ekkert er honum að kenna.

Hann hefur varað fólk við þar til hann var orðinn blár og bólginn í framan.

En eins og við vitum þá hlustaði enginn á hann.

Það er af því að Davíð er og hefur verið algjörlega valdalaus í íslensku þjóðfélagi.

Jafn valdalaus og ungabarn í vöggunni.

Afsakið á meðan ég skrepp og garga mig hása.

Fjölmiðlar í heljargreipum