"Right back at you"

Hvaða andskotans heilkenni hrjáir marga stjórnmálamenn?

Þeir þræta fram í rauðan dauðann ef þeir eru teknir í bólinu á óheiðarleikanum.

Þegar þeir síðan standa frammi fyrir því að málið er upplýst þá biðjast þeir afsökunar, en ekki fyrr.

Alveg: Nei, nei, nei, ókei, sorrí.

Darling var að biðjast afsökunar á að hafa þegið kostnaðargreiðslur vegna íbúðar í London, en fyrst harðneitaði hann að svo væri.

Kæri Darling: Þú ert lygamörður og svínabest.

Það er Ísland sem heldur því fram.

"Deny it you M-F"!

"Right back at you".

 

Darling biðst afsökunar

Haffa kaman

Ég held að það sé langt því frá öfundsvert að sitja í ríkisstjórn í rústum hins manngerða efnahagshruns.

Þess vegna varð ég smá hissa þegar ég sá að stjórnin hefur aukið fylgi sitt frá kosningum.

Það er ekki beinlínis hægt að ætlast til uppklapps við þessar aðstæður.

Ég held að ég styðji þessa stjórn áfram enn um sinn, ekki að það sé eitthvað stórmál hvað mér finnst, en ég er enn í stuðningsliðinu með obbsjón til að gagnrýna grimmt eða breyta um skoðun.

Samt snýst ég í trúfestu minni í allar áttir, allt eftir því hvað er í gangi hverju sinni.

Ég geri ekki kröfu um kraftaverk frá þessu fólki, en ég ætlast til að fá heiðarleg svör og að þeir útrými leyndarmálapólitíkinni snarlega.

Stundum líður mér eins og litlum krakka sem lendir í illa upplýstum foreldrum sem vinna eftir reglunni, því minna sem þú veist því betra.

Það hefur aldrei gagnast neinu barni né heldur okkur hinum.

Ég get ekki tekið mér orðið gagnsæi í munn né sett á blað nema til að nótera það hjá sjálfri mér að ofnotaðra orð er ekki til á Íslandi.

En það vantar g.... í vinnubrögðin.

Laga!

Ekki seinna en á morgun.

Þetta var það sem ég vildi sagt hafa.

Nú er ég farin að haffa kaman og liffa lífinu.

Stuðningur við stjórnina eykst

Lausnamiðað uppgjör á kærleiks

 

Er ekki ófrávíkjanlegt, innmúrað og öruggt að það sé komið sumar?

Fyrsti júní og svona, það hlýtur að vera.

Það kallar á framkvæmdir.

Ég hef bloggað um nokkuð nýlega uppkomna andúð mína á gasgrillum en eins og þið vitið þá skildi ég ferlíki kærleiksheimilisins eftir á svölum þegar við fluttum í haust.

Fannst ekkert útivistar við að steikja á gaseldavél.

Þess vegna ætlum við (lesist ég) húsband að fjárfesta í nostalgíunni og kolagrilli.

Málið er að það brjótast ekki beinlínis út fagnaðarlæti hjá húsbandi við svona framkvæmdir en hann lætur sig hafa þetta með töluverðum harmkvælum.

Alveg: Þetta er svo mikið vesen og stúss, eldum inni (lesist elda þú inni).

Þetta kallar á villtar samræður, enda málið alvarlegt og getur stofnað heiminum í hættu ef ekki fæst lausn og það fyrir sólarlag.

Samtal í morgun hvar ég sat við tölvuna inni í eldhúsi, hann var inni í stofu eitthvað að bauka útspilaði sig á eftirfarandi hátt (Strindberg hvað?):

Ég: Elskan, ég er búin að finna kolagrill handa okkur.  Kostar skít og ingenting.

Hann: Hmrpf (heyrði ég greinilega).

Ég: Hér er mynd komdu og sjáðu.

Hann (svarar með söng, hátt): When I wake up early in the morgning, lalalalala, I´m still yawning.

Ég: Hættu að láta eins og bjáni og komdu aðeins (finnst þetta stönt ekki fyndið).

Hann (hærra): Please don´t wake me, I´m only drííííííming.

Ég (rýk á fætur og segi eftirfarandi dálítið hátt svo gestir í Laugardalslaug fái líka að vera með í lausnamiðuðum uppgjörum á kærleiks):  Alveg er þetta merkilegt að þú skulir geta látið svona Einar.  Þú ert eins og staður asni í hvert skipti sem ég ætla að gera eitthvað skemmtilegt.  Má ekki hafa gaman á sumrin?  Eigum við að loka okkur inni fram á haust?  Þú villt kannski rífa gleðina úr brjósti mér?  Ha?  Þú vilt kannski borða SVIÐ í allt sumar?

Hann (lítur upp, eitt spurningarmerki í framan): Ha?  Það þýðir ekkert að tala við mig þegar ég er með heyrnartólin i eyrunum!  Hvað varstu að segja?

Ég: Ekkert sko, er bara á leiðinni út að reykja.

Sjitt

En þetta er lagið sem hann söng.

Þoli ekki lifandi sjálfshjálparbækur

Verð að orða þetta upphátt.

Það er eitthvað við þetta Dalai Lama æði sem pirrar mig.

Fyrir nú utan þá staðreynd að persónudýrkun gerir mig fráhverfa öllum málstað, hversu góður hann annars má vera.

Þegar ég heyrði að hann vildi senda hina stríðandi aðila í Palestínu og Ísrael í lautarferð saman til lausnar ástandsins þar á bæ, þá hugsaði ég; vó, rólegur á spekinni maður góður.

Ég er höll undir búddisma.

Ég styð Tíbet í baráttu þeirra fyrir sjálfstæði og óska helvítis setuliði Kínverja veg allrar veraldar.

En..

Ég þoli ekki lifandi sjálfshjálparbækur.

Bara alls ekki.

Svo vona ég að fólk telji upp á tíu.

Hari Kristna með dassi af pís lof and happíness.

Samtrúarleg friðarstund í dag

Er það nema von að Ísland sé á rassgatinu

Siðlausar og ruddalega uppáþrengjandi auglýsingar virðast ein leið til að selja vöru í kreppunni.

Í viðtengdri frétt segir frá auglýsingu sem er dulbúin eins og bréfkorn frá nágrönnunum en er í raun auglýsing frá Garðlist.

Reyndar tók ég eftir því í góðærinu, þegar auglýsingar voru gerðar nánast eins og leikrit í nokkrum þáttum, að staðalímyndarugl og yfirborðsþekking á fólki blómastraði sem aldrei fyrr.

Ég var eiginlega búin að gefa mér að þeir sem gerðu auglýsingar væru hálfvitar margir hverjir.

Enn er ég ögn á þeirri skoðun vegna þess að ennþá halda auglýsingar sem byggja á hallærislegum mýtum um kynin áfram að birtast á skjánum.

Mér finnst að fólk sem gerir svona auglýsingar geti ekki hafa kynnt sér þjóðfélagsgerð og breyttan hugsunarhátt síðan nítjánhundruðsjötíuogeitthvað, það virðist lifa í öðrum heimi en allir hinir.

Ég get tekið sem dæmi tvær auglýsingar sem ofsækja mann á þeim sjónvarpsstöðvum sem ég horfi á.

Viðhaldsauglýsingin, þar sem tengt er saman ungri konu og því sem hún er að sýsla við.

Boðskapur; maðurinn er að hugsa um "viðhaldið".  Áhorfandinn fær að velta því fyrir sér hvort hann eigi við stúlkuna (viðhaldið) eða viðhaldið á húsinu eða bæði.

Algjör hugarleikfimi og djúpur fokkings boðskapur.

Hin síðari sem kemur mér á endanum til að fremja eitthvað voðalegt er auglýsingin á Heineken bjórnum þar sem hin yfirborðskennda og kaupsjúka kona sýnir jafnsjúkum vinkonum sínum fullt fataherbergi og þær veina og garga henni til samlætis með flottheitin í systurlegri raðfullnægingu yfir himnaríki á jörð.  Alveg: Hver þarf kynlíf þegar fataherbergi er í boði?

Í næsta herbergi fara fram raðtaugaáföll karlmannanna í boðinu yfir heilu bjórherbergi.

Svona auglýsingar hafa gagnstæð áhrif á mig og þá sem ég hef talað við um málefnið.

Hefur engum dottið í hug að höfða til heilans í fólki þegar það vill selja eitthvað?

Vá, er það nema von að Ísland sé á rassgatinu.

Það kaupir varla kjaftur vöru sem auglýst er með þessum hætti.

Þetta er beinlínis móðgandi.

Hvern langar að verlsa við fyrirtæki sem gera ráð fyrir að fólk sé fífl?

Aular.

 

Braut lög með auglýsingu

Vá; að nenna þessu

 

Það er örugglega lágmenningarlegt af mér að gapa yfir verðinu á ljósmynd eftir Sigurð Guðmundsson, Mountain (gjörningur) sem Listasafnið er að kaupa fyrir tíu milljónir, en það verður að hafa það.

Mitt mat á list er einfalt.  Hrífur það mig, snertir mig á einhvern hátt og tekur sér bólfestu innan í mér, þá er það list.

Þetta mat mitt á við um allt litróf listar, í myndum, tónum, tali og riti.

Þessi mynd hreyfir ekki við mér á þann máta.

Í besta falli þá hugsa ég; vá, að nenna þessu!

Er þetta ekki að kæfa manninn allt þetta farg á brjóstinu á honum?

En ég er heldur enginn sérfræðingur.

Kannski er þettta Mona Lisa nútímans en fyrirgefið, hún mætti enda á geymsluvegg mín vegna.

Tíu millur fyrir þetta verk á krepputímum gerir mig undrandi og pirraða.

En ég veit að listaelítan sem situr og ákveður hvað sé list og hvað ekki er í mörgum tilefellum alls ekki sammála mér.

Ég hef það meira að segja á tilfinningunni að þeir glotti út í annað stundum þegar þeir meta hvað sé góð list og hvað ekki.

Kannski er það heilbrigðismerki að vera ekki sammála þessu mati.

Ég held að ég kalli þetta bara listrænan ágreining milli mín og þeirra.

Dæs.

Dýrasta verkið

..er að finna minn innri kjarna

 

Í morgun þegar mamma hennar Jennýjar Unu kom inn í herbergið hennar sat fjögurra ára snótin í lótusstellingu á rúminu sínu, augun lokuð og hendur í jógastellingu.

Mamma: Hvað ertu að gera elskan?

Jenný Una: Ekki trubbla mig, ér að hugleiða til að finna minn innri kjarna!

Mamman: Ha??????????

Jenný Una: Það er jóga.

Mamman: Hver kenndi þér þetta?

Jenný Una: Ég geri alltaf svona í leikskólanum mínum.

Amman er í öflugu krúttkasti.

Þess má geta að Jenný Una er á leikskóla Hjallastefnunnar.

Þar er greinilega verið að gera eitthvað af viti.

Bara einn Ögmundur

Nú er allt í járnum í kjaraviðræðum.

Hinn almenni launþegi á að sýna skilning, taka á sig byrðarnar, borga fyrir partíið.

Krafan um það er skýr.

Það leiðir huga minn að öðru máli.

Fréttablaðið sendi nýlega fyrirspurn til allra ráðherra um hvort þeir myndu fara að fordæmi Ögmundar Jónassonar, heilbrigðisráðherra, og þiggja aðeins þingfararkaup, en Ömmi tók þessa ákvörðun strax og hann settist í stól ráðherra í síðustu ríkisstjórn.

Það er skemmst frá því að segja að enginn ráðherra (reyndar voru utanþingsráðherrar ekki spurðir því þeir þiggja ekki þingfararkaup) sér sér fært að gera það.

Ástæður: Gömlu klisjurnar um að maður geti ekki verið í sjálfsskerðingu og með vísan til kjarasamninga og ladídadída.  Einn ónafngreindur ráðherra sagði að Ögmundur væri einfallega betri maður hann.

Ég er enginn sérstakur talsmaður þess að fólk eigi að gefa frá sér umsamin laun, alls ekki, en nú eru óvenjulegir tímar. 

Ekki bara óvenjulegir tímar heldur skelfilegir líka, þar sem ekkert er eins og var, fólk er að missa eignir sínar og atvinnu.  Við erum að berjast fyrir lífinu í fullkominni óvissu upp á hvern einasta dag.

Þess vegna myndi það gleðja mig og efla í trúnni á að við getum þetta saman, ef ráðherrarnir færu að fordæmi Ögmundar.

Þá myndi fólk skynja að landsstjórnin áttaði sig á að við þurfum öll að leggja af mörkum til að komast yfir þessa skelfilegu tíma í sögu landsins. 

Það gæti blásið okkur í brjóst auknu baráttuþreki sem við erum í mikilli þörf fyrir svo sjái til sólar.

Svo er moli í Fréttablaðinu þar sem enn segir af Ögmundi.  Hann sat á almennu farrými í flugvél um daginn en opinberir starfsmenn teygðu úr sér á Saga Klass.

(Það gerir mig óskaplega hrygga að vita til þess að opinberir starfsmenn skuli á þessum tíma sólunda almannafé með að ferðast á snobbfarrými).

Og að þessu sögðu dreg ég nokkuð rökrétta ályktun að mínu mati:

Það er bara einn Ögmundur á meðal íslenskra ráðamanna og starfsmanna þeirra.

Því miður.

Frestun launahækkana er bitbeinið

Deisd and konfjúsd.

Mér líður eins og ég sé stödd í hryllingsmynd eftir King eða eitthvað.

Það er ár í dag frá skjálfta og kemur ekki enn eitt kvikindi upp á 4,7!

Nei, nú er ég farin að trúa að náttúruöflin og peningaguðinn hafi tekið höndum saman.

Höfum árið 2009 fyrir látum þau finna fyrir því Íslendingnaþema.

Múha.

Ég er deisd and konfjúsd.

Skjálftinn mældist 4,7 stig

Er´ann hommi?

 

Hvernig getur fólk látið sér detta annað eins í hug?

Að þessi drengur sé samkynhneigður?

Meira ruglið í Ameríkönum.

DV