Samfarasögur af Sobbeggi afa

 

Langar mig að heyra nánar um kvennamál Þórbergs Þórðarsonar, einum af mínum uppáhalds rithöfundum?

Langar mig að komast að því að þessi yndislegi "naívisti" var ekki við eina fjölina felldur í ástarmálum og var að hilla stelpurnar á meðan hann var í föstu sambandi?

Já, já, auðvitað er ég til í það. Ég er mannleg og get endalaust lesið um Þórberg.

Ég bið hér með um þessa bók í jólagjöf, en hún heitir "Í fátæktarlandi: Þroskasaga Þórbergs Þórðarsonar" og er eftir Pétur Gunnarsson.

Nei annars ég kaupi hana sjálf.

Nenni ekki að bíða fram að jólum.

Annars segja sumir íslenskir bókmenntaveðurvitar að Þórbergur hafi ekki verið rithöfundur, hann hafi verið stílisti.  Sumir segja líka að rass sé afturendi þegar allt eins má kalla þennan líkamspart rassgat, og þangað má líka benda ákveðnum veðurvitum að pilla sig.

En það myndi ég aldrei gera, ég er svo kurteis.

Úje.

Þórbergur ekki við eina fjölina felldur

Hátt hreykir heimskur sér!

Stundum (oft) get ég ekki orða bundist.

Í Kastljósinu í gærkvöldi var skemmtiatriði mánaðarins/vikunnar/ársins og ég reikna fastlega með því að sjá það "endurtekið" í Áramótaskaupinu á gamlaárskvöld, svo stórkostlega fyndið var það.  Að sjálfsögðu mættu þeir Bubbi og Þorgrímur Þráinsson í spjallið, til að auglýsa bækurnar sínar, Bubbi með veiðisögurnar og Þorgrímur með bókina fyrir karlmenn, um hvernig á að gera konur hamingjusamar.

Ég er hrifin af ýmsu sem Bubbi hefur gert og ég hreinlega elska Konuplötuna hans.  En maðurinn er óstjórnlega montinn og sjálfhælinn.  Skv. Bubba þá kemur bara einn "hann sjálfur" upp á sjónarsviðið á 100 ára fresti.  Bubbi, ég vona að þú hafir rétt fyrir þér, hver myndi afbera fleiri eintök í einu?

Þorgrímur slær mig ekki sem sérfræðingur í kvenfólki.  En ég dáist að því hversu klár hann er að finna sér matarholur.  Hann er mjög upptekin á karla- og kvennakvöldum, sem skemmtiatriði, ég spyr; er hörgull á skemmtilegu fólki í bransanum?

En hvað um það.  Þarna sátu þessir sjálfumglöðu monthanar í Kastljósinu og kepptust um að koma sjálfum sér á framfæri. 

Það er landlægur andskoti á Íslandi að nota sama fólkið aftur og aftur til umfjöllunar.  Bubbi er í fréttum í hverri viku og nú stefnir Þorgrímur í það sama.

Það skal þó segja fjölmiðlum til varnar að fólk virðist hafa alvöru áhuga á þessu sama fólki, aftur og aftur og aftur og aftur.

Hvað gerir maður í því?

Jú, maður horfir og skemmtir sér konunglega yfir vitleysisganginum.

Ójá.

 

 

Eftirþankar

Ég og leshringurinn minn, Litla Gula Hænan, horfðum af athygli á Kiljuna í kvöld og við vorum sammála um að við hefðum skilið hvert orð.

Þátturinn var góður, að vísu vorum við stelpurnar með áhyggjur þarna á tímabili, um að Kolla færi á límingunum en hún small aftur í formið.  Negrastrákarnir vekja heitar tilfinningar í báðar áttir. 

Verst hvað maður verður bókasjúkur, að horfa á svona þætti.  Þetta grípur um sig á hverju ári, ég slefa yfir sjónvarpinu.  Ég myndi gefa bæði hönd og fót fyrir djobb þar sem ég fengi allar nýju bækurnar til skoðunar.  Jafnvel þó það væri næturvarsla á bókasafninu.

Ég er komin með nokkrar bækur á óskalistann og hef tilkynnt jólasveininum í mínu hverfi um þær og að ég muni uppfæra listann reglulega fram að jólum.

Breiðavíkurbókin

Bókin hennar Vigdísar Gríms

Hótel Borg, eftir Ítalska höfundinn sem var hjá Agli

hm.. þetta er nóg í bili.

Farin að fá mér tómat.

Úje!

Hvað gera þeir þá við ræfil eins og mig?

Ef fólk sem hefur greinst með geðröskun fær ekki að kaupa líftryggingu, þá er fokið í flest skjól. 

Hvað gerist þá með mig sem er óvirkur alki með sykursýki? (En sykursýkissjúklingar greiða hærri iðgjöld).

Eitthvað hangi ég ekki með í umræðunni, því það hafði sannast sagna ekki hvarflað að mér að það væri til fólk sem fengi ekki að kaupa líftryggingu.

Ég er ekki líftryggð en þegar ég fer að velta þessu fyrir mér, fyllist ég réttlátri reiði fyrir hönd okkar sem höfum höfum þjáðst af s.k. félagslegum sjúkdómum eins og t.d. geðröskunum og alkahólisma.

Í mínu basli við alkahólisma, þjáðist ég af þunglyndi, sem svo hvarf eins og dögg fyrir sólu um leið og ég varð edrú, en greiningin hefur ekki horfið neitt.

Jenný Anna er með sykursýki, og er opinber óvirkur alki (sem allir vita að vísar til að ég muni hafa drukkið mikið og ótæpilega), þannig að ég þarf að liggja óbætt hjá garði ef eitthvað kemur fyrir (GMG, það er alltaf eitthvað að koma fyrir).

Ég tek niðurlag úr ljóði Vilhjálms frá Skálholti sem lýsir tilfinningunni ágætlega sem ég er að upplifa núna.

"..fyrst þeir krossfestu þig Kristur

hvað gera þeir þá við ræfil eins og mig?"

Góðan daginn gott fólk!

Gleðilegan laugardag.

Neitað um líftryggingu

"Ten little niggers"

Bókin 10 litlir negrastrákar eða "Ten Little Niggers" eins og hún heitir á frummálinu, er að koma út aftur.  Stundum verð ég svo innilega hissa á því sem gerist í kringum mig, að ég veit varla hvert ég á að snúa mér.  Þessi bók sem er auðvitað afurð breska heimsveldisins og endurspeglar viðhorf þess til annarra kynþátta er tímaskekkja sem á auðvitað ekkert erindi inn á markað og það sem barnabók!!  Hinsvegar væri hún ágætis kennslugagn í hvernig forðast beri innrætingu smábarna á heiminum, en það er önnur saga.

Sumir segja; úff ég skil ekki hvað er athugavert við þessa bók, mér fannst hún svo "óggisla" skemmtileg þegar ég var lítil og svo teiknar MUGGUR myndirnar og ladídadída.  Vei þeim sem setti svona bók í  jólapakka til barna tengdum mér.

Annars hef ég trú á fólki og mér dettur ekki í hug að margir aðstandendur barna setji þessa ójólalegu bók undir jólatréð fyrir saklausar barnssálir að lesa.  Hvorki um þessi jól né þau sem á eftir fylgja.

Í nafni hvaða guðs?

Allir eru að tala um þýðinguna á nýju biblíunni, orðalag, hvort bókin sé orð guðs sem greypt hafi verið í stein, eða hvort bókin sé skrifuð af mönnum.

Ég hallast að því að biblían sé skrifuð af mönnum og í henni megi finna tíðaranda og viðhorf og þess vegna megi poppa ritið örlítið upp, færa það nær fólki, svo lesandinn upplifi ekki að drottinn alsherjar, sé að tala niður til hans.

Sr. Hjörtur Magni er ágætis talsmaður nýrra viðhorfa í kirkjunni.  Ég tek fram að ég er ekki kirkjumanneskja, les sjaldan eða aldrei biblíuna og er eiginlega trúarlegur útigangsmaður.  En trú og kirkja er mörgum mikilvæg, fólki sárna breytingar á bibbu, eins og t.d. Gunnari í Krossinum og þess vegna skil ég að það sé skeggrætt líflega um hina nýju þýðingu hinnar s.k. helgu bókar.

Ég ætla ekki að fokkast neitt að ráði, meira, í stóra biblíumálinu, en þegar ég horfði á Geir Waage í Kastjósinu í kvöld (sjá link að ofan), þá hugsaði ég með mér að þessi umboðmaður guðs væri ekki að flytja fjöll í málflutningi, ekki steinvölu í attitjúdi og ekki sandkorn í virðingu fyrir manneskjunni.  Þegar hann fór að slá um sig með latneskri málfræði þá hugsaði ég með mér, að kannski ætti Geir Waage að vera með sína biblíu innan klausturveggja þar sem ekki sála lætur sjá sig nema upphafnir karakterar eins og hann sjálfur.

Ef svo ólíklega vill til að GW tali í nafni guðs almáttugs þá er guð ekki bara uppskrúfaður og fjarlægur venjulegu fólki, hann er húmorslaus líka.

Þá megiði eigann!

Guð sko og Geir í kaupbæti.

Bætmí.

Ójá.

Einhver til í að gefa mér kr. 80.000?

Ég á óteljandi uppáhaldsrithöfunda.  Nánast allir rithöfundar sem ég hef nennt að lesa, getað haldið þræði og gleymt mér yfir, hljóta þennan titil.  Oscar Wilde er svona uppáhalds, uppháhalds.  Ég á flestar bækurnar hans þýddar og ég á safnið hans komplett á frummálinu.  Reyndar gerðist ég Oscars áhangandi á sama tíma og ég lá í bókum Edgar Allans Poe, sem á sama afmælisdag og ég og var fórnarlamb dauðans en er brilljant engu að síður. Þeir félagar voru "inn" á sama tíma.

Myndin af Dorian Grey, eftir OW er fullkomnasta lýsing á sjálfsdýrkanda sem skrifuð hefur verið fram á þennan dag, það er ég viss um.

Nú er hægt að fá frumútgáfu "The Importance of Being Earnest eftir O.W. og það er tölusett eintak nr.349.  Ef ég ætti peninga sem ég þyrfti nauðsynlega að losa mig við, myndi ég kaupa bókina, bara svo dætur mínar gætu látið bjóða hana upp eftir svona fimmtíu ár og þær eignast smá lausafé til að spandera á sjálfar sig.  Gætu t.a.m. keypt bækur fyrir peninginn.

En þetta er nú bara asnagangur í mér, ég er alveg sátt við mína útgáfu af TIoBE, fjölföldaðri í nútíma prentsmiðju og alveg þræl læsileg.

Reyndar er ég hissa á að bókin skuli ekki vera dýrari.

Dem, hvað Wildarinn er góður rithöfundur.

Og mikið fjárann sem þeir voru vondir við hann samtímamenn hans sem fangelsuðu hann fyrir að vera hommi.

Ójá.

Fágætt eintak bókar eftir Oscar Wilde fannst í handtösku

Dumbledore skutlað út úr skápnum!

Ætli J.K. Rawlings hafi verið að senda stuðningskveðjur til okkar Íslendinga vegna yfirstandandi kirkjuþings í gærkvöldi þegar hún upplýsti að Dumbledore væri samkynhneigður?

Annars er mér slétt sama um hvoru megin þetta krútt er í þeim skilningi.

Alveg eins og mér er alltaf slétt sama hvort fólk sem ég hitti, les um, heyri um, er sam- eða gagnkynhneigt.  Ekki alveg rétt kannski.  Ég hefði síður kosið að húsbandið væri hommi af skiljanlegum ástæðum.

Mér fannst biskupinn okkar einu sinni, jafn mikill dúllurass og Dombledore.  Mér finnst Dumbledore enn vera megakrútt en biskupinn, hm.. eigum við ekki að segja að hann hafi verið settur út í kuldann hér á kærleiksheimilinu.

Brrrrrr

Sófrísingkóld,

Úje

P.s. Er farin að baka.  Lagköku í öllum regnbogans litum.

Úje aftur!

 

Rowling: "Dumbledore er samkynhneigður"

Þegar karlmenn verða einmana!

 

Jæja börnin mín falleg og góð.  Ég lofaði ykkur um daginn öðru sýnishorni úr þeirri merkilegu bók, "Hversvegna elska karlmenn konur - Hvers vegna yfirgefa karlmenn konur".  Þrátt fyrir að textinn sé nítjándualdarlegur þá er þessi bók útgefin á árinu 1989 og skrifuð í fullri alvöru af tveimur Amerískum sálfræðingum.

Nú kíkjum við á kaflann "Þegar karlmenn verða einmana".  Það sem er innansviga og dökkletrað er mitt, en stundum bara verð ég að láta eitthvað fjúka með frá eigin brjósti.

"Þeir karlmenn eru fáir sem ekki óska eftir unaði innileikans jafnvel þótt þeir kunni að vera tregir til að leggja af mörkum sinn helming af því sem þarf til að öðlast hann (gat verið, gerum þá stikkfrí).  Konur sem vinna gegn innileika auka grundvallarótta karlmanna (hvað sagði ég ekki, allt okkur að kenna).  Þegar ástríki vantar verður maðurinn einmana og finnst hann vanræktur (skamm).  Ef hann reynir að tjá þessar tilfinningar er eins víst að hann telji sig auðmýktan vegna þess að hann opinberar umkomuleysi sitt og ósjálfstæði (agú).  Og hann er auðmýktur ef tilraun hans til að tjá ósk sína eftir nánari og fyllri samskiptum við konu fellur á dauf eyru.

Þegar kona neitar manni um ást og innileika sem hann þarfnast geta viðbrögð hans orðið með ýmsu móti.  Í fyrsta lagi getur hann kennt vonbrigða og gremju sem hann sennilega blygðast sín fyrir að játa fyrir henni og jafnvel sjálfum sér....

Lokastigið gæti orðið augljóst og ódulið afskiptaleysi gagnvart konunni, sem oft er ómeðvituð hefnd fyrir vanrækslu hennar.  En menn hörfa oftast fremur en að reyna að hefna sín.  Maðurinn gæti hætt tjáskiptum, leitað athvarfs í vinnunni eða íþróttum, misst áhuga á kynlífi eða haldið framhjá (vá hvað það kostar að krefjast þess að karlmenn deili tilfinningum sínum)!!!"

Svona skrifa þeir sálfræðingarnir Dr. Covan og Dr. Kinder og þeir eru ekki að grínast.  Ég veit ekki með ameríska karlmenn, en ég held ekki að ég þekki einn einasta karlmann sem er svona mikil töffluhetja og flónelsplebbi.

Hvað með ykkur?

Cry me a river!

Af mismiklum dúllurössum hjá RÚV

 

Vegna færslunnar um hann Helga Seljan "frænda" að austan, þar sem hann er talinn til þess mæta flokks fólks, sem eru dúllurassar, mun ég ekki hætta að gefa fólki þá einkunn, þrátt fyrir að karlmenn verki undan þessari lýsingu á kollegum sínum.  Þetta tek ég fram, að gefnu tilefni.

Ég elska bækur, alls konar bækur.  Ég las mig í gegnum barnæskuna og ég hef aldrei verið svo langt leidd á ævi minni, að bókin hafi ekki getað verið mér fróun.  Þegar ég les, loka ég á umhverfið, heyri ekki og sé ekki.  Þannig vil ég að það sé.

Þegar ég horfi á þætti um bókmenntir, er ég í essinu mínu.  Það er svo gaman að fá upplifanir annarra á því sem maður hefur lesið, velta bókinni fyrir sér frá mörgum hliðum og á þann hátt auka skilning á efninu.

Ég tók því Kiljunni, nýja þættinum hans Egils, fagnandi.  En ég er efins um hvað mér finnst. 

Stundum get ég látið ótrúlegustu hluti fara í taugarnar á mér.

Páll Baldvin hefur átómatiskt þannig áhrif á mig að mér finnst ég verða að reisa ágreining við allt sem hann segir.  Líka ef hann blikkar augunum.  Palli babe er svo pirraður karakter. Ég er hálf hrædd við manninn, honum virðist alltaf leiðast svo það sem hann er að gera. Páll Baldvin er þess vegna,  ekki dúllurass í mínum huga.

Kolbrún talar hinsvegar mannamál og hún talar við mig frá skjánum, kveikir í manni löngun til að lesa það sem hún er að fjalla um og hún elskar bækur.  Það fer ekkert á milli mála.  Hún er dúllurass.

Ég er ekki dómbær á hann Egil, en á sjöunda áratugnum hefði ég myrt fyrir hárið á honum.  Mér finnst hann aðeins og fræðilegur í tali, m.t.t. að þetta er ekki sjónvarpsþáttur fyrir um hundrað manna elítu með bókmenntasögupróf upp á vasann frá frönskum háskólum, heldur þáttur fyrir hinn almenna mann.  Ég er viss um að Egill elskar líka bækur, en ég myndi ekki nenna að hlusta á hann og Pál Baldvin á kaffistofu RÚV að ræða litteratúr.   Páll drullu pirraður á lífinu og Egill að tapa sér í "ismunum". Ég er viss um að maður þyrfti skýringartexta yfir hugtök og stefnur, til að skilja hvað þeim færi á milli.

Hvað um það, Kiljan er enn í vöggu (agú), vér fylgjumst með hvernig fram vindur.

Give me five!

Úje