Tvímælalaust undarlegur

Hér er mikið fjör. 

Jenný Una hefur stikað hér um íbúðina með tusku og þurrkað af (er þetta genískt, ég trúi því ekki?).  Taktar mömmu hennar við húsverkin eru sjáanleg í barninu.

Á meðan spjallar hún og þessa dagana er hún stödd í þeim ævintýraheimi sem þriggja ára barn býr í.  Hér verða til heilu sagnabálkarnir sem hún réttir að ömmunni, og ekki allir jafn fallegir.

Það er mikið um týnda krakka sem hafa verið óþekk og undarleg og "hlaupt" burtu frá mömmu og pabba út í buskann. 

Og í "dýrahöllinni" sem er hérna á Íslandi á bak við skóginn, eru dýrin stundum að hræða fólk en þau eru undarleg en samt góð.

Svo leitaði hún ákveðin að dúkkunum sínum sem hún þurfti aðððeins að baða, því þær voru óhreinar og mjög undarlegar.

Og ekki má gleyma kettinum Núll (skírður á staðnum um leið og höfundur skáldaði upp söguna) sem er alltaf svangur og mjög undarlegur.

Nú bíð ég eftir sögu um Ömmu Rúrí (skáldsagnapersóna barns) sem gengur um "í nóttinni" og er mjög undarleg. "Alleg satt amma".

Það er óhætt að fullyrða að orðið undarlegur er orð dagsins, vikunnar og mánaðarins.

Ja.. nema að barn komi með annað og nýtt orð.

Vondandi ekki draugalegur því mér er hætt að standa á sama. 

Allt svo annarlegt eitthvað.

Krúttk.... þið vitið hvað.

Það fer að bresta á með því.

 

Hver er á klukkunni?

Æi, get ekki á mér setið þegar ég sé enn eina rannsóknina, sem meikar engan sens.

Bandarísk könnun sem byggð er á upplýsingum kynlífsfræðinga í Bandaríkjunum og Kanada hefur leitt í ljós að fólk nýtur kynmaka best þegar þau standa í sjö til þrettán mínútur.

Kynlífsfræðingarnir hljóta þá að hafa spurt skjólstæðinga sína þessarar spurningar.

Hm..  Hvernig fer þetta rannsóknardæmi fram?

Erfitt í framkvæmd?

Kannski eru allir orðnir svona "down to buisness about it"  ég er orðin svo gömul, fyrir utan að vera hippi og á mínum hippaárum þakkaði maður sínum sæla, ef maður náði andlitinu á elskhuganum áður en hann var hlaupinn.  RÓLEG!! Ég er að grínast og fylla upp í hippamýtuna fyrir ykkur þið ykkar sem eruð saurug í hugsun.

Í alvöru þá er fólk sem stendur í tímatöku á kynlífi sínu örugglega með skeiðklukku og niðurteljara.  Allan nútímapakkann.

Svo er stokkið í rúmið og komasho.

Ég sakna gamalla og góðra daga.

Cry me a river!

Úje

 

Kynmök taki sjö til þrettán mínútur

Alkinn ég...

 ..vaknaði á mínútunni átta og skondraði augunum um mitt sérhannaða svefnherbergi, þar sem stækkaðar myndir af Mér prýða alla veggi.

Taka tvö..

..ég vaknaði kl. 08,00 eins og ég hef fyrir sið og fann að ég var í flottu formi.

Flottari en ég á skilið, miðað við aldur, reynslu og fyrri iðjur. 

Ég fékk mér te og sígó.

Las blöðin og var ánægð eins og geðgott ungabarn.  Agú!

Ég las..

..um ný-útnefndan kandídat Rebúplikana og Bush þegar þeir fóru í sleik fyrir utan norðurdyrnar (þær eiga að vera bigtæm important) í Hvíta húsinu.  Alltaf gaman að sjá liff í öldungunum.

..að Gilzenegger ætli að koma út úr skápnum hjá Jóni Ársæli fljótlega.  Og ég brosti og hugsaði blíðlega (ok, ekki blíðlega, en skilningur tók sig upp); æi dúllan, þetta skýrir margt, ef réttt reynist.

..um þetta leiðinlega fokk í Júróvisíjón, sem alla jafnan kemur út á mér pirrunum.  Ég reyndar las það ekki til enda, (þannig að þið verðir að klikka á fréttina ef þið hafið áhuga) og hugsaði:  Æi dúllurnar í Júró og nærri klappaði skjánum.

..það var þá sem það rann upp fyrir mér, að í dag, amk. væri ég í andlegu jafnvægi og ég ætla að halda því áfram þar til ég leggst á koddann minn í kvöld.

Annars er þetta einn dagur í einu, í jafnvæginu og edrúmennskunni.

Ekki að ég stefni að Nirvana hérna.  Ég verð aldrei svo þroskuð að ég hætti að verða reið og  misþyrma lyklaborðinu reglulega, en það er dásamlegt að geta lesið í gegnum búllsjittið án þess að verða svo pirraður að maður reyni að berja sig til blóðs með ullarpeysu, ef ekkert haldbærara barefli er innan seilingar.

Annars er mælikvarðinn á jafnvægi hjá mér þessa dagana, Bandið hans Bubba.  Nenni ekki að segja hversvegna núna en það verður spennandi að sjá hvort ég lifi það af, annað kvöld.

Er í önnum.

Bara góð.

Farin í göngudeildina, ljósin mín.

Bætmítúðebón.

Úje!

 

 

Eurobandið fær uppreisn æru

Hver liggur á bæn og spilar einhver Bingó?

 

Ég er í víðtæku rusli.

Ég má ekki spila Bingó 24/7 á ákveðnum tíma um páskana og væntanlega ekki leggja kapal heldur.

Ég efast meira segja um að það megi gera það í Dymbilvikunni.  Allt bannað.

Ég man eftir að hafa smyglað mér inn í Glaumbæ í páskavikunni í denn og þá voru stólarnir uppi á borðum og lokað kl. 23,30.  Það mátti ekki dansa.  Það mátti liggja á barnum en alls ekki dansa.  Það hefur örugglega verið bannað að spila Bingó en það var í lagi, það voru ekki Bingóspilandi ungmenni þá frekar en nú.

Spilar einhver Bingó núförtíden?

Ætli að það sé reiknað með því að meirihluti fólks liggi hýsterískur á bæn, heima hjá sér yfir páskana?

Úff hvað þetta er mikil tímaskekkju reglugerð.

Ólafur F getur sett þetta sem forgangsverkefni, að laga þessar hallærislegu reglur um opnunartíma skemmtistaða yfir "hátíðarnar".

Ekki það að ég sé á leið á djammið.

Ónei, verð heima að lesa.

Mér er bara uppsigað við svona skinheilagheit.

Afsakið á meðan ég garga.

Má ekki láta fólkið sem fær greidd laun fyrir að biðja, sjá alfarið um það og halda þjóðfélaginu í eðlilegum rythma á meðan þessi ósköp ganga yfir?

Annars góð,

Later

 

Bingó bannað á ákveðnum tímum

Sjálf ljótan í heimsókn

Ég var að tala við konu áðan.  Skemmtilega konu.

Ég var að tuða yfir því við hana, að flensunni sem er að hrjá mig, fylgdi sjálf ljótan.

Ég hef aldrei verið jafn illa haldin af ljótunni eins og núna.

Ég er með sár á vörinni.

Hárið á mér er í allar áttir.

Augun glansa.

Hrukkurnar sem hafa einhverra hluta vegna komið sér fyrir í andlitinu á mér eru afskaplega vel merkjanlega þessa dagana.

Yfir þessu var ég sum sé að kvarta við þessa vinkonu mína.

Þetta með hrukkurnar náði henni alveg, enda hún komin yfir fimmtugt eins og sumir og tengdi beint við vandamálið.

Hún reyndi samt að draga úr hrukkuvandanum mikla, til að bæta líðan mína og sagði; "veistu það Jenný, að hrukkurnar sýna að við höfum lifað, þær dýpka karakterinn, lýsa upp andlitið.

Hér var ég orðin græn í framan og fór að smyrja mig með mínu rándýra hrukkukremi.

Þegar hún var farin út um dyrnar hvarflaði það að mér að hún gæti haft rétt fyrir sér en samt hallast ég heldur að því að það sé óréttlátt að andlitið á manni þurfi að vera einhver rosaleg sönnunarbyrði um að maður hafi lifað ógeðslega lengi.

Hvað finnst ykkur?

Eruð þið sammála þeirri ákvörðun minni, að það sé best að panta tíma hjá lýta?

Þarf að hugsa þetta.

Lít örgla mikið betur út á morgun.

Hóst!

Bland

Einhverjir hafa verið að hvetja mig til þess að fara að skrifa heitu bloggin um samfélagsmál, en það verður að segjast, að ég hef algjörlega látið það eiga sig undanfarið. (Sumir fá kikk út úr því að láta aðra þjástvilja sjá mann engjast.)

Ástæða?

Jabb, ég þarf á orkunni minni að halda í sjálfa mig þessa dagana. Þess vegna sneiði ég hjá því sem gerir mig brjálaða úr reiði. 

Þar má nefna þetta t.d.

Ég verð nefnilega í alvörunni reið og langar að fremja eitthvað.

En hvað um það..

Það er líka hægt að verða alveg stjörnuvitlaus af vonsku yfir að 16 ára krakki skuli sitja í hegningarhúsinu.  En... ég tel upp að 10 og tek það seinna.

Að öðrum og skemmtilegri hlutum

Stóra barnabarnið mitt hann Jökull Bjarki (sem er í eðlilegri stærð sko, bara sá elsti af hópnum), er að fara að fermast á pálmasunnudag, í Dómkirkjunni.  Allir velkomnir (djók).  Vá hvað tíminn líður, barnið fæddist á byltingarári ömmu sinnar, einn af fáum ljósum punktum í tilverunni á því herrans ári 1994. Knús Jökli minn.

Hér eru myndir af ungviðinu mínu.

Jenný Una fær bara hrískökur í stað nammis.  Amman kippir því í liðinn fljótlega.

Hrafn Óli fær ekkert nammi en er alltaf svakalega glaður

Og hann Oliver bjó til þetta fína kort handa ömmu-Brynju þegar hún var í London í síðustu viku.

Hér með er krúttkast dagsins tekið.  Allir í næsta vegg! 

Ég er auðvitað bara góð.

Hóst, hóst og allt það..

..en samt góð.

Síjúgæs!

Klár í bátana!

 

 Stundum getur maður þakkað almættinu fyrir flensur og aðra óáran.  Ég hef nefnilega verið "gránduð" heima alla helgina með hita og ekki getað hamast um allt eins og ég hafði ætlað mér.  Þess vegna hef ég getað lent og áttað mig. 

Á 500 km. hraða hafa hlutirnir gerst á nýju ári og að vandlega athuguðu máli hafa þeir allir verið til góðs.

Læknirinn minn á Vogi sagði mér að ég væri töffari sem væri sjálfri mér harður húsbóndi og vissulega er það rétt eins og allt annað, sem þeir sem vita í alvörunni betur, hafa gaukað að mér í gegnum tíðina.  Mér hefði verið vísast að hlusta betur, en það er aldrei of seint að byrja.

Nú hef ég verkefni að vinna.  Það fyrsta er að þvo þvott og dúlla í kringum mig.

Svo tekur við skemmtilega erfið vika í göngudeildarmeðferðinni minni.  Þar sem ég þarf að nýta alla mína orku.

Þess vegna þakka ég mínum sæla fyrir kyrrsetninguna.

Ég er enn með hita og hósta.  Kva!  Íslensk kona, tek það með vinstri.

Nú er ég nefnilega klár í bátana.

Ójá og njótið sunnudagsins elskurnar mínar.

Það ætla ég að gera.

Kallt - svo kallt

 

Það er ekkert lát á kuldanum, skv. þessari frétt.

Mér er búið að vera kallt í hálfan mánuð.  Enda reykjandi úti stóran part tímans.

Mér er andskotans  nær.

Nú hætti ég að reykja.  Búin að fá lyfseðil á nýja reykingarlyfið sem er víst frábært tæki í baráttunni við nikótínfjaldann.

1. maí og undirbúningur hafinn.

Ég gefst einfaldlega upp á þessari "réttindabaráttu" með sígódæmið.

Það er ekki hægt að fúnkera í þessu reyklausa þjóðfélagi.

Samt er þetta víðtæka bann mannréttindabrot, fer ekki ofan af því.

Ég ætla að súa einhverjum í batteríinu fyrir að selja mér löglegt fíkniefni og skerða svo réttindi mín til þess að nota þau.  Ég sé feitar peningasummur framundan.  Jeræt.

Gulli heilbrigðis kemur sterklega til greina.

Annars góð, líður vel, útsofin og jákvæð.

Já jákvæð, þrátt fyrir tuðið.  Ég get ekki farið að skrifa um engladans, blómstrandi akra og fuglasöng.

Þið mynduð verða fyrir svo svakalegum vonbrigðum skammirnar ykkar.

Úje farin að reykja.

Hvessir suðaustanlands

Bölvuð brussan

 

Ég ætti ekki að skrifa þessa færslu, vegna hættu á frekari sjúkdómsgreiningum, en af því mér er slétt sama hvað fólki út í bæ finnst svona yfirhöfuð, meðan ég er sjálfri mér trú, þá deili ég með ykkur skemmtilegri reynslu minni frá deginum.

Þetta er játningablogg.

Ég er bölvuð brussa.

Eða skellibjalla, en það er of krúttlegt orð til að lýsa því sem ég er búin að afreka í dag, af því að ég flýtti mér of mikið, sást ekki fyrir og hegðaði mér ekki í samræmi við þær reglur sem ég hef sett mér í edrúlífinu mínu (hugsa, taka ákvörðun, framkvæma.  Í þessari röð sko) .  Þetta var ekki stórvægilegt, nema hreinsikostnaður á bíl og fötum, kemur til með að kosta hvítuna úr augum mér. Hehemm.

Ég átti að mæta á tiltekinn stað kl. 13,00 á dottinu.

Ég var í seinna lagi og þegar ég var komin út í bíl mundi ég eftir að ég hafði gleymt ákveðnum pappírum og gleraugunum mínum á eldhúsborðinu.

Ég út úr bílnum og skellti hurðinni blíðlega á höndina á mér, stökk upp stigann og datt á hausinn og meiddi mig í hnénu.  Komst áfallalaust út í bíl aftur með fenginn.

Tók viðkomandi pappíra, ásamt sígópakka, kveikjara, gleraugum og fleiru og dúndraði í handtöskuna en gleymdi að ég hélt á kókflösku (diet, ég er sykursjúk addna) og hellti henni yfir mig og bílinn á mjög skipulagðan hátt.  Það var pollur á peysunni minni, gallabuxunum og kápan rennandi blaut.  Bílsætið er útatað. 

Í dag ætla ég ekki að hreyfa mig nema á milli stóla, og ég ætla að gera það ofurvarlega.

Enda er ég með bullandi flensu.  Jóna smitaði mig í gegnum símann í gærkvöldi.

Farin að lesa.

Hóst.

Fremínisti og morgunpælingar

 

Var að vakna eftir að hafa sofið frá kl. 22,00 í gærkvöldi.  Úff hvað það er gott að vera komin heim, þó farangurinn af Vogi sé hér í pokum og töskum út um alla íbúð.  Hvernig getur kona farið inn á meðferðarheimili þar sem maður er á slopp, með fulla ferðartösku af fötum og finnast hún samt hafa gleymt helmingnum heima?  Það kemur seint sá dagur að það verði allt í lagi með mig. En nú verður þvegið.

Ég er búin að lesa AA-bókina og er tilbúin inn í daginn.

Jenný Una og Hrafn Óli komu í heimsókn í gær og það urðu miklir fagnaðarfundir hjá okkur nöfnunum, en hún sagði í ásökunartón við ömmu sína:  Amma þú ert búin að vera mjög, mjög lengi á spítalann, alveg þrjá daga (með áherslu á þrjá), það er það lengsta sem hún veit varðandi framtíðina.

Hrafn Óli agúaði bara og brosti framan í mig og þurfti enga áfallahjálp vegna fjarveru ömmunnar, enda bara tveggja mánaði og í þrusu góðum gír. Jössses hvað hann er fallegur.

Í gærmorgun átti eftirfarandi samtal sér stað á milli Jennýjar og mömmu hennar, þegar þær voru í bílnum á leið í leikskólann.  Þær voru að keyra fram hjá Hallgrímskirkju hvar iðnaðarmenn voru við vinnu uppi í kirkjunni.

Mamman:  Jenný sjáðu mennina sem eru að vinna svona hátt uppi í kirkjunni.

Jenný: Þa er líka kona þaddna.

Mamman: Já auðvitað, það segirðu satt elskan það getur líka verið kona að vinna þarna.  Ertu femínisti Jenný?

Jenný: Nei ég er Jenný Una Eriksdóttir. Ka err fremínisti?

Mamman: Það er þegar strákar og stelpur fá að leika með sama dótið eins og bíla og dúkkur. Og allir fá að gera jafn mikið.  Mamma er femínisti, pabbi, Helga frænka og amma líka.  Og eiginlega allir sem við þekkjum.

Jenný:  Ég leik með bleikan bíl og strákarnir með brúnan. Það er gaman. (Barn á prinsessuflippinu).

Mamman: Já eða strákarnir með bleikan og þú brúnan ef þið viljið.

Jenný: (löng þögn). Ég er FREMÍNISTI.

Auðvitað er dótturdóttir mín fremínisti, þó það nú væri.

Sé ykkur á eftir ódámarnir ykkar.  Farin að lesa færslurnar ykkar.

Dóntcræmíariver.

Úje