Talandi um martraðir!

Jóhanna yrði flottur formaður Samfó, ef til stendur að breyta um þar á bæ, sem ég veit ekkert um.

En það er ekki nóg.

Það versta við kosningar á Íslandi er að við vitum sjaldnast hvaða stjórn við fáum eftir að talið er upp úr kjörkössunum.

Í þetta skipti mun ég ekki styðja flokk sem segist ganga óbundinn til kosninga.

Það er á hreinu.

Það er eins og að segjast vera til sölu fyrir hæstbjóðanda.

Reyndar hafa VG lýst yfir vilja sínum til að halda áfram núverandi stjórnarsamstarfi.

Ég vil gjarnan að Samfó gefi út slíka yfirlýsingu líka.

Framsóknarflokkurinn hefur stundað þessa klæki með "óbundnir til kosninga" með góðum árangri fyrir flokkinn og skelfilegum árangri fyrir almenning.

Reyndar trúi ég og vona að nýr Framsóknarflokkur viðhafi öðruvísi vinnubrögð en sá "gamli" gerði.

Það er algjörlega óþolandi að horfa upp á flokka sem tapa í kosningum setjast í valdastóla í nýrri ríkisstjórn á meðan sigurvegarar kosninga sitja í stjórnarandstöðu vegna þess að þeir voru ekki plottaðir inn í samsullsstjórn.

Þið vitið hvað ég meina.

Upp á borðið með hvað flokkum hugnast best varðandi samstarf og helst vill ég sjá félagshyggjuflokkana fara í kosningabandalag.

Svo það komi ekki til óhuggulegra timburmanna daginn eftir kosningar.

Timburmanna sem staðið gætu í fjögur ár.

Talandi um martraðir!

P.s. Þetta á auðvitað við um möguleg ný framboð sem eru að koma fram.

Flestir vilja að Jóhanna leiði Samfylkinguna

Er Davíð búinn að svara?

"Er draumurinn á enda?", spyr Mogginn með öndina í hálsinum og á við að Baugsveldið geti mögulega verið að líða undir lok.

Ég veit ekkert um það, en ég veit að draumur almennings um þokkalegt samfélag er brast í haust og þess vegna eru nýir hlutir að gerast.

Varðandi mína persónulegu drauma þá hafa þeir ekki verið góðir undanfarið og í hitasótt næturinnar dreymdi mig skelfilega.

Mig dreymdi að ég væri dottin í það.  Læddist eins og glæpamaður á milli bara til að kaupa mér áfengi og var skelfingu lostin yfir þeirri staðreynd að ég væri fallin og jafnframt dauðhrædd um að það sæist til mín við athæfið.

Alkar tala oft um svona drauma.

Og allir lýsa gífurlegum létti yfir að vakna og átta sig á að um draum hafi verið að ræða.

Svo var um mig líka - ég var ólýsanlega fegin.

Reyndar vaknaði ég við að minn heittelskaði stóð við rúmið og var að tékka á sjúklingnum.

Ég settist upp og starði í skelfingu á hann og stundi:

Er Davíð búinn að svara?

Ég veit ekki með ykkur en hjá mér hefur forgangurinn riðlast í hitasóttinni.

En ég er vöknuð.

Bláedrú og í góðum málum hvað það varðar en...

Davíð er ekki búinn að svara.

Fjandinn sjálfur.

Er draumurinn á enda?

Í bullandi meirihluta

Ef það kæmi skoðanakönnun í dag um ofboðslega fylgisaukningu Sjálfstæðisflokksins þá myndi ég hefja mótmælaaðgerðir við húsnæði Capacent og vera þess fullviss um að það væru allir á blindafylleríi þar innan dyra.

Auðvitað treysti ég þeim, ég er bara að segja EF.

Stundum er ég algjörlega úr takt við þjóðarviljann svo ég átti ekki að verða hissa á því að meirihluti þjóðarinnar er hlynntur hvalveiðum, en ég ætla ekki að draga dul á að mér finnst það ógeðslega fúlt.

Hvað er að ykkur addna? (Ein dálítið tapsár - jájá).

En svona hefur líf mitt oftast verið.

Flokkarnir sem ég hef kosið hafa oftast verið í stjórnarandstöðu.

Málin sem ég hef stutt hafa oftast ekki náð fram að ganga.

Vitið þið hvað þetta gerir manni?

Maður verður hreinlega andfélagslegur - eða gæti orðið ef ég væri ekki svona vel af guði gerð.

Ég var að hugsa um það áðan þegar ég sá þessa asnalegu könnun (hohoho) að það væri nú gaman að vera í meirihluta til tilbreytingar.

En þá mundi ég allt í einu (og mikið gladdi það mig) að þessa dagana er ég í pjúra meirihluta.

Og honum ekki lítið frábærum.

Ég er mótmælandi, ég kýs ekki Sjálfstæðisflokkinn, ég vill Davíð burt og ég vill róttækar breytingar á stjórnarskrá og öllum samfélagsgrunninum eins og hann leggur sig.

Halló, ekki leiðinlegt að vera ég akkúrat núna.

Enda kominn friggings tími til.

Jabb og ég segi það satt.

Meirihluti fylgjandi hvalveiðum

Agú í boðinu

Mikið er ég þakklát fyrir að hafa fengið eitt barn í einu þrisvar sinnum í staðinn fyrir þrjú einu sinni.

Ég sver það, fleiri en eitt í einu með töluverðu millibili voru meira en nóg.

Sko, ekki vera með neinn æsing en ég er ekki ein af þessum konum sem ákvað að fara á eigin afli án hjálparefna í fæðingu og nei mér fannst aldrei tertubiti að eignast börn.

Mér fannst það helvíti vont og ég man það ennþá.

Ég er forstokkuð ég veit það en svoleiðis er það bara.

Sendi ákveðnum fæðingalækni fingurinn héðan, sko þessum sem sagði við mig þegar ég var að liðast í sundur í fjóra hluta fyrir framan hann;

Svona kona, slakaðu á þetta er ekkert vont!

Hann vissi það enda með margar fæðingar að baki eins og karlmenn yfirleitt.

En mikið rosalega vorkenni ég konunni sem eignaðist átta börn á bretti.

Reyndar vorkenni ég börnunum hennar meira og líka þeim sex sem fyrir voru.

Hvaða ábyrgðarleysi er það að hrúga svona mörgum börnum í heiminn?

Hvernig eiga foreldrarnir að sinna andlegum þörfum allra þessara barna svo vel sé?

Annars eru fréttir af þessu í dúllustíl.  Svo dætt að eignast átta stykki - agú.

Já krúttlegt fyrir alla nema starfsmenn á plani.

Svo segir móðir móðurinnar að hún sé með börn á heilanum.

Nákvæmlega.

Þegar þið farið í berjamó og týnið eins og brjálæðingar ákveðin dagpart þá vitið hvað þið sjáið þegar þið lokið augunum.

Jabb, ber, ber, ber.

Það er nákvæmlega það sem ég meina.

Annars er ég að fokkast í blogginu bara að gamni mínu, valdi það fram fyrir uppvaskið.  Tjuss.

Annars góð.

Agú.

Áttburamóðir með börn á heilanum

Líku saman að jafna?

Brian Cowen, forsætisráðherra Írlands, tók því ekki fagnandi að Írlandi væri líkt við Ísland.

Nei, nei, skil það alveg. 

Við erum ekki ánægð með að Íslandi sé líkt við Zimbabwe en það hefur samt verið gert undanfarna mánuði.

Maður verður bara að láta sig hafa það.

Zimbabwe norðursins höfum við verið kölluð í ræðu og riti.

Sumum íslenskum toppfígúrum í íslenskri stjórnsýslu (við nefnum engin nöfn) hefur verið líkt við Machiavelli  á góðum degi.

Við förum ekkert út í að ræða hvað sömu fígúrur hafa verið kallaðar þegar rignir, blæs, og öllum er kalt á áhyggjusvæðinu.

Látum það eiga sig.

Vill ekki að Írlandi sé líkt við Ísland

Æsispennandi Kompásþáttur..

...fyrir dýralækna og stöku hundaeigendur.

Hér á kærleiks geysa veikindi, amk. hjá öðrum aðila sáttmálshafa við guð á himnum um ævilanga tryggð og forsjárskyldu beggja aðila.

Sá veiki reisti höfuð frá kodda og reyndi að krafla sig í gegnum bláu bakteríurnar sem huldu andlit hans og hann hafði áhuga á að vita hvort það væri eitthvað í sjónvarpinu svona á mánudagskvöldi.

Ég fór og flettiflettiflettaði og sá að það var fréttaþáttur á Stöð 2 í kvöld.  Sko, Kompás.

Ég sá aðra augabrúnina lyftast þarna í lakahrúgunni og hann stundi; jæja ekki alslæmt ef ég get haldið höfði yfir sjónvarpi. (Karlmenn og veikindi, frusss).

Hvað er í þættinum spurði hann svo og ég hríslaðist að blaðinu og gáði að því, enda sjálf ábyggilega rétt um það bil að verða fyrir árás bláu hættunnar.

Hm.. Ég las; Það er fjallað um algengasta dánarmein hunda.  Krabbamein.  Svo mun verða sýnt frá krabbameinsaðgerð á hundi í þættinum hvar æxli mun fjarlægt.

Ég reyndi að láta þetta hljóma lokkandi og setti dass af spennu og eftirvæntingu í röddina til að lífga við allt að því látinn manninn í beðjunni.

Hann hafði ýmislegt um það að segja og ekki allt fallegt.

Ég er hins vegar með bloggsíðu og get sagt ykkur að ég er hætt að skilja þennan fjölmiðil sem er Stöð 2.

Hér eru söguleg tíðindi að gerast í þjóðmálum á hverjum degi, stundum oft á dag.

Ég hefði haldið að það væru óteljandi verkefni fyrir blaðamenn að fjalla um, fleiri en þeir kæmust yfir.

En nei, þeir sjá frekar ástæðu til að fjalla um hundakrabbamein.

Ég botna ekkert í þessu enda ekki blaðamaður.

En eitt get ég sagt ykkur sitjandi hér eftir annasaman dag í heimahjúkrun að ég myndi ekki horfa á uppskurð á hundi, geimveru eða manni þótt mér væri borgað fyrir það og það þótt bullandi góðæri væri.

Fréttablaðið mun sennilega fækka útgáfudögum sínum.

Þar sem þetta er sama fyrirtækið, þ.e. Stöð 2 og Fréttó þá vil ég benda kurteislega á þann möguleika að sleppa búllsjittþáttum eins og þessum sem hér um ræðir og hafa Fréttablaðið áfram á virkum dögum að minnsta kosti.

Hvað er orðið um þennan frábæra þátt sem Kompás var einu sinni?

Já, ég er pirruð, í dag hef ég haft það verulega skítt, nákvæmlega ekkert hefur gengið upp, takk fyrir að spyrja.

Flórens.

 

Til umræðu að fækka útgáfudögum

Skemmtikrafturinn Össur Skarphéðinsson

Ég hef gaman að Össuri Skarphéðinssyni og ég held að hann yrði flottur skemmtikraftur á árshátíðum og ættarmótum.

Ég held jafnframt að það sé ekki séns að Össur geti þagað yfir leyndarmálum, hef reyndar lítið fyrir mér í því annað en tilfinninguna og svo auðvitað ótímabær upphlaup hans í gegnum tíðina.

Svo er hann yfirlýsingaglaður með afbrigðum og það er meðal annars þess vegna sem ég held að Össur færi vel á sviði.

Nú, iðnaðarráðherrann fór í heilarit á dögunum og var með kröftugar alphabylgjur.

Nú vann ég lengi vel á taugalífeðlisfræðideild á Lsp og þar kom fólk sem átti það til að trúa að úr heilariti mætti lesa hugsanir.

Hjá Össuri er þessi ótti tæpast fyrir hendi en lesandi ritsins sá einhver rof eða frávik í alphanu hjá karli og Össur telur sér skylt að láta vita að hann hafi greinst með kosningaskjálfta.

Ég held að þetta blogg um niðurstöðu heilaritsins sé ekki eitt af frumhlaupum iðnaðarráðherrans bjartsýna heldur er hann að springa úr óþreyju að koma skoðun sinni á framfæri.

Hann vill kosningar.  Gott ef hann er ekki að boða til þeirra með færslunni sinni.

Varðandi heilaritið þá ímynda ég mér að það hafi verið innan eðlilegra marka.

Trú mín á Össuri hins vegar verður hins vegar ekki lýst með þeim orðum.

Nú er að bíða næstu færslu?

Í hvaða rannsókn fer Össur næst?

Einhver?

Bylgjufærslan

Frasamaskínur og djúpar pælingar - nú eða hitt þó heldur

 

Ég vil koma því á framfæri að það var ekki ég sem var að stela kjöti á Hellu um helgina.

Ég er nefnilega ekki með bílpróf OG hætt í víninu.  Annars...

En..

Ég var að rökræða við konu áðan um kreppuna og fleira.

Hún svaraði mér á þá leið í miðri samræðu að sú staðreynd að undantekningin sannaði regluna gerði það að verkum að hún hefði rétt fyrir sér.  Einhvern veginn þannig.

En þegar einhver leggur á borð fyrir mig rökleysuna "undantekningin sannar regluna" þá hætti ég að hlusta.

Hvaða fyllibytta kom með þessa röksemd undir morgun þegar heilinn á honum var kominn í áfengisóþol og hættur að virka?

Er ekki staðreyndin frekar hið gangstæða?  Ég hebbði haldið það.

Arg.

Og þessi hérna: "Þeir sem guðirnir elska deyja ungir".

Þetta var stundum sagt við okkur í fjölskyldunni þegar við misstum barn.  Vel meint og allt það en fór algjörlega öfugt ofaní mig.

Er þá guð (ef hann er til) beinlínis eigingjarn?

Finnst honum hundleiðinlegt að fá bara gamalmenni í himnaríki?

Vill hann yngja upp á heilögum lendum sínum?

Eða er þetta tómt kjaftæði og innantóm skyndibitaspeki?

Ædóntnó en ég vildi að fólk talaði meira frá hjartanu og minna eins og sjálfshjálparbók eða frasamaskínur.

En...

Ég hugsa of mikið.  Ég er að reyna að koma mér í gang.  Horfast í augu við lífið á þessum mánudegi eftir jól.

Þarf að gera margt og dagurinn flýgur áfram.

Ég ætla að leggja heilanum á meðan ég geri eitthvað að viti.

Ég geri ekkert hugsandi eins og fífl.

Það er bara svoleiðis.

Með fulla bíla af kjöti

Grönn í kreppu

Ég var lengi sérfræðingur í negrunum.  Ég kynnti mér þær allar, prufaði margar og nú heldur þú sem lest að ég hafi verið spikbolti.

Ónei, hef reyndar einu sinni verið feit en það var þegar ég var full og andstyggileg og troðfull af róandi til að bíta höfuðið af skömminni.  Það þarf vart að taka fram að þá var ég ekki að pæla í megrunaraðferðum.

Það er nú yfirleitt þannig að við vestrænar konur erum með kíló á heilanum frá því í snemmbernsku.

Við erum mataðar á standardlúkkinu hvert sem við snúum okkur.

Þess vegna er mér til að mynda frekar kalt til Barbídúkknanna sem kenna stelpunum okkar að svona eigi konur að líta út og í leiðinni kennum við þeim að næra kaupgleðina með fötunum á þetta gervikvendi og öllum fylgihlutnum og fyrirkomulögunum sem hún þarf að eiga.

Burtséð frá því þá held ég að megrunarkúrar séu flestir gagnslausir.  Amk. þeir sem útiloka ákveðnar fæðutegundir.

Mér líður aldrei betur en þegar ég borða allan mat (nei, ekki slátur, unnar kjötvörur og úldinn fisk).

Hver man ekki eftir kókósbollumegruninni, hvítvíns- og eggjakúrnum, Scarsdale, Danska, Prins og Kók dæminu og áfram skal talið.

Ég gekk svo langt í mesta brjálæðinu að fá Mirapront (spítt) hjá heilsugæslulækni í Keflavík þegar ég var tuttuguogeitthvað.  Ég sagði við manninn þar sem hann sat á móti mér og horfði á mig;

Dr. Feelgood, ég er alltof feit, mig vantar megrunarpillur (ég var tíu kílóum undir kjörþyngd á þessum tímapunkti).

Hann (annars hugar): Ókei en þú mátt ekki taka fleiri en stendur á pakkningunni.

Ég: Nei, nei (á innsoginu). Jeræt.  (Ég hef ALLTAF tekið meira en stendur á pakkningunni og því skyldi ég breyta út af vananum.  Þetta sagði ég auðvitað ekki upphátt).

Ég var því ósofin í vinnunni, nagandi á mér kinnarnar og skyldi ekkert í hvað mér leið illa.

Ergó: Borða í hófi, allan mat og hætta að láta eins og kjánar gott fólk.

Þá eru allir þokkalega grannir í kreppunni.

Adjö!

Hey, hver fjandinn er að bloggforsíðunni?  Hún liggur bara niðri vegna bilana.  Ég kann alls ekki við þetta og hananú.

Etum, drekkum og verum glöð

Ég kem til dyranna eins og ég er klædd

 

Þegar ég má ekki eða get ekki gert hluti, eins og að þrífa, fara í matvörubúð og svoleiðis leiðindasýslur er ég að kafna úr andlegri framkvæmdasemi.  Mér finnst ég VERÐA að þurrka af, ryksuga, þvo stórþvott og elda rétti sem hæfa konungbornum.

Þannig er því farið með mig núna.

Ég er svo andlega ofvirk að það er að drepa mig einkum og sér í lagi vegna þess að ég er með bullandi hita og beinverki.

Þannig að hér sit ég og líð. 

Hárið á mér er eins og það hafi lent í tætara Kaupþings, Landsbanka og Glitnis.

Ergó: Um hárið lít ég út eins og kona sem hefur fengið raflost.

Ég er í svörtum alltof stórum kjól, eldgömlum og í suðabeisuðum forljótum ullarsokkum.

Augun eru sokkin.

Ég leit ekki svona illa út einu sinni þegar ég var alltaf full.

Og af hverju er ég að blogga um ógeðislúkkið á mér á þessum degi?

Jú ég skal segja ykkur hvers vegna.

Ég lá í múnderingunni og var að lesa Skaparann, þá frábæru bók eftir Guðrúnu Evu, á sófanum eins og aumingi.

Dingdong, dingdong, dyrabjallan hljómaði.

Ok, Katrín vinkona mín komin í kaffi, hugsaði ég og hentist á fætur og stökk að útidyrunum og opnaði þær og gargaði með minni kynhlöðnu röddu; Dújúvonnadansátinðemúlæt um leið og ég tók viltan tribal á þröskuldinum.

Úti stóð ógeðslega huggulegur maður, held ég sko, því ég skoðaði hann ekki mjög náið heldur skellti hurðinni í andlitið á honum.

Hann hringdi ekki aftur.

Ég held að hann sé í jafn miklu sjokki og ég, hann er að minnsta kosti farinn.

Ég veit ekki afturenda hvað hann vildi mér, hann bara fór maðurinn.

Var hann frá Rafmagninu?  Neibb, á ekki von á lokunarmönnum.  Múha.

Var hann frá happdrætti Háskólans?  Varla á ekki miða og hef þar af leiðandi ekki unnið neitt.

Kannski var þetta friggings Votti eða Mormóni.  Fruss.. gott á hann.

Eða var þetta sjálfur keisarinn af Búrúndí?

Ég hallast á þá skoðun.

Að minnsta kosti get ég sagt í dag að ég komi til dyranna eins og ég er klædd og verið að segja satt.

Jibbí og hóst.

Og dansa..... Úje