BLOGG UM KOMMENT OG MIÐUR FAGRA PÓSTA

Suma daga er fólk (lesist karlar í þessu tilviki) meira pirrað en aðra daga. Undanfarnir dagar hafa verið í merki pirrings, í kommentakerfinu mínu.  Ekkert alvarlegt þó, heldur eitthvað skítkast út í persónu mín, málfar og tæknilega notkun á lyklaborði.  Sem sagt ekkert alvarlegt og mér gæti ekki staðið meira á sama.

Það er hægt að losa sig við þessa "nafnlausu", þe þessa óskráðu, sem geta skrifað undir hvaða nafni sem er, en af því ég er svo mikill lýðræðissinni og þar að auki bandrauður vinstri maður, þá hef ég ekki viljað loka á þetta fólk, og eyðileggja möguleikann á að fá komment frá venjulegum gestum og gangandi.  Ég ætla að bíða enn um sinn.

En í dag fékk ég póst.  Ímeil nánar tiltekið.  Hálf nafnlaus var hann og frekar óhuggulegur.  Ég sendi póstinn til Moggans.  Það er eitthvað markaleysi í gangi á netinu sem tíðkast ekki í samskiptum milli manna í raunheimum.  A.m.k. ekki síðast þegar ég gáði.

Sá sem sendi mér póstinn er greinilega stórbilaður trúarofstækismaður sem gefur auðvitað ekki upp nafn sitt.  Þessi kjáni hræðir mig ekki en það er alltaf óhugnanlegt að fá nafnlaus bréf.  Þetta segir mér þó , að eitthvað hef ég komið við kaunin á viðkomandi.

Þangað til næst,

ég er farin í þvottahúsið til að þvo bænamottuna!

Amen og Úje

ÞVAGLEGGUR Á ÞINGVÖLLUM?

Selfosslögreglan handótk mann á Þingvöllum sem var grunaður um ölvunarakstur.  Ég ætlaði nú ekki að fara að blogga um svoleiðis tittlingaskít, enda alltaf verið að taka drukkna hálfvita undir stýri og telst ekki til frétta einu sinni.  Því miður.

En í fréttinni er tekið fram að maðurinn hafi verið færður til sýnatöku.  Blóð og þvag tekið.

Það varð mér tilefni til bloggs.

Var þvagleggurinn tekinn á manninn?

Vonvonders!

Úje

Ölvaður maður ók á rútu á bílastæði á Þingvöllum

KYNLÍF Á "GRÁU" SVÆÐI

Ég las í Mogganum um daginn, að þrátt fyrir að fólk verði gamalt, þýði það ekki að það hætti að stunda kynlíf.  Það ku verða mega-fjörugt þegar fólk nær sjötugu.  Hm.. ég veit ekki með ykkur, en ég er afskaplega lítið fyrir að myndgera kynlíf fólks í huga mér, og mér hugnast alls ekki að fá þessa vitneskju á heilann.

Í minni fjölskyldu er enginn svona saurlifnaður við líði.  Hvorki meðal þeirra ungu né þeirra gömlu.  Hjá okkur hefur kynlíf aðeins eina fúnksjón, og hún er að geta börn.  Við tölum ekki um kynlíf, né heldur lesum við um það, að minnsta kosti myndum við aldrei viðurkenna það og okkur hugnast ekki fimleikaæfingar í bólinu. Bæði sveitt og klístrað, oj.  Það er uppskrift í Biblíunni um hvernig á að bera sig að við að "geraða".  Konan undir, karlinn ofaná, upp niður, fram og til baka, búið bless og góða nótt (minnir mig).

Ég hef gert þennan viðbjóð þrisvar en það var vel á sig leggjandi, vegna yndislegra dætra minna ÞRIGGJA.

Í minni fjölskyldu gerir það enginn á gamals aldri, það segir sig sjálft.  Og mér er fyrirmunað að skilja af hverju þeir eru að rannsaka einhverja hruma úti í Bandaríkjunum. Fólk sem er örugglega trúlaust og siðlaust, og gott ef ekki múslímar bara. Svei mér þá.

Ækantgetnó!

Úje

 

AÐ BÚA Á DJAMMINU

Í nokkur ár bjóum við húsbandið við Þingholtsstræti, ansi nálægt Bankastrætinu.  Það gat orðið ansi skrautlegt frá fimmtudegi til mánudags og mig minnir að skemmtistaðir hafi verið opnir til kl. 04,00 á þeim tíma.  Úti á horni var sú háværasta danstónlist sem ég hef heyrt fyrr og síðar, bassatrommann, þeytti myndunum á veggnum hjá okkur til og frá, fram á rauða morgun. 

Við gerðum ekki veður út af þessu, enda til lítils, ef maður kýs að búa í hringiðunni.  Við vorum heldur ekki með nein læti, þrátt fyrir að í portinu okkar gerði fólk þarfir sínar, fengi sér á broddinn og stundaði kórsöng.  Ekki var það af því okkur féll það svona vel, heldur vegna þess að miðbærinn er eins og Sódóma um helgar og harla lítið hægt að gera í því. 

Ég er ekki að segja að Erna Valdís Valdimarsdóttir, sem verður fyrir ónæði af Q-bar, eigi að sætta sig við átroðning og ólæti, að sjálfsögðu ekki.  En eftir að hafa búið við Þingholtsstræti og á Laugavegi, veit ég að ekki er hægt að gera til að breyta ástandinu,amk. er það mín upplifun og reynsla.

Ég flutti og sé ekki eftir því.  Kannski ætti Erna að hugsa sér til hreyfings.  Ekki til að gefast upp heldur einfaldlega til að halda geðheilsunni.  Þetta er óvinnandi vegur.  

Læfsökks!

Úje 

Telur um einelti að ræða

KRÚTTSERÍA OG ÉG Í KRÚTTKASTI

Hér koma glænýjar myndir af Jenny Unu Eriksdóttur, sem gisti hér í nótt, við mikinn fögnuð heimilisfólks.

 Í fína kjólnum sem mamman keypti í London með sinn "eigins" safa, nottla.             

 

Alltaf glöð og alltaf góð eins og Emma og svo bakar hún brauð, bráðnauðsynleg á hvert heimili.

Ójá.

HÁVAÐINN Í HORNINU!

Ég þoli ekki ömmufordóma.  Ömmur prjóna, baka, skakklappast um á flókaskóm og róa fram í gráðið.  Arg.  Ömmur nútímans eru ekki svona, varla langömmurnar.  Við erum ungar, flottar, "þroskaðar" betur vitandi en mæðurnar (jeræt) og við lítum á það sem forréttindi að fá að vera sem mest með barnabörnunum okkar. 

Við erum útivinnandi, heimavinnandi, lesandi, skrifandi, rífandi kjaft, í pólitík og fjallgöngum (ekki ég nóveihósei), og síðast en ekki síst, þá erum við nettengdar með attitjúd ef því er að skipta.  Við neitum því að leggja upp laupana, við erum að upplifa nýtt þroskaskeið, hið mikilvægasta af öllum.  Við erum miðaldra á öllum aldri.

Ég krullaðist upp þegar ég las viðtengda frétt, þó krúttleg sé, því viðkomandi amma þurrkar þvottinn á tölvugræjunum heima hjá sér, en það þykir rosa krúttlegt og merkilegt að amman skuli vera með súpernettengingu.

Hoppið inn í nútímann gott fólk.  Tími okkar ammanna er runninn upp og við munum beita áhrifum okkar til hins ýtrasta, á barnabörnin, að sjálfsögðu til góðs.

Við erum stærð í jöfnunni og það verður að reikna með okkur.

Við erum hávaðinn í horninu.

Samfélagið verður ekki samt aftur.

Ekkertammansiturhokinníhorninuoggerirskyldusínaneitt!

We are gonna take over the world!

Újejejejeje

 

 

Vel tengd amma

GEITUNGASLAGURINN MIKLI

Þessi kolbrjálaði geitungur kom inn um eldhúsgluggann í morgunn.  Hann var viðskotaillur og tók ekki áskorun um að flytja sjálfan sig út fyrir.

Viðbrögð: Mikill eltingarleikur og slagsmál brutust út. Húsband og geitungur tókust á upp á líf og dauða.  Viðureign tók kortér.

Niðurstaða: 3 glös brotin, húsband marið á kinn, hurð að eldhúsi löskuð.

Einn geitungur látinn.

Ójá

FJÖR Á LAUGARDAGSKVÖLDI

Svo gaman á djamminu.  Einn sleginn með flösku, annar barinn í andlit með glasi og aðrar róstur og ofbeldi, hér og þar.

En af hverju ætli föstudagurinn hafi verið ofsalega rólegur og laugardagurinn kolvitlaus?

Eru það himintunglin?

Ég spyr.

Úje

Fjöldi slagsmála á höfuðborgarsvæðinu í nótt

SKELFILEGUR GLÆPUR

 

Þessi maður sem rændi níu ára stúlku, nauðgaði henni og gróf lifandi, er viðbjóðslegur glæpamaður, sem ekkert gott á skilið.

En við höfum ekkert leyfi til að taka líf.

Hvorki hann né ríkið.

Við réttlætum ekki vonda gjörð með annarri.

Engar dauðarefsingar.  Þær eiga ekki heima í siðmenntuðum þjóðfélögum.

Glæpurinn er samt svo viðurstyggilegur að orð fá ekki lýst tilfinningunni, bara að lesa um hann.

Látum hann sitja út ævina.

Það er við hæfi.

Dæmdur til dauða fyrir að nauðga og myrða níu ára stúlku

PÖNKAÐ EN SNYRTILEGT.. HM

Ég er hlynnt skólabúningum.  Sko hugmyndafræðinni á bak við þá.  En persónulega held ég að þrátt fyrir að skólabúningar hefðu verið til staðar á uppreisnarárum mínum í Hagaskóla, hefði ég fundið leið til að skera mig úr hópnum.  Unglingsárin eru ein sjálfstæðisbarátta frá upphafi til enda og ég persónulega, lagði töluvert á mig til að sýna fram á sjálfstæði mitt og sérstöðu.

Ég hefði tekið aðra ermina af jakkanum, spreijað annan skóinn rauðann, klippt pilsið upp í hliðunum og það hefði bara verið byrjunin.  Ég gerði svona hluti við fötin mín, hvort sem var, ef mér fannst þau of venjuleg.

Burtséð frá þessu, held ég að skólabúningar leysi margan vanda.  Þeir eiga að vera þægilegir, fallegir og auðveldir að þvo og meðhöndla, fyrir vinnulúna foreldra.

Einkum og sér í lagi líst mér vel á að klæðnaður verði ekki til að afmarka stöðu nemenda sem ríkra eða fátæka, en við búum í þjóðfélagi þar sem himinn og haf er á milli fólks.  Ég er ekki að mæla með að við sættum okkur við það, vill byltingu hið snarasta og hana til vinstri, en ég er að hugsa um börnin sem finna fyrir því að geta ekki fylgst með "barnatískunni", svo hörmulega sem það hljómar.

Einn bloggari mælir með skólabúningum sem sérstaklega sniðugri hugmynd fyrir dætur efnamanna.  Þetta fannst mér svo vitlaust fyrirsögn, að ég kynnti mér ekki einu sinni innihald færslunnar.  Ég hef ekki áhyggjur af börnum stórefnafólks, p.c.,  Ég held bara að svona fyrirkomulag sé praktískara fyrir alla aðila.

Hjallastefnuskólarnir eru að því er ég best veit, allir með skólabúninga. 

Auðvitað.

Margrét Pála Ólafsdóttir veit nefnilega hvað hún syngur.

Ekki falstónn þar.

Újejeje

Flestir vilja vera í skólabúningi