Sjá ekki fullan klæðaskápinn fyrir jakkafötunum

 

Það er bara frábært þegar kvarnast úr flokkum og nýjir koma inn.

Endurnýjun, endurnýjun, börnin góð.

En að öðru og ekki eins gleðilegu fyrir mína parta.

Þegar minnihlutastjórnin var stofnuð svall hjarta mitt af stolti yfir jöfnu kynjahlutfalli í ríkisstjórn.

Loksins, hugsaði ég, loksins voru verkin látin tala.

Stutt sæla það.

Ég er fúl út í nýja ríkisstjórn fyrir að hafa ekki haldið kynjahlutfallinu jöfnu.

Báðir þingflokkar eru stútfullir af klárum og reynslumiklum konum og engu síðri en karlarnir.

En það er eins og það sé orðið að náttúrulögmáli í höfðinu á karlkyns ráðamönnum í þessu landi að sjá ekki kjaftfullan klæðaskápinn fyrir jakkafötunum.

Falleinkunn hér.

Enn einn kjörinn borgarfulltrúi mun hætta

Afmæli í myndum og örlitlu máli

Litli ömmustrákurinn hann Oliver minn í London á afmæli í dag (12. maí).  Hann er fjögurra ára.

Á laugardaginn var leigður afmælisstaður á sama stað og í fyrra og börnin fjölmenntu í afmælið.

Þema afmælisins var Power Ranger, nema hvað, aðalhetja barnsins.

og hér er Power Ranger sjálfur með mömmu sinni og ömmu-Brynju en hún og afi-Tóti voru vistödd hátíðahöldin offkors.

Það blundar auðvitað í Maysunni minni og móður barns draumur um að verða kvenhetja með galdrasverð enda tekur hún sig vel út.

Vala vinkona kom og knúsaði afmælisbarnið í veislunni.  Alveg geggjað fjör, knús og hamagangur hjá Oliver.

Hér stillir fólk sér upp í eldhúsi eftir stærð.  Pabbinn sést hvergi (sennilega með myndavélina).  Afi Tóti, amma-Brynja og Mamman pósa fallega.

Svo var borðað og allir skemmtu sér ofboðslega vel.

Og að lokum ein krúttmynd af Oliver þegar flutt var í nýja húsið.

Elsku Olverinn minn til hamingju með daginn frá ömmu og öllum hinum sem heima sitja.

Knús.

Leikræna tjáningin

Þegar ég var barn og hafði gert af mér gagnvart einhverjum var ég send í leiðangur til að biðjast afsökunar.

Mér var ekki boðið upp á aðra möguleika í stöðunni.

Ég reyndi að sleppa:  Amma; en Sóandsó sagði/gerði/ en amma hlustaði ekki.  Biddu afsökunar Jenný Anna!  Hún var ekki til viðræðu um aðra lausn á málinu eins og til dæmis þá að gera ekki neitt, leyfa mér að ulla á viðkomandi fórnarlamb mitt og bíða jafnvel eftir að viðkomandi kæmi á hnjánum og bæði mig um gott veður.

Ég skyldi læra að biðjast afsökunar hvað sem tautaði og raulaði.

Ég er þakklát fyrir það í dag og nú orðið finnst mér alls ekkert erfitt að brjóta odd af oflæti mínu enda er það þannig að í samskiptum þá er enginn sekur eða saklaus, þetta er alltaf spurning um samspil þeirra sem að málinu koma.

Sem betur fer er því þannig fyrirkomið að þeir sem fullorðnast í fleiru en árum geta beðið afsökunar og meinað það.

En svo eru til aðrar tegundir af afsökunarbeiðnum fyrir fólk sem kann ekki að skammast sín, líkt og ég þegar ég var krakki og fannst ég sjaldnast eða aldrei hafa haft rangt fyrir mér.

Svoleiðis fyrirgefningarbeiðnir kalla ég nú bara leikræna tjáningu.

Þær eru gerðar til að slá á óánægju og flestir taka þeim fyrir það sem þær eru; innantómt kjaftæði.

Mér sýnist Gordon Brown hafa þurft að taka leikrænu tjáninguna á málið í þessu tilfelli.

Til að hemja reiði almennings í garð sér.

En ólíkt mínum vinkonum í æsku þá er almenningur í Bretlandi fullorðið fólk.

Frusssssssssssssssssssssss

Gordi get a grip.

 

Brown biðst afsökunar

Ótímabær taugaveiklun

Það er rosaleg taugaveiklun í gangi sem gengur út á þann möguleika að menntamálaráðherra ráði Kolbrúnu Halldórsdóttur í starf Þjóðleikhússtjóra.

Eigum við ekki að bíða og sjá.

Það væri skynsamlegt að bíða með samsæriskenningarnar og hamaganginn þar til konan hefur sótt um og í framhaldi af því fengið stöðuna.

Ég gef mér sem kjósandi VG að við ráðningu Þjóðleikhússtjóra verði farið eftir faglegum verklagsreglum og sá umsækjandi sem hæfastur er verði ráðinn en ekki sá sem er með flokksskírteini upp á vasann.

Auðvitað á fólk heldur ekki að gjalda fyrir að vera í pólitík en ég held að það séu afskaplega margir hæfir einstaklingar sem muni sækja um þessa stöðu.

Okkur hefur verið lofað gegnsæi í vinnubrögðum á Nýja Íslandi.  Okkur hefur jafnframt verið lofað að tími kunningja- og flokkssystkinareddinga heyri til fortíðar.

Að pólitískum ráðningum verði sagt stríð á hendur.

Þess vegna hef ég ekki minnstu áhyggjur af þessu máli.

Ég trúi því einfaldlega þar til annað kemur í ljós að mitt fólk standi við stóru orðin.

Þess vegna kaus ég þá.

Og slakið þið síðan á elskurnar mínar.

Kolbrún í Þjóðleikhúsið?

"Coming from a fruitcake like you"

 

Jón Magnússon segir Steingrím J. eiga íslandmet í tvískinnungi og á þá við þá afstöðu hans gagnvart ESB í stjórnarsáttmálanum.

Þetta væri fyndið ef þetta væri ekki svona aumkunarert.

Jón Magnússon að tala um tvískinnung!

Maðurinn sem stekkur á milli flokka eins og enginn sé morgundagurinn.

Er margfaldur gullverðlaunahafi í flokkastökki ásamt Kristni Sleggju.

Enginn tvískinnungur í því.  Nei, nei.

Ég á gamla vinkonu sem var gift Breta til margra ára.

Þegar þau voru að skilja, í hávaða rifrildi og báðum orðið heitt í hamsi, gargaði hún á sinn fyrrverandi heittelskaða:

You are friggings crazy!

Þá sagði hann með sinni ísköldu bresku kaldhæðni;

"That´s  a compliment, coming from a fruitcake like you".

Jón er ekki að kasta steini úr glerhúsi, neinei.

Hann er inni í sínu eigin gróðurhúsi og dúndrar gangstéttarhellum í glerveggina.

Later. 

Algjört rugl

 

Kaffi er stórhættulegt og getur valdið jafn miklu tjóni á heilanum og hass og kókaín stendur að lesa um í Jyllandsposten.  Rannsókn mun hafa verið gerð.

Ég er nú aldeilis ekki sammála þessu og get fært fyrir því rök.

Í fyrsta lagi þá..

Í fyrsta lagi...

Nú er ég búin steingleyma hver rökin voru.

En þau voru góð.

Kaffi skaðar heilann

Engin fjandans ganga í Hljómskálagarðinum

Fyrir utan þá staðreynd að það er gaman að vera vinstri maður í dag, þá er fleira sem kætir mig.

Bitru bloggin og viðtölin við stjórnarandstæðinga skemmta mér svolítið.

Það er ekki þornað blekið á málefnasamningi stjórnarinnar þegar allt liðið geysist fram á ritvöllinn og hefur orðið fyrir ferlegum vonbrigðum.

Eruð þið að fokking kidda mig?

Bjarni Ben, Þorgerður Katrín og Sigmundur Davíð voru auðvitað öll með geysilega háar væntingar til samstarfssamnings þessarar ríkisstjórnar!   Vonbrigði þeirra eru í beinu framhaldi þess vegna mikil og sár.  Halló, við erum ekki öll með möndlu í heila stað.

Stebbi Fr. gleðigjafi var ekki lengi að túlka málefnasamninginn.

"VG sviku kosningaloforð gagnvart ESB".

Stebbi hlýtur að hafa upplýsingar sem ég hef ekki.  Öruggar heimildir.

Krúttlegir líka þeir Bjarni Ben og Sigmundur Davíð.

Þeim finnst frekar lélegt að stjórnin ætli að leita til stjórnarandstöðunnar eftir stuðningi við ESB málið.

Aumingja mennirnir hafa auðvitað ekki hugmynd um að það er til eitthvað sem heitir þverpólitísk samstaða, að það er sama hvaðan gott kemur og að stjórnarandstaða er ekki það sama og skotgrafahernaður.

Svo sá ég í gær eða fyrradag viðtal við Sigmund Davíð, þann undarlega þenkjandi mann, sem var á því að Össur ætti að slíta stjórnmálasambandi við Breta út af Gordon Brown fyrirkomulaginu.

Vakna! 

Bretar settu á okkur hryðjuverkalög í október s.l. 

Þá hummaði íhaldið fram af sér viðbrögðin við því stóralvarlega máli.

Haarde hringdi ekki einu sinni og spurði hverju sætti en viðurkenndi seinna að "maby he should have".

Það er svartur blettur á þjóðarsögunni að hafa látið Bretana komast upp með þann gjörning.

Hryðjuverkalög!  Engin fjandans ganga í Hljómskálagarðinum þar börnin góð.

En nú finnst SD að við eigum að stökkva til yfir nýjasta útspili Gordons Brown (sem er alvarlegt, er ekki að draga úr því) en er ekki nálægt því eins alvarlegt og setning hryðjuverkalagana. 

Reyndar er setning hryðjuverkalagana næsti bær við hernaðarlega árás á landið hvað mig varðar.

Ef stjórnmálasambandi yrði slitið núna en ekki í s.l. haust þegar gjörningur Bretanna gargaði á alvarleg viðbrögðm yrðu Gordi og Darling bæði "dazed and confused" eins og skáldið réttilega kvað.

Alveg: Voðalega svíður þeim undarlega þessum Íslendingum.

Ekki að mér sé ekki nákvæmlega sama hvernig þeir bregðast við þessir flækjufætur.

Lalalalalalala

Fram þjáðir menn og allt það kjaftæði.....

 

Ríkisráðsfundur fráfarandi stjórnar

Í dag væmin með tár í augum - á morgun rífandi kjaft

Í ekki svo mjög fjarlægri framtíð, þegar Ísland verður hið fullkomna jafnréttis- og félagshyggjusamfélag, þar sem enginn þarf að svelta og búa á götunni, munu afkomendur okkar segja barnabörnum sínum hvernig og hvenær hið nánast fullkomna þjóðfélag varð til.

Þeir munu segja eitthvað á þessa leið:

Jú, sjáðu til, það varð hrun á Íslandi, peningahrun, siðferðislegt hrun og Ísland varð eitt skuldugasta ríki í heimi.

Þá voru erfiðir tímar.

En svo kom vinstri stjórnin sem kölluð var Norræna velferðarstjórnin og lagði grunn að því góða samfélagi sem við þekkjum í dag.

Og afkomendur okkar munu horfa stórum augum á sögumanninn og spyrja hvort það hafi ekki alltaf verið jöfnuður á Íslandi.

Hehemm...

Ókei, smá draumórar hérna en eiga fullkomlega rétt á sér í tilefni dagsins.

Ég er plebbi og tilfinningavöndull og ég táraðist þegar ég horfði á blaðamannafundinn frá Norræna húsinu áðan.

Kannski þarf maður ekkert að vera væmin til að það komi kökkur í hálsinn á manni nú þegar félagshyggjurstjórn er sest að völdum.

Ég var nefnilega að átta mig á því þar sem ég sat snöktandi í sófanum að s.l. átján ár hefur ekki verið gott að vera venjuleg manneskja á Íslandi.

Svo ég nú ekki tali um þá sem einhverra hluta vegna voru með skerta getu til að þræla myrkranna á milli til að halda heimilinu gangandi og til að fæða og klæða börnin sín.

Orkan var hrá, græðgisleg og það var vont að þurfa að leita ásjár hjá samhjálparkerfinu, segir fólk sem hefur hina bitru reynslu og dæmin eru mörg.

Jafn vont og að anda að sér rakvélablöðum ef þið getið ímyndað ykkur það fyrirkomulag.

Þess vegna er allt í lagi að grenja smá.

Og í dag ætla ég að leyfa mér að vera klökk, væmin og mössímössí.

En á morgun byrja ég að rífa kjaft.

Eins víst og það kemur nýr dagur á morgun.

Óbreytt stjórnskipan

Norræna staðreynd!

Samkvæmt þessu þá er Norræna staðreynd.

Fyrsta hreina vinstri stjórnin frá stofnun lýðveldisins. 

Það hríslast um mig hamingjuhrollur.

(Það má svona í tilefni dagsins).

Ég er ofboðslega spennt.

Korter í blaðamannafund.

Úje.

 

VG samþykkir sáttmálann

Torfbæjarskyndibiti fortíðarinnar

Íslensk bjartsýni, dugur og þor er greinilega enn á fullu blasti í brjósti Íslendinga.

Um að gera að nýta viðkomandi framkvæmdagleði til að opna veitingahús - mörg.

Annars var ég að pæla í því, ég hef ekki farið út að borða ótrúlega lengi, fyrir utan nokkrar heimsóknir á góða veitingastaði í London fyrir rúmu ári síðan.

Hvað gerðist?

Ég sem var alltaf eins og grár köttur alls staðar.

Minni fjárráð - já, en ekki endilega.  Er ekki beinlínis þekkt fyrir að hanga of mikið í heimilisbókhaldinu og til margra ára lifði ég á íslensku aðferðinni - þetta reddast.

Ég er einfaldlega orðin svo elsk að heimilinu mínu. 

En það er samt gaman að fara út að borða, kertaljós, ljúf tónlist í bakgrunni, dempuð samtöl milli fólks á næstu borðum, allt ótrúlega stemmingsaukandi.

Ég man nefnilega þá tíma þegar það voru sirka þrír veitingastaðir í Reykjavík (fyrir utan hótelin) og tilbreytingarleysið algjört.

Brauðbær, hammari, mínútusteik (hvaðan kom sú nafngift?), nammi, nammi fannst okkur, enda ekki með mjög þróaða bragðlauka og er þá ekki verið að ýkja neitt sérstaklega.

Gamli Askur.  Allskyns steikur og franskar.

Sælkerinn með sínar gervifranskar.  Ég man enn bragðið.  Kokteilsósa, dásamleg uppfinning.

Halló!

Ég má ekki gleyma Umfó.  Ésús minn, kjamminn með músinni.  Köldu kótiletturnar með raspinu.  Vont, vont, vont.

Í norðangarra um miðjar nætur stóðu íslensk ungmenni við lúguna á Umferðamiðstöðinni, uppkrulluð af kulda, undirrituð með frosin læri og bókaða blöðrubólgu á mánudeginum og úðuðum í okkur torfbæjarskyndibita, þjóðlegri en flaggið og fjallkonan til samans.

Áningarstaður á leið heim frá Tjarnarbúð eða Klúbbnum, allir hálf sjúskaðir enda gera afmynduð og frosin andlit engin kraftaverk fyrir yndisþokkan, angandi af svörtum rússa eða brennivíni í kók.

Ó þú ljúfa fortíð.  Eða þannig.  Maður gerir það besta úr efniviðnum hverju sinni.

Og við komust flest til manns og rúmlega það.

Kjammi, kjammi, kjammi.

Silfrið næst.

Sjáumst.

Margir hafa hug á því að opna nýja veitingastaði