Í fangelsi

 

Þrettán Íslendingar dveljast nú í fangelsum í útlöndum.

Afgangurinn hírist í skuldafangelsi í föðurlandinu.

Og?

Þrettán Íslendingar í fangelsi erlendis

Hvað segja kollegarnir?

Fólk skiptist í fylkingar varðandi þá ákvörðun Reynis Traustasonar að halda áfram að ritstýra DV.

Sjálfri veit ég eiginlega ekki hvað mér finnst, mér finnst aðallega vanta afsökunarbeiðni Reynis til blaðamannsins.

En auðvitað treysti ég DV síður eftir þetta.

En mér finnst skipta miklu máli hvað fagmönnunum finnst, þ.e. kollegum Reynis.

Jónasi finnist að Reynir eigi að láta nægja afsökunarbeiðni og henda þessu svo bak við sig.

Eiríkur segir að allir gerir mistök, líka fjölmiðlar.

Illugi Jökuls bloggar á DV og er einn af mínum uppáhalds er sjálfum sér trúr að vanda.

Sigmundur Ernir sem reyndar er fyrrverandi DV-ritstjóri skefur ekki utan að því og segir það til háðungar fyrir stéttina að Reynir vermi ritstjórastólinn áfram.

Sem almennum lesenda finnst mér alltaf kvarnast úr hóp þeirra blaðamanna sem maður getur treyst.

Það fer að verða fátt um fína drætti.

Ekki bætir það ástandið að tortryggnin ríkir bókstaflega út í allar stofnanir og batterí samfélagsins og nánast ekkert stendur eftir ef undan eru skildir örfáir þingmenn í stjórnarandstöðu.

Ég veit ekki með ykkur en ég er svolítið höll undir Illuga og Sigmund Erni sem ásamt Agli Helga virðast segja hvað þeim finnst og ekki vera veðsettir upp að eyrum í hagsmunabandalagi.

Ef þetta ástand er ekki gróðrarstía fyrir öfluga paranoju þá veit ég ekki hvað.

Meira ruglið.

 

Tvennt lýsir með fjarveru

Gott og vel, Reynir biður lesendur og blaðamenn afsökunar og lofar að aldrei aftur muni óttinn stýra fréttaflutningi DV.

En það vantar tvennt í þessa yfirlýsingu.

Fyrst Reynir er kominn úr óttaskápnum þá verður hann að segja við hvern hann var hræddur.  Fara alla leið.

Hver á hagsmuna að gæta varðandi fréttina af Sigurjóni og það í þeim mæli að ekki megi birta hana?

Svo vantar tilfinnanlega að Reynir biðji blaðamanninn afsökunar því hann fór sérdeilis illa að ráði sínu gagnvart honum.

Það er virðingarvert þegar fólk sér að sér. 

En það þarf að gera það alla leið.

Aldrei aftur mun óttinn stýra fréttaflutningi

Veiting sokkabandsorðu

 

Ég elska skammdegið.  Hef alltaf gert.  Ég held að ég elski veturinn og myrkrið af því að ég er vetrarbarn.  Fædd í janúar í hríðarbyl, ekki að því að spyrja.

Heilbrigðiskerfið byrjaði á að mismuna mér um leið og ég skaust í heiminn.  Ég fæddist á klósettinu á Lansanum og eyddi svo fyrstu dögum ævinnar á ganginum.

Ég hef ekki beðið þess bætur.

En að skammdeginu.  Það er svo gott að sitja í myrkrinu á morgnanna við kertaljós og hugsa. 

Svo tek ég partíið út í skýli þar sem ég reyki mínus kertaljós.  Held áfram að hugsa með sígóið en það kemur ekkert stórkostlegt út úr þeirri þankahríð.  Ég er hálf dofin í hausnum.

En það er notalegt.

Ég hef tekið óvísindalega könnun á þeim sem ég þekki og það kom í ljós að fólk er hrifnast af þeirri árstíð sem það fæðist inn í.  Tilviljun?

En þið?

Ég er í stjörnumerki með ISG, Dabba og fleirum.  Merkilegt, eins og ég er ljúf.  Nánast luðra.  Dettur hvorki af mér né friggings drýpur.

Misheppnað eintak ég en ekki ef þið spyrjið foreldra mína.  Þeim finnst ég frábær.

Talandi um það.  Öllum mínum fjölmörgu eiginmönnum í gegnum tíðina finnst ég frábær.

Líka systrum mínum og vinkonum.  Nú og dætrum mínum.

Ef ég held áfram svona þá verð ég búin að veita mér sokkabandsorðuna fyrir hádegi.

Ég á hana svo helvíti mikið skilið.

Ég er hætt að hugsa, það gerir mér hluti.

Farin í smók.

Falalalalalala

Falalalalalala í boði hússins

 

Ég sem er þekkt fyrir jólamaníu til margra ára er nú ekki svipur hjá sjón.

Fólkið mitt hefur þungar áhyggjur af þróuninni og sumir hafa heyrst muldra eithvað um aðstoð fagaðila, jafnvel samtaka.

Mitt falalala virðist vera á miklu dýpi.

Ég vakna á morgnanna og held út í daginn með þá einbeittu ákvörðun að skora stig hjá jólasveininum.

Ég les blöðin og hviss bang - ásetningurinn er floginn út í veður og vind.

Húsband spurði mig áðan hvort ég væri búin að senda jólakortin.

Ég: Jólakort, um hvað ertu að tala, hér eru engin jólakort.

Hann: Whattttt?

Ég: Nei og verða ekki, má ekki vera að því.  Algjör óþarfi að spæna upp heilu rjóðrunum á þessum krepputímum.

Hann: Enn að jafna sig.

Þannig að mínir elskuðu vinir, kunningjar og ættingjar;

Gleðileg jól og farsælt komandi ár. (Notist eftir þörfum).

Þá er það frá.

En ég er búin að baka smá.  Fékk smá falalalalala-fíling þarna tvisvar og skvísaði inn tveimur sortum á meðan það gekk yfir.  Var aktjúallí skemmtilegt.

Ég er búin að skreyta helling, gerði það bölvandi og ragnandi svona eftir því sem tóm gafst frá spillingarumræðunni.

En ég á eftir að kaupa jólagjafir.  Dúa vinkona mín og frumburður ætla að flytja mig í það verk.

Halda á mér ef þörf krefur.  Til þess er fólk.

Svo er það maturinn.  Tek hann um helgina. Jájá.

Er til of mikils mælst þarna pólitíkusar, bankamerðir og fjölmiðlafólk að þið gefið okkur það í jólagjöf að segja satt fram yfir áramótin?

Andskotans verkun og fyrirkomulag.

Falalalalalala

Hmrpfm

 

Fyrirgefið á meðan ég garga mig hása

Tryggvi Jónsson kemur ekki nálægt Baugi í dag, að eigin sögn.

Ég trúi honum eins og nýju neti, jeræt.

Maðurinn er reyndar opinber starfsmaður.  Var fastráðinn til Landsbankann um sama leyti og fjöldi starfsmanna bankans fengu reisupassann.

Maðurinn er dæmdur fjársvikamaður.

Fyrirgefið á meðan ég garga mig hása.

Sjá Egil.

Tryggvi: Kem ekki nálægt Baugi

Dagsskipun til ríkisstjórnarinnar fyrir hönd okkar almennings

Ég hata það að sjá hinar hefðbundnu myndir á þessum árstíma af bakinu á þeim sem þurfa að leita sér ölmusu hjá hinum íslensku súpueldhúsum.  Þ.e. hjá Mæðrastyrksnefnd, Fjölskylduhjálp og kirkjunni.

Ekki misskilja mig, það er eins gott að þessar stofnanir eru starfræktar, þetta þjóðfélag er ekki mjög manneskjulega þenkjandi þeas. stjórnvöld.

Nú eru að koma jól, það er kreppa og í þessari frétt gengur að lesa um fólk sem grætur niðri í Fjölskylduhjálp Íslands.

Ríkisstjórn Íslands.  Það er alltaf verið að tala um að vernda þá sem verst standa.

Nú er tækifærið að sýna viljann í verki.

Þið getið kallað það sérstækar aðgerðir vegna ástandsins, mér er andskotans sama.

En þetta eigið þið að gera í mínu nafni og flestra Íslendinga.

Kaupið inn almennilegan mat fyrir ALLA sem leita á náðir Mæðrastyrksnefndar og FÍ (og hvar sem er annars staðar) þannig að ALLIR fái mat og nauðsynjar fyrir jólin.

Þið skuluð ekki skera innkaupin við nögl.

Við almenningur borgum með glöðu geði, ég þori að lofa því.

Þar sem við erum með nógu breitt bak til að pikka upp reikninginn eftir útrásarvíkingana þá munar okkur ekki um að rétta hvort öðru hjálparhönd nú þegar hátíð ljóssins og barnanna er að ganga í garð.

Þetta vil ég að þið gerið strax.  Tíminn er naumur.

Á meðan þið "veltið við hverjum steini, skoðið allt og dragið allt upp á yfirborðið" sem virðist vera töluvert tímafrekt getið þið dundað við að gera eitthvað af viti á meðan sem skilar sér í áþreifanlegri björgun til heimila í þessu landi svona til tilbreytingar.

Fólk hefur fengið nóg.

Svo er það önnur saga sem verður sögð síðar að það er til háborinnar skammar að í þessu landi með svo litla þjóð skuli það vera inni í myndinni að fólk þurfi að sækja sér ölmusu til að eiga fyrir brýnustu nauðsynjum og geta gefið börnunum sínum að borða.

En því breytum við þegar hið nýja Ísland er orðið að raunveruleika.

En þangað til - standið í lappirnar gagnvart fjölskyldunum í þessu landi sem eiga ekki til hnífs og skeiðar.

Fólk grætur fyrir framan okkur

Hvítir hrafnar hvað?

Í hverri viku nánast, stundum oftar, hótar fólk málssókn á báða bóga.

Ef ekki út af þessu, þá út af hinu.

Þetta er að verða vinsælt stjórntæki í kreppunni.

Hvort það virkar veit ég ekki.

En það er spurning hvort almenningur verður ekki að stofna sjóð fyrir þolendur allra særðu egóanna sem verðið er að strjúka rangsælis þessa dagana.

Ég er ekkert endilega að hugsa um DV málið frekar en önnur mál þar sem málsókn er hótað.  Sjóðurinn gæti heitið Bjargráðasjóður sannleiksleitandi aðila.

Þá munu þeir sem verða fyrir súi t.d. fjölmiðlar og þannig appíröt fyrir að draga sannleikann fram í dagsljósið, sótt um styrk fyrir málskostnaði í sjóðinn.

Hvað gerum við ekki fyrir sannleikann almenningur í þessu landi?

Það er nefnilega ekki eins og það sé offramboð af heiðarleika og sannleiksást í gangi.

Hvítir hrafnar hvað?

Nefndin.

 

Íhugar málsókn gegn Kastljósi

Hvað næst?

Ég held að mig langi ekkert sérstaklega til að búa hér.

Ég er ekkert rosalega kröfuhörð til umhverfisins og móralsins þar sem ég bý enda sjálf ekki alltaf gefið tilefni til stofnunar aðdáendaklúbba í kringum persónu mína.

Hef alveg átt mína takta í lífinu þó ég sé búin að ná hellings nirvana og raðfullnægingum vegna framfara á þroskabrautinni.  Ókei, smá útúrdúr.

Það er hreinlega orðið þannig á síðustu vikum að allar gáttir eru að opnast, hvert kýlið að springa svo vellur úr.

Mikið djöfulli hafa allar leikreglur verið orðnar ljótar og einskis svifist, leikvöllurinn ormagryfja.

Ég trúði nærri því honum Reyni í dag, gat ekki séð af hverju hann ætti að vera að ljúga upp á þennan unga blaðamann.

En reyndar sá ég enga ástæðu til þess heldur að blaðamaðurinn væri að ljúga upp á Reyni.

Ég snýst eins og fífl í kringum sjálfa mig, hver er að segja satt, hver er að ljúga?

Það er ekki lengur hægt að skipta upp leikmönnum í góða og vonda gæja.

Þeir virðast að stórum hluta allir sökka alveg biggtæm.

Nú eru staðreyndirnar á borðinu.

Átti að taka æru og starfsframa þessa unga manns og eyðileggja frekar en að segja satt?

Ef það er rétt þá skil ég ekki hvernig fólk getur sofnað á kvöldin.

Hvað næst?

Upptaka af útskýringum ritstjóra DV

Hverjum á maður að trúa?

Mér hefur fundist undanfarið að DV væri einn af þeim miðlum sem ég gæti treyst.

En hverju á maður að trúa?

Hver er að segja ósatt hérna?

Eru það ritstjórarnir á DV feðgarnir Jón Trausti og Reynir Traustason?

Illugi Jökuls vill meina að svo sé ekki og ég tek andskoti mikið mark á drengnum þeim.

En samt þvælist fyrir mér það sem Jón Bjarki Magnússon, blaðamður (fyrrverandi væntanlega?) á DV heldur fram, að Reynir Trausta hafi stöðvað grein hans um fyrrverandi (væntanlega?) bankastjóra Landsbankans.

Það er orðið þannig að maður fer í hundrað hringi á degi hverjum.

Tortryggnin er alls ráðandi og það er ekki að tilhæfulausu.

Það er vont að lifa þannig.  Eiginlega ómögulegt enda kallar það ekki fram bestu hliðar fólks.

Hverjum á maður að trúa?

Arg.

Segja blaðamann í herferð gegn DV